Εσείς Πρέπει να Βαφτιστείτε;

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ του Ιεχωβά έχουν βαφτίσει σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτό σημαίνει κατά μέσο όρο 824 άτομα τη μέρα, δηλαδή ότι βαφτίζονται 4 άτομα κάθε 7 λεπτά. Μήπως πρόκειται απλώς για μια αντιγραφή του θρησκευτικού ζήλου που υπήρχε το 15ο και το 16ο αιώνα;

Όχι, αυτά τα άτομα δεν βαφτίστηκαν δια της βίας, σε κάποια προσπάθεια μαζικής μεταστροφής ή ως αποτέλεσμα μιας συναισθηματικής έκκλησης που έκανε κάποιος θρησκευτικός ομιλητής. Βαφτίστηκαν επειδή ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριος και ο Ηγέτης των Χριστιανών, έδωσε την εντολή να γίνει αυτό. Αυτοί ακολούθησαν τα βήματα και τις διαδικασίες που περιέγραψε ο Ιησούς και τα οποία είχαν θέσει σε εφαρμογή οι απόστολοι που ο ίδιος διάλεξε και εκπαίδευσε.

Μετά την ανάσταση του Ιησού και πριν από την ανάληψή του στον ουρανό, αυτός έδωσε στους ακολούθους του την εξής αποχαιρετιστήρια αποστολή: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». (Ματθαίος 28:19, 20) Έκτοτε, αυτό ήταν το μόνο βάφτισμα το οποίο έχει την επιδοκιμασία του Θεού.

Κατά συνέπεια, η Αγία Γραφή μάς λέει ότι εκείνοι οι πρώτοι ακόλουθοι του Χριστού έγιναν «μάρτυρες [του Ιησού] και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης». (Πράξεις 1:8) Όπως προείπε ο Ιησούς, το έργο κηρύγματος και μαθήτευσης που έκαναν θα κατέληγε στο βάφτισμα πιστών οι οποίοι θα ήταν και αυτοί ακόλουθοι του Χριστού.

Το πρώτο καταγραμμένο παράδειγμα τέτοιου βαφτίσματος έλαβε χώρα στην Ιερουσαλήμ τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ. Σε εκείνη την περίπτωση, ο απόστολος Πέτρος ‘σηκώθηκε μαζί με τους έντεκα’ και μίλησε στο συγκεντρωμένο πλήθος για τον Μεσσία Ιησού. Η αφήγηση μας λέει ότι η ομιλία του τους έκανε ‘να νιώσουν μαχαιριές στην καρδιά’ και αυτοί ρώτησαν τι πρέπει να κάνουν. «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών», είπε ο Πέτρος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι «εκείνοι . . . μετά χαράς δεχθέντες τον λόγον αυτού εβαπτίσθησαν, και προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα έως τρεις χιλιάδες ψυχαί». (Πράξεις 2:14-36· 2:37, ΜΝΚ· 2:38-41) Μετέπειτα αφηγήσεις επιβεβαιώνουν ότι οι μαθητές άκουγαν το Χριστιανικό άγγελμα πριν βαφτιστούν, πίστευαν στα καλά νέα και μετανοούσαν.—Πράξεις 8:12, 13, 34-38· 10:34-48· 16:30-34· 18:5, 8· 19:1-5.

Με Ποιον Τρόπο;

Όμως, πώς έπρεπε να βαφτίζονται αυτοί οι καινούριοι μαθητές στο νερό; Έπρεπε να τους ραντίζουν, να τους χύνουν νερό στο κεφάλι ή να τους βυθίζουν εντελώς σε νερό (κατάδυση); Τι δείχνει η αφήγηση της Αγίας Γραφής; Εφόσον ο Ιησούς άφησε για εμάς ένα υπόδειγμα ‘για να ακολουθήσουμε τα ίχνη του προσεκτικά’, με ποιον τρόπο βαφτίστηκε ο ίδιος;—1 Πέτρου 2:21, ΜΝΚ.

Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Ιησούς βαφτίστηκε στον Ιορδάνη, που είναι ένας μεγάλος ποταμός. Αφού βαφτίστηκε, ανέβηκε «από του ύδατος». (Μάρκος 1:10· Ματθαίος 3:13, 16) Επομένως, ο Ιησούς είχε στην πραγματικότητα καταδυθεί στον Ιορδάνη Ποταμό. Τον βάφτισε ο Ιωάννης, ο οποίος, καθώς έψαχνε για έναν κατάλληλο τόπο για να βαφτίζει, διάλεξε κάποιο σημείο στην Κοιλάδα του Ιορδάνη κοντά στο Σαλείμ «διότι ήσαν εκεί ύδατα πολλά». (Ιωάννης 3:23) Το γεγονός ότι η πλήρης βύθιση στο νερό ήταν η καθιερωμένη συνήθεια βαφτίσματος μεταξύ των ακολούθων του Ιησού φαίνεται από τα λόγια του Αιθίοπα ευνούχου. Καθώς εκείνος ανταποκρίθηκε στη διδασκαλία του Φίλιππου, αναφώνησε: «Ιδού ύδωρ· τι με εμποδίζει να βαπτισθώ;» Κατόπιν παρατηρούμε ότι «κατέβησαν αμφότεροι εις το ύδωρ» και στη συνέχεια «ανέβησαν εκ του ύδατος».—Πράξεις 8:36-39.

Μήπως δείχνει και η κοσμική ιστορία ότι μεταξύ των Χριστιανών υπήρχε η συνήθεια του βαφτίσματος με κατάδυση; Και βέβαια. Είναι μάλιστα ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι σε αρκετές χώρες υπάρχουν ακόμη πολλές μεγάλες κολυμπήθρες που ήταν κατάλληλες για βάφτισμα με κατάδυση. «Οι αρχαιολογικές αποδείξεις μαρτυρούν αδιάσειστα ότι η κατάδυση ήταν ο συνηθισμένος τρόπος βαφτίσματος στη διάρκεια των πρώτων δέκα ως δεκατεσσάρων αιώνων», λέει το περιοδικό Διακονία (Ministry). Αυτό προσθέτει: «Στα ερείπια διαφόρων οικοδομημάτων της πρώτης Χριστιανικής εποχής, καθώς και σε αρχαίες εκκλησίες που χρησιμοποιούνται ακόμη, μπορεί κανείς να δει την ιστορία του Χριστιανικού βαφτίσματος. Ζωγραφιές σε κατακόμβες και εκκλησίες, ψηφιδωτά σε δάπεδα, τοίχους και οροφές, γλυπτά και απεικονίσεις που υπάρχουν μέσα σε αρχαία χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης προσθέτουν λεπτομέρειες σε αυτή την ιστορία . . . Εκτός αυτού, υπάρχουν και αποδείξεις μέσα στα συγγράμματα των πατέρων της εκκλησίας τα οποία δείχνουν ότι η κατάδυση ήταν ο τρόπος βαφτίσματος που χρησιμοποιούσαν συνήθως στην πρώτη εκκλησία».

Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia) παραδέχεται: «Είναι φανερό ότι στην πρώτη Εκκλησία το Βάφτισμα γινόταν με κατάδυση». Δεν μας εκπλήσσει, λοιπόν, το ότι βρίσκουμε επικεφαλίδες εφημερίδων σαν και αυτές: «Οι Καθολικοί Επαναφέρουν το Βάφτισμα με Κατάδυση» (Δι Έντμοντον Τζόρναλ [The Edmonton Journal], Καναδάς, 24 Σεπτεμβρίου 1983), «Σημειώνει Επιτυχία με τους Ντόπιους Καθολικούς το Βάφτισμα με Κατάδυση» (Σεντ Λούις Ποστ-Ντισπάτς [St. Louis Post-Dispatch], 7 Απριλίου 1985), «Πολλοί Καθολικοί Διαλέγουν Βάφτισμα με Κατάδυση» (Δι Νιου Γιορκ Τάιμς [The New York Times], 25 Μαρτίου 1989) και «Αναβιώνει το Βάφτισμα με Κατάδυση» (Δι Χιούστον Κρόνικαλ [The Houston Chronicle], 24 Αυγούστου 1991).

Για Ποιο Σκοπό;

Γιατί απαιτούσε ο Ιησούς από τους μαθητές του να βαφτίζονται; Αυτό ήταν πράγματι ένα κατάλληλο σύμβολο της ολόκαρδης αφιέρωσής τους στον Θεό. Τα ‘καλά νέα’ έπρεπε να κηρυχτούν σε όλη τη γη και έπρεπε να μαθητευτούν ‘όλα τα έθνη’. (Ματθαίος 24:14· 28:19) Αυτό σήμαινε ότι ο Θεός δεν πολιτευόταν πια αποκλειστικά με το Ιουδαϊκό έθνος, που αποτελούνταν από ανθρώπους αφιερωμένους σε αυτόν εκ γενετής. Ο Κορνήλιος και η οικογένειά του ήταν οι πρώτοι Εθνικοί, δηλαδή μη-Ιουδαίοι, που δέχτηκαν την αλήθεια σχετικά με τον Ιησού Χριστό και βαφτίστηκαν.

