Ας Απεχθανόμαστε Ό,τι Είναι Πονηρό
Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι άγιος Θεός. Στους αρχαίους χρόνους ήταν «ο Άγιος του Ισραήλ» και, έχοντας αυτή την ιδιότητα, απαιτούσε από τον Ισραήλ να είναι καθαρός, αμόλυντος. (Ψαλμός 89:18) Εκείνος είπε στον εκλεκτό λαό του: «Θέλετε . . . είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ». (Λευιτικόν 11:45) Οποιοσδήποτε ήθελε να ‘αναβή εις το όρος του Ιεχωβά’ έπρεπε να είναι ‘αθώος τας χείρας και καθαρός την καρδίαν’. (Ψαλμός 24:3, 4) Αυτό δεν σήμαινε απλώς ότι έπρεπε να αποφεύγει αμαρτωλές πράξεις. Σήμαινε ότι έπρεπε να ‘μισή το κακόν’.—Παροιμίαι 8:13.
Δείχνοντας αγάπη, ο Ιεχωβά έθεσε λεπτομερείς νόμους έτσι ώστε να μπορεί το έθνος Ισραήλ να προσδιορίζει και να αποφεύγει την αδικοπραγία. (Ρωμαίους 7:7, 12) Αυτοί οι νόμοι περιλάμβαναν αυστηρές κατευθυντήριες γραμμές για την ηθική. Η μοιχεία, οι ομοφυλοφιλικές πράξεις, οι αιμομεικτικές σχέσεις και η κτηνοβασία, όλα αυτά προσδιορίζονταν ως μη άγια μολύσματα τα οποία έφθειραν την πνευματικότητα. (Λευιτικόν 18:23· 20:10-17) Όσοι ήταν ένοχοι τέτοιων εξαχρειωτικών πράξεων εκκόπτονταν από το έθνος Ισραήλ.
Όταν η εκκλησία των χρισμένων Χριστιανών έγινε ‘ο Ισραήλ του Θεού’, τέθηκαν για αυτούς παρόμοιοι ηθικοί κανόνες. (Γαλάτες 6:16) Οι Χριστιανοί έπρεπε και αυτοί να ‘απεχθάνονται ό,τι είναι πονηρό’. (Ρωμαίους 12:9) Τα λόγια που είπε ο Ιεχωβά στον Ισραήλ εφαρμόζονταν και σε εκείνους: «Πρέπει να είστε άγιοι, επειδή εγώ είμαι άγιος». (1 Πέτρου 1:15, 16) Μη άγιες συνήθειες, όπως η πορνεία, η μοιχεία, οι ομοφυλοφιλικές πράξεις, η κτηνοβασία και η αιμομειξία, δεν έπρεπε να διαφθείρουν τη Χριστιανική εκκλησία. Όσοι αρνούνταν να πάψουν να επιδίδονται σε τέτοια πράγματα θα αποκλείονταν από τη Βασιλεία του Θεού. (Ρωμαίους 1:26, 27· 2:22· 1 Κορινθίους 6:9, 10· Εβραίους 13:4) Σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες», εφαρμόζονται οι ίδιοι κανόνες στα «άλλα πρόβατα». (2 Τιμόθεο 3:1· Ιωάννης 10:16) Ως αποτέλεσμα, οι χρισμένοι Χριστιανοί και τα άλλα πρόβατα συναποτελούν έναν καθαρό και υγιή λαό, τα μέλη του οποίου είναι σε θέση να φέρουν το όνομα του Θεού τους ως Μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ησαΐας 43:10.
