Να Αποδίδετε Τιμή στους Άλλους
«Στο να αποδίδετε τιμή ο ένας προς τον άλλον, να παίρνετε την πρωτοβουλία».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 12:10.
1, 2. (α) Τι πρέπει να κάνουμε ώστε να δείχνουμε έμπρακτα την ταπεινοφροσύνη μας; (β) Πώς χρησιμοποιεί συχνά η Αγία Γραφή τη λέξη «τιμή», και ποιοι το βρίσκουν πιο εύκολο να αποδίδουν τιμή;
ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ άρθρο μας έδωσε έμφαση στη συμβουλή του Λόγου του Θεού: «Όλοι σας περιζωστείτε με ταπεινοφροσύνη ο ένας προς τον άλλον, επειδή ο Θεός εναντιώνεται στους υπερηφάνους αλλά δίνει παρ’ αξία καλοσύνη στους ταπεινούς». (1 Πέτρου 5:5) Ένας τρόπος για να περιζωστούμε με ταπεινοφροσύνη είναι το να αποδίδουμε έμπρακτα τιμή στους άλλους.
2 Η λέξη «τιμή» χρησιμοποιείται συχνά στην Αγία Γραφή για να υποδηλώσει το σεβασμό, την εκτίμηση και το στοχαστικό ενδιαφέρον που πρέπει να δείχνουμε στους άλλους. Τιμούμε τους άλλους με το να είμαστε καλοσυνάτοι απέναντί τους, να σεβόμαστε την αξιοπρέπειά τους, να ακούμε την άποψή τους, να είμαστε έτοιμοι να εκπληρώνουμε τα λογικά αιτήματα που μας υποβάλλουν. Όσοι είναι ταπεινοί συνήθως δεν το βρίσκουν αυτό δύσκολο. Όσοι όμως είναι υπερήφανοι στην καρδιά μπορεί να δυσκολεύονται να αποδίδουν γνήσια τιμή, και ίσως απεναντίας να προσπαθούν να αποκομίζουν χάρες και πλεονεκτήματα με ανειλικρινείς κολακείες.
Ο Ιεχωβά Τιμάει Ανθρώπους
3, 4. Πώς απέδωσε τιμή ο Ιεχωβά στον Αβραάμ, και γιατί;
3 Ο ίδιος ο Ιεχωβά δίνει το παράδειγμα στην απόδοση τιμής. Δημιούργησε τους ανθρώπους με ελεύθερη βούληση και δεν τους συμπεριφέρεται σαν απλά ρομπότ. (1 Πέτρου 2:16) Λόγου χάρη, όταν είπε στον Αβραάμ ότι τα Σόδομα επρόκειτο να καταστραφούν λόγω της κατάφωρης πονηρίας τους, ο Αβραάμ ρώτησε: «Θα σαρώσεις άραγε τον δίκαιο μαζί με τον πονηρό; Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν πενήντα δίκαιοι μέσα στην πόλη. Θα τους σαρώσεις, λοιπόν, και δεν θα συγχωρήσεις τον τόπο για χάρη των πενήντα;» Ο Ιεχωβά απάντησε ότι για χάρη των 50 δικαίων δεν θα κατέστρεφε την πόλη. Ο Αβραάμ συνέχισε κατόπιν να παρακαλεί ταπεινά. Τι θα συνέβαινε αν υπήρχαν μόνο 45; 40; 30; 20; 10; Ο Ιεχωβά διαβεβαίωσε τον Αβραάμ ότι δεν θα κατέστρεφε τα Σόδομα αν έβρισκε έστω και δέκα δικαίους.—Γένεση 18:20-33.
