Ένα Τόσο Μεγάλο Νέφος Μαρτύρων!

«Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, . . . ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 12:1.

 1, 2. (α) Ποιο συμβολικό σκηνικό είχε ίσως στο μυαλό του ο Παύλος όταν έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς; (β) Γιατί οι Εβραίοι συγχριστιανοί χρειάζονταν ακλόνητη πίστη;

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ τον εαυτό σας σαν ένα δρομέα σε ένα στάδιο. Τρέχετε προς τα εμπρός, τεντώνοντας όλους τους μυς, και τα μάτια σας είναι καρφωμένα στο βραβείο. Αλλά τι θα πούμε για τους παρατηρητές των αγώνων; Αλήθεια, όλοι τους ήταν θριαμβευτές δρομείς! Δεν ήταν απλώς θεατές αλλά ενεργοί μάρτυρες με λόγια και έργα.

² Ο απόστολος Παύλος ίσως είχε ένα τέτοιο συμβολικό σκηνικό στο νου του όταν έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς (γύρω στο 61 μ.Χ.). Αυτοί χρειάζονταν ακλόνητη πίστη. (Εβραίους 10:32-39) Μόνο μέσω πίστης θα μπορούσαν να προσέξουν την προειδοποίηση του Ιησού να φύγουν όταν η Ιερουσαλήμ θα περικυκλωνόταν από στρατοπεδευμένες στρατιωτικές δυνάμεις (το 66 μ.Χ.) λίγα χρόνια πριν από την καταστροφή της από τα χέρια των Ρωμαίων (το 70 μ.Χ.). Η πίστη επίσης θα τους ενδυνάμωνε όταν θα διώκονταν «ένεκεν δικαιοσύνης».—Ματθαίος 5:10· Λουκάς 21:20-24.

 3. Στο εδάφιο Εβραίους 12:1, ποια είναι ‘η ευκόλως εμπεριπλέκουσα ημάς αμαρτία’, και ποιον αγώνα προτρέπονται να τρέχουν οι Χριστιανοί με υπομονή;

³ Αφού ανασκόπησε προχριστιανικά έργα πίστης (στην επιστολή προς Εβραίους, κεφάλαιο 11), ο Παύλος πρότρεψε: «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος [που θα μας επιβάρυνε πνευματικά] και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν [έλλειψη πίστης], και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα [για αιώνια ζωή]». (Εβραίους 12:1) Η ανασκόπηση της πίστης σε δράση που κάνει ο Παύλος, τονίζει διάφορες πλευρές της και θα μας βοηθήσει, είτε είμαστε χρισμένοι Χριστιανοί που τρέχουμε τον αγώνα για αθανασία στους ουρανούς είτε είμαστε από τον ‘πολύ όχλο’ με το στόχο της αιώνιας ζωής στον παράδεισο στη γη. (Αποκάλυψις 7:4-10· Λουκάς 23:43· Ρωμαίους 8:16, 17) Αλλά τι ακριβώς είναι η πίστη; Ποιες είναι μερικές πλευρές αυτού του πνευματικού πολύτιμου λίθου; Και πώς θα ενεργούμε αν έχουμε πίστη; Καθώς αναζητάτε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, παρακαλούμε διαβάστε τα παρατιθέμενα εδάφια από την επιστολή προς Εβραίους κεφάλαια 11 και 12 στην προσωπική και εκκλησιαστική μελέτη.

Τι Είναι η Πίστη

 4. Τι είναι η πίστη;

⁴ Στην αρχή ο Παύλος έδωσε τον ορισμό της πίστης. (Διαβάστε Εβραίους 11:1-3.) Εν μέρει, η πίστη είναι «ελπιζομένων πεποίθησις [βεβαιωμένη προσδοκία ελπιζομένων πραγμάτων (ΜΝΚ)]». Το άτομο που έχει πίστη έχει μια εγγύηση ότι καθετί που υπόσχεται ο Θεός είναι σχεδόν εκπληρωμένο. Η πίστη είναι επίσης «βεβαίωσις πραγμάτων [φανερή απόδειξη πραγματικοτήτων (ΜΝΚ)] μη βλεπομένων». Η πειστική απόδειξη για πραγματικότητες που δεν βλέπονται είναι τόσο δυνατή ώστε λέγεται ότι η πίστη είναι ισοδύναμη με αυτή τη βεβαίωση.

