Ο Θεός Δεν Αργοπορεί Όσον Αφορά την Υπόσχεσή Του

«ΩΣ ΠΟΤΕ, Ιεχωβά, θα κραυγάζω για βοήθεια και εσύ δεν θα ακούς;» Αυτά τα λόγια τα είπε ο Εβραίος προφήτης Αββακούμ, ο οποίος έζησε τον έβδομο αιώνα Π.Κ.Χ. Αλλά εξακολουθούν να μας φαίνονται γνωστά, έτσι δεν είναι; Η ανθρώπινη φύση μάς κάνει να θέλουμε να αποκτούμε αμέσως, ή το συντομότερο δυνατόν, τα πράγματα που επιθυμούμε βαθιά. Αυτό αληθεύει δε ιδιαίτερα στη δική μας εποχή της άμεσης ικανοποίησης.—Αββακούμ 1:2.

Τον πρώτο αιώνα υπήρχαν μερικοί οι οποίοι προφανώς νόμιζαν ότι ο Θεός θα έπρεπε να είχε πραγματοποιήσει νωρίτερα τις υποσχέσεις του. Είχαν γίνει τόσο ανυπόμονοι ώστε πίστευαν μάλιστα πως ο Θεός αργοπορούσε ή καθυστερούσε. Σε σχέση με αυτό, ο απόστολος Πέτρος χρειάστηκε να τους υπενθυμίσει ότι η άποψη του Θεού για το χρόνο είναι εντελώς διαφορετική από τη δική μας. Ο Πέτρος γράφει: «Ας μη σας διαφεύγει αυτό το γεγονός, αγαπητοί, ότι μία ημέρα είναι για τον Ιεχωβά σαν χίλια χρόνια και χίλια χρόνια σαν μία ημέρα».—2 Πέτρου 3:8.

Σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο υπολογισμού του χρόνου, ένας 80χρονος έχει ζήσει μόνο δύο ώρες περίπου, ενώ ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας έχει διαρκέσει μόνο έξι ημέρες περίπου. Όταν βλέπουμε τα πράγματα από αυτή την οπτική γωνία, είναι πιο εύκολο να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται ο Θεός μαζί μας.

Εντούτοις, ο Θεός δεν είναι αδιάφορος ως προς το χρόνο. Απεναντίας, έχει μεγάλη συναίσθηση του χρόνου. (Πράξεις 1:7) Γι’ αυτόν το λόγο, ο Πέτρος λέει στη συνέχεια: «Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του, όπως μερικοί θεωρούν την αργοπορία, αλλά είναι υπομονετικός μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2 Πέτρου 3:9) Αντίθετα από τους ανθρώπους, ο Θεός δεν νιώθει πίεση για να κάνει διάφορα πράγματα, σαν να επρόκειτο να εξαντληθεί ο χρόνος για αυτόν. Ως ο “Βασιλιάς της αιωνιότητας”, έχει εξαιρετική, συνολική εικόνα των πραγμάτων και μπορεί να καθορίσει το πότε στο ρεύμα του χρόνου θα αποφέρουν οι ενέργειές του το μέγιστο καλό όλων όσων περιλαμβάνονται.—1 Τιμόθεο 1:17.

Αφού πρώτα εξηγεί το λόγο για τη φαινομενική καθυστέρηση του Θεού, ο Πέτρος απευθύνει την εξής προειδοποίηση: «Η ημέρα του Ιεχωβά θα έρθει σαν κλέφτης». Δηλαδή, η ημέρα απόδοσης λογαριασμού θα έρθει όταν ακριβώς δεν θα το περιμένουν οι άνθρωποι. Κατόπιν, στα επόμενα εδάφια, ο Πέτρος στρέφει την προσοχή στη θαυμάσια προοπτική που τίθεται ενώπιον εκείνων οι οποίοι κάνουν «άγιες πράξεις διαγωγής και έργα θεοσεβούς αφοσίωσης», δηλαδή την επιβίωση και την είσοδο στους “νέους ουρανούς και στη νέα γη” που έχει υποσχεθεί ο Θεός.—2 Πέτρου 3:10-13.