4 Ο Ιεχωβά γνώριζε ότι δεν υπήρχαν δέκα δίκαιοι στα Σόδομα, αλλά τίμησε τον Αβραάμ ακούγοντας την άποψή του και συμπεριφερόμενος με σεβασμό απέναντί του. Γιατί; Επειδή ο Αβραάμ «έθεσε πίστη στον Ιεχωβά· και εκείνος του το υπολόγισε ως δικαιοσύνη». Ο Αβραάμ αποκλήθηκε «φίλος του Ιεχωβά». (Γένεση 15:6· Ιακώβου 2:23) Επιπλέον, ο Ιεχωβά διέκρινε ότι ο Αβραάμ τιμούσε τους άλλους. Όταν προέκυψε διένεξη ανάμεσα στους βοσκούς του και στους βοσκούς του ανιψιού του τού Λωτ, ο Αβραάμ τίμησε τον Λωτ λέγοντάς του να διαλέξει πρώτος την περιοχή που επιθυμούσε. Ο Λωτ επέλεξε τη γη που θεωρούσε πιο εκλεκτή, και ο Αβραάμ μετακινήθηκε αλλού.—Γένεση 13:5-11.
5. Πώς τίμησε ο Ιεχωβά τον Λωτ;
5 Ο Ιεχωβά τίμησε παρόμοια τον δίκαιο Λωτ. Προτού καταστραφούν τα Σόδομα, είπε στον Λωτ να φύγει σε μια ορεινή περιοχή. Ωστόσο, ο Λωτ είπε ότι δεν ήθελε να πάει εκεί· προτιμούσε την κοντινή Σηγώρ, μολονότι εκείνη η πόλη βρισκόταν στην περιοχή που επρόκειτο να καταστραφεί. Ο Ιεχωβά είπε στον Λωτ: «Ορίστε! Εγώ σε λαβαίνω υπόψη μου και μέχρι αυτού του σημείου, ώστε να μην καταστρέψω την πόλη για την οποία μίλησες». Ο Ιεχωβά απέδωσε τιμή στον πιστό Λωτ κάνοντας αυτό που ζήτησε.—Γένεση 19:15-22· 2 Πέτρου 2:6-9.
6. Πώς τίμησε ο Ιεχωβά τον Μωυσή;
6 Όταν ο Ιεχωβά έστειλε τον Μωυσή πίσω στην Αίγυπτο για να απελευθερώσει το λαό Του από τη δουλεία και να πει στον Φαραώ να αφήσει το λαό Του να φύγει, ο Μωυσής αποκρίθηκε: «Συγχώρησέ με, Ιεχωβά, αλλά εγώ δεν έχω ευχέρεια λόγου». Ο Ιεχωβά διαβεβαίωσε τον Μωυσή: «Εγώ ο ίδιος θα είμαι με το στόμα σου και θα σε διδάξω τι πρέπει να πεις». Αλλά ο Μωυσής εξακολουθούσε να διστάζει. Τότε ο Ιεχωβά διαβεβαίωσε και πάλι τον Μωυσή και φρόντισε να στείλει τον αδελφό του, τον Ααρών, μαζί του ως εκπρόσωπό του.—Έξοδος 4:10-16.
7. Γιατί ήταν ο Ιεχωβά πρόθυμος να τιμάει τους άλλους;
7 Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο Ιεχωβά έδειξε ότι ήταν πρόθυμος να τιμάει τους άλλους, ιδιαίτερα όσους τον υπηρετούσαν. Αν και αυτό που ζητούσαν μπορεί να διέφερε από την αρχική πρόθεση του Ιεχωβά, εκείνος εξέταζε τα αιτήματά τους και τα λάβαινε υπόψη του εφόσον αυτά δεν παραβίαζαν το σκοπό του.
Ο Ιησούς Τιμούσε τους Άλλους
8. Πώς τίμησε ο Ιησούς μια γυναίκα που ήταν πολύ άρρωστη;
8 Ο Ιησούς μιμούνταν τον Ιεχωβά στην απόδοση τιμής στους άλλους. Κάποτε, μέσα σε ένα πλήθος ήταν μια γυναίκα η οποία υπέφερε από ροή αίματος επί 12 χρόνια. Οι γιατροί δεν είχαν καταφέρει να τη θεραπεύσουν. Υπό το Μωσαϊκό Νόμο, αυτή θεωρούνταν τελετουργικά ακάθαρτη και δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί. Πήγε πίσω από τον Ιησού, άγγιξε το ένδυμά του και γιατρεύτηκε. Ο Ιησούς δεν στάθηκε στις τυπικές λεπτομέρειες του Νόμου, επιπλήττοντάς την για αυτό που έκανε. Απεναντίας, γνωρίζοντας τις περιστάσεις την τίμησε, λέγοντας: «Κόρη μου, η πίστη σου σε έκανε καλά. Πήγαινε με ειρήνη και να είσαι υγιής από την οδυνηρή σου αρρώστια».—Μάρκος 5:25-34· Λευιτικό 15:25-27.
