Πνεύμα του Κόσμου

Γιατί είναι η κηλίδωση από το πνεύμα του κόσμου ζήτημα σοβαρής ανησυχίας;

1 Ιωάν. 5:19: «Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (Ο Σατανάς έχει προωθήσει ένα πνεύμα το οποίο κυριαρχεί στη σκέψη και στις πράξεις των ανθρώπων εκείνων που δεν είναι επιδοκιμασμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά. Πρόκειται για ένα πνεύμα ιδιοτέλειας και υπερηφάνειας το οποίο είναι τόσο διάχυτο ώστε μοιάζει με τον αέρα που αναπνέουν οι άνθρωποι. Χρειάζεται να προσέξουμε πολύ μη τυχόν υποκύψουμε στη δύναμη του Σατανά αφήνοντας αυτό το πνεύμα να διαμορφώσει τη ζωή μας.)

Αποκ. 12:9: «Ρίχτηκε κάτω . . . ο μεγάλος δράκοντας, το αρχικό φίδι, εκείνος που αποκαλείται Διάβολος και Σατανάς, ο οποίος παροδηγεί ολόκληρη την κατοικημένη γη· ρίχτηκε κάτω στη γη, και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί του». (Από τότε που συνέβη το γεγονός αυτό, μετά τη γέννηση της Βασιλείας το 1914, η επιρροή του Σατανά και των δαιμόνων του έχει ενταθεί πάρα πολύ μέσα στην ανθρωπότητα. Το πνεύμα του έχει ωθήσει ανθρώπους σε πράξεις αυξημένης ιδιοτέλειας και βίας. Ιδιαίτερα εκείνοι που προσπαθούν να υπηρετούν τον Ιεχωβά υφίστανται έντονη πίεση να γίνουν μέρος του κόσμου, να κάνουν ό,τι και οι άλλοι και να εγκαταλείψουν την αληθινή λατρεία.)

Ποια είναι μερικά χαρακτηριστικά του πνεύματος του κόσμου από τα οποία πρέπει να φυλαγόμαστε;

1 Κορ. 2:12: «Εμείς λάβαμε, όχι το πνεύμα του κόσμου, αλλά το πνεύμα που είναι από τον Θεό, ώστε να γνωρίσουμε τα πράγματα που μας έχουν δοθεί με καλοσύνη από τον Θεό». (Αν το πνεύμα του κόσμου ριζώσει στις σκέψεις και στις επιθυμίες ενός ανθρώπου, η καρποφορία αυτού του πνεύματος φαίνεται σύντομα μέσω πράξεων που το εκδηλώνουν. Επομένως, για να απελευθερωθεί κανείς από το πνεύμα του κόσμου, απαιτείται, όχι μόνο να αποφεύγει τις αντιχριστιανικές δραστηριότητες και υπερβολές, αλλά και να φτάσει στη ρίζα του ζητήματος καλλιεργώντας απόψεις που αντανακλούν το πνεύμα του Θεού, καθώς και γνήσια αγάπη για τις οδούς Του. Κρατήστε το αυτό στο νου σας καθώς θα εξετάζετε τις ακόλουθες εκφάνσεις του πνεύματος του κόσμου.)

Το να κάνει κάποιος ό,τι θέλει, αψηφώντας το θέλημα του Θεού

Ο Σατανάς παρακίνησε την Εύα να αποφασίζει μόνη της τι ήταν καλό και τι κακό. (Γέν. 3:3-5· σε αντιδιαστολή, βλέπε Παροιμίες 3:5, 6.) Πολλοί που ακολουθούν την ίδια πορεία με την Εύα δεν γνωρίζουν ποιο είναι το θέλημα του Θεού για τον άνθρωπο ούτε ενδιαφέρονται να το μάθουν. Απλώς «κάνουν το δικό τους», όπως λένε. Όσοι γνωρίζουν τις απαιτήσεις του Θεού και προσπαθούν να συμμορφώνονται με αυτές χρειάζεται να προσέξουν ώστε να μην τους κάνει το πνεύμα του κόσμου να αγνοήσουν εσκεμμένα τις συμβουλές του Λόγου του Θεού για πράγματα που ίσως θεωρούν “μικρά”.​—Λουκ. 16:10· βλέπε επίσης «Ανεξαρτησία».

