Μάθετε το Μυστικό της Αυτάρκειας

Σε μια ενθαρρυντική επιστολή προς τους Χριστιανούς στους Φιλίππους, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Εγώ έχω μάθει, σε οποιεσδήποτε συνθήκες βρίσκομαι, να είμαι αυτάρκης. . . . Στο καθετί και σε όλες τις συνθήκες έχω μάθει το μυστικό, και να είμαι χορτάτος και να πεινώ, και να έχω αφθονία και να υποφέρω στερήσεις».​—Φιλιππησίους 4:11, 12.

Ποιο ήταν το μυστικό της αυτάρκειας του Παύλου; Λαβαίνοντας υπόψη το υψηλό κόστος διαβίωσης και την οικονομική αστάθεια των καιρών μας, θα είναι ασφαλώς ωφέλιμο για τους αληθινούς Χριστιανούς να μάθουν πώς να είναι αυτάρκεις ώστε να μπορούν να παραμένουν προσηλωμένοι στην υπηρεσία τους προς τον Θεό.

ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ σημείο της επιστολής του, ο Παύλος εξιστόρησε την πρότερη επιτυχημένη σταδιοδρομία του, λέγοντας: «Αν κάποιος άλλος νομίζει ότι έχει βάση για πεποίθηση στη σάρκα, εγώ ακόμη περισσότερο: περιτμημένος την όγδοη ημέρα, από το γένος του Ισραήλ, από τη φυλή του Βενιαμίν, Εβραίος γεννημένος από Εβραίους· όσον αφορά το νόμο, Φαρισαίος· όσον αφορά το ζήλο, άτομο που δίωκε την εκκλησία· όσον αφορά τη δικαιοσύνη που είναι μέσω νόμου, κάποιος που αποδείχτηκε άμεμπτος». (Φιλιππησίους 3:4-6) Επιπρόσθετα, ως ζηλωτής Ιουδαίος, ο Παύλος είχε λάβει μια αποστολή από τους πρωθιερείς στην Ιερουσαλήμ οι οποίοι του παρείχαν επίσης την υποστήριξή τους. Όλα αυτά του υπόσχονταν δύναμη και γόητρο—πολιτικό, θρησκευτικό, αναμφίβολα δε και οικονομικό—στο Ιουδαϊκό σύστημα.​—Πράξεις 26:10, 12.

Ωστόσο, όταν ο Παύλος έγινε ζηλωτής Χριστιανός διάκονος, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά. Για χάρη των καλών νέων, εγκατέλειψε πρόθυμα την επιτυχημένη σταδιοδρομία του και όλα όσα θεωρούσε προηγουμένως σημαντικά. (Φιλιππησίους 3:7, 8) Πώς θα συντηρούσε τώρα τον εαυτό του; Μήπως θα λάβαινε μισθό ως διάκονος; Πώς θα κάλυπτε τις προσωπικές του ανάγκες;

Ο Παύλος επιτελούσε τη διακονία του αφιλοκερδώς. Για να μην είναι βάρος σε εκείνους τους οποίους διακονούσε, ενόσω ήταν στην Κόρινθο συνεργάστηκε με τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα στην κατασκευή σκηνών, ενώ έκανε και άλλα πράγματα για να συντηρεί τον εαυτό του. (Πράξεις 18:1-3· 1 Θεσσαλονικείς 2:9· 2 Θεσσαλονικείς 3:8-10) Ο Παύλος έκανε τρία μεγάλα ιεραποστολικά ταξίδια και επιπλέον ταξίδευε για να επισκέπτεται εκκλησίες που είχαν ανάγκη από την επίσκεψή του. Εφόσον ήταν πλήρως απασχολημένος με την υπηρεσία του Θεού, είχε λίγα υλικά αποκτήματα. Συνήθως οι αδελφοί κάλυπταν τις ανάγκες του. Μερικές φορές, όμως, λόγω αντίξοων συνθηκών, υπέφερε στερήσεις και αντιμετώπιζε ελλείψεις. (2 Κορινθίους 11:27· Φιλιππησίους 4:15-18) Ωστόσο, ο Παύλος δεν παραπονέθηκε ποτέ για την κατάστασή του και δεν εποφθαλμιούσε αυτά που είχαν οι άλλοι. Εργαζόταν σκληρά προς όφελος των συγχριστιανών του με προθυμία και χαρά. Μάλιστα, ο Παύλος ήταν εκείνος που παρέθεσε τα πασίγνωστα λόγια του Ιησού: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει». Τι εξαιρετικό παράδειγμα για όλους εμάς!​—Πράξεις 20:33-35.

