‘Να Ζητάτε Ειρήνη και να την Επιδιώκετε’

‘Ας μεγαλυνθή ο Ιεχωβά, όστις θέλει την ειρήνην του δούλου αυτού’.—ΨΑΛΜΟΣ 35:27.

 1. Τι είδους ειρήνη απολαμβάνουμε σήμερα;

ΤΙ ΧΑΡΑ είναι να έχουμε ειρήνη μέσα σ’ αυτόν το διαιρεμένο κόσμο! Τι ευφροσύνη να λατρεύουμε τον Ιεχωβά, ‘τον Θεό της ειρήνης’, και να συμμεριζόμαστε τις ευλογίες της δικής του ‘διαθήκης ειρήνης’! Πόσο αναζωογονητικό είναι, μέσα στις πιέσεις της ζωής, να γνωρίζουμε την ‘ειρήνη του Θεού την υπερέχουσα πάντα νουν’ και να νιώθουμε το ‘σύνδεσμο της ειρήνης’ ο οποίος ενώνει τα μέλη του λαού του Θεού άσχετα με το ποια είναι η εθνικότητα, η γλώσσα, η φυλή ή η κοινωνική τους προέλευση!—1 Θεσσαλονικείς 5:23· Ιεζεκιήλ 37:26· Φιλιππησίους 4:7· Εφεσίους 4:3.

 2, 3. (α) Αν και ο λαός του Θεού ως σύνολο θα υπομείνει, τι είναι δυνατόν να συμβεί ατομικά σε Χριστιανούς; (β) Τι μας προτρέπει η Αγία Γραφή να κάνουμε;

² Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, θεωρούμε μεγάλης αξίας αυτή την ειρήνη. Ωστόσο, δεν μπορούμε να τη βλέπουμε ως δεδομένη. Η ειρήνη δεν διατηρείται αυτόματα μόνο και μόνο επειδή είμαστε συνταυτισμένοι με μια Χριστιανική εκκλησία ή επειδή συμβαίνει να είμαστε μέλος μιας Χριστιανικής οικογένειας. Ενώ το χρισμένο υπόλοιπο και οι σύντροφοί τους από τα ‘άλλα πρόβατα’ θα υπομείνουν ως μια ποίμνη μέχρι το τέλος, μεμονωμένα άτομα είναι δυνατόν να χάσουν την ειρήνη τους και να απομακρυνθούν.—Ιωάννης 10:16· Ματθαίος 24:13· Ρωμαίους 11:22· 1 Κορινθίους 10:12.

³ Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε τους χρισμένους Χριστιανούς της εποχής του: «Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μηδένα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος». (Εβραίους 3:12) Αυτή η προειδοποίηση αφορά και τον πολύ όχλο επίσης. Έτσι η Αγία Γραφή προτρέπει τους Χριστιανούς: ‘Να ζητάτε ειρήνη και να την επιδιώκετε, διότι τα μάτια του Ιεχωβά είναι προσηλωμένα εις τους δικαίους και τα αυτιά του εις την δέησίν των, το πρόσωπον όμως του Ιεχωβά είναι εναντίον εκείνων που κάνουν το κακόν’.—1 Πέτρου 3:10-12, ΚΔΤΚ· Ψαλμός 34:14, 15.

«Το Φρόνημα της Σαρκός»

 4. Τι θα μπορούσε να διαταράξει την ειρήνη μας με τον Θεό;

⁴ Τι μπορεί να διακόψει την επιδίωξη ειρήνης από μέρους μας; Ο Παύλος αναφέρει ένα τέτοιο πράγμα όταν λέει: «Το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος, το δε φρόνημα του πνεύματος ζωή και ειρήνη· διότι το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα εις τον Θεόν». (Ρωμαίους 8:6, 7) Με τη λέξη ‘σάρκα’, ο Παύλος αναφέρεται στην ξεπεσμένη μας κατάσταση ως ατελών ανθρώπων με κληρονομημένες αμαρτωλές τάσεις. Αν ενδίδουμε στις τάσεις της ξεπεσμένης σάρκας, αυτό θα καταστρέψει την ειρήνη μας. Αν ένας Χριστιανός αμετανόητα διαπράττει ανηθικότητα, λέει ψέματα, κλέβει, παίρνει ναρκωτικά ή με κάποιον άλλον τρόπο καταπατάει το θείο νόμο, διασπάει την ειρήνη με τον Ιεχωβά που απολάμβανε πριν. (Παροιμίαι 15:8, 29· 1 Κορινθίους 6:9, 10· Αποκάλυψις 21:8) Εξάλλου, αν αφήνει τα υλικά πράγματα να γίνουν πιο σπουδαία γι’ αυτόν απ’ ό,τι τα πνευματικά πράγματα, τότε η ειρήνη του με τον Θεό απειλείται σοβαρά.—Ματθαίος 6:24· 1 Ιωάννου 2:15-17.

