«Να Κρατάτε το Νου σας Προσηλωμένο σε Αυτά που Βρίσκονται Πάνω»

1, 2. (α) Πώς γνωρίζουμε ότι η εκκλησία του πρώτου αιώνα στις Κολοσσές δεχόταν επίθεση; (β) Ποια συμβουλή δόθηκε στους Κολοσσαείς αδελφούς για να παραμείνουν σταθεροί;

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ εκκλησία του πρώτου αιώνα στις Κολοσσές δεχόταν επίθεση! Ορισμένα μέλη της δημιουργούσαν διαιρέσεις προάγοντας την προσκόλληση στο Μωσαϊκό Νόμο. Άλλοι προοωθούσαν την ειδωλολατρική φιλοσοφία του ασκητισμού, η οποία περιλάμβανε ακραία αυταπάρνηση. Για να αντικρούσει αυτές τις ψεύτικες διδασκαλίες, ο απόστολος Παύλος έγραψε μια ενθαρρυντική επιστολή, προειδοποιώντας τους Κολοσσαείς: «Να προσέχετε: Ίσως υπάρξει κάποιος που θα σας αρπάξει ως λεία του μέσω της φιλοσοφίας και της κενής απάτης σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, σύμφωνα με τα στοιχειώδη πράγματα του κόσμου και όχι σύμφωνα με τον Χριστό».​—Κολ. 2:8.

² Αν αυτοί οι χρισμένοι Χριστιανοί είχαν το νου τους επικεντρωμένο στα «στοιχειώδη πράγματα του κόσμου», θα έστρεφαν τα νώτα τους στην προμήθεια του Ιεχωβά για σωτηρία. (Κολ. 2:20-23) Για να τους βοηθήσει να διαφυλάξουν την πολύτιμη σχέση τους με τον Θεό, ο Παύλος τούς συμβούλεψε: «Να κρατάτε το νου σας προσηλωμένο σε αυτά που βρίσκονται πάνω, όχι σε αυτά που βρίσκονται στη γη». (Κολ. 3:2) Πράγματι, οι αδελφοί του Χριστού έπρεπε να έχουν διαρκώς στο νου τους την ελπίδα της άφθαρτης κληρονομιάς που ήταν “φυλαγμένη για αυτούς στους ουρανούς”.​—Κολ. 1:4, 5.

 3. (α) Ποια ελπίδα έχουν διαρκώς στο νου τους οι χρισμένοι Χριστιανοί; (β) Ποιες ερωτήσεις θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

³ Παρόμοια και σήμερα, οι χρισμένοι Χριστιανοί κρατούν το νου τους προσηλωμένο στην ουράνια Βασιλεία του Θεού και στην ελπίδα που έχουν να γίνουν “συγκληρονόμοι με τον Χριστό”. (Ρωμ. 8:14-17) Τι θα λεχθεί όμως για όσους έχουν επίγεια ελπίδα; Πώς εφαρμόζονται σε αυτούς τα λόγια του Παύλου; Με ποιον τρόπο μπορούν τα «άλλα πρόβατα» να έχουν διαρκώς στο νου τους «αυτά που βρίσκονται πάνω»; (Ιωάν. 10:16) Και πώς μπορούμε όλοι μας να ωφεληθούμε εξετάζοντας τα παραδείγματα πιστών ανθρώπων της αρχαιότητας όπως ο Αβραάμ και ο Μωυσής οι οποίοι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, κράτησαν το νου τους προσηλωμένο σε αυτά που βρίσκονται πάνω;

 4. Πώς μπορούν τα άλλα πρόβατα να κρατούν το νου τους προσηλωμένο σε αυτά που βρίσκονται πάνω;

⁴ Αν και τα άλλα πρόβατα δεν έχουν ουράνια ελπίδα, μπορούν και εκείνα να προσηλώνουν το νου τους σε αυτά που βρίσκονται πάνω. Πώς; Βάζοντας τον Ιεχωβά Θεό και τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα στη ζωή τους. (Λουκ. 10:25-27) Για να το καταφέρουμε αυτό, αποβλέπουμε στον Χριστό ως το πρότυπό μας. (1 Πέτρ. 2:21) Όπως οι αδελφοί μας του πρώτου αιώνα, έτσι και εμείς αντιμετωπίζουμε εσφαλμένες εκλογικεύσεις, κοσμικές φιλοσοφίες και υλιστικές τάσεις στο σύστημα πραγμάτων του Σατανά. (Διαβάστε 2 Κορινθίους 10:5) Ως μιμητές του Ιησού, χρειάζεται να είμαστε άγρυπνοι ώστε να προφυλασσόμαστε από τέτοιες επιθέσεις ενάντια στην πνευματικότητά μας.

