Ανακηρύχθηκαν Δίκαιοι «για Ζωή»

«Μέσω μιας πράξης δικαίωσης το αποτέλεσμα . . . είναι να ανακηρυχθούν δίκαιοι για ζωή».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 5:18, ΜΝΚ.

 1. Ποιοι πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη, και πώς θα εκπληρωθεί η επιθυμία τους;

«ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ είναι εκείνοι που πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη, επειδή αυτοί θα χορταστούν». (Ματθαίος 5:6, ΜΝΚ) Η δίψα αυτή για δικαιοσύνη θα ικανοποιηθεί πλήρως, όχι μόνο σ’ αυτούς στους οποίους ‘ανήκει η βασιλεία των ουρανών’ αλλά και σ’ εκείνους οι οποίοι ‘θα κληρονομήσουν τη γη’. (Ματθαίος 5:10· Ψαλμός 37:29) Και οι δυο τάξεις συμμερίζονται την ελπίδα που εξέφρασε ο απόστολος Πέτρος όταν έγραψε: «Κατά την υπόσχεσή του [του Θεού] υπάρχουν νέοι ουρανοί και νέα γη που περιμένουμε, και σ’ αυτά δικαιοσύνη θα κατοικεί». (2 Πέτρου 3:13, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά Θεός έχει υποσχεθεί μια δίκαιη νέα ουράνια κυβέρνηση, «τη βασιλεία των ουρανών», και μια δίκαιη «νέα γη», δηλαδή ανθρώπινη κοινωνία σε μια παραδεισένια γη.

 2. Ποια σχέση υπάρχει μεταξύ του Ιεχωβά, της δικαιοσύνης και της ελπίδας μας για μια ειρηνική Νέα Τάξη;

² Αλλά τι ακριβώς πρέπει να κατανοήσουμε με τους δίκαιους νέους ουρανούς και τη δίκαιη νέα γη; Αυτό σημαίνει ότι τόσο η νέα ουράνια κυβέρνηση όσο και το ανθρώπινο γένος στη γη που θα κυβερνάται απ’ αυτήν, πρέπει να αναγνωρίσουν τον κανόνα του Θεού για το ορθό και το εσφαλμένο. Ο Ιεχωβά είναι ‘η κατοικία της δικαιοσύνης’. (Ιερεμίας 50:7) Δικαιοσύνη είναι η βάση της κυριαρχίας του, ή η θέση τού θρόνου του στο σύμπαν. (Ιώβ 37:23, 24· Ψαλμός 89:14) Για να υπάρχει ειρήνη στο σύμπαν, τα πλάσματα του Ιεχωβά πρέπει να αναγνωρίσουν το δικαίωμά του να θέτει κανόνες για το τι είναι δίκαιο και τι είναι πονηρό. Εξάλλου η ελπίδα μας για μια δίκαιη Νέα Τάξη εξαρτάται από το αν παραμείνει πιστός ο Ιεχωβά στους κανόνες του.—Ψαλμός 145:17.

 3. Έχοντας υπόψη την απόλυτη δικαιοσύνη του Ιεχωβά, ποιο ερώτημα έρχεται στο νου;

³ Εγείρεται έτσι το ερώτημα σχετικά με το πώς θα μπορούσε ο άγιος και δίκαιος Θεός ο Ιεχωβά, να έχει δοσοληψίες με άδικους αμαρτωλούς. (Παράβαλε Ησαΐας 59:2· Αββακούμ 1:13.) Πώς θα μπορούσε αυτός, ενώ παραμένει πιστός στους εξυψωμένους κανόνες του για δικαιοσύνη, να εκλέξει ανάμεσα από τους αμαρτωλούς, εκείνους οι οποίοι θα συμμετάσχουν στους δίκαιους κυβερνητικούς ‘νέους ουρανούς’ και να δεχτεί σαν φίλους του εκείνους που θα αποτελέσουν μέρος της δίκαιης ‘νέας γης’; Για να απαντήσουμε σ’ αυτό, πρέπει να καταλάβουμε τη διδασκαλία της Βίβλου για τη δικαίωση, ή ανακήρυξη δικαιοσύνης.