 5. Τι κατανοούμε μέσω πίστης;

⁵ Μέσω πίστης «έλαβον καλήν μαρτυρίαν οι πρεσβύτεροι» ότι ευχαρίστησαν τον Θεό. Επίσης, «δια πίστεως εννοούμεν ότι οι αιώνες [κατανοούμε ότι τα συστήματα πραγμάτων (ΜΝΚ)]»—η γη, ο ήλιος, η σελήνη, και τα αστέρια—«εκτίσθησαν με τον λόγον του Θεού, ώστε τα βλεπόμενα δεν έγειναν εκ φαινομένων». Έχουμε πειστεί ότι ο Ιεχωβά είναι ο Δημιουργός αυτών των πραγμάτων, αν και δεν μπορούμε να τον δούμε γιατί είναι ένα αόρατο Πνεύμα.—Γένεσις 1:1· Ιωάννης 4:24· Ρωμαίους 1:20.

Η Πίστη και ο ‘Παλαιός Κόσμος’

 6. Γιατί ο Άβελ είχε την ‘πεποίθηση’ ότι τα προφητικά λόγια του Ιεχωβά για ‘το σπέρμα της γυναικός’ θα αποδεικνύονταν αληθινά;

⁶ Μια από τις πολλές πλευρές της πίστης είναι η εκτίμηση για την ανάγκη μιας θυσίας για τις αμαρτίες. (Διαβάστε Εβραίους 11:4.) Στον «παλαιόν κόσμον», ο Άβελ, ο δεύτερος γιος του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού, του Αδάμ και της Εύας έδειξε πίστη σε μια αιματηρή θυσία. (2 Πέτρου 2:5) Χωρίς αμφιβολία ο Άβελ διέκρινε στον εαυτό του τα θανατηφόρα αποτελέσματα της κληρονομημένης αμαρτίας. (Γένεσις 2:16, 17· 3:6, 7· Ρωμαίους 5:12) Είναι φανερό ότι παρατήρησε επίσης την εκπλήρωση της απόφασης του Θεού η οποία έφερε στον Αδάμ κοπιαστική εργασία και στην Εύα αρκετούς πόνους στη διάρκεια της εγκυμοσύνης της. (Γένεσις 3:16-19) Έτσι ο Άβελ είχε την ‘πεποίθηση’ ότι και τα άλλα πράγματα που είπε ο Ιεχωβά θα εκπληρώνονταν. Αυτά περιλάμβαναν και τα προφητικά λόγια προς τον αρχιαπατεώνα Σατανά όταν ο Θεός είπε στο φίδι: «Και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σού και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού».—Γένεσις 3:15.

 7. (α) Πώς ο Άβελ έδειξε εκτίμηση για την ανάγκη μιας θυσίας για τις αμαρτίες; (β) Με ποιο τρόπο «ο Θεός έδωκε μαρτυρίαν περί των δώρων αυτού [του Άβελ]»;

⁷ Ο Άβελ έδειξε πίστη στο υποσχεμένο Σπέρμα παρουσιάζοντας στον Θεό μια θυσία ζώου η οποία μπορούσε να αντικαταστήσει εξεικονιστικά την ίδια τη ζωή του Άβελ. Αλλά ο άπιστος Κάιν, ο μεγαλύτερος αδελφός του, πρόσφερε αναίμακτους καρπούς από τη γη. Ως δολοφόνος, ο Κάιν έχυσε αργότερα το αίμα του Άβελ. (Γένεσις 4:1-8) Όμως ο Άβελ πέθανε γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά τον θεώρησε δίκαιο, «επειδή ο Θεός έδωκε μαρτυρίαν περί των δώρων αυτού». Πώς; Με το να δεχτεί τη θυσία του Άβελ η οποία προσφέρθηκε με πίστη. Εξαιτίας της πίστης του και της θείας επιδοκιμασίας, για τα οποία το Εμπνευσμένο Υπόμνημα συνεχίζει να δίνει μαρτυρία, ‘αν και απέθανε, ο Άβελ εξακολουθεί να λαλεί’. Διέκρινε την ανάγκη μιας θυσίας για τις αμαρτίες. Έχετε εσείς πίστη στην ακόμη σπουδαιότερη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού;—1 Ιωάννου 2:1, 2· 3:23.

