Θυσίες Αίνου που Ευαρεστούν τον Ιεχωβά
«Να παρουσιάσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, άγια, ευπρόσδεκτη στον Θεό».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 12:1.
1. Τι λέει η Γραφή για τη σχετική αξία των θυσιών που προσφέρονταν υπό το Μωσαϊκό Νόμο;
«ΕΦΟΣΟΝ ο Νόμος έχει σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων, αλλά όχι την ίδια την ουσία των πραγμάτων, οι άνθρωποι, με τις ίδιες θυσίες κάθε χρόνο τις οποίες προσφέρουν συνεχώς, δεν μπορούν ποτέ να τελειοποιήσουν εκείνους που πλησιάζουν». (Εβραίους 10:1) Σε αυτό το σημείο, με μία και μόνο κατηγορηματική δήλωση, ο απόστολος Παύλος επιβεβαιώνει ότι όλες οι θυσίες που προσφέρονταν υπό το Μωσαϊκό Νόμο δεν είχαν καμιά διαρκή αξία για τη σωτηρία του ανθρώπου.—Κολοσσαείς 2:16, 17.
2. Γιατί δεν είναι άσκοπο το να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις λεπτομερείς πληροφορίες που υπάρχουν στη Γραφή σχετικά με τις προσφορές και τις θυσίες που γίνονταν υπό το Νόμο;
2 Μήπως σημαίνει αυτό ότι η ύλη που υπάρχει στην Πεντάτευχο σε σχέση με τις προσφορές και τις θυσίες δεν έχει καμιά αξία για τους Χριστιανούς σήμερα; Στην πραγματικότητα, μέσα σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο από ένα έτος, οι εγγεγραμμένοι στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά παγκόσμια διάβασαν πρόσφατα από την αρχή ως το τέλος τα πρώτα πέντε βιβλία της Αγίας Γραφής. Μερικοί έχουν κοπιάσει ώστε να διαβάσουν και να κατανοήσουν όλες τις λεπτομέρειες. Μήπως κατέβαλαν άσκοπα όλη αυτή την προσπάθεια; Σίγουρα όχι, διότι «όλα όσα γράφτηκαν παλιότερα γράφτηκαν για την εκπαίδευσή μας, ώστε, μέσω της υπομονής μας και μέσω της παρηγοριάς από τις Γραφές, να έχουμε ελπίδα». (Ρωμαίους 15:4) Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Ποια «εκπαίδευση» και “παρηγοριά” μπορούμε να αντλήσουμε από αυτές τις πληροφορίες που υπάρχουν στο Νόμο σχετικά με τις προσφορές και τις θυσίες;
Για την Εκπαίδευση και την Παρηγοριά Μας
3. Ποια βασική ανάγκη έχουμε;
3 Αν και δεν απαιτείται να προσφέρουμε κατά γράμμα θυσίες με τον τρόπο που όριζε ο Νόμος, εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε πολύ τα όσα επιτελούσαν σε κάποιον βαθμό οι θυσίες για τους Ισραηλίτες, δηλαδή τη συγχώρηση των αμαρτιών μας και την απόλαυση της εύνοιας του Θεού. Εφόσον δεν προσφέρουμε πια κατά γράμμα θυσίες, πώς μπορούμε να λάβουμε τέτοια οφέλη; Αφού πρώτα τονίζει τους περιορισμούς που είχαν οι θυσίες ζώων, ο Παύλος δηλώνει: «Όταν [ο Ιησούς] έρχεται στον κόσμο λέει: “Θυσία και προσφορά δεν θέλησες, αλλά μου ετοίμασες σώμα. Δεν επιδοκίμασες ολοκαυτώματα και προσφορές για αμαρτία”. Τότε είπα: “Ορίστε! Έχω έρθει (στο ρόλο του βιβλίου είναι γραμμένο για εμένα) να κάνω, Θεέ, το θέλημά σου”».—Εβραίους 10:5-7.
