Να Φυλάγεστε από την Απιστία

«Προσέχετε, αδελφοί, μήπως αναπτυχθεί ποτέ σε κανέναν από εσάς πονηρή καρδιά απιστίας με το να αποτραβηχτεί από τον ζωντανό Θεό».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 3:12.

1. Σε ποια συγκλονιστική πραγματικότητα εφιστούν την προσοχή μας τα λόγια του Παύλου προς τους Εβραίους Χριστιανούς;

ΤΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ σκέψη—άτομα που κάποτε απολάμβαναν μια προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά θα μπορούσαν να αναπτύξουν «πονηρή καρδιά» και να “αποτραβηχτούν από τον ζωντανό Θεό”! Και τι προειδοποίηση είναι αυτή! Εκείνα τα λόγια του αποστόλου Παύλου απευθύνονταν, όχι σε απίστους, αλλά σε ανθρώπους που είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στον Ιεχωβά με βάση την πίστη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού.

2. Ποια ερωτήματα χρειάζεται να εξετάσουμε;

² Πώς θα μπορούσε να αναπτύξει ποτέ «πονηρή καρδιά απιστίας» κάποιος που βρισκόταν σε τόσο ευλογητή πνευματική κατάσταση; Πράγματι, πώς θα μπορούσε να αποτραβηχτεί εκούσια από τον Θεό όποιος είχε δοκιμάσει την αγάπη και την παρ’ αξία καλοσύνη του; Θα μπορούσε δε να συμβεί αυτό σε κάποιον από εμάς; Αυτές είναι αφυπνιστικές σκέψεις, και είναι επιτακτικό να διερευνήσουμε το λόγο για τον οποίο δόθηκε αυτή η προειδοποίηση.—1 Κορινθίους 10:11.

Γιατί Δόθηκε Τόσο Ισχυρή Συμβουλή;

3. Περιγράψτε τις περιστάσεις που επηρέαζαν τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα στην Ιερουσαλήμ και στις γύρω περιοχές.

³ Φαίνεται ότι ο Παύλος έστειλε την επιστολή του στους Εβραίους Χριστιανούς στην Ιουδαία το 61 Κ.Χ. Κάποιος ιστορικός παρατήρησε ότι αυτός ήταν ένας καιρός κατά τον οποίο «δεν υπήρχε ειρήνη ή ασφάλεια για οποιονδήποτε σοβαρό, έντιμο άνθρωπο, είτε στην πόλη της Ιερουσαλήμ είτε οπουδήποτε αλλού σε ολόκληρη την επαρχία». Ήταν ένας καιρός ανομίας και βίας, που υποδαυλίζονταν από το συνδυασμό της ρωμαϊκής στρατιωτικής παρουσίας με τις παράτολμες εξεγέρσεις των Ιουδαίων Ζηλωτών εναντίον των Ρωμαίων και τις εγκληματικές δραστηριότητες των κλεφτών οι οποίοι εκμεταλλεύονταν τους χαώδεις καιρούς. Όλα αυτά έκαναν την κατάσταση πολύ δύσκολη για τους Χριστιανούς, οι οποίοι προσπαθούσαν σκληρά να μην εμπλέκονται σε τέτοια ζητήματα. (1 Τιμόθεο 2:1, 2) Μάλιστα, λόγω της ουδέτερης στάσης τους, θεωρούνταν από μερικούς κοινωνικά απροσάρμοστοι, ακόμη και ανατρεπτικοί. Οι Χριστιανοί πολλές φορές γίνονταν αντικείμενο κακομεταχείρισης και υφίσταντο προσωπικές απώλειες.—Εβραίους 10:32-34.

