Χαρωπή Υποταγή στην Εξουσία
«Γίνατε υπάκουοι από καρδιάς».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 6:17.
1, 2. (α) Ποιο πνεύμα είναι έκδηλο στον κόσμο σήμερα, και ποια είναι η πηγή και η επίδρασή του; (β) Πώς δείχνουν οι αφιερωμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά ότι είναι διαφορετικοί;
‘ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ που τώρα ενεργεί στους γιους της ανυπακοής’ είναι συγκλονιστικά έκδηλο σήμερα. Είναι πνεύμα αχαλίνωτης ανεξαρτησίας, το οποίο προέρχεται από τον Σατανά, «τον άρχοντα της εξουσίας του αέρα». Αυτό το πνεύμα, αυτός ο ‘αέρας’, δηλαδή η κυρίαρχη στάση ιδιοτέλειας και ανυπακοής, ασκεί ‘εξουσία’, δηλαδή δύναμη, πάνω στο μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο ο κόσμος διέρχεται αυτό που έχει ονομαστεί κρίση εξουσίας.—Εφεσίους 2:2.
2 Το ευχάριστο είναι ότι οι αφιερωμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά σήμερα δεν γεμίζουν τους πνευματικούς τους πνεύμονες με αυτόν το μολυσμένο «αέρα», δηλαδή με το πνεύμα του στασιασμού. Γνωρίζουν ότι ‘η οργή του Θεού έρχεται πάνω στους γιους της ανυπακοής’. Ο απόστολος Παύλος προσθέτει: «Μη γίνεστε, λοιπόν, μέτοχοι με αυτούς». (Εφεσίους 5:6, 7) Αντίθετα, οι αληθινοί Χριστιανοί προσπαθούν να ‘γεμίζουν με το πνεύμα του Ιεχωβά’, και απορροφούν τη «σοφία που κατεβαίνει από πάνω», η οποία είναι «αγνή, έπειτα ειρηνική, λογική, πρόθυμη να υπακούει».—Εφεσίους 5:17, 18· Ιακώβου 3:17.
Πρόθυμη Υποταγή στην Κυριαρχία του Ιεχωβά
3. Ποιο είναι το κλειδί για την πρόθυμη υποταγή, και ποιο μεγάλο μάθημα μας διδάσκει η ιστορία;
3 Το κλειδί για την πρόθυμη υποταγή είναι η αναγνώριση της νόμιμης εξουσίας. Η ιστορία της ανθρωπότητας δείχνει ότι η απόρριψη της κυριαρχίας του Ιεχωβά δεν φέρνει ευτυχία. Αυτή η απόρριψη δεν έφερε ευτυχία στον Αδάμ και στην Εύα ούτε στον υποκινητή του στασιασμού τους, τον Σατανά τον Διάβολο. (Γένεσις 3:16-19) Στην παρούσα ξεπεσμένη κατάστασή του, ο Σατανάς έχει «μεγάλο θυμό» επειδή γνωρίζει ότι ο χρόνος του είναι λίγος. (Αποκάλυψη 12:12) Η ειρήνη και η ευτυχία του ανθρωπίνου γένους, ναι, ολόκληρου του σύμπαντος, εξαρτώνται από την παγκόσμια αναγνώριση της δίκαιης κυριαρχίας του Ιεχωβά.—Ψαλμός 103:19-22.
4. (α) Τι είδους υποταγή και υπακοή θέλει ο Ιεχωβά να δείχνουν οι υπηρέτες του; (β) Για ποιο πράγμα θα πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι, και πώς το εκφράζει αυτό ο ψαλμωδός;
4 Παρ’ όλα αυτά, λόγω των θαυμαστά εξισορροπημένων ιδιοτήτων του, ο Ιεχωβά δεν ικανοποιείται με την ψυχρή υπακοή. Είναι όντως δυνατός! Αλλά δεν είναι τύραννος. Είναι Θεός αγάπης και θέλει να υπακούν σε αυτόν τα νοήμονα πλάσματά του πρόθυμα, από αγάπη. Θέλει να υποτάσσονται στην κυριαρχία του επειδή επιλέγουν ολόκαρδα να τεθούν υπό τη δίκαιη και νόμιμη εξουσία του, καθώς είναι πεπεισμένα ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει κάτι καλύτερο για αυτά από το να υπακούν σε αυτόν για πάντα. Το είδος του ατόμου που θέλει ο Ιεχωβά στο σύμπαν του συμμερίζεται τα αισθήματα του ψαλμωδού, ο οποίος έγραψε: ‘Ο νόμος του Ιεχωβά είναι άμωμος, επιστρέφων ψυχήν· η μαρτυρία του Ιεχωβά πιστή, σοφίζουσα τον απλούν· τα διατάγματα του Ιεχωβά ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν· η εντολή του Ιεχωβά λαμπρά, φωτίζουσα οφθαλμούς· ο φόβος του Ιεχωβά καθαρός, διαμένων εις τον αιώνα· αι κρίσεις του Ιεχωβά αληθιναί, δίκαιαι εν ταυτώ’. (Ψαλμός 19:7-9) Ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη στην ορθότητα και στη δικαιοσύνη της κυριαρχίας του Ιεχωβά—αυτή πρέπει να είναι η στάση μας αν θέλουμε να ζήσουμε στο νέο κόσμο του Ιεχωβά.
