Οι Πιθανότητες Σχηματισμού μιας Πρωτεΐνης

Αλλά ας αφήσουμε να ζήσει η σούπα που κανονικά η φύση θα εξαφάνιζε. Έτσι έχουμε εκατομμύρια αμινοξέα μέσα στη σούπα, εκατοντάδες διαφορετικά είδη απ’ αυτά, περίπου τα μισά σε αριστερόστροφη μορφή και τα υπόλοιπα σε δεξιόστροφη. Θα συνδέονταν τώρα τα αμινοξέα σε μακριές αλυσίδες για να σχηματίσουν πρωτεΐνες; Θα ξεχώριζαν τυχαία μόνο τα 20 εκείνα απαραίτητα είδη από τα εκατοντάδες που βρίσκονταν μέσα στη σούπα; Και από αυτά τα 20 είδη, θα μπορούσε η τύχη να διαλέξει μόνο τα αριστερόστροφα που υπάρχουν στους ζωντανούς οργανισμούς; Και κατόπιν θα μπορούσε να τα βάλει στην κατάλληλη σειρά που χρειάζεται για καθεμιά ξεχωριστή πρωτεΐνη και στην ακριβή μορφή που απαιτείται για την καθεμιά;⁷ Όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν μόνο με ένα θαύμα.

Μια τυπική πρωτεΐνη έχει περίπου εκατό αμινοξέα και περιέχει πολλές χιλιάδες άτομα. Ένα ζωντανό κύτταρο για να επιτελέσει τις διεργασίες του χρησιμοποιεί περίπου 200.000 πρωτεΐνες. Δυο χιλιάδες απ’ αυτές είναι ένζυμα, ειδικές πρωτεΐνες χωρίς τις οποίες το κύτταρο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει. Ποιες είναι οι πιθανότητες να σχηματιστούν τυχαία αυτά τα ένζυμα μέσα στη σούπα—αν είχατε τη σούπα; Μία προς 10^40.000. Αυτός ο αριθμός είναι το 1 ακολουθούμενο από 40.000 μηδενικά. Αν ο αριθμός αυτός γραφόταν με όλα τα ψηφία του, θα γέμιζε 14 σελίδες αυτού του περιοδικού. Ή, για να το πούμε διαφορετικά, η πιθανότητα είναι η ίδια με την πιθανότητα να ρίχνεις ζάρια και να φέρνεις εξάρες για 50.000 φορές στη σειρά. Και αυτό συμβαίνει μόνο για τις 2.000 από τις 200.000 πρωτεΐνες που είναι απαραίτητες για ένα ζωντανό κύτταρο.⁸ Έτσι για να πάρουμε όλες αυτές τις πρωτεΐνες πρέπει να ρίξουμε ζάρια 5.000.000 φορές και να φέρνουμε συνέχεια εξάρες!

Στο σημείο αυτό άρχισα να νιώθω ότι ματαιοπονούσα. Αλλά συνέχισα. Ας υποθέσουμε ότι η σούπα κατάφερνε τελικά να μας δώσει πρωτεΐνες, τι θα πούμε για τα νουκλεοτίδια; Η Λέσλη Όργκελ, του Ινστιτούτου Σαλκ στην Καλιφόρνια, έχει δείξει ότι τα νουκλεοτίδια είναι «ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της προζωικής σύνθεσης».⁹ Αυτά τα νουκλεοτίδια απαιτούνται για να φτιαχτούν τα νουκλεϊνικά οξέα (DNA, RNA), τα οποία επίσης αποτελούν μια αξεπέραστη δυσκολία. Συμπτωματικά, οι πρωτεΐνες δεν μπορούν να συναρμολογηθούν χωρίς τα νουκλεϊνικά οξέα, ούτε τα νουκλεϊνικά οξέα μπορούν να σχηματιστούν χωρίς τις πρωτεΐνες.¹⁰

Και τώρα έχουμε το τελικό βήμα από τα έξι που καθορίσαμε στην αρχή: μια μεμβράνη. Το κύτταρο δεν θα μπορούσε να υπάρχει χωρίς αυτήν. Το κύτταρο πρέπει να προστατευθεί από το νερό, και το μέσο για να γίνει αυτό είναι τα υδρόφοβα λίπη της μεμβράνης.¹² Αλλά για να σχηματιστεί η μεμβράνη απαιτείται μια «συνθετική συσκευή από πρωτεΐνες» και αυτή «η συνθετική συσκευή από πρωτεΐνες» μπορεί να λειτουργήσει μόνο αν συγκρατείται από μια μεμβράνη.¹³ Να το πάλι το πρόβλημα της κότας και του αβγού!

