Το «Έθνος» που Γεμίζει την Επιφάνεια της Γης με Καρπό

‘Στις ερχόμενες μέρες ο Ιακώβ θα ριζώσει, ο Ισραήλ θα ανθίσει και πραγματικά θα βλαστήσει· και αυτοί απλώς θα γεμίσουν την επιφάνεια της παραγωγικής γης με καρπό’.—ΗΣΑΪΑΣ 27:6, ΜΝΚ.

 1. Πώς αναφέρθηκε ο απόστολος Πέτρος στο έθνος του πνευματικού Ισραήλ;

ΣΧΕΤΙΚΑ με τη γέννηση της εκκλησίας των μαθητών του Χριστού σαν «έθνος» το 33 μ.Χ., ο απόστολος Πέτρος έγραψε τα εξής λόγια λίγο πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.: ‘Αλλά εσείς είστε «εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος, λαός για ειδική ιδιοκτησία, για να εξαγγείλετε τις εξοχότητες» εκείνου ο οποίος σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό φως του. Γιατί, κάποτε, δεν ήσαστε λαός του, αλλά τώρα, είστε λαός του Θεού· δεν ήσαστε ηλεημένοι, αλλά τώρα έχετε ελεηθεί’. (1 Πέτρου 2:9, 10, ΜΝΚ) Τι μεγαλοψυχία ήταν αυτό από μέρους του Θεού!

 2, 3. Σαν ειδική ιδιοκτησία του Ιεχωβά Θεού, ποια υποχρέωση βαρύνει τον πνευματικό Ισραήλ, και με τι παρομοιάζεται από τον Ιησού Χριστό στον Ιωάννη κεφάλαιο 15;

² Σήμερα, 19 αιώνες αφότου έγραψε τα λόγια αυτά ο Πέτρος, εξακολουθεί να υπάρχει πάνω στη γη ένα υπόλοιπο από αυτό το γεννημένο από το πνεύμα ‘έθνος’. Έχει μειωθεί τώρα σε λιγότερο από δέκα χιλιάδες, σύμφωνα με τις εκθέσεις του ετήσιου εορτασμού του Δείπνου του Κυρίου. Είναι ‘λαός για ειδική ιδιοκτησία του Ιεχωβά’, και σαν τέτοιος λαός πρέπει να διακηρύξουν πλατιά τις αρετές του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος του κάλεσε από το κοσμικό ‘σκοτάδι στο θαυμαστό φως του’. Αυτό το ‘φως’ λάμπει ιδιαίτερα από το τέλος των ‘προσδιορισμένων καιρών των Εθνών’ το 1914.a (Λουκάς 21:24, ΜΝΚ) Σαν ‘ειδική ιδιοκτησία’ του Θείου Δότη αυτού του θαυμάσιου φωτός, τους θεωρεί πολύτιμους. Γι’ αυτόν είναι σαν ένα πνευματικό αμπέλι.

³ Εδώ φέρνουμε στη μνήμη μας τα όσα είπε ο Ιησούς Χριστός στους αποστόλους του, οι οποίοι αντιπροσώπευαν όλους εκείνους που θα ήταν οι γεννημένοι από το πνεύμα ακόλουθοί του: ‘Εγώ είμαι το αληθινό κλήμα, και ο Πατέρας μου είναι ο καλλιεργητής. Κάθε κλαδί μέσα σε μένα που δεν φέρνει καρπό το αφαιρεί, και καθένα που φέρνει καρπό το καθαρίζει, για να φέρει περισσότερο καρπό. Εσείς είστε καθαροί ήδη εξαιτίας του λόγου που έχω πει σε σας. Παραμείνετε σε ενότητα με μένα, και εγώ σε ενότητα με σας. Όπως το κλαδί δεν μπορεί να φέρει καρπό από μόνο του, εκτός αν παραμείνει στο κλήμα, με τον ίδιο τρόπο ούτε και σεις μπορείτε, εκτός αν παραμείνετε σε ενότητα με μένα. Εγώ είμαι το κλήμα, εσείς είστε τα κλαδιά. Αυτός που παραμένει σε ενότητα με μένα, και εγώ σε ενότητα με αυτόν, αυτός φέρνει πολύ καρπό· γιατί χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε απολύτως τίποτα’.—Ιωάννης 15:1-5, ΜΝΚ.

