Δεν Πρέπει να Επιρρίπτεται Ευθύνη στον Ιεχωβά
‘Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Ιεχωβά σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν. Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα’.—ΨΑΛΜΟΣ 103:13, 14.
1, 2. Ποιος ήταν ο Αβραάμ, και πώς κατέληξε ο ανιψιός του, ο Λωτ, στο σημείο να κατοικεί στην πονηρή πόλη των Σοδόμων;
Ο ΙΕΧΩΒΑ δεν ευθύνεται για τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουμε εξαιτίας των λαθών μας. Σε σχέση με αυτό, εξετάστε τι συνέβη πριν από 3.900 χρόνια περίπου. Ο φίλος του Θεού, ο Αβραάμ (Άβραμ), και ο ανιψιός του, ο Λωτ, είχαν γίνει πολύ εύποροι. (Ιακώβου 2:23) Μάλιστα, τα αποκτήματα και τα κοπάδια τους είχαν γίνει τόσο πολλά ώστε «δεν εχώρει αυτούς η γη δια να κατοικώσιν ομού». Επιπλέον, ξέσπασε φιλονικία μεταξύ των ποιμένων των δυο αντρών. (Γένεσις 13:5-7) Τι θα μπορούσε να γίνει σχετικά με αυτό;
2 Προκειμένου να τερματίσει τη φιλονικία, ο Αβραάμ πρότεινε να χωρίσουν, και άφησε τον Λωτ να διαλέξει πρώτος. Αν και ο Αβραάμ ήταν πιο μεγάλος σε ηλικία και θα ήταν κατάλληλο να τον αφήσει ο ανιψιός του να πάρει την καλύτερη έκταση, ο Λωτ διάλεξε την πιο εκλεκτή περιοχή—ολόκληρη την περιοχή του κάτω Ιορδάνη, που είχε πολλά νερά. Τα φαινόμενα απατούσαν, επειδή εκεί κοντά βρίσκονταν οι ηθικά διεφθαρμένες πόλεις των Σοδόμων και των Γομόρρων. Ο Λωτ και η οικογένειά του τελικά εγκαταστάθηκαν στα Σόδομα, και αυτό τους έβαλε σε πνευματικό κίνδυνο. Επιπρόσθετα, πιάστηκαν αιχμάλωτοι όταν ο Βασιλιάς Χοδολλογομόρ και οι σύμμαχοί του νίκησαν τον άρχοντα των Σοδόμων. Ο Αβραάμ και οι άντρες του τους έσωσαν, αλλά ο Λωτ και η οικογένειά του επέστρεψαν στα Σόδομα.—Γένεσις 13:8-13· 14:4-16.
3, 4. Τι συνέβη στον Λωτ και στα μέλη της οικογένειάς του όταν ο Θεός κατέστρεψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα;
3 Εξαιτίας της σεξουαλικής διαφθοράς και της ηθικής εξαχρείωσης που υπήρχαν στα Σόδομα και στα Γόμορρα, ο Ιεχωβά αποφάσισε να καταστρέψει εκείνες τις πόλεις. Δείχνοντας έλεος, έστειλε δυο αγγέλους οι οποίοι οδήγησαν τον Λωτ, τη σύζυγό του και τις δυο κόρες τους έξω από τα Σόδομα. Δεν έπρεπε να κοιτάξουν πίσω, αλλά η σύζυγος του Λωτ κοίταξε, ίσως από λαχτάρα για τα υλικά πράγματα που άφηνε πίσω. Εκείνη τη στιγμή, έγινε στήλη άλατος.—Γένεσις 19:1-26.
4 Τι απώλειες υπέστησαν ο Λωτ και οι κόρες του! Οι κοπέλες έπρεπε να αφήσουν πίσω τούς άντρες τούς οποίους θα παντρεύονταν. Ο Λωτ βρέθηκε τώρα χωρίς τη σύζυγό του και τα υλικά του πλούτη. Μάλιστα, κατάντησε να ζει σε μια σπηλιά μαζί με τις κόρες του. (Γένεσις 19:30-38) Αυτό που του φαινόταν τόσο καλό αποδείχτηκε ότι ήταν ακριβώς το αντίθετο. Μολονότι ήταν σαφές ότι είχε κάνει μερικά σοβαρά λάθη, αργότερα ονομάστηκε ‘ο δίκαιος Λωτ’. (2 Πέτρου 2:7, 8) Και ασφαλώς δεν έπρεπε να επιρριφτεί στον Ιεχωβά Θεό η ευθύνη για τα λάθη του Λωτ.