4. Πώς εφαρμόζει ο Παύλος τα εδάφια Ψαλμός 40:6-8 στον Ιησού Χριστό;
4 Παραθέτοντας από τα εδάφια Ψαλμός 40:6-8, ο Παύλος τονίζει ότι ο Ιησούς δεν ήρθε για να διαιωνίσει τη «θυσία και [την] προσφορά», τα «ολοκαυτώματα και [τις] προσφορές για αμαρτία», τα οποία δεν είχαν πια την επιδοκιμασία του Θεού τον καιρό που έγραψε ο Παύλος. Απεναντίας, ο Ιησούς ήρθε με ένα σώμα ετοιμασμένο από τον ουράνιο Πατέρα του, ένα σώμα που αντιστοιχούσε από κάθε άποψη σε εκείνο που είχε ετοιμάσει ο Θεός όταν δημιούργησε τον Αδάμ. (Γένεση 2:7· Λουκάς 1:35· 1 Κορινθίους 15:22, 45) Ως ο τέλειος Γιος του Θεού, ο Ιησούς είχε το ρόλο του “σπέρματος” της γυναίκας, όπως προειπώθηκε στο εδάφιο Γένεση 3:15. Θα έκανε ενέργειες για να “πλήξει τον Σατανά στο κεφάλι”, μολονότι ο ίδιος ο Ιησούς επρόκειτο να “πληγεί στη φτέρνα”. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς έγινε το μέσο που προμήθευσε ο Ιεχωβά για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, στο οποίο απέβλεπαν οι άνθρωποι πίστης από τις ημέρες του Άβελ.
5, 6. Ποιος ανώτερος τρόπος είναι διαθέσιμος στους Χριστιανούς για να πλησιάζουν τον Θεό;
5 Μιλώντας για αυτόν τον ειδικό ρόλο που έπαιξε ο Ιησούς, ο Παύλος λέει: «Αυτόν που δεν ήξερε αμαρτία [ο Θεός] τον έκανε αμαρτία για εμάς, ώστε εμείς να γίνουμε δικαιοσύνη του Θεού μέσω αυτού». (2 Κορινθίους 5:21) Η έκφραση «τον έκανε αμαρτία» μπορεί επίσης να μεταφραστεί “τον έκανε ως προσφορά για αμαρτία”. Ο απόστολος Ιωάννης λέει: «Αυτός είναι εξιλαστήρια θυσία για τις αμαρτίες μας, και όχι μόνο για τις δικές μας αλλά και για όλου του κόσμου». (1 Ιωάννη 2:2) Επομένως, ενώ οι Ισραηλίτες είχαν ένα προσωρινό μέσο για να πλησιάζουν τον Θεό με τις θυσίες τους, οι Χριστιανοί διαθέτουν μια ανώτερη βάση για να έρχονται στον Θεό—τη θυσία του Ιησού Χριστού. (Ιωάννης 14:6· 1 Πέτρου 3:18) Αν ασκούμε πίστη στη λυτρωτική θυσία που προμήθευσε ο Θεός και υπακούμε σε Αυτόν, και οι δικές μας αμαρτίες επίσης θα μπορούν να συγχωρηθούν και θα είμαστε σε θέση να απολαμβάνουμε την εύνοια και την ευλογία του Θεού. (Ιωάννης 3:17, 18) Δεν αποτελεί αυτό πηγή παρηγοριάς; Πώς, όμως, μπορούμε να δείχνουμε ότι έχουμε πίστη στη λυτρωτική θυσία;
6 Αφού πρώτα εξηγεί ότι οι Χριστιανοί έχουν μια ανώτερη βάση για να πλησιάζουν τον Θεό, ο απόστολος Παύλος περιγράφει, όπως διαβάζουμε στα εδάφια Εβραίους 10:22-25, τρεις τρόπους με τους οποίους μπορούμε να δείχνουμε την πίστη και την εκτίμησή μας για τη στοργική προμήθεια του Θεού. Μολονότι η νουθεσία του Παύλου απευθυνόταν πρωτίστως σε όσους έχουν «την οδό που οδηγεί στον άγιο τόπο»—δηλαδή στους χρισμένους Χριστιανούς με την ουράνια κλήση—είναι βέβαιο ότι όλοι οι άνθρωποι χρειάζεται να δώσουν προσοχή στα θεόπνευστα λόγια του Παύλου αν θέλουν να ωφεληθούν από την εξιλαστήρια θυσία του Ιησού.—Εβραίους 10:19.
