«Να Απορρίπτεις τις Ψεύτικες Ιστορίες»

Η ΑΓΙΑ Γραφή είναι γεμάτη από εμπειρίες και ιστορίες για διάφορους ανθρώπους. Όχι μόνο απολαμβάνουμε να τις διαβάζουμε, αλλά και ωφελούμαστε από αυτές. Ο απόστολος Παύλος έγραψε στη Χριστιανική εκκλησία στη Ρώμη: «Όλα όσα γράφτηκαν παλιότερα γράφτηκαν για την εκπαίδευσή μας, ώστε, μέσω της υπομονής μας και μέσω της παρηγοριάς από τις Γραφές, να έχουμε ελπίδα».—Ρωμαίους 15:4.

Ο ίδιος ο Παύλος συμμετείχε στην αφήγηση εμπειριών. Η Αγία Γραφή αναφέρει σχετικά με τον Παύλο και τον Βαρνάβα προς το τέλος του πρώτου ιεραποστολικού ταξιδιού τους: «Αφού έφτασαν [στην Αντιόχεια της Συρίας] και συγκέντρωσαν την εκκλησία, άρχισαν να αφηγούνται τα πολλά πράγματα που είχε κάνει ο Θεός μέσω αυτών». (Πράξεις 14:27) Χωρίς αμφιβολία οι αδελφοί ενθαρρύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό από αυτές τις εμπειρίες.

Ωστόσο, δεν είναι όλες οι εμπειρίες εποικοδομητικές. Κάτω από θεϊκή έμπνευση, ο Παύλος προειδοποίησε τον Τιμόθεο: «Να απορρίπτεις τις ψεύτικες ιστορίες που βεβηλώνουν ό,τι είναι άγιο και τις οποίες λένε οι γριές». (1 Τιμόθεο 4:7) Έγραψε δε στον Τίτο ότι οι όσιοι Χριστιανοί δεν θα έπρεπε να δίνουν «καμιά προσοχή σε Ιουδαϊκούς μύθους και εντολές ανθρώπων οι οποίοι απομακρύνονται από την αλήθεια».—Τίτο 1:14.

Τι ήταν αυτές οι ψεύτικες ιστορίες, οι μύθοι; Και οι δύο όροι προέρχονται από τη λέξη μύθος του ελληνικού κειμένου. Η Διεθνής Στερεότυπη Εγκυκλοπαίδεια της Βίβλου (The International Standard Bible Encyclopaedia) δηλώνει ότι αυτή η λέξη περιγράφει «μια (θρησκευτική) ιστορία η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα».

Ο κόσμος στις ημέρες του Παύλου ήταν γεμάτος από τέτοιες ιστορίες. Ένα παράδειγμα είναι το απόκρυφο βιβλίο του Τωβίτ, το οποίο πιθανώς είχε γραφτεί πάνω από διακόσια χρόνια πριν από τον καιρό του Παύλου. Αυτή η ιστορία αναφέρεται στον Τωβίτ, ένα θεοσεβή Ιουδαίο, ο οποίος τυφλώνεται όταν η ακαθαρσία ενός πουλιού πέφτει μέσα στα μάτια του. Αργότερα, στέλνει το γιο του, τον Τωβία, να εισπράξει κάποιο χρέος. Στο δρόμο, με την κατεύθυνση ενός αγγέλου, ο Τωβίας εξασφαλίζει την καρδιά, το συκώτι και τη χολή ενός ψαριού. Στη συνέχεια συναντάει μια χήρα η οποία, μολονότι έχει παντρευτεί εφτά φορές, παραμένει παρθένα επειδή ο κάθε σύζυγος φονευόταν από κάποιο κακό πνεύμα τη νύχτα του γάμου. Με παρότρυνση του αγγέλου, ο Τωβίας την παντρεύεται και απομακρύνει το δαίμονα καίγοντας την καρδιά και το συκώτι του ψαριού. Με τη χολή του ψαριού, ο Τωβίας αποκαθιστά αργότερα την όραση του πατέρα του.

Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η ιστορία δεν είναι αληθινή. Εκτός από τη φανταστική φύση της και την έκκληση που κάνει στη δεισιδαιμονία, περιέχει λάθη. Για παράδειγμα, η αφήγηση αναφέρει ότι ο Τωβίτ παρέστη μάρτυρας και της εξέγερσης των βόρειων φυλών και της εκτόπισης των Ισραηλιτών στη Νινευή, τα οποία ήταν γεγονότα της ιστορίας του Ισραήλ που απείχαν μεταξύ τους 257 χρόνια. Ωστόσο, η ιστορία λέει ότι ο Τωβίτ ήταν ηλικίας 112 ετών τον καιρό του θανάτου του.—Τωβίτ 1:4, 11· 14:1, Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ (The Jerusalem Bible).

Τέτοιοι μύθοι είναι ξένοι προς το αληθινό «υπόδειγμα των υγιών λόγων» το οποίο διακηρύχτηκε από τους πιστούς υπηρέτες του Θεού. (2 Τιμόθεο 1:13) Είναι προϊόντα της φαντασίας, αντίθετοι με τα ιστορικά γεγονότα, πράγματα όπως αυτά που αφηγούνται οι ασεβείς γριές. Αυτές ήταν οι ιστορίες οι οποίες θα έπρεπε να απορρίπτονται από τους Χριστιανούς.

Τα Λόγια της Αλήθειας Δοκιμάζονται

Παρόμοιες ιστορίες αφθονούν σήμερα. Ο Παύλος έγραψε: «Θα υπάρξει μια χρονική περίοδος στην οποία [οι άνθρωποι] δεν θα ανέχονται την υγιή διδασκαλία, αλλά . . . θα απομακρύνουν τα αφτιά τους από την αλήθεια, ενώ θα εκτραπούν σε ψεύτικες ιστορίες». (2 Τιμόθεο 4:3, 4) Σε ορισμένα μέρη της γης, ιστορίες σχετικά με το υπερφυσικό είναι ευρέως διαδεδομένες και δημοφιλείς. Οι Χριστιανοί, επομένως, ‘δοκιμάζουν τα λόγια’ των θρησκευτικών ιστοριών με σοφία για να δουν αν αυτές βρίσκονται σε αρμονία με την Αγία Γραφή.—Ιώβ 12:11, ΜΝΚ.

Είναι ξεκάθαρο ότι πολλές ιστορίες δεν βρίσκονται σε αρμονία με την Αγία Γραφή. Σε πολλά μέρη του κόσμου, για παράδειγμα, είναι συνηθισμένο να ακούει κάποιος ιστορίες οι οποίες υποστηρίζουν την ιδέα ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη. Αυτές οι ιστορίες περιγράφουν πώς ένα άτομο πεθαίνει, μόνο και μόνο για να ξαναεμφανιστεί είτε μέσα στο σώμα ενός νεογέννητου βρέφους είτε ως πνεύμα είτε ως ζώο είτε ως άτομο που βρίσκεται σε διαφορετικό τόπο.

Ο Λόγος του Θεού, ωστόσο, δείχνει ότι οι ανθρώπινες ψυχές δεν είναι αθάνατες· οι ψυχές πεθαίνουν. (Ιεζεκιήλ 18:4) Επιπλέον, η Αγία Γραφή αναφέρει ότι οι νεκροί είναι χωρίς ζωή μέσα στον τάφο, ανίκανοι να σκεφτούν, να μιλήσουν ή να κάνουν οτιδήποτε. (Εκκλησιαστής 9:5, 10· Ρωμαίους 6:23) Επομένως, εκείνοι που έχουν αποπλανηθεί από ψεύτικες ιστορίες οι οποίες προωθούν την ιδέα ότι η ψυχή είναι αθάνατη έχουν ‘εκτραπεί’, όπως είπε ο Παύλος, από την «υγιή διδασκαλία» της Αγίας Γραφής.

