Σκοπός του Θεού Είναι να Απολαμβάνει ο Άνθρωπος Ζωή στον Παράδεισο

‘Και έλαβε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω [στον κήπο, ΜΝΚ] της Εδέμ δια να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη [φροντίζει, ΜΝΚ] αυτόν’.—ΓΕΝΕΣΙΣ 2:15.

 1. Ποιος ήταν ο αρχικός σκοπός του Δημιουργού για τους υπάκουους ανθρώπους;

Ο ΑΡΧΙΚΟΣ σκοπός του Δημιουργού ήταν, και εξακολουθεί να είναι, να απολαμβάνουν οι υπάκουοι άνθρωποι μια ζωή χωρίς γηρατειά, να ξεχειλίζουν διαρκώς από νεανικό σφρίγος, να μη νιώθουν καθόλου ανία, να έχουν πάντοτε έναν αξιόλογο σκοπό να εκπληρώσουν, να αγαπούν και να αγαπιούνται μ’ έναν αληθινό και ανιδιοτελή τρόπο, τέλεια—σ’ έναν παράδεισο!—Γένεσις 2:8· παράβαλε Λουκάς 23:42, 43, ΜΝΚ.

 2. (α) Τι πρέπει να συνέβη όταν απέκτησε συνειδητότητα ο πρώτος άνθρωπος; (β) Πότε δημιουργήθηκε ο πρώτος άνθρωπος, πού, και σε ποια περίοδο του έτους;

² Για να το καταλάβετε αυτό, σκεφτείτε το νεοδημιουργημένο Αδάμ όταν έλαβε για πρώτη φορά συνειδητότητα, όταν εξέτασε το ίδιο του το σώμα και όλα όσα έβλεπε, άκουγε και άγγιζε γύρω του, όταν κατάλαβε ξαφνικά ότι ήταν ζωντανός! Αυτό συνέβη πριν από 6.000 περίπου χρόνια, το έτος 4.026 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία, σύμφωνα με τη χρονομέτρηση που παρέχει η Αγία Γραφή. Συνέβη στην περιοχή της γης που είναι σήμερα γνωστή ως Τουρκία, δηλαδή στο νοτιοδυτικό τμήμα της σημερινής Ασίας, κάπου κοντά στον Ευφράτη Ποταμό και στον Τίγρη Ποταμό, άρα λοιπόν στο βόρειο μισό της γήινης σφαίρας μας. Ο χρόνος θα ήταν γύρω στην 1η Οκτωβρίου, αφού τα αρχαιότερα ημερολόγια του ανθρώπινου γένους αρχίζουν να μετράνε το χρόνο γύρω σ’ αυτή την ημερομηνία.

 3. (α) Σε ποια κατάσταση βρισκόταν ο πρώτος άνθρωπος όταν πρωτοήρθε στη ζωή; (β) Ποιο ήταν τελικά το όνομα του πρώτου ανθρώπου, και ποια ήταν η σημασία του;

³ Ο πρώτος άνθρωπος ήρθε στη ζωή πλήρως αναπτυγμένος, τέλεια σχηματισμένος, τέλεια υγιής και τέλεια ηθικός. Το όνομα που του δίνεται επανειλημμένα στη Βιβλική αφήγηση στρέφει την προσοχή μας στην ουσία από την οποία σχηματίστηκε. Ονομαζόταν Αδάμ.a Η γη, δηλαδή το χώμα, από το οποίο αυτός σχηματίστηκε λεγόταν αδαμάχ. Θα μπορούσε λοιπόν κάλλιστα να ειπωθεί ότι το όνομά του σημαίνει «Γήινος Άνθρωπος». Τελικά, αυτό ήταν το προσωπικό όνομα αυτού του πρώτου ανθρώπου—Αδάμ. Τι υπέροχο συναίσθημα πρέπει να ένιωσε ο Αδάμ όταν ήρθε στη ζωή, κι έγινε ένα συνειδητό, νοήμον πρόσωπο!

