ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ

(Λαοδίκεια), ΛΑΟΔΙΚΕΙΣ (Λαοδικείς).

Πόλη στο δυτικό τμήμα της Μικράς Ασίας, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται κοντά στο Ντενιζλί, περίπου 150 χλμ. Α της Εφέσου. Παλιότερα ήταν γνωστή ως Διόσπολις και Ροάς αλλά προφανώς ανοικοδομήθηκε τον τρίτο αιώνα Π.Κ.Χ. από τον Σελευκίδη ηγεμόνα Αντίοχο Β΄ ο οποίος της έδωσε το όνομα της συζύγου του της Λαοδίκης. Η Λαοδίκεια βρισκόταν στην εύφορη κοιλάδα του ποταμού Λύκου, πάνω σε κόμβο κύριων εμπορικών οδών, και συνδεόταν οδικώς με πόλεις όπως η Έφεσος, η Πέργαμος και η Φιλαδέλφεια.

Η Λαοδίκεια απολάμβανε μεγάλη ευημερία ως βιοτεχνική πόλη και ως κέντρο τραπεζικών συναλλαγών. Ενδεικτικό του μεγάλου πλούτου της πόλης είναι το γεγονός πως, όταν η πόλη υπέστη εκτεταμένες ζημιές από έναν σεισμό στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Νέρωνα, κατάφερε να ανοικοδομηθεί χωρίς καμιά οικονομική βοήθεια από τη Ρώμη. (Τάκιτου Χρονικά [Annales], XIV, XXVII) Το στιλπνό μαύρο μαλλί της Λαοδίκειας και τα ενδύματα που έφτιαχναν από αυτό ήταν ευρέως γνωστά. Η πόλη αυτή, η οποία ήταν έδρα μιας φημισμένης ιατρικής σχολής, πιθανότατα παρήγε και ένα οφθαλμικό φάρμακο γνωστό ως τέφρα φρυγία. Μια από τις κύριες θεότητες που λατρεύονταν στη Λαοδίκεια ήταν ο Ασκληπιός, θεός της ιατρικής.

Αυτή η πόλη είχε ένα μεγάλο μειονέκτημα: Ανόμοια με τη γειτονική Ιεράπολη, που διέθετε θερμές πηγές φημισμένες για τις θεραπευτικές ιδιότητές τους, και τις Κολοσσές, που είχαν αναζωογονητικό κρύο νερό, η Λαοδίκεια δεν είχε μόνιμο απόθεμα νερού. Το νερό διοχετευόταν στη Λαοδίκεια από αρκετή απόσταση και πιθανότατα ήταν χλιαρό όταν έφτανε στην πόλη. Κατά το αρχικό μέρος της διαδρομής το νερό μεταφερόταν μέσω ενός υδραγωγείου και κατόπιν, πιο κοντά στην πόλη, μεταφερόταν μέσω κυβόλιθων που ήταν διατρυπημένοι στη μέση και συναρμοσμένοι με κονίαμα.

Η Λαοδίκεια φαίνεται πως διέθετε σημαντικό αριθμό Ιουδαίων. Σύμφωνα με μια επιστολή κάποιων Λαοδικέων αρχόντων (την οποία παραθέτει ο Ιώσηπος), επιτράπηκε στους Ιουδαίους, κατόπιν εντολής του Γάιου Ραβήριου, να τηρούν τα Σάββατά τους και άλλες ιερές τελετουργίες. (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, ΙΔ΄, 241-243 [x, 20]) Τουλάχιστον κάποιοι από τους Ιουδαίους εκεί ήταν πολύ πλούσιοι. Αυτό το συμπεραίνουμε από το γεγονός πως, όταν ο Κυβερνήτης Φλάκκος διέταξε την κατάσχεση των ετήσιων συνεισφορών που προορίζονταν για το ναό της Ιερουσαλήμ, το ποσό αναφέρεται ότι ξεπερνούσε τις 20 λίτρες (6,5 κιλά) χρυσάφι.

Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. υπήρχε στη Λαοδίκεια Χριστιανική εκκλησία η οποία προφανώς συναθροιζόταν στο σπίτι της Νύμφας, μιας Χριστιανής αδελφής εκεί. Αναμφίβολα οι προσπάθειες του Επαφρά συνέβαλαν στην ίδρυση αυτής της εκκλησίας. (Κολ 4:12, 13, 15) Επίσης, τα αποτελέσματα από το έργο του Παύλου στην Έφεσο πιθανώς έγιναν αισθητά μέχρι τη Λαοδίκεια. (Πρ 19:10) Αν και ο ίδιος δεν κήρυξε εκεί, ενδιαφερόταν για την εκκλησία της Λαοδίκειας και μάλιστα τους έγραψε και μια επιστολή. (Κολ 2:1· 4:16) Ωστόσο, μερικοί λόγιοι πιστεύουν ότι η επιστολή του Παύλου ίσως ήταν απλώς αντίγραφο της επιστολής που έστειλε στην Έφεσο. Φυσικά, αυτό δεν είναι παρά θεωρία, μια προσπάθεια να εξηγηθεί το γεγονός ότι η Αγία Γραφή δεν περιέχει την επιστολή του Παύλου προς τους Λαοδικείς, παρότι ο Παύλος έγραψε σε αυτούς. Η επιστολή προς τη Λαοδίκεια μπορεί απλώς να περιείχε πληροφορίες που δεν είναι απαραίτητες για εμάς σήμερα ή μπορεί να επαναλάμβανε σημεία που είχαν καλυφτεί επαρκώς σε άλλες κανονικές επιστολές.

Η εκκλησία της Λαοδίκειας ήταν μια από τις εφτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας στις οποίες ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός απηύθυνε προσωπικά αγγέλματα μέσω αποκάλυψης που δόθηκε στον Ιωάννη. (Απ 1:11) Εκείνο το διάστημα, προς το τέλος του πρώτου αιώνα Κ.Χ., η εκκλησία των Λαοδικέων δεν είχε πολλά αξιέπαινα χαρακτηριστικά. Αν και ήταν πλούσια από υλική άποψη, πνευματικά ήταν φτωχή. Αντί για το κατά γράμμα χρυσάφι που χρησιμοποιούσαν στις συναλλαγές τους οι Λαοδικείς τραπεζίτες, αντί για τα ενδύματα από μαύρο στιλπνό μαλλί που έφτιαχναν στην περιοχή, αντί για το οφθαλμικό φάρμακο που πιθανότατα παρασκεύαζαν οι γιατροί στη Λαοδίκεια, αντί για τα κοχλάζοντα ιαματικά νερά που έρρεαν από τις πηγές της γειτονικής Ιεράπολης, η εκκλησία της Λαοδίκειας χρειαζόταν τέτοια πράγματα με πνευματική έννοια. Χρειάζονταν «χρυσάφι καθαρισμένο από τη φωτιά» για να εμπλουτίσουν την προσωπικότητά τους (παράβαλε 1Κο 3:10-14· 1Πε 1:6, 7) και λευκά εξωτερικά ενδύματα για να τους προσδώσουν άμεμπτη Χριστιανική εμφάνιση απαλλαγμένη από αντιχριστιανικά χαρακτηριστικά, τα οποία ήταν τόσο επαίσχυντα όσο η σωματική γύμνια. (Παράβαλε Απ 16:15· 19:8.) Χρειαζόταν να βάλουν πνευματικό «κολλύριο» για να απαλλαχτούν από την τύφλωση που τους χαρακτήριζε ως προς τη Βιβλική αλήθεια και τις Χριστιανικές ευθύνες. (Παράβαλε Ησ 29:18· 2Πε 1:5-10· 1Ιω 2:11.) Θα μπορούσαν να αγοράσουν αυτά τα πράγματα από τον Χριστό Ιησού, ο οποίος χτυπούσε την πόρτα, αν τον δέχονταν φιλόξενα για να τον περιποιηθούν. (Παράβαλε Ησ 55:1, 2.) Ήταν αναγκαίο να γίνουν τονωτικά ζεστοί (παράβαλε Ψλ 69:9· 2Κο 9:2· Τιτ 2:14) ή αναζωογονητικά κρύοι (παράβαλε Παρ 25:13, 25), όχι όμως να παραμείνουν χλιαροί.—Απ 3:14-22.