Ο Θεός Συστήνει την Αγάπη του σε Εμάς

«Η παρ’ αξία καλοσύνη [θα] βασιλέψει μέσω δικαιοσύνης με προοπτική την αιώνια ζωή».​—ΡΩΜ. 5:21.

1, 2. Ποια δύο δώρα θα μπορούσαμε να αντιπαραβάλουμε, και ποιο είναι το μεγαλύτερο;

«Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ . . . κληρονομιά που άφησαν οι Ρωμαίοι στις επόμενες γενιές [ήταν] ο νόμος τους και η αντίληψή τους ότι η ζωή πρέπει να διέπεται από νόμους». (Δρ Ντέιβιντ Τζ. Γουίλιαμς, από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης) Όσο βάσιμο και αν είναι αυτό, υπάρχει μια κληρονομιά ή ένα δώρο πολύ μεγαλύτερης αξίας. Αυτό το δώρο είναι το μέσο που προμήθευσε ο Θεός για να έχουμε επιδοκιμασμένη και δίκαιη υπόσταση ενώπιόν του, καθώς και την προοπτική της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής.

² Ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός έκανε διαθέσιμο αυτό το δώρο είχε, κατά μία έννοια, νομικές πτυχές. Στο 5ο κεφάλαιο της Επιστολής Προς τους Ρωμαίους, ο απόστολος Παύλος δεν παρουσίασε αυτές τις πτυχές σαν μια ψυχρή, νομικίστικη διατριβή. Απεναντίας, άρχισε με την εξής συναρπαστική διαβεβαίωση: «Έχοντας, λοιπόν, ανακηρυχτεί δίκαιοι ως αποτέλεσμα πίστης, ας απολαμβάνουμε ειρήνη με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού». Όσοι λαβαίνουν το δώρο του Θεού υποκινούνται, με τη σειρά τους, να τον αγαπούν. Ο Παύλος ήταν ένας από αυτούς. Έγραψε: «Η αγάπη του Θεού έχει εκχυθεί μέσα στις καρδιές μας μέσω του αγίου πνεύματος».​—Ρωμ. 5:1, 5.

 3. Ποιες λογικές ερωτήσεις εγείρονται;

³ Γιατί όμως ήταν απαραίτητο αυτό το στοργικό δώρο; Πώς μπορούσε να το προσφέρει ο Θεός με δίκαιο, αμερόληπτο τρόπο; Και τι καλείται να κάνει ο καθένας για να έχει τα προσόντα να το λάβει; Ας δούμε ποιες είναι οι ικανοποιητικές απαντήσεις και πώς υπογραμμίζουν την αγάπη του Θεού.

Η Αγάπη του Θεού Αντιμέτωπη με την Αμαρτία

4, 5. (α) Με ποιον μεγαλειώδη τρόπο εκδήλωσε ο Ιεχωβά την αγάπη του; (β) Ποιες πληροφορίες μάς βοηθούν να καταλάβουμε το εδάφιο Ρωμαίους 5:12;

⁴ Κάνοντας μια μεγαλειώδη πράξη αγάπης, ο Ιεχωβά έστειλε τον μονογενή του Γιο για να βοηθήσει τους ανθρώπους. Ο Παύλος το διατύπωσε ως εξής: «Ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς». (Ρωμ. 5:8) Προσέξτε την εξής αλήθεια που αναφέρεται εδώ: «Ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί». Όλοι χρειάζεται να γνωρίζουν πώς βρεθήκαμε σε αυτή την κατάσταση.

⁵ Ο Παύλος έκανε μια γενική περιγραφή του ζητήματος, αρχίζοντας με το εξής σημείο: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Ρωμ. 5:12) Είμαστε σε θέση να το καταλάβουμε αυτό επειδή ο Θεός φρόντισε να καταγραφεί ένα υπόμνημα που να εξηγεί πώς άρχισε η ανθρώπινη ζωή. Ο Ιεχωβά δημιούργησε δύο ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα. Ο Δημιουργός είναι τέλειος, και το ίδιο ίσχυε για εκείνους τους πρώτους ανθρώπους, τους προγόνους μας. Ο Θεός τούς έδωσε μία μόνο περιοριστική εντολή και τους ενημέρωσε ότι η παρακοή σε αυτόν το νόμο θα επέσυρε την ποινή του θανάτου. (Γέν. 2:17) Ωστόσο, εκείνοι επέλεξαν να ενεργήσουν καταστροφικά, παραβιάζοντας τη λογική εντολή του Θεού, και με αυτόν τον τρόπο τον απέρριψαν ως Νομοθέτη και Κυρίαρχο.​—Δευτ. 32:4, 5.

