Αυτή Είναι η Ημέρα της Σωτηρίας!
«Ορίστε! Τώρα είναι ο ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος καιρός. Ορίστε! Τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας».—2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6:2.
1. Τι χρειάζεται για να έχει κάποιος επιδοκιμασμένη υπόσταση ενώπιον του Θεού και του Χριστού;
Ο ΙΕΧΩΒΑ έχει προσδιορίσει μια ημέρα κρίσης για την ανθρωπότητα. (Πράξεις 17:31) Αν πρόκειται αυτή να είναι ημέρα σωτηρίας για εμάς, χρειάζεται να έχουμε επιδοκιμασμένη υπόσταση ενώπιόν του και ενώπιον του διορισμένου Κριτή του, του Ιησού Χριστού. (Ιωάννης 5:22) Αυτή η υπόσταση απαιτεί διαγωγή που είναι σε αρμονία με το Λόγο του Θεού καθώς και πίστη η οποία μας ωθεί να βοηθούμε άλλους να γίνουν αληθινοί μαθητές του Ιησού.
2. Γιατί είναι ο κόσμος της ανθρωπότητας αποξενωμένος από τον Θεό;
2 Εξαιτίας της κληρονομημένης αμαρτίας, ο κόσμος της ανθρωπότητας είναι αποξενωμένος από τον Θεό. (Ρωμαίους 5:12· Εφεσίους 4:17, 18) Επομένως, εκείνοι στους οποίους κηρύττουμε μπορούν να αποκτήσουν σωτηρία μόνο αν συμφιλιωθούν μαζί του. Ο απόστολος Παύλος το κατέστησε αυτό σαφές όταν έγραψε στους Χριστιανούς στην Κόρινθο. Ας εξετάσουμε τα εδάφια 2 Κορινθίους 5:10–6:10 για να δούμε τι ανέφερε ο Παύλος σχετικά με την κρίση, τη συμφιλίωση με τον Θεό και τη σωτηρία.
«Εξακολουθούμε να Πείθουμε Ανθρώπους»
3. Πώς “εξακολουθούσε να πείθει ανθρώπους” ο Παύλος, και γιατί πρέπει να το κάνουμε αυτό εμείς σήμερα;
3 Ο Παύλος συνέδεσε την κρίση με το κήρυγμα όταν έγραψε: «Πρέπει όλοι να φανερωθούμε μπροστά στη δικαστική έδρα του Χριστού, ώστε ο καθένας να πάρει την αμοιβή του για αυτά που έγιναν μέσω του σώματος, σύμφωνα με αυτά που έπραξε, είτε καλό είτε απαίσιο. Γνωρίζοντας, λοιπόν, το φόβο του Κυρίου, εξακολουθούμε να πείθουμε ανθρώπους». (2 Κορινθίους 5:10, 11) Ο απόστολος “εξακολουθούσε να πείθει ανθρώπους” κηρύττοντας τα καλά νέα. Τι θα λεχθεί για εμάς; Εφόσον αντιμετωπίζουμε το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων, θα πρέπει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε προκειμένου να πείθουμε άλλους να κάνουν τα βήματα που απαιτούνται για να λάβουν την ευνοϊκή κρίση του Ιησού και την επιδοκιμασία της Πηγής της σωτηρίας, του Ιεχωβά Θεού.
4, 5. (α) Γιατί δεν πρέπει να καυχιόμαστε για τα επιτεύγματά μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά; (β) Γιατί καυχήθηκε ο Παύλος «για τον Θεό»;
4 Ωστόσο, αν ο Θεός έχει ευλογήσει τη διακονία μας, δεν θα πρέπει να καυχιόμαστε. Στην Κόρινθο μερικοί φούσκωναν από υπερηφάνεια για τον εαυτό τους ή για άλλους ανθρώπους, προκαλώντας έτσι διαιρέσεις στην εκκλησία. (1 Κορινθίους 1:10-13· 3:3, 4) Αναφερόμενος έμμεσα σε αυτή την κατάσταση, ο Παύλος έγραψε: «Δεν συνιστούμε ξανά τον εαυτό μας σε εσάς, αλλά σας δίνουμε αφορμή για καύχηση σχετικά με εμάς, για να έχετε μια απάντηση προς εκείνους που καυχιούνται για την εξωτερική εμφάνιση αλλά όχι για την καρδιά. Διότι αν χάσαμε το μυαλό μας, αυτό ήταν για τον Θεό· αν είμαστε σώφρονες, αυτό είναι για εσάς». (2 Κορινθίους 5:12, 13) Οι υψηλόφρονες δεν ενδιαφέρονταν για την ενότητα και την πνευματική ευημερία της εκκλησίας. Ήθελαν να καυχιούνται για την εξωτερική εμφάνιση αντί να βοηθούν τους ομοπίστους τους να αποκτούν καλή καρδιά ενώπιον του Θεού. Γι’ αυτό, ο Παύλος έλεγξε την εκκλησία και αργότερα δήλωσε: «Αυτός . . . που καυχιέται ας καυχιέται για τον Ιεχωβά».—2 Κορινθίους 10:17.