Να Προσφέρετε Θυσίες Καθαρές και Αμόλυντες
7. (α) Πώς αντικατοπτρίζει το εδάφιο Εβραίους 10:22 αυτό που γινόταν σε μια θυσία; (β) Τι έπρεπε να γίνει για να διασφαλιστεί ότι μια θυσία θα ήταν ευπρόσδεκτη στον Θεό;
7 Στην αρχή, ο Παύλος προτρέπει τους Χριστιανούς: «Ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά έχοντας την πλήρη βεβαιότητα της πίστης, με την καρδιά μας ραντισμένη και απαλλαγμένη από πονηρή συνείδηση και το σώμα μας πλυμένο με καθαρό νερό». (Εβραίους 10:22) Η γλώσσα που χρησιμοποιείται εδώ αντικατοπτρίζει σαφέστατα αυτό που γινόταν σε μια τυπική θυσία υπό το Νόμο. Αυτό είναι κατάλληλο επειδή, για να γίνει μια θυσία ευπρόσδεκτη, έπρεπε να προσφερθεί με ορθό κίνητρο και να περιλαμβάνει κάτι καθαρό και αμόλυντο. Το ζώο της θυσίας προερχόταν από τα βόδια ή από το ποίμνιο, δηλαδή από καθαρά ζώα, και ήταν «υγιές», χωρίς ελάττωμα. Αν η θυσία ήταν από τα πτηνά, τότε έπρεπε να προέρχεται από τα τρυγόνια ή από τα νεαρά περιστέρια. Αν τηρούνταν αυτές οι προϋποθέσεις, «θα [γινόταν] δεκτό με ευμένεια για λογαριασμό του, για να γίνει εξιλέωση για αυτόν». (Λευιτικό 1:2-4, 10, 14· 22:19-25) Η προσφορά σιτηρών δεν περιείχε προζύμι, το οποίο συμβολίζει τη φθορά, ούτε μέλι, που πιθανώς επρόκειτο για σιρόπι των φρούτων, το οποίο τείνει να προκαλεί ζύμωση. Όταν οι θυσίες—ζώων ή σιτηρών—προσφέρονταν πάνω στο θυσιαστήριο, τους έβαζαν και αλάτι, ένα συντηρητικό.—Λευιτικό 2:11-13.
8. (α) Τι απαιτούνταν από το άτομο που έκανε μια προσφορά; (β) Πώς μπορούμε να διασφαλίζουμε ότι η λατρεία μας θα είναι ευπρόσδεκτη στον Ιεχωβά;
8 Τι θα λεχθεί για το άτομο που έκανε την προσφορά; Ο Νόμος δήλωνε ότι όποιος ερχόταν ενώπιον του Ιεχωβά έπρεπε να είναι καθαρός και αμόλυντος. Το άτομο που είχε μολυνθεί για οποιονδήποτε λόγο έπρεπε πρώτα να προσφέρει μια προσφορά για αμαρτία ή ενοχή προκειμένου να αποκαταστήσει την καθαρή του υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά ώστε να μπορεί να γίνει ευπρόσδεκτο σε Αυτόν το ολοκαύτωμα ή η θυσία συμμετοχής του. (Λευιτικό 5:1-6, 15, 17) Αναγνωρίζουμε λοιπόν πόσο σπουδαίο είναι να διατηρούμε πάντοτε καθαρή υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά; Αν θέλουμε να είναι η λατρεία μας ευπρόσδεκτη στον Θεό, οφείλουμε να επανορθώνουμε γρήγορα οποιεσδήποτε παραβιάσεις των νόμων του Θεού. Πρέπει να σπεύδουμε να επωφελούμαστε από τα μέσα που έχει δώσει ο Θεός για να μας βοηθάει—«τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας» και την «εξιλαστήρια θυσία για τις αμαρτίες μας», τον Ιησού Χριστό.—Ιακώβου 5:14· 1 Ιωάννη 2:1, 2.