Μια Σπλαχνική Πιστωτική Διευθέτηση

 4. Γιατί το εκπεσμένο ανθρώπινο γένος είναι πολύ χρεωμένο στον Θεό, και γιατί δεν μπορούμε να ελαφρώσουμε τους εαυτούς μας απ’ αυτό το χρέος;

⁴ Στις Γραφές, οι αμαρτίες παρομοιάζονται με χρέη. (Βλέπε Ματθαίος 6:12, 14, ΜΝΚ· 18:21-35· Λουκάς 11:4, ΜΝΚ) Όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και επομένως είναι πολύ χρεωμένοι ενώπιον του Θεού. «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος». (Ρωμαίους 6:23) Επειδή οι απόγονοι του Αδάμ ‘πουλήθηκαν κάτω από την αμαρτία’ από τον προπάτορά τους Αδάμ, δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να ελαφρώσουν τους εαυτούς τους απ’ αυτό το συντριπτικό χρέος. (Ρωμαίους 7:14) Μόνο ο θάνατος του χρεώστη θα μπορούσε να απαλείψει το χρέος, «γιατί εκείνος που έχει πεθάνει αθωώνεται από την αμαρτία του». (Ρωμαίους 6:7, ΜΝΚ) Κανένα καλό έργο που γίνεται στη διάρκεια της ζωής ενός αμαρτωλού δεν θα μπορούσε να εξαγοράσει αυτό που έχασε ο Αδάμ, ούτε και να του δώσει μια δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού.—Ψαλμός 49:7, 9· Ρωμαίους 3:20.

 5. Πώς ο Ιεχωβά προμήθευσε ανακούφιση για το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος ενώ εξακολουθεί να σέβεται την τέλεια δικαιοσύνη του;

⁵ Πώς θα μπορούσε ο Ιεχωβά να παράσχει ανακούφιση για το εκπεσμένο ανθρώπινο γένος χωρίς να συμβιβάσει τους κανόνες του για δικαιοσύνη; Η απάντηση τονίζει τη σοφία του Ιεχωβά και την παρ’ αξία αγαθότητά του. Ο απόστολος Παύλος το εξηγεί αυτό θαυμάσια στην επιστολή του προς Ρωμαίους. Γράφει: «Είναι σαν δωρεά το ότι αυτοί [οι αμαρτωλοί] ανακηρύσσονται δίκαιοι με την παρ’ αξία αγαθότητά του μέσω της απελευθέρωσης με το λύτρο που πληρώθηκε απ’ τον Χριστό Ιησού. Ο Θεός τον παρουσίασε σαν προσφορά για εξιλέωση μέσω πίστης στο αίμα του. Αυτό έγινε για να δείξει τη δική του δικαιοσύνη, γιατί συγχωρούσε τις αμαρτίες που έγιναν στο παρελθόν, τον καιρό που ο Θεός ασκούσε ανοχή· ώστε να επιδείξει τη δική του δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον τωρινό κόσμο, για να είναι δίκαιος ακόμη και όταν ανακηρύσσει δίκαιο τον άνθρωπο που έχει πίστη στον Ιησού».—Ρωμαίους 3:24-26, ΜΝΚ.

 6. (α) Πώς ικανοποιήθηκαν οι κανόνες του Ιεχωβά για δικαιοσύνη μέσω της θυσίας του Χριστού, και τι είναι επομένως πρόθυμος ο Ιεχωβά να κάνει; (β) Πώς μπορεί ο Θεός να πιστώσει δικαιοσύνη στο λογαριασμό κάποιου που έχει πίστη;

⁶ Με την παρ’ αξία αγαθότητά του, ο Ιεχωβά δέχτηκε τη θυσία του Ιησού προς όφελος των απογόνων του Αδάμ. (1 Πέτρου 2:24) Ήταν μια ισοδύναμη, ή αντίστοιχη, θυσία, δεδομένου ότι, σαν τέλειος άνθρωπος, ο Ιησούς εξαγόρασε αυτό που έχασε ο τέλειος άνθρωπος Αδάμ. (Βλέπε Έξοδος 21:23· 1 Τιμόθεον 2:6.) Με το να έχει ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη, ο Ιεχωβά είναι στοργικά πρόθυμος να ‘εξαλείψει’ ή να ‘εξαφανίσει’ τις αμαρτίες που επιβαρύνουν τη θέση ‘του ανθρώπου που έχει πίστη στον Ιησού’. (Ησαΐας 44:22· Πράξεις 3:19) Αν ένα τέτοιο άτομο παραμείνει πιστό, ο Ιεχωβά όχι μόνο δεν ‘του λογαριάζει τα παραπτώματά του’ αλλά στην πραγματικότητα ο Ιεχωβά πιστώνει στο λογαριασμό του δικαιοσύνη. (2 Κορινθίους 5:19) Μέσω αυτής της σπλαχνικής πιστωτικής διευθέτησης, ‘πολλοί καθίστανται δίκαιοι’. (Ρωμαίους 5:19, ΜΝΚ) Αυτή είναι η μια πλευρά της δικαίωσης, της πράξης του Θεού με την οποία ένα άτομο υπολογίζεται χωρίς ενοχή. (Πράξεις 13:38, 39) Ποιοι είναι εκείνοι που δικαιώνονται, ή ανακηρύσσονται δίκαιοι, στη διάρκεια αυτού του συστήματος;

