Η Ποιότητα της Πίστης Σας—Δοκιμάζεται Τώρα

«Να το θεωρήσετε απόλυτη χαρά, αδελφοί μου, όταν αντιμετωπίσετε διάφορες δοκιμασίες, καθόσον γνωρίζετε ότι η δοκιμασμένη ποιότητα της πίστης σας απεργάζεται υπομονή».—ΙΑΚΩΒΟΥ 1:2, 3.

1. Γιατί θα πρέπει οι Χριστιανοί να αναμένουν δοκιμές της πίστης τους;

ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ Χριστιανοί δεν έχουν καμιά διάθεση να υποφέρουν και δεν αντλούν ευχαρίστηση από τον πόνο ή την ταπείνωση. Ωστόσο, έχουν κατά νου τα παραπάνω λόγια που έγραψε ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ο Ιάκωβος. Ο Χριστός κατέστησε σαφές στους μαθητές του ότι μπορούσαν να αναμένουν διωγμό και άλλες δυσκολίες λόγω της προσκόλλησής τους στους κανόνες του Θεού. (Ματθαίος 10:34· 24:9-13· Ιωάννης 16:33) Ωστόσο, μπορεί να προκύψει χαρά από τέτοιες δοκιμές. Πώς συμβαίνει αυτό;

2. (α) Πώς μπορούν οι δοκιμές της πίστης μας να οδηγήσουν σε χαρά; (β) Πώς μπορεί η υπομονή να έχει το έργο της πλήρες στην περίπτωσή μας;

² Ένας βασικός λόγος για τον οποίο βρίσκουμε χαρά όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες ή δοκιμές της πίστης είναι ότι αυτές μπορούν να παραγάγουν καλούς καρπούς. Όπως λέει ο Ιάκωβος, το να αντέχουμε απέναντι σε δοκιμασίες ή δυσκολίες «απεργάζεται υπομονή». Μπορούμε να ωφεληθούμε αναπτύσσοντας αυτή την πολύτιμη Χριστιανική ιδιότητα. Ο Ιάκωβος έγραψε: «Η δε υπομονή ας έχει το έργο της πλήρες, για να είστε πλήρεις και υγιείς από όλες τις απόψεις, χωρίς να είστε ελλιπείς σε τίποτα». (Ιακώβου 1:4) Η υπομονή έχει μια εργασία να επιτελέσει, ένα «έργο». Το καθήκον της είναι να μας κάνει πλήρεις από όλες τις απόψεις, βοηθώντας μας να είμαστε ολοκληρωμένοι ως Χριστιανοί. Επομένως, αφήνοντας τις δοκιμασίες να ολοκληρώνουν τον κύκλο τους, χωρίς να προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε αντιγραφικά μέσα για να επισπεύδουμε τον τερματισμό τους, η πίστη μας δοκιμάζεται και εξαγνίζεται. Αν είμαστε ελλιπείς σε εγκαρτέρηση, συμπόνια, καλοσύνη ή αγάπη όσον αφορά το χειρισμό διαφόρων καταστάσεων ή όσον αφορά τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας, η υπομονή μπορεί να μας κάνει πληρέστερους. Ναι, η σειρά των πραγμάτων έχει ως εξής: Οι δοκιμασίες παράγουν υπομονή· η υπομονή αυξάνει τις Χριστιανικές ιδιότητες· αυτές αποτελούν αιτία χαράς.—1 Πέτρου 4:14· 2 Πέτρου 1:5-8.