 4. (α) Ποια περιγραφή του Ησαΐα κεφάλαιο 27 μας υπενθυμίζει η παραβολή του Ιησού; (β) Πότε έχει τη σύγχρονη εκπλήρωσή της αυτή η προφητεία, και σε ποιους; (γ) Ποια στάση δεν έχει πια ο Θεός απέναντι στο λαό του;

⁴ Εκείνη η σύγκριση ή παραβολή του Ιησού Χριστού, μας υπενθυμίζει τα λόγια του Ιεχωβά στα εδάφια Ησαΐας 27:2-4, όπου διαβάζουμε·

‘Εκείνη τη μέρα ψάλλετε σ’ αυτό: «Αμπέλι που βγάζεις άφθονο κρασί! Εγώ, ο Ιεχωβά, το περιφρουρώ. Κάθε στιγμή θα το ποτίζω. Για να μη στρέψει κανένας την προσοχή του εναντίον του, θα το περιφρουρώ μάλιστα νύχτα και μέρα. Δεν είμαι οργισμένος»’.

Το ‘αμπέλι που βγάζει άφθονο κρασί’ σήμερα πάνω στη γη μπορεί να συγκριθεί με το υπόλοιπο των κλάδων του συμβολικού εκείνου ‘κλήματος’ στο οποίο οι γεννημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί του ‘αγίου έθνους’ είναι παραγωγικά μέλη. Κατά συνέπεια, πάνω σ’ αυτούς βρίσκεται η υποχρέωση να φέρουν πολύ καρπό. (Ιωάννης 15:5) Σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα, τον καιρό της αποκατάστασης του λαού του Ιεχωβά στην εύνοιά του θα ψαλόταν ο αίνος για το ‘αμπέλι που βγάζει άφθονο κρασί’. (Παράβαλε Ησαΐας 27:13.) Αυτό θα επισήμαινε ότι η σύγχρονη εκπλήρωση αυτής της ζωηρής προφητείας θα άρχιζε το μεταπολεμικό έτος 1919, και τα γεγονότα της ιστορίας πιστοποιούν ότι η εκπλήρωσή της εξακολουθεί μέχρι τώρα. Σήμερα ο Ιεχωβά δεν είναι ‘οργισμένος’ ενάντια στο λαό του, ούτε ενάντια στο υπόλοιπο του ‘αγίου έθνους’ του, το ‘λαό για ειδική ιδιοκτησία’ του, ούτε ενάντια στους όσιους Χριστιανούς οι οποίοι αποβλέπουν σε αιώνια ζωή πάνω στη γη. Σπλαχνικά έχει στρέψει την εύνοιά του σ’ αυτούς, και σ’ αυτό οφείλεται η πνευματική τους ευημερία και παραγωγικότητα.

 5. Με ποιο πράγμα απ’ αυτό το συμβολικό αμπέλι ευφραίνονται οι άνθρωποι, και τι μπορούν να πουν γι’ αυτό;