 6. (α) Γιατί πέθαιναν οι απόγονοι του Αδάμ τόσο πριν δώσει ο Θεός το Μωσαϊκό Νόμο όσο και μετά; (β) Ποιο παράδειγμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σχετικά με την επίδραση της κληρονομημένης αμαρτίας;

⁶ Ο Αδάμ απέκτησε απογόνους μόνο αφότου αμάρτησε, με αποτέλεσμα να μεταβιβάσει σε όλους την αμαρτία και τις επιπτώσεις της. Φυσικά, οι απόγονοί του δεν είχαν παραβιάσει το θεϊκό νόμο όπως έκανε ο Αδάμ, γι’ αυτό δεν τους καταλογίστηκε η ίδια αμαρτία. Επιπλέον, δεν τους είχε δοθεί ακόμη κανένας κώδικας νόμων. (Γέν. 2:17) Παρ’ όλα αυτά, κληρονόμησαν την αμαρτία. Έτσι λοιπόν, η αμαρτία και ο θάνατος βασίλευαν μέχρι τον καιρό που ο Θεός έδωσε στους Ισραηλίτες έναν κώδικα νόμων, ο οποίος έδειξε καθαρά ότι ήταν αμαρτωλοί. (Διαβάστε Ρωμαίους 5:13, 14) Η επίδραση της κληρονομημένης αμαρτίας μπορεί να παρομοιαστεί με ορισμένες κληρονομικές ασθένειες ή ελαττώματα όπως είναι η μεσογειακή αναιμία και η αιμοφιλία. Ίσως έχετε διαβάσει ότι ο Αλέξιος, γιος του τσάρου της Ρωσίας Νικολάου Β΄ και της Αλεξάνδρας, είχε κληρονομήσει την αιμοφιλία, μια αιμορραγική διαταραχή. Βέβαια, ακόμη και σε οικογένειες όπου υπάρχουν τέτοιες ασθένειες, μερικά παιδιά δεν πάσχουν από αυτές, αν και μπορεί να είναι φορείς. Δεν συμβαίνει το ίδιο με την αμαρτία. Το ελάττωμα της αμαρτίας που προήλθε από τον Αδάμ δεν ήταν δυνατόν να αποφευχθεί. Όλοι υπόκεινται σε αυτό. Είναι πάντα θανατηφόρο και μεταβιβάζεται σε όλα τα παιδιά. Θα μπορούσε ποτέ να ξεπεραστεί αυτή η δυσάρεστη πραγματικότητα;

Η Προμήθεια που Έκανε ο Θεός Μέσω του Ιησού Χριστού

7, 8. Πώς οδήγησε η πορεία των δύο τέλειων ανθρώπων σε διαφορετικά αποτελέσματα;

⁷ Ενεργώντας από αγάπη, ο Ιεχωβά έκανε μια προμήθεια για να απαλλαχτούν οι άνθρωποι από την κληρονομημένη αμαρτωλότητα. Ο Παύλος εξήγησε ότι αυτό κατέστη δυνατόν μέσω ενός άλλου ανθρώπου, ενός τέλειου ανθρώπου που εμφανίστηκε μετέπειτα​—στην ουσία, ενός δεύτερου Αδάμ. (1 Κορ. 15:45) Η πορεία όμως του καθενός από αυτούς τους δύο τέλειους ανθρώπους έχει οδηγήσει σε πολύ διαφορετικά αποτελέσματα. Με ποιον τρόπο;​—Διαβάστε Ρωμαίους 5:15, 16.

