Κεφάλαιο 4
Κατά το Σείσιμο των Εθνών ο Ναός θα Παραμείνει
1. Πόσος καιρός είχε περάσει από τότε που οι Ιουδαίοι ανέλαβαν δράση ανταποκρινόμενοι στην προηγούμενη προφητεία του Αγγαίου, και ποια γιορτή πλησίαζε στο τέλος της στην Ιερουσαλήμ;
ΟΥΤΕ ένας σεληνιακός μήνας δεν είχε περάσει από τότε που οι Ιουδαίοι ανέλαβαν δράση ανταποκρινόμενοι στην προηγούμενη προφητεία του Αγγαίου, την εικοστή τέταρτη ημέρα του έκτου μήνα (Ελούλ) στο δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄ (του Υστάσπη), βασιλιά της Περσίας, δηλαδή το 520 Π.Κ.Χ. Η εφταήμερη Γιορτή των Σκηνών (ή της Σκηνοπηγίας) είχε αρχίσει τη δέκατη πέμπτη ημέρα του επόμενου μήνα, του εβδόμου, του μήνα Τισρί, και είχε ήδη φτάσει στην έβδομη ημέρα της, την εικοστή πρώτη ημέρα του Τισρί. Την επόμενη ημέρα, την 22η Τισρί, επρόκειτο να γίνει μια επίσημη σύναξη όσων βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ για τη γιορτή. Και οι είκοσι τέσσερις υποδιαιρέσεις (ή αλλιώς τάξεις) του Ααρωνικού ιερατείου αναμενόταν να παρευρίσκονται στη Γιορτή των Σκηνών εκεί στην πρωτεύουσα. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Βασιλιάς Σολομών, ο γιος του Δαβίδ, επέλεξε τη Γιορτή των Σκηνών για να εγκαινιάσει το ναό της λατρείας του Ιεχωβά τον οποίο είχε αποπερατώσει.—1 Βασιλέων 8:62-66· 6:37, 38· 2 Χρονικών 7:7-10.
2. Πώς αλλιώς ονομαζόταν η Γιορτή των Σκηνών, και ποια ήταν τα χαρακτηριστικά της;
2 Αυτή η γιορτή του έβδομου μήνα, πέντε ημέρες μετά την Ημέρα της Εξιλέωσης, ονομαζόταν επίσης Γιορτή της Συγκομιδής. Λόγω της συγκομιδής των γεωργικών προϊόντων της γης, οι Ισραηλίτες είχαν λάβει την εξής εντολή: «Πρέπει να χαρείτε ενώπιον του Ιεχωβά του Θεού σας εφτά ημέρες. Και πρέπει να τη γιορτάζετε ως γιορτή για τον Ιεχωβά εφτά ημέρες το χρόνο. Ως νομοθέτημα που θα ισχύει στον αιώνα κατά τη διάρκεια των γενεών σας, πρέπει να τη γιορτάζετε τον έβδομο μήνα. Στις σκηνές πρέπει να κατοικείτε εφτά ημέρες. Όλοι οι αυτόχθονες στον Ισραήλ πρέπει να κατοικήσουν στις σκηνές, προκειμένου να ξέρουν οι γενιές σας ότι στις σκηνές έβαλα τους γιους του Ισραήλ να κατοικήσουν όταν τους έβγαζα από τη γη της Αιγύπτου. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο Θεός σας».—Λευιτικό 23:33-43· Αριθμοί 29:12-38· Δευτερονόμιο 16:13-17.
3, 4. (α) Για ποιο λόγο μπορούσαν να χαίρονται εκείνοι οι Ιουδαίοι στη διάρκεια της Γιορτής της Συγκομιδής, και από ποια άποψη ήταν οι κατοικίες τους σαν αυτήν του Ιεχωβά; (β) Γιατί ήταν κατάλληλη ευκαιρία να δοθεί ένα ενθαρρυντικό άγγελμα από τον Ιεχωβά, και πώς άρχιζε αυτό το άγγελμα;
3 Δεν έχουμε πολλούς λόγους να πιστεύουμε ότι οι επαναπατρισμένοι Ισραηλίτες είχαν μεγάλη συγκομιδή το 520 Π.Κ.Χ., λαβαίνοντας υπόψη τα όσα είπε ο προφήτης Αγγαίος στην πρώτη του προφητεία. (Αγγαίος 1:5, 6, 9-11· 2:16, 17) Αλλά όσα και αν μάζεψαν στις αποθήκες τους ήταν απόρροια του ελέους και της ανοχής του Ιεχωβά. Επομένως είχαν κάθε λόγο να χαίρονται σε σχέση με τον Ιεχωβά τον Θεό τους για την εφταήμερη Γιορτή της Συγκομιδής. Και καθώς κατοικούσαν στις προσωρινές σκηνές κατά τη διάρκεια της γιορτής, μέσα και γύρω από την Ιερουσαλήμ, δεν είχαν τότε για τον εαυτό τους σπίτια με ωραία επένδυση και όμορφη σκεπή, όπως και ο Ιεχωβά δεν είχε τότε οίκο για τη λατρεία του στην Ιερουσαλήμ. Μέχρι τότε είχαν κάνει αρκετές από τις προκαταρκτικές εργασίες που απαιτούνταν για να ξαναρχίσει η ανοικοδόμηση του ναού. Χρειάζονταν και άλλη ενθάρρυνση. Εφόσον την 21η Τισρί η γιορτή συνεχιζόταν, η Ιερουσαλήμ θα ήταν κατακλυσμένη από λάτρεις του Ιεχωβά, περιλαμβανομένου και του κυβερνήτη του Ιούδα και όλου του ιερατείου, και θα ήταν η κατάλληλη στιγμή να τους δοθεί ένα θεόπνευστο άγγελμα. Ο Ιεχωβά φρόντισε να δοθεί αυτό, όπως διαβάζουμε στη συνέχεια:
4 «Τον έβδομο μήνα [Τισρί, ή αλλιώς Εθανίμ], την εικοστή πρώτη ημέρα του μήνα, ο λόγος του Ιεχωβά ήρθε μέσω του Αγγαίου του προφήτη, λέγοντας: “Πες, σε παρακαλώ, στον Ζοροβάβελ, το γιο του Σαλαθιήλ, τον κυβερνήτη του Ιούδα, και στον Ιησού, το γιο του Ιωσεδέκ, τον αρχιερέα, και σε όσους έχουν απομείνει από το λαό, λέγοντας: «Ποιος ανάμεσά σας, ο οποίος έχει απομείνει, είδε αυτόν τον οίκο στην προηγούμενη δόξα του; Και πώς τον βλέπετε τώρα; Δεν φαίνεται, σε σύγκριση με εκείνον, μηδαμινός στα μάτια σας;»”»—Αγγαίος 2:1-3.
5. (α) Τι υποδήλωνε η διατύπωση της ερώτησης του Ιεχωβά όσον αφορά εκείνους που ήταν παρόντες σε αυτή την περίσταση; (β) Δεδομένης της σύγκρισης που γινόταν, ποιο ήταν στην ουσία το μεγάλο ερώτημα;
5 Το μόνο που μπορούσαν να δουν όσοι άκουσαν την παραπάνω ερώτηση ήταν η βάση του ναού, το θεμέλιο που είχε τεθεί δεκαέξι χρόνια νωρίτερα, το 536 Π.Κ.Χ. (Έσδρας 3:8-13) Η διατύπωση της ερώτησης υποδηλώνει ότι υπήρχαν εκεί κάποιοι πολύ ηλικιωμένοι οι οποίοι είχαν εκτοπιστεί στη Βαβυλώνα και είχαν δει το ναό του Σολομώντα προτού τον καταστρέψουν οι Βαβυλώνιοι το 607 Π.Κ.Χ., ογδόντα εφτά χρόνια και πλέον νωρίτερα. Αυτοί θυμούνταν πόσο υπέροχος ήταν εκείνος ο θεϊκά σχεδιασμένος ναός του Σολομώντα. Μόνο αυτοί ήταν σε θέση να κάνουν πραγματική σύγκριση ανάμεσα σε εκείνον το ναό και σε ό,τι έβλεπαν τώρα. Αυτό που αντίκριζαν τώρα τα μάτια τους στο μέρος όπου βρισκόταν ο προηγούμενος ναός ήταν μηδαμινό σε σύγκριση με εκείνον. Ποια θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι η τελική εικόνα ενός ναού που είχε τόσο ταπεινό, ευτελές ξεκίνημα; Άξιζε τον κόπο να συνεχίσουν την ανοικοδόμηση του ναού εκείνοι οι θεοφοβούμενοι Ισραηλίτες; Εφόσον όμως ο ναός επρόκειτο να είναι ο οίκος του Ιεχωβά, το μεγάλο ερώτημα ήταν: Μπορούσε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων να φτιάξει κάτι εντυπωσιακό, κάτι αξιοπρεπές, από κάτι μηδαμινό;
6. Σε ποιον επαφιόταν στην ουσία το ζήτημα της ανοικοδόμησης του ναού, και, συνεπώς, ποιος θα ήταν στην πραγματικότητα αυτός που θα τον οικοδομούσε, και πώς;
6 Στην ουσία το ζήτημα επαφιόταν στον Θεό ο οποίος επρόκειτο να λατρεύεται στον υπό κατασκευή οίκο. Ήταν θέλημά Του να ανοικοδομηθεί ο οίκος, για τη δική του δόξα και για την προώθηση των πνευματικών συμφερόντων του έθνους του Ισραήλ; Εφόσον ήταν θέλημά Του, οι οικοδόμοι θα εκτελούσαν το δικό Του θέλημα και το δικό Του έργο. Συνεπώς, θα είχαν την επιδοκιμασία του και την υποστήριξή του, όποιοι και αν ήταν εναντίον τους και όσο πολλοί και αν ήταν αυτοί. Στην πραγματικότητα, Αυτός θα οικοδομούσε τον οίκο χρησιμοποιώντας ως όργανά του τους Ισραηλίτες οικοδόμους. Αυτό ήταν και το πιο σημαντικό, όπως παρατηρεί ο Σολομών στο εδάφιο Ψαλμός 127:1: «Αν ο Ιεχωβά δεν οικοδομήσει το σπίτι, άδικα εργάστηκαν σκληρά για αυτό οι οικοδόμοι του. Αν ο Ιεχωβά δεν φυλάξει την πόλη, άδικα έμεινε άγρυπνος ο φύλακας».