‘Ποιος Συναισθάνεται τα Λάθη Του;’
5. Πώς αισθανόταν ο Δαβίδ για τα λάθη και την αλαζονεία;
5 Εφόσον είμαστε ατελείς και αμαρτωλοί, όλοι μας κάνουμε λάθη. (Ρωμαίους 5:12· Ιακώβου 3:2) Όπως και ο Λωτ, μπορεί να εξαπατηθούμε από τα φαινόμενα και μπορεί να σφάλουμε στην κρίση. Γι’ αυτό, ο ψαλμωδός Δαβίδ ικέτεψε: «Τις συναισθάνεται τα εαυτού αμαρτήματα [λάθη, ΜΝΚ]; Καθάρισόν με από των κρυφίων αμαρτημάτων. Και έτι προφύλαξον τον δούλον σου από υπερηφανιών [αλαζονικές πράξεις, ΜΝΚ]· ας μη με κυριεύσωσι· τότε θέλω είσθαι τέλειος και θέλω καθαρισθή από μεγάλης παρανομίας». (Ψαλμός 19:12, 13) Ο Δαβίδ γνώριζε ότι θα μπορούσε να διαπράξει αμαρτίες τις οποίες ούτε καν θα αντιλαμβανόταν. Γι’ αυτό ζήτησε να του συγχωρηθούν οι παραβάσεις οι οποίες μπορεί να ήταν κρυμμένες ακόμα και από αυτόν. Όταν έκανε ένα σοβαρό λάθος εξαιτίας της ατελούς σάρκας του, η οποία τον ωθούσε να ακολουθήσει λάθος πορεία, εκείνος επιθυμούσε πάρα πολύ τη βοήθεια του Ιεχωβά. Ήθελε να τον αποτρέψει ο Θεός από το να κάνει αλαζονικές πράξεις. Ο Δαβίδ δεν ήθελε να γίνει η αλαζονεία η κυριαρχούσα στάση του. Αντίθετα, επιθυμούσε να είναι πλήρης στην αφοσίωσή του προς τον Ιεχωβά Θεό.
6. Τι είδους παρηγοριά μπορούμε να αντλήσουμε από τα εδάφια Ψαλμός 103:10-14;
6 Και εμείς σήμερα, ως αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά, είμαστε ατελείς και επομένως κάνουμε λάθη. Σαν τον Λωτ, μπορεί να κάνουμε, λόγου χάρη, μια λάθος εκλογή όσον αφορά τον τόπο της διαμονής μας. Ίσως αφήσουμε να περάσει ανεκμετάλλευτη μια ευκαιρία για να επεκτείνουμε την ιερή μας υπηρεσία προς τον Θεό. Αν και ο Ιεχωβά βλέπει τέτοια λάθη, εκείνος γνωρίζει τα άτομα των οποίων η καρδιά κλίνει προς τη δικαιοσύνη. Ακόμα και αν αμαρτήσουμε σοβαρά αλλά μετανοήσουμε, ο Ιεχωβά παρέχει συγχώρηση και βοήθεια και συνεχίζει να μας θεωρεί θεοσεβή άτομα. «Δεν έκαμεν εις ημάς κατά τας αμαρτίας ημών, ουδέ ανταπέδωκεν εις ημάς κατά τας ανομίας ημών», διακήρυξε ο Δαβίδ. ‘Διότι όσον είναι το ύψος του ουρανού υπεράνω της γης, τόσον μέγα είναι το έλεος αυτού προς τους φοβουμένους αυτόν. Όσον απέχει η ανατολή από της δύσεως, τόσον εμάκρυνεν αφ’ ημών τας ανομίας ημών. Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Ιεχωβά σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν. Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα’. (Ψαλμός 103:10-14) Ο ελεήμονας ουράνιος Πατέρας μας μπορεί επίσης να μας δώσει τη δυνατότητα να διορθώσουμε το σφάλμα μας ή μπορεί να μας παραχωρήσει άλλη μια ευκαιρία για να επεκτείνουμε την ιερή μας υπηρεσία, προς αίνο του.
Το Σφάλμα της Επίρριψης της Ευθύνης στον Θεό
7. Γιατί αντιμετωπίζουμε αντιξοότητες;
7 Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, η ανθρώπινη τάση είναι να επιρρίπτουμε σε κάποιον άλλον ή σε κάτι άλλο την ευθύνη για ό,τι συνέβη. Μερικοί μάλιστα επιρρίπτουν την ευθύνη στον Θεό. Αλλά ο Ιεχωβά δεν φέρνει αυτές τις δυσκολίες στους ανθρώπους. Αυτός κάνει καλά, όχι επιβλαβή, πράγματα. Ναι, «αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους»! (Ματθαίος 5:45) Ένας πρωταρχικός λόγος για τον οποίο αντιμετωπίζουμε αντιξοότητες είναι το γεγονός ότι ζούμε σε έναν κόσμο που λειτουργεί πάνω σε ιδιοτελείς αρχές και βρίσκεται υπό την εξουσία του Σατανά του Διαβόλου.—1 Ιωάννου 5:19, ΚΔΤΚ.