144.000 ‘Άγιοι’

 7. Με ποιον τρόπο ανακηρύχθηκε δίκαιος ο Χριστός, και τι επομένως έγινε δυνατό;

⁷ Φυσικά, ο ίδιος ο Χριστός δεν χρειαζόταν πίστωση δικαιοσύνης, επειδή αυτός ήταν πράγματι δίκαιος. (1 Πέτρου 3:18) Με το να αποδειχθεί πιστός μέχρι θανάτου σαν τέλειος άνθρωπος («ο έσχατος Αδάμ») και με το να θυσιάσει το δικαίωμά του για ζωή πάνω στη γη, ο Ιησούς αναστήθηκε από τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά. Ο Ιησούς ‘ανακηρύχθηκε δίκαιος σε πνεύμα’, δηλαδή, ανακηρύχθηκε βασικά δίκαιος με τη δική του αξία και αναστήθηκε σαν ‘ζωοποιό πνεύμα’. (1 Κορινθίους 15:45· 1 Τιμόθεον 3:16, ΜΝΚ) Με τον θυσιαστικό του θάνατο, προμήθευσε τη βάση μέσω της οποίας ο Ιεχωβά θα μπορούσε να πιστώσει δικαιοσύνη σε άντρες και γυναίκες πίστης.—Ρωμαίους 10:4.

 8, 9. (α) Ποιοι είναι οι πρώτοι που ωφελούνται από μια πίστωση δικαιοσύνης, και γιατί; (β) Ποιοι αποτελούν τους ‘νέους ουρανούς’, και πάνω σε τι θα κυβερνήσουν;

⁸ Λογικά, αυτοί τους οποίους εκλέγει ο Ιεχωβά για να αποτελέσουν τους δίκαιους ‘νέους ουρανούς’, δηλαδή την κυβέρνηση της Βασιλείας κάτω από τον Βασιλιά Ιησού Χριστό, είναι οι πρώτοι που ωφελούνται πλήρως σ’ αυτό το σύστημα απ’ αυτή τη σπλαχνική διευθέτηση. Το βιβλίο του Δανιήλ περιγράφει την τελετή στους ουρανούς, μέσω της οποίας ο Χριστός, ο Γιος του ανθρώπου, λαβαίνει την «κυριαρχία και τη μεγαλοπρέπεια και τη βασιλεία», έτσι ώστε «να υπηρετούν αυτόν όλοι οι λαοί, οι εθνικές ομάδες και οι γλώσσες [πάνω στη γη]». Έπειτα ο Δανιήλ δείχνει ότι «η βασιλεία και η κυριαρχία» δίνεται και στους «άγιους του Ύψιστου», του Ιεχωβά.—Δανιήλ 7:13, 14, 18, 27, ΜΝΚ· παράβαλε Αποκάλυψις 5:8-10.

⁹ Ο αριθμός αυτών των ‘αγίων’ που εκλέχτηκαν για να κυβερνήσουν μαζί με το Αρνίο, τον Ιησού Χριστό, στο ουράνιο Όρος Σιών, αποκαλύπτεται ότι είναι 144.000, ‘αγορασμένοι ανάμεσα από τους ανθρώπους’. (Αποκάλυψις 14:1-5) Αυτοί, μαζί με τον Χριστό, αποτελούν τους δίκαιους ‘νέους ουρανούς’ του νέου συστήματος του Ιεχωβά.