9. Πώς τίμησε ο Ιησούς μια Εθνική;
9 Σε κάποια άλλη περίπτωση, μια Φοίνισσα γυναίκα είπε στον Ιησού: «Ελέησέ με, Κύριε, Γιε του Δαβίδ! Η κόρη μου δαιμονίζεται άσχημα». Ο Ιησούς, γνωρίζοντας ότι είχε σταλθεί στο έθνος του Ισραήλ και όχι στους Εθνικούς, είπε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών [του Ισραήλ] και να το ρίξει στα σκυλάκια [στους Εθνικούς]». Η γυναίκα απάντησε: «Αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς είπε: «Ω! γυναίκα, μεγάλη είναι η πίστη σου· ας γίνει σε εσένα όπως θέλεις». Η κόρη της γιατρεύτηκε. Ο Ιησούς τίμησε αυτή την Εθνική λόγω της πίστης της. Ακόμη και το γεγονός ότι χρησιμοποίησε την έκφραση «σκυλάκια», αντί να αναφερθεί σε άγρια σκυλιά, απάλυνε το ζήτημα και έδειξε τη συμπόνια του.—Ματθαίος 15:21-28.
10. Ποιο δυνατό μάθημα δίδαξε ο Ιησούς στους μαθητές του, και γιατί ήταν αναγκαίο αυτό;
10 Ο Ιησούς συνέχισε να διδάσκει τους μαθητές του σχετικά με την ανάγκη που είχαν να είναι ταπεινοί και να τιμούν τους άλλους, διότι εξακολουθούσαν να έχουν το πρόβλημα του εγωπρωτισμού. Κάποτε, ύστερα από ένα διαπληκτισμό τους, ο Ιησούς ρώτησε: «Για ποιο πράγμα λογοφέρνατε;» Αυτοί έμεναν σιωπηλοί, γιατί «είχαν λογοφέρει μεταξύ τους για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος». (Μάρκος 9:33, 34) Ακόμη και τη νύχτα προτού πεθάνει ο Ιησούς, «έγινε μεταξύ τους και έντονη λογομαχία για το ποιος από αυτούς φαινόταν να είναι ο μεγαλύτερος». (Λουκάς 22:24) Έτσι, στη διάρκεια του γεύματος του Πάσχα, ο Ιησούς «έβαλε νερό μέσα σε μια λεκάνη και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών». Τι δυνατό μάθημα! Ο Ιησούς ήταν ο Γιος του Θεού, δεύτερος μόνο μετά τον Ιεχωβά σε όλο το σύμπαν. Εντούτοις, δίδαξε στους μαθητές του ένα μάθημα τιμής πλένοντας τα πόδια τους και λέγοντας: «Έθεσα το υπόδειγμα για εσάς, ώστε, όπως έκανα εγώ σε εσάς, να κάνετε και εσείς».—Ιωάννης 13:5-15.
Ο Παύλος Απέδιδε Τιμή
11, 12. Αφότου ο Παύλος έγινε Χριστιανός, τι έμαθε, και πώς εφάρμοσε αυτό το μάθημα σε σχέση με τον Φιλήμονα;
11 Ως μιμητής του Χριστού, ο απόστολος Παύλος απέδιδε τιμή στους άλλους. (1 Κορινθίους 11:1) Ο ίδιος είπε: «Ούτε έχουμε επιζητήσει δόξα από ανθρώπους . . . Απεναντίας, γίναμε γλυκείς ανάμεσά σας, όπως όταν περιθάλπει τα παιδιά της η μητέρα που θηλάζει». (1 Θεσσαλονικείς 2:6, 7) Η μητέρα που θηλάζει ενδιαφέρεται για τα μικρά της. Αφότου ο Παύλος έγινε Χριστιανός, έμαθε να είναι ταπεινός και απέδιδε τιμή στους συγχριστιανούς του με το να τους συμπεριφέρεται με γλυκύτητα. Κάνοντάς το αυτό, σεβόταν επίσης την ελεύθερη βούλησή τους, όπως φάνηκε από ένα γεγονός που έλαβε χώρα όταν ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη.