3. Γιατί δεν θα πρέπει να οπισθοχωρούμε φοβούμενοι τις δοκιμασίες ή τις δοκιμές της πίστης;

³ Ο απόστολος Πέτρος τόνισε επίσης γιατί δεν χρειάζεται να φοβόμαστε ή να οπισθοχωρούμε εξαιτίας των δοκιμών της πίστης μας. Έγραψε: «Με αυτό το γεγονός ευφραίνεστε, μολονότι για λίγο προς το παρόν, αν χρειάζεται, είστε λυπημένοι εξαιτίας διαφόρων δοκιμασιών, προκειμένου η δοκιμασμένη ποιότητα της πίστης σας, η οποία έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από το χρυσάφι που χάνεται παρά το ότι δοκιμάζεται από τη φωτιά, να αποδειχτεί αιτία για αίνο και δόξα και τιμή κατά την αποκάλυψη του Ιησού Χριστού». (1 Πέτρου 1:6, 7) Αυτά τα λόγια είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά τώρα, επειδή η «μεγάλη θλίψη»—ο καιρός του αίνου, της δόξας, της τιμής και της επιβίωσης—είναι πολύ πιο κοντά από ό,τι μπορεί να νομίζουν μερικοί και πολύ πιο κοντά παρά όταν γίναμε πιστοί.—Ματθαίος 24:21· Ρωμαίους 13:11, 12.

4. Πώς ένιωθε ένας αδελφός για τις δοκιμασίες που είχε υποστεί ο ίδιος και άλλοι χρισμένοι Χριστιανοί;

⁴ Στο προηγούμενο άρθρο, εξετάσαμε δοκιμασίες τις οποίες αντιμετώπισε το χρισμένο υπόλοιπο από το 1914 και έπειτα. Αποτέλεσαν αυτές βάση για χαρά; Ο Α. Χ. Μακμίλαν, αναλογιζόμενος το παρελθόν, εξέφρασε την εξής άποψη: “Έχω δει να επέρχονται πολλές σοβαρές δοκιμασίες πάνω στην οργάνωση και δοκιμές της πίστης εκείνων που ήταν σε αυτήν. Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, αυτή επέζησε και εξακολούθησε να ανθεί. Έχω δει πόσο σοφό είναι να αναμένουμε υπομονετικά να διευκρινίσει ο Ιεχωβά την κατανόησή μας για Γραφικά πράγματα, αντί να μας αναστατώνει μια καινούρια σκέψη. . . . Οποιεσδήποτε προσαρμογές και αν χρειάζεται να κάνουμε στις απόψεις μας από καιρό σε καιρό, αυτό δεν αλλάζει τη φιλάγαθη προμήθεια του λύτρου και την υπόσχεση του Θεού για αιώνια ζωή. Έτσι λοιπόν, δεν χρειάστηκε να αφήσουμε την πίστη μας να εξασθενήσει από ανεκπλήρωτες προσδοκίες ή από αλλαγές στις απόψεις”.—Η Σκοπιά 1 Δεκεμβρίου 1966, σελίδα 728.

5. (α) Ποια οφέλη προέκυψαν από τις δοκιμασίες που υπέστη το υπόλοιπο; (β) Γιατί θα πρέπει να μας ενδιαφέρει το ζήτημα της δοκιμής τώρα;

⁵ Οι χρισμένοι Χριστιανοί που ξεπέρασαν την περίοδο δοκιμής των ετών 1914-1919 ελευθερώθηκαν από τη δεσποτική επιρροή του κόσμου και από πολλές Βαβυλωνιακές θρησκευτικές συνήθειες. Το υπόλοιπο προχώρησε ως καθαρισμένος και εξαγνισμένος λαός, προσφέροντας πρόθυμα θυσίες αίνου στον Θεό και έχοντας τη διαβεβαίωση ότι ως λαός ήταν ευπρόσδεκτοι σε αυτόν. (Ησαΐας 52:11· 2 Κορινθίους 6:14-18) Η κρίση είχε αρχίσει από τον οίκο του Θεού, αλλά δεν θα ολοκληρωνόταν μέσα σε μια καθορισμένη περίοδο. Η δοκιμή και το κοσκίνισμα του λαού του Θεού συνεχίζονται. Εκείνοι που έχουν την ελπίδα να επιζήσουν από την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη» ως μέρος του “μεγάλου πλήθους” δοκιμάζονται και αυτοί ως προς την πίστη τους. (Αποκάλυψη 7:9, 14) Αυτό γίνεται με τρόπους που μοιάζουν με τα όσα αντιμετώπισε το χρισμένο υπόλοιπο, καθώς και με άλλους τρόπους.

