Άγκυρά μας Είναι η Ελπίδα, Υποκινούμαστε από Αγάπη

«Μένει η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη, αυτά τα τρία· αλλά το μεγαλύτερο από αυτά είναι η αγάπη».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 13:13.

 1. Ποια προειδοποίηση μας δίνει ο απόστολος Παύλος;

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ μάς προειδοποιεί ότι, όπως ένα πλοίο, η πίστη μας μπορεί να ναυαγήσει. Μιλάει για “διακράτηση πίστης και αγαθής συνείδησης, την οποία μερικοί παραμέρισαν και ναυάγησαν σχετικά με την πίστη τους”. (1 Τιμόθεο 1:19) Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., τα ποντοπόρα σκάφη ήταν φτιαγμένα από ξύλο. Η πλευστότητά τους εξαρτόταν από την ποιότητα της ξυλείας και από το πόσο επιδέξια είχαν ναυπηγηθεί.

 2. Γιατί πρέπει να είναι καλά φτιαγμένο το πλοίο της πίστης μας, και τι απαιτεί αυτό από εμάς;

² Το πλοίο της πίστης μας, όπως θα λέγαμε μεταφορικά, πρέπει να συνεχίσει να επιπλέει μέσα στις τρικυμισμένες θάλασσες της ανθρωπότητας. (Ησαΐας 57:20· Αποκάλυψη 17:15) Επομένως, πρέπει να είναι καλά φτιαγμένο, και αυτό εξαρτάται από εμάς. Καθώς οι «θάλασσες» του Ιουδαϊκού και του ρωμαϊκού κόσμου γίνονταν ιδιαίτερα κυματώδεις για τους πρώτους Χριστιανούς, ο Ιούδας έγραψε: «Εσείς, αγαπητοί, εποικοδομώντας τον εαυτό σας στην αγιότατη πίστη σας και προσευχόμενοι με άγιο πνεύμα, κρατήστε τον εαυτό σας στην αγάπη του Θεού, καθώς περιμένετε το έλεος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού με προοπτική την αιώνια ζωή». (Ιούδα 20, 21) Εφόσον ο Ιούδας αναφέρθηκε επίσης στον αγώνα για “την πίστη που παραδόθηκε στους αγίους”, η έκφραση «αγιότατη πίστη» μπορεί να σχετίζεται με το συνολικό φάσμα των Χριστιανικών διδασκαλιών, περιλαμβανομένων και των καλών νέων της σωτηρίας. (Ιούδα 3) Ο Χριστός είναι το θεμέλιο αυτής της πίστης. Η ισχυρή πίστη είναι αναγκαία ώστε να είμαστε προσηλωμένοι στην αληθινή Χριστιανική πίστη.

Αντιμετωπίζοντας τη Θύελλα του «Φόβου των Αιρέσεων»

 3. Πώς χρησιμοποιούν μερικοί το «φόβο των αιρέσεων»;

³ Τα πρόσφατα χρόνια υπήρξαν αρκετές φρικιαστικές περιπτώσεις μαζικών αυτοκτονιών, φόνων και τρομοκρατικών επιθέσεων που περιλάμβαναν μυστικιστικές αιρέσεις. Εύλογα, πολλά άτομα, περιλαμβανομένων και ειλικρινών πολιτικών ηγετών, έχουν δείξει ενδιαφέρον για την προστασία των αθώων ανθρώπων, ιδιαίτερα των ανήλικων ατόμων, από τέτοιες επικίνδυνες αιρέσεις. «Ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων», ο οποίος αναμφίβολα βρίσκεται πίσω από αυτά τα αποτρόπαια εγκλήματα, έχει δημιουργήσει λοιπόν εκείνο που μερικοί αποκαλούν φόβο των αιρέσεων και το χρησιμοποιεί αυτό εναντίον του λαού του Ιεχωβά. (2 Κορινθίους 4:4· Αποκάλυψη 12:12) Μερικοί έχουν εκμεταλλευτεί αυτή την κατάσταση για να ξεσηκώσουν εναντίωση στο έργο μας. Σε ορισμένες χώρες, έχουν ξεκινήσει εκστρατεία που, ενώ φαίνεται να αποσκοπεί στην προστασία των ανθρώπων από τις «επικίνδυνες αιρέσεις», αποδίδει εσφαλμένα αυτόν το χαρακτηρισμό στους Μάρτυρες του Ιεχωβά κατηγορώντας έμμεσα και εμάς. Αυτό έχει δυσκολέψει την επίδοση μαρτυρίας από σπίτι σε σπίτι σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες και έχει κάνει μερικούς ανθρώπους που μελετούσαν την Αγία Γραφή μαζί μας να σταματήσουν τη μελέτη τους. Στη συνέχεια, αυτό επηρέασε αρνητικά μερικούς από τους αδελφούς μας.