 5. Τι περιλαμβάνεται στην επιδίωξη ειρήνης;

⁵ Αλλά, ο Παύλος είπε επίσης: «Το δε φρόνημα του πνεύματος [είναι] ζωή και ειρήνη». Η ειρήνη αποτελεί μέρος της καρποφορίας του πνεύματος, και αν εκπαιδεύσουμε την καρδιά μας να εκτιμάει τα πνευματικά πράγματα, ενώ προσευχόμαστε για να μας βοηθήσει το πνεύμα του Θεού σ’ αυτό, τότε θα αποφεύγουμε «το φρόνημα της σαρκός». (Γαλάτας 5:22-24) Στα εδάφια 1 Πέτρου 3:10-12, η ειρήνη συνδέεται με τη δικαιοσύνη. (Ρωμαίους 5:1) Ο Πέτρος λέει ότι η επιδίωξη ειρήνης από μέρους κάποιου περιλαμβάνει το ‘να αποκλίνει από το κακό και να κάνει το καλό’. Το πνεύμα του Θεού μπορεί να μας βοηθήσει να ‘επιδιώκουμε τη δικαιοσύνη’ και έτσι να διαφυλάττουμε την ειρήνη μας με τον Θεό.—1 Τιμόθεον 6:11, 12, ΚΔΤΚ.

 6. Ποια είναι μια από τις ευθύνες των πρεσβυτέρων σε σχέση με την ειρήνη της εκκλησίας;

⁶ Η επιδίωξη ειρήνης είναι ζήτημα μεγάλης σπουδαιότητας για τους πρεσβυτέρους στην εκκλησία. Για παράδειγμα, αν κάποιος επιχειρεί να εισάγει μολυσματικές συνήθειες, οι πρεσβύτεροι είναι υπεύθυνοι να προστατεύσουν την εκκλησία προσπαθώντας να ελέγξουν τον αμαρτωλό. Αν αυτός δεχτεί τον έλεγχο, θα επανακτήσει την ειρήνη του. (Εβραίους 12:11) Αν όχι, μπορεί να χρειαστεί να εκβληθεί, ώστε να διαφυλαχτεί η ειρηνική σχέση της εκκλησίας με τον Ιεχωβά.—1 Κορινθίους 5:1-5.

Ειρήνη με τους Αδελφούς μας

 7. Για ποια μορφή εκδήλωσης του ‘φρονήματος της σαρκός’ προειδοποιεί ο Παύλος τους Κορινθίους;

⁷ Αν έχουμε ‘το φρόνημα της σαρκός’ αυτό μπορεί να καταστρέψει, όχι μόνο την ειρήνη μας με τον Θεό, αλλά και την καλή μας σχέση με άλλους Χριστιανούς. Ο Παύλος έγραψε στους Κορινθίους: «Έτι σαρκικοί είσθε. Διότι ενώ είναι μεταξύ σας φθόνος και έρις και διχόνοιαι, δεν είσθε σαρκικοί και περιπατείτε κατά άνθρωπον;» (1 Κορινθίους 3:3) Ο φθόνος και οι έριδες είναι το ακριβώς αντίθετο της ειρήνης.