Πώς θα Μπορούσατε να Δοκιμαστείτε Εσείς;

6. Ποιο είναι ένα είδος σοβαρής δοκιμασίας την οποία έχουν υποστεί πολλοί;

⁶ Πολλοί Χριστιανοί σκέφτονται την πρόκληση που θέτει η αντιμετώπιση με σταθερότητα τέτοιων δοκιμασιών όπως είναι οι κατά μέτωπο επιθέσεις. Θυμούνται την εξής αφήγηση: «[Οι Ιουδαίοι ηγέτες] κάλεσαν τους αποστόλους, τους έδειραν και τους πρόσταξαν να σταματήσουν να μιλούν με βάση το όνομα του Ιησού και τους άφησαν να φύγουν. Αυτοί, λοιπόν, έφυγαν από το Σάνχεδριν χαρούμενοι επειδή είχαν υπολογιστεί άξιοι να ατιμαστούν για χάρη του ονόματός του». (Πράξεις 5:40, 41) Μάλιστα η σύγχρονη ιστορία του λαού του Θεού, ιδιαίτερα στη διάρκεια των παγκόσμιων πολέμων, δείχνει καθαρά ότι πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετώπισαν πραγματικά ξυλοδαρμούς, και πολύ χειρότερα πράγματα, στα χέρια των διωκτών.

7. Μέχρι πού έχουν φτάσει μερικοί σύγχρονοι Χριστιανοί όσον αφορά την εκδήλωση πίστης;

⁷ Όσον αφορά το ότι οι Χριστιανοί είναι αντικείμενο διωγμού, ο κόσμος δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στο χρισμένο υπόλοιπο και στο μεγάλο πλήθος των “άλλων προβάτων”. (Ιωάννης 10:16) Στο διάβα των ετών, μέλη και των δύο ομάδων έχουν δοκιμαστεί σκληρά με φυλάκιση, ακόμη και με μαρτυρικό θάνατο, λόγω της αγάπης τους για τον Θεό και της πίστης τους σε αυτόν. Και οι δύο ομάδες έχουν χρειαστεί το πνεύμα του Θεού, ανεξάρτητα από την ελπίδα τους. (Παράβαλε Σκοπιά 15 Ιουνίου 1996, σελίδα 31.) Στη διάρκεια των δεκαετιών του 1930 και του 1940 στη ναζιστική Γερμανία, πολλοί υπηρέτες του Ιεχωβά, περιλαμβανομένων και παιδιών, εκδήλωσαν εξαιρετική πίστη, και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που δοκιμάστηκαν στο έπακρο. Στα πιο πρόσφατα χρόνια, ο λαός του Ιεχωβά έχει αντιμετωπίσει τη δοκιμασία του διωγμού σε χώρες όπως η Αιθιοπία, η Ερυθραία, το Ζαΐρ, η Μαλάουι, η Μοζαμβίκη, το Μπουρούντι, η Ρουάντα και η Σιγκαπούρη. Και οι δοκιμασίες αυτού του είδους συνεχίζονται.

8. Πώς δείχνουν τα σχόλια ενός Αφρικανού αδελφού ότι οι δοκιμές της πίστης μας περιλαμβάνουν περισσότερα από το να υπομένουμε διωγμό, λόγου χάρη ξυλοδαρμούς;