 4. Γιατί δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει η εναντίωση;

⁴ Αντί όμως να μας αποθαρρύνει η εναντίωση, θα πρέπει να ενισχύει την πεποίθησή μας ότι ακολουθούμε την αληθινή Χριστιανοσύνη. (Ματθαίος 5:11, 12) Οι πρώτοι Χριστιανοί κατηγορήθηκαν ότι ήταν μια στασιαστική αίρεση, και παντού “μιλούσαν εναντίον” τους. (Πράξεις 24:5· 28:22) Αλλά ο απόστολος Πέτρος καθησύχασε τους ομοπίστους του, γράφοντας: «Αγαπητοί, μην παραξενεύεστε για τη φωτιά που καίει ανάμεσά σας, η οποία γίνεται σε εσάς για δοκιμασία, σαν να σας έβρισκε κάτι παράξενο. Απεναντίας, να χαίρεστε εφόσον είστε συμμέτοχοι των παθημάτων του Χριστού, για να χαρείτε και να νιώσετε αγαλλίαση και κατά τη διάρκεια της αποκάλυψης της δόξας του». (1 Πέτρου 4:12, 13) Παρόμοια, ένα μέλος του κυβερνώντος σώματος του πρώτου αιώνα έγραψε: «Να το θεωρήσετε απόλυτη χαρά, αδελφοί μου, όταν αντιμετωπίσετε διάφορες δοκιμασίες, καθόσον γνωρίζετε ότι η δοκιμασμένη ποιότητα της πίστης σας απεργάζεται υπομονή. Η δε υπομονή ας έχει το έργο της πλήρες, για να είστε πλήρεις και υγιείς από όλες τις απόψεις, χωρίς να είστε ελλιπείς σε τίποτα». (Ιακώβου 1:2-4) Ακριβώς όπως οι θυελλώδεις άνεμοι δοκιμάζουν την πλευστότητα ενός σκάφους, έτσι και οι θύελλες της εναντίωσης θα αποκαλύψουν οποιεσδήποτε αδυναμίες υπάρχουν στο πλοίο της πίστης μας.

Η Θλίψη Παράγει Υπομονή

 5. Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η πίστη μας είναι σταθερή κάτω από θλίψη;

⁵ Οι Χριστιανοί μπορούν να είναι βέβαιοι για την υπομονή και τη σταθερότητα της πίστης τους μόνο αφού πρώτα αντιμετωπίσουν θύελλες θλίψης. Η υπομονή μας θα «έχει το έργο της πλήρες» σε τρικυμιώδεις θάλασσες μόνο αν είμαστε «πλήρεις και υγιείς από όλες τις απόψεις, χωρίς να [είμαστε] ελλιπείς σε τίποτα», περιλαμβανομένης και της ισχυρής πίστης. Ο Παύλος έγραψε: «Με κάθε τρόπο συνιστούμε τους εαυτούς μας ως διακόνους του Θεού: με το να υπομένουμε πολλά, με θλίψεις, με περιπτώσεις ανάγκης, με δυσκολίες».—2 Κορινθίους 6:4.