7. (α) Ποιον κυρίως αφορούσε η ανοικοδόμηση εκείνου του οίκου, και γιατί; (β) Για να μη φοβούνται εξαιτίας των εχθρών, τι είπε κατόπιν ο Ιεχωβά μέσω του Αγγαίου;
7 Εφόσον το ζήτημα αφορούσε την αγνή λατρεία του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού, περιλαμβανόταν ο ίδιος ο Ιεχωβά, ως ο εν λόγω Θεός. Αυτός θα επιτελούσε την οικοδόμηση. Επομένως, δεν έπρεπε να τους πτοεί το γεγονός ότι οι εχθροί ήταν τόσο πολυάριθμοι. Γι’ αυτόν το λόγο, ο Θεός ενέπνευσε τον προφήτη του Αγγαίο να πει: «“Αλλά τώρα να είσαι ισχυρός, Ζοροβάβελ”, λέει ο Ιεχωβά, “και να είσαι ισχυρός, Ιησού, γιε του Ιωσεδέκ, αρχιερέα”. “Και να είστε ισχυροί, όλοι εσείς, ο λαός του τόπου”, λέει ο Ιεχωβά, “και να εργάζεστε”. “Διότι εγώ είμαι μαζί σας”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων. “Θυμηθείτε αυτό για το οποίο σύναψα διαθήκη με εσάς όταν βγήκατε από την Αίγυπτο, και όταν το πνεύμα μου στεκόταν ανάμεσά σας. Μη φοβάστε”».—Αγγαίος 2:4, 5.
8. Από ποια άποψη θα έπρεπε να είναι ισχυροί εκείνοι οι οικοδόμοι του ναού, και πώς ίσχυε κάτι παρόμοιο στην περίπτωση του αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο;
8 Το ισραηλιτικό υπόλοιπο που είχε επωμιστεί την ανοικοδόμηση του ναού έπρεπε να είναι “ισχυρό” στην πίστη. Θα έδειχναν την πίστη τους με την εργασία τους στην κατασκευή του ναού. Γιατί όχι, άλλωστε; Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων ήταν μαζί τους. Όπως είπε αργότερα ο Ιουδαίος Χριστιανός απόστολος Παύλος στην εκκλησία της Ρώμης στην Ιταλία: «Τι θα πούμε, λοιπόν, για αυτά τα πράγματα; Αν ο Θεός είναι με το μέρος μας, ποιος θα είναι εναντίον μας;» (Ρωμαίους 8:31) Αυτή η θεϊκή διαβεβαίωση είναι πολύ ενισχυτική, όπως διαπίστωσε ο ίδιος ο Παύλος όταν έκανε το έργο του Θεού στην Κόρινθο τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. Σε σχέση με αυτό, η αφήγηση των Πράξεων των Αποστόλων μάς λέει: «Και μια νύχτα ο Κύριος είπε στον Παύλο μέσω οράματος: “Μη φοβάσαι, αλλά εξακολούθησε να μιλάς και μη σωπάσεις, επειδή εγώ είμαι μαζί σου και κανείς δεν θα σου επιτεθεί για να σου κάνει κακό· διότι έχω πολύ λαό σε αυτή την πόλη”». Έδειξε ο Παύλος πίστη και ενήργησε όπως του υποδείχτηκε; Η αφήγηση αναφέρει: «Γι’ αυτό, έμεινε εκεί έναν χρόνο και έξι μήνες, διδάσκοντας ανάμεσά τους το λόγο του Θεού».—Πράξεις 18:9-11.
9. (α) Παρόμοια, όσον αφορά ποια ιδιότητα έπρεπε να είναι “ισχυροί” εκείνοι οι οικοδόμοι του ναού, και ποιοι θα έπρεπε να αναλάβουν την ηγεσία; (β) Τι είχε συνάψει ο Θεός με τους προπάτορές τους το οποίο έπρεπε να θυμηθούν αυτοί, και γιατί ήταν αυτό κατάλληλο τώρα;
9 Κατά τον ίδιο τρόπο, το επαναπατρισμένο ισραηλιτικό υπόλοιπο έπρεπε να είναι “ισχυρό” όσον αφορά την εμπιστοσύνη του στον Παντοδύναμο Θεό και να εκτελέσει το έργο Του. Οι σπουδαιότεροι αξιωματούχοι τους, ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ και ο Αρχιερέας Ιησούς, είχαν την ευθύνη να ηγούνται, και οι υπόλοιποι θα ακολουθούσαν και θα εργάζονταν μαζί τους. Έπρεπε να θυμηθούν τη διαθήκη την οποία είχε συνάψει ο Ιεχωβά με τους προπάτορές τους τότε που τους οδήγησε έξω από την Αίγυπτο. Ήταν πολύ κατάλληλη αυτή η υπενθύμιση που τους έδωσε ο Αγγαίος, γιατί οι προπάτορές τους ζούσαν σε σκηνές στη διάρκεια της σαραντάχρονης πορείας τους από την Αίγυπτο στην Υποσχεμένη Γη, και τώρα, ορίστε! το ισραηλιτικό υπόλοιπο στην Ιερουσαλήμ τηρούσε τη Γιορτή των Σκηνών σε ανάμνηση αυτής της εμπειρίας που είχαν ζήσει οι προπάτορές τους. Οι προπάτορές τους είχαν συναντήσει εχθρούς στην πορεία τους· αλλά ο Ιεχωβά είχε ελευθερώσει το λαό του και είχε τηρήσει τη διαθήκη του και τους έφερε στην Υποσχεμένη Γη. Ο ίδιος απελευθερωτής Θεός ήταν μαζί με το ισραηλιτικό υπόλοιπο στη Γιορτή των Σκηνών, εκεί στην Ιερουσαλήμ. Δεν έπρεπε να φοβούνται.
ΠΡΟΛΕΓΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΟΞΑ
10, 11. (α) Γιατί δεν θα έπρεπε να αποθαρρύνονται εκείνοι οι οικοδόμοι του ναού από τη συγκριτική εικόνα των πραγμάτων; (β) Για να τονώσει τις προσδοκίες τους, τι είπε κατόπιν ο Ιεχωβά μέσω του Αγγαίου;
10 Το ισραηλιτικό υπόλοιπο δεν έπρεπε να αποθαρρύνεται επειδή αυτό που ξεκινούσε να κατασκευάσει έμοιαζε μηδαμινό σε σύγκριση με τον περίλαμπρο ναό του Σολομώντα, ο οποίος ήταν φημισμένος σε όλο τον κόσμο. Ίσως δεν περίμεναν να προκύψει κάτι σημαντικό ή αξιόλογο από τις προσπάθειες που θα κατέβαλλαν για να χτίσουν το ναό. Ωστόσο, ο Ιεχωβά διέβλεπε ότι οι κόποι της πίστης τους θα επιτελούσαν κάτι το εξαιρετικά σπουδαίο. Έτσι λοιπόν, για να τους παροτρύνει, για να τους ενθαρρύνει εμφυσώντας τους υψηλές προσδοκίες, ο Ιεχωβά εξήγησε κατόπιν γιατί δεν θα έπρεπε να φοβούνται, αλλά απεναντίας να είναι ισχυροί στην πίστη και να εργάζονται, λέγοντας μέσω του προφήτη Αγγαίου:
11 «Διότι αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Ακόμη μια φορά—λίγος καιρός απομένει—και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά”. “Και θα σείσω όλα τα έθνη, και θα έρθουν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών· και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».—Αγγαίος 2:6, 7.
12. Παρά το παγκόσμιο σείσιμο, τι θα παρέμενε όρθιο, και ποιοι λέχθηκε ότι θα στρέφονταν στον Ιεχωβά;
12 Δεν ήταν συναρπαστική αυτή η προοπτική που είχε το ισραηλιτικό υπόλοιπο σχετικά με τον οίκο λατρείας τον οποίο αυτοί επρόκειτο να οικοδομήσουν; Ο ίδιος ο Ιεχωβά των στρατευμάτων έθετε αυτή την προοπτική μπροστά τους, γι’ αυτό και ήταν βέβαιο ότι θα πραγματοποιούνταν. Επρόκειτο να λάβει χώρα ένας παγκόσμιος κλονισμός. Θα τον προκαλούσε Εκείνος. Αυτά που βρίσκονταν ψηλά και αυτά που βρίσκονταν χαμηλά αναφορικά με τη γη τους θα σείονταν, με αποτέλεσμα είτε να μετατοπιστούν είτε ακόμη και να καταστραφούν. Αλλά μέσα σε όλο αυτό το σείσιμο, ένα πράγμα ήταν βέβαιο ότι θα παρέμενε όρθιο—εκείνος ο οίκος τον οποίο είχε χτίσει το ισραηλιτικό υπόλοιπο! Αυτό σήμαινε ότι η αγνή λατρεία του Ιεχωβά επρόκειτο να διαρκέσει, όπως διήρκεσε και ο οίκος Του. Εκείνος θα γέμιζε τον οίκο της λατρείας Του με δόξα, γιατί θα έρχονταν μέσα σε αυτόν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών. Αυτά τα επιθυμητά πράγματα θα τα έφερναν εκεί όλοι όσοι είχαν στραφεί στη λατρεία Του προερχόμενοι από όλα τα έθνη. Αυτός ο οίκος της θεϊκής λατρείας θα γινόταν ο πιο σημαντικός και φημισμένος οίκος στη γη. Δεν θα λάτρευαν εκεί τον Ιεχωβά μόνο οι φυσικοί Ισραηλίτες, αλλά και μη Ιουδαίοι από όλα τα έθνη!