 5. Πώς μπορούμε να εξετάσουμε την άποψή μας για τις υλιστικές επιδιώξεις;

⁵ Μήπως έχουμε επιτρέψει στην άποψη του κόσμου για τις υλικές επιδιώξεις να μας επηρεάσει; Οι σκέψεις και οι πράξεις μας συνήθως φανερώνουν ποια πράγματα αγαπάμε. Ο Ιησούς είπε: «Όπου είναι ο θησαυρός σου, εκεί θα είναι και η καρδιά σου». (Ματθ. 6:21) Για να διακρίνουμε πού μας οδηγεί η καρδιά μας, είναι καλό να κάνουμε αυτοεξέταση από καιρό σε καιρό. Ρωτήστε τον εαυτό σας: “Πόσο χρόνο αφιερώνω σε σκέψεις γύρω από ζητήματα που έχουν σχέση με τα χρήματα; Μήπως καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του χρόνου μου οι ανησυχίες για επιχειρηματικά σχέδια, επενδύσεις ή έναν πιο άνετο τρόπο ζωής; Ή αγωνίζομαι, από την άλλη πλευρά, να κρατάω το μάτι μου εστιασμένο στα πνευματικά ζητήματα;” (Ματθ. 6:22) Ο Ιησούς έδειξε ότι όσοι κάνουν κύριο μέλημά τους τη “συσσώρευση θησαυρών πάνω στη γη” βάζουν τον εαυτό τους σε σοβαρό πνευματικό κίνδυνο.​—Ματθ. 6:19, 20, 24.

 6. Πώς μπορούμε να κερδίσουμε τη μάχη ενάντια στις σαρκικές τάσεις;

⁶ Η ατελής μας σάρκα μάς ωθεί να εντρυφούμε σε πράγματα που ευχαριστούν τις αισθήσεις μας. (Διαβάστε Ρωμαίους 7:21-25) Αν δεν αφήνουμε το πνεύμα του Θεού να ενεργεί στη ζωή μας, μπορεί να ενδώσουμε στα «έργα του σκοταδιού». Σε αυτά θα μπορούσαν να περιλαμβάνονται «ξέφρενα γλέντια και μεθύσια, . . . αθέμιτες σεξουαλικές σχέσεις και έκλυτη διαγωγή». (Ρωμ. 13:12, 13) Για να κερδίσουμε τη μάχη ενάντια «σε αυτά που βρίσκονται στη γη»​—αυτά που ελκύουν τη σάρκα—​πρέπει να κρατάμε το νου μας προσηλωμένο σε αυτά που βρίσκονται πάνω. Κάτι τέτοιο απαιτεί προσπάθεια. Να γιατί ο απόστολος Παύλος είπε: «Γρονθοκοπώ το σώμα μου και το οδηγώ ως δούλο». (1 Κορ. 9:27) Αναμφίβολα, αν θέλουμε να παραμείνουμε στον αγώνα για ζωή, δεν πρέπει να είμαστε ελαστικοί με τον εαυτό μας! Ας εξετάσουμε τι έκαναν δύο πιστοί άνθρωποι της αρχαιότητας για να “ευαρεστήσουν” τον Θεό.​—Εβρ. 11:6.

7, 8. (α) Ποια προβλήματα αντιμετώπισαν ο Αβραάμ και η Σάρρα; (β) Πού προσήλωσε ο Αβραάμ το νου του;

⁷ Όταν ο Ιεχωβά είπε στον Αβραάμ να μετακομίσει μαζί με το σπιτικό του στη γη Χαναάν, εκείνος δέχτηκε πρόθυμα. Λόγω της πίστης και της υπακοής του, ο Ιεχωβά σύναψε διαθήκη μαζί του, λέγοντας: «Θα σε κάνω μεγάλο έθνος και θα σε ευλογήσω». (Γέν. 12:2) Ωστόσο, χρόνια αργότερα ο Αβραάμ και η σύζυγός του, η Σάρρα, παρέμεναν άτεκνοι. Μήπως είχε ξεχάσει ο Ιεχωβά την υπόσχεσή του; Επιπλέον, η ζωή στη Χαναάν δεν ήταν εύκολη. Ο Αβραάμ και η οικογένειά του είχαν αφήσει πίσω τους σπίτι και συγγενείς στην Ουρ, μια πλούσια πόλη της Μεσοποταμίας. Ταξίδεψαν πάνω από 1.600 χιλιόμετρα για να φτάσουν στη Χαναάν, όπου ζούσαν σε σκηνές, υπέμειναν πείνα και αντιμετώπισαν ληστρικές ομάδες. (Γέν. 12:5, 10· 13:18· 14:10-16) Παρ’ όλα αυτά, δεν είχαν την επιθυμία να επιστρέψουν στις ανέσεις της Ουρ!​—Διαβάστε Εβραίους 11:8-12, 15.