 6. Γιατί πρέπει να «αγαλλόμαστε ενώ βρισκόμαστε σε θλίψεις», και πώς ενισχύει αυτό την ελπίδα μας;

⁶ Οι θυελλώδεις άνεμοι της θλίψης που μπορεί να αντιμετωπίζουμε κατά καιρούς θα πρέπει να θεωρούνται ευκαιρίες για να αποδεικνύουμε ότι το πλοίο της πίστης μας είναι γερό και σταθερό. Στους Χριστιανούς στη Ρώμη, ο Παύλος έγραψε: «Ας αγαλλόμαστε ενώ βρισκόμαστε σε θλίψεις, αφού γνωρίζουμε ότι η θλίψη παράγει υπομονή, η δε υπομονή επιδοκιμασμένη κατάσταση, η δε επιδοκιμασμένη κατάσταση ελπίδα· και η ελπίδα δεν οδηγεί σε απογοήτευση». (Ρωμαίους 5:3-5) Η σταθερότητα κάτω από δοκιμασίες φέρνει την επιδοκιμασία του Ιεχωβά. Αυτό, στη συνέχεια, ενισχύει την ελπίδα μας.

Γιατί Μερικοί Ναυαγούν

 7. (α) Όπως δείχνουν τα λόγια του Παύλου, πώς είχαν υποστεί μερικοί πνευματικό ναυάγιο; (β) Πώς έχουν παρεκκλίνει σήμερα μερικοί από την αλήθεια;

⁷ Όταν ο Παύλος προειδοποίησε για την πιθανότητα “ναυαγίου”, είχε υπόψη του μερικούς οι οποίοι είχαν “παραμερίσει” την αγαθή τους συνείδηση και είχαν χάσει την πίστη τους. (1 Τιμόθεο 1:19) Ανάμεσά τους ήταν ο Υμέναιος και ο Αλέξανδρος που είχαν πέσει στην αποστασία, παρεκκλίνοντας από την αλήθεια και μιλώντας υβριστικά. (1 Τιμόθεο 1:20, υποσημείωση στη ΜΝΚ· 2 Τιμόθεο 2:17, 18) Σήμερα οι αποστάτες, οι οποίοι παρεκκλίνουν από την αλήθεια, χτυπούν με τα λόγια τους “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”, στην ουσία δαγκώνοντας το χέρι που τους έτρεφε πνευματικά. Μερικοί μοιάζουν με τον “κακό δούλο”, λέγοντας έμμεσα: «Ο κύριός μου καθυστερεί». (Ματθαίος 24:44-49· 2 Τιμόθεο 4:14, 15) Αρνούνται ότι το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων είναι κοντά και επικρίνουν την πνευματικά άγρυπνη τάξη του δούλου για το ότι διατηρεί το αίσθημα του επείγοντος ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά. (Ησαΐας 1:3) Αυτοί οι αποστάτες καταφέρνουν να «υπονομεύουν την πίστη μερικών», επιφέροντας πνευματικό ναυάγιο.—2 Τιμόθεο 2:18.

 8. Τι έχει κάνει μερικούς να ναυαγήσουν ή να βυθίσουν το πλοίο της πίστης τους;

⁸ Άλλοι αφιερωμένοι Χριστιανοί έχουν προκαλέσει ναυάγιο στο πλοίο της πίστης τους παραμερίζοντας τη συνείδησή τους και ενδίδοντας στην αχαλίνωτη αναζήτηση απολαύσεων, όπως κάνει ο κόσμος, καθώς και στη σεξουαλική του ανηθικότητα. (2 Πέτρου 2:20-22) Άλλοι πάλι βυθίζουν το πλοίο της πίστης τους επειδή, κατά την άποψή τους, το λιμάνι του νέου συστήματος πραγμάτων δεν φαίνεται ακόμη να ξεπροβάλλει στον ορίζοντα. Μη μπορώντας να κάνουν χρονικούς υπολογισμούς σχετικά με την εκπλήρωση ορισμένων προφητειών και αναβάλλοντας την «ημέρα του Ιεχωβά» στο μυαλό τους, εγκαταλείπουν την αληθινή λατρεία. (2 Πέτρου 3:10-13· 1 Πέτρου 1:9) Σύντομα βρίσκουν τον εαυτό τους πίσω στα θολά, ταραγμένα νερά του παρόντος συστήματος πραγμάτων. (Ησαΐας 17:12, 13· 57:20) Μερικοί οι οποίοι έχουν σταματήσει να συναναστρέφονται με τη Χριστιανική εκκλησία εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αυτή ασκεί την αληθινή θρησκεία. Όπως φαίνεται, όμως, τους λείπει η υπομονή και η εγκαρτέρηση που απαιτούνται για να περιμένουν το νέο κόσμο που έχει υποσχεθεί ο Ιεχωβά Θεός. Η ζωή στον Παράδεισο δεν έχει έρθει αρκετά γρήγορα για αυτούς.