9. Ποια είναι μια βασική διαφορά ανάμεσα στις θυσίες που προσφέρονταν στον Ιεχωβά και σε εκείνες που προσφέρονταν σε ψεύτικους θεούς;
9 Η έμφαση που δινόταν στην απαλλαγή από κάθε είδους μόλυνση ήταν, στην πραγματικότητα, η βασική διαφορά ανάμεσα στις θυσίες που προσφέρονταν στον Ιεχωβά και σε εκείνες τις οποίες πρόσφεραν σε ψεύτικους θεούς οι άνθρωποι των εθνών που περιέβαλλαν τον Ισραήλ. Σχολιάζοντας αυτό το διακριτικό γνώρισμα των θυσιών του Μωσαϊκού Νόμου, ένα σύγγραμμα παρατηρεί: «Μπορούμε να επισημάνουμε ότι δεν υπάρχει καμία σχέση με μαντεία ή οιωνοσκοπία, κανένα θρησκευτικό παραλήρημα, καθόλου αυτοτραυματισμοί ή ιεροδουλία, ενώ οι αισθησιακές και οργιαστικές τελετές γονιμότητας είναι εντελώς απαγορευμένες· δεν γίνονται ανθρωποθυσίες ούτε θυσίες για τους νεκρούς». Όλα αυτά εφιστούν την προσοχή σε ένα και μόνο γεγονός: Ο Ιεχωβά είναι άγιος και δεν παραβλέπει ούτε επιδοκιμάζει την αμαρτία ή τη διαφθορά οποιουδήποτε είδους. (Αββακούμ 1:13) Η λατρεία και οι θυσίες που αποδίδονται σε αυτόν πρέπει να είναι καθαρές και αμόλυντες—από φυσική, ηθική και πνευματική άποψη.—Λευιτικό 19:2· 1 Πέτρου 1:14-16.
10. Σε αρμονία με τη νουθεσία του Παύλου που είναι καταγραμμένη στα εδάφια Ρωμαίους 12:1, 2, ποια εξονυχιστική αυτοεξέταση πρέπει να κάνουμε;
10 Με βάση τα παραπάνω, χρειάζεται να εξετάζουμε εξονυχιστικά τον εαυτό μας σε όλους τους τομείς της ζωής για να βεβαιωνόμαστε ότι η υπηρεσία μας προς τον Ιεχωβά είναι ευπρόσδεκτη σε αυτόν. Ποτέ δεν πρέπει να σκεφτόμαστε ότι, εφόσον συμμετέχουμε σε κάποιον βαθμό στις Χριστιανικές συναθροίσεις και στη διακονία, δεν έχει σημασία τι κάνουμε στην ιδιωτική μας ζωή. Επίσης δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι η συμμετοχή στις Χριστιανικές δραστηριότητες μας απαλλάσσει κατά κάποιον τρόπο από την ανάγκη να τηρούμε τους νόμους του Θεού σε άλλους τομείς της ζωής μας. (Ρωμαίους 2:21, 22) Δεν μπορούμε να αναμένουμε την ευλογία και την εύνοια του Θεού αν επιτρέπουμε σε οτιδήποτε είναι ακάθαρτο ή μολυσμένο στα μάτια του να ρυπαίνει τον τρόπο σκέψης μας ή τις πράξεις μας. Να θυμάστε τα λόγια του Παύλου: «Σας ικετεύω . . . μέσω της συμπόνιας του Θεού, αδελφοί, να παρουσιάσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, άγια, ευπρόσδεκτη στον Θεό, ως ιερή υπηρεσία με τη δύναμη της λογικής σας. Και μη διαπλάθεστε σύμφωνα με αυτό το σύστημα πραγμάτων, αλλά να μεταμορφώνεστε ανακαινίζοντας το νου σας, ώστε να αποδεικνύετε στον εαυτό σας το καλό και ευπρόσδεκτο και τέλειο θέλημα του Θεού».—Ρωμαίους 12:1, 2.
