Ο Ιεχωβά Πρέπει να Είναι η Πεποίθησή Μας
«Ο Ιεχωβά θα είναι η πεποίθησή σου».—ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ 3:26.
1. Αν και πολλοί ισχυρίζονται ότι εμπιστεύονται στον Θεό, τι υποδηλώνει ότι δεν το κάνουν πάντοτε αυτό;
ΤΟ ΡΗΤΟ «Στον Θεό Εμπιστευόμαστε» εμφανίζεται στο νόμισμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Αλλά θέτουν πράγματι την εμπιστοσύνη τους στον Θεό όλοι όσοι χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο νόμισμα, σε εκείνη τη χώρα ή αλλού; Ή θέτουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα ίδια τα χρήματα; Τέτοιου είδους εμπιστοσύνη στα χρήματα εκείνης της χώρας ή οποιασδήποτε άλλης δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την εμπιστοσύνη σε έναν παντοδύναμο Θεό αγάπης, ο οποίος ποτέ δεν κάνει κατάχρηση της δύναμής του και σε καμιά περίπτωση δεν είναι άπληστος. Μάλιστα, αυτός καταδικάζει την απληστία με κατηγορηματικό τρόπο.—Εφεσίους 5:5.
2. Ποια άποψη έχουν οι αληθινοί Χριστιανοί σχετικά με τη δύναμη του πλούτου;
2 Οι αληθινοί Χριστιανοί θέτουν την πεποίθησή τους στον Θεό, και όχι στον πλούτο με την «απατηλή [του] δύναμη». (Ματθαίος 13:22) Αναγνωρίζουν ότι η δύναμη που έχουν τα χρήματα για να προάγουν την ευτυχία και να προφυλάσσουν τη ζωή είναι πολύ περιορισμένη. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τη δύναμη του Παντοδύναμου Θεού. (Σοφονίας 1:18) Επομένως, πόσο σοφή είναι η νουθεσία: «Ο τρόπος της ζωής σας ας είναι απαλλαγμένος από τη φιλαργυρία, καθώς μένετε ικανοποιημένοι με τα παρόντα πράγματα. Διότι εκείνος έχει πει: “Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω”»!—Εβραίους 13:5.
3. Πώς τα συμφραζόμενα του εδαφίου Δευτερονόμιο 31:6 ρίχνουν φως στην παράθεση που έκανε ο Παύλος από αυτό το εδάφιο;
3 Γράφοντας τα παραπάνω λόγια στους Εβραίους Χριστιανούς, ο απόστολος Παύλος παρέθετε οδηγίες τις οποίες έδωσε ο Μωυσής στους Ισραηλίτες λίγο πριν από το θάνατό του: «Να είστε θαρραλέοι και ισχυροί. Να μη φοβηθείς ούτε να συνταραχτείς εξαιτίας τους, επειδή ο Ιεχωβά ο Θεός σου είναι εκείνος που πορεύεται μαζί σου. Δεν θα σε αφήσει ούτε θα σε εγκαταλείψει». (Δευτερονόμιο 31:6) Τα συμφραζόμενα φανερώνουν ότι ο Μωυσής ενθάρρυνε ένα είδος πεποίθησης στον Ιεχωβά το οποίο προχωρούσε πέρα από την απλή εμπιστοσύνη σε αυτόν για την κάλυψη των υλικών τους αναγκών. Πώς συνέβαινε αυτό;
4. Πώς απέδειξε ο Θεός στους Ισραηλίτες ότι μπορούσαν να εμπιστεύονται σε αυτόν;
4 Στη διάρκεια των 40 ετών στα οποία ο Ισραήλ χρειάστηκε να περιπλανιέται στην έρημο, ο Θεός αποδείχτηκε πιστός ως προς την παροχή των αναγκαίων της ζωής. (Δευτερονόμιο 2:7· 29:5) Επίσης παρείχε και ηγεσία. Μια έκφραση αυτής της ηγεσίας ήταν το ότι υπήρχε ένα σύννεφο την ημέρα και μια φωτιά τη νύχτα, τα οποία οδηγούσαν τους Ισραηλίτες σε «μια γη όπου [έρρεε] το γάλα και το μέλι». (Έξοδος 3:8· 40:36-38) Καθώς έφτανε ο καιρός για να εισέλθουν πραγματικά στην Υποσχεμένη Γη, ο Ιεχωβά επέλεξε τον Ιησού του Ναυή ως διάδοχο του Μωυσή. Ήταν αναμενόμενο ότι οι κάτοικοι της γης θα πρόβαλλαν αντίσταση. Αλλά ο Ιεχωβά είχε πορευτεί μαζί με το λαό του επί δεκαετίες και συνεπώς δεν χρειαζόταν να φοβούνται. Οι Ισραηλίτες είχαν κάθε λόγο να γνωρίζουν τον Ιεχωβά ως Θεό τον οποίο μπορούσαν να εμπιστεύονται!