 4. Με ποιον παράξενο τρόπο δεν ήρθε στη ζωή ο πρώτος άνθρωπος, κι έτσι δεν ήταν γιος ποιου πλάσματος;

⁴ Όταν ήρθε στη ζωή αυτός ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, όταν αντιλήφθηκε ότι είχε νοήμονα συνειδητότητα και άνοιξε τα μάτια του, δεν βρέθηκε σε μια τριχωτή αγκαλιά, έχοντας τυλιγμένα γύρω του τα δυνατά, μακριά χέρια κάποιου θηλυκού πιθηκοειδούς πλάσματος, ενώ σφιγγόταν ο ίδιος πάνω του, κοιτάζοντάς το στα μάτια και αποκαλώντας το ‘μητέρα’ με τρυφερή στοργή. Ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, δεν ήρθε στη ζωή μ’ έναν τέτοιο παράξενο τρόπο. Δεν αισθανόταν να έχει καμιά σαρκική σχέση με κάποιον πίθηκο, ούτε ακόμη κι αργότερα, όταν είδε για πρώτη φορά πίθηκο. Τη μέρα της δημιουργίας του, δεν υπήρχε τίποτα που να υπονοεί ότι αυτός ήταν απόγονος, μακρινός γιος ενός πιθήκου ή οποιουδήποτε τέτοιου πλάσματος. Ωστόσο, μήπως επρόκειτο να μείνει ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, σε σύγχυση σχετικά με το πώς ήρθε σε ύπαρξη; Όχι.

 5. Τι ήξερε σίγουρα ο Αδάμ σχετικά με τον κήπο του, που έμοιαζε με πάρκο, και σχετικά με τον εαυτό του;

⁵ Δικαιολογημένα, αυτός μπορεί κάλλιστα να βρισκόταν σε σύγχυση σχετικά με το πώς ήρθαν σε ύπαρξη όλα τα όμορφα πράγματα που έβλεπε. Βρέθηκε σ’ έναν κήπο που έμοιαζε με πάρκο, σ’ έναν παράδεισο τον οποίο ούτε είχε σχεδιάσει, ούτε είχε φτιάξει ούτε είχε διαμορφώσει ο ίδιος. Πώς έγινε αυτός ο κήπος; Αφού ήταν τέλεια νοήμων άνθρωπος και μπορούσε να λογικεύεται, θα ήθελε να μάθει. Δεν είχε καθόλου προηγούμενη πείρα. Ήξερε ότι ήταν άνθρωπος που δεν είχε φτιαχτεί ούτε αναπτυχθεί μόνος του. Δεν είχε φτάσει σ’ αυτή την κατάσταση με τις δικές του προσπάθειες.—Παράβαλε Ψαλμός 100:3· 139:14.

 6. Πώς είναι πιθανό ότι αντέδρασε ο Αδάμ στο γεγονός ότι ζούσε σ’ ένα τέλειο γήινο σπίτι;

⁶ Ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, μπορεί αρχικά να ενθουσιάστηκε πάρα πολύ μ’ αυτή την αρχική εμπειρία τού να ζει με χαρά σ’ ένα τέλειο γήινο σπίτι, κι έτσι να μη σκέφτηκε από πού προήλθε και γιατί. Δεν θα μπορούσε παρά να φωνάξει από τη χαρά του. Διαπίστωσε ότι από το στόμα του έβγαιναν λέξεις. Άκουσε τον εαυτό του να μιλάει στη γλώσσα ανθρώπου, να κάνει σχόλια σχετικά με τα θαυμάσια πράγματα που έβλεπε και άκουγε. Πόσο καλό ήταν που ζούσε εδώ σ’ αυτόν τον παραδεισένιο κήπο! Αλλά καθώς χαιρόταν να συσσωρεύει πληροφορίες από τα πράγματα που έβλεπε, που άκουγε, που οσφραινόταν και που άγγιζε, θα υποκινούνταν να κάνει κάποιες σκέψεις. Για εμάς, αν ήμασταν στη θέση του, θα υπήρχε ένα μυστήριο σχετικά με την όλη κατάσταση, ένα μυστήριο που δεν θα μπορούσαμε να το λύσουμε μόνοι μας.