 8. (α) Τι μαθαίνουμε για την πίστη από τη θαρραλέα μαρτυρία του Ενώχ; (β) Πώς «μετετέθη ο Ενώχ, δια να μη ίδη θάνατον»;

⁸ Η πίστη θα μας υποκινήσει να μιλούμε για το άγγελμα του Θεού με θάρρος. (Διαβάστε Εβραίους 11:5, 6.) Ο Ενώχ ένας από τους πρώτους μάρτυρες του Ιεχωβά προείπε θαρραλέα την εκτέλεση θείας κρίσης πάνω στους ασεβείς. (Ιούδα 14, 15) Χωρίς αμφιβολία οι εχθροί του Ενώχ έψαχναν να βρουν ευκαιρία για να τον σκοτώσουν, αλλά ο Θεός «μετέθεσεν αυτόν» έτσι ώστε δεν υπέφερε τους πόνους του θανάτου. (Γένεσις 5:24) Όμως πρώτα, «εμαρτυρήθη ότι ευηρέστησεν εις τον Θεόν». Πώς έγινε αυτό; «Δια πίστεως μετετέθη ο Ενώχ, δια να μη ίδη θάνατον». Παρόμοια, ο Παύλος μετατέθηκε, ή «ηρπάγη εις τον παράδεισον», όπως είναι φανερό με το να λάβει μια όραση του μελλοντικού πνευματικού παράδεισου της Χριστιανικής εκκλησίας. (2 Κορινθίους 12:1-4) Έτσι ο Ενώχ φαίνεται ότι απολάμβανε μια όραση του μελλοντικού επίγειου Παράδεισου όταν ο Ιεχωβά τον έβαλε να κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου, χωρίς βλάβη από τα χέρια των εχθρών. Για να ευχαριστήσουμε τον Θεό, όπως τον ευχαρίστησε ο Ενώχ, πρέπει να μιλούμε το άγγελμα του Θεού με θάρρος. (Πράξεις 4:29-31) Πρέπει επίσης να πιστεύουμε ότι ο Θεός υπάρχει και «γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν».

 9. Πώς έδειξε η πορεία του Νώε ότι η πιστή τήρηση των εντολών του Θεού είναι μια άλλη πλευρά της πίστης;

⁹ Η πιστή τήρηση των εντολών του Θεού είναι μια άλλη πλευρά της πίστης. (Διαβάστε Εβραίους 11:7.) Ενεργώντας με πίστη, ο Νώε έκανε «κατά πάντα όσα προσέταξεν εις αυτόν ο Θεός». (Γένεσις 6:22· 7:16) Ο Νώε «ειδοποιηθείς θεόθεν περί των μη βλεπομένων έτι» πίστεψε τη δήλωση του Ιεχωβά ότι θα γινόταν ένας παγκόσμιος κατακλυσμός. Με πίστη και με φόβο γεμάτο σεβασμό για τον Θεό, ο Νώε «κατεσκεύασε κιβωτόν προς σωτηρίαν του οίκου αυτού». Με υπακοή και δίκαια έργα, καταδίκασε τον άπιστο κόσμο για τα πονηρά του έργα και έδειξε ότι άξιζε για καταστροφή.—Γένεσις 6:13-22.

10. Αν και ο Νώε κατασκεύαζε την κιβωτό, για ποια άλλη δραστηριότητα έβρισκε χρόνο;

¹⁰ Ο Νώε ήταν επίσης ένας από τους μάρτυρες του Ιεχωβά αφού ήταν ‘κήρυκας της δικαιοσύνης’. (2 Πέτρου 2:5) Αν και ήταν απασχολημένος με την κατασκευή της κιβωτού, έβρισκε χρόνο να κηρύττει, όπως κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα. Αληθινά, ο Νώε μιλούσε καθαρά με θάρρος σε εκείνους τους ανθρώπους πριν τον κατακλυσμό ως ένας κήρυκας της προειδοποίησης του Θεού, αλλά αυτοί «δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας».—Ματθαίος 24:36-39.