13. Ποια διαβεβαίωση είχαν αυτή τη φορά οι εργάτες σχετικά με την εργασία τους στην οικοδόμηση του ναού, και έτσι είχαν κίνητρο για να κάνουν ποιο πράγμα;
13 Αυτό έδινε τη διαβεβαίωση στο ισραηλιτικό υπόλοιπο ότι αυτή τη φορά θα ολοκλήρωναν την οικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Ανεξάρτητα από το τι κοσμοϊστορικά γεγονότα μπορεί να λάβαιναν χώρα γύρω τους, αυτός ο στόχος επρόκειτο να επιτευχθεί με ένδοξο τρόπο. Όσο αναστατωμένος, τρομαγμένος και καταρρακωμένος και αν ήταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος από τον κλονισμό και το σείσιμο που τον είχαν συνταράξει, το οικοδομικό έργο του οίκου της λατρείας του Ιεχωβά έπρεπε να προχωρήσει—προς την ένδοξη ολοκλήρωσή του! Και μετά θα λάβαινε χώρα η θριαμβευτική εγκαινίασή του! (Δευτερονόμιο 20:5) Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είχε δώσει το λόγο του, και έτσι αυτό οπωσδήποτε θα πραγματοποιούνταν! Εμπρός, λοιπόν, για δουλειά, με την ενίσχυση της δύναμής Του! Υπάρχει κάθε κίνητρο για δουλειά!
14, 15. Με τι σχετίζεται η έκφραση «ακόμη μια φορά»—πού και πότε;
14 Πότε θα γινόταν, όμως, αυτό; Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είπε: «Ακόμη μια φορά—λίγος καιρός απομένει—και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά». (Αγγαίος 2:6) «Ακόμη μια φορά»—σε σχέση με ποια προηγούμενη φορά; Πότε προηγουμένως έκανε Εκείνος ένα τέτοιο σείσιμο; Αυτό θα πρέπει να συνέβη νοτιότερα, στο Όρος Σινά, τον τρίτο σεληνιακό μήνα (Σιβάν) του έτους 1513 Π.Κ.Χ., του έτους στο οποίο έλαβε χώρα η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο. Την πρώτη ημέρα εκείνου του μήνα (Σιβάν) στρατοπέδευσαν μπροστά στο Όρος Σινά, στο βουνό όπου ο Ιεχωβά, μέσω του αγγέλου του, είχε εμφανιστεί στον προφήτη Μωυσή χρησιμοποιώντας το θαυματουργικό φαινόμενο της φλεγόμενης βάτου που δεν κατακαιγόταν. Τι συνέβη την τρίτη ημέρα αφότου κατασκήνωσαν εκεί; Ας διαβάσουμε την αφήγηση στα εδάφια Έξοδος 19:16-19:
15 «Και την τρίτη ημέρα, όταν έγινε πρωί, άρχισαν να γίνονται βροντές και αστραπές και εμφανίστηκε ένα βαρύ σύννεφο πάνω στο βουνό και ακούστηκε ένας πολύ δυνατός ήχος κέρατος, ώστε όλος ο λαός που βρισκόταν στο στρατόπεδο άρχισε να τρέμει. Ο Μωυσής, λοιπόν, έφερε το λαό έξω από το στρατόπεδο για να συναντήσουν τον αληθινό Θεό και αυτοί στάθηκαν στους πρόποδες του βουνού. Και το Όρος Σινά έβγαζε καπνούς από παντού, εξαιτίας του ότι ο Ιεχωβά κατέβηκε πάνω του μέσα σε φωτιά· και ο καπνός του ανέβαινε σαν καπνός κλιβάνου και όλο το βουνό έτρεμε πάρα πολύ. Καθώς ο ήχος του κέρατος γινόταν ολοένα και πιο δυνατός, ο Μωυσής μιλούσε και ο αληθινός Θεός του απαντούσε με φωνή».
16, 17. (α) Ποια προειδοποίηση απευθύνθηκε τότε, και τι δόθηκε στη συνέχεια; (β) Ποια παράκληση έκαναν τότε οι Ισραηλίτες όσον αφορά το αν θα άκουγαν τη φωνή του Θεού απευθείας;
16 Στη συνέχεια, αφού έδωσε οδηγίες στους Ισραηλίτες να φροντίσουν να κρατήσουν την πρέπουσα απόσταση από το βουνό ώστε να μην το αγγίξουν, ο Ιεχωβά μέσω του αγγέλου του εξήγγειλε τις Δέκα Εντολές από την κορυφή του Όρους Σινά. (Έξοδος 19:20 ως 20:17) Έπειτα από αυτή τη θεϊκή αποκάλυψη, θέλησε ο ισραηλιτικός λαός να ακούσει ξανά τη φωνή του Ιεχωβά απευθείας; Ο Μωυσής μάς λέει τα εξής:
17 «Τώρα, όλος ο λαός έβλεπε τις βροντές και τις αστραπές και τον ήχο του κέρατος και το βουνό που έβγαζε καπνούς. Όταν ο λαός το είδε αυτό, τότε τους έπιασε τρόμος και στάθηκαν σε απόσταση. Και έλεγαν στον Μωυσή: “Εσύ να μιλάς μαζί μας, και εμείς ας ακούμε· αλλά ας μη μιλάει ο Θεός μαζί μας, για να μην πεθάνουμε”. Ο Μωυσής, λοιπόν, είπε στο λαό: “Μη φοβάστε, επειδή για να σας υποβάλει σε δοκιμή έχει έρθει ο αληθινός Θεός και προκειμένου να παραμείνει ο φόβος του μπροστά στο πρόσωπό σας ώστε να μην αμαρτήσετε”. Και ο λαός στεκόταν σε απόσταση, αλλά ο Μωυσής πλησίασε στο σκοτεινό σύννεφο όπου ήταν ο αληθινός Θεός».—Έξοδος 20:18-21.
18. (α) Αργότερα, πότε αναφέρθηκε ο Μωυσής σε εκείνα τα γεγονότα του Όρους Σινά, και τι είπε για αυτά ο Δαβίδ στον 68ο Ψαλμό; (β) Ποια ήταν η σχέση ανάμεσα σε αυτόν τον κλονισμό και στην κατασκευή και εγκαινίαση της ιερής σκηνής;
18 Στις αποχαιρετιστήριες ομιλίες του προς τη νεότερη γενιά των Ισραηλιτών, σχεδόν σαράντα χρόνια αργότερα, ο προφήτης Μωυσής αναφέρθηκε ξανά σε εκείνα τα γεγονότα του Όρους Σινά. (Δευτερονόμιο 4:9-14· 18:15-19) Ακόμη και ο ψαλμωδός Δαβίδ, σε έναν μελωδικό ψαλμό του, μίλησε για αυτά με θεϊκή έμπνευση: «Θεέ, όταν προχωρούσες μπροστά από το λαό σου, όταν πορευόσουν μέσα στην έρημο—. . . η γη σείστηκε και ο ουρανός στάλαξε εξαιτίας του Θεού· αυτό το Σινά σείστηκε εξαιτίας του Θεού, του Θεού του Ισραήλ». (Ψαλμός 68:7, 8) Αυτός ο κλονισμός ενός ολόκληρου βουνού δεν ξεχάστηκε σύντομα. Είναι ενδιαφέρον επίσης ότι αυτό το σείσιμο του Όρους Σινά έλαβε χώρα εννιά μήνες προτού ολοκληρώσουν οι Ισραηλίτες την κατασκευή της ιερής σκηνής της συνάντησης. Κατόπιν, η εγκαινίαση αυτής της άγιας σκηνής πραγματοποιήθηκε την πρώτη ημέρα του πρώτου σεληνιακού μήνα (Νισάν) του επόμενου έτους, του 1512 Π.Κ.Χ. Επομένως, ο κλονισμός και το σείσιμο προηγήθηκαν της έναρξης της λατρείας του Ιεχωβά σε αυτή τη σκηνή, η οποία στήθηκε στην έρημο του Σινά.—Έξοδος 39:42 ως 40:37.
19. Σύμφωνα με το εδάφιο Αγγαίος 2:6, ο Ιεχωβά επρόκειτο να κάνει και άλλο ένα σείσιμο, το οποίο όμως θα αφορούσε ποια πράγματα αυτή τη φορά;
19 Σύμφωνα με αυτά που διακήρυξε ο Ιεχωβά στο εδάφιο Αγγαίος 2:6, είχε σκοπό του να κάνει και άλλο ένα σείσιμο, ή κλονισμό, της γης το οποίο θα συνοδευόταν επίσης από σείσιμο των ουρανών και της θάλασσας και της ξηράς. Πότε; «Ακόμη μια φορά—λίγος καιρός απομένει», είπε ο Ίδιος.
20. Όσον αφορά τον ανοικοδομημένο ναό της Ιερουσαλήμ, σε ποια χρονική περίοδο θα έπρεπε να συμβεί εκείνο το σείσιμο ως μια πρώτη εκπλήρωση των εδαφίων Αγγαίος 2:6-9;
20 Όταν το είπε αυτό ήταν η 21η Τισρί του έτους 520 Π.Κ.Χ. Η ανοικοδόμηση του ναού δεν ολοκληρώθηκε παρά μόνο την τρίτη ημέρα του δωδέκατου σεληνιακού μήνα (3 Αδάρ) του έκτου έτους (515 Π.Κ.Χ.) της βασιλείας του Πέρση Δαρείου Α΄. Αυτό σήμαινε ότι πέρασαν πάνω από τέσσερα χρόνια και τέσσερις σεληνιακοί μήνες από τότε που ειπώθηκε η προφητεία του Ιεχωβά η οποία αναγράφεται στα εδάφια Αγγαίος 2:6-9. Στη συνέχεια θα λάβαινε χώρα η εγκαινίαση του ανοικοδομημένου ναού. Και μετά ο Ιεχωβά θα εκπλήρωνε το λόγο του και θα γέμιζε εκείνον τον ιερό οίκο με δόξα. (Έσδρας 4:24· 6:14, 15) Επομένως, ο κλονισμός και το σείσιμο που θα εκπλήρωναν την προφητεία του αναφορικά με αυτόν τον ανοικοδομημένο ναό της Ιερουσαλήμ θα έπρεπε να συμβούν σε αυτή τη χρονική περίοδο (520-515 Π.Κ.Χ.) ως μια πρώτη εκπλήρωση της προφητείας. Τα ιστορικά αρχεία θα πρέπει να δείχνουν πώς η προφητεία βρήκε την εκπλήρωσή της στα διεθνή γεγονότα εκείνης της συγκεκριμένης εποχής. Πράγματι, ήταν μια εποχή αξιοσημείωτης αναταραχής για την Περσική Αυτοκρατορία.