Κανένα Μυστήριο Σχετικά με την Ανθρώπινη Ύπαρξη

 7. Γιατί δεν έμεινε ο Αδάμ για πολύ σε σύγχυση, σχετικά με το ότι βρέθηκε ζωντανός και μέσα σ’ έναν παραδεισένιο κήπο;

⁷ Ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, δεν έμεινε για πολύ σε σύγχυση σχετικά με την κατάσταση στην οποία βρέθηκε, ζωντανός και μόνος, χωρίς να βλέπει κανέναν όμοιό του μέσα στον παραδεισένιο κήπο. Άκουσε μια φωνή, κάποιον να μιλάει. Ο άνθρωπος την καταλάβαινε. Αλλά πού ήταν αυτός που μιλούσε; Ο άνθρωπος δεν έβλεπε κανέναν να μιλάει. Η φωνή ερχόταν από το αόρατο βασίλειο και απευθυνόταν σ’ αυτόν. Ήταν η φωνή του Ποιητή του ανθρώπου, του Δημιουργού του! Και ο άνθρωπος μπορούσε να του απαντήσει με το ίδιο είδος ομιλίας. Βρέθηκε να μιλάει με τον Θεό, τον Δημιουργό. Ο άνθρωπος δεν χρειαζόταν κανένα σύγχρονο επιστημονικό ραδιοφωνικό δέκτη για να ακούσει τη θεϊκή φωνή. Ο Θεός συνομιλούσε μαζί του απευθείας, επειδή αυτός ήταν πλάσμα του.

 8, 9. (α) Σε ποια ερωτήματα μπορούσε να πάρει απάντηση ο Αδάμ, και ποια πατρική φροντίδα και ενδιαφέρον του δείχτηκαν; (β) Ποια απάντηση έλαβε ο Αδάμ από τον ουράνιο Πατέρα του;

⁸ Τώρα ο άνθρωπος ήξερε ότι δεν ήταν μόνος, και γι’ αυτό θα πρέπει να αισθάνθηκε καλύτερα. Το μυαλό του ήταν γεμάτο ερωτήσεις. Θα μπορούσε να κάνει αυτές τις ερωτήσεις στον Αόρατο που του μιλούσε. Ποιος έφτιαξε τον ίδιο, καθώς και τον κήπο της ευχαρίστησης; Γιατί είχε τοποθετηθεί εκεί, και τι επρόκειτο να κάνει στη ζωή του; Υπήρχε κανένας σκοπός στη ζωή; Σ’ αυτόν τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, δείχτηκε πατρική φροντίδα και ενδιαφέρον, γιατί πήρε απαντήσεις στα ερωτήματά του, οι οποίες ικανοποίησαν το περίεργο μυαλό του. Τι ευχαρίστηση πρέπει να αισθάνθηκε ο Ποιητής του, ο Ζωοδότης του, ο ουράνιος Πατέρας του, όταν άκουσε τον πρώτο άνθρωπο να αρχίζει να μιλάει και να λέει τα πρώτα του λόγια! Πόση ευτυχία ένιωσε ο ουράνιος Πατέρας όταν άκουσε το γιο του να κουβεντιάζει μαζί του! Φυσιολογικά, η πρώτη ερώτηση θα ήταν: «Πώς ήρθα σε ύπαρξη;» Ο ουράνιος Πατέρας απάντησε με χαρά σ’ αυτή την ερώτηση, κι έτσι αναγνώρισε ότι αυτός ο πρώτος άνθρωπος ήταν γιος Του. Ήταν ‘γιος του Θεού’. (Λουκάς 3:38, ΚΔΤΚ) Ο Ιεχωβά προσδιόρισε τον εαυτό του ως τον Πατέρα αυτού του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ. Η ουσία της απάντησης που πήρε στην ερώτησή του ο Αδάμ, από τον ουράνιο Πατέρα του, και την οποία μεταβίβασε στους απογόνους του, ήταν η εξής:

⁹ ‘Και έπλασε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν. Και εφύτευσε Ιεχωβά ο Θεός παράδεισον [κήπον, ΜΝΚ] εν τη Εδέμ κατά ανατολάς και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε. Και Ιεχωβά ο Θεός έκαμε να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν· και το ξύλον της ζωής εν μέσω του παραδείσου και το ξύλον της γνώσεως του καλού και του κακού. Ποταμός δε εξήρχετο εκ της Εδέμ δια να ποτίζη τον παράδεισον· και εκείθεν εμερίζετο εις τέσσαρας κλάδους’.—Γένεσις 2:7-10.b

10, 11. (α) Ποια γεγονότα έμαθε με σαφήνεια ο Αδάμ, αλλά σε ποια άλλα ερωτήματα ήταν ανάγκη να πάρει απαντήσεις; (β) Ποιες απαντήσεις έδωσε ο ουράνιος Πατέρας στον Αδάμ;

¹⁰ Το λαμπρό, ξάστερο μυαλό του Αδάμ απορρόφησε με προθυμία αυτές τις ικανοποιητικές πληροφορίες. Τώρα ήξερε ότι δεν προήλθε από το αόρατο βασίλειο, από το οποίο μιλούσε ο Ποιητής και Πλάστης του. Μάλλον, πλάστηκε από τη γη στην οποία ζούσε κι έτσι ήταν γήινος. Ζωοδότης και Πατέρας του ήταν ο Ιεχωβά Θεός. Ο ίδιος ήταν ‘ζωντανή ψυχή’. Αφού είχε λάβει τη ζωή του από τον Ιεχωβά Θεό, ήταν ‘γιος του Θεού’. Τα δέντρα που βρίσκονταν γύρω του, στον κήπο της Εδέμ, παρήγαν καρπούς που ήταν καλοί για τροφή, προκειμένου να τρώει και να διατηρείται στη ζωή, ως ζωντανή ψυχή. Αλλά, γιατί έπρεπε να παραμείνει στη ζωή, και γιατί τοποθετήθηκε στη γη, σ’ αυτόν τον κήπο της Εδέμ; Ήταν ένας πλήρως αναπτυγμένος άνθρωπος με νοημοσύνη και με σωματικές ικανότητες, κι έτσι άξιζε να ξέρει. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να εκπληρώσει το σκοπό που είχε στη ζωή κι έτσι να ευαρεστήσει τον Ποιητή και Πατέρα του κάνοντας το θεϊκό θέλημα; Οι απαντήσεις σ’ αυτά τα κατάλληλα ερωτήματα, δόθηκαν μέσω των ακόλουθων πληροφοριών:

¹¹ ‘Και έλαβε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω [στον κήπο, ΜΝΚ] της Εδέμ δια να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη [φροντίζει, ΜΝΚ] αυτόν. Προσέταξε δε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου [δέντρου, ΜΝΚ] της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει’.—Γένεσις 2:15-17.

12. Για ποιο πράγμα πρέπει να ευχαριστούσε ο Αδάμ τον Δημιουργό του, και πώς θα μπορούσε λοιπόν ο άνθρωπος να δοξάζει τον Θεό;

¹² Ο Αδάμ πρέπει να ευχαριστούσε τον Δημιουργό του που του έδωσε μια χρήσιμη απασχόληση σ’ αυτόν τον όμορφο κήπο της Εδέμ. Τώρα ήξερε το θέλημα του Δημιουργού του και μπορούσε να κάνει κάτι στη γη γι’ Αυτόν. Τώρα είχε πάνω του μια ευθύνη, το να καλλιεργεί τον κήπο της Εδέμ και να τον φροντίζει, αλλ’ αυτή θα ήταν μια ευχάριστη απασχόληση. Κάνοντάς το αυτό, θα διατηρούσε τον κήπο της Εδέμ σε τέτοια κατάσταση που να φέρνει δόξα και αίνο στον Ποιητή του, τον Ιεχωβά Θεό. Οποτεδήποτε πεινούσε ο Αδάμ από την εργασία που έκανε, μπορούσε να τρώει από τα δέντρα του κήπου μέχρι να χορτάσει. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούσε να ανανεώνει τη δύναμή του και να διατηρεί την ευτυχισμένη ζωή του για πάντα—χωρίς τέλος.—Παράβαλε Εκκλησιαστής 3:10-13, ΛΧ.

