Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός
Κύρια Σημεία από τις Επιστολές του Ιακώβου και του Πέτρου
ΣΧΕΔΟΝ 30 χρόνια μετά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., ο μαθητής Ιάκωβος—ετεροθαλής αδελφός του Ιησού—γράφει μια επιστολή προς «τις δώδεκα φυλές» του πνευματικού Ισραήλ. (Ιακ. 1:1) Σκοπός του είναι να τους προτρέψει να είναι ισχυροί στην πίστη και να δείχνουν υπομονή όταν αντιμετωπίζουν δοκιμασίες. Δίνει επίσης συμβουλές για να διορθώσει κάποιες ανησυχητικές καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί στις εκκλησίες.
Ακριβώς πριν από την εκστρατεία διωγμού του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Νέρωνα το 64 Κ.Χ., ο απόστολος Πέτρος γράφει την πρώτη του επιστολή προς τους Χριστιανούς, ενθαρρύνοντάς τους να μείνουν σταθεροί στην πίστη. Στη δεύτερη επιστολή του, την οποία συνέταξε λίγο καιρό μετά την πρώτη, ο Πέτρος παροτρύνει τους ομοπίστους του να δίνουν προσοχή στο λόγο του Θεού και τους προειδοποιεί για τον ερχομό της ημέρας του Ιεχωβά. Πράγματι, μπορούμε να ωφεληθούμε δίνοντας προσοχή στα αγγέλματα των επιστολών του Ιακώβου και του Πέτρου.—Εβρ. 4:12.
Ο ΘΕΟΣ ΔΙΝΕΙ ΣΟΦΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ “ΖΗΤΟΥΝ ΜΕ ΠΙΣΤΗ”
«Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που υπομένει δοκιμασία», γράφει ο Ιάκωβος, «επειδή, όταν γίνει επιδοκιμασμένος, θα λάβει το στεφάνι της ζωής». Σε όσους “ζητούν με πίστη”, ο Ιεχωβά χορηγεί τη σοφία που χρειάζονται για να υπομείνουν δοκιμασίες.—Ιακ. 1:5-8, 12.
Πίστη και σοφία χρειάζονται επίσης όσοι “γίνονται δάσκαλοι” στην εκκλησία. Αφού χαρακτηρίζει τη γλώσσα «μικρό μέλος» ικανό να “κηλιδώσει όλο το σώμα”, ο Ιάκωβος προειδοποιεί για κοσμικές τάσεις που μπορούν να βλάψουν τη σχέση κάποιου με τον Θεό. Αναφέρει επίσης τα βήματα που πρέπει να κάνει οποιοσδήποτε είναι πνευματικά άρρωστος ώστε να αναρρώσει.—Ιακ. 3:1, 5, 6· 5:14, 15.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
2:13—Με ποια έννοια «το έλεος αγάλλεται θριαμβευτικά επί της κρίσης»; Όσον αφορά την απόδοση λογαριασμού στον Θεό, εκείνος λαβαίνει υπόψη του το έλεος που έχουμε δείξει σε άλλους και μας συγχωρεί με βάση τη λυτρωτική θυσία του Γιου του. (Ρωμ. 14:12) Δεν είναι αυτός ένας λόγος για να κάνουμε το έλεος κυρίαρχη ιδιότητα της ζωής μας;
4:5—Ποιο εδάφιο παραθέτει εδώ ο Ιάκωβος; Ο Ιάκωβος δεν παραθέτει κάποιο συγκεκριμένο εδάφιο. Ωστόσο, αυτά τα θεόπνευστα λόγια βασίζονται πιθανώς στη γενική σκέψη που βρίσκεται πίσω από εδάφια όπως Γένεση 6:5· 8:21· Παροιμίες 21:10 και Γαλάτες 5:17.
5:20—Τίνος την ψυχή θα σώσει από το θάνατο «όποιος επαναφέρει αμαρτωλό από την πλάνη της οδού του»; Ο Χριστιανός που επαναφέρει έναν παραβάτη από την αμαρτωλή του πορεία σώζει την ψυχή του μετανοημένου ατόμου από πνευματικό θάνατο και ενδεχομένως από αιώνια καταστροφή. Επίσης, εκείνος που βοηθάει τον αμαρτωλό με αυτόν τον τρόπο θα «καλύψει πλήθος αμαρτιών [του συγκεκριμένου ατόμου]».