Η Μοριακή Βιολογία Θάβει το Όνειρο

Το όνειρο των εξελικτών ήταν η ανακάλυψη ενός υπεραπλουστευμένου πρώτου ζωντανού κυττάρου. Η μοριακή βιολογία έχει μετατρέψει σε εφιάλτη αυτό το όνειρό τους. Ο Μάικλ Ντέντον, ειδικός στη μοριακή βιολογία, του δίνει τη χαριστική βολή:

«Η μοριακή βιολογία έχει δείξει ότι ακόμα και τα απλούστερα από όλα τα βιοσυστήματα πάνω στη γη σήμερα, τα βακτηριδιακά κύτταρα, είναι υπερβολικά περίπλοκα αντικείμενα. Αν και τα πιο λεπτά βακτηριδιακά κύτταρα είναι απίστευτα μικρά, με βάρος λιγότερο από 10^-12gm, το καθένα απ’ αυτά είναι στην πραγματικότητα ένα ελάχιστο-σμικρυμένο εργοστάσιο που περιέχει χιλιάδες έξοχα σχεδιασμένα κομμάτια περίπλοκης μοριακής μηχανικής, που αποτελούνται από εκατό δισεκατομμύρια άτομα, αρκετά περισσότερο περίπλοκα από οποιαδήποτε μηχανή που έχει φτιαχτεί από τον άνθρωπο και χωρίς κανένα απολύτως παράλληλο στον άψυχο κόσμο.

»Η μοριακή βιολογία έχει επίσης δείξει ότι το βασικό σχέδιο του κυτταρικού συστήματος είναι ουσιαστικά το ίδιο σε όλα τα βιοσυστήματα που υπάρχουν πάνω στη γη, από τα βακτηρίδια μέχρι τα θηλαστικά. Σε όλους τους οργανισμούς ο ρόλος του DNA, του mRNA και των πρωτεϊνών είναι πανομοιότυπος. Επίσης η σημασία του γενετικού κώδικα είναι στην ουσία πανομοιότυπη σε όλα τα κύτταρα. Το μέγεθος, η δομή και το σχέδιο της σύστασης του συνθετικού μηχανισμού των πρωτεϊνών είναι ουσιαστικά το ίδιο σε όλα τα κύτταρα. Επομένως, όταν αναφερόμαστε στον βασικό βιοχημικό σχεδιασμό των βιοσυστημάτων, κανένα απ’ αυτά δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν πρωτογενές ή αρχέγονο ως προς τα άλλα συστήματα, και ούτε καν υπάρχει κάποιος εμπειρικός υπαινιγμός για μια εξελικτική συνέχεια ανάμεσα σε όλα τα απίστευτα διαφορετικά κύτταρα που βρίσκονται πάνω στη γη».¹⁴

Δεν είναι εκπληκτικό, λοιπόν, που ο Χάρολντ Μόροβιτς, ένας φυσικός στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, έχει υπολογίσει ότι οι πιθανότητες να παραχθεί το πιο απλό ζωντανό βακτηρίδιο από τυχαίες αλλαγές είναι 1 στο 1 ακολουθούμενο από 100.000.000.000 μηδενικά. «Αυτός ο αριθμός είναι τόσο μεγάλος», είπε ο Σαπίρο, «ώστε για να τον γράψουμε σε συμβατική μορφή θα χρειαζόμασταν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες βιβλία με λευκές σελίδες». Διατυπώνει την κατηγορία ότι οι επιστήμονες που έχουν πάρει το μέρος της χημικής εξέλιξης της ζωής, παραβλέπουν τις αυξανόμενες αποδείξεις και «έχουν διαλέξει να την υποστηρίζουν σαν μια αλήθεια πέρα από κάθε αμφιβολία, και επομένως της αποδίδουν θρησκευτικό σεβασμό σαν να ήταν ένας θρύλος».¹⁵

Μια επιστήμονας που είναι ειδικός στην κυτταρική βιολογία λέει ότι πριν από εκατομμύρια χρόνια «ένα και μόνο απλό κύτταρο θα μπορούσε να κατασκευάζει όπλα, να βρίσκει τροφή, να τη χωνεύει, να απαλλάσσεται από τις άχρηστες ουσίες, να κινείται, να χτίζει σπίτια, και να παίρνει μέρος σε σεξουαλική δραστηριότητα με κανονικό ή κάποιο παράξενο τρόπο. Αυτά τα πλάσματα βρίσκονται ακόμα γύρω μας. Είναι τα πρώτιστα—οργανισμοί πλήρεις και ολόκληροι, που παρ’ όλα αυτά αποτελούνται από ένα και μόνο απλό κύτταρο με πολλές επιδεξιότητες, αλλά χωρίς ιστούς, ούτε όργανα, ούτε καρδιά και καθόλου διάνοια—που όμως στην πραγματικότητα έχουν όλα όσα έχουμε και εμείς». Αυτή η επιστήμονας μιλάει για ένα απλό κύτταρο που είναι γεμάτο με «αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες ταυτόχρονες χημικές αντιδράσεις που συνιστούν τη ζωή».¹⁶