Να Προσφέρετε Ολόκαρδα Θυσίες Αίνου
11. Τι περιλαμβάνεται στον όρο «δημόσια διακήρυξη», που αναφέρεται στο εδάφιο Εβραίους 10:23;
11 Γράφοντας στους Εβραίους, ο Παύλος εφιστά κατόπιν την προσοχή σε μια ζωτική πτυχή της αληθινής λατρείας: «Ας κρατάμε γερά τη δημόσια διακήρυξη της ελπίδας μας χωρίς να αμφιταλαντευόμαστε, γιατί είναι πιστός εκείνος που υποσχέθηκε». (Εβραίους 10:23) Η έκφραση «δημόσια διακήρυξη» προέρχεται από τη λέξη ὁμολογία του Κειμένου, και ο Παύλος μιλάει επίσης για «θυσία αίνου». (Εβραίους 13:15) Αυτό μας θυμίζει τον τύπο της θυσίας που πρόσφεραν άνθρωποι όπως ο Άβελ, ο Νώε και ο Αβραάμ.
12, 13. Τι αναγνώριζε ένας Ισραηλίτης όταν πρόσφερε κάποιο ολοκαύτωμα, και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να αντανακλούμε το ίδιο πνεύμα;
12 Όταν κάποιος Ισραηλίτης πρόσφερε ολοκαύτωμα, αυτό γινόταν «με τη θέλησή του ενώπιον του Ιεχωβά». (Λευιτικό 1:3) Με αυτή τη θυσία, διακήρυττε με τη θέλησή του δημόσια, ή αλλιώς αναγνώριζε, τις άφθονες ευλογίες του Ιεχωβά και τη στοργική του καλοσύνη προς το λαό του. Θυμηθείτε ότι ένα διακριτικό γνώρισμα του ολοκαυτώματος ήταν το ότι ολόκληρη η προσφορά καιγόταν στο θυσιαστήριο—ένα κατάλληλο σύμβολο πλήρους αφοσίωσης και αφιέρωσης. Αντίστοιχα, εμείς δείχνουμε την πίστη μας στη λυτρωτική θυσία και την ευγνωμοσύνη μας για αυτή την προμήθεια όταν προσφέρουμε πρόθυμα και ολόκαρδα στον Ιεχωβά «θυσία αίνου, δηλαδή τον καρπό των χειλιών» μας.
13 Μολονότι οι Χριστιανοί δεν προσφέρουν κατά γράμμα θυσίες—ζωικές ή φυτικές—έχουν ωστόσο την ευθύνη να δίνουν μαρτυρία για τα καλά νέα της Βασιλείας και να κάνουν μαθητές του Ιησού Χριστού. (Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Επωφελείστε εσείς από τις ευκαιρίες που σας δίνονται για να συμμετέχετε στη δημόσια διακήρυξη των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού ώστε πολύ περισσότεροι άνθρωποι να μπορέσουν να γνωρίσουν τα υπέροχα πράγματα που επιφυλάσσει ο Θεός για τους υπάκουους ανθρώπους; Δαπανάτε πρόθυμα το χρόνο και την ενεργητικότητά σας διδάσκοντας τα ενδιαφερόμενα άτομα και βοηθώντας τα να γίνουν μαθητές του Ιησού Χριστού; Η γεμάτη ζήλο συμμετοχή μας στη διακονία, σαν κατευναστική οσμή ολοκαυτώματος, είναι ευάρεστη στον Θεό.—1 Κορινθίους 15:58.
Να Αντλείτε Χαρά από τη Συναναστροφή με Θεό και Ανθρώπους
14. Πώς παραλληλίζονται τα λόγια του Παύλου στα εδάφια Εβραίους 10:24, 25 με την ιδέα της θυσίας συμμετοχής;
14 Τελικά, ο Παύλος εφιστά την προσοχή στη σχέση που έχουμε με τους συγχριστιανούς μας καθώς λατρεύουμε τον Θεό. «Ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, μη παύοντας να συναθροιζόμαστε, όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει». (Εβραίους 10:24, 25) Οι εκφράσεις «ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα», «να συναθροιζόμαστε» και «ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον» μας θυμίζουν τα όσα επιτελούσε η προσφορά συμμετοχής για το λαό του Θεού στον Ισραήλ.