⁵ Αυτό το πνευματικό ‘έθνος’, μαζί με τους σκληρά εργαζόμενους συντρόφους του, είναι σαν ένα παραγωγικό αμπέλι που παρήγαγε ‘άφθονο κρασί’. Είναι ένα πνευματικό κρασί που έχει κάνει την καρδιά του Ιεχωβά και του ανθρώπου να ευφρανθεί. (Κριταί 9:13) Γι’ αυτό το βάσιμο λόγο οι άνθρωποι που ευφραίνονται πίνοντας αυτό το πνευματικό ποτό μπορούν με χαρά να αινούν και να λένε σε άλλους όλα όσα έχει κάνει ο Θείος Καλλιεργητής του ‘αμπελιού’ γι’ αυτό το συμβολικό ‘αμπέλι’. Συμβολικά μιλώντας, αυτός ‘έχει ποτίσει’ πραγματικά αυτό το ‘αμπέλι’ για να είναι διαρκώς αναζωογονημένο, έτσι ώστε να παράγονται χυμώδεις και γευστικοί καρποί, με ευχάριστα αποτελέσματα.

Μια Αντίθεση—‘Το Κλήμα της Γης’

 6. Ποια θα είναι, όμως, η εμπειρία ‘του κλήματος της γης’, σύμφωνα με την Αποκάλυψη κεφάλαιο 14;

⁶ Αυτό δεν συμβαίνει όμως με εκείνο που το τελευταίο βιβλίο της Γραφής αποκαλεί ‘το κλήμα της γης’. Σύντομα, θα δοθεί η θεία προσταγή στις ουράνιες εκτελεστικές δυνάμεις: ‘Βάλε το κοφτερό δρεπάνι σου και μάζεψε τα τσαμπιά από το κλήμα της γης, γιατί τα σταφύλια του έχουν ωριμάσει’. Έπειτα, όπως συνεχίζει και δείχνει η προφητική Αποκάλυψη, ‘ο άγγελος έβαλε με ορμή το δρεπάνι του στη γη και τρύγησε το κλήμα της γης, και το έριξε στο μεγάλο πατητήρι του θυμού του Θεού. Και το πατητήρι πατήθηκε έξω από την πόλη, και αίμα βγήκε από το πατητήρι ως τα χαλινάρια των αλόγων, σε μια απόσταση χιλίων εξακοσίων σταδίων’. (Αποκάλυψις 14:18-20, ΜΝΚ) Αυτό θα συμβεί στο κυβερνητικό μέρος της ορατής οργάνωσης του Διαβόλου πάνω στη γη· είναι κάτι στο οποίο αυτός είναι καλλιεργητής, και βρίσκεται σε αντίθεση με το ‘αληθινό κλήμα’ στο οποίο Καλλιεργητής είναι ο Ιεχωβά Θεός. Στο ‘κλήμα της γης’ δεν θα συμβεί καμιά απολύτως αποκατάσταση!

 7-9. Ποια διπλή εκπλήρωση έχει το Ησαΐας 27:7-13, και σε ποιους καιρούς;

⁷ Ωστόσο, αυτή η προφητεία του Ησαΐα κεφάλαιο 27 είναι στην πραγματικότητα μια προφητεία αποκατάστασης, πρώτα του έθνους του φυσικού Ισραήλ και έπειτα του πνευματικού Ισραήλ στον 20ό μας αιώνα. Αυτό φαίνεται από τα όσα λέει η προφητεία στο εδάφιο 7 ως το εδάφιο 13, με το οποίο κλείνει το κεφάλαιο. Τα εδάφια αυτά λένε, (ΜΝΚ):