Χαρωπή Υποταγή στον Βασιλιά Μας
5. Πώς ανταμείφτηκε ο Ιησούς για την υπακοή του, και τι αναγνωρίζουμε εμείς πρόθυμα;
5 Ο Χριστός Ιησούς αποτελεί ο ίδιος εξαίσιο παράδειγμα υποταγής στον ουράνιο Πατέρα του. Διαβάζουμε ότι «ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου, ναι, θανάτου πάνω σε ξύλο βασανισμού». Ο Παύλος προσθέτει: «Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο και ο Θεός τον εξύψωσε σε ανώτερη θέση και του έδωσε με καλοσύνη το όνομα που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα, ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο εκείνων που είναι στον ουρανό και εκείνων που είναι στη γη και εκείνων που είναι κάτω από το έδαφος, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει φανερά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος για τη δόξα του Θεού, του Πατέρα». (Φιλιππησίους 2:8-11) Ναι, λυγίζουμε χαρωπά το γόνατο ενώπιον του Ηγέτη και Βασιλιά μας, του Χριστού Ιησού, ο οποίος τώρα κυβερνάει.—Ματθαίος 23:10.
6. Πώς έχει αποδείξει ο Ιησούς ότι είναι μάρτυρας και ηγέτης στις εθνικές ομάδες, και πώς θα συνεχιστεί η ‘αρχοντική διακυβέρνησή’ του μετά τη μεγάλη θλίψη;
6 Για τον Χριστό ως τον Ηγέτη μας, ο Ιεχωβά προφήτεψε: ‘Να! Ως μάρτυρα στις εθνικές ομάδες τον έχω δώσει, ως ηγέτη και διοικητή στις εθνικές ομάδες’. (Ησαΐας 55:4, ΜΝΚ) Με την επίγεια διακονία του και με το να κατευθύνει το έργο κηρύγματος από τον ουρανό μετά το θάνατο και την ανάστασή του, ο Ιησούς έχει δείξει ότι είναι «πιστός και αληθινός μάρτυρας» του Πατέρα του προς τους λαούς όλων των εθνών. (Αποκάλυψη 3:14· Ματθαίος 28:18-20) Αυτές οι εθνικές ομάδες εκπροσωπούνται τώρα σε αυξανόμενους αριθμούς από το «μεγάλο πλήθος», το οποίο θα επιζήσει από τη «μεγάλη θλίψη» υπό την ηγεσία του Χριστού. (Αποκάλυψη 7:9, 14) Όμως η ηγεσία του Ιησού δεν τερματίζεται εκεί. Η ‘αρχοντική διακυβέρνησή’ του θα διαρκέσει χίλια χρόνια. Για τους υπάκουους ανθρώπους, εκείνος θα ενεργήσει σύμφωνα με το όνομά του, δηλαδή ‘Θαυμαστός Σύμβουλος, Κραταιός Θεός, Αιώνιος Πατέρας, Άρχοντας Ειρήνης’.—Ησαΐας 9:6, 7, ΜΝΚ· Αποκάλυψη 20:6.