 9. Πώς ενεργούν μερικοί αφιερωμένοι Χριστιανοί, και τι θα πρέπει να μας κάνουν να εξετάσουμε αυτά τα γεγονότα;

⁹ Μερικοί αφιερωμένοι Χριστιανοί σε κάποια μέρη του κόσμου φαίνεται ότι έχουν μαζέψει κάπως τα πανιά του πλοίου της πίστης τους. Το πλοίο εξακολουθεί να επιπλέει, αλλά αντί να κινούνται σταθερά προς τα εμπρός με πλήρη πίστη, αυτοί «αρμενίζουν» με την άνεσή τους. Καθώς είχαν ελκυστεί από την ελπίδα ότι ο «Παράδεισος είναι κοντά», μερικοί ήταν προετοιμασμένοι να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να φτάσουν σε αυτόν—ζηλωτές στο έργο κηρύγματος και τακτικοί στην παρακολούθηση όλων των συναθροίσεων καθώς και των συνελεύσεων περιοχής και περιφερείας. Τώρα, σκεπτόμενοι ότι η πραγματοποίηση της ελπίδας τους είναι πιο μακριά από ό,τι περίμεναν, έχουν ελαττώσει το τίμημα που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν. Αυτό φαίνεται από τη μείωση της δράσης τους στο έργο κηρύγματος, από το ότι δεν παρακολουθούν τακτικά τις συναθροίσεις, καθώς και από το ότι είναι διατεθειμένοι να χάνουν μέρη από το πρόγραμμα των συνελεύσεων περιοχής και περιφερείας. Άλλοι αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στην αναψυχή και στην απόκτηση υλικών ανέσεων. Αυτά τα γεγονότα μάς κάνουν να εξετάσουμε ποια θα πρέπει να είναι η υποκινούσα δύναμη στη ζωή μας σε αρμονία με την αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά. Θα πρέπει άραγε να εξαρτάται ο ζήλος μας στην υπηρεσία του από την ελπίδα ότι ο «Παράδεισος είναι κοντά»;

Η Ελπίδα Παραβάλλεται με Άγκυρα

10, 11. Με τι παρομοίασε ο Παύλος την ελπίδα μας, και γιατί ήταν κατάλληλη αυτή η σύγκριση;

¹⁰ Ο Παύλος τόνισε ότι ο Ιεχωβά είχε υποσχεθεί πως θα έρχονταν ευλογίες μέσω του Αβραάμ. Κατόπιν, ο απόστολος εξήγησε: «Ο Θεός . . . επενέβη με όρκο, ώστε, μέσω δύο αμετάβλητων πραγμάτων [του λόγου του και του όρκου του] σε σχέση με τα οποία είναι αδύνατον να πει ψέματα ο Θεός, να έχουμε εμείς, που έχουμε τρέξει στο καταφύγιο, ισχυρή ενθάρρυνση για να κρατήσουμε την ελπίδα που έχει τεθεί μπροστά μας. Αυτή την ελπίδα την έχουμε σαν άγκυρα για την ψυχή, σίγουρη και σταθερή». (Εβραίους 6:17-19· Γένεση 22:16-18) Η ελπίδα που τέθηκε ενώπιον των χρισμένων Χριστιανών είναι η ελπίδα της αθάνατης ζωής στον ουρανό. Σήμερα, η συντριπτική πλειονότητα των υπηρετών του Ιεχωβά έχουν τη λαμπρή ελπίδα της αιώνιας ζωής σε μια παραδεισιακή γη. (Λουκάς 23:43) Χωρίς αυτή την ελπίδα, δεν μπορεί κάποιος να έχει πίστη.