Αυτό θα πρέπει να μας κάνει να εκτιμούμε όλο και πιο πολύ το γεγονός ότι η κρίση του Θεού δεν έχει λάβει χώρα ακόμη. Η υπομονή του μας έχει δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε το σκοπό του και να προσαρμόσουμε τη ζωή μας ώστε να λάβουμε τις ευλογίες που μας έχει υποσχεθεί. Δεν θα πρέπει άραγε να θεωρούμε «την υπομονή του Κυρίου μας σωτηρία», όπως υποστηρίζει ο Πέτρος; (2 Πέτρου 3:15) Εντούτοις, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος σε σχέση με την υπομονή του Θεού.

Το Σφάλμα Πρέπει να Γίνει Πλήρες

Καθώς μελετούμε την πολιτεία του Θεού με τους ανθρώπους στο παρελθόν, παρατηρούμε ότι εκείνος συχνά συγκρατούσε την κρίση του μέχρις ότου χανόταν κάθε ελπίδα βελτίωσης. Όσον αφορά την κρίση του Θεού εναντίον των Χαναναίων, λόγου χάρη, εκείνος είχε επισημάνει τις αμαρτίες τους στον Αβραάμ πολλά χρόνια νωρίτερα. Αλλά δεν ήταν τότε ο κατάλληλος καιρός για την εκτέλεση της κρίσης του. Γιατί; Η Αγία Γραφή λέει: «Επειδή το σφάλμα των Αμορραίων [Χαναναίων] δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη», ή όπως το αποδίδει η μετάφραση Νοξ (Knox): «Η πονηρία των Αμορραίων δεν [είχε] φτάσει στην πλήρη της έκταση».—Γένεση 15:16.a

Εντούτοις, περίπου 400 χρόνια αργότερα, η κρίση του Θεού εκτελέστηκε, και οι απόγονοι του Αβραάμ, οι Ισραηλίτες, κατέλαβαν τη γη. Μερικοί από τους Χαναναίους, όπως η Ραάβ και οι Γαβαωνίτες, σώθηκαν λόγω της στάσης τους και των ενεργειών τους, αλλά η πλειονότητα είχε φτάσει σε υπερβολικό επίπεδο ακαθαρσίας, όπως αποκαλύπτουν οι σύγχρονες αρχαιολογικές ανασκαφές. Επιδίδονταν σε φαλλική λατρεία, πορνεία μέσα στους ναούς καθώς και σε θυσίες παιδιών. Το Εγχειρίδιο της Αγίας Γραφής του Χάλεϊ (Halley’s Bible Handbook) αναφέρει: «Οι αρχαιολόγοι που κάνουν τις ανασκαφές στα ερείπια των πόλεων των Χαναναίων απορούν γιατί ο Θεός δεν τους κατέστρεψε νωρίτερα». Τελικά, “η αμαρτία [των Χαναναίων] έγινε πλήρης”· η πονηρία τους είχε «φτάσει στην πλήρη της έκταση». Κανένας δεν μπορούσε δικαιολογημένα να κατηγορήσει τον Θεό ότι ήταν άδικος όταν επέτρεψε να καθαριστεί η γη ενώ παράλληλα έσωσε εκείνους που είχαν δείξει δίκαιη στάση.