Η βύθιση κάτω από το νερό έδειχνε ότι εκείνοι που βαφτίζονταν έπρεπε να πεθάνουν ως προς μια πορεία ζωής η οποία συγκεντρωνόταν γύρω από τον εαυτό τους. Η ανάδυση από το νερό συμβόλιζε το γεγονός ότι τώρα ήταν ζωντανοί ως προς την εκτέλεση του θελήματος του Θεού και ότι έβαζαν αυτό το θέλημα πρώτο στη ζωή τους, ακριβώς όπως έκανε ο Ιησούς. (Ματθαίος 16:24) Το ότι βαφτίζονταν ‘στο όνομα του Πατέρα, του Γιου και του αγίου πνεύματος’ έδειχνε ότι είχαν μάθει και δεχτεί την αλήθεια σχετικά με το καθένα από αυτά και αναγνώριζαν τι ακριβώς ήταν αυτά. (Ματθαίος 28:19· παράβαλε Πράξεις 13:48). Το βάφτισμα ήταν απλώς ένα αρχικό βήμα υπακοής προς τον Θεό και υποταγής στο θέλημά του.

Οι Γραφές δεν υποστηρίζουν την ευρέως διαδεδομένη θρησκευτική αντίληψη ότι το βάφτισμα είναι μυστήριο, δηλαδή, μια θρησκευτική τελετουργία η οποία προσδίδει αξία—αρετή, αγιότητα ή πνευματικό όφελος—στο άτομο που βαφτίζεται. Για παράδειγμα, η παπική βούλα του Πάπα Ευγένιου Δ΄, από την οποία παρέθετε το προηγούμενο άρθρο, έλεγε στη συνέχεια σχετικά με το βάφτισμα: «Το αποτέλεσμα αυτού του μυστηρίου είναι η άφεση κάθε αμαρτίας, προπατορικής και τωρινής· καθώς και κάθε τιμωρίας η οποία θα ήταν συνέπεια της αμαρτίας. Ως αποτέλεσμα, δεν απαιτείται κάποια ποινή για προηγούμενες αμαρτίες από εκείνους που βαφτίζονται· και σε περίπτωση που αυτοί πεθάνουν πριν διαπράξουν κάποια αμαρτία, μπορούν να εισέλθουν αμέσως στη βασιλεία των ουρανών και στην παρουσία του Θεού».

Ωστόσο, ο Ιησούς βαφτίστηκε μολονότι «αμαρτίαν δεν έκαμεν». (1 Πέτρου 2:22) Επιπλέον, σύμφωνα με τις Γραφές, η άφεση των αμαρτιών έρχεται μόνο μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού. Ο Ανανίας παρότρυνε τον Σαούλ από την Ταρσό: «Σηκωθείς βαπτίσθητι και απολούσθητι από των αμαρτιών σου, επικαλεσθείς το όνομα του [Ιησού]». (Πράξεις 22:12-16) Ναι, η σωτηρία είναι δυνατή μόνο μέσω του χυμένου αίματος του Ιησού και μέσω ‘επίκλησης του ονόματός του’ με πίστη.—Εβραίους 9:22· 1 Ιωάννου 1:7.

Τι μπορούμε να πούμε, λοιπόν, για τα λόγια του Πέτρου που καταγράφονται στο εδάφιο 1 Πέτρου 3:21, ΜΝΚ; Εκεί αναφέρει: ‘Εκείνο που αντιστοιχεί σε αυτό σώζει και εσάς επίσης τώρα, συγκεκριμένα, το βάφτισμα (όχι η αποβολή της ακαθαρσίας της σάρκας, αλλά η αίτηση που γίνεται στον Θεό για καλή συνείδηση) μέσω της ανάστασης του Ιησού Χριστού’. Ο Πέτρος σύγκρινε το βάφτισμα με την εμπειρία που είχε ο Νώε περνώντας μέσα από τα νερά του Κατακλυσμού. (Εδάφιο 20) Δείχνοντας πλήρη πίστη στον Θεό, ο Νώε κατασκεύασε την κιβωτό για τη διαφύλαξη της οικογένειάς του. (Εβραίους 11:7) Παρόμοια, με το να ασκούν πίστη στον Ιεχωβά Θεό και στην προμήθεια που έχει κάνει για σωτηρία μέσω του Χριστού Ιησού, οι άνθρωποι σήμερα μπορούν να σωθούν από τον παρόντα ασεβή κόσμο. Πρέπει επίσης να ενεργούν σε αρμονία με αυτή την πίστη. Όταν κάποιος μετανοεί για τις αμαρτίες του, μεταστρέφεται από μια εσφαλμένη πορεία και κάνει ανεπιφύλακτη αφιέρωση στον Ιεχωβά Θεό με προσευχή, κάνει αίτηση στον Θεό για καλή συνείδηση. Όμως, με βάση τη θυσία του Ιησού και την ανάστασή του, μέσω της οποίας παρουσίασε την αξία αυτής της θυσίας στον Θεό στον ουρανό, μπορούν να συγχωρηθούν οι αμαρτίες και να γίνει δυνατή η σωτηρία.—1 Πέτρου 3:22.