4. Σε ποια πίεση θρησκευτικής φύσης υποβάλλονταν οι Εβραίοι Χριστιανοί;

⁴ Οι Εβραίοι Χριστιανοί δέχονταν επίσης έντονη πίεση θρησκευτικής φύσης. Ο ζήλος των πιστών μαθητών του Ιησού και η επακόλουθη ραγδαία επέκταση της Χριστιανικής εκκλησίας προκάλεσαν τη ζήλια και την οργή των Ιουδαίων—ιδιαίτερα των θρησκευτικών τους ηγετών. Έκαναν το παν για να ταλαιπωρούν και να διώκουν τους ακολούθους του Ιησού Χριστού.a (Πράξεις 6:8-14· 21:27-30· 23:12, 13· 24:1-9) Ακόμη και αν μερικοί Χριστιανοί γλίτωναν τον απροκάλυπτο διωγμό, υφίσταντο, ωστόσο, την περιφρόνηση και τους χλευασμούς των Ιουδαίων. Η Χριστιανοσύνη καταφρονούνταν ως μια νεοσύστατη θρησκεία που στερούνταν το μεγαλείο του Ιουδαϊσμού, εφόσον δεν είχε ούτε ναό ούτε ιερατείο ούτε γιορτές ούτε επίσημες θυσίες, και ούτω καθεξής. Ακόμη και ο ηγέτης τους, ο Ιησούς, θανατώθηκε σαν ένας καταδικασμένος εγκληματίας. Για να ασκούν τη θρησκεία τους, οι Χριστιανοί έπρεπε να έχουν πίστη, θάρρος και υπομονή.

5. Γιατί ήταν απαραίτητο για τους Χριστιανούς στην Ιουδαία να παραμείνουν πνευματικά άγρυπνοι;

⁵ Πάνω από όλα, οι Εβραίοι Χριστιανοί στην Ιουδαία ζούσαν σε μια κρίσιμη εποχή της ιστορίας εκείνου του έθνους. Πολλά πράγματα που είπε ο Κύριός τους, ο Ιησούς Χριστός, ότι θα χαρακτήριζαν το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος είχαν ήδη συμβεί. Το τέλος δεν μπορούσε να είναι μακριά. Για να επιζήσουν, οι Χριστιανοί έπρεπε να παραμείνουν πνευματικά άγρυπνοι και να είναι έτοιμοι να “φύγουν στα βουνά”. (Ματθαίος 24:6, 15, 16) Θα είχαν την πίστη και το πνευματικό σθένος που απαιτούνταν για να ενεργήσουν άμεσα, όπως είχε υποδείξει ο Ιησούς; Φαίνεται ότι υπήρχαν κάποιες αμφιβολίες.

6. Τι χρειάζονταν επειγόντως οι Χριστιανοί στην Ιουδαία;

⁶ Στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας πριν από τη διάλυση ολόκληρου του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων, οι Εβραίοι Χριστιανοί δέχονταν σαφώς σοβαρή πίεση τόσο εντός όσο και εκτός της εκκλησίας. Χρειάζονταν ενθάρρυνση. Αλλά χρειάζονταν επίσης συμβουλές και κατεύθυνση για να μπορέσουν να διακρίνουν ότι η πορεία που είχαν επιλέξει ήταν η σωστή και ότι δεν είχαν υποφέρει ούτε είχαν υπομείνει μάταια. Ευτυχώς, ο Παύλος ανταποκρίθηκε ανάλογα και πρόστρεξε σε βοήθειά τους.

7. Γιατί θα πρέπει να ενδιαφερόμαστε για αυτά που έγραψε ο Παύλος στους Εβραίους Χριστιανούς;

⁷ Αυτά που έγραψε ο Παύλος στους Εβραίους Χριστιανούς θα πρέπει να μας ενδιαφέρουν πάρα πολύ. Γιατί; Επειδή ζούμε σε έναν καιρό όμοιο με το δικό τους. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε πιέσεις από τον κόσμο ο οποίος βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Σατανά. (1 Ιωάννη 5:19) Μπροστά στα μάτια μας εκπληρώνονται οι προφητείες του Ιησού και των αποστόλων σχετικά με τις τελευταίες ημέρες και “την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων”. (Ματθαίος 24:3-14· 2 Τιμόθεο 3:1-5· 2 Πέτρου 3:3, 4· Αποκάλυψη 6:1-8) Πάνω από όλα, χρειάζεται να μένουμε πνευματικά άγρυπνοι ώστε να “καταφέρουμε να διαφύγουμε από όλα όσα μέλλουν να συμβούν”.—Λουκάς 21:36.