Διατήρηση της Καθαρότητας της Εκκλησίας
Σε αντίθεση, ο κόσμος ανέχεται κάθε είδους ανηθικότητα. Μολονότι οι αληθινοί Χριστιανοί διαφέρουν, δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι πολλοί από αυτούς που τώρα υπηρετούν τον Ιεχωβά ήταν κάποτε στον κόσμο. Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι, προτού γνωρίσουν τον άγιο Θεό μας, δεν έβλεπαν το λόγο για τον οποίο δεν θα έπρεπε να εντρυφούν στις επιθυμίες και στις φαντασιώσεις της ξεπεσμένης σάρκας τους, βουτηγμένοι στο «κατρακύλισμα της ασωτίας». (1 Πέτρου 4:4) Ο απόστολος Παύλος, αφού περιέγραψε τις αηδιαστικές συνήθειες των εξαχρειωμένων ανθρώπων των εθνών, είπε: «Τέτοιοι ήσασταν μερικοί». Εντούτοις, συνέχισε με τα εξής λόγια: «Αλλά καθαριστήκατε, αλλά αγιαστήκατε, αλλά ανακηρυχτήκατε δίκαιοι στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και με το πνεύμα του Θεού μας».—1 Κορινθίους 6:11.
Τι παρηγορητική δήλωση! Οτιδήποτε και αν έκανε παλιότερα στη ζωή, το άτομο αλλάζει όταν τα ένδοξα καλά νέα για τον Χριστό επηρεάσουν την καρδιά του. Ασκεί πίστη και αφιερώνεται στον Ιεχωβά Θεό. Έκτοτε, ζει μια ηθικά αγνή ζωή, καθαρός στα μάτια του Θεού. (Εβραίους 9:14) Οι αμαρτίες τις οποίες διέπραξε στο παρελθόν συγχωρούνται, και εκείνος μπορεί να ‘επεκταθεί σε αυτά που βρίσκονται μπροστά’.a—Φιλιππησίους 3:13, 14· Ρωμαίους 4:7, 8.
Ο Ιεχωβά συγχώρησε τον μετανοημένο Δαβίδ για το φόνο και τη μοιχεία που διέπραξε και επίσης συγχώρησε τον μετανοημένο Μανασσή για την ανήθικη ειδωλολατρία και τη μεγάλη αιματοχυσία στην οποία αναμείχτηκε. (2 Σαμουήλ 12:9, 13· 2 Χρονικών 33:2-6, 10-13) Μπορούμε να είμαστε πραγματικά ευγνώμονες για το ότι είναι διατεθειμένος να συγχωρήσει και εμάς επίσης αν μετανοήσουμε και τον πλησιάσουμε με ειλικρίνεια και ταπεινοφροσύνη. Ωστόσο, παρ’ όλο που ο Ιεχωβά συγχώρησε τον Δαβίδ και τον Μανασσή, αυτοί οι δυο άντρες—μαζί τους και ο Ισραήλ—ήταν αναγκασμένοι να ζουν με τις συνέπειες των αμαρτωλών τους πράξεων. (2 Σαμουήλ 12:11, 12· Ιερεμίας 15:3-5) Παρόμοια, μολονότι ο Ιεχωβά συγχωρεί τους μετανοημένους αμαρτωλούς, οι πράξεις τους μπορεί να επιφέρουν αναπότρεπτες συνέπειες.
Αναπόφευκτες Συνέπειες
Λόγου χάρη, ένας άντρας ο οποίος ζει ανήθικη και άσωτη ζωή και έχει προσβληθεί από AIDS μπορεί να δεχτεί την αλήθεια και να μεταστραφεί, φτάνοντας στο σημείο να αφιερωθεί και να βαφτιστεί. Τώρα είναι πνευματικά καθαρός Χριστιανός και έχει σχέση με τον Θεό καθώς και μια υπέροχη ελπίδα για το μέλλον· αλλά εξακολουθεί να έχει AIDS. Μπορεί τελικά να πεθάνει από την αρρώστια· μια θλιβερή αλλά μοιραία συνέπεια της προηγούμενης διαγωγής του. Για μερικούς Χριστιανούς, τα αποτελέσματα της προηγούμενης χονδροειδούς ανηθικότητας μπορεί να εξακολουθούν να υφίστανται με άλλους τρόπους. Επί χρόνια μετά το βάφτισμά τους, ίσως για την υπόλοιπη ζωή τους σε αυτό το σύστημα πραγμάτων, μπορεί να χρειάζεται να παλεύουν με ορμές της σάρκας τους που τους πιέζουν να επανέλθουν στον προηγούμενο ανήθικο τρόπο ζωής. Με τη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά, πολλοί καταφέρνουν να αντιστέκονται. Αλλά πρέπει να διεξάγουν διαρκή μάχη.—Γαλάτες 5:16, 17.