⁸ ‘Μήπως πρέπει κάποιος να τον χτυπήσει με το χτύπημα του χτυπήσαντα αυτόν; Ή πρέπει να θανατωθεί με τον σφαγιασμό των θανατωθέντων απ’ αυτόν; Με τρομακτική κραυγή θα πολεμήσεις μαζί του, όταν το εξαποστείλεις. Πρέπει να το εκβάλει με τη δύναμή του, μια σφοδρή δύναμη τη μέρα του ανατολικού ανέμου. Με αυτό το μέσο λοιπόν θα εξιλεωθεί το σφάλμα του Ιακώβ, και αυτό θα είναι όλος ο καρπός όταν αφαιρέσει την αμαρτία του, όταν θα κάνει όλες τις πέτρες του θυσιαστηρίου σαν ασβεστόλιθους που έχουν κονιορτοποιηθεί, έτσι ώστε να μην υψώνονται πια οι ιεροί στύλοι και τα θυμιατήρια. Γιατί η οχυρωμένη πόλη θα είναι έρημη, ο βοσκότοπος θα αφεθεί και θα εγκαταλειφθεί σαν έρημος. Εκεί το μοσχάρι θα βόσκει, και εκεί θα πλαγιάζει· και θα καταναλώνει τους μεγάλους κλώνους του [του αμπελιού]. Όταν τα κλαδάκια του θα ξεραίνονται, οι γυναίκες που θα έρχονται θα τα αποσπούν, κατακαίοντάς τα. Γιατί δεν είναι λαός οξείας κατανόησης. Να γιατί ο Πλάστης του δεν θα του δείξει έλεος, και ο Δημιουργός του δεν θα του δείξει εύνοια.

⁹ ‘Και εκείνη τη μέρα πρέπει ο Ιεχωβά να εκτινάξει τον καρπό, από το χείμαρρο του Ποταμού ως την κοιλάδα της Αιγύπτου, και σεις θα συναχθείτε ο ένας μετά τον άλλο, γιοι Ισραήλ. Και εκείνη τη μέρα πρέπει να σαλπιστεί μεγάλη σάλπιγγα, και αυτοί που θα αφανιστούν στη γη της Ασσυρίας και εκείνοι που θα διασκορπιστούν στη γη της Αιγύπτου θα έρθουν βέβαια και θα προσκυνήσουν τον Ιεχωβά στο άγιο όρος της Ιερουσαλήμ’.

10. Ποια παγκόσμια δύναμη ήταν εξέχουσα τον καιρό της προφητείας του Ησαΐα, και πώς τα πήγε στην εσκεμμένη της επίθεση στην πρωτεύουσα του βασιλείου του Ιούδα;

¹⁰ Στις μέρες αυτής της προφητείας του Ησαΐα, η Ασσυρία είχε γίνει η επικρατούσα παγκόσμια δύναμη στη γη, εκτοπίζοντας την πρώτη από τη σειρά των εφτά παγκόσμιων δυνάμεων, μολονότι η Αίγυπτος εξακολουθούσε να λειτουργεί αλλά σαν μια κατώτερη δύναμη. Το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ είχε αποσπαστεί από τη διακυβέρνηση του βασιλικού οίκου του Βασιλιά Δαβίδ από τη φυλή του Ιούδα. Έτσι, ενάντια στην πόλη της Ιερουσαλήμ ήρθε ο βασιλιάς της Ασσυρίας για να απαιτήσει την πλήρη υποταγή της, αν δεν ήθελε να καταστραφεί. Ωστόσο, ο Ιεχωβά πολέμησε υπέρ του βασιλείου του Ιούδα και έτρεψε σε φυγή με ατιμωτική ήττα τον υπερόπτη Βασιλιά Σενναχειρείμ στην πατρίδα του.—Ησαΐας, κεφάλαια 36 και 37.

11. Από τον αυτοκράτορα ποιας παγκόσμιας δύναμης έγινε η ανατροπή του βασιλείου του Ιούδα, και πώς αναφέρεται στο γεγονός αυτό το κεφάλαιο 27 του Ησαΐα;

¹¹ Έτσι, σε έναν αυτοκράτορα μιας διαδεχθείσας παγκόσμιας δύναμης, της Βαβυλωνιακής Παγκόσμιας Δύναμης, δόθηκε η εξουσία να καταστρέψει την άγια πόλη της Ιερουσαλήμ και το ναό της. Σύμφωνα με Βιβλικές ενδείξεις, αυτό συνέβη το έτος 607 π.Χ., από τον Αυτοκράτορα Ναβουχοδονόσορ. Αυτός ήταν εκείνος που πήρε αιχμαλώτους στη γη της Βαβυλώνας, για να περάσουν εκεί 70 χρόνια εξορίας. Έχοντας υπόψη την επικείμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και τη μεταφορά εξορίστων σε Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία για 70 χρόνια εγέρθηκαν κατάλληλα οι εξής ερωτήσεις:

‘Μήπως πρέπει κάποιος να τον χτυπήσει με το χτύπημα του χτυπήσαντα αυτόν [το έθνος Ισραήλ];’ (Ησαΐας 27:7, ΜΝΚ)

Ποτέ προηγουμένως στην εθνική του ιστορία από το 1513 π.Χ., το έθνος του Θεού δεν χτυπήθηκε με καταστροφικό χτύπημα σαν αυτό του 607 π.Χ., ένα χτύπημα που σήμανε σχεδόν την καταστροφή του. Πολλοί ήταν οι θάνατοι στην πολιορκημένη πόλη της Ιερουσαλήμ. Ναι, ο Ιεχωβά είδε πόσο απαραίτητη ήταν αυτή η δραστική ενέργεια, και έπρεπε να λάβει χώρα. Διέκρινε την τρομερή ανάγκη να πολεμήσει μ’ εκείνους που θα έπρεπε να είχαν παραμείνει φίλοι του, μ’ εκείνους που τους είχε βοηθήσει, με τους οποίους είχε μπει στη διαθήκη του Νόμου μέσω του μεσίτη Μωυσή.

12. Ποια λοιπόν ερώτηση μπόρεσε να εμπνεύσει ο Ιεχωβά τον προφήτη Ησαΐα να κάνει σχετικά με την εμπειρία του Ισραήλ, και ποια ήταν επομένως η επίδραση πάνω στη σχέση του Ισραήλ με τον Ιεχωβά;

¹² Ο Ιεχωβά μπορούσε επομένως να ρωτήσει περαιτέρω:

‘Ή πρέπει να θανατωθεί [το έθνος του Ισραήλ, ή Ιακώβ] με τον σφαγιασμό των θανατωθέντων απ’ αυτόν;’ (Ησαΐας 27:7, ΜΝΚ)

Τώρα ήταν αναγκαίο να πολεμήσει ο Ιεχωβά με τον άλλοτε ευνοημένο λαό του, εγείροντας μια κραυγή εμπνέουσα τρόμο, μια ‘τρομακτική κραυγή’, από τις στρατιωτικές δυνάμεις της Βαβυλωνιακής Παγκόσμιας Δύναμης, της τρίτης στη Βιβλική ιστορία. Έτσι η θεία δήλωση ήταν:

‘Με τρομακτική κραυγή θα πολεμήσεις μαζί του, όταν το εξαποστείλεις. Πρέπει να το εκβάλει με τη δύναμή του, μια σφοδρή δύναμη τη μέρα του ανατολικού ανέμου [για να δείξει την κατεύθυνση από την οποία θα ερχόταν η τρομακτική πολεμική κραυγή]’. (Ησαΐας 27:8, ΜΝΚ)

Με τέτοια εισαγωγή θα εξαπέστελνε το άπιστο έθνος που ήταν κάποτε γι’ αυτόν σαν μια τυπική σύζυγος ως η ορατή του οργάνωση πάνω στη γη. Τώρα την έδιωχνε από τη θεόδοτη πατρίδα της και την εξαπέστελνε στα χέρια των Βαβυλώνιων αιχμαλωτιστών σε μακρινή γη, σαν να της έδινε προσωρινά διαζύγιο.—Παράβαλε Ησαΐας 50:1.