Κάποιος Μεγαλύτερος από τον Μωυσή

8. Λέγοντας αυτό που είναι καταγραμμένο στο εδάφιο Εβραίους 3:1, τι παρότρυνε ο Παύλος τους συγχριστιανούς του να κάνουν;

⁸ Αναφέροντας ένα ζωτικό σημείο, ο Παύλος έγραψε: «Σκεφτείτε τον απόστολο και αρχιερέα τον οποίο ομολογούμε—τον Ιησού». (Εβραίους 3:1) Το ρήμα του Κειμένου που αποδίδεται «σκεφτείτε» σημαίνει «αντιλαμβάνομαι καθαρά . . . καταλαβαίνω πλήρως, σκέφτομαι προσεκτικά». (Το Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, του Βάιν [Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words]) Συνεπώς, ο Παύλος παρότρυνε τους ομοπίστους του να κάνουν σοβαρή προσπάθεια για να εκτιμήσουν πραγματικά το ρόλο που έπαιξε ο Ιησούς στην πίστη και στη σωτηρία τους. Κάνοντάς το αυτό θα ενισχυόταν η απόφασή τους να μείνουν σταθεροί στην πίστη. Ποιος, λοιπόν, ήταν ο ρόλος του Ιησού, και γιατί θα πρέπει να Τον “σκεφτούμε”;

9. Γιατί αναφέρθηκε ο Παύλος στον Ιησού ως «απόστολο» και «αρχιερέα»;

⁹ Ο Παύλος εφάρμοσε τους όρους “απόστολος” και “αρχιερέας” στον Ιησού. “Απόστολος” είναι κάποιος που αποστέλλεται, και στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό αναφέρεται στο μέσο που χρησιμοποιεί ο Θεός για να επικοινωνεί με τους ανθρώπους. “Αρχιερέας” είναι κάποιος μέσω του οποίου οι άνθρωποι μπορούν να πλησιάσουν τον Θεό. Αυτές οι δύο προμήθειες είναι ουσιώδεις για την αληθινή λατρεία, και ο Ιησούς είναι η προσωποποίηση και των δύο. Αυτός στάλθηκε από τον ουρανό για να διδάξει στους ανθρώπους την αλήθεια σχετικά με τον Θεό. (Ιωάννης 1:18· 3:16· 14:6) Ο Ιησούς είναι επίσης εκείνος που έχει διοριστεί αντιτυπικός Αρχιερέας στη διευθέτηση του πνευματικού ναού του Ιεχωβά για τη συγχώρηση της αμαρτίας. (Εβραίους 4:14, 15· 1 Ιωάννη 2:1, 2) Αν εκτιμούμε αληθινά τις ευλογίες που μπορούμε να απολαύσουμε μέσω του Ιησού, θα έχουμε το θάρρος και την αποφασιστικότητα να παραμείνουμε σταθεροί στην πίστη.

10. (α) Πώς βοήθησε ο Παύλος τους Εβραίους Χριστιανούς να αναγνωρίσουν την ανωτερότητα της Χριστιανοσύνης επί του Ιουδαϊσμού; (β) Ποια γενική αλήθεια παρέθεσε ο Παύλος για να ενισχύσει το επιχείρημά του;