Προοπτική για Αιώνια Ζωή

13. Ποια προοπτική είχε ο πρώτος άνθρωπος, και γιατί;

¹³ Χωρίς τέλος; Αυτή θα πρέπει να ήταν μια σκέψη σχεδόν απίστευτη για τον τέλειο άνθρωπο! Αλλά γιατί όχι; Ο Δημιουργός του δεν σκεφτόταν ούτε σκόπευε να καταστρέψει αυτόν τον αριστοτεχνικά σχεδιασμένο κήπο της Εδέμ. Γιατί να καταστρέψει το ίδιο του το έργο, αφού αυτό ήταν τόσο καλό και εξέφραζε τόσο ωραία την καλλιτεχνική του δημιουργικότητα; Λογικά, δεν θα σκόπευε να το κάνει αυτό. (Ησαΐας 45:18) Κι αφού αυτός ο απαράμιλλος κήπος επρόκειτο να συνεχίσει να καλλιεργείται, θα χρειαζόταν έναν καλλιεργητή και φροντιστή, σαν τον τέλειο άνθρωπο, τον Αδάμ. Και αν ο άνθρωπος που τον φρόντιζε δεν έτρωγε ποτέ από τον καρπό του απαγορευμένου δέντρου «της γνώσεως του καλού και του κακού», δεν θα πέθαινε ποτέ. Ο τέλειος άνθρωπος θα μπορούσε να ζει για πάντα!

14. Πώς μπορούσε να απολαύσει ο Αδάμ αιώνια ζωή στον Παράδεισο;

¹⁴ Ο Αδάμ είχε μπροστά του αιώνια ζωή στον παραδεισένιο κήπο της Εδέμ! Θα μπορούσε να την απολαμβάνει για πάντα, με την προϋπόθεση ότι θα παρέμενε τέλεια υπάκουος στον Δημιουργό του και δεν θα έτρωγε ποτέ τον καρπό που είχε απαγορέψει ο Δημιουργός του ανθρώπου. Επιθυμία Του ήταν να παραμείνει υπάκουος ο τέλειος άνθρωπος και να εξακολουθήσει να ζει αιώνια. Η απαγόρευση του καρπού του δέντρου «της γνώσεως του καλού και του κακού» δεν ήταν κάτι το θανατηφόρο. Αποτελούσε απλώς δοκιμασία της τέλειας υπακοής του ανθρώπου προς τον Πατέρα του. Έδινε στον άνθρωπο μια ευκαιρία να αποδείξει την αγάπη του για τον Θεό, τον Δημιουργό του.

15. Γιατί μπορούσε να προσβλέπει ο Αδάμ σ’ ένα λαμπρό μέλλον, και να εμπιστεύεται στον Δημιουργό του για να μάθει το καλό;

¹⁵ Αφού ένιωθε στην καρδιά του την ικανοποίηση ότι δεν αποτελούσε απλώς ένα ακούσιο συμβάν αλλά είχε έναν ουράνιο Πατέρα, αφού το μυαλό του είχε διαφωτιστεί με την κατανόηση του σκοπού που είχε στη ζωή κι αφού είχε μπροστά του αιώνια ζωή στον Παράδεισο, ο τέλειος άνθρωπος προσέβλεπε στο λαμπρό μέλλον. Έτρωγε από τα δέντρα που ήταν καλά για τροφή κι απέφευγε το δέντρο «της γνώσεως του καλού και του κακού». Ήθελε να μαθαίνει το καλό στα χέρια του Δημιουργού του. Η εργασία—όχι καταστροφικού είδους, αλλά καλλιέργεια του κήπου της Εδέμ—ήταν καλή, κι έτσι ο τέλειος άνθρωπος εργαζόταν.