21. Γιατί θα πρέπει να ενδιαφέρει εμάς σήμερα μια μεγαλύτερη εκπλήρωση της προφητείας των εδαφίων Αγγαίος 2:6-9;
21 Πρέπει, όμως, να θυμόμαστε ότι ο ανοικοδομημένος ναός της Ιερουσαλήμ δεν ήταν παρά ένας τύπος. Αποτελούσε απεικόνιση σε μικρογραφία του μεγαλύτερου ναού του Ιεχωβά, του πνευματικού ναού του όπου τον λατρεύει σήμερα ο αφιερωμένος λαός του. Γι’ αυτό, η μεγαλύτερη και οριστική εκπλήρωση των εδαφίων Αγγαίος 2:6-9 είναι η εκπλήρωση που θα πρέπει να ενδιαφέρει εμάς σήμερα.
ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ
22. Από ποιο έτος και μετά υπάρχει αστάθεια στα σύγχρονα έθνη, και ποιο ερώτημα γεννάται;
22 Όσοι είναι καλά ενημερωμένοι θα συμφωνήσουν αμέσως ότι, από το δέκατο τέταρτο έτος του εικοστού μας αιώνα, συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο στα έθνη. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος άρχισε το 1914 Κ.Χ., σηματοδότησε μια σειρά γεγονότων που έχουν κάνει όλα τα έθνη να παραπαίουν σήμερα. Όλες οι προσπάθειες σταθεροποίησης που καταβάλλουν, ακόμη και με τη βοήθεια του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που έχει ως σκοπό του την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, συνεχίζουν να αποτυγχάνουν. Ποια είναι η σημασία όλων αυτών; Ποια θα είναι η κατάληξή τους; Οι πολιτικοί αναλυτές και οι ιστορικοί του κόσμου δεν έχουν αξιόπιστη απάντηση. Δεν υπάρχει όμως απάντηση;
23. Σε ποιο άγγελμα του έκτου αιώνα Π.Κ.Χ. περιέχεται η απάντηση;
23 Η απάντηση περιέχεται στα λόγια που αντηχούν στα αφτιά μας προερχόμενα από την Ιερουσαλήμ του έκτου αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Ακόμη μια φορά—λίγος καιρός απομένει—και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά”. “Και θα σείσω όλα τα έθνη, και θα έρθουν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών· και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».—Αγγαίος 2:6, 7.
24. Ποιες ερωτήσεις ανακύπτουν σχετικά με την εφαρμογή εκείνων των προφητικών λόγων;
24 Πώς γνωρίζουμε, όμως, ότι εκείνα τα συναρπαστικά λόγια που μεταδόθηκαν σε εμάς μέσω του Αγγαίου, του προφήτη του Ιεχωβά, δεν εφαρμόζονταν μόνο στην εποχή εκείνου του προφήτη ή “λίγο καιρό” αργότερα; Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτά ακριβώς τα λόγια έχουν μια σύγχρονη εκπλήρωση στη δική μας εποχή;
25. (α) Σε ποια παράθεση που απευθύνθηκε αργότερα σε ανθρώπους του ίδιου γένους μπορούμε να εντοπίσουμε την απάντηση; (β) Γιατί έπρεπε να είναι εκείνοι προσεκτικοί, εξαιτίας μιας καταστροφής που πλησίαζε;
25 Το γνωρίζουμε αυτό επειδή πολύ καιρό μετά την προφητεία του Αγγαίου, συγκεκριμένα, περίπου 580 χρόνια αργότερα, εκείνα τα προφητικά λόγια παρατέθηκαν ξανά κατόπιν θεϊκής έμπνευσης, και τους αποδόθηκε μια μελλοντική εφαρμογή στο τέλος αυτού του διεθνούς συστήματος πραγμάτων. Όπως τα προφητικά λόγια του Αγγαίου, έτσι και η παράθεση αυτών των λόγων του απευθύνθηκε σε Εβραίους, απογόνους του πατριάρχη Αβραάμ του Εβραίου, μόνο που αυτοί οι μεταγενέστεροι Εβραίοι είχαν γίνει Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας. (Γένεση 14:13· Εβραίους 1:1, 2· 2:16) Η παράθεση από την προφητεία του Αγγαίου διατυπώθηκε σε αυτούς περίπου δέκα χρόνια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ανοικοδομημένου ναού της από τους Ρωμαίους το 70 Κ.Χ. Συνεπώς, πλησίαζε μια μεγάλη αλλαγή, και οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι έπρεπε τώρα να είναι προσεκτικοί ώστε να μην υποστούν βλάβη και απώλειες μαζί με εκείνους τους άπιστους Εβραίους που παρέμεναν προσκολλημένοι στην επίγεια Ιερουσαλήμ και στον υλικό της ναό.
26. Για να μπορέσουν να αποφύγουν τυχόν βλάβη οι εκχριστιανισμένοι αυτοί Εβραίοι, τι τους είπε ο συγγραφέας, κάνοντας μια αναφορά στον Ησαύ;
26 Καθώς εξηγούσε στους εκχριστιανισμένους Εβραίους πώς μπορούσαν να αποφύγουν ανεπανόρθωτη βλάβη επιδιώκοντας την ορθή πορεία με την πρέπουσα εκτίμηση για τις πνευματικές αξίες, ο θεόπνευστος συγγραφέας τούς είπε: «Να επιδιώκετε ειρήνη με όλους τους ανθρώπους, και τον αγιασμό χωρίς τον οποίο κανείς δεν θα δει τον Κύριο, προσέχοντας να μη στερηθεί κανείς την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού· να μη φυτρώσει δηλητηριώδης ρίζα και προξενήσει αναστάτωση και μολυνθούν πολλοί από αυτήν· να μην υπάρχει πόρνος ούτε κάποιος που δεν εκτιμάει τα ιερά πράγματα, όπως ο Ησαύ, ο οποίος σε αντάλλαγμα για ένα γεύμα έδωσε τα δικαιώματα που είχε ως πρωτότοκος. Διότι γνωρίζετε ότι και ύστερα, όταν θέλησε να κληρονομήσει την ευλογία, απορρίφθηκε, γιατί αν και εκζήτησε ένθερμα αλλαγή γνώμης [από μέρους του Ισαάκ του πατέρα του] με δάκρυα, δεν βρήκε τόπο για αυτήν [στον Ισαάκ]».—Εβραίους 12:14-17.
27. (α) Γιατί ήταν πιο σοβαρή η κατάσταση αυτών των εκχριστιανισμένων Εβραίων από εκείνη των προπατόρων τους στο Όρος Σινά; (β) Πώς θα μπορούσαν να αποφύγουν να γίνουν σαν τον Ησαύ;
27 Για αυτούς τους εκχριστιανισμένους Εβραίους τα πράγματα είχαν αλλάξει δραστικά από τότε που έγιναν ακόλουθοι του Μεσσία, του Ιησού, του απογόνου του Βασιλιά Δαβίδ και του πατριάρχη Αβραάμ. Αυτοί οι Εβραίοι αντιμετώπιζαν ένα μεγαλύτερο και σοβαρότερο ζήτημα από αυτό που αντιμετώπισαν οι προπάτορές τους όταν οδηγήθηκαν από τον προφήτη Μωυσή στο Όρος Σινά το 1513 Π.Κ.Χ. Διακυβεύονταν μεγαλύτερα πράγματα τα οποία μπορούσαν να χαθούν μόνιμα, επιφέροντας τελικά καταστροφή σε όσους θα έχαναν αυτά τα πράγματα. Όπως ο πατριάρχης Ισαάκ, ο γιος του Αβραάμ, αρνήθηκε να μεταμεληθεί παρά τα δάκρυα του υλιστή γιου του, του Ησαύ, έτσι και ο Ιεχωβά Θεός δεν θα μεταμελούνταν αν αυτοί οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι έχαναν την εκτίμησή τους για την παρ’ αξία καλοσύνη Του η οποία τους δείχτηκε μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αντί να είναι σαν τον Ησαύ ο οποίος θεώρησε ευτελή την αξία των πνευματικών ευκαιριών που διανοίγονταν μπροστά του λόγω του ότι ήταν εγγονός του Αβραάμ, αυτοί θα έπρεπε να αποφύγουν την υιοθέτηση μιας βέβηλης στάσης εκδηλώνοντας ανεπιφύλακτη εκτίμηση για τα ιερά πράγματα και εμμένοντας σε αυτά. Να γιατί ο θεόπνευστος συγγραφέας είπε στη συνέχεια σε αυτούς τους εκχριστιανισμένους Εβραίους, οι οποίοι είχαν πλέον εισαχθεί σε μια νέα διαθήκη μέσω του Ιησού Χριστού, τα εξής:
28. Σύμφωνα με το συγγραφέα, τι δεν είχαν πλησιάσει αυτοί οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι;
28 «Διότι [δηλαδή, Λόγω αυτών που μόλις ανέφερα στις προηγούμενες προτάσεις] δεν έχετε πλησιάσει αυτό το οποίο μπορεί να ψηλαφηθεί [όπως είναι το Όρος Σινά] και το οποίο φλέγεται με φωτιά, και ένα σκοτεινό σύννεφο και πυκνό σκοτάδι και θύελλα, και τον ήχο σάλπιγγας και τη φωνή λόγων, στο άκουσμα της οποίας φωνής ο λαός εκλιπάρησε να μην προστεθεί σε αυτούς άλλος λόγος. Διότι δεν μπορούσαν να υποφέρουν την εντολή: “Και αν ένα ζώο αγγίξει το βουνό, πρέπει να λιθοβοληθεί”. Επίσης, το θέαμα ήταν τόσο φοβερό που ο Μωυσής [ο μεσίτης] είπε: “Φοβάμαι και τρέμω”.