7. Αν θέλουμε να μας οδηγήσει ο Χριστός Ιησούς σε «πηγές νερών ζωής», τι πρέπει να κάνουμε χωρίς καθυστέρηση, και τι θα κάνει τον Ιησού και τον Ιεχωβά να μας αγαπήσουν;
7 Αν θέλουμε να ωφεληθούμε από τις «πηγές νερών ζωής» στις οποίες το Αρνί, ο Χριστός Ιησούς, οδηγεί τους ανθρώπους που έχουν δίκαιη καρδιά, πρέπει, χωρίς καθυστέρηση, να αποδείξουμε με την πορεία ενεργείας μας ότι υποτασσόμαστε χαρωπά στην εξουσία του ως Βασιλιά. (Αποκάλυψη 7:17· 22:1, 2· παράβαλε Ψαλμός 2:12). Ο Ιησούς δήλωσε: «Αν με αγαπάτε, θα τηρείτε τις εντολές μου. Αυτός που έχει τις εντολές μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που με αγαπάει. Και εκείνος που με αγαπάει θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, και εγώ θα τον αγαπήσω». (Ιωάννης 14:15, 21) Θέλετε να σας αγαπήσουν ο Ιησούς και ο Πατέρας του; Τότε να είστε υποτακτικοί στην εξουσία τους.
Οι Επίσκοποι Υπακούν Χαρωπά
8, 9. (α) Τι έχει προμηθέψει ο Χριστός για την εποικοδόμηση της εκκλησίας, και από ποια άποψη θα πρέπει αυτοί οι άντρες να είναι παραδείγματα για το ποίμνιο; (β) Πώς συμβολίζεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης η υποταγή των Χριστιανών επισκόπων, και πώς θα πρέπει αυτοί να επιζητούν μια ‘υπάκουη καρδιά’ όταν χειρίζονται δικαστικά ζητήματα;
8 «Η εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό». Ως ο Επίσκοπός της, εκείνος έχει προμηθέψει «δώρα σε μορφή ανθρώπων» για «την εποικοδόμηση» της εκκλησίας. (Εφεσίους 4:8, 11, 12· 5:24) Σε αυτούς που είναι πρεσβύτεροι από πνευματική άποψη λέγεται να ‘ποιμάνουν το ποίμνιο του Θεού που είναι στη φροντίδα τους’, όχι ‘καταδυναστεύοντας εκείνους που είναι κληρονομιά του Θεού, αλλά με το να γίνονται παραδείγματα για το ποίμνιο’. (1 Πέτρου 5:1-3) Το ποίμνιο είναι του Ιεχωβά, και ο Χριστός είναι «ο καλός ποιμένας» του. (Ιωάννης 10:14) Εφόσον οι επίσκοποι κατάλληλα αναμένουν πρόθυμη συνεργασία από μέρους των προβάτων τα οποία ο Ιεχωβά και ο Χριστός έχουν εμπιστευτεί στη φροντίδα τους, αυτοί οι ίδιοι πρέπει να αποτελούν καλά παραδείγματα υποτακτικότητας.—Πράξεις 20:28.
9 Τον πρώτο αιώνα, οι χρισμένοι επίσκοποι παριστάνονταν συμβολικά σαν να βρίσκονταν «στο» ή «πάνω στο» δεξί χέρι του Χριστού, πράγμα που υποδήλωνε την υποταγή τους σε αυτόν ως την Κεφαλή της εκκλησίας. (Αποκάλυψη 1:16, 20· 2:1) Το ίδιο και σήμερα, οι επίσκοποι μέσα στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα πρέπει να υποτάσσονται στην κατεύθυνση του Χριστού και να ‘ταπεινώνονται κάτω από το κραταιό χέρι του Θεού’. (1 Πέτρου 5:6) Όταν καλούνται να χειριστούν δικαστικά ζητήματα, θα πρέπει, σαν τον Σολομώντα στη διάρκεια των ετών κατά τα οποία ήταν πιστός, να προσεύχονται στον Ιεχωβά: «Δος . . . εις τον δούλον σου καρδίαν νοήμονα [υπάκουη καρδιά, ΜΝΚ] εις το να κρίνη τον λαόν σου, δια να διακρίνω μεταξύ καλού και κακού». (1 Βασιλέων 3:9) Η υπάκουη καρδιά θα υποκινεί έναν πρεσβύτερο να επιζητεί να βλέπει τα πράγματα όπως τα βλέπει ο Ιεχωβά και ο Χριστός Ιησούς, ώστε η απόφαση που παίρνεται στη γη να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με εκείνη που παίρνεται στον ουρανό.—Ματθαίος 18:18-20.
