Έκαναν το Θέλημα του Ιεχωβά

Μια Γυναίκα με Φρόνηση Αποτρέπει τη Συμφορά

ΜΙΑ συνετή γυναίκα παντρεμένη με έναν άχρηστο άντρα—αυτή ήταν η κατάσταση της Αβιγαίας και του Νάβαλ. Η Αβιγαία ‘είχε καλή φρόνηση και ωραία διάπλαση’. Αντίθετα, ο Νάβαλ ήταν ‘σκληρός και κακός στις πράξεις του’. (1 Σαμουήλ 25:3, ΜΝΚ) Τα συγκλονιστικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν με επίκεντρο αυτό το αταίριαστο ζευγάρι χάραξαν ανεξίτηλα τα ονόματά τους στη Βιβλική ιστορία. Ας δούμε πώς έγινε αυτό.

Μια Χάρη που Θεωρήθηκε Δεδομένη

Η υπόθεση διαδραματίζεται τον 11ο αιώνα Π.Κ.Χ. Ο Δαβίδ είχε χριστεί μελλοντικός βασιλιάς του Ισραήλ, αλλά, αντί να κυβερνάει, περιπλανιόταν κυνηγημένος. Ο βασιλιάς που ήταν τότε στο θρόνο, ο Σαούλ, ήταν αποφασισμένος να τον σκοτώσει. Έτσι, ο Δαβίδ ήταν αναγκασμένος να ζει ως φυγάς. Αυτός και οι 600 περίπου σύντροφοί του βρήκαν τελικά καταφύγιο στην έρημο Φαράν, νότια του Ιούδα, προς την έρημο του Σινά.—1 Σαμουήλ 23:13· 25:1.

Ενόσω βρίσκονταν εκεί, συνάντησαν μερικούς βοσκούς που ήταν στην υπηρεσία κάποιου ονόματι Νάβαλ. Αυτός ο εύπορος απόγονος του Χάλεβ είχε 3.000 πρόβατα και 1.000 κατσίκια, και κούρευε τα πρόβατά του στην Κάρμηλο, μια πόλη νότια της Χεβρών και πιθανώς 40 μόλις χιλιόμετρα από τη Φαράν.a Ο Δαβίδ και οι άντρες του βοηθούσαν τους βοσκούς του Νάβαλ να φυλάνε τα πρόβατά τους από τους κλέφτες που γύριζαν στην έρημο.—1 Σαμουήλ 25:14-16.

Στο μεταξύ, η κουρά των προβάτων είχε αρχίσει στην Κάρμηλο. Αυτή ήταν γιορταστική εποχή, όπως η εποχή του θερισμού για τον αγρότη. Ήταν επίσης εποχή μεγάλης γενναιοδωρίας, καθώς οι ιδιοκτήτες των προβάτων αντάμειβαν όσους είχαν δουλέψει για αυτούς. Ο Δαβίδ, λοιπόν, δεν έδειξε θράσος όταν έστειλε δέκα άντρες στην πόλη της Καρμήλου για να ζητήσει από τον Νάβαλ τροφή σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες που είχαν προσφέρει προς όφελος των ποιμνίων του.—1 Σαμουήλ 25:4-9, ΜΝΚ.

Η ανταπόκριση του Νάβαλ ήταν κάθε άλλο παρά γενναιόδωρη. ‘Ποιος είναι ο Δαβίδ;’ κάγχασε περιφρονητικά. Κατόπιν, υπονοώντας ότι ο Δαβίδ και οι άντρες του δεν ήταν παρά υπηρέτες που το είχαν σκάσει, ρώτησε: ‘Θα πάρω εγώ το ψωμί μου και το νερό μου και τα σφαχτά που έσφαξα για τους κουρευτές μου και θα τα δώσω σε ανθρώπους για τους οποίους δεν ξέρω καν από πού είναι;’ Όταν το άκουσε αυτό ο Δαβίδ, είπε στους άντρες του: ‘Ζωστείτε ο καθένας το σπαθί του!’ Περίπου 400 άντρες ετοιμάστηκαν για μάχη.—1 Σαμουήλ 25:10-13, ΜΝΚ.

Η Φρόνηση της Αβιγαίας

Οι ύβρεις του Νάβαλ φέρθηκαν στην προσοχή της συζύγου του, της Αβιγαίας. Ίσως δεν ήταν η πρώτη φορά που χρειαζόταν να επέμβει εκείνη ενεργώντας συνδιαλλακτικά για λογαριασμό του Νάβαλ. Όπως και να είχαν τα πράγματα, η Αβιγαία ενήργησε αμέσως. Χωρίς να πει τίποτε στον Νάβαλ, συγκέντρωσε προμήθειες—περιλαμβανομένων πέντε προβάτων καθώς και άφθονων τροφίμων—και πήγε να συναντήσει τον Δαβίδ στην έρημο.—1 Σαμουήλ 25:18-20.