Τέτοια άτομα δεν αμαρτάνουν για όσο διάστημα ελέγχουν τις ορμές τους. Αλλά, αν είναι άντρες, ενεργώντας σοφά, μπορεί να αποφασίσουν να μην ‘επιδιώξουν’ να αναλάβουν ευθύνες στην εκκλησία εφόσον εξακολουθούν να παλεύουν ενάντια σε ισχυρές σαρκικές παρορμήσεις. (1 Τιμόθεο 3:1) Γιατί; Διότι γνωρίζουν ότι η εκκλησία θέτει εμπιστοσύνη στους πρεσβυτέρους. (Ησαΐας 32:1, 2· Εβραίους 13:17) Κατανοούν ότι οι πρεσβύτεροι δίνουν συμβουλές για πολλά προσωπικά ζητήματα και χρειάζεται να χειρίζονται λεπτές καταστάσεις. Δεν θα έδειχνε αγάπη και δεν θα ήταν ούτε σοφό ούτε λογικό να επιδιώκει αυτή την υπεύθυνη θέση κάποιο άτομο που διεξάγει συνεχή αγώνα ενάντια σε ακάθαρτες σαρκικές επιθυμίες.—Παροιμίαι 14:16, ΜΝΚ· Ιωάννης 15:12, 13· Ρωμαίους 12:1.
Αν ένας άντρας ήταν ένοχος σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού προτού βαφτιστεί, ίσως υπάρξει και μια άλλη συνέπεια. Όταν γνωρίσει την αλήθεια, μετανοεί και μεταστρέφεται, μη φέρνοντας αυτή την κτηνώδη αμαρτία στην εκκλησία. Στη συνέχεια, μπορεί να κάνει θαυμάσια πρόοδο, να υπερνικήσει πλήρως τις εσφαλμένες παρορμήσεις του και να θέλει μάλιστα να ‘επιδιώξει’ κάποια υπεύθυνη θέση στην εκκλησία. Τι θα λεχθεί, όμως, αν εξακολουθεί να έχει κακή φήμη στη γειτονιά ως άτομο που ήταν ένοχο σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού στο παρελθόν; Θα ήταν ‘ακατάκριτος . . . [έχοντας] καλή μαρτυρία από τους ανθρώπους έξω, . . . ακατηγόρητος’; (1 Τιμόθεο 3:1-7, 10· Τίτο 1:7) Όχι, δεν θα ήταν. Επομένως δεν θα είχε τα προσόντα για να αναλάβει προνόμια στην εκκλησία.
Όταν Αμαρτήσει Κάποιος Αφιερωμένος Χριστιανός
Ο Ιεχωβά κατανοεί ότι είμαστε αδύναμοι και ότι, ακόμη και μετά το βάφτισμα, μπορεί να αμαρτήσουμε. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε τα εξής στους Χριστιανούς των ημερών του: «Σας τα γράφω αυτά για να μη διαπράξετε αμαρτία. Εντούτοις, αν κανείς διαπράξει αμαρτία, έχουμε βοηθό προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, που είναι δίκαιος. Και αυτός είναι εξιλεωτική θυσία για τις αμαρτίες μας, όμως όχι μόνο για τις δικές μας αλλά και για όλου του κόσμου». (1 Ιωάννη 2:1, 2) Ναι, με βάση τη θυσία του Ιησού, ο Ιεχωβά συγχωρεί τους βαφτισμένους Χριστιανούς που αμαρτάνουν—αν μετανοήσουν πραγματικά και εγκαταλείψουν την εσφαλμένη πορεία τους.