⁸ «Δεν συμβαίνει με το δώρο ό,τι συνέβη με το παράπτωμα», έγραψε ο Παύλος. Ο Αδάμ ήταν ένοχος για εκείνο το παράπτωμα και η καταδίκη του ήταν δίκαιη​—πέθανε. Ωστόσο, δεν ήταν ο μόνος που πέθανε. Διαβάζουμε: «Με το παράπτωμα [του] ενός πέθαναν πολλοί». Η δίκαιη καταδίκη που επιβλήθηκε στον Αδάμ απαιτούσε την ίδια ποινή και για όλους τους ατελείς απογόνους του, μεταξύ των οποίων είμαστε και εμείς. Εντούτοις, μας παρηγορεί η σκέψη ότι ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς μπορούσε να φέρει αντίθετο αποτέλεσμα. Ποιο είναι αυτό; Τα λόγια του Παύλου μάς δίνουν την απάντηση: “Άνθρωποι κάθε είδους ανακηρύσσονται δίκαιοι για ζωή”.​—Ρωμ. 5:18.

 9. Τι έκανε στην ουσία ο Θεός όταν ανακήρυσσε δίκαιους κάποιους ανθρώπους, όπως αναφέρεται στα εδάφια Ρωμαίους 5:16, 18;

⁹ Τι υπονοείται από τις λέξεις του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδονται «ανακήρυξη δικαιοσύνης» και «ανακηρύσσονται δίκαιοι»; Ένας Βιβλικός μεταφραστής έγραψε: «Πρόκειται για μια μεταφορά νομικής φύσης με προεκτάσεις που δεν είναι αμιγώς νομικές. Υποδηλώνει αλλαγή στην υπόσταση ενός ατόμου ενώπιον του Θεού, όχι εσωτερική αλλαγή στο ίδιο το άτομο . . . Η μεταφορά αυτή απεικονίζει τον Θεό ως τον κριτή που εκδίδει απόφαση υπέρ του κατηγορουμένου, ο οποίος έχει προσαχθεί ενώπιον του θεϊκού δικαστηρίου, σαν να λέγαμε, με την κατηγορία της αδικίας. Αλλά ο Θεός αθωώνει τον κατηγορούμενο».

10. Τι έκανε ο Ιησούς το οποίο προμήθευσε τη βάση για να ανακηρύσσονται δίκαιοι οι άνθρωποι;

¹⁰ Με ποια βάση θα μπορούσε ο δίκαιος «Κριτής όλης της γης» να αθωώσει έναν άδικο άνθρωπο; (Γέν. 18:25) Θέτοντας το θεμέλιο, ο Θεός έστειλε από αγάπη τον μονογενή του Γιο στη γη. Ο Ιησούς εκτέλεσε σε τέλειο βαθμό το θέλημα του Πατέρα του, παρά τους πειρασμούς, τον υπέρμετρο χλευασμό και την κακομεταχείριση. Κράτησε την ακεραιότητά του μέχρι του σημείου να πεθάνει πάνω σε ξύλο βασανισμού. (Εβρ. 2:10) Θυσιάζοντας την τέλεια ανθρώπινη ζωή του, ο Ιησούς πρόσφερε ένα λύτρο για να απελευθερώσει, ή αλλιώς να απολυτρώσει, τους απογόνους του Αδάμ από την αμαρτία και το θάνατο.​—Ματθ. 20:28· Ρωμ. 5:6-8.

11. Σε ποια αντιστοιχία βασίζεται το λύτρο;

¹¹ Σε κάποια άλλη περίπτωση, ο Παύλος χρησιμοποίησε τον όρο «αντίστοιχο λύτρο». (1 Τιμ. 2:6) Ποια ήταν η αντιστοιχία; Ο Αδάμ επέφερε την ατέλεια και το θάνατο στα δισεκατομμύρια των απογόνων του. Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς, ως τέλειος άνθρωπος, θα μπορούσε να γίνει η πηγή δισεκατομμυρίων τέλειων απογόνων.a Ως εκ τούτου, είχε διαμορφωθεί η άποψη πως η ζωή του Ιησού σε συνδυασμό με τις ζωές όλων των εν δυνάμει τέλειων απογόνων του αποτέλεσε μια θυσία ισοδύναμη με τη ζωή του Αδάμ και των ατελών απογόνων του. Ωστόσο, η Γραφή δεν λέει ότι οποιοιδήποτε πιθανοί απόγονοι του Ιησού αποτέλεσαν μέρος του λύτρου. Τα εδάφια Ρωμαίους 5:15-19 επισημαίνουν ότι ο θάνατος μόνο “ενός ανθρώπου” παρείχε την απελευθέρωση. Ναι, η τέλεια ζωή του Ιησού αντιστοιχούσε στην τέλεια ζωή του Αδάμ. Ορθά, λοιπόν, ο προβολέας στρέφεται μόνο στον Ιησού Χριστό. Άνθρωποι κάθε είδους απέκτησαν τη δυνατότητα να λάβουν τη δωρεά και τη ζωή χάρη στη “μια πράξη δικαίωσης” που έκανε ο Ιησούς, την πορεία υπακοής και ακεραιότητας που ακολούθησε ακόμη και μέχρι θανάτου. (2 Κορ. 5:14, 15· 1 Πέτρ. 3:18) Πώς επιτεύχθηκε αυτό το αποτέλεσμα;