⁸ Ωστόσο, όπως επισημάνθηκε ήδη, η πίστη μας δοκιμάζεται και με πιο δυσδιάκριτους τρόπους. Μερικές από τις δοκιμασίες δεν είναι τόσο άμεσες ούτε προσδιορίζονται τόσο εύκολα. Σκεφτείτε πώς θα αντιδρούσατε εσείς σε μερικά από τα παρακάτω. Ένας αδελφός στην Ανγκόλα, ο οποίος είχε δέκα παιδιά, ανήκε σε μια εκκλησία όπου για κάποιο διάστημα είχε διακοπεί η επικοινωνία με τους υπεύθυνους αδελφούς. Αργότερα κάποιοι άλλοι μπόρεσαν να επισκεφτούν την εκκλησία. Τον ρώτησαν πώς κατάφερνε να τρέφει την οικογένειά του. Δεν ήταν εύκολο για αυτόν να απαντήσει, και έλεγε μόνο πως η κατάσταση ήταν δύσκολη. Μπορούσε να προμηθεύει στα παιδιά του τουλάχιστον ένα γεύμα την ημέρα; Απάντησε: «Μόλις και μετά βίας. Έχουμε μάθει να περνάμε με ό,τι έχουμε». Κατόπιν, με φωνή γεμάτη πεποίθηση, είπε: «Αυτό, όμως, δεν περιμένουμε σε αυτές τις τελευταίες ημέρες;» Τέτοια πίστη είναι αξιοσημείωτη για τον κόσμο, αλλά δεν είναι ασυνήθιστη ανάμεσα στους όσιους Χριστιανούς, οι οποίοι έχουν πλήρη εμπιστοσύνη ότι οι υποσχέσεις της Βασιλείας θα εκπληρωθούν.

9. Πώς δοκιμαζόμαστε σε σχέση με το εδάφιο 1 Κορινθίους 11:3;

⁹ Το μεγάλο πλήθος δοκιμάζεται επίσης σε σχέση με τις θεοκρατικές διαδικασίες. Η παγκόσμια Χριστιανική εκκλησία κατευθύνεται σύμφωνα με θεϊκές αρχές και θεοκρατικά πρότυπα. Αυτό σημαίνει πρώτα από όλα ότι αναγνωρίζουν τον Ιησού ως τον Ηγέτη, εκείνον που έχει διοριστεί Κεφαλή της εκκλησίας. (1 Κορινθίους 11:3) Η πρόθυμη υποταγή σε αυτόν και στον Πατέρα του γίνεται έκδηλη μέσω της πίστης μας στους θεοκρατικούς διορισμούς και στις θεοκρατικές αποφάσεις που αποσκοπούν στο να εκτελούμε ενωμένα το θέλημα του Ιεχωβά. Επίσης, σε κάθε τοπική εκκλησία υπάρχουν άντρες οι οποίοι είναι διορισμένοι να αναλαμβάνουν την ηγεσία. Αυτοί είναι ατελείς άνθρωποι, των οποίων τα ελαττώματα μπορεί να διακρίνουμε εύκολα· εντούτοις, προτρεπόμαστε να σεβόμαστε αυτούς τους επισκόπους και να είμαστε υποτακτικοί. (Εβραίους 13:7, 17) Μήπως το βρίσκετε αυτό δύσκολο μερικές φορές; Μήπως αποτελεί πραγματική δοκιμή για εσάς; Αν ναι, ωφελείστε από αυτή τη δοκιμή της πίστης σας;

10. Ποια δοκιμή αντιμετωπίζουμε όσον αφορά τη διακονία αγρού;

¹⁰ Επίσης δοκιμαζόμαστε όσον αφορά το προνόμιο και την απαίτηση για τακτική συμμετοχή στη διακονία αγρού. Για να περάσουμε αυτή τη δοκιμή, πρέπει να αντιληφθούμε ότι το να ενασχολούμαστε πλήρως με τη διακονία περιλαμβάνει περισσότερα από μια ελάχιστη ή στοιχειώδη συμμετοχή στο κήρυγμα. Θυμηθείτε το επιδοκιμαστικό σχόλιο του Ιησού σχετικά με τη φτωχή χήρα η οποία έδωσε όλα όσα είχε. (Μάρκος 12:41-44) Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: “Δίνω παρόμοια και εγώ από τον εαυτό μου όσον αφορά τη διακονία μου στον αγρό;” Όλοι πρέπει να είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά όλη την ημέρα, έτοιμοι σε κάθε ευκαιρία να αφήνουμε το φως μας να λάμπει.—Ματθαίος 5:16.