Ιστορίες Σχετικά με το Υπερφυσικό

Άλλες ιστορίες εστιάζονται στις πράξεις των μαγισσών και των μάγων. Σε μέρη της Αφρικής, για παράδειγμα, αυτοί οι πρόξενοι κακού λέγεται ότι είναι εξοπλισμένοι με τρομακτικές δυνάμεις, ικανοί να μεταμορφώνουν τον εαυτό τους ή άλλους σε ερπετά, πιθήκους και πτηνά· ικανοί να πετούν στον αέρα για να εκπληρώνουν τις αποστολές τους· ικανοί να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται· ικανοί να περνούν μέσα από τοίχους· και ικανοί να βλέπουν αντικείμενα τα οποία είναι θαμμένα κάτω από το έδαφος.

Η αφθονία τέτοιων ιστοριών, μαζί με την ευρέως διαδεδομένη πίστη σε αυτές, ίσως τείνει να επηρεάσει και μερικούς μέσα στη Χριστιανική εκκλησία ώστε να πιστέψουν ότι αυτές είναι αληθινές. Μπορεί να συλλογίζονται ότι, ενώ οι φυσιολογικοί άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα, εκείνοι που λαβαίνουν υπεράνθρωπες δυνάμεις από πνευματικά πλάσματα, τους δαίμονες, μπορούν. Μια φαινομενική βάση για αυτό το συμπέρασμα είναι τα εδάφια 2 Θεσσαλονικείς 2:9, 10, τα οποία αναφέρουν: «Η παρουσία του ανόμου είναι σύμφωνα με τον τρόπο ενέργειας του Σατανά, με κάθε δυναμικό έργο καθώς και με ψεύτικα σημεία και θαυμαστά προμηνύματα και με κάθε άδικη απάτη για εκείνους που αφανίζονται, ως ανταπόδοση για το ότι δεν δέχτηκαν την αγάπη της αλήθειας ώστε να σωθούν».

Ενώ είναι αλήθεια ότι αυτά τα εδάφια δείχνουν πως ο Σατανάς είναι ικανός να κάνει δυναμικά έργα, αναφέρουν ότι ο Σατανάς είναι επίσης η πηγή των ‘ψεύτικων σημείων και των θαυμαστών προμηνυμάτων’ καθώς και της ‘άδικης απάτης’. Με συνέπεια, η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Σατανάς είναι ο αρχιαπατεώνας ο οποίος «παροδηγεί ολόκληρη την κατοικημένη γη». (Αποκάλυψη 12:9) Είναι δεξιοτέχνης στο να κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν πράγματα τα οποία δεν είναι αληθινά.

Εξαιτίας αυτού, ακόμη και η μαρτυρία και οι ομολογίες εκείνων οι οποίοι έχουν αναμειχτεί στον πνευματισμό και στη μαγεία συχνά απέχουν πολύ από το να είναι αξιόπιστες. Τέτοιοι άνθρωποι μπορεί ειλικρινά να πιστεύουν ότι έχουν δει, ακούσει ή δοκιμάσει διάφορα πράγματα· ωστόσο, στην πραγματικότητα, δεν συμβαίνει αυτό. Για παράδειγμα, υπάρχουν άτομα που νομίζουν ότι έχουν επικοινωνήσει με τα πνεύματα των νεκρών. Αλλά έχουν κάνει λάθος, έχουν εξαπατηθεί, είναι θύματα ενός σατανικού τεχνάσματος. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι οι νεκροί ‘κατεβαίνουν στον τόπο της σιωπής’.—Ψαλμός 115:17.

Με βάση το ιστορικό της εξαπάτησης που έχει ο Διάβολος, η αλήθεια των ιστοριών σχετικά με το υπερφυσικό είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμη, στην καλύτερη περίπτωση. Οι περισσότερες από αυτές είναι επινοήσεις δεισιδαιμονικών φαντασιώσεων, οι οποίες μεγαλοποιήθηκαν με τη συνεχή επανάληψη.

Η διάδοση τέτοιων μύθων προωθεί τα συμφέροντα του πατέρα του ψέματος, του Σατανά του Διαβόλου. (Ιωάννης 8:44) Αυτοί διεγείρουν το ενδιαφέρον για τις πράξεις αποκρυφισμού οι οποίες είναι βδελυκτές στον Ιεχωβά. (Δευτερονόμιον 18:10-12) Παγιδεύουν τους ανθρώπους σε έναν ιστό φόβου και δεισιδαιμονίας. Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Παύλος συμβούλεψε τους Χριστιανούς να «μη . . . δίνουν προσοχή σε ψεύτικες ιστορίες».—1 Τιμόθεο 1:3, 4.