29. Τι είχαν πλησιάσει, όμως, αυτοί οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι, και ποιες προοπτικές είχαν;
29 »Εσείς, όμως, έχετε πλησιάσει ένα Όρος Σιών και μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ, και μυριάδες αγγέλων [όχι μόνο τους αγγέλους που παρευρίσκονταν εκεί στο Όρος Σινά], σε γενική σύναξη, και την εκκλησία των πρωτοτόκων [Χριστιανών πρωτότοκων γιων του Θεού οι οποίοι είναι μεγαλύτεροι από τον Ησαύ, τον πρωτότοκο γιο του Ισαάκ] που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς [όχι στα επίγεια οικογενειακά αρχεία του Ισαάκ], και τον Θεό, τον Κριτή όλων [όχι τον άγγελο που εκπροσωπούσε τον Θεό στο Όρος Σινά], και τις πνευματικές ζωές των δικαίων οι οποίοι έχουν τελειοποιηθεί [όχι καταδικασμένων αμαρτωλών σαν τους Εβραίους στο Όρος Σινά], και τον Ιησού, τον μεσίτη μιας νέας διαθήκης [καλύτερης από τη διαθήκη του Νόμου, μεσίτης της οποίας ήταν ο Μωυσής], και το αίμα του ραντίσματος, το οποίο μιλάει με καλύτερο τρόπο από το αίμα του Άβελ [δηλαδή, το αίμα του Ιησού Χριστού]».—Εβραίους 12:18-24· Γαλάτες 3:19· Πράξεις 7:37, 38.
30. Επομένως, τι αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τώρα σχετικά με τη θέση στην οποία βρίσκονταν εκείνοι οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι;
30 Αναλογιζόμενοι όλα εκείνα τα μεγαλύτερα πράγματα τα οποία είχαν πλησιάσει οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι, αντιλαμβανόμαστε ότι βρίσκονταν σε μια σοβαρότερη κατάσταση από ό,τι οι Εβραίοι προπάτορές τους μπροστά στο Όρος Σινά της Αραβίας το 1513 Π.Κ.Χ. Θα έχαναν περισσότερα. Η πιθανότητα της αιώνιας καταστροφής ήταν υπαρκτή για αυτούς αν γίνονταν σαν τον πρωτότοκο γιο του Ισαάκ, τον Ησαύ, και έχαναν την εκτίμησή τους για τα ιερά πράγματα που συνδέονται με τους πνευματικούς πρωτότοκους γιους του Θεού, οι οποίοι είναι καταγραμμένοι στους ουρανούς.
31. Για ποιους αληθεύει το ίδιο σήμερα, και έτσι τι θα πρέπει να κάνουν αυτοί με προθυμία;
31 Το ίδιο αληθεύει για όσους ισχυρίζονται σήμερα ότι είναι Χριστιανοί, ανεξάρτητα από το αν είναι Ιουδαίοι που έχουν μεταστραφεί ή Εθνικοί που έχουν μεταστραφεί. Πρέπει να αναγνωρίζουμε ποιος είναι αυτός που μας μιλάει—ο Θεός—μέσω του εμπνευσμένου Λόγου του, της Αγίας Γραφής. Επομένως, πρέπει να ακούμε με προθυμία τα επιπρόσθετα πράγματα που μας έχει πει μέσω του Μεσίτη Ιησού Χριστού και των μαθητών του οι οποίοι έγραψαν ιερά συγγράμματα κατόπιν θεϊκής έμπνευσης. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε την εκδήλωση ανεπιφύλακτης εκτίμησης για αυτά τα σημαντικότατα πράγματα. Δεν θα πρέπει να εξαιρούμε τον εαυτό μας από το να ακούει και να προσέχει αυτά τα πράγματα. Γι’ αυτό, ο θεόπνευστος συγγραφέας που έγραψε στους Χριστιανούς Εβραίους λέει στη συνέχεια:
32. Γι’ αυτό, τι είπε στη συνέχεια ο συγγραφέας σχετικά με το αίτημα για απαλλαγή;
32 «Κοιτάξτε να μη ζητήσετε απαλλαγή [να μην εξαιρείτε τον εαυτό σας] από αυτόν που μιλάει. Διότι αν δεν διέφυγαν εκείνοι οι οποίοι ζήτησαν απαλλαγή από αυτόν που έδινε θεϊκή προειδοποίηση πάνω στη γη, πολύ περισσότερο δεν θα διαφύγουμε εμείς αν απομακρυνθούμε από αυτόν που μιλάει από τους ουρανούς. Εκείνον τον καιρό η φωνή του κλόνισε τη γη [χωρίς όμως να συντρίψει το Όρος Σινά], αλλά τώρα έχει υποσχεθεί, λέγοντας: “Ακόμη μια φορά εγώ θα σείσω, όχι μόνο τη γη, αλλά και τον ουρανό”».
33. Πού βρίσκουμε αυτή την υπόσχεση του Θεού, και γιατί θεώρησε ο συγγραφέας κατάλληλο να την παραθέσει εδώ;
33 Πού βρίσκουμε αυτή την υπόσχεση του Ιεχωβά Θεού; Σαφώς στην προφητεία του Αγγαίου, κεφάλαιο δεύτερο και εδάφιο έξι, η οποία δόθηκε στην αρχαία Ιερουσαλήμ, με τα εξής λόγια: «Διότι αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Ακόμη μια φορά—λίγος καιρός απομένει—και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά”». Αλλά εκείνη η θεϊκή υπόσχεση δεν εκπληρώθηκε πλήρως “λίγο καιρό” μετά την εξαγγελία της από τον προφήτη Αγγαίο. Γι’ αυτόν το λόγο, ο συγγραφέας που έγραψε στους εκχριστιανισμένους Εβραίους κάνει ένα επιπλέον θεόπνευστο σχόλιο για εκείνη τη θεϊκή υπόσχεση που αφορούσε τον κλονισμό τόσο του ουρανού όσο και της γης:
34. Ποιο σχόλιο κάνει ο συγγραφέας γύρω από το εδάφιο Αγγαίος 2:6 το οποίο παρέθεσε;
34 «Η έκφραση “Ακόμη μια φορά” υποδηλώνει την απομάκρυνση των κλονιζομένων πραγμάτων ως πραγμάτων που είναι κατασκευασμένα, για να παραμείνουν τα πράγματα που δεν κλονίζονται. Γι’ αυτό, εφόσον θα λάβουμε μια βασιλεία που δεν μπορεί να κλονιστεί, ας έχουμε [εμείς, ανόμοια με τον Ησαύ,] παρ’ αξία καλοσύνη, μέσω της οποίας μπορούμε να αποδίδουμε στον Θεό ευπρόσδεκτα ιερή υπηρεσία με θεοσεβή φόβο και δέος. Διότι ο Θεός μας είναι επίσης φωτιά που κατατρώει [καταστροφικός όπως η φωτιά με την οποία φλεγόταν το Όρος Σινά]».—Εβραίους 12:25-29.
35. Σε ποιον καιρό εφαρμόζει ο συγγραφέας την έκφραση «Ακόμη μια φορά», και έτσι τι θα πρέπει να βρίσκεται κοντά όσον αφορά τα κλονιζόμενα, κατασκευασμένα πράγματα;
35 Προσέξαμε το σημείο; Ο συγγραφέας που έγραψε στους εκχριστιανισμένους Εβραίους εφαρμόζει τη θεόπνευστη έκφραση «Ακόμη μια φορά» στο μέλλον και εξηγεί ότι το μόνο που δεν μπορεί να κλονιστεί είναι η βασιλεία την οποία θα λάβουν οι Χριστιανοί που αποδίδουν ιερή υπηρεσία στον Θεό με ευπρόσδεκτο τρόπο. Εξηγεί επίσης ότι η «απομάκρυνση» όλων των κατασκευασμένων πραγμάτων που κλονίζονται θα αφήσει ελεύθερο το πεδίο για εκείνη τη βασιλεία, η οποία είναι μια κυβέρνηση που θα παραμείνει σταθερή και σε ισχύ. Τα κλονιζόμενα, κατασκευασμένα πράγματα δεν έχουν “απομακρυνθεί” ακόμη, μολονότι ήδη σείονται και κλονίζονται. Σαφώς, λοιπόν, σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουν τα πράγματα οι θεόπνευστες Άγιες Γραφές, η προφητεία των εδαφίων Αγγαίος 2:6, 7 έχει μια σύγχρονη εφαρμογή σε αυτόν τον εικοστό αιώνα και η ολοκληρωτική εκπλήρωση της προφητείας είναι ακόμη μελλοντική, αν και βρίσκεται πολύ κοντά!
ΠΩΣ;
36. Ποια ερώτηση γεννάται τώρα όσον αφορά τη σύγχρονη εκπλήρωση των εδαφίων Αγγαίος 2:6, 7 στον εικοστό αιώνα;
36 Οι κατά γράμμα ουρανοί, η γη, η θάλασσα και η ξηρά δεν θα “απομακρυνθούν” ούτε θα αφανιστούν. Ασφαλώς τίποτα τέτοιο δεν έγινε στα πλαίσια της πρώτης μικρογραφικής εκπλήρωσης της προφητείας, όποια και αν ήταν αυτή, στην εποχή του Αγγαίου ή λίγο καιρό αργότερα. Πώς, λοιπόν, βρίσκει εκείνη η θεϊκή υπόσχεση εφαρμογή στη σύγχρονη εκπλήρωση του εικοστού αιώνα; «Διότι αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Ακόμη μια φορά—λίγος καιρός απομένει—και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά”. “Και θα σείσω όλα τα έθνη, και θα έρθουν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών· και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».—Αγγαίος 2:6, 7.