Υπολογίζονται Δίκαιοι—Πώς και Γιατί;

10. (α) Ποιο βιβλίο της Αγίας Γραφής μιλάει με τη μεγαλύτερη σαφήνεια για τη δικαίωση, και σε ποιους γράφτηκε; (β) Ποιοι περιλαμβάνονται πρωτίστως στη διδασκαλία της Βίβλου για δικαίωση;

¹⁰ Το βιβλίο της Αγίας Γραφής που δείχνει χωρίς αμφιβολία με μεγάλη σαφήνεια ότι ο Θεός ανακηρύσσει ανθρώπους δίκαιους, είναι η επιστολή του Παύλου στους Ρωμαίους. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Παύλος απηύθυνε την επιστολή αυτή σ’ εκείνους που ήταν «καλεσμένοι να είναι άγιοι». (Ρωμαίους 1:1, 7, ΜΝΚ) Αυτό εξηγεί το γιατί η διδασκαλία της «δικαίωσης», ή ανακήρυξης δικαιοσύνης, όπως την εκθέτει ο Παύλος, χρησιμοποιείται σε σχέση με τους 144.000 ‘αγίους’.

11. Ποια σχέση υπάρχει μεταξύ πίστης, έργων και δικαίωσης;

¹¹ Η ουσία του συλλογισμού του Παύλου στους Ρωμαίους είναι ότι ούτε Ιουδαίος ούτε Εθνικός μπορεί να αποκτήσει δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού μέσω έργων, είτε αυτά γίνονται σε συμμόρφωση με τον Μωσαϊκό Νόμο είτε απλώς από σεβασμό στον ενστικτώδη ηθικό νόμο. (Ρωμαίους 2:14, 15· 3:9, 10, 19, 20) Τόσο ο Ιουδαίος όσο και ο Εθνικός μπορεί να ανακηρυχθεί δίκαιος μόνο με βάση την πίστη στην απολυτρωτική θυσία του Χριστού. (Ρωμαίους 3:22-24, 29, 30) Ωστόσο, η συμβουλή που βρίσκεται στα τελευταία κεφάλαια της επιστολής προς Ρωμαίους (12-15) δείχνει ότι αυτή η πίστη πρέπει να υποστηρίζεται από ευσεβή έργα, όπως εξηγεί επίσης και ο Ιάκωβος. (Ιακώβου 2:14-17) Αυτά τα έργα απλώς αποδεικνύουν ότι ο δικαιωμένος Χριστιανός έχει την πίστη που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για δικαίωση από τον Θεό.

12, 13. (α) Γιατί οι 144.000 ‘άγιοι’ πρέπει να ανακηρυχθούν δίκαιοι; (β) Τι κάνουν με τα δικαιώματα της ζωής που λαβαίνουν;

¹² Όμως, για ποιον επιτακτικό λόγο οι Χριστιανοί, οι οποίοι ‘καλούνται να είναι άγιοι’, πρέπει να ανακηρυχθούν δίκαιοι; Αυτός ο λόγος βρίσκεται στη δεύτερη πλευρά της δικαίωσης, δηλαδή, στο ότι ο Θεός ανακηρύσσει ένα άτομο άξιο ζωής σαν τέλειο ανθρώπινο γιο Του. Λόγω του ρόλου που καλούνται να παίξουν οι 144.000 στους δίκαιους ‘νέους ουρανούς’, πρέπει να απαρνηθούν και να θυσιάσουν για πάντα κάθε ελπίδα να ζήσουν αιώνια πάνω στη γη. (Ψαλμός 37:29· 115:16) Με την έννοια αυτή πεθαίνουν θυσιαστικό θάνατο. «Υποτάσσουν τους εαυτούς τους σε θάνατο σαν του Χριστού».—Φιλιππησίους 3:8-11, ΜΝΚ.

¹³ Τώρα, σύμφωνα με την αρχή που εκτίθεται στον Μωσαϊκό Νόμο, κάθε θυσία που προσφέρεται στον Ιεχωβά πρέπει να μην έχει κανένα ελάττωμα. (Λευιτικόν 22:21· Δευτερονόμιον 15:21) Οι 144.000 ‘άγιοι’ αναφέρονται σαν «δίκαιοι που έχουν κατασταθεί τέλειοι».—Εβραίους 12:23, ΜΝΚ.