15. Ποιο παράλληλο διακρίνουμε ανάμεσα στη θυσία συμμετοχής και στις Χριστιανικές συναθροίσεις;
15 Ο όρος «προσφορές συμμετοχής» μερικές φορές μεταφράζεται «προσφορές ειρήνης». Η εβραϊκή λέξη που σημαίνει «ειρήνη» είναι στην προκειμένη περίπτωση στον πληθυντικό, κάτι που ίσως σημαίνει ότι η συμμετοχή σε τέτοιες θυσίες οδηγεί σε ειρήνη με τον Θεό και ειρήνη με τους συλλάτρεις. Σχετικά με τη θυσία συμμετοχής, κάποιος λόγιος παρατηρεί: «Αυτή ήταν πράγματι μια περίσταση που περιλάμβανε χαρωπή συναναστροφή με τον Θεό της Διαθήκης, στην οποία συναναστροφή Εκείνος συγκατέβαινε να γίνει Φιλοξενούμενος του Ισραήλ στο θυσιαστικό γεύμα, παρότι ο Ίδιος ήταν πάντοτε ο Οικοδεσπότης τους». Αυτό μας θυμίζει την υπόσχεση του Ιησού: «Όπου υπάρχουν δύο ή τρεις συναθροισμένοι στο όνομά μου, εκεί είμαι εγώ ανάμεσά τους». (Ματθαίος 18:20) Κάθε φορά που παρακολουθούμε μια Χριστιανική συνάθροιση, ωφελούμαστε από την εποικοδομητική συναναστροφή, την ενθαρρυντική εκπαίδευση και τη σκέψη ότι ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός είναι παρών μαζί μας. Αυτό κάνει μια Χριστιανική συνάθροιση να είναι περίσταση αληθινά χαρωπή και ενισχυτική για την πίστη.
16. Έχοντας υπόψη τη θυσία συμμετοχής, τι καθιστά τις Χριστιανικές συναθροίσεις ιδιαίτερα χαρωπές;
16 Στη θυσία συμμετοχής, όλο το πάχος—γύρω από τα έντερα, στα νεφρά, στην απόφυση που βρισκόταν πάνω στο συκώτι, και στην οσφύ καθώς και στην παχιά ουρά του προβάτου—το πρόσφεραν στον Ιεχωβά καίγοντάς το, κάνοντάς το να βγάλει καπνό πάνω στο θυσιαστήριο. (Λευιτικό 3:3-16) Το πάχος θεωρούνταν το πλουσιότερο και καλύτερο τμήμα ενός ζώου. Η προσφορά του πάνω στο θυσιαστήριο συμβόλιζε ότι έδιναν το καλύτερο στον Ιεχωβά. Αυτό που καθιστά τις Χριστιανικές συναθροίσεις ιδιαίτερα χαρωπές είναι το ότι όχι μόνο λαβαίνουμε εκπαίδευση αλλά και προσφέρουμε αίνο στον Ιεχωβά. Το κάνουμε αυτό αν συμμετέχουμε—με τις ταπεινές αλλά καλύτερες προσπάθειές μας—ψάλλοντας εγκάρδια, ακούγοντας με προσοχή και δίνοντας σχόλια όποτε είναι δυνατόν. «Αινείτε τον Γιαχ!» αναφώνησε ο ψαλμωδός. «Ψάλλετε στον Ιεχωβά έναν νέο ύμνο, τον αίνο του στην εκκλησία των οσίων».—Ψαλμός 149:1.