11. Πώς μπορούν οι αλλαγές στην κατανόηση ή οι συμβουλές γύρω από τη διαγωγή να αποτελέσουν δοκιμασία;

¹¹ Μια άλλη δοκιμασία την οποία μπορεί να αντιμετωπίσουμε αφορά το πόσο εκτιμούμε το αυξανόμενο φως που εκχέεται στην αλήθεια της Αγίας Γραφής και τις συμβουλές που παρέχονται από την τάξη του πιστού δούλου. (Ματθαίος 24:45) Μερικές φορές αυτό απαιτεί προσαρμογές στην προσωπική διαγωγή, όπως όταν διασαφηνίστηκε ότι όσοι χρησιμοποιούσαν καπνό θα έπρεπε να κόψουν αυτή τη συνήθεια αν ήθελαν να παραμείνουν στην εκκλησία.a (2 Κορινθίους 7:1) Ή ίσως η δοκιμασία να έγκειται στο να δεχτούμε πως είναι ανάγκη να τροποποιήσουμε τις προτιμήσεις μας σε ό,τι αφορά τη μουσική ή άλλες μορφές ψυχαγωγίας.b Θα αμφισβητήσουμε τη σοφία των συμβουλών που μας προσφέρονται; Ή θα αφήσουμε το πνεύμα του Θεού να διαπλάσει τον τρόπο σκέψης μας και να μας βοηθήσει να ντυθούμε τη Χριστιανική προσωπικότητα;—Εφεσίους 4:20-24· 5:3-5.

12. Τι απαιτείται για να ενισχυθεί η πίστη κάποιου μετά το βάφτισμά του;

¹² Επί δεκαετίες, ο αριθμός εκείνων που ανήκουν στο μεγάλο πλήθος αυξάνεται, και μετά το βάφτισμά τους αυτοί συνεχίζουν να ενισχύουν τη σχέση τους με τον Ιεχωβά. Αυτό περιλαμβάνει περισσότερα από το να παρακολουθούν κάποια Χριστιανική συνέλευση, να πηγαίνουν σε μερικές συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας ή να συμμετέχουν κάπου κάπου στην υπηρεσία αγρού. Παραδείγματος χάρη: Κάποιος μπορεί να βρίσκεται σωματικά έξω από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, αλλά την έχει εγκαταλείψει αληθινά; Μήπως εξακολουθεί να προσκολλάται σε εκείνα τα πράγματα που αντανακλούν το πνεύμα της Βαβυλώνας της Μεγάλης—ένα πνεύμα το οποίο περιφρονεί τους δίκαιους κανόνες του Θεού; Μήπως παίρνει στα ελαφρά την ηθική, καθώς και τη γαμήλια πιστότητα; Μήπως δίνει περισσότερη έμφαση σε προσωπικά και σε υλικά ενδιαφέροντα παρά σε πνευματικά ενδιαφέροντα; Ναι, παραμένει ακηλίδωτος από τον κόσμο;—Ιακώβου 1:27.

Όφελος από τη Δοκιμασμένη Πίστη

13, 14. Τι έχουν κάνει μερικοί αφότου ξεκίνησαν στην οδό της αληθινής λατρείας;

¹³ Αν πραγματικά έχουμε φύγει από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και έχουμε επίσης βγει από τον κόσμο, ας μην κοιτάμε τα πράγματα που βρίσκονται πίσω. Σύμφωνα με την αρχή η οποία υπάρχει στο εδάφιο Λουκάς 9:62, το να κοιτάζει οποιοσδήποτε από εμάς πίσω μπορεί να οδηγήσει στο να χάσει το προνόμιο να είναι υπήκοος της Βασιλείας του Θεού. Ο Ιησούς είπε: «Κανείς που έχει βάλει το χέρι του στο αλέτρι και κοιτάζει τα πράγματα που βρίσκονται πίσω δεν είναι κατάλληλος για τη βασιλεία του Θεού».