 8. (α) Τι μπορεί να συμβεί σε κάποιον που προκαλεί φθόνο και έριδες στην εκκλησία; (β) Από τι εξαρτάται το να έχουμε ειρήνη με τον Θεό;

⁸ Το να διαταράσσει κανείς την ειρήνη της εκκλησίας προκαλώντας φθόνο και έριδες είναι κάτι πολύ σοβαρό. Μιλώντας για μια ιδιότητα που σχετίζεται με την ειρήνη ως καρπό του πνεύματος, ο απόστολος Ιωάννης προειδοποίησε: «Εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και μισή τον αδελφόν αυτού, ψεύστης είναι· διότι όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού, τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον δεν είδε πώς δύναται να αγαπά;» (1 Ιωάννου 4:20) Με παρόμοιο τρόπο, αν ένα άτομο προκαλεί φθόνο ή έριδες μεταξύ των αδελφών μπορεί πραγματικά να έχει ειρήνη με τον Θεό; Σίγουρα όχι! Μας δίνεται η εξής προτροπή: «Χαίρετε, τελειοποιείσθε, παραμυθείσθε, φρονείτε το αυτό, ειρηνεύετε· και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών». (2 Κορινθίους 13:11) Ναι, αν συνεχίζουμε να ζούμε ειρηνικά ο ένας με τον άλλον, τότε ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θα είναι μαζί μας.

 9. Πώς γνωρίζουμε ότι μεταξύ των Χριστιανών θα υπάρχουν μερικές φορές παρεξηγήσεις και διαφωνίες;

⁹ Αυτό δεν σημαίνει ότι ποτέ δεν θα υπάρξουν παρεξηγήσεις ανάμεσα σε Χριστιανούς. Για παράδειγμα, σε διάστημα εβδομάδων μετά την Πεντηκοστή, υπήρξε μια διαφωνία στη νεοσύστατη Χριστιανική εκκλησία σχετικά με την καθημερινή διανομή τροφής. (Πράξεις 6:1) Σε μια περίπτωση, κάποια διαφωνία ανάμεσα στον Παύλο και τον Βαρνάβα κατέληξε σε ‘έντονο ξέσπασμα θυμού’. (Πράξεις 15:39, ΜΝΚ) Ο Παύλος χρειάστηκε να συμβουλέψει την Ευωδία και τη Συντύχη, που ασφαλώς ήταν θαυμάσιες, ζηλώτριες αδελφές, «να φρονώσι το αυτό εν Κυρίω». (Φιλιππησίους 4:2) Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που ο Ιησούς έδωσε λεπτομερείς συμβουλές για το πώς να βρίσκεται λύση όταν διαταράσσεται η ειρήνη ανάμεσα σε Χριστιανούς και τόνισε το πόσο σημαντικό είναι να διευθετούνται τέτοιου είδους προβλήματα αμέσως! (Ματθαίος 5:23-25· 18:15-17) Δεν θα έδινε αυτές τις συμβουλές αν δεν ανέμενε να υπάρχουν δυσκολίες ανάμεσα στους ακολούθους του.

10. Τι καταστάσεις δημιουργούνται μερικές φορές μέσα στην εκκλησία, και ποια ευθύνη θέτει αυτό σε όλους όσοι περιλαμβάνονται;

¹⁰ Επομένως, σήμερα, είναι πολύ πιθανόν να προσβληθεί κάποιος από μια απρόσεκτη κουβέντα ή από το φέρσιμο ενός συγχριστιανού που το θεώρησε υποτιμητικό. Ένα χαρακτηριστικό κάποιου ατόμου ίσως να εκνευρίζει έντονα κάποιο άλλο άτομο. Μπορεί να υπάρξουν συγκρούσεις προσωπικοτήτων. Κάποιος μπορεί να έχει έντονες διαφωνίες για μια απόφαση των πρεσβυτέρων. Μέσα στο ίδιο το πρεσβυτέριο, ένας πρεσβύτερος μπορεί να είναι πολύ αποφασιστικό άτομο και να προσπαθεί να υπερισχύσει των άλλων πρεσβυτέρων. Παρά το γεγονός ότι τέτοια πράγματα συμβαίνουν, εμείς θα πρέπει πάντα να ζητούμε ειρήνη και να την επιδιώκουμε. Το ζήτημα είναι να χειριστούμε αυτά τα προβλήματα με Χριστιανικό τρόπο ώστε να διατηρήσουμε το ‘σύνδεσμο της ειρήνης’.—Εφεσίους 4:3.