Τι Σημαίνει Αυτάρκεια

Ένας κύριος παράγοντας που συνέβαλε στην ευτυχία και στην ικανοποίηση του Παύλου ήταν η αίσθηση της αυτάρκειας που τον διέκρινε. Τι σημαίνει, όμως, να είναι κάποιος αυτάρκης; Με απλά λόγια, σημαίνει να είναι ικανοποιημένος με τα βασικά πράγματα. Σχετικά με αυτό, ο Παύλος είπε στον Τιμόθεο, το σύντροφό του στη διακονία: «Ασφαλώς είναι μέσο για την απόκτηση μεγάλου κέρδους αυτή η θεοσεβής αφοσίωση μαζί με αυτάρκεια. Διότι δεν φέραμε τίποτα στον κόσμο ούτε και μπορούμε να πάρουμε μαζί μας τίποτα. Έτσι λοιπόν, έχοντας διατροφή, ενδύματα και στέγη, θα είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά».​—1 Τιμόθεο 6:6-8.

Προσέξτε ότι ο Παύλος συσχέτισε την αυτάρκεια με τη θεοσεβή αφοσίωση. Αναγνώριζε ότι η αληθινή ευτυχία απορρέει από τη θεοσεβή αφοσίωση, δηλαδή από το να βάζουμε την υπηρεσία μας προς τον Θεό στην πρώτη θέση, και όχι από τα υλικά αποκτήματα ή τον πλούτο. “Η διατροφή, τα ενδύματα και η στέγη” δεν ήταν τίποτα άλλο παρά τα μέσα με τα οποία θα μπορούσε να συνεχίσει να επιδιώκει θεοσεβή αφοσίωση. Άρα λοιπόν, για τον Παύλο το μυστικό της αυτάρκειας ήταν το να εμπιστεύεται στον Ιεχωβά, άσχετα με το ποιες μπορεί να ήταν οι περιστάσεις.

Πολλοί άνθρωποι σήμερα βιώνουν μεγάλες ανησυχίες και δυστυχία επειδή δεν γνωρίζουν αυτό το μυστικό ή αδιαφορούν για αυτό. Αντί να καλλιεργούν αυτάρκεια, προτιμούν να θέτουν την εμπιστοσύνη τους στα χρήματα και σε ό,τι μπορεί να αποκτηθεί με αυτά. Η βιομηχανία της διαφήμισης και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι δεν μπορούν να είναι ευτυχισμένοι αν δεν έχουν τα πιο σύγχρονα και πιο εξελιγμένα προϊόντα και συσκευές—και μάλιστα αμέσως. Ως αποτέλεσμα, πολλοί πέφτουν θύματα της επιδίωξης χρημάτων και υλικών πραγμάτων. Αντί να βρίσκουν ευτυχία και ικανοποίηση, «πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα και πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, οι οποίες βυθίζουν τους ανθρώπους σε καταστροφή και απώλεια».—1 Τιμόθεο 6:9, 10.

Έχουν Μάθει το Μυστικό

Στη σημερινή εποχή, είναι άραγε δυνατόν να ζούμε με θεοσεβή αφοσίωση και αυτάρκεια και να βρίσκουμε ευτυχία και ικανοποίηση; Και βέβαια. Στην πραγματικότητα, εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα κάνουν ακριβώς αυτό. Έχουν μάθει το μυστικό τού να είναι ευτυχισμένοι με όποια υλικά πράγματα έχουν. Είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, άτομα που έχουν αφιερώσει τον εαυτό τους στον Θεό, εκτελώντας το θέλημά του και διδάσκοντας στους ανθρώπους παντού το σκοπό του.

Σκεφτείτε, λόγου χάρη, εκείνους που έχουν προσφερθεί εθελοντικά να εκπαιδευτούν και να σταλούν ως ιεραπόστολοι σε άγνωστες για αυτούς χώρες με σκοπό να κηρύξουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. (Ματθαίος 24:14) Συχνά, οι συνθήκες διαβίωσης στις χώρες όπου αποστέλλονται δεν είναι τόσο προηγμένες από υλική άποψη όσο αυτές στις οποίες ζούσαν. Για παράδειγμα, όταν κάποιοι ιεραπόστολοι έφτασαν σε μια ασιατική χώρα στις αρχές του 1947, οι συνέπειες του πολέμου ήταν ακόμη εμφανείς, και λίγα σπίτια είχαν ηλεκτρικό φωτισμό. Σε πολλές χώρες, οι ιεραπόστολοι διαπίστωσαν ότι το πλύσιμο των ρούχων γινόταν, όχι σε ηλεκτρικό πλυντήριο, αλλά στη σκάφη ή στα βράχια ενός ποταμού, και μάλιστα ένα ένα ρούχο. Ωστόσο, αυτοί είχαν πάει εκεί για να διδάξουν στους ανθρώπους τη Βιβλική αλήθεια, και έτσι προσαρμόστηκαν στις τοπικές συνθήκες και άρχισαν να ασχολούνται δραστήρια με τη διακονία.