¹⁴ Εντούτοις, μερικοί που έγιναν Χριστιανοί στο παρελθόν έχουν στο μεταξύ επιτρέψει στον εαυτό τους να διαπλάθεται από αυτό το σύστημα πραγμάτων. Δεν έχουν αντισταθεί στο πνεύμα του κόσμου. (2 Πέτρου 2:20-22) Οι κοσμικοί περισπασμοί έχουν απορροφήσει τα ενδιαφέροντά τους και το χρόνο τους, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η πρόοδός τους. Αντί να κρατούν τη διάνοια και την καρδιά τους σταθερά προσηλωμένες στη Βασιλεία του Θεού και στη δικαιοσύνη του, βάζοντας αυτά πρώτα στη ζωή, έχουν στραφεί στην επιδίωξη υλιστικών στόχων. Αν δεν υποκινηθούν να αναγνωρίσουν την αδύναμη πίστη τους και τη χλιαρότητά τους και να αλλάξουν την πορεία τους ζητώντας θεϊκή συμβουλή, τότε κινδυνεύουν να χάσουν την πολύτιμη σχέση τους με τον Ιεχωβά και την οργάνωσή του.—Αποκάλυψη 3:15-19.

15. Τι απαιτείται για να παραμείνουμε αποδεκτοί ενώπιον του Θεού;

¹⁵ Το αν θα βρεθούμε επιδοκιμασμένοι και το αν έχουμε την προοπτική για επιβίωση από τη γοργά επερχόμενη μεγάλη θλίψη εξαρτάται από το αν παραμένουμε καθαροί, έχοντας “πλύνει τις στολές μας με το αίμα του Αρνιού”. (Αποκάλυψη 7:9-14· 1 Κορινθίους 6:11) Αν δεν διατηρήσουμε καθαρή, δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού, η ιερή μας υπηρεσία δεν θα είναι αποδεκτή. Ασφαλώς, ο καθένας μας πρέπει να αντιληφθεί ότι η δοκιμασμένη ποιότητα της πίστης θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε και να αποφύγουμε τη δυσαρέσκεια του Θεού.

16. Με ποιους τρόπους μπορούν τα ψέματα να αποδειχτούν δοκιμή της πίστης μας;

¹⁶ Μερικές φορές, τα μέσα ενημέρωσης και οι κοσμικές αρχές «κολλούν» αναληθείς ετικέτες στο λαό του Θεού, κακοπαριστάνοντας τις Χριστιανικές μας πεποιθήσεις και το Χριστιανικό τρόπο ζωής μας. Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, διότι ο Ιησούς δείχνει ξεκάθαρα ότι ο “κόσμος θα μας μισούσε επειδή δεν είμαστε μέρος του”. (Ιωάννης 17:14) Θα επιτρέψουμε σε εκείνους που έχουν τυφλωθεί από τον Σατανά να μας πτοήσουν και να μας αποθαρρύνουν και να μας κάνουν να ντρεπόμαστε για τα καλά νέα; Θα επιτρέψουμε σε ψέματα που διαδίδονται σε σχέση με την αλήθεια να επηρεάσουν την τακτικότητά μας στην παρακολούθηση των συναθροίσεων και τη δράση μας στο κήρυγμα; Ή θα μείνουμε σταθεροί και θα είμαστε θαρραλέοι και πιο αποφασισμένοι από ποτέ άλλοτε να συνεχίσουμε να διακηρύττουμε την αλήθεια για τον Ιεχωβά και τη Βασιλεία του;

17. Ποια βεβαιότητα μπορεί να μας παρακινήσει να συνεχίσουμε να δείχνουμε πίστη;