37. Σε τι πρόκειται να καταλήξει το σείσιμο όλων των προαναφερόμενων πραγμάτων, και τι πρέπει να συμβεί σε όσα εναντιώνονται σε αυτό και το εμποδίζουν;
37 Ποιος άραγε δεν μπορεί να διακρίνει ότι το σείσιμο και ο κλονισμός όλων των προαναφερόμενων πραγμάτων πρόκειται να καταλήξουν στην ενδόξαση του Ναού του Ιεχωβά Θεού; Δηλαδή στην αύξηση της αίγλης και στην εξύψωση της αγνής λατρείας του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού, όχι σε έναν κατά γράμμα οίκο λατρείας πάνω στη γη, αλλά στον αληθινό του Ναό, συγκεκριμένα, εκεί που αποδίδεται λατρεία προς Αυτόν με πνεύμα και αλήθεια, μέσα στα πλαίσια της ειδικής του διευθέτησης. (Ιωάννης 4:21-24) Στο ζήτημα της λατρείας, πρέπει να δοθεί στον Ιεχωβά η δικαιωματική του θέση μέσα στο σύμπαν των ζωντανών πλασμάτων. Όλα όσα εναντιώθηκαν και εμπόδισαν αυτή την ορθή και αγνή λατρεία πρέπει να “απομακρυνθούν” και να εξαλειφθούν. Σύμφωνα με το θεόπνευστο συγγραφέα των εδαφίων Εβραίους 12:26, 27, το σείσιμο και ο κλονισμός όλων αυτών των πραγμάτων σημαίνουν την «απομάκρυνσή» τους, τη συντριβή τους.
38. Όσον αφορά το σείσιμο και τον κλονισμό, τι μπορεί να ειπωθεί για τα πράγματα τα οποία έχουν πλησιάσει οι χρισμένοι Χριστιανοί (Εβραίους 12:22, 23);
38 Η “πόλη του ζωντανού Θεού, η ουράνια Ιερουσαλήμ”, δεν θα κλονιστεί και δεν θα “απομακρυνθεί”. Ούτε και ο ουράνιος τόπος της, το «Όρος Σιών», θα πάθει κάτι τέτοιο. Αλλά ούτε και οι άγιες «μυριάδες αγγέλων, σε γενική σύναξη», ούτε η «εκκλησία των πρωτοτόκων που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς» ούτε οι «πνευματικές ζωές των δικαίων οι οποίοι έχουν τελειοποιηθεί». (Εβραίους 12:22, 23) Αυτά τα πράγματα τα οποία έχουν πλησιάσει οι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι, χρισμένοι Χριστιανοί δεν φθείρονται. Δεν συνδέονται ούτε εξαρτώνται από κάποιον τυπικό, υλικό ναό εδώ στη γη, σαν τους ναούς που έχτισαν στην επίγεια Ιερουσαλήμ ο Βασιλιάς Σολομών και ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ και ο Αρχιερέας Ιησούς, ο γιος του Ιωσεδέκ. Αυτά τα άφθαρτα πράγματα έχουν να κάνουν με το μεγαλύτερο ναό του Ιεχωβά, τον πνευματικό του ναό, τον μόνο που μπορεί να Τον χωρέσει στα Άγια των Αγίων του (στον ίδιο τον ουρανό). (1 Βασιλέων 8:27· Ησαΐας 66:1· Πράξεις 7:48-50· 17:24, 25· Εβραίους 9:23, 24) Επίσης, αυτά τα άφθαρτα, αμετακίνητα πράγματα έχουν να κάνουν με τη βασιλεία του Ιεχωβά «που δεν μπορεί να κλονιστεί».—Εβραίους 12:28.
39. Άρα λοιπόν, οι «ουρανοί» που σείονται είναι κατά γράμμα ή συμβολικοί, και γιατί;
39 Τι είναι, λοιπόν, οι «ουρανοί» που πρόκειται να σειστούν και να κλονιστούν και να “απομακρυνθούν”; Ο Ιεχωβά, ο μεγάλος Θεός που επιτελεί το σείσιμο, τον κλονισμό και την απομάκρυνση, μας αποκαλύπτει ξεκάθαρα την απάντηση. Στο υπέροχο βιβλίο των “σημείων”, στην Αποκάλυψη την οποία έδωσε στον Εβραίο Χριστιανό απόστολο Ιωάννη, μας παρουσιάζει μια συμβολική εικόνα της “απομάκρυνσης” εκείνων των ουρανών. Στο εδάφιο Αποκάλυψη 20:11 ενέπνευσε τον απόστολο Ιωάννη να γράψει τα εξής: «Και είδα έναν μεγάλο λευκό θρόνο και εκείνον που καθόταν σε αυτόν. Από μπροστά του έφυγε η γη και ο ουρανός, και δεν βρέθηκε τόπος για αυτά». Εκείνος ο απερχόμενος ουρανός αντικαταστάθηκε, γιατί στα εδάφια Αποκάλυψη 21:1, 2 ο Ιωάννης συνεχίζει ως εξής: «Και είδα νέο ουρανό και νέα γη· διότι ο προηγούμενος ουρανός και η προηγούμενη γη είχαν παρέλθει, και η θάλασσα δεν υπάρχει πια. Και είδα την άγια πόλη, τη Νέα Ιερουσαλήμ, να κατεβαίνει από τον ουρανό, από τον Θεό, και να είναι ετοιμασμένη σαν νύφη στολισμένη για το σύζυγό της». Όπως στην προκειμένη περίπτωση η “άγια πόλη, η Νέα Ιερουσαλήμ”, είναι ένα σημείο που εξεικονίζει «τη νύφη, τη σύζυγο του Αρνιού» (Αποκάλυψη 21:9), έτσι και ο «προηγούμενος ουρανός», ο «ουρανός» που έφυγε μπροστά από τον Θεό ο οποίος καθόταν στο μεγάλο λευκό θρόνο του, είναι ένα «σημείο», δηλαδή σύμβολο.
40, 41. Τι στοιχεία μάς δίνουν τα εδάφια Αποκάλυψη 12:3-5, 7-12 για να καταλάβουμε τι σημαίνουν οι «ουρανοί»;
40 «Σημείο» τίνος πράγματος; Προφανώς κάποιας αόρατης, πνευματικής, ουράνιας οργάνωσης που εξουσίαζε την ανθρωπότητα. Το δωδέκατο κεφάλαιο της Αποκάλυψης μας δίνει τα στοιχεία που οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα. Εκεί αναφέρεται: «Και άλλο σημείο φάνηκε στον ουρανό, και είδα έναν μεγάλο πυρόχρωμο δράκοντα με εφτά κεφάλια και δέκα κέρατα και στα κεφάλια του εφτά διαδήματα· και η ουρά του σέρνει το ένα τρίτο των άστρων του ουρανού, και τα έριξε κάτω στη γη. . . . Και ξέσπασε πόλεμος στον ουρανό: Ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του πολέμησαν με το δράκοντα, και ο δράκοντας πολέμησε και οι άγγελοί του, αλλά δεν υπερίσχυσε ούτε βρέθηκε πια τόπος για αυτούς στον ουρανό. Ρίχτηκε κάτω, λοιπόν, ο μεγάλος δράκοντας, το αρχικό φίδι, εκείνος που αποκαλείται Διάβολος και Σατανάς, ο οποίος παροδηγεί ολόκληρη την κατοικημένη γη· ρίχτηκε κάτω στη γη, και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί του. Και άκουσα μια δυνατή φωνή στον ουρανό να λέει:
41 »“Τώρα πραγματοποιήθηκε η σωτηρία και η δύναμη και η βασιλεία του Θεού μας και η εξουσία του Χριστού του, επειδή ρίχτηκε κάτω ο κατήγορος των αδελφών μας, ο οποίος τους κατηγορεί ημέρα και νύχτα ενώπιον του Θεού μας! Και αυτοί τον νίκησαν χάρη στο αίμα του Αρνιού και χάρη στο λόγο της μαρτυρίας τους, και δεν αγάπησαν την ψυχή τους ακόμη και μπροστά στο θάνατο. Γι’ αυτόν το λόγο, να ευφραίνεστε ουρανοί και όσοι κατοικείτε σε αυτούς! Αλίμονο στη γη και στη θάλασσα, επειδή ο Διάβολος κατέβηκε σε εσάς, έχοντας μεγάλο θυμό, καθώς γνωρίζει ότι έχει μικρό χρονικό διάστημα”».—Αποκάλυψη 12:3-5, 7-12.
42. Τι εξεικονίζουν οι «ουρανοί», όπως φαίνεται από αυτή την περιγραφή;
42 Με τα σημεία που χρησιμοποιεί αυτή η περιγραφή δείχνει ξεκάθαρα ότι οι συμβολικοί «ουρανοί» εξεικονίζουν την αόρατη, πνευματική οργάνωση του Σατανά του Διαβόλου και των δαιμονικών αγγέλων που βρίσκονται υπό τον έλεγχό του. Μαζί με αυτούς τους πονηρούς, δαιμονικούς αγγέλους ο Σατανάς ο Διάβολος έχει παροδηγήσει «ολόκληρη την κατοικημένη γη». Ο Ιησούς Χριστός τον αποκάλεσε “άρχοντα” του κόσμου της ανθρωπότητας. (Ιωάννης 12:31· 14:30· 16:11) Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος τον προσδιορίζει ως “τον θεό αυτού του συστήματος πραγμάτων” που τυφλώνει τις διάνοιες των απίστων. Ο Παύλος αναφέρεται επίσης σε αυτόν ως «τον άρχοντα της εξουσίας του αέρα, του πνεύματος που τώρα ενεργεί στους γιους της ανυπακοής». (2 Κορινθίους 4:4· Εφεσίους 2:2) Ο απόστολος Ιωάννης εφιστά την προσοχή στην επιρροή που ασκεί ο Σατανάς πάνω στον κόσμο της ανθρωπότητας: «Γνωρίζουμε [εμείς οι Χριστιανοί] ότι προερχόμαστε από τον Θεό, αλλά ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (1 Ιωάννη 5:19) Ο Σατανάς και οι δαιμονικοί του άγγελοι είναι αυτοί τους οποίους αναφέρει το εδάφιο Εφεσίους 6:12 ως «πονηρές πνευματικές δυνάμεις στους ουράνιους τόπους». Αυτοί είναι οι αόρατοι ουρανοί που εξουσιάζουν τώρα την πονηρή ανθρωπότητα.