¹¹ Η άγκυρα είναι ένα ισχυρό εξάρτημα ασφαλείας, απαραίτητο για να κρατηθεί το πλοίο στη θέση του και να μην παρασυρθεί. Κανένας ναυτικός δεν θα τολμούσε να βγει από το λιμάνι χωρίς άγκυρα. Εφόσον ο Παύλος είχε ναυαγήσει αρκετές φορές, γνώριζε από πείρα ότι η ζωή των ναυτικών εξαρτόταν συχνά από τις άγκυρες του πλοίου τους. (Πράξεις 27:29, 39, 40· 2 Κορινθίους 11:25) Τον πρώτο αιώνα, τα πλοία δεν είχαν μηχανή ώστε να μπορεί ο καπετάνιος να κάνει ελιγμούς όπως ήθελε. Εκτός από τα κωπήλατα πολεμικά πλοία, τα σκάφη εξαρτόνταν πρωτίστως από τον άνεμο για την κίνησή τους. Αν το πλοίο του κινδύνευε να οδηγηθεί στα βράχια, η μόνη διέξοδος του καπετάνιου ήταν να ρίξει άγκυρα και να αντιμετωπίσει τη θύελλα, ελπίζοντας ότι η άγκυρα δεν θα ξεκολλούσε από το βυθό. Έτσι, ο Παύλος παρέβαλε την ελπίδα του Χριστιανού με «άγκυρα για την ψυχή, σίγουρη και σταθερή». (Εβραίους 6:19) Όταν μας πλήττουν οι θύελλες της εναντίωσης ή αντιμετωπίζουμε άλλες δοκιμασίες, η υπέροχη ελπίδα μας μοιάζει με άγκυρα που μας σταθεροποιεί ως ζωντανές ψυχές, ώστε το πλοίο της πίστης μας να μην παρασυρθεί στα επικίνδυνα «ρηχά νερά» της αμφιβολίας ή στα καταστρεπτικά βράχια της αποστασίας.—Εβραίους 2:1· Ιούδα 8-13.

12. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε να αποτραβηχτούμε από τον Ιεχωβά;

¹² Ο Παύλος προειδοποίησε τους Εβραίους Χριστιανούς: «Προσέχετε, αδελφοί, μήπως αναπτυχθεί ποτέ σε κανέναν από εσάς πονηρή καρδιά απιστίας με το να αποτραβηχτεί από τον ζωντανό Θεό». (Εβραίους 3:12) Στο ελληνικό κείμενο, η λέξη που αποδίδεται «αποτραβηχτεί» προέρχεται από ένα ρήμα που σημαίνει «στέκομαι μακριά» και συνδέεται με τη λέξη αποστασία. Αλλά μπορούμε να αποφύγουμε αυτό το ολοκληρωτικό ναυάγιο. Η πίστη και η ελπίδα θα μας ικανώσουν να προσκολληθούμε στον Ιεχωβά ακόμη και στις χειρότερες θύελλες δοκιμασίας. (Δευτερονόμιο 4:4· 30:19, 20) Η πίστη μας δεν θα είναι σαν πλοίο που κλυδωνίζεται από τους ανέμους της αποστατικής διδασκαλίας. (Εφεσίους 4:13, 14) Έχοντας δε την ελπίδα σαν άγκυρά μας, θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τις θύελλες της ζωής ως υπηρέτες του Ιεχωβά.

Υποκινούμαστε από την Αγάπη και το Άγιο Πνεύμα

13, 14. (α) Γιατί δεν αρκεί από μόνη της η άγκυρα της ελπίδας μας; (β) Ποια πρέπει να είναι η υποκινούσα δύναμη για την απόδοση ιερής υπηρεσίας στον Ιεχωβά, και γιατί;

¹³ Ο Χριστιανός δεν θα προχωρήσει προς το νέο σύστημα αν το μοναδικό του κίνητρο για να υπηρετεί τον Ιεχωβά είναι η ελπίδα της αιώνιας ζωής σε μια παραδεισιακή γη. Αν και διατηρεί την άγκυρα της ελπίδας του ως σταθεροποιητικό παράγοντα στη ζωή του, χρειάζεται να προσθέσει σε αυτήν και στην πίστη του την υποκινούσα δύναμη της αγάπης. Ο Παύλος υπογράμμισε αυτό το γεγονός όταν έγραψε: «Μένει η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη, αυτά τα τρία· αλλά το μεγαλύτερο από αυτά είναι η αγάπη».—1 Κορινθίους 13:13.