Μια παρόμοια εικόνα βλέπουμε ότι υπήρχε στις ημέρες του Νώε. Παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι πριν από τον Κατακλυσμό ήταν πονηροί, ο Θεός, δείχνοντας έλεος, αποφάσισε ότι ο καιρός τους θα συνεχιζόταν άλλα 120 χρόνια. Μέρος εκείνου του καιρού, ο Νώε υπηρέτησε ως “κήρυκας δικαιοσύνης”. (2 Πέτρου 2:5) Με το πέρασμα του χρόνου, προφανώς η πονηρία τους “ωρίμαζε”. «Είδε . . . ο Θεός τη γη, και αυτή ήταν κατεστραμμένη, επειδή κάθε σάρκα είχε καταστρέψει την οδό της πάνω στη γη». (Γένεση 6:3, 12) “Η αμαρτία τους έγινε πλήρης”· με την πάροδο του χρόνου, οι εσφαλμένες τους τάσεις είχαν φτάσει σε αποκορύφωμα. Όταν ο Θεός ανέλαβε δράση ήταν πλήρως δικαιολογημένος. Μόνο οχτώ άνθρωποι αποδείχτηκαν δίκαιοι στα μάτια του Θεού, και εκείνος τους έσωσε.

Η ίδια τακτική είναι φανερή στην πολιτεία του Θεού με τον Ισραήλ. Παρ’ όλο που είχαν φερθεί με άπιστο και εξαχρειωμένο τρόπο, ο Θεός έδειξε υπομονή μαζί τους εκατοντάδες χρόνια. Το υπόμνημα λέει: “Ο Ιεχωβά . . . έστελνε συνεχώς τους αγγελιοφόρους του, στέλνοντάς τους ξανά και ξανά, επειδή ένιωθε συμπόνια για το λαό του . . . Αλλά εκείνοι . . . συνεχώς . . . καταφρονούσαν τα λόγια του και ενέπαιζαν τους προφήτες του, ώσπου η οργή του Ιεχωβά επήλθε εναντίον του λαού του, ώσπου δεν υπήρχε γιατρειά”. (2 Χρονικών 36:15, 16) Οι άνθρωποι είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε δεν ήταν πια εφικτή η βελτίωση. Μόνο ο Ιερεμίας και μερικοί άλλοι μπόρεσαν να σωθούν. Ο Θεός δεν μπορούσε να θεωρηθεί άδικος όταν τελικά επέφερε κρίση στους υπόλοιπους.

Ο Καιρός για να Αναλάβει ο Θεός Δράση Έχει Φτάσει

Από αυτά τα παραδείγματα μπορούμε να δούμε ότι ο Θεός συγκρατεί την κρίση εναντίον του παρόντος συστήματος πραγμάτων μόνο μέχρις ότου «ωριμάσει» ο καιρός. Αυτό φαίνεται από την εντολή που δίνεται στο συμβολικό εκτελεστή του Θεού: «“Βάλε το κοφτερό σου δρεπάνι και τρύγησε τα τσαμπιά του κλήματος της γης, επειδή έχουν ωριμάσει τα σταφύλια του”. Και ο άγγελος έβαλε με ορμή το δρεπάνι του στη γη και τρύγησε το κλήμα της γης, και το έριξε στο μεγάλο πατητήρι του θυμού του Θεού». Παρατηρήστε ότι η πονηρία των ανθρώπων είχε «ωριμάσει», δηλαδή είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε δεν υπήρχε πιθανότητα βελτίωσης. Όταν ο Θεός θα εκτελέσει κρίση, δεν θα υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η επέμβασή του θα είναι δικαιολογημένη.—Αποκάλυψη 14:18, 19.

Με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές ότι η κρίση του Θεού εναντίον του κόσμου πρέπει να πλησιάζει, επειδή ο κόσμος έχει αποκτήσει τα χαρακτηριστικά εκείνα που κατά το παρελθόν επέφεραν την κρίση του Θεού. Οπουδήποτε και αν κοιτάξουμε, η γη είναι γεμάτη βία, όπως ακριβώς ήταν πριν από τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Η στάση των ανθρώπων μοιάζει ολοένα και περισσότερο με αυτήν που περιγράφεται στο εδάφιο Γένεση 6:5: «Κάθε τάση των σκέψεων της καρδιάς [του ανθρώπου] ήταν μόνο κακή όλο τον καιρό». Ακόμη και οι χονδροειδείς αμαρτίες που προκάλεσαν την κρίση του Θεού εναντίον των Χαναναίων είναι κάτι το συνηθισμένο σήμερα.