Δεν Αισθανόταν Υποχρεωμένος να Εξηγήσει τα Διάφορα Ζητήματα

16-18. Ποια λεγόμενα μυστήρια δεν αισθανόταν υποχρεωμένος να λύσει ο Αδάμ, και γιατί;

¹⁶ Το φως της μέρας άρχισε να χάνεται, καθώς έδυε ο μεγάλος ‘φωστήρας’ της μέρας, τον οποίο μπορούσε να διακρίνει ο Αδάμ να κινείται στον ουρανό. Έπεφτε το σκοτάδι, κι αυτός μπορούσε πια να διακρίνει τη νύχτα και το φεγγάρι. Αυτό δεν τον γέμισε μ’ ένα αίσθημα φόβου· ήταν ο μικρότερος ‘φωστήρας’ που ‘εξουσίαζε’ τη νύχτα. (Γένεσις 1:14-18) Πιθανότατα, πετούσαν μέσα στον κήπο πυγολαμπίδες και με το ψυχρό τους φως σπινθηροβολούσαν σαν μικροί λαμπτήρες.

¹⁷ Καθώς έπεφτε η νύχτα και τον κυρίευε το σκοτάδι, αισθάνθηκε την ανάγκη να κοιμηθεί, όπως έκαναν και τα ζώα που βρίσκονταν γύρω του. Όταν ξύπνησε, άρχισε να πεινάει, κι έφαγε με όρεξη από τα καρποφόρα δέντρα από τα οποία επιτρεπόταν να φάει—απόλαυσε, όπως θα λέγαμε, το πρωινό του.

¹⁸ Με ανανεωμένη δύναμη και αναζωογονημένος καθώς ήταν από τη νυχτερινή ξεκούραση, έστρεψε την προσοχή του στην εργασία της μέρας. Καθώς παρατηρούσε όλο εκείνο το πράσινο που υπήρχε γύρω του, δεν αισθάνθηκε ότι έπρεπε να ερευνήσει σε βάθος το μυστήριο που, χιλιετίες αργότερα, οι άνθρωποι θα ονόμαζαν φωτοσύνθεση—αυτή την αινιγματική λειτουργία με την οποία η πράσινη χρωστική ουσία των φυτών, η χλωροφύλλη τους, δαμάζει την ενέργεια του ηλιακού φωτός, προκειμένου να παράγει τροφή για να φάει ο άνθρωπος και τα ζώα, ενώ ταυτόχρονα παίρνει το διοξείδιο του άνθρακα που εκπνέουν οι άνθρωποι και τα ζώα και τους προμηθεύει οξυγόνο για να αναπνέουν. Ο άνθρωπος θα μπορούσε να το ονομάσει αυτό μυστήριο, αλλά ο Αδάμ δεν ήταν ανάγκη να το λύσει. Αυτό ήταν ένα θαύμα του Δημιουργού του ανθρώπου. Αυτός το κατανοούσε και το έθετε σε λειτουργία προς όφελος των πλασμάτων που ζούσαν στη γη. Άρα λοιπόν, ήταν αρκετό για την τέλεια νοημοσύνη του πρώτου ανθρώπου το ότι ο Θεός, ο Δημιουργός, έκανε τα πράγματα να αναπτύσσονται, και το θεόδοτο έργο του ανθρώπου ήταν να φροντίζει γι’ αυτά τα είδη φυτικής ζωής που αναπτύσσονταν στον κήπο της Εδέμ.—Βλέπε Γένεσις 1:12.