Η Πίστη Ανάμεσα στους Πατριάρχες μετά τον Κατακλυσμό

11. (α) Πώς ο Αβραάμ έδειξε ότι η πίστη περιλαμβάνει πλήρη εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Ιεχωβά; (β) Ποια ‘πόλη’ περίμενε ο Αβραάμ με πίστη;

¹¹ Η πίστη περιλαμβάνει πλήρη εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Ιεχωβά. (Διαβάστε Εβραίους 11:8-12.) Μέσω πίστης ο Αβραάμ (Άβραμ) υπάκουσε στην εντολή του Θεού και έφυγε από την Ουρ των Χαλδαίων, μια πόλη που είχε πολλά να προσφέρει από υλική άποψη. Πίστεψε στην υπόσχεση του Ιεχωβά ότι «πάσαι αι φυλαί της γης» θα ευλογούνταν από αυτόν και ότι στο σπέρμα του θα δινόταν μια γη. (Γένεσις 12:1-9· 15:18-21) Ο γιος τού Αβραάμ ο Ισαάκ και ο εγγονός του ο Ιακώβ ήταν ‘συγκληρονόμοι της αυτής επαγγελίας’. Μέσω πίστης ο Αβραάμ «παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην». Πρόσμενε με χαρά «την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός». Ναι, ο Αβραάμ περίμενε την ουράνια Βασιλεία του Θεού κάτω από την οποία αυτός θα ανασταινόταν για ζωή πάνω στη γη. Κατέχει η Βασιλεία αυτή τη σπουδαία θέση στη ζωή σας;—Ματθαίος 6:33.

12. Επειδή η Σάρρα είχε πίστη στις υποσχέσεις του Ιεχωβά, τι συνέβη;

¹² Οι γυναίκες επίσης αυτών των θεοφοβούμενων πατριαρχών είχαν πίστη στις υποσχέσεις του Ιεχωβά. Για παράδειγμα, μέσω πίστης η γυναίκα του Αβραάμ η Σάρρα αν και ήταν στείρα μέχρι τα 90 της χρόνια και «παρά καιρόν ηλικίας», έλαβε δύναμη για «να συλλάβη σπέρμα . . . επειδή εστοχάσθη πιστόν τον [Θεό] υποσχεθέντα». Κάποτε, η Σάρρα γέννησε τον Ισαάκ. Έτσι από τον 100χρονο Αβραάμ, ‘μάλιστα νενεκρωμένο’ σχετικά με την αναπαραγωγή, τελικά «εγεννήθησαν [τέκνα (ΜΝΚ)] καθώς τα άστρα του ουρανού κατά το πλήθος».—Γένεσις 17:15-17· 18:11· 21:1-7.

13, 14. (α) Αν και ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ ‘δεν έλαβον τας επαγγελίας’, πώς αντέδρασαν; (β) Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από την εξέταση της οσιότητας των πατριαρχών στον Ιεχωβά ακόμη και αν δεν έχουμε δει την άμεση εκπλήρωση των υποσχέσεών του;

¹³ Η πίστη θα μας διατηρήσει όσιους στον Ιεχωβά ακόμη και αν δεν βλέπουμε την άμεση εκπλήρωση των υποσχέσεών του. (Διαβάστε Εβραίους 11:13-16.) Όλοι οι πιστοί πατριάρχες πέθαναν χωρίς να δουν την πλήρη εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού σ’ αυτούς, «αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς [τας επαγγελίας] και πεισθέντες και εγκολπωθέντες και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης». Ναι, αυτοί έζησαν τη ζωή τους με πίστη, γιατί πέρασαν γενιές μέχρι να γίνει η Γη της Επαγγελίας ιδιοκτησία του σπέρματος του Αβραάμ.

¹⁴ Το γεγονός ότι αυτοί δεν ωφελήθηκαν από την εκπλήρωση των θείων υποσχέσεων στη διάρκεια της ζωής τους δεν πίκρανε τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, και τον Ιακώβ και δεν τους έκανε να γίνουν αποστάτες. Δεν εγκατέλειψαν τον Ιεχωβά για να επιστρέψουν στην Ουρ, και να απορροφηθούν στις κοσμικές δραστηριότητες. (Παράβαλε Ιωάννης 17:16· 2 Τιμόθεον 4:10· Ιακώβου 1:27· 1 Ιωάννου 2:15-17.) Όχι, οι πατριάρχες εκείνοι ‘επιθυμούσαν’ μια πόλη πολύ καλύτερη από την Ουρ, «τουτέστιν επουράνιον». Έτσι ο Ιεχωβά «δεν επαισχύνεται αυτούς να λέγηται Θεός αυτών». Διατήρησαν την πίστη τους στον Υπέρτατο μέχρι το θάνατό τους και θα αναστηθούν σύντομα για ζωή πάνω στη γη, που είναι ένα μέρος της επικράτειας της ‘πόλης’, της Μεσσιανικής Βασιλείας του Θεού που ετοιμάστηκε γι’ αυτούς. Αλλά τι θα πούμε για σας; Ακόμη και αν έχετε ‘περιπατήσει εν τη αληθεία’ για χρόνια και έχετε γεράσει στην υπηρεσία του Ιεχωβά, πρέπει να διατηρείτε την εμπιστοσύνη σας στο υποσχεμένο του νέο σύστημα. (3 Ιωάννου 4· 2 Πέτρου 3:11-13) Τι ανταμοιβή θα λάβετε εσείς και οι πιστοί πατριάρχες για τέτοια πίστη!