¹⁴ Η υποκινούσα δύναμή μας για την απόδοση ιερής υπηρεσίας θα πρέπει να είναι η εγκάρδια αγάπη για τον Ιεχωβά, ως ανταπόκριση στη δική του απέραντη αγάπη για εμάς. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Αυτός που δεν αγαπάει δεν έχει γνωρίσει τον Θεό, επειδή ο Θεός είναι αγάπη. Από αυτό φανερώθηκε η αγάπη του Θεού στην περίπτωσή μας, επειδή ο Θεός απέστειλε τον μονογενή του Γιο στον κόσμο για να κερδίσουμε εμείς ζωή μέσω αυτού. Όσο για εμάς, εμείς αγαπάμε επειδή εκείνος πρώτος μας αγάπησε». (1 Ιωάννη 4:8, 9, 19) Από ευγνωμοσύνη για τον Ιεχωβά, το πρώτιστο μέλημά μας θα πρέπει να είναι, όχι να «κερδίσουμε» προσωπική σωτηρία, αλλά να παραστούμε μάρτυρες του αγιασμού του ιερού ονόματός του και της εξύψωσης της δίκαιης κυριαρχίας του.

15. Πώς συνδέεται η αγάπη μας για τον Ιεχωβά με το ζήτημα της κυριαρχίας του;

¹⁵ Ο Ιεχωβά θέλει να τον υπηρετούμε επειδή αγαπάμε εκείνον και όχι μόνο τον Παράδεισο. Η Βιβλική εγκυκλοπαίδεια Ενόραση στις Γραφέςa (στην αγγλική) αναφέρει: «Ο Ιεχωβά ηδύνεται στο γεγονός ότι η κυριαρχία του, καθώς και η υποστήριξή της από τα πλάσματά του, βασίζεται πρωταρχικά στην αγάπη. Θέλει μόνο εκείνους που αγαπούν την κυριαρχία του λόγω των θαυμάσιων ιδιοτήτων του και λόγω του ότι είναι δίκαιη, εκείνους οι οποίοι προτιμούν την κυριαρχία του από κάθε άλλη. (1Κο 2:9) Αυτοί επιλέγουν να υπηρετούν υπό την κυριαρχία του αντί να προσπαθούν να είναι ανεξάρτητοι—και αυτό λόγω της γνώσης που έχουν για εκείνον και για την αγάπη του, τη δικαιοσύνη του και τη σοφία του, η οποία, όπως αντιλαμβάνονται, ξεπερνάει κατά πολύ τη δική τους. (Ψλ 84:10, 11)»—Τόμος 2, σελίδα 275.

16. Πώς αποτελεί η αγάπη μας για τον Ιησού υποκινούσα δύναμη στη ζωή μας;

¹⁶ Ως Χριστιανοί, δείχνουμε επίσης αγάπη για τον Ιησού ανταποκρινόμενοι στη δική του αγάπη για εμάς. Ο Παύλος ανέφερε την εξής λογική σκέψη: «Η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς αναγκάζει, επειδή αυτό κρίναμε: ότι ένας πέθανε για όλους· άρα λοιπόν, όλοι είχαν πεθάνει· και πέθανε για όλους ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και εγέρθηκε». (2 Κορινθίους 5:14, 15) Ο Χριστός είναι αυτό καθαυτό το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομείται η πνευματική μας ζωή, η πίστη και η ελπίδα μας. Η αγάπη μας για τον Χριστό Ιησού ενισχύει την ελπίδα μας και σταθεροποιεί την πίστη μας, ιδιαίτερα σε καιρούς θυελλώδους δοκιμασίας.—1 Κορινθίους 3:11· Κολοσσαείς 1:23· 2:6, 7.