Άλλοι έχουν αναλάβει την ολοχρόνια διακονία ή έχουν μετακομίσει σε περιοχές όπου δεν έχουν κηρυχτεί ακόμη τα καλά νέα. Ο Αντόλφο, ο οποίος έχει υπηρετήσει ως ολοχρόνιος διάκονος επί 50 και πλέον χρόνια σε διάφορα μέρη του Μεξικού, λέει: «Όπως ο απόστολος Παύλος, η σύζυγός μου και εγώ έχουμε μάθει να προσαρμοζόμαστε ανάλογα με τις περιστάσεις. Για παράδειγμα, μία από τις εκκλησίες που επισκεφτήκαμε ήταν πολύ μακριά από οποιαδήποτε πόλη ή αγορά. Σε κάθε γεύμα, οι αδελφοί ήταν ικανοποιημένοι τρώγοντας μία μόνο τορτίγια με λίγο λαρδί και αλάτι και πίνοντας ένα φλιτζάνι καφέ. Μόνο αυτό είχαν να φάνε—τρεις τορτίγιες την ημέρα. Έτσι λοιπόν, μάθαμε να ζούμε όπως οι αδελφοί. Έχω απολαύσει πολλές εμπειρίες σαν και αυτήν στα 54 χρόνια κατά τα οποία υπηρετώ τον Ιεχωβά ολοχρόνια».

Ο Φλορεντίνο θυμάται πώς εκείνος και η οικογένειά του έπρεπε να προσαρμοστούν σε δύσκολες συνθήκες. Αναπολώντας τα πρώτα χρόνια της ζωής του, λέει: «Ο πατέρας μου ήταν πλούσιος έμπορος. Είχε στην ιδιοκτησία του πολλές εκτάσεις γης. Ακόμη θυμάμαι τον πάγκο του παντοπωλείου μας. Υπήρχε ένα συρτάρι με διαστάσεις περίπου 50 εκατοστά πλάτος και 20 εκατοστά βάθος, και ήταν χωρισμένο σε τέσσερα τμήματα. Εκεί βάζαμε τις εισπράξεις της ημέρας. Στο τέλος της ημέρας ήταν πάντοτε γεμάτο μέχρι πάνω με κέρματα και χαρτονομίσματα.

»Κατόπιν, εντελώς ξαφνικά, αντιμετωπίσαμε οικονομικές δυσκολίες και από την αφθονία περάσαμε στη στέρηση. Χάσαμε τα πάντα εκτός από το σπίτι μας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ένα από τα αδέλφια μου έμεινε παράλυτο λόγω ατυχήματος. Τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο. Για κάποιο διάστημα εργαζόμουν πουλώντας φρούτα και κρέας. Επίσης μάζευα βαμβάκι, σταφύλια και αλφάλφα και συμμετείχα στο πότισμα χωραφιών. Μερικοί με αποκαλούσαν το παιδί για όλες τις δουλειές. Συχνά η μητέρα μου μας παρηγορούσε λέγοντάς μας ότι είχαμε την αλήθεια, έναν πνευματικό πλούτο που λίγοι διέθεταν. Γι’ αυτό, έμαθα και να έχω πολλά και να έχω λίγα ή καθόλου. Τώρα που έχω υπηρετήσει τον Ιεχωβά ολοχρόνια επί περίπου 25 χρόνια, μπορώ να πω ότι κάθε ημέρα νιώθω ευλογημένος καθώς γνωρίζω ότι έχω επιλέξει τον καλύτερο τρόπο ζωής—να υπηρετώ τον Ιεχωβά ολοχρόνια».

Η Γραφή μάς λέει εύστοχα ότι «το σκηνικό αυτού του κόσμου αλλάζει». Γι’ αυτό, μας δίνει την εξής παρότρυνση: «Αυτοί που χαίρονται [ας είναι] σαν αυτούς που δεν χαίρονται, και αυτοί που αγοράζουν σαν αυτούς που δεν κατέχουν, και αυτοί που χρησιμοποιούν τον κόσμο σαν αυτούς που δεν τον χρησιμοποιούν στο πλήρες».—1 Κορινθίους 7:29-31.

Επομένως, τώρα είναι ο καιρός να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά στον τρόπο ζωής σας. Αν οι πόροι σας είναι περιορισμένοι, να φυλάγεστε από την τάση να αγανακτείτε, γεμίζοντας μάλιστα με πικρία και φθόνο. Από την άλλη πλευρά, όποια υλικά αποκτήματα και αν έχετε, θα ήταν σοφό να τα τοποθετήσετε στη σωστή θέση στη ζωή σας ώστε να μη σας εξουσιάζουν. Όπως συμβούλεψε ο απόστολος Παύλος, πρέπει να στηρίζετε την ελπίδα σας, «όχι σε αβέβαιο πλούτο, αλλά στον Θεό, ο οποίος χορηγεί τα πάντα πλουσιοπάροχα για την απόλαυσή μας». Αν το κάνετε αυτό, τότε μπορείτε και εσείς να πείτε ότι έχετε μάθει το μυστικό της αυτάρκειας.—1 Τιμόθεο 6:17-19.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ο Παύλος έκανε χειρωνακτική εργασία για να μην είναι βάρος σε άλλους

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Χιλιάδες άτομα βρίσκουν ευτυχία σε μια ζωή “θεοσεβούς αφοσίωσης μαζί με αυτάρκεια”