11. Τι έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά για να μας βοηθήσει να επιδιώκουμε ειρήνη μεταξύ μας;

¹¹ Η Αγία Γραφή λέει: ‘Ας μεγαλυνθή ο Ιεχωβά, όστις θέλει την ειρήνην του δούλου αυτού’. (Ψαλμός 35:27) Ναι, ο Ιεχωβά θέλει να έχουμε ειρήνη. Έτσι, έχει προμηθεύσει δυο πολύ σπουδαία μέσα για να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε την ειρήνη μεταξύ μας και μαζί του. Το ένα είναι το άγιο πνεύμα, του οποίου είναι καρπός η ειρήνη, μαζί με άλλες ειρηνικές ιδιότητες που σχετίζονται μ’ αυτήν, όπως είναι η μακροθυμία, η καλοσύνη, η πραότητα και ο αυτοέλεγχος. (Γαλάτας 5:22, 23, ΜΝΚ) Το άλλο είναι η θεϊκή σοφία, για την οποία διαβάζουμε: «Η άνωθεν όμως σοφία πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής [λογική, ΜΝΚ], ευπειθής, πλήρης ελέους και καλών καρπών».—Ιακώβου 3:17, 18.

12. Τι θα πρέπει να κάνουμε αν έχει διαταραχτεί η ειρήνη μας με τους αδελφούς μας;

¹² Κατά συνέπεια, όταν η ειρήνη μας με τους άλλους διαταράσσεται, θα πρέπει να προσευχόμαστε για ‘άνωθεν σοφία’ η οποία θα μας δείξει πώς να ενεργήσουμε, και θα πρέπει να ζητούμε άγιο πνεύμα για να μας βοηθήσει να κάνουμε αυτό που είναι σωστό. (Λουκάς 11:13· Ιακώβου 1:5· 1 Ιωάννου 3:22) Σε αρμονία με την προσευχή μας, μπορούμε κατόπιν να ανατρέξουμε στην πηγή θεϊκής σοφίας, στην Αγία Γραφή, για κατεύθυνση, και επίσης να ψάξουμε στα έντυπα που εξηγούν την Αγία Γραφή, και τα οποία έχουμε στη διάθεσή μας, για καθοδήγηση σχετικά με το πώς να εφαρμόσουμε τις Γραφές. (2 Τιμόθεον 3:16) Ίσως, επίσης, θελήσουμε να ζητήσουμε συμβουλή από πρεσβυτέρους στην εκκλησία. Το τελικό βήμα θα ήταν να ακολουθήσουμε την καθοδήγηση που λάβαμε. Το εδάφιο Ησαΐας 54:13 λέει: ‘Πάντες δε οι υιοί σου θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Ιεχωβά, και θέλει είσθαι μεγάλη η ειρήνη των υιών σου’. Αυτό υπονοεί ότι η ειρήνη μας εξαρτάται από το αν θέτουμε σε εφαρμογή τα πράγματα που μας διδάσκει ο Ιεχωβά.

«Μακάριοι οι Ειρηνοποιοί»

13, 14. (α) Τι υπονοείται από τη λέξη «ειρηνοποιοί» την οποία χρησιμοποίησε ο Ιησούς; (β) Πώς μπορούμε να γίνουμε ειρηνοποιοί;

¹³ Ο Ιησούς, στην Επί του Όρους Ομιλία του, είπε: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού». (Ματθαίος 5:9) Η λέξη ‘ειρηνοποιός’ δεν αναφέρεται εδώ σε κάποιον που είναι απλώς ήρεμος από τη φύση του. Ο ειρηνοποιός είναι επιδέξιος στο να αποκαθιστά την ειρήνη όταν αυτή διαταραχτεί. Αλλά το πιο σπουδαίο είναι ότι ο ειρηνοποιός αγωνίζεται για να μη φτάσει καν στο σημείο να διαταράξει την ειρήνη. ‘Η ειρήνη βασιλεύει στην καρδιά του’. (Κολοσσαείς 3:15) Αν οι δούλοι του Θεού αγωνίζονται να είναι ειρηνοποιοί, τότε τα προβλήματα ανάμεσά τους θα περιορίζονται στο ελάχιστο.