5 Μήπως δεν καυχιόταν και ο ίδιος ο Παύλος; Μερικοί μπορεί να το νομίζουν αυτό λόγω των όσων είπε σχετικά με το ότι ήταν απόστολος. Αλλά έπρεπε να καυχηθεί «για τον Θεό». Καυχήθηκε για τα διαπιστευτήριά του ως αποστόλου, ώστε να μην εγκαταλείψουν οι Κορίνθιοι τον Ιεχωβά. Ο Παύλος το έκανε αυτό για να τους επαναφέρει στον Θεό διότι οι ψευδαπόστολοι τους έστρεφαν σε λάθος κατεύθυνση. (2 Κορινθίους 11:16-21· 12:11, 12, 19-21· 13:10) Εντούτοις, ο Παύλος δεν προσπαθούσε διαρκώς να εντυπωσιάσει τον καθένα με τα επιτεύγματά του.—Παροιμίες 21:4.
Σας Αναγκάζει η Αγάπη του Χριστού;
6. Πώς θα πρέπει να μας επηρεάζει η αγάπη του Χριστού;
6 Ως αληθινός απόστολος, ο Παύλος δίδαξε άλλους σχετικά με τη λυτρωτική θυσία του Ιησού. Αυτή άσκησε επίδραση στη ζωή του Παύλου, εφόσον ο ίδιος έγραψε: «Η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς αναγκάζει, επειδή αυτό κρίναμε: ότι ένας πέθανε για όλους· άρα λοιπόν, όλοι είχαν πεθάνει· και πέθανε για όλους ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και εγέρθηκε». (2 Κορινθίους 5:14, 15) Τι αγάπη έδειξε ο Ιησούς δίνοντας τη ζωή του για εμάς! Σίγουρα αυτή πρέπει να είναι μια δύναμη που μας αναγκάζει στη ζωή μας. Η ευγνωμοσύνη προς τον Ιησού για το ότι έδωσε τη ζωή του για χάρη μας θα πρέπει να μας υποκινεί να είμαστε ζηλωτές και δραστήριοι στη διακήρυξη των καλών νέων της σωτηρίας που παρέχει ο Ιεχωβά μέσω του αγαπητού του Γιου. (Ιωάννης 3:16· παράβαλε Ψαλμός 96:2.) Σας αναγκάζει «η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός» να συμμετέχετε με ζήλο στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και στο έργο μαθήτευσης;—Ματθαίος 28:19, 20.