Αθώωση Βασισμένη στο Λύτρο

12, 13. Γιατί χρειάζονται το έλεος και την αγάπη του Θεού όσοι ανακηρύσσονται δίκαιοι;

¹² Ο Ιεχωβά Θεός δέχτηκε τη λυτρωτική θυσία που πρόσφερε ο Γιος του. (Εβρ. 9:24· 10:10, 12) Ωστόσο, οι μαθητές του Ιησού στη γη, περιλαμβανομένων και των πιστών αποστόλων του, παρέμεναν ατελείς. Παρότι αγωνίζονταν να μη διαπράττουν εσφαλμένα πράγματα, δεν τα κατάφερναν πάντα. Γιατί; Επειδή είχαν κληρονομήσει την αμαρτία. (Ρωμ. 7:18-20) Αλλά ο Θεός μπορούσε να κάνει κάτι για αυτό, και όντως έκανε. Δέχτηκε το «αντίστοιχο λύτρο» και ήταν πρόθυμος να το εφαρμόσει για χάρη των ανθρώπινων υπηρετών του.

¹³ Η εφαρμογή του λύτρου δεν ήταν κάτι που το όφειλε ο Θεός στους αποστόλους και σε άλλους λόγω κάποιων καλών έργων που είχαν κάνει. Απεναντίας, ο Θεός εφάρμοσε το λύτρο για χάρη τους υποκινούμενος από το έλεος και τη μεγάλη αγάπη του. Επέλεξε να αθωώσει τους αποστόλους καθώς και άλλους από την καταδίκη που τους βάρυνε, θεωρώντας τους απαλλαγμένους από την κληρονομημένη ενοχή. Ο Παύλος το διασαφήνισε ως εξής: «Με αυτή την παρ’ αξία καλοσύνη έχετε σωθεί μέσω πίστης· και αυτό δεν οφείλεται σε εσάς, είναι δώρο του Θεού».​—Εφεσ. 2:8.

14, 15. Ποια ανταμοιβή τέθηκε ενώπιον εκείνων τους οποίους ανακήρυξε δίκαιους ο Θεός, αλλά τι έπρεπε να συνεχίσουν να κάνουν;

¹⁴ Σκεφτείτε τι δώρο είναι αυτό που κάνει ο Παντοδύναμος, να συγχωρεί την αμαρτία που έχει κληρονομήσει κάποιος καθώς και τα σφάλματα που έχει κάνει! Οι αμαρτίες που έχουν διαπράξει τα άτομα προτού γίνουν Χριστιανοί είναι αδύνατον να μετρηθούν. Αλλά με βάση το λύτρο, ο Θεός μπορεί να τις συγχωρεί. Ο Παύλος έγραψε: «Το δώρο είχε ως αποτέλεσμα, από πολλά παραπτώματα, ανακήρυξη δικαιοσύνης». (Ρωμ. 5:16) Οι απόστολοι καθώς και άλλοι που έλαβαν αυτό το στοργικό δώρο (έχοντας ανακηρυχτεί δίκαιοι) χρειαζόταν να συνεχίσουν να λατρεύουν τον αληθινό Θεό με πίστη. Με ποια μελλοντική ανταμοιβή; «Εκείνοι που λαβαίνουν την αφθονία της παρ’ αξία καλοσύνης και της δωρεάς της δικαιοσύνης θα βασιλέψουν με ζωή μέσω του ενός, του Ιησού Χριστού». Πράγματι, το δώρο της δικαιοσύνης λειτουργεί αντίστροφα​—οδηγεί στη ζωή.​—Ρωμ. 5:17· διαβάστε Λουκάς 22:28-30.