Υιοθετούνται σαν Πνευματικοί Γιοι

14, 15. (α) Ποια αλλαγή υφίστανται σχετικά με την αμαρτία οι 144.000; (β) Με ποιον τρόπο εγείρονται σε ‘μια νέα κατάσταση ζωής’;

¹⁴ Ενώ εξακολουθούν να ζουν με σάρκα, οι «δίκαιοι» αυτοί υφίστανται ένα συμβολικό θάνατο. Ο απόστολος Παύλος εξηγεί: «Αφού πεθάναμε σε σχέση με την αμαρτία, πώς θα εξακολουθήσουμε να ζούμε πια μέσα σ’ αυτή; Ή δεν γνωρίζετε ότι όλοι εμείς που βαφτιστήκαμε στον Χριστό Ιησού, βαφτιστήκαμε στο θάνατό του; Επομένως, θαφτήκαμε μαζί μ’ αυτόν μέσω του βαφτίσματός μας στο θάνατό του, ώστε, όπως ακριβώς ο Χριστός εγέρθηκε από τους νεκρούς μέσω της δόξας του Πατέρα, παρόμοια και μεις πρέπει να περπατήσουμε σε μια νέα κατάσταση ζωής, . . . επειδή γνωρίζουμε ότι η παλιά μας προσωπικότητα προσηλώθηκε σε πάσσαλο μαζί του, ώστε το αμαρτωλό μας σώμα να γίνει αδρανές για να μη συνεχίζουμε πια να είμαστε δούλοι στην αμαρτία. Γιατί, εκείνος που έχει πεθάνει, έχει αθωωθεί από την αμαρτία».—Ρωμαίους 6:2-7, ΜΝΚ.

¹⁵ Στη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής τους, οι 144.000 ‘άγιοι’, από τους οποίους μόνο ένα μικρό υπόλοιπο παραμένει πάνω στη γη σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους, ‘πεθαίνουν σχετικά με την αμαρτία’. Μετά τον συμβολικό τους θάνατο, αυτοί που ‘καλούνται να είναι άγιοι’ εγείρονται σε ‘μια νέα κατάσταση ζωής’. Έχοντας ανακηρύξει αυτούς δίκαιους, ο Ιεχωβά είναι σε θέση να τους γεννήσει με το πνεύμα του για να είναι πνευματικά του ‘τέκνα’. Αυτοί ‘ξαναγεννιούνται’ και υιοθετούνται σαν ‘γιοι του Θεού’. (Ιωάννης 3:3· Ρωμαίους 8:9-16)a Γίνονται πνευματικοί Ισραηλίτες και περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη.—Ιερεμίας 31:31-34· Λουκάς 22:20· Ρωμαίους 9:6.

Κληρονόμοι στο Ιερατείο και στη Βασιλεία

16. Σε τι γίνονται κληρονόμοι οι 144.000 ‘άγιοι’;

¹⁶ Σαν υιοθετημένοι πνευματικοί ‘γιοι’ του Θεού, οι 144.000 ‘άγιοι’ γίνονται επίσης και ‘κληρονόμοι’. (Γαλάτας 4:5-7) Ο Παύλος έγραψε σε συγχριστιανούς του που είχαν γεννηθεί από το πνεύμα: «Αν, λοιπόν, είμαστε τέκνα, είμαστε επίσης κληρονόμοι: κληρονόμοι πραγματικά του Θεού, αλλά συγκληρονόμοι με τον Χριστό, με την προϋπόθεση ότι πάσχουμε μαζί για να δοξαστούμε και μαζί». (Ρωμαίους 8:17, ΜΝΚ) Ποια είναι η κληρονομιά του Χριστού; Ο Ιεχωβά τον έχει καταστήσει Βασιλιά-Ιερέα «για πάντα σύμφωνα με τον τρόπο του Μελχισεδέκ». (Εβραίους 6:19, 20, ΜΝΚ· 7:1) Σαν ‘συγκληρονόμοι’ μαζί με τον Χριστό, οι γεννημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί είναι επίσης χρισμένοι από τον Ιεχωβά σαν πνευματικοί ιερείς. (2 Κορινθίους 1:21· 1 Πέτρου 2:9) Επιπλέον, ένας από τους τελικούς σκοπούς για τους οποίους ο Ιεχωβά τους ανακηρύσσει δίκαιους, είναι για να «κυβερνήσουν αργότερα σαν βασιλιάδες σε ζωή μέσω του ενός προσώπου, του Ιησού Χριστού».—Ρωμαίους 5:17, ΜΝΚ.