Ένα παράδειγμα σχετικά με αυτό υπήρξε στην εκκλησία της Κορίνθου τον πρώτο αιώνα. Ο απόστολος Παύλος άκουσε για μια περίπτωση αιμομεικτικής πορνείας σε εκείνη τη νεοσύστατη εκκλησία και έδωσε οδηγίες να αποκοπεί ο άντρας που ήταν υπαίτιος. Αργότερα, ο αμαρτωλός μετανόησε και ο Παύλος παρότρυνε την εκκλησία να τον επανεντάξει. (1 Κορινθίους 5:1, 13· 2 Κορινθίους 2:5-9) Έτσι, με τη θεραπευτική δύναμη της στοργικής καλοσύνης του Ιεχωβά και τη μεγάλη αξία της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού, ο άντρας καθαρίστηκε από την αμαρτία του. Παρόμοια πράγματα μπορεί να συμβούν και σήμερα. Και πάλι, όμως, ακόμη και αν το βαφτισμένο άτομο που διαπράττει τη σοβαρή αμαρτία μετανοήσει και συγχωρηθεί στα μάτια του Ιεχωβά, οι συνέπειες της αμαρτίας του μπορεί να εξακολουθήσουν να υφίστανται.—Παροιμίαι 10:16, 17, ΜΝΚ· Γαλάτες 6:7.
Για παράδειγμα, αν ένα αφιερωμένο κορίτσι διαπράξει πορνεία, μπορεί να μετανιώσει πικρά για την πράξη της και τελικά να αποκατασταθεί σε πνευματική υγεία με τη βοήθεια της εκκλησίας. Τι θα γίνει όμως αν έμεινε έγκυος εξαιτίας της ανηθικότητάς της; Τότε, αναπόφευκτα, ολόκληρη η ζωή της αλλάζει ως αποτέλεσμα των όσων έκανε. Ένας άντρας που διαπράττει μοιχεία μπορεί να μετανοήσει και να μην αποκοπεί. Αλλά η αθώα σύντροφός του έχει Γραφική βάση να τον διαζευχτεί, και ίσως προτιμήσει να το κάνει αυτό. (Ματθαίος 19:9) Αν τον διαζευχτεί, ο άντρας, μολονότι ο Ιεχωβά τον έχει συγχωρήσει, θα ζήσει την υπόλοιπη ζωή του με αυτή τη σοβαρή συνέπεια της αμαρτίας του.—1 Ιωάννη 1:9.
Τι θα λεχθεί για κάποιον άντρα ο οποίος, δείχνοντας έλλειψη αγάπης, παίρνει διαζύγιο από τη σύζυγό του για να παντρευτεί μια άλλη γυναίκα; Τελικά μπορεί να μετανοήσει και να επανενταχτεί στην εκκλησία. Με τα χρόνια, μπορεί να προοδεύσει και να ‘προχωρήσει εντατικά προς την ωριμότητα’. (Εβραίους 6:1) Αλλά, για όσο διάστημα η πρώτη του σύζυγος ζει χωρίς γαμήλιο σύντροφο, εκείνος δεν θα έχει τα προσόντα να υπηρετεί σε κάποια υπεύθυνη θέση στην εκκλησία. Αυτός δεν είναι «σύζυγος μιας γυναίκας», επειδή δεν είχε το Γραφικό δικαίωμα να διαζευχτεί την πρώτη του σύζυγο.—1 Τιμόθεο 3:2, 12.
Δεν είναι αυτοί ισχυροί λόγοι για τους οποίους θα πρέπει ο Χριστιανός να καλλιεργεί απέχθεια για ό,τι είναι πονηρό;
Τι Γίνεται αν Κάποιος Κακοποιήσει Σεξουαλικά ένα Παιδί;
Τι θα λεχθεί αν κάποιος βαφτισμένος ενήλικος Χριστιανός κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί; Είναι ο αμαρτωλός τόσο πονηρός ώστε να μην τον συγχωρήσει ποτέ ο Ιεχωβά; Όχι απαραίτητα. Ο Ιησούς είπε ότι η ‘βλασφημία εναντίον του αγίου πνεύματος’ ήταν ασυγχώρητη. Επίσης, ο Παύλος είπε ότι δεν απομένει θυσία για αμαρτίες αν κάποιος πράττει την αμαρτία εκούσια μολονότι γνωρίζει την αλήθεια. (Λουκάς 12:10· Εβραίους 10:26, 27) Αλλά πουθενά δεν λέει η Αγία Γραφή ότι κάποιος ενήλικος Χριστιανός που κακοποιεί σεξουαλικά ένα παιδί—είτε αυτό περιλαμβάνει αιμομεικτική σχέση είτε κάτι άλλο—δεν μπορεί να συγχωρηθεί. Πράγματι, οι αμαρτίες του μπορούν να καθαριστούν αν μετανοήσει ειλικρινά από την καρδιά και μεταστρέψει τη διαγωγή του. Εντούτοις, ίσως χρειάζεται να εξακολουθεί να παλεύει ενάντια στις εσφαλμένες σαρκικές παρορμήσεις που καλλιέργησε. (Εφεσίους 1:7) Ίσως μάλιστα υπάρξουν για αυτόν αναπότρεπτες συνέπειες.