15. (α) Τι ήταν εκείνο που έδωσε δύναμη στον Αβραάμ να φτάσει στο σημείο να προσφέρει τον Ισαάκ σαν θυσία; (β) Πώς πρέπει να επηρεάζεται η πίστη μας από το γεγονός που περιλαμβάνει τον Αβραάμ και τον Ισαάκ; (γ) Τι εξεικόνιζε προφητικά αυτό το γεγονός;

¹⁵ Η αναντίρρητη υπακοή στον Θεό είναι μια ζωτική πλευρά της πίστης. (Διαβάστε Εβραίους 11:17-19.) Επειδή ο Αβραάμ υπάκουσε στον Ιεχωβά χωρίς αντίρρηση, «προσέφερε τον Ισαάκ . . . τον μονογενή αυτού», το μοναδικό γιο που είχε από τη Σάρρα. Πώς μπορούσε να το κάνει αυτό ο Αβραάμ; Επειδή ‘εσυλλογίσθη ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να ανεγείρη [τον Ισαάκ]’, εάν χρειαζόταν, για να εκπληρώσει την υπόσχεση για ένα σπέρμα από αυτόν. Σε μια στιγμή το μαχαίρι που είχε στο χέρι του ο Αβραάμ θα είχε τερματίσει τη ζωή του Ισαάκ, αλλά η φωνή ενός αγγέλου το εμπόδισε αυτό. Έτσι, ο Αβραάμ «έλαβε, αυτόν οπίσω παραβολικώς» από το θάνατο. Παρόμοια θα πρέπει και εμείς να υποκινούμαστε να υπακούμε στον Θεό με πίστη ακόμη και αν βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή μας ή η ζωή των παιδιών μας. (1 Ιωάννου 5:3) Είναι επίσης αξιοσημείωτο, ότι τότε ο Αβραάμ και ο Ισαάκ απεικόνιζαν προφητικά πώς ο Ιεχωβά Θεός θα προμήθευε τον μονογενή του Γιο, τον Ιησού Χριστό, σαν αντίλυτρο έτσι ώστε εκείνοι οι οποίοι ασκούν πίστη σ’ αυτόν να έχουν αιώνια ζωή.—Γένεσις 22:1-19· Ιωάννης 3:16.

16. Σχετικά με τα παιδιά μας και την πίστη στις υποσχέσεις του Θεού, ποιο παράδειγμα έδωσαν οι πατριάρχες;

¹⁶ Εάν εμείς έχουμε πίστη, θα βοηθήσουμε τα παιδιά μας να θέτουν την ελπίδα τους στα πράγματα που υπόσχεται ο Θεός για το μέλλον. (Διαβάστε Εβραίους 11:20-22.) Η πίστη των πατριαρχών ήταν τόσο δυνατή ώστε αν και οι υποσχέσεις του Ιεχωβά σ’ αυτούς δεν εκπληρώθηκαν πλήρως στην εποχή τους, τις μετέδωσαν στα παιδιά τους σαν μια αγαπημένη κληρονομιά. Έτσι, «ο Ισαάκ ηυλόγησε τον Ιακώβ και τον Ησαύ περί των μελλόντων», και ο Ιακώβ πεθαίνοντας πρόφερε ευλογίες για τον Εφραΐμ και τον Μανασσή τους γιους του Ιωσήφ. Επειδή ο ίδιος ο Ιωσήφ είχε δυνατή πίστη ότι οι Ισραηλίτες θα έφευγαν από την Αίγυπτο για τη γη της επαγγελίας, έβαλε τους αδελφούς του να ορκιστούν ότι θα έπαιρναν τα κόκαλά του μαζί τους όταν θα έφευγαν. (Γένεσις 27:27-29, 38-40· 48:8-22· 50:24-26) Βοηθάτε εσείς την οικογένειά σας να αναπτύξει ανάλογη πίστη σε αυτά που έχει υποσχεθεί ο Ιεχωβά;