13. Πώς, σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα, θα έκανε το έθνος Ισραήλ εξιλέωση για το ότι παραβίασε τη διαθήκη του Θεού;

¹³ Τώρα είχε έρθει ο καιρός για να κάνει εξιλέωση το έθνος Ισραήλ, ή Ιακώβ, για το ‘σφάλμα’ του με πιο δαπανηρά μέσα από τις θυσίες ζώων που προσφέρονταν στο θυσιαστήριο του ναού της Ιερουσαλήμ. Να τι όρισε ο Ιεχωβά γι’ αυτή την σαν σύζυγο οργάνωσή του, λέγοντας:

‘Μ’ αυτό το μέσο λοιπόν θα εξιλεωθεί το σφάλμα του Ιακώβ, και αυτό θα είναι όλος ο καρπός όταν αφαιρέσει την αμαρτία του, όταν θα κάνει όλες τις πέτρες του θυσιαστηρίου σαν ασβεστόλιθους που έχουν κονιορτοποιηθεί, έτσι ώστε να μην υψώνονται πια οι ιεροί στύλοι και τα θυμιατήρια’. (Ησαΐας 27:9, ΜΝΚ)

Τι εκδήλωση θείας οργής, ή θυμού, θα ήταν η εκπλήρωση αυτής της προφητείας, και δικαιολογημένα! Δεν θα υψώνονταν πια μέσα στο τιμωρημένο έθνος του οι ειδωλολατρικοί ιεροί στύλοι και τα θυμιατήρια.

14. Σε ποιο είδος ερήμωσης θα φερνόταν η γη του Ισραήλ, και ποια μεταχείριση θα είχε η ανάπτυξή της σαν συμβολικό δέντρο;

¹⁴ Δείχνοντας την ερήμωση που θα φερνόταν πάνω σ’ αυτό το τυπικό σαν σύζυγος έθνος του αρχαίου Ισραήλ, ο Ιεχωβά προσθέτει:

‘Γιατί η οχυρωμένη πόλη θα είναι έρημη, ο βοσκότοπος θα αφεθεί και θα εγκαταλειφθεί σαν έρημος’.

Η άλλοτε πυκνοκατοικημένη γη θα ερημωνόταν, θα γινόταν προσωρινά ένας απλός βοσκότοπος.

‘Εκεί το μοσχάρι θα βόσκει, και εκεί θα πλαγιάζει· και [ο Ιεχωβά, μέσω του οργάνου του] θα καταναλώνει τους μεγάλους κλώνους του [του αμπελιού]. Όταν τα κλαδάκια του θα ξεραίνονται, οι γυναίκες που θα έρχονται θα τα αποσπούν, κατακαίοντάς τα’. (Ησαΐας 27:10, 11, ΜΝΚ)

Έτσι, το τυπικό σαν σύζυγος έθνος του Ιεχωβά θα καταντούσε σε απλά καύσιμα για τη φωτιά, αφού το γυναικείο φύλο, χωρίς καμιά δυσκολία, θα ήταν αρκετά δυνατό για να χρησιμοποιήσει αυτά που είχαν απομείνει απ’ αυτό. Τι θλιβερή θα ήταν η κατάσταση στην οποία θα καταντούσε αυτή η τυπική σαν σύζυγος οργάνωση του Ισραήλ! Αλλά γιατί να γίνουν τέτοια συντριπτικά βήματα από μια σαν σύζυγο Θεότητα όπως ήταν ο Ιεχωβά; Προσέξτε:

15. Έχοντας υπόψη την ειδική μεταχείριση από τον Ιεχωβά, τι είδους λαός θα έπρεπε να αποδειχτεί το έθνος Ισραήλ, αλλά γιατί έφτασε να είναι σαν τα έθνη που λάτρευαν τα είδωλα;

¹⁵ ‘Γιατί δεν είναι λαός οξείας κατανόησης. Να γιατί ο Πλάστης του δεν θα του δείξει έλεος, και ο Δημιουργός του δεν θα του δείξει εύνοια’. (Ησαΐας 27:11, ΜΝΚ)