43. Τι μπορεί να ειπωθεί ως προς το αν αυτοί οι «ουρανοί» έχουν ήδη αρχίσει να κλονίζονται;
43 Ευχαριστούμε, όμως, τον Παντοδύναμο Θεό για το γεγονός ότι αυτοί οι «ουρανοί» πάνω από το ανθρώπινο γένος δεν είναι μόνιμοι. Σε λίγο, και μετά την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη» που θα πλήξει όλη την ανθρωπότητα, αυτοί οι «ουρανοί» θα φύγουν μπροστά από το πρόσωπο του Ιεχωβά Θεού που κάθεται στο «μεγάλο λευκό θρόνο» του. (Αποκάλυψη 20:11) Επομένως, είναι «ουρανοί» που μπορούν να “απομακρυνθούν”. Είναι ουρανοί που μπορούν να κλονιστούν ώσπου να καταστραφούν ολοσχερώς. Ο κλονισμός τους άρχισε ήδη. Πότε; Μετά τη γέννηση στους ουρανούς της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, όταν οι «προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» τελείωσαν στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 1914 Κ.Χ. Τότε ο ενθρονισμένος Ιησούς Χριστός, ενεργώντας ως ο ουράνιος Μιχαήλ, ο «μεγάλος άρχοντας» που στέκεται υπέρ του λαού του Θεού, άρχισε να πολεμάει εναντίον του Σατανά του Διαβόλου και της δαιμονικής του οργάνωσης. Το αποτέλεσμα ήταν να κλονιστούν εκείνες οι πονηρές πνευματικές δυνάμεις, να μετατοπιστούν από την ουράνια θέση τους και να ριχτούν στη γη μας.
44. Τι έχει επιφέρει αυτός ο κλονισμός των “ουρανών” και η απώλεια των ουράνιων επαφών τους, και πότε θα τελειώσει ο κλονισμός;
44 Αλλόφρονες επειδή κλονίστηκαν και έχασαν τις προηγούμενες ουράνιες επαφές τους, έχουν επιφέρει πάμπολλα «αλίμονο» στην ανθρωπότητα, καθώς και διωγμό στον αφιερωμένο, βαφτισμένο λαό του Ιεχωβά, τους πνευματικούς Ισραηλίτες, εδώ πάνω στη γη. (Αποκάλυψη 12:5-13, 17· Δανιήλ 12:1) Αλλά ο κλονισμός τον οποίο πρέπει να υποστούν δεν έχει τελειώσει με αυτόν τον υποβιβασμό. Ο τελειωτικός κλονισμός πρέπει να λάβει χώρα μετά τον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», τον Αρμαγεδδώνα, και θα επιφέρει την πτώση τους στη φυλακή της αβύσσου, όπου θα παραμένουν περιορισμένοι στη διάρκεια των χιλίων ετών της αδιάλειπτης βασιλείας που θα ασκεί ο Χριστός πάνω στην απολυτρωμένη ανθρωπότητα. Συνεπώς, αυτοί οι πονηροί «ουρανοί» θα εξαφανιστούν και θα δώσουν τη θέση τους στους «νέους ουρανούς» στους οποίους θα κατοικεί δικαιοσύνη για πάντα.—2 Πέτρου 3:7-13· Αποκάλυψη 20:1-3.
45. Ποιες υποθέσεις έχει επηρεάσει εκείνος ο αρχικός κλονισμός αυτών των “ουρανών”, και τι πρέπει να ειπωθεί όσον αφορά έναν ενδεχόμενο κλονισμό και μια ενδεχόμενη «απομάκρυνση» της κατά γράμμα γης μας;
45 Αυτός ο υποβιβασμός και ο περιορισμός των δαιμονικών ουρανών στην περιοχή γύρω από τη γη, για «μικρό χρονικό διάστημα» ωσότου ριχτούν στην «άβυσσο», επηρέασε τρομακτικά τις ανθρώπινες υποθέσεις στη γη από το 1914 Κ.Χ. και μετά. Πώς, όμως, εκπληρώνει ο Ιεχωβά Θεός την υπόσχεσή του να σείσει και να κλονίσει και τη «γη» μαζί με τους «ουρανούς»; (Αγγαίος 2:6· Εβραίους 12:26) Όπως οι «ουρανοί» που κλονίζονται δεν είναι οι κατά γράμμα ορατοί ουρανοί οι οποίοι βρίσκονται πάνω από τους ανθρώπους, έτσι και η «γη» που αντιδιαστέλλεται με εκείνους τους ουρανούς δεν είναι η κατά γράμμα γη κάτω από τα πόδια των ανθρώπων. Αναφερόμενο στη δημιουργία του Θεού, το εδάφιο Ψαλμός 104:5 λέει τα εξής για την κατά γράμμα γη και τη μονιμότητά της: «Αυτός θεμελίωσε τη γη πάνω στους σταθερούς της τόπους· δεν θα κλονιστεί στον αιώνα, και μάλιστα για πάντα». Σε αρμονία με αυτό, η κατά γράμμα γη μας δεν θα σειστεί ούτε θα κλονιστεί με σκοπό να “απομακρυνθεί”.
46. Τι είναι, λοιπόν, η «γη» που κλονίζεται και “απομακρύνεται”, και πότε ήρθε σε ύπαρξη;
46 Είναι λογικό, λοιπόν, ότι ο Ιεχωβά υποσχέθηκε να σείσει τη συμβολική «γη» με σκοπό να την “απομακρύνει”. Όπως οι «ουρανοί» που σχετίζονται με αυτήν απαρτίζονται από νοήμονα ζωντανά πλάσματα (τους δαίμονες, αυτά τα πνεύματα που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Σατανά του Διαβόλου), έτσι και η συμβολική «γη» απαρτίζεται από νοήμονα ζωντανά πλάσματα, δηλαδή, την ανθρώπινη κοινωνία που βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού, του Σατανά του Διαβόλου. Αυτή η ασεβής ανθρώπινη κοινωνία ήρθε σε ύπαρξη λίγο μετά τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε και τώρα περιλαμβάνει ουσιαστικά ολόκληρο τον κόσμο της ανθρωπότητας. (Αποκάλυψη 12:9· 1 Ιωάννη 5:19) Αυτή η συμβολική «γη» και οι σχετιζόμενοι με αυτήν «ουρανοί» οι οποίοι την εξουσιάζουν απαρτίζουν τους “ουρανούς και τη γη που υπάρχουν τώρα” και που, με το λόγο του Θεού, «είναι αποταμιευμένα για τη φωτιά και φυλάττονται μέχρι την ημέρα της κρίσης και της καταστροφής των ασεβών ανθρώπων», όπως μας λέει το εδάφιο 2 Πέτρου 3:7. Πριν καταστρέψει ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά αυτή τη συμβολική «γη» σαν με φωτιά που κατατρώει, πώς τη σείει και την κλονίζει;
ΤΟ ΣΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ “ΓΗΣ”
47. Πώς άρχισε ο Θεός να κλονίζει τη συμβολική «γη»;
47 Ο Θεός αρχίζει να το κάνει αυτό αξιώνοντας τα κυριαρχικά του δικαιώματα πάνω στην κατοικία της ανθρώπινης κοινωνίας, δηλαδή στην κατά γράμμα γη. Και το κάνει αυτό όπως ποτέ προηγουμένως. Η ιδιοτελής, εγωιστική ανθρώπινη κοινωνία αξιώνει ότι η γη τής ανήκει και ότι έχει το δικαίωμα να κάνει στη γη και στη θάλασσα ό,τι θέλει. Με αυτόν τον τρόπο αψηφάται ο Δημιουργός της γης, κάτι που είναι εσφαλμένο αλλά και κοντόφθαλμο. Ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά άφησε αυτή την άποψη να επικρατήσει και να εφαρμοστεί απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα μέχρι το τέλος των “προσδιορισμένων καιρών των εθνών” το 1914 Κ.Χ. Τότε έδωσε πνοή στη δική του δικαιωματική αξίωση κάνοντας να γεννηθεί στους ουρανούς η Μεσσιανική του βασιλεία. Αυτή η αόρατη, ουράνια κυβέρνηση, που στο εδάφιο Αποκάλυψη 12:5 παρουσιάζεται ως «παιδί», ο “γιος” της “γυναίκας” του Θεού, έχει διοριστεί να «ποιμάνει όλα τα έθνη με σιδερένιο ραβδί». Αυτή η διεκδίκηση της παγκόσμιας κυριαρχίας από μέρους του Ιεχωβά κλόνισε τη συμβολική «γη», την ασεβή ανθρώπινη κοινωνία, τερματίζοντας το μακρόχρονο εφησυχασμό που της ενέπνεε η σταθερή κατάστασή της, ενόσω ο Ιεχωβά Θεός τής είχε επιτρέψει να χρησιμοποιεί την κατά γράμμα γη σαν να ήταν δική της, να την κακομεταχειρίζεται σαν να μη χρειαζόταν να λογοδοτήσει σε κανέναν.