7. Τι σημαίνει να μη «γνωρίζουμε κανέναν άνθρωπο σύμφωνα με τη σάρκα»;
7 Χρησιμοποιώντας τη ζωή τους με τρόπο που δείχνει ευγνωμοσύνη για όσα έκανε ο Χριστός προς όφελός τους, οι χρισμένοι “δεν ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν”. «Συνεπώς», είπε ο Παύλος, «από τώρα και στο εξής δεν γνωρίζουμε κανέναν άνθρωπο σύμφωνα με τη σάρκα. Ακόμη και αν έχουμε γνωρίσει τον Χριστό σύμφωνα με τη σάρκα, σίγουρα δεν τον γνωρίζουμε πια έτσι». (2 Κορινθίους 5:16) Οι Χριστιανοί δεν έπρεπε να βλέπουν τους ανθρώπους με σαρκικό τρόπο, ίσως δείχνοντας περισσότερη εύνοια στους Ιουδαίους από ό,τι στους Εθνικούς ή στους πλούσιους από ό,τι στους φτωχούς. Οι χρισμένοι “δεν γνωρίζουν κανέναν άνθρωπο σύμφωνα με τη σάρκα”, διότι αυτό που έχει σημασία είναι η πνευματική τους σχέση με τους ομοπίστους τους. Εκείνοι οι οποίοι “γνώριζαν τον Χριστό σύμφωνα με τη σάρκα” δεν ήταν απλώς άνθρωποι που είδαν τον Ιησού ενόσω αυτός βρισκόταν στη γη. Ακόμη και αν μερικοί οι οποίοι έλπιζαν στον Μεσσία απέβλεπαν κάποτε στον Χριστό με βάση τη σάρκα του, δεν έπρεπε να συνεχίσουν να το κάνουν αυτό. Εκείνος έδωσε το σώμα του ως λύτρο και αναστήθηκε ως πνεύμα το οποίο δίνει ζωή. Άλλα άτομα που θα εγείρονταν σε ουράνια ζωή θα παραιτούνταν από τα σάρκινα σώματά τους χωρίς να έχουν δει ποτέ τον Ιησού Χριστό στη σάρκα.—1 Κορινθίους 15:45, 50· 2 Κορινθίους 5:1-5.
8. Πώς έχουν φτάσει ορισμένα άτομα στο σημείο να είναι «σε ενότητα με τον Χριστό»;
8 Συνεχίζοντας να απευθύνεται στους χρισμένους, ο Παύλος προσθέτει: «Αν κανείς είναι σε ενότητα με τον Χριστό, είναι νέα δημιουργία· τα παλιά πράγματα παρήλθαν και νέα πράγματα έχουν έρθει σε ύπαρξη». (2 Κορινθίους 5:17) Το να είναι κάποιος «σε ενότητα με τον Χριστό» σημαίνει να απολαμβάνει μια σχέση στην οποία είναι ένα μαζί του. (Ιωάννης 17:21) Αυτή η σχέση ήρθε σε ύπαρξη για το άτομο όταν ο Ιεχωβά το έλκυσε στον Γιο του και γέννησε αυτό το άτομο με άγιο πνεύμα. Ως γεννημένος από το πνεύμα γιος του Θεού, ήταν «νέα δημιουργία» με την προοπτική να συμμετάσχει με τον Χριστό στην ουράνια Βασιλεία. (Ιωάννης 3:3-8· 6:44· Γαλάτες 4:6, 7) Σε αυτούς τους χρισμένους Χριστιανούς έχει δοθεί ένα μεγαλειώδες προνόμιο υπηρεσίας.
«Συμφιλιωθείτε με τον Θεό»
9. Τι έχει κάνει ο Θεός για να καταστήσει εφικτή τη συμφιλίωση μαζί του;
9 Πόσο έχει ευνοήσει ο Ιεχωβά τη «νέα δημιουργία»! Ο Παύλος λέει: «Τα πάντα . . . είναι από τον Θεό, που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του μέσω του Χριστού και μας έδωσε τη διακονία της συμφιλίωσης, δηλαδή ότι ο Θεός, μέσω του Χριστού, συμφιλίωνε με τον εαυτό του έναν κόσμο, χωρίς να λογαριάζει σε αυτούς τα παραπτώματά τους, και εμπιστεύτηκε σε εμάς το λόγο της συμφιλίωσης». (2 Κορινθίους 5:18, 19) Η ανθρωπότητα έχει αποξενωθεί από τον Θεό από τότε που αμάρτησε ο Αδάμ. Ωστόσο, ο Ιεχωβά στοργικά πήρε την πρωτοβουλία διανοίγοντας την οδό της συμφιλίωσης μέσω της θυσίας του Ιησού.—Ρωμαίους 5:6-12.