Μόνος—Αλλά Δεν του Έλειπε η Χαρά

19. Μολονότι καταλάβαινε ότι ήταν μόνος, χωρίς κανέναν άλλον όμοιό του στη γη, τι δεν έκανε ο Αδάμ;

¹⁹ Η εκπαίδευση του ανθρώπου από τον ουράνιο Πατέρα του δεν είχε τελειώσει. Ο άνθρωπος φρόντιζε τον κήπο της Εδέμ, χωρίς να υπάρχει κανένας άλλος όμοιός του στη γη, για να είναι μαζί του και να τον βοηθάει. Αναφορικά με το είδος του, το ανθρώπινο είδος, ήταν μόνος. Δεν άρχισε να ψάχνει για να βρει κάποιον όμοιό του, με τον οποίο να απολαμβάνει συντροφιά στη γη. Δεν ζήτησε από τον Θεό, τον ουράνιο Πατέρα του, να του δώσει έναν αδελφό ή μια αδελφή. Το γεγονός ότι ήταν ο μόνος άνθρωπος δεν τον έκανε τελικά να τρελαθεί και να χάσει τη χαρά της ζωής και της εργασίας. Είχε για συντροφιά τον Θεό.—Παράβαλε Ψαλμός 27:4.

20. (α) Με τι έβρισκε τη μεγαλύτερη χαρά και ευχαρίστηση ο Αδάμ; (β) Γιατί δεν αποτελούσε εξοντωτική δοκιμασία για τον Αδάμ το να συνεχίσει να ζει μ’ αυτόν τον τρόπο; (γ) Τι θα εξετάσει το επόμενο άρθρο;

²⁰ Ο Αδάμ ήξερε ότι ο ουράνιος Πατέρας του επιθεωρούσε τον ίδιο και το έργο του. Έβρισκε τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση με το να ευαρεστεί τον Θεό και Δημιουργό του, ο οποίος ήταν θαυμάσιος, όπως το αποκάλυπταν αυτό όλα τα όμορφα έργα της δημιουργίας που περιέβαλλαν τον άνθρωπο. (Παράβαλε Αποκάλυψις 15:3.) Το να συνεχίσει να ζει μ’ αυτόν τον τρόπο δεν αποτελούσε εξοντωτική δοκιμασία ή βαρετή ευθύνη γι’ αυτόν τον τέλεια ισορροπημένο άνθρωπο που μπορούσε να συνομιλεί με τον Θεό του. Και ο Θεός είχε δώσει στον Αδάμ ενδιαφέρουσα εργασία, συναρπαστική εργασία, που θα του έδινε μεγάλη ικανοποίηση και ευχαρίστηση. Το επόμενο άρθρο θα μας πει περισσότερα σχετικά με τις Παραδεισιακές ευλογίες και τις προοπτικές που απολάμβανε ο Αδάμ στα χέρια του στοργικού του Δημιουργού.

[Υποσημειώσεις]

«Το όνομα του ενός, Φισών· ούτος είναι ο περικυκλόνων πάσαν την γην Αβιλά· όπου ευρίσκεται το χρυσίον· το δε χρυσίον της γης εκείνης είναι καλόν· εκεί είναι το βδέλλιον και ο λίθος ο ονυχίτης. Και το όνομα του ποταμού του δευτέρου, Γιών· ούτος είναι ο περικυκλόνων πάσαν την γην Χους. Και το όνομα του ποταμού του τρίτου, Τίγρις· ούτος είναι ο ρέων προς ανατολάς της Ασσυρίας. Ο δε ποταμός ο τέταρτος, ούτος είναι ο Ευφράτης».—Γένεσις 2:11-14.

Τι θα Απαντούσατε;

◻ Γιατί ο Αδάμ δεν έμεινε για πολύ σε σύγχυση σχετικά με την ύπαρξή του;

◻ Ποια εργασία έδωσε ο Θεός στον Αδάμ, και πώς πρέπει να ανταποκρίθηκε εκείνος;

◻ Ποια προοπτική απολάμβανε ο τέλειος άνθρωπος, και γιατί;

◻ Γιατί δεν αφιέρωσε ο Αδάμ τη ζωή του στην προσπάθεια να λύσει διάφορα μυστήρια;

◻ Γιατί το γεγονός ότι ο Αδάμ ήταν ο μόνος άνθρωπος δεν τον έκανε να χάσει τη χαρά της ζωής;

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 10]

NASA photo