17. (α) Μολονότι ανακηρύσσονται δίκαιοι, τι πρέπει να κάνουν καθημερινά οι χρισμένοι Χριστιανοί; (β) Πώς λαβαίνουν την αμοιβή τους;

¹⁷ Ενόσω οι χρισμένοι αυτοί Χριστιανοί βρίσκονται ακόμη στη γη, μολονότι έχουν ανακηρυχθεί δίκαιοι, πρέπει να συνεχίσουν να μάχονται κατά των αμαρτωλών τους τάσεων. (Ρωμαίους 7:15-20) Χρειάζονται το αίμα του Χριστού για να τους καθαρίσει από τις καθημερινές τους αμαρτίες της ατέλειας. (1 Ιωάννου 1:7· 2:1, 2) Όταν παραμένουν πιστοί μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής τους, πεθαίνουν κατά γράμμα και ανασταίνονται ‘σε μια κληρονομιά άφθαρτη και αμάραντη’ σαν μέρος των δίκαιων ‘νέων ουρανών’.—1 Πέτρου 1:3, 4· 2 Πέτρου 3:13.

‘Περιμένοντας την Αποκάλυψη των Γιων του Θεού’

18, 19. (α) Τι περιμένει η ανθρώπινη «κτίση»; (β) Πώς θα ‘αποκαλυφθούν’ «οι γιοι του Θεού», και γιατί η ανθρώπινη «κτίση» ζει προσμένοντας αυτό με μεγάλη λαχτάρα;

¹⁸ Πώς επηρεάζουν όλα αυτά εκείνους—που είναι πολύ περισσότεροι από τους 144.000 πνευματικούς ‘γιους του Θεού’—οι οποίοι πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη αλλά των οποίων η ελπίδα είναι να κληρονομήσουν τη γη; Γι’ αυτούς ο απόστολος Παύλος γράφει: «Γιατί η γεμάτη λαχτάρα προσδοκία της κτίσης περιμένει την αποκάλυψη των γιων του Θεού. Γιατί, η κτίση υποτάχθηκε στη ματαιότητα . . . με βάση την ελπίδα ότι και αυτή η κτίση, επίσης, θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού».—Ρωμαίους 8:19-21, ΜΝΚ.

¹⁹ Αυτή η ανθρώπινη «κτίση» της οποίας η ελπίδα είναι να ζήσουν για πάντα σε μια παραδεισένια γη, ζουν με ‘γεμάτη λαχτάρα προσδοκία’ για τον καιρό—που τώρα είναι κοντά—οπότε ο Βασιλιάς Χριστός Ιησούς και οι αναστημένοι «γιοι του Θεού» θα ‘αποκαλυφθούν’ για να καταστρέψουν το τωρινό πονηρό σύστημα πραγμάτων και θα κυβερνήσουν από εκεί και έπειτα σαν βασιλιάδες και ιερείς ‘για χίλια χρόνια’. (Αποκάλυψις 20:4, 6) Στη διάρκεια της Χιλιόχρονης Βασιλείας του Χριστού, αυτή η ανθρώπινη «κτίση, επίσης, θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά».

20. Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

²⁰ Το πώς ακριβώς οι άνθρωποι που θα ζουν στη δίκαιη ‘νέα γη’, θα αποκτήσουν τελικά «την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού», και το πώς η διδασκαλία της Βίβλου για τη δικαίωση τούς επηρεάζει ακόμη και τώρα, θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Σχετικά με το ότι ο Θεός ανακηρύσσει ανθρώπους δίκαιους—

◻ Τι εννοεί η Βίβλος με τους δίκαιους νέους ουρανούς και τη δίκαιη νέα γη;

◻ Γιατί το ανθρώπινο γένος χρειάζεται να είναι εντάξει με τον Ιεχωβά;

◻ Πώς ικανοποιήθηκαν οι κανόνες του Ιεχωβά για δικαιοσύνη;

◻ Γιατί οι 144.000 είναι οι πρώτοι που ανακηρύσσονται δίκαιοι, και τι κάνουν με τα δικαιώματά τους ζωής που λαβαίνουν;

◻ Σε τι γίνονται κληρονόμοι μαζί με τον Χριστό οι 144.000;

[Πλαίσιο στη σελίδα 11]

Υπάρχουν δυο πλευρές στη δικαίωση, δηλαδή στην ανακήρυξη δικαιοσύνης:

(1) Ότι ο Θεός υπολογίζει το άτομο μη ένοχο

(2) Ότι ο Θεός ανακηρύσσει το άτομο τέλειο και άξιο για αιώνια ζωή στη γη

Οι 144.000 χρισμένοι Χριστιανοί ανακηρύσσονται δίκαιοι και από τις δυο απόψεις. Θυσιάζουν τα δικαιώματά τους της ανθρώπινης ζωής και γεννιούνται σαν πνευματικοί ‘γιοι’, που καλούνται να γίνουν βασιλιάδες και ιερείς μαζί με τον Χριστό στους ‘νέους ουρανούς’