Ανάλογα με το νόμο της χώρας στην οποία ζει, ο ένοχος σεξουαλικής κακοποίησης μπορεί να χρειαστεί να εκτίσει ποινή φυλάκισης ή να υποστεί άλλες κυρώσεις από το Κράτος. Η εκκλησία δεν θα τον προστατέψει από αυτό. Επιπλέον, ο άνθρωπος αυτός έφερε στην επιφάνεια μια σοβαρή αδυναμία η οποία θα πρέπει στο εξής να ληφθεί υπόψη. Αν φαίνεται ότι μετάνιωσε, θα του δοθεί η ενθάρρυνση να κάνει πνευματική πρόοδο, να συμμετέχει στην υπηρεσία αγρού, ακόμη και να έχει μέρη στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, καθώς και μέρη στη Συνάθροιση Υπηρεσίας τα οποία δεν σχετίζονται με τη διδασκαλία. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι θα έχει τα προσόντα να υπηρετήσει σε κάποια θέση ευθύνης στην εκκλησία. Ποιοι Γραφικοί λόγοι υπάρχουν για αυτό;
Πρώτον, ο πρεσβύτερος πρέπει να είναι «εγκρατής». (Τίτο 1:8) Είναι αλήθεια ότι κανένας μας δεν έχει τέλεια εγκράτεια. (Ρωμαίους 7:21-25) Αλλά ο αφιερωμένος ενήλικος Χριστιανός που αμαρτάνει κακοποιώντας σεξουαλικά ένα παιδί φέρνει στην επιφάνεια μια μη φυσιολογική σαρκική αδυναμία. Η πείρα έχει δείξει ότι ένας τέτοιος ενήλικος είναι πιθανό να κακοποιήσει και άλλα παιδιά. Είναι γεγονός ότι δεν επαναλαμβάνουν το ίδιο αμάρτημα όλοι όσοι έχουν κακοποιήσει σεξουαλικά κάποιο παιδί, αλλά πολλοί το κάνουν. Η εκκλησία δεν είναι σε θέση να διαβάζει καρδιές ώστε να πει ποιος είναι και ποιος δεν είναι πιθανό να κακοποιήσει και πάλι κάποιο παιδί. (Ιερεμίας 17:9) Επομένως, η συμβουλή του Παύλου προς τον Τιμόθεο εφαρμόζεται με ιδιαίτερη βαρύτητα στην περίπτωση των βαφτισμένων ενηλίκων που κακοποίησαν παιδιά: «Ποτέ μη θέτεις τα χέρια σου βιαστικά πάνω σε κανέναν· ούτε να γίνεσαι συμμέτοχος στις αμαρτίες άλλων». (1 Τιμόθεο 5:22) Για την προστασία των παιδιών μας, αν είναι γνωστό ότι κάποιο άτομο έχει κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί, τότε δεν έχει τα προσόντα να υπηρετεί σε υπεύθυνη θέση στην εκκλησία. Επιπλέον, δεν μπορεί να είναι σκαπανέας ούτε να υπηρετεί σε οποιαδήποτε άλλη μορφή ειδικής, ολοχρόνιας υπηρεσίας.—Παράβαλε την αρχή που εκτίθεται στα εδάφια Έξοδος 21:28, 29.