10. Σε ποιους εμπιστεύτηκε ο Ιεχωβά τη διακονία της συμφιλίωσης, και τι έχουν κάνει αυτοί για να τη φέρουν σε πέρας;
10 Ο Ιεχωβά έχει εμπιστευτεί τη διακονία της συμφιλίωσης στους χρισμένους, και επομένως ο Παύλος μπορούσε να πει: «Είμαστε, λοιπόν, πρεσβευτές που αναπληρώνουμε τον Χριστό, σαν να ικέτευε ο Θεός χρησιμοποιώντας εμάς. Ως αναπληρωτές του Χριστού παρακαλούμε: “Συμφιλιωθείτε με τον Θεό”». (2 Κορινθίους 5:20) Στους αρχαίους καιρούς, πρεσβευτές στέλνονταν κυρίως σε περιόδους εχθρότητας για να δουν αν μπορούσε να αποτραπεί ένας πόλεμος. (Λουκάς 14:31, 32) Εφόσον ο αμαρτωλός κόσμος της ανθρωπότητας είναι αποξενωμένος από τον Θεό, εκείνος έχει αποστείλει τους χρισμένους πρεσβευτές του για να πληροφορήσουν τους ανθρώπους σχετικά με τους όρους του για συμφιλίωση. Ως αναπληρωτές του Χριστού, οι χρισμένοι παρακαλούν: «Συμφιλιωθείτε με τον Θεό». Αυτή η ικεσία είναι μια γεμάτη έλεος παρότρυνση για επιδίωξη ειρήνης με τον Θεό και για αποδοχή της σωτηρίας την οποία αυτός καθιστά εφικτή μέσω του Χριστού.
11. Μέσω πίστης στο λύτρο, ποιοι αποκτούν τελικά δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού;
11 Όλοι οι άνθρωποι που ασκούν πίστη στο λύτρο μπορούν να συμφιλιωθούν με τον Θεό. (Ιωάννης 3:36) Ο Παύλος λέει: «Αυτόν [τον Ιησού] που δεν ήξερε αμαρτία εκείνος [ο Ιεχωβά] τον έκανε αμαρτία για εμάς, ώστε εμείς να γίνουμε δικαιοσύνη του Θεού μέσω αυτού». (2 Κορινθίους 5:21) Ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς αποτέλεσε την προσφορά για αμαρτία προς όφελος όλων των απογόνων του Αδάμ που ελευθερώνονται από μια έμφυτη αμαρτωλή κατάσταση. Γίνονται «δικαιοσύνη του Θεού» μέσω του Ιησού. Αυτή τη δικαιοσύνη, δηλαδή τη δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού, τη λαβαίνουν πρώτα οι 144.000 συγκληρονόμοι του Χριστού. Στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του, τα επίγεια παιδιά του Αιώνιου Πατέρα, του Ιησού Χριστού, θα λάβουν δίκαιη υπόσταση ως τέλειοι άνθρωποι. Εκείνος θα τους εξυψώσει σε δίκαιη υπόσταση με τελειότητα ώστε να μπορέσουν να αποδειχτούν πιστοί στον Θεό και να λάβουν το δώρο της αιώνιας ζωής.—Ησαΐας 9:6· Αποκάλυψη 14:1· 20:4-6, 11-15.
«Ο Ιδιαίτερα Ευπρόσδεκτος Καιρός»
12. Ποια σημαντική διακονία επιτελείται από τους πρεσβευτές και τους απεσταλμένους του Ιεχωβά;
12 Για να λάβουμε σωτηρία, πρέπει να ενεργήσουμε σε αρμονία με τα λόγια του Παύλου: «Καθώς εργαζόμαστε μαζί με αυτόν [τον Ιεχωβά], σας ικετεύουμε επίσης να μη δεχτείτε την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού και σας διαφύγει ο σκοπός της. Διότι αυτός λέει: “Σε ευπρόσδεκτο καιρό σε άκουσα και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα”. Ορίστε! Τώρα είναι ο ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος καιρός. Ορίστε! Τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας». (2 Κορινθίους 6:1, 2) Οι χρισμένοι πρεσβευτές του Ιεχωβά και οι απεσταλμένοι του, τα «άλλα πρόβατα», δεν δέχονται την παρ’ αξία καλοσύνη του ουράνιου Πατέρα τους αφήνοντας παράλληλα να τους διαφύγει ο σκοπός της. (Ιωάννης 10:16) Με τη διαγωγή τους που διακρίνεται από ευθύτητα και τη διακονία τους η οποία χαρακτηρίζεται από ζήλο σε αυτόν τον «ευπρόσδεκτο καιρό», επιζητούν τη θεϊκή εύνοια και πληροφορούν τους κατοίκους της γης ότι αυτή είναι «η ημέρα της σωτηρίας».