Η Πίστη Μάς Κάνει να Βάζουμε Πρώτο τον Θεό

17. Πώς ενήργησαν με πίστη οι γονείς του Μωυσή;

¹⁷ Η πίστη μάς υποκινεί να βάζουμε τον Ιεχωβά και το λαό του μπροστά από οτιδήποτε έχει να προσφέρει αυτός ο κόσμος. (Διαβάστε Εβραίους 11:23-26.) Οι Ισραηλίτες ήταν δούλοι που χρειάζονταν απελευθέρωση από τη δουλεία στην Αίγυπτο όταν οι γονείς του Μωυσή ενήργησαν με πίστη. «Δεν εφοβήθησαν το διάταγμα του βασιλέως» να σκοτώνουν τα αρσενικά παιδιά των Εβραίων μόλις γεννιούνταν. Μάλλον, έκρυψαν τον Μωυσή για τρεις μήνες, και τελικά τον έβαλαν σ’ ένα σπάρτινο κιβώτιο ανάμεσα στις καλαμιές κοντά στην όχθη του Ποταμού Νείλου. Όταν τον βρήκε η κόρη του Φαραώ, «ανέθρεψεν αυτόν δια να ήναι υιός αυτής». Όμως πρώτα, ο Μωυσής γαλουχήθηκε και εκπαιδεύτηκε πνευματικά στο σπίτι τού πατέρα του και της μητέρας του, του Αμράμ και της Ιωχαβέδ. Μετά, ως ένα μέλος της οικογένειας του Φαραώ, «εδιδάχθη ο Μωυσής πάσαν την σοφίαν των Αιγυπτίων» και έγινε «δυνατός εν λόγοις και εν έργοις», με πολλές διανοητικές και σωματικές δυνατότητες.—Πράξεις 7:20-22· Έξοδος 2:1-10· 6:20.

18. Εξαιτίας της πίστης του, ποια θέση πήρε ο Μωυσής σχετικά με τη λατρεία του Ιεχωβά;

¹⁸ Ωστόσο, η Αιγυπτιακή εκπαίδευση και η υλική λαμπρότητα του παλατιού δεν έκαναν τον Μωυσή να εγκαταλείψει τη λατρεία του Ιεχωβά και να γίνει αποστάτης. Μάλλον, «δια πίστεως ο Μωυσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ», μια πορεία που φάνηκε όταν αυτός υπεράσπισε έναν Εβραίο αδελφό. (Έξοδος 2:11, 12) Ο Μωυσής διάλεξε «μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού [με τους Ισραηλίτες που λάτρευαν και αυτοί τον Ιεχωβά] παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας». Αν είστε ένας βαφτισμένος δούλος του Ιεχωβά ο οποίος έχει ένα στερεό παρελθόν με κατάλληλη πνευματική εκπαίδευση, θα ακολουθούσατε το παράδειγμα του Μωυσή και θα παραμένατε σταθερός υπέρ της αληθινής λατρείας;

19. (α) Πώς φαίνεται ότι ο Μωυσής έβαζε τον Ιεχωβά και το λαό Του πρώτα στη ζωή; (β) Στην πληρωμή ποιας αμοιβής απέβλεπε ο Μωυσής;

¹⁹ Ο Μωυσής ταύτισε τη ζωή του με το λαό του Ιεχωβά «κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς». Πολύ πιθανόν ο Μωυσής ‘έκρινε τον ονειδισμό να είναι ένας αρχαίος τύπος του Χριστού, ή Χρισμένου του Θεού, μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου’. Ως ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας, μπορούσε να απολαμβάνει πλούτο και δόξα στην Αίγυπτο. Αλλά ασκούσε πίστη και «απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν», αιώνια ζωή στη γη μέσω ανάστασης στο υποσχεμένο νέο σύστημα του Θεού.