5. Πώς μοιάζει η κατάσταση των Χριστιανών σήμερα με εκείνη των Ισραηλιτών προτού εισέλθουν στην Υποσχεμένη Γη;
5 Οι Χριστιανοί σήμερα πορεύονται μέσα από την έρημο του παρόντος πονηρού κόσμου προς το νέο κόσμο του Θεού. Μερικοί ακολουθούν αυτή την πορεία πάνω από 40 χρόνια. Τώρα στέκονται στα όρια του νέου κόσμου του Θεού. Ωστόσο, εχθροί εξακολουθούν να βρίσκονται στο δρόμο τους, αποφασισμένοι να εμποδίσουν τον καθένα να εισέλθει σε αυτό που θα γίνει σαν Υποσχεμένη Γη, πιο ένδοξη από την αρχαία Υποσχεμένη Γη όπου έρρεε το γάλα και το μέλι. Επομένως, πόσο κατάλληλα είναι για τους Χριστιανούς σήμερα τα λόγια του Μωυσή, όπως τα επανέλαβε ο Παύλος: «Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω»! Όλοι όσοι παραμένουν ισχυροί και θαρραλέοι, γεμάτοι πίστη, θέτοντας την πεποίθησή τους στον Ιεχωβά, είναι βέβαιο ότι θα ανταμειφθούν.
Πεποίθηση Βασισμένη στη Γνώση και στη Φιλία
6, 7. (α) Τι έθεσε σε δοκιμή την πεποίθηση του Αβραάμ στον Ιεχωβά; (β) Πώς μπορεί να ένιωθε ο Αβραάμ καθώς ταξίδευε προς τον τόπο όπου επρόκειτο να θυσιάσει τον Ισαάκ;
6 Κάποτε, ο προπάτορας των Ισραηλιτών, ο Αβραάμ, έλαβε την εντολή να θυσιάσει το γιο του τον Ισαάκ ως ολοκαύτωμα. (Γένεση 22:2) Τι κατέστησε ικανό αυτόν το στοργικό πατέρα να έχει τόσο ακλόνητη πεποίθηση στον Ιεχωβά ώστε να είναι αμέσως έτοιμος να υπακούσει; Τα εδάφια Εβραίους 11:17-19 απαντούν: «Μέσω πίστης ο Αβραάμ, όταν δοκιμάστηκε, ουσιαστικά πρόσφερε τον Ισαάκ, και αυτός ο άνθρωπος που είχε δεχτεί με χαρά τις υποσχέσεις αποπειράθηκε να προσφέρει το μονογενή του γιο, μολονότι του είχε ειπωθεί: “Αυτό που θα αποκληθεί «σπέρμα σου» θα είναι μέσω του Ισαάκ”. Αλλά αυτός θεώρησε ότι ο Θεός μπορούσε να τον εγείρει ακόμη και από τους νεκρούς· από όπου και τον έλαβε με παραβολικό τρόπο».