Με όλη την προμήθεια που είχε κάνει ο Ιεχωβά για την εκπαίδευση και διαφώτιση τής με θαυμάσιο τρόπο διαμορφωμένης οργάνωσής του, οι Ισραηλίτες έπρεπε να αποδειχθούν λαός μεγάλης νοημοσύνης. Θα έπρεπε να είναι οξείς και αρκετά διορατικοί για να διακρίνουν τη ματαιότητα της ειδωλολατρίας, ναι, αρκετά διορατικοί για να διακρίνουν πόσο παράλογη είναι η ειδωλολατρία, που ασκούνταν από τα έθνη που ήταν σε άγνοια και βρίσκονταν έξω από τη σχέση διαθήκης με τον ζώντα και αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά. Αλλά ενόψει του γεγονότος ότι ο ουράνιος Πλάστης τους και Δημιουργός τους ήταν αόρατος, έγιναν άπιστοι και προτίμησαν να στραφούν σε ορατούς ανθρωποποίητους θεούς, για τη δική τους καταστροφή. Αυτός ήταν ο λόγος που αποσύρθηκε περαιτέρω εύνοια και θείο έλεος απ’ αυτόν τον ισχυρογνώμονα λαό.

Απελευθέρωση Από την Εξορία

16. Για την αποκατάσταση του λαού του, σε τι έπρεπε να κατευθύνει την προσοχή του ο Ιεχωβά;

¹⁶ Τώρα λοιπόν, για να αποκατασταθούν στη λατρεία του στην πατρίδα τους, θα ήταν αναγκαίο να στρέψει ο Ιεχωβά την προσοχή του στη γη της Βαβυλωνίας μέσα από την οποία έρεε ο μεγάλος ‘Ποταμός’ Ευφράτης. Θα έδινε προσοχή και προς νότον ακόμη και στη γη της Αιγύπτου, γιατί σ’ αυτές τις τοποθεσίες είχε εξορίσει το λαό του για τη διαπαιδαγώγησή τους. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά έπρεπε να εκπληρώσει την επόμενη δήλωση του σκοπού του:

‘Και εκείνη τη μέρα πρέπει ο Ιεχωβά να εκτινάξει τον καρπό, από το χείμαρρο του Ποταμού [Ευφράτη] ως την κοιλάδα της Αιγύπτου [το φαράγγι στα νοτιοδυτικά σύνορα της Υποσχεμένης Γης], και σεις θα συναχθείτε ο ένας μετά τον άλλο, γιοι Ισραήλ’.—Ησαΐας 27:12, ΜΝΚ· παράβαλε Αριθμοί 34:2, 5.

17. Πώς ο Ιεχωβά απέσπασε το λαό του από την κατάστασή τους εξορίας, και με ποιο μέσο;

¹⁷ Για να ξαναφέρει ο Ιεχωβά το λαό του στην πατρίδα τους τον Ιούδα, έπρεπε να αποσπάσει τον εξορισμένο λαό σαν καρπό και έτσι να τους ελευθερώσει. Αυτό το πραγματοποίησε με το να ανατρέψει την παγκόσμια δύναμη της Βαβυλωνίας και να φέρει την Μηδο-Περσική Αυτοκρατορία, την τέταρτη παγκόσμια δύναμη της Βιβλικής ιστορίας. Το διάταγμα του Πέρση αυτοκράτορα Κύρου του Μεγάλου στην αρχή της βασιλείας του εκδόθηκε για την απελευθέρωση του εξόριστου λαού του Ιεχωβά και για την επιστροφή τους στην τοποθεσία της αρχαίας Ιερουσαλήμ για να ανοικοδομήσουν το ναό του Ιεχωβά. Αυτή η επάνοδος ήρθε στο τέλος των 70 χρόνων της Ιουδαϊκής εξορίας, το 537 π.Χ.—Ησαΐας 45:1-7.