12 Κάποιος δραπέτης δούλος ονόματι Ονήσιμος άκουσε τη διδασκαλία του Παύλου. Έγινε Χριστιανός καθώς και φίλος του Παύλου. Ο ιδιοκτήτης του δούλου ήταν ο Φιλήμων, Χριστιανός και αυτός, ο οποίος ζούσε στη Μικρά Ασία. Σε μια επιστολή προς τον Φιλήμονα, ο Παύλος έγραψε πόσο χρήσιμος του ήταν ο Ονήσιμος, λέγοντας: «Εγώ θα ήθελα να τον κρατήσω για τον εαυτό μου». Ωστόσο, ο Παύλος επέστρεψε τον Ονήσιμο στον Φιλήμονα, επειδή, όπως έγραψε: «Χωρίς τη συναίνεσή σου . . . δεν θέλω να κάνω τίποτα, ώστε η καλή σου πράξη να γίνει, όχι σαν από εξαναγκασμό, αλλά με τη δική σου θέληση». Ο Παύλος δεν εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ήταν απόστολος, αλλά τίμησε τον Φιλήμονα με το να μη ζητήσει να κρατήσει τον Ονήσιμο στη Ρώμη. Επιπλέον, ο Παύλος παρότρυνε τον Φιλήμονα να τιμήσει τον Ονήσιμο και να του συμπεριφερθεί «ως περισσότερο από δούλο, ως αδελφό αγαπητό».—Φιλήμονα 13-16.
Απόδοση Τιμής στις Ημέρες Μας
13. Τι μας λέει να κάνουμε το εδάφιο Ρωμαίους 12:10;
13 Ο Λόγος του Θεού συμβουλεύει: «Στο να αποδίδετε τιμή ο ένας προς τον άλλον, να παίρνετε την πρωτοβουλία». (Ρωμαίους 12:10) Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να περιμένουμε να μας αποδίδουν πρώτοι οι άλλοι τιμή, αλλά να κάνουμε εμείς την πρώτη κίνηση. «Ο καθένας ας επιζητεί, όχι το δικό του συμφέρον, αλλά του άλλου». (1 Κορινθίους 10:24· 1 Πέτρου 3:8, 9) Έτσι λοιπόν, οι υπηρέτες του Ιεχωβά αναζητούν ευκαιρίες για να αποδίδουν τιμή σε εκείνους που ανήκουν στον οικογενειακό τους κύκλο, στους συγχριστιανούς τους στην εκκλησία, ακόμη και σε άτομα εκτός της εκκλησίας.
14. Πώς αποδίδουν ο σύζυγος και η σύζυγος τιμή ο ένας προς τον άλλον;
14 Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Η κεφαλή του κάθε άντρα είναι ο Χριστός· η κεφαλή δε της γυναίκας είναι ο άντρας». (1 Κορινθίους 11:3) Ο Ιεχωβά θέτει τον άντρα υπό την υποχρέωση να συμπεριφέρεται στη σύζυγό του όπως και ο Χριστός στην εκκλησία. Στο εδάφιο 1 Πέτρου 3:7, ο σύζυγος λαβαίνει την οδηγία να αποδίδει στη σύζυγό του «τιμή . . . ως πιο αδύναμο σκεύος, το γυναικείο». Μπορεί να το κάνει αυτό εκδηλώνοντας γνήσια προθυμία να ακούει και λαβαίνοντας υπόψη τις εισηγήσεις της συζύγου του. (Γένεση 21:12) Μπορεί να της δίνει την ευκαιρία να διαλέγει εκείνη πρώτη όταν δεν περιλαμβάνονται κρίσιμα ζητήματα· επίσης, κάνει διάφορα πράγματα για αυτήν και της συμπεριφέρεται με καλοσύνη. Με τη σειρά της, «η γυναίκα [πρέπει] να έχει βαθύ σεβασμό για το σύζυγό της». (Εφεσίους 5:33) Τον ακούει, δεν προσπαθεί να γίνεται πάντοτε το δικό της, δεν τον μειώνει ούτε του γκρινιάζει. Δείχνει ταπεινοφροσύνη με το να μην προσπαθεί να εξουσιάζει το σύζυγό της, ακόμη και όταν εκείνη έχει μεγαλύτερες ικανότητες σε ορισμένους τομείς.