7 Θυμηθείτε ότι ο Αβραάμ και ο Ισαάκ χρειάστηκαν τρεις ημέρες για να φτάσουν στην τοποθεσία όπου θα γινόταν η θυσία. (Γένεση 22:4) Ο Αβραάμ είχε αρκετό χρόνο για να ξανασκεφτεί αυτό που του είχε ζητηθεί να κάνει. Μπορούμε να φανταστούμε τα αισθήματά του, το πώς ένιωθε; Η γέννηση του Ισαάκ υπήρξε μια τόσο απρόσμενη αιτία χαράς. Εκείνη η απόδειξη της θεϊκής παρέμβασης έκανε βαθύτερη την προσκόλληση του Αβραάμ και της κάποτε στείρας συζύγου του, της Σάρρας, στον Θεό. Ασφαλώς, αυτοί ζούσαν έκτοτε με την προσμονή τού τι επιφύλασσε το μέλλον για τον Ισαάκ και τους απογόνους του. Άραγε θα τερματίζονταν απότομα τα όνειρά τους, όπως ίσως φαινόταν εξαιτίας αυτού που ζητούσε τώρα ο Θεός;
8. Πώς η πεποίθηση του Αβραάμ στον Θεό προχωρούσε πέρα από την πίστη ότι Εκείνος μπορούσε να αναστήσει τον Ισαάκ;
8 Εντούτοις, ο Αβραάμ είχε πεποίθηση η οποία βασιζόταν στην προσωπική γνώση που έχουν οι στενοί φίλοι ο ένας για τον άλλον. Ως «φίλος του Ιεχωβά», ο Αβραάμ «έθεσε πίστη στον Ιεχωβά και του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη». (Ιακώβου 2:23) Η πεποίθηση του Αβραάμ στον Ιεχωβά προχωρούσε πέρα από την απλή πίστη ότι ο Θεός μπορούσε να αναστήσει τον Ισαάκ. Ο Αβραάμ ήταν εξίσου πεπεισμένος ότι αυτό που του ζητούσε ο Ιεχωβά ήταν κατάλληλο, μολονότι ο Αβραάμ δεν γνώριζε όλα τα γεγονότα. Δεν είχε κανένα λόγο να αμφισβητήσει το ότι ο Ιεχωβά ήταν δίκαιος όταν το ζητούσε αυτό. Κατόπιν, η πεποίθηση του Αβραάμ ενισχύθηκε όταν ο άγγελος του Ιεχωβά παρενέβη για να εμποδίσει τη θυσιαστική θανάτωση του Ισαάκ.—Γένεση 22:9-14.
9, 10. (α) Σε ποια προηγούμενη περίπτωση είχε εκδηλώσει ο Αβραάμ πεποίθηση στον Ιεχωβά; (β) Ποιο σπουδαίο μάθημα μπορούμε να πάρουμε από τον Αβραάμ;
9 Ο Αβραάμ είχε εκδηλώσει αυτό το ίδιο είδος πεποίθησης στη δικαιοσύνη του Ιεχωβά περίπου 25 χρόνια πρωτύτερα. Όταν προειδοποιήθηκε ότι τα Σόδομα και τα Γόμορρα επρόκειτο να καταστραφούν, ανησυχούσε όπως ήταν φυσικό για την ευημερία των δίκαιων ανθρώπων που τυχόν ζούσαν εκεί, περιλαμβανομένου και του ανιψιού του, του Λωτ. Ο Αβραάμ έκανε έκκληση στον Θεό με τα εξής λόγια: «Είναι αδιανόητο για εσένα να ενεργήσεις με αυτόν τον τρόπο ώστε να θανατώσεις τον δίκαιο μαζί με τον πονηρό με αποτέλεσμα να συμβεί στον δίκαιο ό,τι και στον πονηρό! Είναι αδιανόητο για εσένα. Μήπως δεν πρόκειται να κάνει ο Κριτής όλης της γης αυτό που είναι σωστό;»—Γένεση 18:25.
10 Ο πατριάρχης Αβραάμ ήταν πεπεισμένος ότι ο Ιεχωβά ποτέ δεν κάνει κάτι άδικο. Ο ψαλμωδός έψαλε αργότερα: «Ο Ιεχωβά είναι δίκαιος σε όλες τις οδούς του και όσιος σε όλα τα έργα του». (Ψαλμός 145:17) Είναι καλό να αναρωτηθούμε: “Δέχομαι εγώ ό,τι επιτρέπει ο Ιεχωβά να υποστώ χωρίς να αμφισβητώ τη δικαιοσύνη του; Είμαι πεπεισμένος πως οτιδήποτε επιτρέπει θα είναι τελικά για το καλό μου και για το καλό των άλλων επίσης;” Αν μπορούμε να απαντήσουμε ναι, έχουμε πάρει ένα σπουδαίο μάθημα από τον Αβραάμ.