⁸ Αντί να εστιάσει «σε αυτά που βρίσκονται στη γη», ο Αβραάμ «έθεσε πίστη στον Ιεχωβά». (Γέν. 15:6) Ναι, προσήλωσε το νου του σε αυτά που βρίσκονται πάνω με την έννοια ότι έμεινε επικεντρωμένος στις υποσχέσεις του Θεού. Ως αποτέλεσμα, η πίστη του ανταμείφθηκε όταν ο Ύψιστος Θεός εμφανίστηκε σε αυτόν και του είπε: «“Σήκωσε, σε παρακαλώ, τα μάτια σου στους ουρανούς και μέτρησε τα άστρα​—αν μπορείς να τα μετρήσεις”. Και στη συνέχεια του είπε: “Έτσι θα γίνει το σπέρμα σου”». (Γέν. 15:5) Πόσο πρέπει να καθησύχασε αυτό τον Αβραάμ! Κάθε φορά που θα κοιτούσε τους έναστρους ουρανούς, θα θυμόταν την υπόσχεση που του είχε δώσει ο Ιεχωβά ότι θα πλήθυνε το σπέρμα του. Και στον ορισμένο καιρό του Θεού, απέκτησε όντως κληρονόμο, σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε λάβει.​—Γέν. 21:1, 2.

 9. Πώς μας ενθαρρύνει το παράδειγμα του Αβραάμ να παραμένουμε πολυάσχολοι στην υπηρεσία του Θεού;

⁹ Όπως ο Αβραάμ, περιμένουμε και εμείς την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού. (2 Πέτρ. 3:13) Αν δεν κρατάμε το νου μας προσηλωμένο σε αυτά που βρίσκονται πάνω, μπορεί να νομίζουμε ότι η εκπλήρωση αυτών των υποσχέσεων έχει καθυστερήσει και ίσως επιβραδύνουμε το ρυθμό μας στις πνευματικές μας δραστηριότητες. Για παράδειγμα, μήπως κάνατε θυσίες στο παρελθόν για να αναλάβετε την υπηρεσία σκαπανέα ή κάποια άλλη μορφή διευρυμένης υπηρεσίας; Αν ναι, αξίζετε έπαινο. Τι θα λεχθεί όμως για το παρόν; Να θυμάστε ότι ο Αβραάμ είχε διαρκώς στο νου του «την πόλη που έχει πραγματικά θεμέλια». (Εβρ. 11:10) «Άσκησε πίστη στον Ιεχωβά, και του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη».​—Ρωμ. 4:3.

10. Πώς ζούσε ο Μωυσής ως νεαρός;

¹⁰ Κάποιος άλλος που παρέμεινε προσηλωμένος σε αυτά που βρίσκονται πάνω ήταν ο Μωυσής. Ως νεαρός, «διδάχτηκε όλη τη σοφία των Αιγυπτίων». Η μόρφωση που έλαβε δεν ήταν συνηθισμένη​—η Αίγυπτος ήταν η κυρίαρχη δύναμη της εποχής και ο Μωυσής ήταν μάλιστα μέλος της οικογένειας του Φαραώ. Δεν απορούμε που, χάρη σε αυτή τη σπουδαία μόρφωση, έγινε «δυνατός στα λόγια και στις πράξεις του». (Πράξ. 7:22) Φανταστείτε τις προοπτικές που ανοίγονταν μπροστά του! Παρ’ όλα αυτά, ο Μωυσής είχε προσηλώσει το νου του σε πιο εξυψωμένα πράγματα​—στην επιτέλεση του θελήματος του Θεού.