10. Πώς θα πρέπει όλοι οι επίσκοποι να προσπαθούν να μιμούνται τον Ιησού όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο εκείνος συμπεριφερόταν στα πρόβατα;
10 Οι περιοδεύοντες επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι εκκλησίας θα προσπαθούν παρόμοια να μιμούνται τον Χριστό όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο εκείνος συμπεριφερόταν στα πρόβατα. Ανόμοια με τους Φαρισαίους, ο Ιησούς δεν επέβαλε πολλούς κανόνες τους οποίους θα ήταν δύσκολο να ακολουθήσει κάποιος. (Ματθαίος 23:2-11) Ο ίδιος είπε στα προβατοειδή άτομα: «Ελάτε σε εμένα, όλοι εσείς που μοχθείτε και είστε καταφορτωμένοι, και εγώ θα σας αναζωογονήσω. Βάλτε το ζυγό μου πάνω σας και μάθετε από εμένα, διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε αναζωογόνηση για τις ψυχές σας. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίο μου είναι ελαφρό». (Ματθαίος 11:28-30) Ενώ αληθεύει το ότι ο κάθε Χριστιανός πρέπει να «βαστάξει το δικό του φορτίο», οι επίσκοποι θα πρέπει να θυμούνται το παράδειγμα του Ιησού και να βοηθούν τους αδελφούς τους να αισθάνονται ότι το φορτίο της Χριστιανικής ευθύνης τους είναι ‘καλό’, «ελαφρό», και ότι φέρνει χαρά το να το βαστάζει κάποιος.—Γαλάτες 6:5.
Θεοκρατική Υποταγή
11. (α) Πώς θα μπορούσε ένα άτομο να σέβεται την ηγεσία και ωστόσο να μην είναι πραγματικά θεοκρατικό; Δείξτε το με παράδειγμα. (β) Τι σημαίνει το να είναι κάποιος αληθινά θεοκρατικός;
11 Η θεοκρατία είναι διακυβέρνηση από τον Θεό. Αυτή περιλαμβάνει την αρχή της ηγεσίας η οποία διατυπώνεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 11:3. Όμως, σημαίνει περισσότερα από αυτό. Ένα άτομο μπορεί να φαίνεται ότι δείχνει σεβασμό για την ηγεσία και ωστόσο να μην είναι θεοκρατικό με την πλήρη έννοια της λέξης. Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό; Για παράδειγμα, η δημοκρατία είναι η διακυβέρνηση από το λαό, και ο δημοκράτης έχει οριστεί ως «άτομο που πιστεύει στα ιδανικά της δημοκρατίας». Κάποιος μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι δημοκρατικός, να λαβαίνει μέρος σε εκλογές, ακόμη και να είναι πολιτικός εν ενεργεία. Αν όμως, στη γενική του συμπεριφορά, περιφρονεί το πνεύμα της δημοκρατίας και όλες τις αρχές που αυτό περιλαμβάνει, μπορεί να λεχτεί ότι είναι αληθινά δημοκρατικός; Παρόμοια, για να είναι ένα άτομο αληθινά θεοκρατικό, πρέπει να κάνει περισσότερα από το να υποτάσσεται στην ηγεσία με έναν υποτυπώδη τρόπο. Πρέπει να μιμείται τις οδούς και τις ιδιότητες του Ιεχωβά. Πρέπει πραγματικά να κυβερνιέται από τον Ιεχωβά από κάθε άποψη. Εφόσον δε ο Ιεχωβά έχει χορηγήσει στον Γιο του πλήρη εξουσία, το να είναι κάποιος θεοκρατικός σημαίνει επίσης να μιμείται τον Ιησού.
12, 13. (α) Τι κυρίως περιλαμβάνει το να είναι κάποιος θεοκρατικός; (β) Μήπως η θεοκρατική υποταγή περιλαμβάνει την υπακοή σε πολλούς κανόνες; Δείξτε το με παράδειγμα.
12 Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά θέλει πρόθυμη υποταγή υποκινούμενη από αγάπη. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κυβερνάει το σύμπαν. Ο Ιεχωβά είναι η ίδια η προσωποποίηση της αγάπης. (1 Ιωάννη 4:8) Ο Χριστός Ιησούς είναι «η αντανάκλαση της δόξας του και η ακριβής απεικόνιση της ίδιας του της οντότητας». (Εβραίους 1:3) Ο ίδιος απαιτεί από τους αληθινούς μαθητές του να αγαπούν ο ένας τον άλλον. (Ιωάννης 15:17) Επομένως, το να είναι κάποιος θεοκρατικός περιλαμβάνει όχι μόνο το να είναι υποτακτικός αλλά επίσης το να είναι στοργικός. Το ζήτημα θα μπορούσε να συνοψιστεί ως εξής: Η θεοκρατία είναι διακυβέρνηση από τον Θεό· ο Θεός είναι αγάπη· συνεπώς, η θεοκρατία είναι διακυβέρνηση από την αγάπη.