15. Ποιο στοχαστικό ενδιαφέρον εκδηλώνεται προς τους ηλικιωμένους, και πώς πρέπει να ανταποκρίνονται αυτοί;
15 Μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, υπάρχουν εκείνοι που είναι ιδιαίτερα άξιοι τιμής, όπως λόγου χάρη τα ηλικιωμένα άτομα. «Μπροστά στα γκρίζα μαλλιά πρέπει να σηκώνεσαι και πρέπει να δείχνεις στοχαστικό ενδιαφέρον για τον ηλικιωμένο [ή την ηλικιωμένη]». (Λευιτικό 19:32) Αυτό ισχύει ειδικά στην περίπτωση ατόμων που έχουν υπηρετήσει πιστά τον Ιεχωβά επί πολλά χρόνια, διότι «τα γκρίζα μαλλιά είναι στεφάνι ωραιότητας όταν βρίσκονται στην οδό της δικαιοσύνης». (Παροιμίες 16:31) Οι επίσκοποι πρέπει να δίνουν το παράδειγμα δείχνοντας κατάλληλη εκτίμηση για τους συγχριστιανούς τους που είναι μεγαλύτεροι στην ηλικία από αυτούς. Ασφαλώς, και οι ηλικιωμένοι επίσης χρειάζεται να εκδηλώνουν σεβασμό προς τους νεότερους, ιδίως προς όσους συμμετέχουν στην ευθύνη της ποίμανσης του ποιμνίου.—1 Πέτρου 5:2, 3.
16. Πώς τιμούν οι γονείς και τα παιδιά ο ένας τον άλλον;
16 Τα παιδιά πρέπει να αποδίδουν τιμή στους γονείς τους: «Παιδιά, να είστε υπάκουα στους γονείς σας σε ενότητα με τον Κύριο, γιατί αυτό είναι δίκαιο: “Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου”· που είναι η πρώτη εντολή με υπόσχεση: “Ώστε να πάνε καλά τα πράγματα για εσένα και να παραμείνεις πολύ καιρό πάνω στη γη”». Με τη σειρά τους, οι γονείς τιμούν τα παιδιά τους, διότι τους λέγεται “να μην παροξύνουν τα παιδιά τους αλλά να τα ανατρέφουν με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά”.—Εφεσίους 6:1-4· Έξοδος 20:12.
17. Ποιοι είναι άξιοι «διπλής τιμής»;
17 Τιμή πρέπει επίσης να αποδίδεται σε όσους εργάζονται σκληρά υπηρετώντας την εκκλησία: «Οι πρεσβύτεροι, που προΐστανται με καλό τρόπο, ας θεωρούνται άξιοι διπλής τιμής, ειδικά εκείνοι που εργάζονται σκληρά στην ομιλία και στη διδασκαλία». (1 Τιμόθεο 5:17) Ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να τους αποδίδουμε αυτή την τιμή είναι το να κάνουμε ό,τι λέει το εδάφιο Εβραίους 13:17: «Να είστε υπάκουοι σε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ σας και να είστε υποτακτικοί».
18. Τι πρέπει να κάνουμε απέναντι σε άτομα που είναι εκτός της εκκλησίας;
18 Πρέπει να αποδίδουμε τιμή σε άτομα που είναι εκτός της εκκλησίας; Ναι. Παραδείγματος χάρη, λαβαίνουμε την οδηγία: «Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες». (Ρωμαίους 13:1) Αυτές οι εξουσίες είναι οι κοσμικοί ηγεμόνες στους οποίους επιτρέπει ο Ιεχωβά να ασκούν εξουσία μέχρι να τους αντικαταστήσει η Βασιλεία του. (Δανιήλ 2:44) Έτσι λοιπόν, “αποδίδουμε σε όλους αυτά που τους οφείλονται, σε εκείνον που ζητάει το φόρο, το φόρο· σε εκείνον που ζητάει τα τέλη, τα τέλη· σε εκείνον που ζητάει το φόβο, το φόβο· σε εκείνον που ζητάει την τιμή, την τιμή”. (Ρωμαίους 13:7) Πρέπει να “τιμούμε ανθρώπους κάθε είδους”.—1 Πέτρου 2:17.