48. Πώς μπορούσε η συμβολική «γη» που στερούνταν πνευματικότητας να τρανταχτεί από την αόρατη, ουράνια δράση του Παγκόσμιου Κυρίαρχου Ιεχωβά;
48 Πώς, όμως, ήταν δυνατόν να σειστεί και να κλονιστεί η επίγεια, ανθρώπινη κοινωνία από αυτή την αόρατη, ουράνια δράση του Παγκόσμιου Κυρίαρχου αν η ανθρώπινη κοινωνία δεν γνώριζε τίποτα για αυτήν; Πώς μπορούσε η ανθρώπινη κοινωνία που στερούνταν πνευματικότητας να νιώσει αυτή τη δράση, να τρανταχτεί από αυτήν; Αυτό μπορούσε να επιτευχθεί με το να φροντίσει ο Θεός να ειδοποιηθούν οι άνθρωποι ότι «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» έληξαν το 1914, το έτος στο οποίο άρχισε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η μακρόχρονη κυριαρχία τους στον κόσμο είχε πια λήξει, γιατί τώρα μπορούσε να ειπωθεί στον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά: «Σε ευχαριστούμε Ιεχωβά Θεέ, Παντοδύναμε, Εσύ που είσαι και που ήσουν, επειδή πήρες τη μεγάλη σου δύναμη και άρχισες να βασιλεύεις. Αλλά τα έθνη οργίστηκαν, και ήρθε η οργή σου». (Αποκάλυψη 11:17, 18) Η επίγεια, ανθρώπινη κοινωνία ειδοποιήθηκε για αυτή την παγκόσμια αλλαγή στο κατεστημένο μέσω των πρεσβευτών τους οποίους είχε στη γη εκείνος ο Κυρίαρχος που ήταν τώρα βασιλιάς, ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοδύναμος.
49. Ποιοι είναι αυτοί οι «πρεσβευτές» που επιδίδουν την ειδοποίηση, και γιατί είναι τώρα η αποστολή τους περισσότερο επείγουσα παρά ποτέ;
49 Ποιοι είναι αυτοί οι «πρεσβευτές»; Είναι οι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι, χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί οι οποίοι περιγράφονται στα λόγια του αποστόλου Παύλου που βρίσκονται στη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους, κεφάλαιο πέντε και εδάφια δεκαεννιά και είκοσι: «Ο Θεός, μέσω του Χριστού, συμφιλίωνε με τον εαυτό του έναν κόσμο, χωρίς να λογαριάζει σε αυτούς τα παραπτώματά τους, και εμπιστεύτηκε σε εμάς το λόγο της συμφιλίωσης. Είμαστε, λοιπόν, πρεσβευτές που αναπληρώνουμε τον Χριστό, σαν να ικέτευε ο Θεός χρησιμοποιώντας εμάς. Ως αναπληρωτές του Χριστού παρακαλούμε: “Συμφιλιωθείτε με τον Θεό”». Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοδύναμος είχε αναλάβει πλέον ο ίδιος τη μεγάλη του εξουσία και είχε αρχίσει να βασιλεύει μέσω της νεογέννητης Μεσσιανικής βασιλείας του στους ουρανούς, ήταν περισσότερο επείγον παρά ποτέ να συμφιλιωθεί με τον Θεό η επίγεια, ανθρώπινη κοινωνία. Η πλήρης «απομάκρυνση» ολόκληρου του παγκόσμιου συστήματος πραγμάτων ήταν πλέον κάτι το επικείμενο και ο “καιρός του τέλους” του είχε αρχίσει. (Δανιήλ 12:4) Το ερώτημα είναι: Ποιοι θα γλιτώσουν από την καταστροφή του;
50. Πώς αντέδρασε η συμβολική «γη» στην ειδοποίηση που της επιδόθηκε μέσω των πρεσβευτών της Βασιλείας;
50 Πώς αντέδρασε η συμβολική «γη», η ταλαιπωρημένη από τον πόλεμο ανθρώπινη κοινωνία, στην ειδοποίηση που της επιδόθηκε μέσω των “πρεσβευτών” της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού η οποία βρισκόταν στα χέρια του Χριστού Του; Μήπως ησύχασε η γη, ανταποκρινόμενη ειρηνικά στην πρόσκληση για συμφιλίωση με τη νεογέννητη βασιλεία του Ιεχωβά μέσω του Χριστού; Το ιστορικό εκείνων των ετών του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου απαντάει «Όχι!» Η σπαρασσόμενη από τον πόλεμο «γη» σείστηκε, κλονίστηκε από αυτή την ειδοποίηση. Όπως προείπε το εδάφιο Αποκάλυψη 11:18: «Τα έθνη οργίστηκαν», δηλαδή εναντίον των πρεσβευτών της Βασιλείας. Προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τις συνθήκες του πολέμου, που επικρατούσαν σε όλη τη γη, για να καταπατήσουν αυτούς τους πρεσβευτές της Βασιλείας. Κατέφυγαν μάλιστα και σε βίαιο διωγμό, προκαλώντας ακόμη και το θάνατο των πρεσβευτών σε ορισμένες περιπτώσεις. Τέτοιες εμπειρίες έζησαν οι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι, χρισμένοι Χριστιανοί που τότε ήταν γνωστοί ως Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής, ενώ σήμερα ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά.
51. (α) Τι άλλο μπορεί να ειπωθεί σχετικά με την ειδοποίηση που επιδίδεται μέσω των πρεσβευτών της Βασιλείας και τις συνέπειες που έχει αυτή; (β) Με ποιον τρόπο είναι η αιτία αυτής της κατάστασης έτσι όπως την αναφέρει το εδάφιο Εβραίους 12:26;
51 Στις σελίδες της ιστορίας είναι γραμμένο το επαίσχυντο υπόμνημα που δημιούργησε για τον εαυτό της η συμβολική «γη» καθώς σειόταν, κλονιζόταν, τρανταζόταν βίαια από έχθρα εναντίον των πρεσβευτών της Βασιλείας του Ιεχωβά. Οι πιστοί πρεσβευτές του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά συνεχίζουν να επιδίδουν την ειδοποίηση μέχρι σήμερα, σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα, και η συμβολική «γη» εξακολουθεί να σείεται και να κλονίζεται από αυτή την ειδοποίηση και από την πρόκληση που ενέχει η σημασία της. Ως απόδειξη του γεγονότος ότι αυτή η ειδοποίηση είναι αληθινή, βλέπουμε να εκπληρώνονται τα όσα είπε ο Χριστός πως θα χαρακτήριζαν αυτόν τον «καιρό του τέλους»: «Θα υπάρξουν μεγάλοι σεισμοί, και στον έναν τόπο μετά τον άλλον επιδημίες και πείνες· και θα υπάρξουν φοβερά φαινόμενα και από τον ουρανό μεγάλα σημεία». (Λουκάς 21:11) Αλλά με έναν συμβολικό τρόπο συμβαίνει ακριβώς ό,τι λέει το εδάφιο Εβραίους 12:26 σχετικά με την παρουσία του Ιεχωβά στο Όρος Σινά, τότε που έδωσε τις Δέκα Εντολές: «Εκείνον τον καιρό η φωνή του κλόνισε τη γη». Σε αυτές τις ημέρες, η μετάδοση του αγγέλματος που περιέχει ο γραπτός του Λόγος, η οποία γίνεται μέσω των πρεσβευτών της Βασιλείας του, κλονίζει τη συμβολική «γη».
52. Τι εξεικονίζεται από τη «θάλασσα» και την «ξηρά» που πρέπει και αυτά επίσης να σειστούν;
52 Όλα τα στοιχεία της ανθρώπινης κοινωνίας πάνω στη γη σείστηκαν και κλονίστηκαν. Συμβαίνει όπως ακριβώς είπε ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά: «Ακόμη μια φορά—λίγος καιρός απομένει—και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά». (Αγγαίος 2:6) Στο φλοιό της γης υπάρχει η θάλασσα και η ξηρά· η θάλασσα βρίσκεται σε συνεχή κίνηση και η ξηρά είναι απόλυτα σταθερή, εκτός αν συμβεί κάποιος τοπικός σεισμός. Εφόσον η προφητεία του εδαφίου Αγγαίος 2:6 έχει συμβολική σημασία, όπως συμβαίνει με τους «ουρανούς και τη γη», έτσι και η συμβολική «θάλασσα» πρέπει να είναι το μέρος εκείνο της ανθρώπινης κοινωνίας που είναι άστατο, ταραγμένο, λες και σηκώνει «φύκια και λάσπη», που είναι ανήσυχο και επιθυμεί ριζοσπαστικές αλλαγές, χτυπώντας συνεχώς την «ξηρά». (Ησαΐας 57:20) Αντίθετα, η συμβολική «ξηρά» πρέπει να είναι το μέρος εκείνο της ανθρώπινης κοινωνίας που είναι κατασταλαγμένο, σταθερό, συντηρητικό, που προσπαθεί να διατηρήσει το κατεστημένο και αντιτίθεται στις ριζοσπαστικές αλλαγές.
53. Πώς καταδεικνύεται το κατά πόσο έχουν σειστεί αυτά τα δύο στοιχεία της ανθρώπινης κοινωνίας;
53 Εντούτοις, και τα δύο αυτά στοιχεία της ανθρώπινης κοινωνίας θέλουν να κυβερνιέται η γη από ανθρώπους και όχι από τον Θεό, τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά. Επομένως, έχουν σειστεί και αυτά από την ειδοποίηση που τους επιδόθηκε μέσω των πνευματικών πρεσβευτών, η οποία ανήγγειλε ότι οι «προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» έληξαν και ότι η βασιλεία του Ιεχωβά μέσω του Χριστού κυβερνάει τώρα στους ουρανούς και ότι πλησιάζει γοργά ο καιρός για την ολοσχερή «απομάκρυνση» ολόκληρου του επίγειου συστήματος πραγμάτων με μια μεγάλη θλίψη, τέτοια που δεν έχει γνωρίσει ποτέ προηγουμένως η ανθρωπότητα. (Ματθαίος 24:3-22· Μάρκος 13:4-20) Καταδεικνύοντας ότι σείονται από το άγγελμα του Λόγου του Θεού, και τα δύο στοιχεία της ανθρώπινης κοινωνίας, το συντηρητικό και το ριζοσπαστικό, έχουν “οργιστεί” εναντίον των διαγγελέων του θεϊκού αγγέλματος, των πρεσβευτών της Βασιλείας.