13 Ένας πρεσβύτερος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι, προκειμένου οι αδελφοί να είναι θεοκρατικοί, θα πρέπει να υπακούν σε κάθε είδος κανόνων. Μερικοί πρεσβύτεροι έχουν δημιουργήσει κανόνες με βάση εισηγήσεις που παρέχονται κατά καιρούς από ‘τον πιστό και φρόνιμο δούλο’. (Ματθαίος 24:45) Λόγου χάρη, έγινε κάποτε η εισήγηση ότι, για να μπορέσει κάποιος να γνωρίσει ευκολότερα τους αδελφούς στην εκκλησία, θα ήταν καλό να μην κάθεται πάντοτε στην ίδια θέση στην Αίθουσα Βασιλείας. Αυτό προοριζόταν να αποτελέσει πρακτική εισήγηση, όχι άκαμπτο κανόνα. Όμως, μερικοί πρεσβύτεροι μπορεί να έχουν την τάση να μετατρέπουν αυτή την εισήγηση σε κανόνα και να θεωρούν ότι εκείνοι που δεν τον ακολουθούν δεν είναι θεοκρατικοί. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχουν πολλοί βάσιμοι λόγοι για τους οποίους ένας αδελφός ή μια αδελφή ίσως να προτιμάει να κάθεται σε ένα συγκεκριμένο μέρος. Αν ένας πρεσβύτερος δεν λαβαίνει στοργικά υπόψη του τέτοια πράγματα, είναι αυτός ο ίδιος αληθινά θεοκρατικός; Για να είστε θεοκρατικοί, «όλες σας οι υποθέσεις ας λαβαίνουν χώρα με αγάπη».—1 Κορινθίους 16:14.
Υπηρεσία με Χαρά
14, 15. (α) Πώς θα μπορούσε ένας πρεσβύτερος να στερήσει από ορισμένους αδελφούς ή αδελφές τη χαρά τους όσον αφορά την υπηρεσία του Ιεχωβά, και γιατί δεν θα ήταν αυτό θεοκρατικό; (β) Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι εκτιμάει την αγάπη που εκφράζεται με την υπηρεσία μας, μάλλον, παρά την ποσότητα; (γ) Τι θα πρέπει να λαβαίνουν υπόψη τους οι πρεσβύτεροι;
14 Το να είμαστε θεοκρατικοί σημαίνει επίσης να υπηρετούμε τον Ιεχωβά με χαρά. Ο Ιεχωβά είναι ‘ο ευτυχισμένος Θεός’. (1 Τιμόθεο 1:11) Θέλει να τον υπηρετούν χαρωπά οι λάτρεις του. Εκείνοι που είναι άκαμπτα σχολαστικοί στην τήρηση κανόνων θα πρέπει να θυμούνται ότι μεταξύ των διαταγμάτων τα οποία ο Ισραήλ έπρεπε να ‘προσέχει να εκτελεί’ ήταν και το εξής: ‘Πρέπει να χαίρεσαι ενώπιον του Ιεχωβά του Θεού σου σε καθετί που αναλαμβάνεις’. (Δευτερονόμιον 12:1· 12:18, ΜΝΚ) Οτιδήποτε αναλαμβάνουμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά πρέπει να αποτελεί χαρά, όχι βάρος. Οι επίσκοποι μπορούν να κάνουν πολλά για να βοηθούν τους αδελφούς να νιώθουν χαρούμενοι καθώς κάνουν αυτό που μπορούν στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Αντίστροφα, αν οι πρεσβύτεροι δεν είναι προσεκτικοί, μπορεί να στερήσουν από μερικούς αδελφούς τη χαρά τους. Για παράδειγμα, αν κάνουν συγκρίσεις, επαινώντας εκείνους που έχουν φτάσει ή ξεπεράσει το μέσο όρο ωρών που δαπανάει η εκκλησία στην επίδοση μαρτυρίας και κατ’ επέκταση επικρίνουν αυτούς που δεν τον έχουν πετύχει, πώς θα νιώθουν εκείνοι που μπορεί να έχουν βάσιμο λόγο για τον οποίο ανέφεραν στην έκθεσή τους πολύ λιγότερες ώρες; Δεν θα μπορούσε άραγε να τους κάνει αυτό να νιώθουν άσκοπα ένοχοι και να τους στερήσει τη χαρά τους;