Πεποίθηση στις Επιλογές του Ιεχωβά
11, 12. (α) Ποια πτυχή της πεποίθησης είναι αναγκαία για τους υπηρέτες του Θεού; (β) Τι θα μπορούσε να αποτελέσει πρόβλημα για εμάς κατά καιρούς;
11 Εκείνοι οι οποίοι θεωρούν τον Ιεχωβά πεποίθησή τους δείχνουν επίσης πεποίθηση στους ανθρώπους που επιλέγει να χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά στην επεξεργασία των σκοπών του. Για τους Ισραηλίτες, αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να δείχνουν πεποίθηση στον Μωυσή και αργότερα στο διάδοχό του, τον Ιησού του Ναυή. Για τους πρώτους Χριστιανούς, σήμαινε ότι έπρεπε να δείχνουν πεποίθηση στους αποστόλους και στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. Για εμάς σήμερα, σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε πεποίθηση στον “πιστό και φρόνιμο δούλο” που είναι διορισμένος να μας δίνει την πνευματική μας «τροφή . . . στον κατάλληλο καιρό», καθώς και σε εκείνα τα μέλη του που απαρτίζουν το Κυβερνών Σώμα.—Ματθαίος 24:45.
12 Στην πραγματικότητα, το να θέτουμε την πεποίθησή μας σε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία στη Χριστιανική εκκλησία είναι για το δικό μας όφελος. Μας έχει ειπωθεί: «Να είστε υπάκουοι σε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ σας και να είστε υποτακτικοί, γιατί εκείνοι επαγρυπνούν για τις ψυχές σας ως άτομα που θα δώσουν λογαριασμό· ώστε να το κάνουν αυτό με χαρά και όχι στενάζοντας, γιατί αυτό θα ήταν επιζήμιο για εσάς».—Εβραίους 13:17.
Να Μην Αμφισβητείτε τις Επιλογές του Ιεχωβά
13. Ποιο λόγο έχουμε για να θέτουμε πεποίθηση σε εκείνους που είναι διορισμένοι να αναλαμβάνουν την ηγεσία;
13 Η Αγία Γραφή μάς βοηθάει να είμαστε ισορροπημένοι καθώς δείχνουμε πεποίθηση σε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά. Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: “Έκανε άραγε λάθη ο Μωυσής; Εκδήλωναν πάντοτε οι απόστολοι τη χριστοειδή στάση που ο Ιησούς ήθελε να έχουν;” Οι απαντήσεις είναι προφανείς. Ο Ιεχωβά έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί όσιους και αφοσιωμένους άντρες για την καθοδήγηση του λαού του, παρότι αυτοί είναι ατελείς. Συνεπώς, μολονότι οι πρεσβύτεροι σήμερα είναι ατελείς, εμείς οφείλουμε να τους αναγνωρίζουμε ως “διορισμένους από το άγιο πνεύμα επισκόπους, για να ποιμαίνουν την εκκλησία του Θεού”. Αυτοί αξίζουν την υποστήριξη και το σεβασμό μας.—Πράξεις 20:28.