17. Ποια ισχυρή δύναμη μας παρέχει ο Ιεχωβά, και πώς γίνεται φανερή η σπουδαιότητά της από τα εδάφια Πράξεις 1:8 και Εφεσίους 3:16;

¹⁷ Μολονότι η αγάπη μας για τον Θεό και τον Γιο του είναι η κύρια υποκινούσα δύναμη στη ζωή μας ως Χριστιανών, ο Ιεχωβά παρέχει και κάτι άλλο που μας υποκινεί, μας δραστηριοποιεί και μας δίνει τη δύναμη να προχωρούμε στην υπηρεσία του. Αυτό είναι η ενεργός του δύναμη, δηλαδή το άγιο πνεύμα. Οι αντίστοιχες λέξεις του εβραϊκού και του ελληνικού κειμένου αναφέρονται βασικά στη δυναμική κίνηση του ανέμου. Τα ιστιοφόρα, σαν και εκείνα με τα οποία είχε ταξιδέψει ο Παύλος, βασίζονταν στην αόρατη δύναμη του ανέμου για να φτάσουν στον προορισμό τους. Παρόμοια, εμείς χρειαζόμαστε την αγάπη καθώς και τη δράση της αόρατης ενεργού δύναμης του Θεού ώστε το πλοίο της πίστης μας να μας πηγαίνει προς τα εμπρός στην υπηρεσία του Ιεχωβά.—Πράξεις 1:8· Εφεσίους 3:16.

Προχωρούμε προς τον Προορισμό Μας!

18. Τι θα μας ικανώσει να υπομείνουμε οποιεσδήποτε μελλοντικές δοκιμασίες της πίστης μας;

¹⁸ Η πίστη και η αγάπη μας μπορεί να δοκιμαστούν σοβαρά προτού φτάσουμε στο νέο σύστημα πραγμάτων. Ωστόσο, ο Ιεχωβά μάς παρέχει μια άγκυρα «σίγουρη και σταθερή»—την υπέροχη ελπίδα μας. (Εβραίους 6:19· Ρωμαίους 15:4, 13) Όταν μας σφυροκοπάει η εναντίωση ή άλλες δοκιμασίες, μπορούμε να υπομένουμε αν είμαστε αγκυροβολημένοι με ασφάλεια μέσω της ελπίδας μας. Αφού καταλαγιάσει μια θύελλα αλλά προτού ξεσπάσει κάποια άλλη, ας είμαστε αποφασισμένοι να δυναμώνουμε την ελπίδα μας και να ενισχύουμε την πίστη μας.

19. Πώς μπορούμε να κρατάμε το πλοίο της πίστης μας στην πορεία του και να φτάσουμε στο λιμάνι του νέου κόσμου του Θεού;

¹⁹ Προτού αναφερθεί στην «άγκυρα για την ψυχή», ο Παύλος είπε: «Θέλουμε . . . ο καθένας σας να δείχνει την ίδια φιλοπονία [να «επιταχύνει», υποσημείωση στη ΜΝΚ], ώστε να έχει την πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας μέχρι το τέλος, για να μη γίνετε οκνηροί, αλλά να είστε μιμητές εκείνων οι οποίοι μέσω πίστης και υπομονής κληρονομούν τις υποσχέσεις». (Εβραίους 6:11, 12) Υποκινούμενοι από την αγάπη για τον Ιεχωβά και για τον Γιο του και παίρνοντας δύναμη από το άγιο πνεύμα, ας κρατάμε το πλοίο της πίστης μας στην πορεία του μέχρις ότου φτάσουμε στο λιμάνι του υποσχεμένου νέου κόσμου του Θεού.

[Υποσημείωση]

Ως Ανασκόπηση

◻ Όσον αφορά την πίστη μας, ποια προειδοποίηση μας έδωσε ο Παύλος;

◻ Πώς έχουν υποστεί μερικοί πνευματικό ναυάγιο, και πώς κάποιοι άλλοι επιβραδύνουν;

◻ Ποια θεοσεβής ιδιότητα χρειάζεται να συνδυάζεται με την πίστη μας;

◻ Τι θα μας ικανώσει να φτάσουμε στο λιμάνι του υποσχεμένου νέου κόσμου του Θεού;

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Το πλοίο της πίστης μας πρέπει να είναι καλά φτιαγμένο προκειμένου να αντέξει στις θύελλες της ζωής

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Η πίστη μας θα μπορούσε να ναυαγήσει

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Η ελπίδα αποτελεί άγκυρα για τη ζωή μας ως Χριστιανών