Ιδιαίτερα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ανθρωπότητα έχει υποστεί τρομακτικές αλλαγές. Έχει δει τη γη να ποτίζεται από το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Πόλεμοι, γενοκτονίες, τρομοκρατία, έγκλημα και ανομία ξεσπούν παγκόσμια. Η πείνα, οι αρρώστιες και η ανηθικότητα μαστίζουν τη γη μας. Όλα τα δεδομένα καταδεικνύουν ότι τώρα ζούμε ανάμεσα στην πονηρή γενιά για την οποία ο Ιησούς είπε: «Αυτή η γενιά δεν πρόκειται να παρέλθει μέχρι να συμβούν όλα αυτά». (Ματθαίος 24:34) Ο κόσμος τώρα “κάνει πλήρη την αμαρτία του”. «Τα τσαμπιά του κλήματος της γης» ωριμάζουν για τον τρύγο.

Καιρός για να Αναλάβετε Εσείς Δράση

Στον απόστολο Ιωάννη ειπώθηκε ότι, καθώς θα πλησιάζει ο καιρός της κρίσης, θα λαβαίνουν χώρα δύο είδη ωρίμανσης. Από τη μια πλευρά, «αυτός που πράττει την αδικία ας πράττει ακόμη την αδικία· και ο ακάθαρτος ας γίνεται ακόμη ακάθαρτος». Από την άλλη πλευρά, όμως, «ο δίκαιος ας πράττει ακόμη τη δικαιοσύνη, και ο άγιος ας γίνεται ακόμη άγιος». (Αποκάλυψη 22:10, 11) Αυτή η τελευταία εξέλιξη λαβαίνει χώρα σε συνδυασμό με το παγκόσμιο Βιβλικό εκπαιδευτικό έργο που διεξάγουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Σκοπός αυτού του έργου είναι να διδάξει τους ανθρώπους όσα απαιτεί ο Θεός από αυτούς ώστε να μπορούν να θεωρηθούν άξιοι για να λάβουν αιώνια ζωή. Αυτή η δραστηριότητα εκτείνεται σήμερα σε 233 χώρες μέσω 87.000 εκκλησιών περίπου.

Ο Θεός δεν αργοπορεί. Με υπομονή, παραχωρεί στους ανθρώπους το χρόνο που χρειάζονται για να “ντυθούν τη νέα προσωπικότητα” προκειμένου να αποκτήσουν την προοπτική να γευτούν τις υποσχέσεις του. (Εφεσίους 4:24) Σήμερα, ο Θεός εξακολουθεί να περιμένει, παρά το γεγονός ότι οι καταστάσεις χειροτερεύουν διαρκώς στον κόσμο. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο κάνουν ό,τι είναι λογικά δυνατόν για να μεταδώσουν στους συνανθρώπους τους τη γνώση που οδηγεί στην αιώνια ζωή. (Ιωάννης 17:3, 17) Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι κάθε χρόνο πάνω από 300.000 άνθρωποι ανταποκρίνονται και βαφτίζονται.

Με την αιώνια ζωή ως προοπτική, τώρα είναι καιρός, όχι να περιμένουμε, αλλά να αναλάβουμε δράση. Και αυτό διότι σε λίγο θα δούμε την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Ιησού: «Όποιος ζει και ασκεί πίστη σε εμένα δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ».—Ιωάννης 11:26.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Στον εκτελεστή του Θεού ειπώθηκε να βάλει με ορμή το δρεπάνι όταν το κλήμα της γης θα είχε ωριμάσει

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια βοηθούν τους ανθρώπους να αποκτήσουν την προοπτική να γευτούν τις αιώνιες ευλογίες του Θεού