Αντιδράσεις που υποκινούνται από υπερηφάνεια

Ο Σατανάς ήταν ο πρώτος που άφησε την καρδιά του να διαφθαρεί υπερτιμώντας τον εαυτό του. (Παράβαλε Ιεζεκιήλ 28:17· Παροιμίες 16:5.) Στον κόσμο του οποίου άρχοντας είναι ο Σατανάς, η υπερηφάνεια είναι διαιρετική δύναμη, καθώς κάνει τους ανθρώπους να θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο από ανθρώπους άλλων φυλών, εθνών, γλωσσικών ομάδων και οικονομικής κατάστασης. Ακόμη και αυτοί που υπηρετούν τον Θεό μπορεί να χρειάζεται να ξεριζώσουν υπολείμματα τέτοιων αισθημάτων. Χρειάζεται επίσης να προσέχουν να μην αφήνουν την υπερηφάνεια να τους κάνει να μεγαλοποιούν μικρά ζητήματα ή να τους εμποδίζει να παραδέχονται τα σφάλματά τους και να δέχονται συμβουλή, με αποτέλεσμα να μην ωφελούνται από την άφθονη και στοργική βοήθεια που παρέχει ο Ιεχωβά μέσω της οργάνωσής του.​—Ρωμ. 12:3· 1 Πέτρ. 5:5.

Η εκδήλωση στασιαστικής στάσης απέναντι στην εξουσία

Ο στασιασμός άρχισε με τον Σατανά, του οποίου το όνομα σημαίνει «Ανθιστάμενος». Ο Νεβρώδ, του οποίου το όνομα μπορεί να σημαίνει «Ας Στασιάσουμε», έδειξε με την περιφρόνησή του προς τον Ιεχωβά ότι ήταν παιδί του Σατανά. Η αποφυγή αυτού του πνεύματος θα βοηθάει τα θεοφοβούμενα άτομα να μην περιφρονούν τους κοσμικούς άρχοντες (Ρωμ. 13:1), θα βοηθάει τους ανηλίκους να υποτάσσονται στη θεόδοτη εξουσία των γονέων τους (Κολ. 3:20) και θα αποτελεί προστασία από την εκδήλωση ευνοϊκής διάθεσης προς τους αποστάτες, οι οποίοι δεν σέβονται εκείνους στους οποίους ο Ιεχωβά έχει αναθέσει ευθύνες στην οργάνωσή του.​—Ιούδα 11· Εβρ. 13:17.

Η έλλειψη ελέγχου όσον αφορά τις επιθυμίες της ξεπεσμένης σάρκας

Η επίδραση που έχει αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτή παντού. Υπάρχει ανάγκη συνεχούς προφύλαξης. (1 Ιωάν. 2:16· Εφεσ. 4:17, 19· Γαλ. 5:19-21) Οι σκέψεις και οι επιθυμίες που μπορούν να οδηγήσουν σε πιο σοβαρές εκδηλώσεις αυτής της τάσης μπορεί να γίνονται φανερές από τις συζητήσεις ενός ατόμου, τα αστεία που λέει, τους στίχους των τραγουδιών που ακούει, το είδος του χορού που χορεύει ή την παρακολούθηση θεαμάτων τα οποία δίνουν έμφαση στο ανήθικο σεξ. Αυτό το χαρακτηριστικό του πνεύματος του κόσμου είναι εμφανές στη χρήση ναρκωτικών, στη μέθη, στη μοιχεία, στην πορνεία και στην ομοφυλοφιλία. Γίνεται επίσης έκδηλο στις περιπτώσεις ανθρώπων που παίρνουν αντιγραφικό, παρότι ίσως νόμιμο, διαζύγιο και παντρεύονται άλλον σύντροφο.​—Μαλ. 2:16.