¹⁰ Για να τονίσει την αξία της Χριστιανικής πίστης, ο Παύλος παρέβαλε τον Ιησού με τον Μωυσή, τον οποίο οι Ιουδαίοι θεωρούσαν ως το μεγαλύτερο προφήτη ανάμεσα στους προγόνους τους. Αν οι Εβραίοι Χριστιανοί μπορούσαν να συλλάβουν με όλη τους την καρδιά το γεγονός ότι ο Ιησούς ήταν μεγαλύτερος από τον Μωυσή, δεν θα είχαν λόγο να αμφιβάλλουν για την ανωτερότητα της Χριστιανοσύνης επί του Ιουδαϊσμού. Ο Παύλος τόνισε πως, μολονότι ο Μωυσής υπολογίστηκε άξιος ώστε να του είναι εμπιστευμένος ο «οίκος» του Θεού—το έθνος, ή αλλιώς η εκκλησία, του Ισραήλ—ήταν μόνο ένας πιστός υπηρέτης. (Αριθμοί 12:7) Από την άλλη μεριά, ο Ιησούς ήταν ο Γιος, ο κύριος του οίκου. (1 Κορινθίους 11:3· Εβραίους 3:2, 3, 5) Για να ενισχύσει το επιχείρημά του, ο Παύλος παρέθεσε την εξής γενική αλήθεια: «Φυσικά, κάθε οίκος κατασκευάζεται από κάποιον, αλλά εκείνος που κατασκεύασε τα πάντα είναι ο Θεός». (Εβραίους 3:4) Κανένας δεν θα αμφισβητούσε ότι ο Θεός είναι μεγαλύτερος από οποιονδήποτε, διότι αυτός είναι ο Κατασκευαστής, δηλαδή ο Δημιουργός, των πάντων. Λογικά, λοιπόν, εφόσον ο Ιησούς ήταν ο συνεργάτης του Θεού, πρέπει να είναι μεγαλύτερος από όλη την άλλη δημιουργία, περιλαμβανομένου και του Μωυσή.—Παροιμίες 8:30· Κολοσσαείς 1:15-17.

11, 12. Τι παρότρυνε ο Παύλος τους Εβραίους Χριστιανούς να διακρατήσουν “σταθερό μέχρι το τέλος”, και πώς μπορούμε εμείς να εφαρμόσουμε τη συμβουλή του;

¹¹ Όντως, οι Εβραίοι Χριστιανοί βρίσκονταν σε εξαιρετικά ευνοημένη θέση. Ο Παύλος τούς υπενθύμισε ότι ήταν «μέτοχοι της ουράνιας κλήσης», ενός προνομίου το οποίο θα έπρεπε να θεωρούν πολυτιμότερο από οτιδήποτε είχε να προσφέρει το Ιουδαϊκό σύστημα. (Εβραίους 3:1) Τα λόγια του Παύλου πρέπει να έκαναν εκείνους τους χρισμένους Χριστιανούς να νιώθουν ευγνώμονες που είχαν την προοπτική μιας νέας κληρονομιάς αντί να λυπούνται για το ότι είχαν παραιτηθεί από πράγματα που σχετίζονταν με την Ιουδαϊκή κληρονομιά τους. (Φιλιππησίους 3:8) Παροτρύνοντάς τους να διακρατήσουν το προνόμιό τους και να μην το παίρνουν ως δεδομένο, ο Παύλος είπε: «Ο Χριστός υπήρξε πιστός ως Γιος υπεύθυνος για τον οίκο [του Θεού]. Εμείς είμαστε ο οίκος Εκείνου, αν διακρατήσουμε την παρρησία μας και την καύχησή μας για την ελπίδα σταθερή μέχρι το τέλος».—Εβραίους 3:6.

¹² Ναι, αν οι Εβραίοι Χριστιανοί ήθελαν να επιζήσουν από την επικείμενη τελική περίοδο του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων, χρειαζόταν να διακρατήσουν τη θεόδοτη ελπίδα τους «σταθερή μέχρι το τέλος». Εμείς πρέπει να κάνουμε το ίδιο σήμερα αν θέλουμε να επιζήσουμε από το τέλος αυτού του συστήματος. (Ματθαίος 24:13) Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στις ανησυχίες της ζωής, στην απάθεια των ανθρώπων ή στις δικές μας ατελείς τάσεις να μας κάνουν να αμφιταλαντευόμαστε σε σχέση με την πίστη μας στις υποσχέσεις του Θεού. (Λουκάς 21:16-19) Για να δούμε πώς μπορούμε να ενισχύσουμε τον εαυτό μας, ας δώσουμε προσοχή στα περαιτέρω λόγια του Παύλου.

«Μη Σκληρύνετε τις Καρδιές Σας»

13. Ποια προειδοποίηση έδωσε ο Παύλος, και πώς εφάρμοσε τον 95ο Ψαλμό;

¹³ Αφού πρώτα εξέτασε την ευνοημένη θέση των Εβραίων Χριστιανών, ο Παύλος έδωσε την εξής προειδοποίηση: «Όπως λέει το άγιο πνεύμα: “Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας όπως στην περίπτωση που προξενήθηκε πικρός θυμός, όπως την ημέρα που έγινε η δοκιμή στην έρημο”». (Εβραίους 3:7, 8) Ο Παύλος παρέθετε από τον 95ο Ψαλμό, και επομένως μπορούσε να πει: “Το άγιο πνεύμα λέει”.b (Ψαλμός 95:7, 8· Έξοδος 17:1-7) Οι Γραφές είναι εμπνευσμένες από τον Θεό μέσω του αγίου του πνεύματος.—2 Τιμόθεο 3:16.