Τόσο απίστευτα μεγάλο δίκτυο ‘χημικής κυκλοφορίας’ μέσα στα όρια ενός μικροσκοπικού κυττάρου, και όμως χωρίς μποτιλιάρισμα! Είναι ολοφάνερο ότι όλο αυτό απαιτεί έναν Μεγάλο Σχεδιαστή υπέρτατης νοημοσύνης. Το περιεχόμενο της κωδικοποιημένης πληροφορίας που βρίσκεται μέσα σε ένα κομματάκι του DNA, που ζυγίζει «λιγότερο από λίγες χιλιάδες εκατομμυριοστά του γραμμαρίου», είναι αρκετό «να προσδιορίσει έναν οργανισμό τόσο πολύπλοκο όσο του ανθρώπου».¹⁷ Ακόμη περισσότερο, η πληροφορία που περιέχεται σ’ ένα απλό κύτταρο, «αν γραφόταν, θα μπορούσε να γεμίσει χίλια βιβλία των 600 σελίδων».¹⁸ Πόσο θαυμαστό είναι αυτό! Νοημοσύνη που ξεπερνάει κατά πολύ τις δικές μας δυνάμεις αντίληψης είναι μια απόλυτα απαραίτητη προϋπόθεση για να αρχίσει η ζωή πάνω στη γη.

Το συμπέρασμά μου μετά από όλα αυτά: Χωρίς τη σωστή ατμόσφαιρα, δεν υπάρχει οργανική σούπα. Χωρίς την οργανική σούπα, δεν υπάρχουν αμινοξέα. Χωρίς τα αμινοξέα, δεν υπάρχουν πρωτεΐνες. Χωρίς τις πρωτεΐνες, δεν υπάρχουν νουκλεοτίδια. Χωρίς τα νουκλεοτίδια, δεν υπάρχει DNA. Χωρίς το DNA, δεν υπάρχει κύτταρο που να αναπαράγεται. Χωρίς την προστατευτική μεμβράνη, δεν υπάρχει ζωντανό κύτταρο. Και χωρίς νοήμον σχέδιο και νοήμονα κατεύθυνση, δεν υπάρχει ζωή πάνω στη γη.

Αλλά οι επιστήμονες έχουν προσφέρει μια τεράστια υπηρεσία σ’ αυτούς που πιστεύουν στη δημιουργία. Οι ανακαλύψεις τους για τη ζωή είναι μια ισχυρή διαβεβαίωση της πίστης μου στη δημιουργία, και τώρα είμαι σε θέση να διαβάσω με βαθύτερη εκτίμηση τα εδάφια Ρωμαίους 1:20, 21, 28: «Η αιώνια δύναμη του Θεού και η θεϊκή του ιδιότητα είναι βέβαια αόρατες· ο ανθρώπινος νους όμως μπορεί να τις δει μέσα στη δημιουργία, από τότε που έγινε ο κόσμος. Γι’ αυτό, λοιπόν, οι άνθρωποι δεν έχουν καμιά δικαιολογία. . . . Η σκέψη τους ακολούθησε λαθεμένο δρόμο, και το ανόητο εγώ τους βυθίστηκε στο σκοτάδι της πλάνης. . . . Και αφού το θεώρησαν περιττό να γνωρίσουν τον Θεό ενσυνείδητα, τους παρέδωσε ο Θεός στη μωρία τους, και έτσι κάνουν ανάρμοστα πράγματα».—Η Καινή Διαθήκη, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.

Η έρευνά μου με έπεισε ότι αυτό που με δίδαξαν οι γονείς μου ήταν αληθινό: Μόνο ο Ιεχωβά Θεός είναι «η πηγή της ζωής». (Ψαλμός 36:9)—Από ένα μέλος του προσωπικού συγγραφής του Ξύπνα!

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Εκατοντάδες χιλιάδες χημικές αντιδράσεις συμβαίνουν ταυτόχρονα σε κάθε ζωντανό κύτταρο—χωρίς μποτιλιάρισμα!

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Η πληροφορία που βρίσκεται μέσα σε ένα και μόνο κύτταρο θα μπορούσε να γεμίσει χίλια βιβλία των 600 σελίδων

Οι επιστημονικές αποδείξεις συμφωνούν: Ένα ζωντανό κύτταρο που είναι γεμάτο με χιλιάδες σκόπιμες λειτουργίες, δεν θα μπορούσε να προέλθει από τυχαίες, χωρίς κατεύθυνση αλλαγές. Όταν συμβαίνει να επικρατήσει η λογική πάνω στις επιθυμίες των εξελικτών, αυτό γίνεται ολοφάνερο. Όπως είπε ο Φράνσις Κρικ: «Ένας έντιμος άνθρωπος, εξοπλισμένος με όλη τη γνώση που είναι διαθέσιμη σ’ εμάς σήμερα, θα μπορούσε μόνο να δηλώσει ότι από μια άποψη, η προέλευση της ζωής φαίνεται προς το παρόν να είναι σχεδόν ένα θαύμα». Και ο Καθηγητής Χ. Σ. Λίψον, Μέλος της Βασιλικής Εταιρίας, δήλωσε απρόθυμα: «Είμαστε αναγκασμένοι να προχωρήσουμε πολύ πιο πέρα απ’ αυτό και να παραδεχτούμε ότι η μόνη παραδεκτή εξήγηση είναι η δημιουργία».