13. Ποια είναι η ουσία του εδαφίου Ησαΐας 49:8, και πώς εκπληρώθηκε αυτό αρχικά;
13 Ο Παύλος παραθέτει το εδάφιο Ησαΐας 49:8, το οποίο αναφέρει: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά: “Σε καιρό καλής θέλησης σου απάντησα και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα· και συνέχισα να σε διαφυλάττω για να σε καταστήσω διαθήκη για το λαό, για να αποκαταστήσεις αυτή τη γη, για να κάνεις να επανακτηθούν οι ερημωμένες κληρονομικές ιδιοκτησίες”». Αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε αρχικά όταν ο λαός Ισραήλ ελευθερώθηκε από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα και επέστρεψε αργότερα στην ερημωμένη πατρίδα του.—Ησαΐας 49:3, 9.
14. Πώς εκπληρώθηκε το εδάφιο Ησαΐας 49:8 στην περίπτωση του Ιησού;
14 Σε περαιτέρω εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα, ο Ιεχωβά έδωσε τον “υπηρέτη” του τον Ιησού ως «φως των εθνών, ώστε η σωτηρία [του Θεού] να φτάσει μέχρι την άκρη της γης». (Ησαΐας 49:6, 8· παράβαλε Ησαΐας 42:1-4, 6, 7· Ματθαίος 12:18-21.) Ο “καιρός καλής θέλησης”, ή αλλιώς «ευπρόσδεκτος καιρός», προφανώς εφαρμόστηκε στον Ιησού ενόσω αυτός βρισκόταν στη γη. Προσευχήθηκε, και ο Θεός τού “απάντησε”. Αυτή αποδείχτηκε «ημέρα σωτηρίας» για τον Ιησού διότι εκείνος διακράτησε τέλεια ακεραιότητα και έτσι «έγινε αίτιος αιώνιας σωτηρίας σε όλους εκείνους που τον υπακούν».—Εβραίους 5:7, 9· Ιωάννης 12:27, 28.
15. Από πότε προσπαθούν οι πνευματικοί Ισραηλίτες να αποδεικνύουν ότι καλώς λαβαίνουν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού, και με ποιον αντικειμενικό σκοπό;
15 Ο Παύλος εφαρμόζει το εδάφιο Ησαΐας 49:8 στους χρισμένους Χριστιανούς, ικετεύοντάς τους “να μην τους διαφύγει ο σκοπός της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού” με το να μην επιζητούν την καλή του θέληση στη διάρκεια του “ευπρόσδεκτου καιρού” και της “ημέρας σωτηρίας” την οποία παρέχει. Ο Παύλος προσθέτει: «Ορίστε! Τώρα είναι ο ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος καιρός. Ορίστε! Τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας». (2 Κορινθίους 6:2) Από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., οι πνευματικοί Ισραηλίτες προσπαθούν να αποδεικνύουν ότι καλώς λαβαίνουν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού, ώστε ο «ευπρόσδεκτος καιρός» να είναι «ημέρα σωτηρίας» για αυτούς.
“Συνιστώντας τους Εαυτούς μας ως Διακόνους του Θεού”
16. Κάτω από ποιες δύσκολες περιστάσεις συνιστούσε ο Παύλος τον εαυτό του ως διάκονο του Θεού;
16 Μερικοί άνθρωποι που ήταν συνταυτισμένοι με την εκκλησία της Κορίνθου δεν αποδείκνυαν ότι καλώς λάβαιναν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού. Συκοφαντούσαν τον Παύλο προσπαθώντας να καταστρέψουν την αποστολική του εξουσία, αν και ο ίδιος δεν “έδινε οποιαδήποτε αιτία για πρόσκομμα”. Σίγουρα συνιστούσε τον εαυτό του ως διάκονο του Θεού “με το να υπομένει πολλά, με θλίψεις, με περιπτώσεις ανάγκης, με δυσκολίες, με ξυλοδαρμούς, με φυλακές, με ταραχές, με κόπους, με νύχτες αγρύπνιας, με περιόδους χωρίς τροφή”. (2 Κορινθίους 6:3-5) Αργότερα, ο Παύλος διατύπωσε το λογικό συλλογισμό ότι, αν οι εναντιούμενοί του ήταν διάκονοι, εκείνος ήταν «με πιο εξέχοντα τρόπο» επειδή είχε υποφέρει περισσότερες φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς, κινδύνους και στερήσεις.—2 Κορινθίους 11:23-27.