¹⁷ Σύμφωνα με εκπληρωμένες Βιβλικές προφητείες, τώρα ζούμε βαθιά στον καιρό του τέλους. Είναι βέβαιο ότι οι βασισμένες στη Γραφή προσδοκίες μας για ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης θα γίνουν χαρωπή πραγματικότητα. Μέχρις ότου έρθει αυτή η ημέρα, είθε όλοι μας να ασκούμε ακλόνητη πίστη στο Λόγο του Θεού και να αποδεικνύουμε την πίστη μας με το να μην επιβραδύνουμε το ρυθμό μας σε σχέση με τη διακήρυξη των καλών νέων της Βασιλείας παγκόσμια. Σκεφτείτε τις χιλιάδες των καινούριων μαθητών που βαφτίζονται κάθε εβδομάδα. Δεν είναι αυτός επαρκής λόγος για να εκτιμούμε το γεγονός ότι η υπομονή του Ιεχωβά όσον αφορά την εκτέλεση της κρίσης του μπορεί να καταλήξει στη σωτηρία πολύ περισσότερων ανθρώπων; Δεν χαιρόμαστε για το ότι ο Θεός έχει επιτρέψει να συνεχίζεται το ζωοσωτήριο έργο κηρύγματος της Βασιλείας; Και δεν μας φέρνει αγαλλίαση το γεγονός ότι εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δεχτεί την αλήθεια και κάνουν φανερή την πίστη τους;

18. Τι είστε αποφασισμένοι να κάνετε όσον αφορά την υπηρεσία του Ιεχωβά;

¹⁸ Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πόσο καιρό θα διαρκέσουν οι τωρινές δοκιμές της πίστης μας. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: Ο Ιεχωβά έχει μια καθορισμένη ημέρα απόδοσης λογαριασμού για τους σημερινούς πονηρούς ουρανούς και τη γη. Στο μεταξύ, ας είμαστε αποφασισμένοι να μιμούμαστε την εξαίρετη ποιότητα της δοκιμασμένης πίστης που εκδήλωσε ο Τελειοποιητής της πίστης μας, ο Ιησούς. Και ας ακολουθούμε το παράδειγμα των ηλικιωμένων μελών του χρισμένου υπολοίπου καθώς και το παράδειγμα άλλων που υπηρετούν με θάρρος ανάμεσά μας.

19. Τι μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι θα νικήσει αυτόν τον κόσμο;

¹⁹ Θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να διακηρύττουμε αδιάκοπα τα αιώνια καλά νέα σε κάθε έθνος, φυλή, γλώσσα και λαό σε συνεργασία με τον άγγελο που πετάει στο μεσουράνημα. Ας ακούσουν την αγγελική διακήρυξη: «Φοβηθείτε τον Θεό και δώστε του δόξα, επειδή έφτασε η ώρα της κρίσης του». (Αποκάλυψη 14:6, 7) Όταν θα έχει αποδοθεί αυτή η θεϊκή κρίση, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα όσον αφορά τη δοκιμασμένη ποιότητα της πίστης μας; Δεν θα είναι ένας ένδοξος θρίαμβος—απελευθέρωση από το παρόν σύστημα πραγμάτων και είσοδος στο δίκαιο νέο κόσμο του Θεού; Αν υπομείνουμε τις δοκιμές της πίστης μας, θα μπορέσουμε να πούμε ό,τι είπε και ο απόστολος Ιωάννης: «Αυτή είναι η νίκη που έχει νικήσει τον κόσμο, η πίστη μας».—1 Ιωάννη 5:4.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

◻ Πώς μπορούν οι δοκιμές της πίστης μας να αποτελέσουν αιτία χαράς;

◻ Ποιες είναι μερικές από τις δοκιμές της πίστης μας οι οποίες μπορεί να μην προσδιορίζονται εύκολα;

◻ Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε με το να υπομένουμε επιτυχώς τις δοκιμές της πίστης μας;

[Εικόνες στη σελίδα 17]

Ο Α. Χ. Μακμίλαν (εμπρός αριστερά) περίπου τον καιρό κατά τον οποίο ο ίδιος και ορισμένοι υπεύθυνοι της Εταιρίας Σκοπιά είχαν φυλακιστεί άδικα

Ήταν εκπρόσωπος στη συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν το 1928

Στα τελευταία του χρόνια, ο αδελφός Μακμίλαν εξακολουθούσε να εκδηλώνει πίστη

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Όπως αυτή η οικογένεια, πολλοί Χριστιανοί στην Αφρική έχουν εκδηλώσει πίστη δοκιμασμένης ποιότητας