¹⁵ Όσοι λαβαίνουν αυτό το δώρο, έχοντας ανακηρυχτεί δίκαιοι, γίνονται πνευματικοί γιοι του Θεού. Όντας συγκληρονόμοι με τον Χριστό, έχουν την προοπτική να αναστηθούν στον ουρανό ως πραγματικοί πνευματικοί γιοι για να «βασιλέψουν» μαζί με τον Ιησού Χριστό.​—Διαβάστε Ρωμαίους 8:15-17, 23.

Η Αγάπη του Θεού Φανερώνεται και σε Άλλους

16. Πώς μπορούν να λάβουν ένα δώρο αυτοί που διακρατούν επίγεια ελπίδα;

¹⁶ Δεν αναμένουν να «βασιλέψουν» μαζί με τον Χριστό στον ουρανό όλοι όσοι ασκούν πίστη και υπηρετούν τον Θεό ως όσιοι Χριστιανοί. Πολλοί διακρατούν μια Γραφική ελπίδα παρόμοια με την ελπίδα που είχαν οι υπηρέτες του Θεού στην προχριστιανική εποχή. Ελπίζουν να ζήσουν για πάντα σε μια παραδεισιακή γη. Μπορούν άραγε αυτά τα άτομα να λάβουν ακόμη και τώρα ένα στοργικό δώρο από τον Θεό και να θεωρούνται δίκαιοι με προοπτική την επίγεια ζωή; Βάσει των όσων έγραψε ο Παύλος στους Ρωμαίους, η καθησυχαστική απάντηση είναι ναι!

17, 18. (α) Πώς θεώρησε ο Θεός τον Αβραάμ, λαβαίνοντας υπόψη την πίστη του; (β) Γιατί μπορούσε να θεωρήσει ο Ιεχωβά δίκαιο τον Αβραάμ;

¹⁷ Ο Παύλος αναφέρθηκε σε ένα εξαίρετο παράδειγμα, τον Αβραάμ, έναν άνθρωπο πίστης που έζησε προτού δώσει ο Ιεχωβά τον κώδικα νόμων στον Ισραήλ και πολύ προτού ανοίξει ο Χριστός την οδό για την ουράνια ζωή. (Εβρ. 10:19, 20) Διαβάζουμε: «Δεν πήρε ο Αβραάμ ή το σπέρμα του μέσω νόμου την υπόσχεση ότι αυτός θα ήταν κληρονόμος ενός κόσμου, αλλά μέσω της δικαιοσύνης με πίστη». (Ρωμ. 4:13· Ιακ. 2:23, 24) Έτσι λοιπόν, ο Θεός υπολόγισε τον πιστό Αβραάμ ως δίκαιο.​—Διαβάστε Ρωμαίους 4:20-22.

¹⁸ Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο Αβραάμ ήταν αναμάρτητος ενόσω υπηρετούσε τον Ιεχωβά στο πέρασμα των δεκαετιών. Όχι, δεν ήταν με αυτή την έννοια δίκαιος. (Ρωμ. 3:10, 23) Ωστόσο, ο Ιεχωβά, με την άπειρη σοφία του, έλαβε υπόψη του την εξαιρετική πίστη του Αβραάμ καθώς και τα έργα του που ήταν απόρροια αυτής της πίστης. Ειδικότερα, ο Αβραάμ άσκησε πίστη στο υποσχεμένο «σπέρμα» που θα ερχόταν από τη δική του γενεαλογική γραμμή. Αυτό το Σπέρμα αποδείχτηκε ότι ήταν ο Μεσσίας, δηλαδή ο Χριστός. (Γέν. 15:6· 22:15-18) Κατά συνέπεια, με βάση «το λύτρο που πλήρωσε ο Χριστός Ιησούς», ο θεϊκός Κριτής είναι σε θέση να συγχωρεί αμαρτίες που έγιναν στο παρελθόν. Ως εκ τούτου, ο Αβραάμ καθώς και άλλοι πιστοί των προχριστιανικών χρόνων έχουν την προοπτική της ανάστασης.​—Διαβάστε Ρωμαίους 3:24, 25· Ψαλμ. 32:1, 2.