17. (α) Εκδηλώνοντας ποιες ιδιότητες μπορούμε να συνιστούμε τους εαυτούς μας ως διακόνους του Θεού; (β) Ποια είναι “τα όπλα της δικαιοσύνης”;
17 Όπως ο Παύλος και οι σύντροφοί του, έτσι και εμείς μπορούμε να συνιστούμε τους εαυτούς μας ως διακόνους του Θεού. Με ποιον τρόπο; «Με αγνότητα», ή αλλιώς καθαρότητα, και με το να ενεργούμε σε αρμονία με την ακριβή γνώση της Αγίας Γραφής. Μπορούμε να συνιστούμε τους εαυτούς μας «με μακροθυμία», υπομένοντας καρτερικά αδικίες ή προκλήσεις, και «με καλοσύνη» καθώς κάνουμε πράγματα τα οποία βοηθούν άλλους. Επιπλέον, μπορούμε να συνιστούμε τους εαυτούς μας ως διακόνους του Θεού με το να δεχόμαστε κατεύθυνση από το πνεύμα του, εκδηλώνοντας «αγάπη ανυπόκριτη», λέγοντας την αλήθεια και εμπιστευόμενοι σε αυτόν για δύναμη ώστε να εκτελούμε τη διακονία. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Παύλος αποδείκνυε επίσης την ιδιότητά του ως διακόνου «μέσω των όπλων της δικαιοσύνης στο δεξί και στο αριστερό χέρι». Στους αρχαίους πολέμους, το δεξί χέρι συνήθως κράδαινε το σπαθί ενώ το αριστερό κρατούσε την ασπίδα. Καθώς διεξήγε πνευματικό πόλεμο εναντίον των ψευδοδιδασκάλων, ο Παύλος δεν χρησιμοποιούσε όπλα της αμαρτωλής σάρκας—πλάγια μέσα, δόλο, απάτη. (2 Κορινθίους 6:6, 7· 11:12-14· Παροιμίες 3:32) Χρησιμοποιούσε δίκαια “όπλα” ή μέσα για την προώθηση της αληθινής λατρείας. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς.
18. Αν είμαστε διάκονοι του Θεού, πώς θα συμπεριφερόμαστε;
18 Αν είμαστε διάκονοι του Θεού, θα συμπεριφερόμαστε όπως ο Παύλος και οι συνεργάτες του. Θα ενεργούμε όπως ενεργούσαν οι Χριστιανοί είτε τους τιμούσαν είτε έδειχναν έλλειψη σεβασμού για αυτούς. Οι δυσμενείς αναφορές σε εμάς δεν θα σταματήσουν το έργο κηρύγματος που επιτελούμε, ούτε θα γίνουμε υπερόπτες αν υπάρχουν ευνοϊκές ειδήσεις που μας αφορούν. Θα λέμε την αλήθεια, και μπορεί να κερδίσουμε την αναγνώριση για το ότι εκτελούμε θεοσεβή έργα. Όταν βρισκόμαστε σε θανάσιμο κίνδυνο στη διάρκεια εχθρικής επίθεσης, θα εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά. Και θα δεχόμαστε διαπαιδαγώγηση με ευγνωμοσύνη.—2 Κορινθίους 6:8, 9.