14. Πώς ανταποκρίθηκαν οι Ισραηλίτες στα όσα είχε κάνει ο Ιεχωβά για χάρη τους, και γιατί;

¹⁴ Μετά την απελευθέρωσή τους από τη δουλεία στην Αίγυπτο, δόθηκε στους Ισραηλίτες η μεγάλη τιμή να εισέλθουν σε σχέση διαθήκης με τον Ιεχωβά. (Έξοδος 19:4, 5· 24:7, 8) Ωστόσο, αντί να δείξουν εκτίμηση για τα όσα είχε κάνει ο Θεός για χάρη τους, εκείνοι σύντομα ενήργησαν στασιαστικά. (Αριθμοί 13:25–14:10) Πώς μπόρεσε να συμβεί αυτό; Ο Παύλος έδειξε το λόγο: σκληρύνθηκαν οι καρδιές τους. Πώς όμως σκληρύνονται καρδιές που είναι ευαίσθητες και δεκτικές στο Λόγο του Θεού; Και τι πρέπει να κάνουμε εμείς για να το αποτρέψουμε αυτό;

15. (α) Πώς έχει ακουστεί “η φωνή του Θεού” στο παρελθόν και στο παρόν; (β) Ποια ερωτήματα χρειάζεται να κάνουμε στον εαυτό μας αναφορικά με τη “φωνή του Θεού”;

¹⁵ Ο Παύλος άρχισε την προειδοποίησή του αναφέροντας μια προϋπόθεση: «Αν ακούσετε τη φωνή του». Ο Θεός μίλησε στο λαό του μέσω του Μωυσή και άλλων προφητών. Κατόπιν, ο Ιεχωβά τούς μίλησε μέσω του Γιου του, του Ιησού Χριστού. (Εβραίους 1:1, 2) Σήμερα, εμείς έχουμε τον πλήρη εμπνευσμένο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Επίσης έχουμε “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”, τον οποίο διόρισε ο Ιησούς για να παρέχει πνευματική «τροφή . . . στον κατάλληλο καιρό». (Ματθαίος 24:45-47) Έτσι λοιπόν, ο Θεός εξακολουθεί να μιλάει. Εμείς, όμως, ακούμε; Λόγου χάρη, πώς ανταποκρινόμαστε στις συμβουλές σχετικά με το ντύσιμο και την εμφάνιση ή την επιλογή ψυχαγωγίας και μουσικής; “Ακούμε”, δηλαδή δίνουμε προσοχή και υπακούμε σε αυτά που ακούμε; Αν έχουμε τη συνήθεια να βρίσκουμε δικαιολογίες ή να φέρνουμε αντιρρήσεις στις συμβουλές, εκθέτουμε τον εαυτό μας στον ύπουλο κίνδυνο του να σκληρυνθεί η καρδιά μας.

16. Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορούν να σκληρυνθούν οι καρδιές μας;

¹⁶ Οι καρδιές μας μπορούν επίσης να σκληρυνθούν αν αποφεύγουμε να κάνουμε αυτό που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε. (Ιακώβου 4:17) Παρ’ όλα όσα έκανε ο Ιεχωβά για τους Ισραηλίτες, εκείνοι δεν άσκησαν πίστη, στασίασαν εναντίον του Μωυσή, επέλεξαν να πιστέψουν σε μια κακή έκθεση για τη Χαναάν και αρνήθηκαν να εισέλθουν στην Υποσχεμένη Γη. (Αριθμοί 14:1-4) Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά αποφάσισε ότι θα περνούσαν 40 χρόνια στην έρημο—αρκετά για να πεθάνουν τα άπιστα μέλη εκείνης της γενιάς. Νιώθοντας αηδία για αυτούς, ο Θεός είπε: «“Πάντοτε παραστρατούν στην καρδιά τους, και αυτοί δεν έχουν γνωρίσει τις οδούς μου”. Γι’ αυτό, ορκίστηκα μέσα στο θυμό μου: “Δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή μου”». (Εβραίους 3:9-11) Διακρίνουμε από αυτό ένα μάθημα για εμάς;