Απολαύστε Δίκαιη Υπόσταση Τώρα

19. Γιατί πρέπει να εμψυχώνει πολλούς σήμερα η άποψη που είχε ο Θεός για τον Αβραάμ;

¹⁹ Το γεγονός ότι ο Θεός της αγάπης υπολόγισε τον Αβραάμ ως δίκαιο πρέπει να εμψυχώνει τους αληθινούς Χριστιανούς σήμερα. Ο Ιεχωβά δεν τον ανακήρυξε δίκαιο με την έννοια με την οποία ανακηρύσσει δίκαιους όσους χρίει με το πνεύμα ως “συγκληρονόμους με τον Χριστό”. Τα μέλη εκείνης της ομάδας, που είναι περιορισμένα σε αριθμό, “καλούνται για να είναι άγιοι” και γίνονται δεκτοί ως «γιοι του Θεού». (Ρωμ. 1:7· 8:14, 17, 33) Από την άλλη πλευρά, ο Αβραάμ έγινε «φίλος του Ιεχωβά»​—και μάλιστα προτού προσφερθεί η λυτρωτική θυσία. (Ιακ. 2:23· Ησ. 41:8) Τι θα λεχθεί, λοιπόν, για τους αληθινούς Χριστιανούς που ελπίζουν να ζήσουν στον αποκαταστημένο επίγειο Παράδεισο;

20. Τι αναμένει σήμερα ο Θεός από εκείνους τους οποίους θεωρεί δίκαιους, όπως θεωρούσε και τον Αβραάμ;

²⁰ Αυτά τα άτομα δεν έχουν λάβει “τη δωρεά της δικαιοσύνης” με προοπτική την ουράνια ζωή «μέσω της απελευθέρωσης με το λύτρο που πλήρωσε ο Χριστός Ιησούς». (Ρωμ. 3:24· 5:15, 17) Εντούτοις, ασκούν βαθιά πίστη στον Θεό και στις προμήθειές του και κάνουν φανερή την πίστη τους με καλά έργα. Ένα από αυτά τα έργα είναι “το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού . . . και η διδασκαλία σχετικά με τον Κύριο Ιησού Χριστό”. (Πράξ. 28:31) Συνεπώς, ο Ιεχωβά μπορεί να τους θεωρεί δίκαιους με την έννοια με την οποία θεωρούσε και τον Αβραάμ. Το δώρο που λαβαίνουν αυτοί​—η φιλία με τον Θεό—​διαφέρει από τη «δωρεά» που λαβαίνουν οι χρισμένοι. Παρ’ όλα αυτά, είναι αναμφισβήτητα ένα δώρο το οποίο δέχονται με βαθιά ευγνωμοσύνη.

21. Πώς ωφελούμαστε από την αγάπη και τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά;

²¹ Αν εσείς ελπίζετε να απολαύσετε αιώνια ζωή στη γη, πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι αυτή η ευκαιρία που σας έχει δοθεί δεν βασίζεται στην παρορμητική υπόσχεση κάποιου ανθρώπινου ηγέτη. Απεναντίας, αντανακλά το σοφό σκοπό του Παγκόσμιου Κυρίαρχου. Ο Ιεχωβά έχει κάνει προοδευτικά βήματα για να επιτελέσει το σκοπό του. Αυτά τα βήματα βρίσκονται σε αρμονία με την αληθινή δικαιοσύνη. Εκτός αυτού, αντανακλούν τη μεγάλη αγάπη του Θεού. Εύλογα, λοιπόν, είπε ο Παύλος: «Ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς».​—Ρωμ. 5:8.

[Υποσημείωση]

Θυμάστε;

• Ποια κληρονομιά έλαβαν οι απόγονοι του Αδάμ, και με ποιο αποτέλεσμα;

• Πώς έγινε προμήθεια για ένα αντίστοιχο λύτρο, και με ποια έννοια υπήρχε αντιστοιχία;

• Ποια προοπτική άνοιξε μπροστά σας το δώρο που σας προσφέρθηκε να ανακηρυχτείτε δίκαιοι;

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Ο τέλειος άνθρωπος Αδάμ αμάρτησε. Ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς πρόσφερε «αντίστοιχο λύτρο»

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Τι καλά νέα! Μέσω του Ιησού, μπορούμε να ανακηρυχτούμε δίκαιοι!