Μαθήματα για Εμάς:
1:14, 15. Η αμαρτία ξεκινάει με την ακατάλληλη επιθυμία. Επομένως, δεν πρέπει να καλλιεργούμε εσφαλμένες επιθυμίες εμμένοντας σε αυτές. Αντίθετα, χρειάζεται να “συλλογιζόμαστε” εποικοδομητικά πράγματα και να γεμίζουμε τη διάνοια και την καρδιά μας με αυτά.—Φιλιπ. 4:8.
2:8, 9. Το να “δείχνουμε μεροληψία” έρχεται σε αντίθεση με «το βασιλικό νόμο» της αγάπης. Γι’ αυτό, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν δείχνουν μεροληψία.
2:14-26. “Σωζόμαστε μέσω πίστης”, και αυτό «δεν οφείλεται σε έργα» του Μωσαϊκού Νόμου ή σε έργα που κάνουμε ως Χριστιανοί. Η πίστη μας δεν πρέπει να είναι απλή ομολογία πίστης. (Εφεσ. 2:8, 9· Ιωάν. 3:16) Πρέπει να μας υποκινεί σε θεοσεβείς πράξεις.
3:13-17. «Η σοφία που κατεβαίνει από πάνω» είναι ασφαλώς ανώτερη από την “επίγεια, ζωώδη, δαιμονική” σοφία! Πρέπει να “ερευνούμε για τη θεϊκή σοφία όπως για κρυμμένους θησαυρούς”.—Παρ. 2:1-5.
3:18, υποσημειώσεις στη ΜΝΚ. Ο σπόρος των καλών νέων της Βασιλείας πρέπει να «σπέρνεται με ειρήνη από τους ειρηνοποιούς». Είναι σημαντικό να είμαστε ειρηνοποιοί και όχι υπερόπτες, φιλόνικοι ή ταραξίες.
ΣΤΑΘΕΙΤΕ «ΣΤΕΡΕΟΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ»
Ο Πέτρος υπενθυμίζει στους ομοπίστους του τη «ζωντανή ελπίδα» τους για κληρονομιά στον ουρανό. «Εσείς είστε “εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος”», τους λέει ο Πέτρος. Αφού δίνει συγκεκριμένες συμβουλές για την υποταγή, προτρέπει όλους να “έχουν το ίδιο φρόνημα, να δείχνουν κατανόηση για τους άλλους, να νιώθουν αδελφική στοργή, να είναι τρυφερά συμπονετικοί, ταπεινόφρονες”.—1 Πέτρ. 1:3, 4· 2:9· 3:8.
Εφόσον “το τέλος [του Ιουδαϊκού συστήματος] πραγμάτων έχει πλησιάσει”, ο Πέτρος συμβουλεύει τους αδελφούς να “είναι σώφρονες και να αγρυπνούν σε σχέση με τις προσευχές”. Τους λέει: «Να διατηρήσετε τη διανοητική σας διαύγεια, να είστε σε εγρήγορση. . . . Ταχθείτε εναντίον του [Σατανά], στερεοί στην πίστη».—1 Πέτρ. 4:7· 5:8, 9.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
3:20-22—Πώς μας σώζει το βάφτισμα; Το βάφτισμα είναι απαίτηση για όσους επιζητούν τη σωτηρία. Εντούτοις, το βάφτισμα από μόνο του δεν μας σώζει. Η σωτηρία επιτυγχάνεται στην πραγματικότητα «μέσω της ανάστασης του Ιησού Χριστού». Ο υποψήφιος για βάφτισμα πρέπει να πιστεύει ότι η σωτηρία είναι εφικτή μόνο επειδή ο Ιησούς υπέστη θυσιαστικό θάνατο, αναστήθηκε και «είναι στα δεξιά του Θεού», έχοντας εξουσία επί των ζωντανών και των νεκρών. Το βάφτισμα το οποίο βασίζεται σε τέτοια πίστη αντιστοιχεί στο “ασφαλές πέρασμα των οχτώ ψυχών μέσα από το νερό”.