Ορισμένοι ίσως ρωτήσουν: ‘Δεν υπάρχουν μερικοί που έχουν διαπράξει άλλου είδους αμαρτήματα και προφανώς μετανόησαν, αλλά αργότερα τα επανέλαβαν;’ Ναι, αυτό έχει συμβεί, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Αν, για παράδειγμα, κάποιος κάνει ανήθικες προτάσεις σε ένα άλλο ενήλικο άτομο, το άτομο αυτό θα πρέπει να είναι σε θέση να αντισταθεί στις προτάσεις του/της. Τα παιδιά είναι πολύ πιο εύκολο να τα εξαπατήσει, να τα παραπλανήσει ή να τα τρομοκρατήσει κάποιος. Η Αγία Γραφή μιλάει για την έλλειψη σοφίας που διακρίνει το παιδί. (Παροιμίαι 22:15· 1 Κορινθίους 13:11) Ο Ιησούς χρησιμοποίησε τα παιδιά ως παράδειγμα ταπεινής αθωότητας. (Ματθαίος 18:4· Λουκάς 18:16, 17) Η αθωότητα του παιδιού περιλαμβάνει και παντελή έλλειψη πείρας. Τα περισσότερα παιδιά είναι αυθόρμητα, θέλουν να ευχαριστήσουν τους άλλους και, επομένως, είναι πιο εύκολο να τα κακοποιήσει κάποιος πανούργος ενήλικος τον οποίο γνωρίζουν και εμπιστεύονται. Γι’ αυτό, η εκκλησία έχει ευθύνη ενώπιον του Ιεχωβά να προστατέψει τα παιδιά της.
Τα παιδιά που εκπαιδεύονται καλά μαθαίνουν να υπακούν και να τιμούν τους γονείς τους, τους πρεσβυτέρους και τους άλλους ενηλίκους. (Εφεσίους 6:1, 2· 1 Τιμόθεο 5:1, 2· Εβραίους 13:7) Θα αποτελούσε απαίσια διαστροφή αν κάποιο από αυτά τα άτομα που έχουν εξουσία εκμεταλλευόταν την αθώα εμπιστοσύνη ενός τέτοιου παιδιού έτσι ώστε να το αποπλανήσει ή να το αναγκάσει να υποκύψει σε σεξουαλικές πράξεις. Τα άτομα που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά με τέτοιον τρόπο συχνά πασχίζουν χρόνια ολόκληρα να ξεπεράσουν τα συναισθηματικά τραύματα που προκύπτουν. Έτσι, στο άτομο το οποίο έχει κακοποιήσει σεξουαλικά κάποιο παιδί η εκκλησία επιβάλλει σοβαρή διαπαιδαγώγηση καθώς και περιορισμούς. Εκείνο που θα πρέπει να έχει σημασία δεν είναι η θέση εξουσίας που κατέχει το άτομο αλλά, αντίθετα, η ακηλίδωτη αγνότητα της εκκλησίας.—1 Κορινθίους 5:6· 2 Πέτρου 3:14.
Αν ένα άτομο που είναι ένοχο σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού μετανοήσει ειλικρινά, θα αναγνωρίσει πόσο σοφό είναι να εφαρμόζει τις Γραφικές αρχές. Αν μάθει πραγματικά να απεχθάνεται ό,τι είναι πονηρό, θα αποστρέφεται τα όσα έπραξε και θα αγωνίζεται να μην επαναλάβει την αμαρτία του. (Παροιμίαι 8:13· Ρωμαίους 12:9) Επίσης, ασφαλώς θα ευχαριστεί τον Ιεχωβά για τη μεγάλη Του αγάπη, η οποία καθιστά δυνατό για ένα μετανοημένο αμαρτωλό, όπως είναι αυτός, να εξακολουθεί να λατρεύει τον άγιο Θεό μας και να έχει την ελπίδα να συμπεριληφθεί στους «ευθείς» που θα κατοικούν στη γη για πάντα.—Παροιμίαι 2:21.
[Υποσημείωση]
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 28]
Μολονότι ο Ιεχωβά συγχωρεί τους μετανοημένους αμαρτωλούς, οι πράξεις τους μπορεί να επιφέρουν αναπότρεπτες συνέπειες