Το να επιτρέπει κάποιος να κυριαρχείται η ζωή του από την επιθυμία να αποκτήσει ό,τι βλέπει

Μια τέτοια επιθυμία εμφύτευσε ο Σατανάς στην Εύα, δελεάζοντάς την να κάνει κάτι που κατέστρεψε τη σχέση της με τον Θεό. (Γέν. 3:6· 1 Ιωάν. 2:16) Ο Ιησούς απέρριψε σταθερά έναν τέτοιον πειρασμό. (Ματθ. 4:8-10) Όσοι θέλουν να ευαρεστούν τον Ιεχωβά πρέπει να προσέχουν ώστε να μην επιτρέψουν στον εμπορικό κόσμο να αναπτύξει μέσα τους ένα τέτοιο πνεύμα. Το αποτέλεσμα για όσους παγιδεύονται από αυτό είναι πολλή θλίψη και πνευματική καταστροφή.​—Ματθ. 13:22· 1 Τιμ. 6:7-10.

Η επίδειξη υλικών αποκτημάτων και υποτιθέμενων επιτευγμάτων

Και αυτή η συνήθεια, επίσης, «προέρχεται από τον κόσμο», και όσοι γίνονται υπηρέτες του Θεού χρειάζεται να την εγκαταλείψουν. (1 Ιωάν. 2:16) Είναι ριζωμένη στην υπερηφάνεια και, αντί να οικοδομεί τους άλλους πνευματικά, τους βάζει στον πειρασμό να επιδιώκουν υλικά πράγματα και να γίνουν πετυχημένοι από κοσμική άποψη.​—Ρωμ. 15:2.

Τα ξεσπάσματα με υβριστικά λόγια και βιαιότητες

Αυτά είναι «έργα της σάρκας», εναντίον των οποίων πολλοί έχουν να διεξαγάγουν σκληρό αγώνα. Με γνήσια πίστη και με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού μπορούν να νικήσουν τον κόσμο αντί να αφήσουν το πνεύμα του να κυριαρχήσει πάνω τους.​—Γαλ. 5:19, 20, 22, 23· Εφεσ. 4:31· 1 Κορ. 13:4-8· 1 Ιωάν. 5:4.

Η στήριξη των προσωπικών ελπίδων και φόβων σε ό,τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι

Ο φυσικός άνθρωπος θεωρεί ότι ουσιαστική σημασία έχουν τα πράγματα που είναι ορατά και απτά. Οι ελπίδες του και οι φόβοι του περιστρέφονται γύρω από τις υποσχέσεις ή τις απειλές άλλων ανθρώπων. Αποβλέπει για βοήθεια σε ανθρώπινους άρχοντες και απογοητεύεται όταν αυτοί δεν τα καταφέρνουν. (Ψαλμ. 146:3, 4· Ησ. 8:12, 13) Κατά την άποψή του, δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτή τη ζωή. Οι απειλές θανάτου τον υποδουλώνουν εύκολα. (Σε αντιδιαστολή, βλέπε Ματθαίος 10:28· Εβραίους 2:14, 15.) Εντούτοις, μια νέα δύναμη ενεργοποιεί το νου των ανθρώπων που αποκτούν γνώση για τον Ιεχωβά, των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι γεμίζουν το νου και την καρδιά τους με τις υποσχέσεις του και οι οποίοι μαθαίνουν να στρέφονται σε αυτόν για βοήθεια κάθε φορά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.​—Εφεσ. 4:23, 24· Ψαλμ. 46:1· 68:19.

Το να αποδίδεται σε ανθρώπους και σε πράγματα η λατρευτική τιμή που ανήκει στον Θεό

«Ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων», ο Σατανάς ο Διάβολος, προάγει κάθε είδους συνήθεια που στρέφει σε λάθος κατεύθυνση τη θεόδοτη τάση του ανθρώπου για λατρεία. (2 Κορ. 4:4) Μερικοί κυβερνήτες έχουν θεωρηθεί θεοί. (Πράξ. 12:21-23) Εκατομμύρια άνθρωποι προσκυνούν είδωλα. Εκατομμύρια άλλοι ειδωλοποιούν ηθοποιούς και εξέχοντες αθλητές. Οι γιορτές δίνουν συχνά ακατάλληλη τιμή σε ορισμένους ανθρώπους. Τόσο πολύ έχει γενικευτεί αυτό το πνεύμα ώστε εκείνοι που αγαπούν πραγματικά τον Ιεχωβά και θέλουν να δίνουν σε αυτόν αποκλειστική αφοσίωση πρέπει να είναι άγρυπνοι ως προς την επιρροή αυτού του πνεύματος κάθε μέρα.