¹⁴ Για να γίνουμε ειρηνοποιοί χρειάζεται να αναγνωρίζουμε τις δικές μας αδυναμίες. Για παράδειγμα, ένας Χριστιανός μπορεί να είναι ευέξαπτος ή να είναι ευαίσθητος και να προσβάλλεται εύκολα. Όταν βρεθεί κάτω από πίεση, τα αισθήματά του ίσως τον κάνουν να ξεχάσει τις αρχές της Αγίας Γραφής. Αυτό δεν είναι παράδοξο εφόσον πρόκειται για ατελείς ανθρώπους. (Ρωμαίους 7:21-23) Ωστόσο, οι έχθρες, οι έριδες και οι εκρήξεις θυμού περιλαμβάνονται στα έργα της σάρκας. (Γαλάτας 5:19-21) Αν ανακαλύπτουμε τέτοιες τάσεις στον εαυτό μας—ή αν άλλοι τις φέρουν στην προσοχή μας—θα πρέπει να προσευχόμαστε ένθερμα και επίμονα, ώστε το πνεύμα του Ιεχωβά να αναπτύξει μέσα μας αυτοέλεγχο και πραότητα. Πραγματικά, ο καθένας πρέπει να αγωνίζεται να καλλιεργεί τέτοιες ιδιότητες ως μέρος της νέας του προσωπικότητας.—Εφεσίους 4:23, 24· Κολοσσαείς 3:10, 15.

15. Πώς η ‘άνωθεν σοφία’ βρίσκεται σε αντίθεση με την παράλογη ισχυρογνωμοσύνη;

¹⁵ Μερικές φορές, μια εκκλησία ή ένα πρεσβυτέριο αναστατώνεται από κάποιον που είναι ισχυρογνώμων, που πάντα επιμένει στο δικό του. Είναι αλήθεια πως όταν περιλαμβάνεται ο θείος νόμος, ο Χριστιανός πρέπει να εκδηλώνει αποφασιστικότητα, ακόμα και ακαμψία. Και αν νομίζουμε ότι έχουμε μια καλή ιδέα που θα μπορούσε να ωφελήσει και άλλους, δεν είναι καθόλου κακό το να την εκφράζουμε ελεύθερα, εφόσον εξηγούμε τους λόγους γι’ αυτό που λέμε. Όμως δεν θέλουμε να είμαστε σαν εκείνους στον κόσμο που είναι «αδιάλλακτοι». (2 Τιμόθεον 3:1-4) Η ‘άνωθεν σοφία’ είναι ειρηνική, λογική. Εκείνοι που ενεργούν με άκαμπτη ισχυρογνωμοσύνη θα πρέπει να προσέξουν τη συμβουλή που έδωσε ο Παύλος στους Φιλιππησίους ‘να μην κάνουν τίποτα από εγωισμό’.—Φιλιππησίους 2:3, ΜΝΚ.

16. Πώς οι συμβουλές του Παύλου στην επιστολή προς Φιλιππησίους μας βοηθούν να υπερνικήσουμε τον εγωισμό;

¹⁶ Στην ίδια εκείνη επιστολή, ο Παύλος συμβουλεύει ότι θα πρέπει ‘με ταπεινοφροσύνη’ και με ειλικρίνεια ‘να θεωρούμε αλλήλους υπερέχοντας εαυτών’. Αυτό είναι ακριβώς το αντίθετο του εγωισμού. Ο ώριμος Χριστιανός δεν θεωρεί ως πρώτο του μέλημα την επιβολή των δικών του απόψεων, τη διάσωση του γοήτρου του ή τη διαφύλαξη της θέσης του ή της εξουσίας του. Αυτό θα ήταν αντίθετο με τη νουθεσία του Παύλου να «μη φροντίζη . . . μόνον δια τα δικά του συμφέροντα αλλά και δια τα συμφέροντα των άλλων».—Φιλιππησίους 2:4, ΚΔΤΚ· 1 Πέτρου 5:2, 3, 6.

Ειρηνικά Λόγια

17. Ποιο είδος κακής χρήσης της γλώσσας μπορεί να διαταράξει την ειρήνη της εκκλησίας;

¹⁷ Εκείνος που επιδιώκει ειρήνη είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στη χρήση της γλώσσας από μέρους του. Ο Ιάκωβος προειδοποιεί: «Η γλώσσα είναι μικρόν μέλος, όμως μεγαλαυχεί. Ιδού, ολίγον πυρ πόσον μεγάλην ύλην ανάπτει». (Ιακώβου 3:5) Η επιβλαβής σπερμολογία, η επίκριση άλλων πίσω από την πλάτη τους, τα αφιλάγαθα και σκληρά λόγια, ο γογγυσμός και τα παράπονα, όπως και η ανειλικρινής κολακεία για προσωπικό όφελος—όλα αυτά είναι έργα της σάρκας που διαταράσσουν την ειρήνη του λαού του Θεού.—1 Κορινθίους 10:10· 2 Κορινθίους 12:20· 1 Τιμόθεον 5:13· Ιούδα 16.