Ένα Μάθημα για Εμάς

17. Αν και οι Ισραηλίτες είδαν τις κραταιές πράξεις του Ιεχωβά και άκουσαν τις εξαγγελίες του, γιατί τους έλειπε η πίστη;

¹⁷ Η γενιά των Ισραηλιτών που βγήκαν από την Αίγυπτο είδε με τα ίδια της τα μάτια και άκουσε με τα ίδια της τα αφτιά τις κραταιές πράξεις και εξαγγελίες του Ιεχωβά. Εντούτοις, δεν είχαν πίστη στο ότι ο Θεός μπορούσε να τους οδηγήσει με ασφάλεια στην Υποσχεμένη Γη. Γιατί; «Αυτοί δεν έχουν γνωρίσει τις οδούς μου», είπε ο Ιεχωβά. Γνώριζαν τι είχε πει και τι είχε κάνει ο Ιεχωβά, αλλά δεν είχαν αναπτύξει πεποίθηση και εμπιστοσύνη στην ικανότητα που είχε να φροντίζει για αυτούς. Είχαν απορροφηθεί σε τέτοιο βαθμό από τις προσωπικές τους ανάγκες και επιθυμίες ώστε δεν σκέφτονταν και πολύ τις οδούς και το σκοπό του Θεού. Ναι, τους έλειπε η πίστη στην υπόσχεσή του.

18. Σύμφωνα με τον Παύλο, ποια πορεία ενέργειας θα οδηγήσει σε «πονηρή καρδιά απιστίας»;

¹⁸ Τα επόμενα λόγια προς τους Εβραίους εφαρμόζονται εξίσου και σε εμάς: «Προσέχετε, αδελφοί, μήπως αναπτυχθεί ποτέ σε κανέναν από εσάς πονηρή καρδιά απιστίας με το να αποτραβηχτεί από τον ζωντανό Θεό». (Εβραίους 3:12) Ο Παύλος έφτασε στην ουσία του ζητήματος τονίζοντας ότι μια «πονηρή καρδιά απιστίας» είναι το αποτέλεσμα όταν κάποιος “αποτραβιέται από τον ζωντανό Θεό”. Προηγουμένως σε αυτή την επιστολή, ανέφερε ότι θα μπορούσε να “ξεμακρύνει” κάποιος εξαιτίας έλλειψης προσοχής. (Εβραίους 2:1) Ωστόσο, η λέξη του Κειμένου η οποία αποδίδεται «αποτραβηχτεί» προέρχεται από ένα ρήμα που σημαίνει «στέκομαι μακριά» και συνδέεται με τη λέξη αποστασία. Υποδηλώνει εσκεμμένη και συνειδητή αντίσταση, απομάκρυνση και αποσκίρτηση, και περιλαμβάνει κάποια χροιά περιφρόνησης.

19. Πώς μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες το να μην ακούει κάποιος τις συμβουλές; Αναφέρετε παραδείγματα.

¹⁹ Το μάθημα, λοιπόν, είναι ότι αν αποκτήσουμε τη συνήθεια να μην “ακούμε τη φωνή του”, αψηφώντας τις συμβουλές που έρχονται από τον Ιεχωβά μέσω του Λόγου του και της τάξης του πιστού δούλου, δεν θα αργήσουν οι καρδιές μας να πωρωθούν, να σκληρυνθούν. Για παράδειγμα, ένα ανύπαντρο ζευγάρι μπορεί να υπερβεί κάπως τα όρια στις μεταξύ τους σχέσεις. Τι θα συμβεί αν απλώς αγνοήσουν το ζήτημα; Θα τους προστάτευε αυτό από το να επαναλάβουν ό,τι έκαναν ή απλώς θα τους διευκόλυνε να το ξανακάνουν; Παρόμοια, όταν η τάξη του δούλου δίνει συμβουλές σχετικά με την ανάγκη που υπάρχει να είμαστε εκλεκτικοί στην επιλογή μουσικής και ψυχαγωγίας, και ούτω καθεξής, τις δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη και κάνουμε προσαρμογές όπου χρειάζεται; Ο Παύλος μάς παρότρυνε να “μην παύουμε να συναθροιζόμαστε”. (Εβραίους 10:24, 25) Παρά τη συμβουλή αυτή, μερικοί παίρνουν στα ελαφρά τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Ίσως νομίζουν ότι το να χάνουν μερικές από αυτές ή ακόμη και να παραλείπουν εντελώς ορισμένες συναθροίσεις δεν έχει συνέπειες.