20. Ποιο πράγμα από την πείρα του Μωυσή δείχνει ότι η πίστη μάς κάνει άφοβους ως δούλους του Ιεχωβά;

²⁰ Η πίστη μάς κάνει άφοβους γιατί εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά ως ελευθερωτή. (Διαβάστε Εβραίους 11:27-29.) Αφού άκουσε ο Φαραώ ότι ο Μωυσής είχε σκοτώσει έναν Αιγύπτιο, ήθελε να τον θανατώσει. «Αλλ’ ο Μωυσής έφυγεν από προσώπου του Φαραώ και κατώκησεν εν τη γη Μαδιάμ». (Έξοδος 2:11-15) Έτσι ο Παύλος φαίνεται ότι αναφέρεται στην Έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο αργότερα, όταν λέει: «Δια πίστεως [ο Μωυσής] αφήκε την Αίγυπτον, μη φοβηθείς τον θυμόν του βασιλέως [ο οποίος τον απείλησε με θάνατο επειδή αντιπροσώπευε τον Θεό υπέρ του λαού Ισραήλ]· διότι ως βλέπων τον αόρατον ενεκαρτέρησε». (Έξοδος 10:28, 29) Αν και ο Μωυσής ποτέ δεν είδε τον Θεό στην πραγματικότητα, οι σχέσεις του Ιεχωβά μαζί του ήταν τόσο αληθινές ώστε αυτός ενεργούσε σαν να έβλεπε πραγματικά «τον αόρατον». (Έξοδος 33:20) Είναι τόσο δυνατή η σχέση σας με τον Ιεχωβά;—Ψαλμός 37:5· Παροιμίαι 16:3.

21. Σχετικά με την αναχώρηση του Ισραήλ από την Αίγυπτο, τι έγινε «δια πίστεως»;

²¹ Μόλις πριν από την αναχώρηση του Ισραήλ από την Αίγυπτο, «δια πίστεως [ο Μωυσής] έκαμε το πάσχα και την πρόσχυσιν του αίματος, δια να μη εγγίση αυτούς [τους Ισραηλίτες] ο εξολοθρεύων τα πρωτότοκα». Ναι, χρειαζόταν πίστη για να τηρήσει το Πάσχα με την πεποίθηση ότι τα πρωτότοκα των Ισραηλιτών θα σώζονταν ενώ τα πρωτότοκα των Αιγυπτίων θα πέθαιναν, και αυτή η πίστη ανταμείφτηκε. (Έξοδος 12:1-39) Επίσης «δια πίστεως [οι Ισραηλίτες] διέβησαν την Ερυθράν θάλασσαν ως δια ξηράς, την οποίαν δοκιμάσαντες οι Αιγύπτιοι κατεποντίσθησαν». Τι θαυμάσιος ελευθερωτής αποδείχθηκε ότι είναι ο Θεός! Και εξαιτίας αυτής της απελευθέρωσης, «εφοβήθη ο λαός τον Κύριον [Ιεχωβά (ΜΝΚ)], και επίστευσεν εις τον Κύριον [Ιεχωβά (ΜΝΚ)], και εις τον Μωυσήν τον θεράποντα αυτού».—Έξοδος 14:21-31.

22. Σχετικά με την πίστη, ποιες ερωτήσεις παραμένουν για εξέταση;

²² Η πίστη του Μωυσή και των πατριαρχών είναι πραγματικά ένα παράδειγμα για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα. Αλλά τι έγινε όταν ο Θεός πολιτεύτηκε περισσότερο με τους απογόνους του Αβραάμ ως ένα έθνος θεοκρατικά οργανωμένο; Τι μπορούμε να μάθουμε από άλλες πράξεις πίστης στους αρχαίους καιρούς;

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Τι είναι η πίστη;

◻ Τι μας διδάσκει για την πίστη το παράδειγμα του Ενώχ;

◻ Πώς έδειξαν οι θεοφοβούμενοι πατριάρχες ότι η πίστη περιλαμβάνει πλήρη εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Ιεχωβά;

◻ Ποια ενέργεια του Αβραάμ δείχνει ότι η αναντίρρητη υπακοή στον Θεό είναι μια ζωτική πλευρά της πίστης;

◻ Ποιες ενέργειες του Μωυσή δείχνουν ότι η πίστη σημαίνει να βάζουμε τον Ιεχωβά και το λαό Του πάνω από οτιδήποτε έχει να προσφέρει αυτός ο κόσμος;