Όταν η Αβιγαία είδε τον Δαβίδ, αμέσως πρόσπεσε μπροστά του. ‘Ας μην προσηλώσει ο κύριός μου την καρδιά του σε αυτόν τον άχρηστο άνθρωπο, τον Νάβαλ’, τον ικέτεψε. ‘Σχετικά με αυτό το δώρο ευλογίας που έχει φέρει η υπηρέτριά σου στον κύριό μου, αυτό θα δοθεί στους νεαρούς που περπατούν στα βήματα του κυρίου μου’. Και πρόσθεσε: ‘Ας μη γίνει αυτό [η κατάσταση με τον Νάβαλ] αιτία να κλονιστείς ή πρόσκομμα για την καρδιά του κυρίου μου’. Η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται εδώ ‘κλονίζομαι’ αναφέρεται σε τύψεις συνείδησης. Η Αβιγαία, λοιπόν, προειδοποίησε τον Δαβίδ να μην προβεί σε βιαστικές ενέργειες για τις οποίες αργότερα θα μετάνιωνε.—1 Σαμουήλ 25:23-31, ΜΝΚ.

Ο Δαβίδ άκουσε την Αβιγαία. ‘Ευλογημένη να είναι η σύνεσή σου, και ευλογημένη να είσαι εσύ, η οποία με εμπόδισες την ημέρα αυτή να αναμειχθώ σε ενοχή αίματος’, της είπε. ‘Αν δεν είχες σπεύσει να έρθεις να με συναντήσεις, ως το φως του πρωινού δεν θα είχε απομείνει στον Νάβαλ ούτε ένας που να ουρεί σε τοίχο’.b—1 Σαμουήλ 25:32-34, ΜΝΚ.

Μαθήματα για Εμάς

Αυτή η Βιβλική αφήγηση δείχνει ότι δεν είναι καθόλου εσφαλμένο να αναλάβει μια θεοσεβής γυναίκα κατάλληλη πρωτοβουλία αν αυτό είναι απαραίτητο. Η Αβιγαία ενήργησε αντίθετα με τις επιθυμίες του συζύγου της, του Νάβαλ, αλλά η Αγία Γραφή δεν την κατακρίνει για αυτό. Αντιθέτως, την επαινεί ως μια γυναίκα με φρόνηση και σύνεση. Παίρνοντας την πρωτοβουλία σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση, η Αβιγαία έσωσε πολλές ζωές.

Αν και σε γενικές γραμμές η σύζυγος θα πρέπει να επιδεικνύει πνεύμα θεοσεβούς υποταγής, μπορεί να διαφωνήσει κατάλληλα με το σύζυγό της όταν πρόκειται να παραβιαστούν ορθές αρχές. Φυσικά, πρέπει να αγωνίζεται να διατηρεί ‘ήσυχο και πράο πνεύμα’, και δεν πρέπει να ενεργεί ανεξάρτητα μόνο και μόνο από πείσμα, υπερηφάνεια ή στασιαστικότητα. (1 Πέτρου 3:4) Ωστόσο η θεοσεβής σύζυγος δεν θα πρέπει να νιώθει ότι πιέζεται να κάνει κάτι που ξέρει ότι θα ήταν εξαιρετικά άσοφο ή το οποίο θα παραβίαζε τις Γραφικές αρχές. Πράγματι, η αφήγηση σχετικά με την Αβιγαία προσφέρει ένα ισχυρό επιχείρημα εναντίον εκείνων που επιμένουν ότι η Αγία Γραφή παρουσιάζει τις γυναίκες ως δούλες και τίποτα περισσότερο.

Αυτή η αφήγηση αποτελεί επίσης δίδαγμα για εμάς σχετικά με την εγκράτεια. Σε κάποιες περιπτώσεις, ο Δαβίδ εκδήλωσε αυτή την ιδιότητα στο πλήρες. Για παράδειγμα, αρνήθηκε να θανατώσει τον εκδικητικό Βασιλιά Σαούλ, παρότι είχε αρκετές ευκαιρίες για να το κάνει αυτό και παρότι ο θάνατος του Σαούλ θα σήμαινε ειρήνη για τον Δαβίδ. (1 Σαμουήλ 24:3-8) Αντίθετα, όμως, όταν ο Νάβαλ τον απέρριψε υβριστικά, ο Δαβίδ βρέθηκε απροετοίμαστος και ορκίστηκε εκδίκηση. Αυτό αποτελεί ξεκάθαρη προειδοποίηση για τους Χριστιανούς, οι οποίοι αγωνίζονται να μην ‘ανταποδίδουν κακό αντί κακού σε κανέναν’. Κάτω από όλες τις συνθήκες, πρέπει να ακολουθούν τη νουθεσία του Παύλου: «Αν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να είστε ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους. Να μην παίρνετε εκδίκηση για τον εαυτό σας, αγαπητοί, αλλά να δίνετε τόπο στην οργή».—Ρωμαίους 12:17-19.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Η Αβιγαία φέρνει δώρα στον Δαβίδ