15 Οι λίγες ώρες τις οποίες μερικοί είναι σε θέση να αφιερώνουν στη δημόσια μαρτυρία ίσως να αντιπροσωπεύουν μεγαλύτερη προσπάθεια από ό,τι οι πολλές ώρες τις οποίες δαπανούν άλλοι στο κήρυγμα, αν ληφτεί υπόψη η μικρότερη ηλικία, η καλύτερη υγεία και άλλες περιστάσεις. Από αυτή την άποψη, οι πρεσβύτεροι δεν θα πρέπει να τους κρίνουν. Πράγματι, στον Ιησού έχει δώσει ο Πατέρας «εξουσία να κάνει κρίση». (Ιωάννης 5:27) Μήπως επέκρινε ο Ιησούς τη φτωχή χήρα επειδή η προσφορά της ήταν μικρότερη από το μέσο όρο; Όχι, έδειξε ευαισθησία απέναντι στα όσα της στοίχιζαν πραγματικά εκείνα τα δύο μικρά νομίσματα. Αυτά ήταν «όλα όσα είχε, ολόκληρο το βιος της». Πόσο βαθιά αγάπη για τον Ιεχωβά αντιπροσώπευαν αυτά! (Μάρκος 12:41-44) Θα πρέπει άραγε να δείχνουν λιγότερη ευαισθησία οι πρεσβύτεροι για τις στοργικές προσπάθειες εκείνων για τους οποίους αληθεύει ότι όλα όσα μπορούν να δώσουν είναι κάτω από το «μέσο όρο»; Όσον αφορά την αγάπη για τον Ιεχωβά, τέτοιες προσπάθειες θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι πάνω από το μέσο όρο!
16. (α) Αν οι επίσκοποι χρησιμοποιήσουν αριθμούς στις ομιλίες τους, γιατί χρειάζονται διάκριση και καλή ισορροπία; (β) Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσουν οι αδελφοί να βοηθηθούν να αυξήσουν την υπηρεσία τους;
16 Μήπως θα πρέπει αυτές οι παρατηρήσεις τώρα να μετατραπούν σε έναν καινούριο «κανόνα», ότι οι αριθμοί—ακόμη και οι μέσοι όροι—δεν θα πρέπει ποτέ να αναφέρονται; Ούτε κατά διάνοια! Το σημείο είναι ότι οι επίσκοποι θα πρέπει να κρατούν ισορροπία ανάμεσα στο να ενθαρρύνουν τους αδελφούς να επεκτείνουν τη διακονία τους και στο να τους βοηθούν να κάνουν αυτό που μπορούν με χαρά. (Γαλάτες 6:4) Στην παραβολή του Ιησού για τα τάλαντα, ο κύριος ανέθεσε τα υπάρχοντά του στους δούλους του «στον καθένα σύμφωνα με την ικανότητά του». (Ματθαίος 25:14, 15) Με παρόμοιο τρόπο, οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να λαβαίνουν υπόψη τις δυνατότητες του κάθε ευαγγελιζομένου της Βασιλείας. Αυτό απαιτεί διάκριση. Μπορεί κάλλιστα μερικοί να χρειάζονται πραγματικά ενθάρρυνση για να κάνουν περισσότερα. Αυτοί μπορεί να το εκτιμήσουν αν τους δοθεί βοήθεια για να οργανώσουν καλύτερα τη δραστηριότητά τους. Εν πάση περιπτώσει, αν μπορούν να βοηθηθούν να κάνουν εκείνο που μπορούν με χαρά, αυτή η χαρά πιθανότατα θα τους ενισχύσει ώστε να επεκτείνουν τη Χριστιανική τους δραστηριότητα όπου είναι αυτό δυνατόν.—Νεεμίας 8:10· Ψαλμός 59:16· Ιερεμίας 20:9.