Απόρριψη της Μαρτυρίας των Δαιμόνων

Τι θα πούμε όμως αν οι ιστορίες φαίνονται αληθινές; Μερικές φορές γίνεται αφήγηση εμπειριών σχετικά με πνεύματα ή πνευματιστές που αναγνωρίζουν την υπεροχή του Ιεχωβά και την αλήθεια των Μαρτύρων του. Θα πρέπει οι Χριστιανοί να επαναλαμβάνουν τέτοιες ιστορίες;

Όχι, δεν θα πρέπει. Η Αγία Γραφή αναφέρει πως όταν ακάθαρτα πνεύματα φώναζαν ότι ο Ιησούς ήταν ο Γιος του Θεού, εκείνος «τους παράγγελλε αυστηρά να μην τον κάνουν γνωστό». (Μάρκος 3:12) Παρόμοια, όταν ένας δαίμονας μαντείας υποχρέωσε κάποιο κορίτσι να αναγνωρίσει τον Παύλο και τον Βαρνάβα ως ‘δούλους του Υψίστου Θεού’ και διαγγελείς ‘της οδού της σωτηρίας’, ο Παύλος έβγαλε το πνεύμα από το κορίτσι. (Πράξεις 16:16-18) Ούτε ο Ιησούς ούτε ο Παύλος ούτε κανένας άλλος από τους συγγραφείς της Αγίας Γραφής επέτρεψαν στους δαίμονες να δώσουν μαρτυρία σχετικά με το σκοπό του Θεού ή τους εκλεγμένους υπηρέτες του.

Είναι αξιοσημείωτο, επίσης, ότι ο Ιησούς Χριστός είχε ζήσει στο πνευματικό βασίλειο πριν έρθει στη γη. Γνώριζε τον Σατανά προσωπικά. Ωστόσο, ο Ιησούς δεν διασκέδαζε τους μαθητές του με ιστορίες σχετικά με τις δραστηριότητες του Σατανά, ούτε παρείχε λεπτομέρειες σχετικά με το τι μπορούσε και το τι δεν μπορούσε να κάνει ο Διάβολος. Ο Σατανάς και οι δαίμονές του δεν ήταν φίλοι του Ιησού. Ήταν απόβλητοι, στασιαστές, μισούσαν ό,τι είναι άγιο, και επίσης ήταν εχθροί του Θεού.

Η Αγία Γραφή μάς λέει όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε. Εξηγεί ποιοι είναι οι δαίμονες, πώς παροδηγούν τους ανθρώπους και πώς μπορούμε να τους αποφεύγουμε. Δείχνει ότι ο Ιεχωβά και ο Ιησούς είναι πιο δυνατοί από ό,τι είναι οι δαίμονες. Μας πληροφορεί δε ότι, αν υπηρετούμε όσια τον Ιεχωβά, τα πονηρά πνεύματα δεν μπορούν να μας κάνουν κάποια μόνιμη βλάβη.—Ιακώβου 4:7.

Δικαιολογημένα λοιπόν οι Χριστιανοί απορρίπτουν τις ψεύτικες ιστορίες, ιστορίες οι οποίες δεν κάνουν τίποτε άλλο πέρα από το να προωθούν τα συμφέροντα εκείνων που εναντιώνονται στον Θεό. Ακριβώς όπως ο Ιησούς ‘έδωσε μαρτυρία για την αλήθεια’, έτσι κάνουν και οι ακόλουθοί του σήμερα. (Ιωάννης 18:37) Σοφά δίνουν προσοχή στη νουθεσία της Αγίας Γραφής: «Όσα είναι αληθινά . . . αυτά να συνεχίσετε να συλλογίζεστε».—Φιλιππησίους 4:8.

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Όλες οι εκδηλώσεις αποκρυφισμού πρέπει να αποφεύγονται εντελώς από τους αληθινούς Χριστιανούς