11, 12. Ποια εκπαίδευση εκτιμούσε πάρα πολύ ο Μωυσής, και πώς το γνωρίζουμε;

¹¹ Στα πρώτα χρόνια της ζωής του Μωυσή, η μητέρα του, η Ιωχαβέδ, τον είχε σίγουρα διδάξει για τον Θεό των Εβραίων. Ο Μωυσής εκτιμούσε πάρα πολύ τη γνώση για τον Ιεχωβά και τη θεωρούσε πιο πολύτιμη από οποιαδήποτε πλούτη. Έτσι λοιπόν, απαρνήθηκε τα προνόμια και τις ευκαιρίες που θα μπορούσε να απολαύσει ως μέλος της οικογένειας του Φαραώ. (Διαβάστε Εβραίους 11:24-27) Πράγματι, η πνευματική του εκπαίδευση και η πίστη του στον Ιεχωβά τον υποκίνησαν να προσηλώσει το νου του σε αυτά που βρίσκονται πάνω.

¹² Ο Μωυσής έλαβε την καλύτερη κοσμική εκπαίδευση που ήταν διαθέσιμη στην εποχή του, αλλά μήπως τη χρησιμοποίησε για να κάνει καριέρα στην Αίγυπτο, να γίνει ξακουστός ή να αποκτήσει πλούτη; Όχι. Αν το είχε κάνει αυτό, δεν θα είχε “αρνηθεί να αποκαλείται γιος της κόρης του Φαραώ, επιλέγοντας να υφίσταται κακομεταχείριση με το λαό του Θεού μάλλον παρά να έχει την προσωρινή απόλαυση της αμαρτίας”. Σαφώς, ο Μωυσής χρησιμοποίησε την πνευματική του εκπαίδευση για να προωθήσει το σκοπό του Ιεχωβά.

13, 14. (α) Τι βοήθησε τον Μωυσή να αποκτήσει τα προσόντα για το διορισμό που θα του έδινε ο Ιεχωβά; (β) Όπως ο Μωυσής, τι μπορεί να χρειάζεται να κάνουμε και εμείς;

¹³ Ο Μωυσής είχε έντονο ενδιαφέρον για τον Ιεχωβά και το λαό Του. Στα 40 του, πίστευε ότι ήταν έτοιμος να βοηθήσει το λαό του Θεού να απελευθερωθεί από τα δεσμά της Αιγύπτου. (Πράξ. 7:23-25) Ωστόσο, πριν του δώσει ο Ιεχωβά αυτόν το διορισμό, ο Μωυσής χρειαζόταν κάτι ακόμα. Έπρεπε να καλλιεργήσει ιδιότητες όπως ταπεινοφροσύνη, υπομονή, πραότητα και εγκράτεια. (Παρ. 15:33) Χρειαζόταν εκπαίδευση η οποία θα τον προετοίμαζε για να υπομείνει τις δοκιμασίες και τις αντιξοότητες που θα έρχονταν στο δρόμο του. Οι δεκαετίες που θα περνούσε ως ποιμένας θα του παρείχαν την αναγκαία εκπαίδευση για να καλλιεργήσει αυτές τις θεοσεβείς ιδιότητες.

¹⁴ Ωφελήθηκε ο Μωυσής από την πρακτική εκπαίδευση που έλαβε ως ποιμένας; Και βέβαια! Ο Λόγος του Θεού λέει ότι έγινε «πολύ πιο πράος από όλους τους ανθρώπους που υπήρχαν πάνω στην επιφάνεια της γης». (Αριθ. 12:3) Είχε καλλιεργήσει ταπεινοφροσύνη, κάτι που τον βοήθησε να είναι υπομονετικός καθώς ερχόταν σε επαφή με κάθε λογής ανθρώπους και με τα δύσκολα προβλήματά τους. (Έξοδ. 18:26) Παρόμοια και εμείς ίσως χρειάζεται να καλλιεργήσουμε πνευματικές ιδιότητες οι οποίες θα μας βοηθήσουν να περάσουμε από «τη μεγάλη θλίψη» και να μπούμε στο δίκαιο νέο κόσμο του Θεού. (Αποκ. 7:14) Μπορούμε να τα πηγαίνουμε καλά με τους γύρω μας, ακόμα και με εκείνους που θεωρούμε ιδιόρρυθμους ή υπερβολικά ευαίσθητους; Θα ήταν καλό να δώσουμε προσοχή στα λόγια του αποστόλου Πέτρου, ο οποίος παρότρυνε τους ομοπίστους του: «Να τιμάτε ανθρώπους κάθε είδους, να αγαπάτε ολόκληρη την αδελφότητα».​—1 Πέτρ. 2:17.