20. Γιατί είναι απαραίτητο να ανταποκρινόμαστε στις Γραφικές συμβουλές με θετικό τρόπο;

²⁰ Αν δεν ανταποκρινόμαστε θετικά στη «φωνή» του Ιεχωβά, η οποία εκφράζεται με σαφήνεια μέσα από τις Γραφές και τα βασισμένα στη Γραφή έντυπα, θα διαπιστώσουμε σύντομα ότι “αποτραβιόμαστε από τον ζωντανό Θεό”. Κάποιος που αγνοεί παθητικά τις συμβουλές μπορεί εύκολα να φτάσει στο σημείο να τις υποτιμάει, να τις επικρίνει και να αντιστέκεται ενεργά σε αυτές. Αν αυτό αφεθεί ανεξέλεγκτο, το αποτέλεσμα είναι μια «πονηρή καρδιά απιστίας», και η ανάκαμψη από μια τέτοια πορεία είναι συνήθως πολύ δύσκολη. (Παράβαλε Εφεσίους 4:19.) Ο Ιερεμίας έγραψε κατάλληλα: «Η καρδιά είναι πιο δόλια από οτιδήποτε άλλο και βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Ποιος μπορεί να τη γνωρίσει;» (Ιερεμίας 17:9) Γι’ αυτόν το λόγο, ο Παύλος παρότρυνε τους Εβραίους ομοπίστους του: «Να προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε ημέρα, όσον καιρό μπορεί να λέγεται το “Σήμερα”, για να μη σκληρυνθεί κανείς από εσάς από την απατηλή δύναμη της αμαρτίας».—Εβραίους 3:13.

21. Τι προτρεπόμαστε όλοι να κάνουμε, και ποιες προοπτικές έχουμε;

²¹ Πόσο ευτυχείς είμαστε που ο Ιεχωβά εξακολουθεί να μας μιλάει σήμερα, μέσω του Λόγου Του και της οργάνωσής Του! Είμαστε ευγνώμονες για το ότι «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» συνεχίζει να μας βοηθάει να «διακρατήσουμε την πεποίθηση που είχαμε στην αρχή σταθερή μέχρι το τέλος». (Εβραίους 3:14) Τώρα είναι ο καιρός να ανταποκριθούμε στην αγάπη και στην κατεύθυνση του Θεού. Καθώς το κάνουμε αυτό, μπορούμε να απολαύσουμε άλλη μια από τις υπέροχες υποσχέσεις του Ιεχωβά—το να “εισέλθουμε στην” ανάπαυσή του. (Εβραίους 4:3, 10) Αυτό είναι το θέμα που εξέτασε κατόπιν ο Παύλος με τους Εβραίους Χριστιανούς, και αυτό είναι επίσης το θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

◻ Γιατί έγραψε ο Παύλος τόσο ισχυρή συμβουλή στους Εβραίους Χριστιανούς;

◻ Πώς βοήθησε ο Παύλος τους Εβραίους Χριστιανούς να αναγνωρίσουν ότι είχαν κάτι καλύτερο από τη ζωή υπό τον Ιουδαϊσμό;

◻ Πώς σκληρύνεται η καρδιά κάποιου;

◻ Τι πρέπει να κάνουμε για να μην αναπτύξουμε «πονηρή καρδιά απιστίας»;

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Ασκείτε εσείς πίστη στον Ιησού, τον Μεγαλύτερο Μωυσή;