19. Πώς μπορούμε να «εργαζόμαστε το καλό» προς τους άλλους και να τους αποδίδουμε τιμή;
19 Αν και αληθεύει ότι πρέπει να τιμούμε ακόμη και άτομα που είναι εκτός της εκκλησίας, προσέξτε τι τονίζει ο Λόγος του Θεού: «Ενόσω έχουμε καιρό ευνοϊκό για αυτό, ας εργαζόμαστε το καλό προς όλους αλλά κυρίως προς εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη». (Γαλάτες 6:10) Ασφαλώς, ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να «εργαζόμαστε το καλό» προς τους άλλους είναι το να καλλιεργούμε και να ικανοποιούμε τις πνευματικές τους ανάγκες. (Ματθαίος 5:3) Μπορούμε να το κάνουμε αυτό δίνοντας προσοχή στην υπενθύμιση του αποστόλου Παύλου: «Κάνε το καλύτερο που μπορείς για να παρουσιάσεις τον εαυτό σου επιδοκιμασμένο στον Θεό, εργάτη που δεν έχει τίποτα για το οποίο να ντρέπεται, που χειρίζεται το λόγο της αλήθειας ορθά». Όταν αξιοποιούμε διακριτικά κάθε ευκαιρία για να δίνουμε μαρτυρία, “επιτελώντας τη διακονία μας στο πλήρες”, δεν κάνουμε απλώς το καλό προς όλους αλλά επίσης τους αποδίδουμε τιμή.—2 Τιμόθεο 2:15· 4:5.
Απόδοση Τιμής στον Ιεχωβά
20. Τι συνέβη στον Φαραώ και στα στρατεύματά του, και γιατί;
20 Ο Ιεχωβά τιμάει τα πλάσματά του. Είναι λογικό λοιπόν ότι και εμείς πρέπει, με τη σειρά μας, να τον τιμούμε. (Παροιμίες 3:9· Αποκάλυψη 4:11) Ο Λόγος του Ιεχωβά δηλώνει επίσης: «Εκείνους που με τιμούν θα τους τιμήσω, και εκείνοι που με καταφρονούν θα γίνουν ασήμαντοι». (1 Σαμουήλ 2:30) Όταν ειπώθηκε στον Φαραώ της Αιγύπτου να αφήσει το λαό του Θεού να φύγει, εκείνος απάντησε αλαζονικά: «Ποιος είναι ο Ιεχωβά ώστε να υπακούσω στη φωνή του;» (Έξοδος 5:2) Όταν ο Φαραώ έστειλε τα στρατεύματά του να συντρίψουν τους Ισραηλίτες, ο Ιεχωβά χώρισε τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας για τον Ισραήλ. Όταν όμως οι Αιγύπτιοι ακολούθησαν, ο Ιεχωβά έκανε τα νερά να επιστρέψουν. «Τα άρματα του Φαραώ και τις στρατιωτικές του δυνάμεις [ο Ιεχωβά] έριξε στη θάλασσα». (Έξοδος 14:26-28· 15:4) Έτσι, η υπερήφανη άρνηση του Φαραώ να τιμήσει τον Ιεχωβά οδήγησε στο καταστροφικό τέλος του.—Ψαλμός 136:15.