15, 16. (α) Γιατί είναι ζωτικό να κρατάμε το νου μας προσηλωμένο στα σωστά πράγματα; (β) Γιατί είναι σημαντικό να έχουν οι Χριστιανοί καλή διαγωγή;

¹⁵ Ζούμε σε “κρίσιμους καιρούς, δύσκολους στην αντιμετώπισή τους”. (2 Τιμ. 3:1) Για να παραμείνουμε λοιπόν πνευματικά άγρυπνοι, πρέπει να κρατάμε το νου μας προσηλωμένο στα σωστά πράγματα. (1 Θεσ. 5:6-9) Δείτε πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό σε τρεις τομείς της ζωής μας.

¹⁶ Η διαγωγή μας: Ο Πέτρος αναγνώριζε τη σημασία της καλής διαγωγής. Είπε: «Να διατηρείτε καλή τη διαγωγή σας ανάμεσα στα έθνη, ώστε . . . να δοξάσουν τον Θεό, ως αποτέλεσμα των καλών σας έργων των οποίων είναι αυτόπτες μάρτυρες». (1 Πέτρ. 2:12) Είτε είμαστε στο σπίτι, στη δουλειά ή στο σχολείο είτε ψυχαγωγούμαστε είτε βρισκόμαστε στη διακονία, κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να φέρνουμε δόξα στον Ιεχωβά μέσω της καλής μας διαγωγής. Είναι αλήθεια ότι, ως ατελείς άνθρωποι, όλοι μας κάνουμε λάθη. (Ρωμ. 3:23) Συνεχίζοντας όμως να “αγωνιζόμαστε τον καλό αγώνα της πίστης”, μπορούμε να κερδίσουμε τη μάχη ενάντια στην ατελή μας σάρκα.​—1 Τιμ. 6:12.

17. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τη διανοητική στάση του Χριστού; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

¹⁷ Η στάση μας: Στενά συνδεδεμένη με την καλή διαγωγή είναι η σωστή στάση. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Να διατηρείτε αυτή τη διανοητική στάση μέσα σας η οποία ήταν και μέσα στον Χριστό Ιησού». (Φιλιπ. 2:5) Τι είδους διάθεση είχε ο Ιησούς; Ήταν ταπεινός. Η ταπεινοφροσύνη τον υποκινούσε να είναι αυτοθυσιαστικός στη διακονία του. Αυτό που τον απασχολούσε πρωτίστως ήταν το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. (Μάρκ. 1:38· 13:10) Για τον Ιησού, ο Λόγος του Θεού ήταν η ύψιστη αυθεντία. (Ιωάν. 7:16· 8:28) Μελετούσε επιμελώς τις Άγιες Γραφές για να μπορεί να παραθέτει από αυτές, να τις υπερασπίζεται και να τις εξηγεί. Αν είμαστε ταπεινοί και εκδηλώνουμε ζήλο στη διακονία μας και στην προσωπική μελέτη της Γραφής, θα πλησιάζουμε περισσότερο τον τρόπο σκέψης του Χριστού.

18. Με ποιο σημαντικό τρόπο μπορούμε να υποστηρίζουμε το έργο του Ιεχωβά;

¹⁸ Η υποστήριξή μας: Σκοπός του Ιεχωβά είναι «στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο εκείνων που είναι στον ουρανό και εκείνων που είναι στη γη». (Φιλιπ. 2:9-11) Ακόμα και στην εξυψωμένη του θέση, ο Ιησούς υποτάσσεται ταπεινά στο θέλημα του Πατέρα του, κάτι που πρέπει να κάνουμε και εμείς. (1 Κορ. 15:28) Με ποιον τρόπο; Υποστηρίζοντας ολόκαρδα το έργο που μας έχει ανατεθεί​—να “κάνουμε μαθητές από όλα τα έθνη”. (Ματθ. 28:19) Επίσης, θέλουμε να «εργαζόμαστε το καλό προς όλους», τόσο προς τους πλησίον μας όσο και προς τους αδελφούς μας.​—Γαλ. 6:10.

19. Τι πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;

¹⁹ Πόσο ευγνώμονες είμαστε που ο Ιεχωβά μάς υπενθυμίζει να κρατάμε το νου μας προσηλωμένο σε αυτά που βρίσκονται πάνω! Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να «τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας». (Εβρ. 12:1) Είθε όλοι μας να εργαζόμαστε «ολόψυχα όπως για τον Ιεχωβά», και ο ουράνιος Πατέρας μας θα ανταμείψει τις ειλικρινείς μας προσπάθειες.​—Κολ. 3:23, 24.