18. (α) Σε περίπτωση αθέλητης κακής χρήσης της γλώσσας, ποια είναι η σωστή πορεία για όλους όσοι περιλαμβάνονται στο ζήτημα; (β) Όταν ο θυμός κάνει κάποιον να πει οδυνηρά λόγια, πώς αντιδρά ο ώριμος Χριστιανός;

¹⁸ Πραγματικά, ο Ιάκωβος είπε: «Την γλώσσαν όμως ουδείς των ανθρώπων δύναται να δαμάση». (Ιακώβου 3:8) Ακόμα και οι ώριμοι Χριστιανοί μερικές φορές λένε πράγματα για τα οποία κατόπιν μετανιώνουν ειλικρινά. Όλοι μας ελπίζουμε ότι οι άλλοι θα συγχωρήσουν αυτά τα λάθη μας όπως κι εμείς συγχωρούμε εκείνους. (Ματθαίος 6:12) Ορισμένες φορές ένα έντονο ξέσπασμα θυμού μπορεί να προκαλέσει οδυνηρά λόγια. Τότε, ο ειρηνοποιός θα θυμηθεί ότι «η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν· αλλ’ ο λυπηρός λόγος διεγείρει οργήν». (Παροιμίαι 15:1) Πολλές φορές, θα χρειαστεί να πάρει απλώς μια βαθιά ανάσα και να αρνηθεί να απαντήσει στα θυμωμένα λόγια με περισσότερα θυμωμένα λόγια. Κατόπιν, όταν ηρεμήσουν τα πνεύματα, ο μεγαλόκαρδος ειρηνοποιός ξέρει να παραβλέπει αυτά που ειπώθηκαν σε μια στιγμή έξαψης. Και ο ταπεινός Χριστιανός ξέρει πώς να ζητήσει συγνώμη και να προσπαθήσει να γιατρέψει τις πληγές που ίσως άνοιξε. Είναι σημάδι ηθικής δύναμης να μπορεί κανείς να λέει ειλικρινά: «Με συγχωρείς».

19. Τι μαθαίνουμε από τον Παύλο και τον Ιησού σχετικά με το πώς να δίνουμε συμβουλές;

¹⁹ Ίσως χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί η γλώσσα για να δοθεί συμβουλή σε άλλους. Ο Παύλος επέπληξε δημόσια τον Πέτρο όταν αυτός ενήργησε λανθασμένα στην Αντιόχεια. Και ο Ιησούς έδωσε έντονες συμβουλές στα μηνύματά του προς τις εφτά εκκλησίες. (Γαλάτας 2:11-14· Αποκάλυψις, κεφάλαια 2, 3) Από τη μελέτη αυτών των παραδειγμάτων, μαθαίνουμε ότι η συμβουλή δεν θα πρέπει να είναι τόσο ήπια που να χάνεται το νόημά της. Ωστόσο, ο Ιησούς και ο Παύλος δεν ήταν ούτε απότομοι ούτε σκληροί. Τη συμβουλή τους δεν την έδιναν για να εκτονωθούν από τις δικές τους δυσκολίες. Προσπαθούσαν ειλικρινά να βοηθήσουν τους αδελφούς τους. Αν εκείνος που δίνει συμβουλή αντιληφθεί ότι δεν έχει πλήρη έλεγχο της γλώσσας του, ίσως το βρει κατάλληλο να σταματήσει και να ηρεμήσει λίγο πριν πει οτιδήποτε. Διαφορετικά, μπορεί να πει σκληρά λόγια και να δημιουργήσει χειρότερο πρόβλημα από εκείνο που προσπαθεί να λύσει.—Παροιμίαι 12:18, ΜΝΚ.