4:6—Ποιοι ήταν “οι νεκροί” στους οποίους «διακηρύχτηκαν τα καλά νέα»; Επρόκειτο για εκείνους που ήταν “νεκροί στα παραπτώματα και στις αμαρτίες τους”, δηλαδή πνευματικά νεκροί, προτού ακούσουν τα καλά νέα. (Εφεσ. 2:1) Όταν έθεσαν πίστη στα καλά νέα, όμως, άρχισαν να “ζουν” από πνευματική άποψη.
Μαθήματα για Εμάς:
1:7. Για να έχει η πίστη μας υπερέχουσα αξία, η ποιότητά της πρέπει να είναι αποδεδειγμένη, δηλαδή δοκιμασμένη. Τέτοια ισχυρή πίστη πράγματι “διατηρεί την ψυχή ζωντανή”. (Εβρ. 10:39) Δεν πρέπει να οπισθοχωρούμε όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες της πίστης μας.
1:10-12. Οι άγγελοι επιθυμούσαν να διερευνήσουν και να κατανοήσουν τις βαθιές πνευματικές αλήθειες που έγραψαν οι αρχαίοι προφήτες του Θεού σχετικά με την εκκλησία των χρισμένων Χριστιανών. Ωστόσο, αυτά τα πράγματα διασαφηνίστηκαν μόνο όταν ο Ιεχωβά άρχισε να πολιτεύεται με την εκκλησία. (Εφεσ. 3:10) Δεν πρέπει και εμείς να ακολουθούμε το παράδειγμα των αγγέλων και να προσπαθούμε επισταμένα να διερευνούμε «τα βαθιά πράγματα του Θεού»;—1 Κορ. 2:10.
2:21. Μιμούμενοι το Υπόδειγμά μας, τον Ιησού Χριστό, πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να υποφέρουμε ακόμη και μέχρι θανάτου για να υποστηρίξουμε την κυριαρχία του Ιεχωβά.
5:6, 7. Όταν ρίχνουμε την ανησυχία μας στον Ιεχωβά, εκείνος μας βοηθάει να συνεχίσουμε να βάζουμε την αληθινή λατρεία πρώτη στη ζωή μας αντί να μας απασχολεί υπερβολικά το τι μπορεί να φέρει η επόμενη ημέρα.—Ματθ. 6:33, 34.
«Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙ»
«Ποτέ δεν φέρθηκε προφητεία από θέλημα ανθρώπου», γράφει ο Πέτρος, «αλλά άνθρωποι μίλησαν από τον Θεό καθώς κατευθύνονταν από άγιο πνεύμα». Αν δίνουμε προσοχή στον προφητικό λόγο, αυτό μπορεί να μας προστατέψει από “ψευδοδιδασκάλους” και από άλλα διεφθαρμένα άτομα.—2 Πέτρ. 1:21· 2:1-3.
«Στις τελευταίες ημέρες θα έρθουν εμπαίκτες με τον εμπαιγμό τους», προειδοποιεί ο Πέτρος. Αλλά «η ημέρα του Ιεχωβά θα έρθει σαν κλέφτης». Ο Πέτρος ολοκληρώνει την επιστολή του δίνοντας ωφέλιμες συμβουλές σε όσους “προσμένουν και έχουν διαρκώς στο νου την παρουσία αυτής της ημέρας”.—2 Πέτρ. 3:3, 10-12.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
1:19—Ποιος είναι το «άστρο της ημέρας», πότε ανατέλλει, και πώς μπορούμε εμείς να γνωρίσουμε ότι αυτό έχει συμβεί; Το «άστρο της ημέρας» είναι ο Ιησούς Χριστός με βασιλική εξουσία. (Αποκ. 22:16) Το 1914, ο Ιησούς ανέτειλε ενώπιον όλης της δημιουργίας ως ο Μεσσιανικός Βασιλιάς, αναγγέλλοντας τη χαραυγή μιας καινούριας ημέρας. Το όραμα της μεταμόρφωσης παρείχε μια πρόγευση της δόξας και της βασιλικής εξουσίας του Ιησού, τονίζοντας την αξιοπιστία του προφητικού λόγου του Θεού. Το να δίνουμε προσοχή σε αυτόν το λόγο φωτίζει τις καρδιές μας, και έτσι γνωρίζουμε ότι το Άστρο της ημέρας έχει ανατείλει.