Η Ειρήνη που Προέρχεται από τη Χαρωπή Υποταγή
17, 18. (α) Πώς μπορεί η χαρωπή υποταγή να μας φέρει ειρήνη και δικαιοσύνη; (β) Τι μπορούμε να απολαύσουμε αν πραγματικά προσέχουμε τα προστάγματα του Θεού;
17 Η χαρωπή υποταγή στη νόμιμη κυριαρχία του Ιεχωβά μάς φέρνει μεγάλη ειρήνη. Ο ψαλμωδός είπε με προσευχή στον Ιεχωβά: «Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα». (Ψαλμός 119:165) Με το να υπακούμε στο νόμο του Θεού, ωφελούμε τον εαυτό μας. Ο Ιεχωβά είπε στον Ισραήλ: ‘Ούτω λέγει Ιεχωβά, ο Λυτρωτής σου, ο Άγιος του Ισραήλ· Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο διδάσκων σε δια την ωφέλειάν σου, ο οδηγών σε δια της οδού δι’ ης έπρεπε να υπάγης. Είθε να ήκουες [να πρόσεχες, ΜΝΚ] τα προστάγματά μου! τότε η ειρήνη σου ήθελεν είσθαι ως ποταμός και η δικαιοσύνη σου ως κύματα θαλάσσης’.—Ησαΐας 48:17, 18.
18 Η λυτρωτική θυσία του Χριστού μάς φέρνει ειρήνη με τον Θεό. (2 Κορινθίους 5:18, 19) Αν έχουμε πίστη στο απολυτρωτικό αίμα του Χριστού και προσπαθούμε ευσυνείδητα να καταπολεμούμε τις αδυναμίες μας και να κάνουμε το θέλημα του Θεού, θα βρούμε ανακούφιση από τα αισθήματα ενοχής. (1 Ιωάννη 3:19-23) Αυτή η πίστη, η οποία υποστηρίζεται από έργα, μας δίνει δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά και τη θαυμάσια ελπίδα να επιζήσουμε από «τη μεγάλη θλίψη» και να ζήσουμε για πάντα στο νέο κόσμο του Ιεχωβά. (Αποκάλυψη 7:14-17· Ιωάννης 3:36· Ιακώβου 2:22, 23) Όλα αυτά μπορούμε να τα απολαύσουμε ‘αν προσέχουμε τα προστάγματα του Θεού’.
19. Από τι εξαρτάται η τωρινή μας ευτυχία και η ελπίδα μας για αιώνια ζωή, και πώς εξέφρασε ο Δαβίδ την εγκάρδια πεποίθησή μας;
19 Ναι, η τωρινή μας ευτυχία και η ελπίδα μας για αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη περιστρέφονται γύρω από τη χαρωπή υποταγή μας στην εξουσία του Ιεχωβά ως του Υπέρτατου Κυρίου του σύμπαντος. Είθε να συμμεριζόμαστε πάντοτε τα αισθήματα του Δαβίδ, ο οποίος είπε: ‘Σου, Ιεχωβά, είναι η μεγαλωσύνη και η δύναμις και η τιμή και η νίκη και η δόξα· διότι σου είναι πάντα τα εν ουρανώ και τα επί γης· σου η βασιλεία, Ιεχωβά, και συ είσαι ο υψούμενος ως κεφαλή υπεράνω πάντων. Τώρα λοιπόν, Θεέ ημών, ημείς ευχαριστούμεν σε και υμνούμεν το ένδοξον όνομά σου’.—1 Χρονικών 29:11, 13.
Σημεία που Πρέπει να Θυμόμαστε
◻ Τι είδους υποταγή και υπακοή θέλει ο Ιεχωβά να δείχνουν οι υπηρέτες του;
◻ Πώς ανταμείφτηκε ο Ιησούς για την υπακοή του, και τι πρέπει εμείς να αποδείξουμε με την πορεία ενεργείας μας;
◻ Πώς πρέπει όλοι οι επίσκοποι να μιμούνται τον Ιησού όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο εκείνος συμπεριφερόταν στα πρόβατα;
◻ Τι περιλαμβάνεται στο να είναι κάποιος θεοκρατικός;
◻ Ποιες ευλογίες μάς φέρνει η χαρωπή υποταγή;
[Εικόνα στη σελίδα 24]
Οι πρεσβύτεροι ενθαρρύνουν τα μέλη του ποιμνίου να κάνουν χαρωπά αυτό που μπορούν
[Εικόνα στη σελίδα 26]
Ο Ιεχωβά ευαρεστείται με εκείνους που υπακούν σε αυτόν από καρδιάς