Τι Θα Κάνετε Εσείς;

Μήπως είστε άτομο που συναναστρέφεται εδώ και αρκετό καιρό τους Μάρτυρες του Ιεχωβά; Ίσως έχετε ήδη κάνει τις απαιτούμενες αλλαγές στη ζωή σας σε αρμονία με τις αρχές της Αγίας Γραφής, αλλά δεν έχετε προχωρήσει στα βήματα της αφιέρωσης και του βαφτίσματος. Πιθανόν να θέλετε να κάνετε το θέλημα του Θεού, αλλά μπορεί να φοβάστε ότι το βάφτισμα θα σας δεσμεύσει. Συνεπώς, ίσως προτιμάτε να μην έχετε αυτή την ευθύνη και να μην είστε υπόλογος για κάποιο διάστημα. Σχεδόν 11,5 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν πέρσι τον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου. Ωστόσο, ο ανώτατος αριθμός των ατόμων που συμμετείχαν στο έργο κηρύγματος των καλών νέων στη διάρκεια του έτους ήταν λιγότερος από 4,5 εκατομμύρια. Αυτό σημαίνει ότι περίπου εφτά εκατομμύρια άνθρωποι εκδηλώνουν κάποια εκτίμηση για την αλήθεια του Θεού, αν και δεν είναι βαφτισμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Βέβαια, μερικοί από αυτούς είναι μικρά παιδιά και νεοενδιαφερόμενα άτομα. Αλλά και μερικοί από αυτούς που συμμετέχουν στο έργο κηρύγματος δεν έχουν βαφτιστεί ακόμη. Έτσι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν λάβει ακριβή γνώση σχετικά με την Αγία Γραφή, αλλά δεν έχουν ακόμη επωφεληθεί από την προμήθεια που έχει κάνει ο Θεός για σωτηρία με το να βαφτιστούν.

Ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να θυμάστε είναι ότι η γνώση για το τι απαιτεί ο Θεός από εσάς είναι αυτό που σας κάνει υπόλογους. «Εις τον όστις . . . εξεύρει να κάμνη το καλόν και δεν κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία», λέει το εδάφιο Ιακώβου 4:17. Τα εδάφια Ιεζεκιήλ 33:7-9 δείχνουν ότι το άτομο το οποίο έχει ακούσει τις εντολές και τις οδηγίες του Θεού έχει την ευθύνη να τις εκτελεί. Έτσι, το ερώτημα είναι αν κανείς έχει ειλικρινή αγάπη για τον Θεό και πραγματική επιθυμία να τον ευαρεστεί. Το άτομο που πράγματι τρέφει τέτοια αγάπη και θέλει μια ειδική σχέση με τον Ιεχωβά Θεό δεν διστάζει να αφιερώσει ανεπιφύλακτα τη ζωή του σε αυτόν. Το βάφτισμα είναι απλώς ένα εξωτερικό σύμβολο αυτής της αφιέρωσης. Είναι ένα απαραίτητο βήμα για τη σωτηρία. Οι γνήσιοι πιστοί βαφτίζονται.—Πράξεις 8:12.

Οι μεγαλειώδεις προοπτικές που προσφέρει ο Θεός στα πιστά, αφιερωμένα άτομα στον επερχόμενο νέο κόσμο αντισταθμίζουν κατά πολύ οποιαδήποτε πρόσκαιρα οφέλη μπορεί να φαίνεται ότι προσφέρει αυτό το ασεβές παλιό σύστημα. Ο φόβος του ανθρώπου εξαφανίζεται όταν αναλογιζόμαστε το κραταιό χέρι του Θεού. (1 Κορινθίους 10:22· 1 Πέτρου 5:6, 7) Πράγματι, τώρα είναι ο καιρός να ρωτήσετε τον εαυτό σας, όπως ρώτησε ο Αιθίοπας ευνούχος τον Φίλιππο: ‘Τι με εμποδίζει να βαφτιστώ;’

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Σαν τον Αιθίοπα ευνούχο, εσείς έχετε ρωτήσει τον εαυτό σας: ‘Τι με εμποδίζει να βαφτιστώ;’