19. Πώς είναι δυνατόν να “πλουτίζουμε πολλούς” από πνευματική άποψη;
19 Ολοκληρώνοντας την εξέτασή του σχετικά με τη διακονία της συμφιλίωσης, ο Παύλος αναφέρθηκε στον εαυτό του και στους συντρόφους του «ως άτομα που λυπούνται αλλά πάντοτε χαίρονται, ως φτωχοί που όμως πλουτίζουν πολλούς, ως άτομα που δεν έχουν τίποτα και εντούτοις έχουν τα πάντα στην κατοχή τους». (2 Κορινθίους 6:10) Παρότι εκείνοι οι διάκονοι είχαν λόγο να λυπούνται για τις ταλαιπωρίες τους, είχαν εσωτερική χαρά. Ήταν φτωχοί από υλική άποψη αλλά “πλούτιζαν πολλούς” από πνευματική άποψη. Στην πραγματικότητα, “είχαν τα πάντα στην κατοχή τους” επειδή η πίστη τους τούς έφερνε πνευματικά πλούτη—ακόμη και την προοπτική να γίνουν ουράνιοι γιοι του Θεού. Επίσης, είχαν μια πλούσια και ευτυχισμένη ζωή ως Χριστιανοί διάκονοι. (Πράξεις 20:35) Όπως εκείνοι, έτσι και εμείς μπορούμε να “πλουτίζουμε πολλούς” με το να συμμετέχουμε στη διακονία της συμφιλίωσης ακριβώς τώρα—σε αυτή την ημέρα σωτηρίας!
Να Εμπιστεύεστε στη Σωτηρία του Ιεχωβά
20. (α) Ποια ήταν η ειλικρινής επιθυμία του Παύλου, και γιατί δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο; (β) Τι είναι εκείνο που χαρακτηρίζει την ημέρα σωτηρίας στην οποία ζούμε τώρα;
20 Όταν ο Παύλος έγραψε τη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους περίπου το 55 Κ.Χ., απέμεναν γύρω στα 15 χρόνια μόνο για το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων. Ο απόστολος ήθελε ειλικρινά να συμφιλιωθούν οι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί με τον Θεό μέσω του Χριστού. Αυτή ήταν ημέρα σωτηρίας και δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο. Εμείς βρισκόμαστε σε μια αντίστοιχη τελική περίοδο ενός συστήματος πραγμάτων από το 1914. Το παγγήινο έργο κηρύγματος της Βασιλείας το οποίο βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο ως την ημέρα της σωτηρίας.
21. (α) Ποιο είναι το εδάφιο του έτους που έχει επιλεγεί για το 1999; (β) Τι θα πρέπει να κάνουμε στη διάρκεια αυτής της ημέρας σωτηρίας;
21 Άνθρωποι όλων των εθνών χρειάζεται να ακούσουν σχετικά με την προμήθεια του Θεού για σωτηρία μέσω του Ιησού Χριστού. Δεν υπάρχει χρόνος για καθυστέρηση. Ο Παύλος έγραψε: «Ορίστε! Τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας». Αυτά τα λόγια του εδαφίου 2 Κορινθίους 6:2 θα είναι το εδάφιο του έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά για το 1999. Πόσο κατάλληλο είναι αυτό, εφόσον αντιμετωπίζουμε κάτι πολύ χειρότερο από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της! Ακριβώς μπροστά μας είναι το τέλος ολόκληρου αυτού του συστήματος πραγμάτων, κάτι που επηρεάζει τον καθένα πάνω στη γη. Τώρα—όχι αύριο—είναι ο καιρός για δράση. Αν πιστεύουμε ότι η σωτηρία ανήκει στον Ιεχωβά, αν τον αγαπάμε και αν θεωρούμε πολύτιμη την αιώνια ζωή, δεν θα μας διαφύγει ο σκοπός της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού. Έχοντας εγκάρδια επιθυμία να τιμούμε τον Ιεχωβά, θα αποδεικνύουμε με λόγια και με έργα ότι το εννοούμε πραγματικά όταν αναφωνούμε: «Ορίστε! Τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας».
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Γιατί είναι ζωτικής σημασίας η συμφιλίωση με τον Θεό;
◻ Ποιοι είναι οι πρεσβευτές και οι απεσταλμένοι που ενασχολούνται στη διακονία της συμφιλίωσης;
◻ Πώς μπορούμε να συνιστούμε τους εαυτούς μας ως διακόνους του Θεού;
◻ Τι σημαίνει για εσάς το εδάφιο του έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά για το 1999;
[Εικόνες στη σελίδα 17]
Όπως ο Παύλος, κηρύττετε και βοηθάτε άλλους με ζήλο να συμφιλιωθούν με τον Θεό;
Ηνωμένες Πολιτείες
Γαλλία
Ακτή Ελεφαντοστού
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Σε αυτή την ημέρα σωτηρίας, είστε εσείς ανάμεσα στα πλήθη που συμφιλιώνονται με τον Ιεχωβά Θεό;