Μας Περιμένουν Άφθονες Ευλογίες από τον Ιεχωβά
17, 18. (α) Ποια μεγάλη θυσία πρόσφερε ο Σολομών κατά την εγκαινίαση του ναού στην Ιερουσαλήμ; (β) Ποιες ευλογίες αποκόμισε ο λαός από την τελετή της εγκαινίασης του ναού;
17 Κατά την εγκαινίαση του ναού στην Ιερουσαλήμ, τον έβδομο μήνα του έτους 1026 Π.Κ.Χ., ο Βασιλιάς Σολομών πρόσφερε «μια μεγάλη θυσία ενώπιον του Ιεχωβά», η οποία αποτελούνταν από «τα ολοκαυτώματα και την προσφορά σιτηρών και τα κομμάτια του πάχους από τις θυσίες συμμετοχής». Εκτός από τα όσα προσφέρθηκαν με τις προσφορές σιτηρών, συνολικά 22.000 βόδια και 120.000 πρόβατα θυσιάστηκαν σε εκείνη την περίσταση.—1 Βασιλέων 8:62-65.
18 Μπορείτε να φανταστείτε τα έξοδα και τον όγκο της εργασίας που περιλάμβανε μια τέτοια τεράστια τελετή; Ωστόσο, οι ευλογίες που έλαβε ο Ισραήλ προφανώς ξεπέρασαν κατά πολύ το κόστος. Στο τέλος των εορταστικών εκδηλώσεων, ο Σολομών «είπε στο λαό να φύγει· και αυτοί ευλόγησαν το βασιλιά και πήγαν στα σπίτια τους, χαρούμενοι και με εύθυμη καρδιά για όλη την αγαθότητα που είχε εκδηλώσει ο Ιεχωβά για τον Δαβίδ τον υπηρέτη του και για τον Ισραήλ το λαό του». (1 Βασιλέων 8:66) Αληθινά, όπως το έθεσε ο Σολομών, «η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και εκείνος δεν προσθέτει πόνο σε αυτήν».—Παροιμίες 10:22.
19. Τι μπορούμε να κάνουμε για να λαβαίνουμε μεγάλες ευλογίες από τον Ιεχωβά τώρα και για πάντα;
19 Εμείς ζούμε σε έναν καιρό κατά τον οποίο η «σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων» έχει δώσει τη θέση της “στην ίδια την ουσία των πραγμάτων”. (Εβραίους 10:1) Ο Ιησούς Χριστός, με το ρόλο του μεγάλου αντιτυπικού Αρχιερέα, έχει ήδη μπει στον ίδιο τον ουρανό και έχει παρουσιάσει την αξία του δικού του αίματος προκειμένου να κάνει εξιλέωση για όλους εκείνους που ασκούν πίστη στη θυσία του. (Εβραίους 9:10, 11, 24-26) Με βάση αυτή τη μεγάλη θυσία και προσφέροντας ολόκαρδα στον Θεό τις δικές μας θυσίες αίνου που είναι καθαρές και αμόλυντες, μπορούμε και εμείς επίσης να οδεύουμε προς τα εμπρός «χαρούμενοι και με εύθυμη καρδιά», αποβλέποντας στις άφθονες ευλογίες του Ιεχωβά.—Μαλαχίας 3:10.
Πώς θα Απαντούσατε;
• Ποια εκπαίδευση και παρηγοριά μπορούμε να αντλήσουμε από τις πληροφορίες που υπάρχουν στο Νόμο σχετικά με τις θυσίες και τις προσφορές;
• Ποια είναι η πρώτη απαίτηση για να είναι μια θυσία ευπρόσδεκτη, και ποια σημασία έχει αυτό για εμάς;
• Τι μπορούμε να προσφέρουμε το οποίο είναι ανάλογο με ένα εθελοντικό ολοκαύτωμα;
• Με ποιους τρόπους μπορούν οι Χριστιανικές συναθροίσεις να παραβληθούν με την προσφορά συμμετοχής;
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Ο Ιεχωβά προμήθευσε τη λυτρωτική θυσία του Ιησού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας
[Εικόνα στη σελίδα 20]
Για να είναι η υπηρεσία μας ευπρόσδεκτη στον Ιεχωβά, πρέπει να είμαστε απαλλαγμένοι από κάθε είδους μόλυνση
[Εικόνα στη σελίδα 21]
Αναγνωρίζουμε δημόσια την αγαθότητα του Ιεχωβά όταν συμμετέχουμε στη διακονία