18. Ποια πρέπει να ήταν η αντίδραση των εξόριστων στο διάταγμα για την απελευθέρωσή τους;

¹⁸ Οι πειθαρχημένοι Ισραηλίτες στη Βαβυλωνία, καθώς και στην Ασσυρία και στην Αίγυπτο, ήταν ιδιοκτησία του Ιεχωβά, και αυτός είχε το δικαίωμα να τους αποσπάσει σαν συμβολικό καρπό από την ακούσια εξορία και διασπορά και έτσι να τους δείξει έλεος, παρ’ αξία καλοσύνη. Ω, πόσο πρέπει να χάρηκαν εκείνοι οι αρχαίοι Ισραηλίτες για το διάταγμα αυτό του Κύρου, και πόσο ζήλο πρέπει να έδειξαν επωφελούμενοι πλήρως από τη θαυμάσια ευκαιρία που τους παρασχέθηκε! Τι, λοιπόν, θα λεγόταν για εκείνη την ελπιδοφόρα ‘μέρα’;

19. (α) Ποιον προειπώθηκε ότι θα προσκυνούσαν οι Ισραηλίτες που είχαν διασπαρεί στην Ασσυρία και την Αίγυπτο; (β) Τι θα σήμαινε αυτό σχετικά με τη λατρεία του Ιεχωβά στον αρχικό τόπο του ναού, και αυτό με προεκτάσεις για ποιο σύγχρονο πνευματικό έθνος;

¹⁹ ‘Και εκείνη τη μέρα πρέπει να σαλπιστεί μεγάλη σάλπιγγα, και αυτοί που θα αφανιστούν στη γη της Ασσυρίας και εκείνοι που θα διασκορπιστούν στη γη της Αιγύπτου θα έρθουν βέβαια και θα προσκυνήσουν τον Ιεχωβά στο άγιο όρος της Ιερουσαλήμ’. (Ησαΐας 27:13, ΜΝΚ)

Τι άλλο σήμαινε αυτό από την επανακατοίκηση της Υποσχεμένης Γης και την ανοικοδόμηση του ναού στην Ιερουσαλήμ ο οποίος είχε αποκατασταθεί για τη λατρεία του Δημιουργού και Πλάστη του αναβιωμένου έθνους τού Ισραήλ; Αυτό έπρεπε να λάβει χώρα σύμφωνα με τα αρχικά λόγια του προφήτη Ησαΐα που αναφέρονται στο εδάφιο 6. Η γη του επαναπατρισμένου λαού του έπρεπε να γίνει γη που να ξεχειλίζει από κατοίκους, οι οποίοι θα ασχολούνταν ενωμένα στη λατρεία του στο ναό του, μολονότι αυτός ο αποκαταστημένος τόπος λατρείας μπορεί να μην είχε το μεγαλείο του μεγαλοπρεπούς ναού που έχτισε ο Βασιλιάς Σολομών. Μ’ αυτό τον τρόπο θα προσκίαζε τη σύγχρονη πνευματική εκπλήρωση που περιλάμβανε ‘τον Ισραήλ του Θεού’, γεμίζοντας όλη ‘την παραγωγική γη’ με ζωοπάροχο καρπό.—Γαλάτας 6:16· Ησαΐας 27:6, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]

Πώς Απαντάτε;

◻ Πότε και πώς ο φυσικός Ισραήλ δοκίμασε ένα ‘χτύπημα’, όπως προειπώθηκε στον Ησαΐα 27:7;

◻ Πώς ‘ρίζωσε’ ο Ισραήλ; (Ησαΐας 27:2, 6)

◻ Ποιοι στους σύγχρονους καιρούς περιλαμβάνονται στην εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα κεφάλαιο 27;

◻ Πώς έχουν γίνει αυτοί σαν παραγωγικό αμπέλι που παράγει ‘άφθονο κρασί’;

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Μέσω των Βαβυλώνιων, ο Ιεχωβά κατάφερε σοβαρό πλήγμα το 607 π.Χ.