2:4—Τι είναι ο “Τάρταρος”, και πότε ρίχτηκαν σε αυτόν οι στασιαστικοί άγγελοι; Ο Τάρταρος είναι μια όμοια με φυλακή κατάσταση στην οποία παραδίδονται μόνο πνευματικά πλάσματα—όχι άνθρωποι. Είναι μια κατάσταση πυκνού διανοητικού σκοταδιού όσον αφορά τους λαμπρούς σκοπούς του Θεού. Όσοι είναι στον Τάρταρο δεν έχουν καμία ελπίδα για το μέλλον. Ο Θεός έριξε τους ανυπάκουους αγγέλους στον Τάρταρο κατά τις ημέρες του Νώε, και εκείνοι θα παραμείνουν σε αυτή την υποβιβασμένη κατάσταση μέχρι να καταστραφούν.
3:17—Τι εννοούσε ο Πέτρος με τη φράση «γνώση εκ των προτέρων»; Ο Πέτρος αναφερόταν στην εκ των προτέρων γνώση, ή πρόγνωση, μελλοντικών γεγονότων, η οποία δόθηκε σε αυτόν και σε άλλους Βιβλικούς συγγραφείς μέσω θεϊκής έμπνευσης. Εφόσον αυτή η γνώση δεν ήταν απεριόριστη, το γεγονός ότι οι πρώτοι Χριστιανοί την κατείχαν δεν σήμαινε ότι γνώριζαν όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με μελλοντικά γεγονότα. Διέθεταν μόνο μια γενική εικόνα για όσα θα μπορούσαν να αναμένουν.
Μαθήματα για Εμάς:
1:2, 5-7. Εκτός του ότι μας βοηθάει να αυξάνουμε σε “ακριβή γνώση του Θεού και του Ιησού”, η ένθερμη προσπάθεια για την καλλιέργεια ιδιοτήτων όπως η πίστη, η υπομονή και η θεοσεβής αφοσίωση μπορεί να μας “εμποδίσει να είμαστε είτε αδρανείς είτε άκαρποι” σε ό,τι αφορά αυτή τη γνώση.—2 Πέτρ. 1:8.
1:12-15. Για να παραμένουμε «σταθερά εδραιωμένοι στην αλήθεια», χρειαζόμαστε συνεχείς υπενθυμίσεις, όπως αυτές που λαβαίνουμε μέσω των συναθροίσεών μας, της προσωπικής μας μελέτης και της ανάγνωσης της Γραφής.
2:2. Πρέπει να προσέχουμε ώστε η διαγωγή μας να μη φέρνει όνειδος στον Ιεχωβά και στην οργάνωσή του.—Ρωμ. 2:24.
2:4-9. Με βάση όσα έχει κάνει ο Ιεχωβά στο παρελθόν, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι «ξέρει να ελευθερώνει ανθρώπους θεοσεβούς αφοσίωσης από δοκιμασία, αλλά να φυλάττει άδικους ανθρώπους για την ημέρα της κρίσης ώστε να εκκοπούν».
2:10-13. Αν και οι “ένδοξοι”, δηλαδή οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι, έχουν ελαττώματα και μπορεί να σφάλλουν κατά καιρούς, δεν πρέπει να μιλάμε υβριστικά για αυτούς.—Εβρ. 13:7, 17.
3:2-4, 12. Το να δίνουμε μεγάλη προσοχή στα «λόγια που προειπώθηκαν από τους αγίους προφήτες και [στην] εντολή του Κυρίου και Σωτήρα» θα μας βοηθάει να παραμένουμε προσηλωμένοι στην εγγύτητα της ημέρας του Ιεχωβά.
3:11-14. Ως άτομα που “προσμένουν και έχουν διαρκώς στο νου την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά”, πρέπει (1) “να είμαστε άγιοι σε διαγωγή”, παραμένοντας σωματικά, διανοητικά, ηθικά και πνευματικά καθαροί, (2) να αφθονούμε σε πράξεις που αντανακλούν “θεοσεβή αφοσίωση”, όπως αυτές που συνδέονται με το έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης, (3) να διατηρούμε τη διαγωγή μας και την προσωπικότητά μας “ακηλίδωτες”, αμόλυντες από τον κόσμο, (4) να είμαστε «άψογοι», κάνοντας τα πάντα με αγνό κίνητρο, και (5) να έχουμε «ειρήνη»—ειρήνη με τον Θεό, με τους Χριστιανούς αδελφούς μας και με τους συνανθρώπους μας.