14. Τι είναι αξιοσημείωτο όσον αφορά το ότι ο Ιεχωβά επέλεξε ως ηγέτη τον Μωυσή και όχι τον Ααρών ή τη Μαριάμ;
14 Ο Ααρών ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερος από τον Μωυσή, αλλά και οι δύο ήταν μικρότεροι από την αδελφή τους τη Μαριάμ. (Έξοδος 2:3, 4· 7:7) Εφόσον δε ο Ααρών είχε περισσότερη ευχέρεια λόγου από τον Μωυσή, διορίστηκε να υπηρετεί ως εκπρόσωπος του αδελφού του. (Έξοδος 6:29–7:2) Εντούτοις, για την ηγεσία των Ισραηλιτών, ο Ιεχωβά δεν επέλεξε τη μεγαλύτερη σε ηλικία, τη Μαριάμ, ούτε εκείνον που είχε την περισσότερη ευχέρεια λόγου, τον Ααρών. Επέλεξε τον Μωυσή λαβαίνοντας πλήρως υπόψη όλα τα γεγονότα και τις ανάγκες της περίστασης. Όταν, για κάποια περίοδο, έπαψαν να έχουν ξεκάθαρη ενόραση για αυτά τα ζητήματα, ο Ααρών και η Μαριάμ παραπονέθηκαν: «Μόνο τον Μωυσή χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά για να μιλήσει; Δεν χρησιμοποίησε και εμάς για να μιλήσει;» Η Μαριάμ, πιθανώς η πρωταίτια, τιμωρήθηκε για αυτή την ασεβή στάση απέναντι σε εκείνον που είχε επιλέξει ο Ιεχωβά, τον οποίο η ίδια και ο Ααρών θα έπρεπε να είχαν αναγνωρίσει ως τον “πιο πράο από όλους τους ανθρώπους που υπήρχαν πάνω στην επιφάνεια της γης”.—Αριθμοί 12:1-3, 9-15.
15, 16. Πώς απέδειξε ο Χάλεβ ότι είχε πεποίθηση στον Ιεχωβά;
15 Όταν στάλθηκαν 12 κατάσκοποι για να κατασκοπεύσουν την Υποσχεμένη Γη, οι 10 έδωσαν αρνητική αναφορά. Φόβισαν τις καρδιές των Ισραηλιτών μιλώντας για τους Χαναναίους “υπερμεγέθεις άντρες”. Αυτό έκανε κατόπιν τους Ισραηλίτες «να γογγύζουν εναντίον του Μωυσή και του Ααρών». Δεν έδειξαν, όμως, όλοι οι κατάσκοποι έλλειψη πεποίθησης στον Μωυσή και στον Ιεχωβά. Διαβάζουμε: «Τότε ο Χάλεβ προσπάθησε να ησυχάσει το λαό απέναντι στον Μωυσή και είπε: “Ας ανεβούμε αμέσως, και είναι βέβαιο ότι θα την πάρουμε στην κατοχή μας, επειδή σίγουρα μπορούμε να υπερισχύσουμε εναντίον της”». (Αριθμοί 13:2, 25-33· 14:2) Την ίδια σταθερή στάση με τον Χάλεβ είχε και ένας άλλος κατάσκοπος, ο Ιησούς του Ναυή. Και οι δύο έδειξαν ότι είχαν κάνει τον Ιεχωβά πεποίθησή τους όταν είπαν: «Αν ο Ιεχωβά έχει βρει ευχαρίστηση σε εμάς, τότε θα μας φέρει οπωσδήποτε σε αυτή τη γη και θα μας τη δώσει, γη όπου ρέει το γάλα και το μέλι. Μόνο . . . μη φοβάστε το λαό του τόπου . . . Ο Ιεχωβά είναι μαζί μας. Μην τους φοβάστε». (Αριθμοί 14:6-9) Αυτή η πεποίθηση στον Ιεχωβά ανταμείφθηκε. Από τη γενιά των ενηλίκων που ζούσαν τότε, μόνο ο Χάλεβ, ο Ιησούς του Ναυή και μερικοί Λευίτες είχαν το προνόμιο να εισέλθουν στην Υποσχεμένη Γη.