21. Γιατί στράφηκε ο Ιεχωβά εναντίον του Βαλτάσαρ, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
21 Ο Βασιλιάς Βαλτάσαρ της Βαβυλώνας αρνήθηκε να τιμήσει τον Ιεχωβά. Στη διάρκεια ενός συμποσίου, και ενώ μεθοκοπούσαν, χλεύασε τον Ιεχωβά πίνοντας κρασί από τα χρυσά και τα ασημένια ιερά σκεύη που είχαν παρθεί από το ναό της Ιερουσαλήμ. Και ενώ το έκανε αυτό, αινούσε τους ειδωλολατρικούς θεούς του. Αλλά ο υπηρέτης του Ιεχωβά, ο Δανιήλ, του είπε: «Δεν ταπείνωσες την καρδιά σου . . . Αλλά εναντίον του Κυρίου των ουρανών εξύψωσες τον εαυτό σου». Την ίδια εκείνη νύχτα, ο Βαλτάσαρ θανατώθηκε και το βασίλειό του αφαιρέθηκε από αυτόν.—Δανιήλ 5:22-31.
22. (α) Γιατί ήρθε η οργή του Ιεχωβά πάνω στους ηγέτες του Ισραήλ και στο λαό τους; (β) Ποιους ευνόησε ο Ιεχωβά, και με ποιο αποτέλεσμα;
22 Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο Βασιλιάς Ηρώδης έβγαζε λόγο δημόσια, και οι άνθρωποι φώναζαν: «Θεού φωνή και όχι ανθρώπου!» Ο ματαιόδοξος βασιλιάς δεν έφερε αντίρρηση αλλά του άρεσε η δόξα. Τότε, «ο άγγελος του Ιεχωβά τον πάταξε, επειδή δεν έδωσε τη δόξα στον Θεό». (Πράξεις 12:21-23) Ο Ηρώδης τίμησε τον εαυτό του, όχι τον Ιεχωβά, και θανατώθηκε. Οι θρησκευτικοί ηγέτες εκείνης της εποχής είχαν ατιμάσει τον Θεό συνωμοτώντας να σκοτώσουν τον Γιο του, τον Ιησού. Μερικοί άρχοντες γνώριζαν ότι ο Ιησούς δίδασκε την αλήθεια αλλά δεν τον ακολουθούσαν, «διότι αγάπησαν τη δόξα των ανθρώπων πιο πολύ και από τη δόξα του Θεού». (Ιωάννης 11:47-53· 12:42, 43) Το έθνος ως σύνολο δεν τιμούσε τον Ιεχωβά ούτε τον διορισμένο Εκπρόσωπό Του, τον Ιησού. Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά δεν συνέχισε να τους τιμάει, εγκαταλείποντας εκείνους και το ναό τους στην καταστροφή. Διατήρησε όμως ζωντανούς όσους τιμούσαν τον ίδιο και τον Γιο του.—Ματθαίος 23:38· Λουκάς 21:20-22.
23. Τι πρέπει να κάνουμε για να ζήσουμε στο νέο κόσμο του Θεού; (Ψαλμός 37:9-11· Ματθαίος 5:5)
23 Όλοι όσοι θέλουν να ζήσουν στο νέο κόσμο του Θεού μετά την καταστροφή αυτού του παρόντος συστήματος πρέπει να τιμούν τον Θεό και τον Γιο του, τον Χριστό Ιησού, και να υπακούν σε αυτούς. (Ιωάννης 5:22, 23· Φιλιππησίους 2:9-11) Εκείνοι που δεν αποδίδουν αυτή την τιμή «θα εκκοπούν από τη γη». Από την άλλη μεριά, οι ευθείς οι οποίοι τιμούν τον Θεό και τον Χριστό και υπακούν σε αυτούς «θα κατοικήσουν στη γη».—Παροιμίες 2:21, 22.
Ως Ανασκόπηση
◻ Τι σημαίνει να τιμούμε τους άλλους, και πώς το έκανε αυτό ο Ιεχωβά;
◻ Πώς τιμούσαν άλλους ο Ιησούς και ο Παύλος;
◻ Ποιοι αξίζουν τιμή στις ημέρες μας;
◻ Γιατί πρέπει να τιμούμε τον Ιεχωβά και τον Ιησού;
[Εικόνα στη σελίδα 17]
Ο Ιεχωβά τίμησε τον Αβραάμ λαβαίνοντας υπόψη την παράκλησή του
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Στους επιτυχημένους γάμους, ο σύζυγος και η σύζυγος τιμούν ο ένας τον άλλον