20. Τι θα πρέπει να διέπει οτιδήποτε λέμε στους ή για τους αδελφούς και τις αδελφές μας;

²⁰ Όπως έχει ήδη ειπωθεί, η ειρήνη και η αγάπη συνδέονται στενά ως καρποί του πνεύματος. Αν ό,τι λέμε στους αδελφούς μας—ή για τους αδελφούς μας—αντιπροσωπεύει πάντα την αγάπη μας γι’ αυτούς, τότε θα συμβάλλει στην ειρήνη της εκκλησίας. (Ιωάννης 15:12, 13) Οι λόγοι μας πρέπει να είναι ‘με χάριν, ηρτυμένοι με άλας’. (Κολοσσαείς 4:6) Θα πρέπει να είναι εύγευστοι, σαν να λέγαμε, να ελκύουν την καρδιά. Ο Ιησούς έδωσε την εξής συμβουλή: «Έχετε άλας εν εαυτοίς και ειρηνεύετε εν αλλήλοις».—Μάρκος 9:50.

‘Κάντε το Καλύτερο που Μπορείτε’

21. Τι γίνεται φανερό σχετικά με το λαό του Θεού στις εβδομαδιαίες συναθροίσεις του και στη διάρκεια των συνελεύσεων;

²¹ Ο ψαλμωδός έγραψε: «Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί». (Ψαλμός 133:1) Πραγματικά, χαιρόμαστε πολύ να είμαστε με τους αδελφούς μας, ιδιαίτερα στις εβδομαδιαίες συναθροίσεις και στη διάρκεια των συνελεύσεων περιοχής και των μεγαλύτερων συνελεύσεων περιφερείας. Σε τέτοιες περιστάσεις η ειρήνη μας γίνεται φανερή ακόμα και στους έξω.

22. (α) Ποια ψεύτικη ειρήνη θα νομίσουν σύντομα τα έθνη ότι καταφέρνουν να πετύχουν, και σε τι θα οδηγήσει αυτό; (β) Σε ποια αληθινή ειρήνη θα οδηγήσει η διαθήκη ειρήνης του Θεού;

²² Σύντομα τα έθνη θα νομίσουν ότι καταφέρνουν να πετύχουν ειρήνη χωρίς τον Ιεχωβά. Αλλά ενώ θα λένε, «Ειρήνη και ασφάλεια», ξαφνική καταστροφή θα έρθει σε όλους όσοι δεν έχουν ειρήνη με τον Θεό. (1 Θεσσαλονικείς 5:3) Ύστερα απ’ αυτό, ο μεγάλος Άρχοντας Ειρήνης θα προχωρήσει για να θεραπεύσει την ανθρωπότητα από τα καταστροφικά αποτελέσματα που έφερε η αρχική απώλεια της ειρήνης του ανθρώπου με τον Θεό. (Ησαΐας 9:6, 7· Αποκάλυψις 22:1, 2) Κατόπιν, η διαθήκη ειρήνης του Θεού θα φέρει παγκόσμια γαλήνη. Ακόμα και τα θηρία του αγρού θα πάψουν να είναι εχθρικά.—Ψαλμός 37:10, 11· 72:3-7· Ησαΐας 11:1-9· Αποκάλυψις 21:3, 4.

23. Αν εκτιμούμε βαθιά την ελπίδα για έναν ειρηνικό νέο κόσμο, τι θα πρέπει να κάνουμε τώρα;

²³ Τι ένδοξος καιρός που θα είναι αυτός! Τον προσμένετε με λαχτάρα; Αν ναι, τότε «ζητείτε ειρήνην μετά πάντων». Να επιδιώκετε ειρήνη τώρα με τους αδελφούς σας, και ιδιαίτερα με τον Ιεχωβά. Ναι, «ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε [κάντε το καλύτερο που μπορείτε, ΜΝΚ] να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη».—Εβραίους 12:14· 2 Πέτρου 3:14.

Θυμάστε;

◻ Τι μπορεί να καταστρέψει την ειρήνη μας με τον Ιεχωβά;

◻ Τι είδους παρεξηγήσεις μπορεί να χρειαστεί να επιλυθούν μέσα στην εκκλησία;

◻ Τι έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά για να μας βοηθήσει να επιζητούμε την ειρήνη και να την επιδιώκουμε;

◻ Ποιες μορφές σαρκικής συμπεριφοράς μπορούν να διαταράξουν την ειρήνη της εκκλησίας, και πώς μπορούμε να τις εξουδετερώσουμε;

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Υπάρχει άφθονη ειρήνη ανάμεσα σ’ αυτούς που είναι διδακτοί του Ιεχωβά

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Πόσο ευχάριστη είναι η ειρήνη των αδελφών που υπηρετούν με ενότητα!