16 Μερικά χρόνια αργότερα, ο Χάλεβ είπε: «Εγώ . . . ακολούθησα τον Ιεχωβά τον Θεό μου πλήρως. . . . Και τώρα, δες! ο Ιεχωβά με έχει διατηρήσει στη ζωή, ακριβώς όπως υποσχέθηκε, αυτά τα σαράντα πέντε χρόνια από τότε που ο Ιεχωβά έδωσε αυτή την υπόσχεση στον Μωυσή, όταν ο Ισραήλ πορευόταν στην έρημο, και είμαι σήμερα ογδόντα πέντε χρονών. Εντούτοις, σήμερα είμαι τόσο ισχυρός όσο την ημέρα που με απέστειλε ο Μωυσής. Όπως ήταν τότε η δύναμή μου, έτσι είναι και τώρα η δύναμή μου». (Ιησούς του Ναυή 14:6-11) Προσέξτε τη θετική στάση του Χάλεβ, την πίστη του και τις σωματικές του ικανότητες. Ωστόσο, ο Ιεχωβά δεν είχε επιλέξει τον Χάλεβ ως διάδοχο του Μωυσή. Αυτό το προνόμιο δόθηκε στον Ιησού του Ναυή. Μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά είχε λόγους για την επιλογή του και ότι αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή.
17. Τι θα μπορούσε να έκανε φαινομενικά τον Πέτρο ακατάλληλο για ευθύνες;
17 Ο απόστολος Πέτρος αρνήθηκε τον Κύριό του τρεις φορές. Επίσης, ενεργώντας παρορμητικά, είχε πάρει τα πράγματα στα χέρια του κόβοντας το αφτί του δούλου του αρχιερέα. (Ματθαίος 26:47-55, 69-75· Ιωάννης 18:10, 11) Μερικοί θα μπορούσαν να πουν ότι ο Πέτρος ήταν ένα λιγόψυχο, μη ισορροπημένο άτομο, που δεν άξιζε να απολαμβάνει ειδικά προνόμια. Ωστόσο, σε ποιον είχαν δοθεί τα κλειδιά της Βασιλείας, ο οποίος έλαβε έτσι το προνόμιο να διανοίξει το δρόμο προς την ουράνια κλήση για τρεις ομάδες ανθρώπων; Στον Πέτρο.—Πράξεις 2:1-41· 8:14-17· 10:1-48.
18. Ποιο σφάλμα, όπως αναφέρει ο Ιούδας, πρέπει να αποφεύγουμε;
18 Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ότι πρέπει να προσέχουμε να μην κρίνουμε με βάση τα φαινόμενα. Αν θέτουμε την πεποίθησή μας στον Ιεχωβά, δεν θα αμφισβητούμε τις επιλογές του. Μολονότι η επίγεια εκκλησία του αποτελείται από ατελείς ανθρώπους, οι οποίοι δεν ισχυρίζονται ότι είναι αλάθητοι, εκείνος τους χρησιμοποιεί με δυναμικό τρόπο. Ο Ιούδας, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, προειδοποίησε τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα σχετικά με άτομα “που αδιαφορούσαν για την κυριότητα και μιλούσαν υβριστικά για τους ενδόξους”. (Ιούδα 8-10) Ποτέ δεν θα πρέπει να είμαστε σαν και αυτά τα άτομα.
19. Γιατί δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητούμε τις επιλογές του Ιεχωβά;
19 Ο Ιεχωβά προφανώς επιλέγει για ορισμένες ευθύνες άτομα τα οποία έχουν τις συγκεκριμένες ιδιότητες που απαιτούνται για να καθοδηγείται ο λαός του στην οδό στην οποία θέλει εκείνος να προχωρούν τα μέλη του τη συγκεκριμένη περίοδο. Εμείς πρέπει να προσπαθούμε να αναγνωρίζουμε αυτό το γεγονός, και όχι να αμφισβητούμε τις επιλογές του Θεού, αλλά να είμαστε ικανοποιημένοι να υπηρετούμε ταπεινά όπου έχει τοποθετήσει τον καθένα μας ο Ιεχωβά. Έτσι δείχνουμε ότι έχουμε κάνει τον Ιεχωβά πεποίθησή μας.—Εφεσίους 4:11-16· Φιλιππησίους 2:3.
Πεποίθηση στη Δικαιοσύνη του Ιεχωβά
20, 21. Τι μπορούμε να μάθουμε από τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύτηκε ο Θεός με τον Μωυσή;
20 Αν τείνουμε κατά καιρούς να έχουμε υπερβολική πεποίθηση στον εαυτό μας και ελάχιστη στον Ιεχωβά, ας μάθουμε από τον Μωυσή. Όταν ήταν 40 χρονών, ξεκίνησε μόνος του να ελευθερώσει τους Ισραηλίτες από την αιγυπτιακή αιχμαλωσία. Οι προσπάθειές του ήταν χωρίς αμφιβολία καλοπροαίρετες, αλλά δεν οδήγησαν στην άμεση απελευθέρωση του Ισραήλ ούτε στη βελτίωση της δικής του κατάστασης. Μάλιστα, ο ίδιος αναγκάστηκε να τραπεί σε φυγή. Μόνο αφού πρώτα πέρασε 40 χρόνια επίπονης εκπαίδευσης σε μια ξένη χώρα απέκτησε τα προσόντα για να επιλεχθεί να κάνει αυτό που είχε θελήσει να κάνει νωρίτερα. Αυτή τη φορά μπορούσε να είναι πεπεισμένος για την υποστήριξη του Ιεχωβά, επειδή τώρα τα πράγματα γίνονταν με τον τρόπο του Ιεχωβά σε έναν καιρό που ανταποκρινόταν στο χρονοδιάγραμμά Του.—Έξοδος 2:11–3:10.
21 Ο καθένας μας θα μπορούσε να αναρωτηθεί: “Μήπως μερικές φορές προτρέχω του Ιεχωβά και των πρεσβυτέρων που είναι διορισμένοι στην εκκλησία, προσπαθώντας να επιταχύνω τα πράγματα ή να κάνω τα πράγματα με το δικό μου τρόπο; Αντί να νιώθω ότι με παραβλέπουν για ορισμένα προνόμια, δέχομαι πρόθυμα τη δική μου συνεχιζόμενη περίοδο εκπαίδευσης;” Βασικά, έχουμε πάρει ένα σπουδαίο μάθημα από τον Μωυσή;
22. Παρότι έχασε ένα μεγάλο προνόμιο, πώς ένιωθε ο Μωυσής για τον Ιεχωβά;
22 Επιπλέον, μπορούμε να πάρουμε άλλο ένα μάθημα από τον Μωυσή. Τα εδάφια Αριθμοί 20:7-13 μας μιλούν για κάποιο λάθος που έκανε, το οποίο του κόστισε ακριβά. Έχασε το προνόμιο να οδηγήσει τους Ισραηλίτες στην Υποσχεμένη Γη. Μήπως αποκρίθηκε τότε ότι η απόφαση του Ιεχωβά στο συγκεκριμένο ζήτημα ήταν άδικη; Μήπως κλείστηκε στον εαυτό του, σαν να λέγαμε, κατσουφιάζοντας επειδή ο Θεός τού συμπεριφερόταν τόσο άσχημα; Μήπως έχασε ο Μωυσής την πεποίθησή του στη δικαιοσύνη του Ιεχωβά; Μπορούμε να βρούμε τις απαντήσεις στα λόγια που είπε ο ίδιος ο Μωυσής στον Ισραήλ λίγο πριν από το θάνατό του. Σχετικά με τον Ιεχωβά, ο Μωυσής είπε: «Οι ενέργειές του είναι τέλειες, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός». (Δευτερονόμιο 32:4) Σίγουρα, ο Μωυσής διατήρησε την πεποίθησή του στον Ιεχωβά μέχρι το τέλος. Τι θα λεχθεί για εμάς; Κάνουμε ως άτομα ενέργειες για να ενισχύουμε την πεποίθησή μας στον Ιεχωβά και στη δικαιοσύνη του; Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Ας δούμε.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Για ποιους λόγους μπορούσαν οι Ισραηλίτες να εμπιστεύονται τον Ιεχωβά;
◻ Όσον αφορά την πεποίθηση, τι μπορούμε να μάθουμε από τον Αβραάμ;
◻ Γιατί δεν θα πρέπει να αμφισβητούμε τις επιλογές του Ιεχωβά;
[Εικόνα στη σελίδα 13]
Η πεποίθηση στον Ιεχωβά περιλαμβάνει το να σεβόμαστε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία στην εκκλησία