8. Τι έκανε ο Αδάμ όταν τα πράγματα δεν πήγαν καλά για αυτόν;
8 Το να επιρρίπτουμε στον Ιεχωβά Θεό την ευθύνη για τις δυσκολίες που επιφέρουν πάνω μας τα δικά μας λάθη είναι άσοφο και επικίνδυνο. Αυτός ο τρόπος ενεργείας μπορεί να μας στοιχίσει ακόμα και την ίδια μας τη ζωή. Ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, θα έπρεπε να είχε αποδώσει στον Θεό την τιμή για όλα τα καλά πράγματα που είχε λάβει. Ναι, ο Αδάμ θα έπρεπε να είναι βαθύτατα ευγνώμων στον Ιεχωβά για τη ζωή αυτή καθαυτή και για τις ευλογίες που απολάμβανε σε ένα παραδεισένιο σπίτι, τον κήπο της Εδέμ. (Γένεσις 2:7-9) Τι έκανε ο Αδάμ όταν τα πράγματα δεν πήγαν καλά εξαιτίας τού ότι παρήκουσε στον Ιεχωβά και έφαγε τον απαγορευμένο καρπό; Ο Αδάμ παραπονέθηκε στον Θεό: «Η γυνή την οποίαν έδωκας να ήναι μετ’ εμού, αυτή μοι έδωκεν από του δένδρου, και έφαγον». (Γένεσις 2:15-17· 3:1-12) Ασφαλώς, δεν θα πρέπει να επιρρίπτουμε την ευθύνη στον Ιεχωβά, όπως έκανε ο Αδάμ.
9. (α) Αν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες εξαιτίας των άσοφων πράξεών μας, από τι μπορούμε να αντλήσουμε παρηγοριά; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Παροιμίαι 19:3, τι κάνουν μερικοί όταν οι ίδιοι επιφέρουν δυσκολίες πάνω τους;
9 Αν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες επειδή οι πράξεις μας είναι άσοφες, μπορούμε να αντλήσουμε παρηγοριά από τη σκέψη ότι ο Ιεχωβά κατανοεί τις αδυναμίες μας καλύτερα από όσο εμείς και ότι θα μας απελευθερώσει από τη δύσκολη θέση αν του αποδίδουμε αποκλειστική αφοσίωση. Θα πρέπει να εκτιμούμε τη θεϊκή βοήθεια που λαβαίνουμε, και ποτέ να μην επιρρίπτουμε στον Θεό την ευθύνη για τις δυσχέρειες και τις δυσκολίες που επιφέρουμε πάνω μας. Σε σχέση με αυτό, μια σοφή παροιμία δηλώνει: ‘Η αφροσύνη του ανθρώπου διαστρέφει την οδόν αυτού· και η καρδία αυτού αγανακτεί κατά του Ιεχωβά’. (Παροιμίαι 19:3) Μια άλλη απόδοση λέει τα εξής: «Μερικοί άνθρωποι καταστρέφουν τον εαυτό τους με τις δικές τους ανόητες πράξεις και κατόπιν επιρρίπτουν την ευθύνη στον ΚΥΡΙΟ». (Σημερινή Αγγλική Μετάφραση [Today’s English Version]) Και μια άλλη μετάφραση αναφέρει τα εξής: «Η άγνοια του ανθρώπου προκαλεί σύγχυση στις υποθέσεις του και εκείνος καταφέρεται εναντίον του Ιεχωβά».—Μπάινγκτον (Byington).
10. Πώς ‘διέστρεψε’ η ανοησία του Αδάμ την ‘οδό του’;
10 Σε αρμονία με την αρχή αυτής της παροιμίας, ο Αδάμ ενήργησε ιδιοτελώς και ο ανόητος τρόπος σκέψης του ‘διέστρεψε την οδό του’. Η καρδιά του απομακρύνθηκε από τον Ιεχωβά Θεό, και αυτός ακολούθησε τη δική του ιδιοτελή, ανεξάρτητη πορεία. Ο Αδάμ έγινε τόσο αχάριστος ώστε επέρριψε την ευθύνη στον Δημιουργό του, και έτσι έκανε τον εαυτό του εχθρό του Υπέρτατου! Η αμαρτία του Αδάμ οδήγησε τον εαυτό του και την οικογένειά του στην καταστροφή. Τι προειδοποίηση μας δίνει αυτό! Όσοι έχουν την τάση να επιρρίπτουν στον Ιεχωβά την ευθύνη για τις ανεπιθύμητες καταστάσεις θα μπορούσαν κάλλιστα να ρωτήσουν τον εαυτό τους: Αποδίδω την τιμή στον Θεό για τα καλά πράγματα που απολαμβάνω; Είμαι ευγνώμων για το γεγονός ότι βρίσκομαι στη ζωή ως ένα από τα πλάσματά του; Μήπως τα δικά μου σφάλματα έχουν επιφέρει δυσκολίες πάνω μου; Αξίζω την εύνοια ή τη βοήθεια του Ιεχωβά επειδή ακολουθώ την καθοδηγία του, όπως αυτή εκτίθεται στον εμπνευσμένο Λόγο του, την Αγία Γραφή;
Υπάρχει Κίνδυνος Ακόμα και για τους Δούλους του Θεού
11. Σε σχέση με τον Θεό, για ποιο πράγμα ήταν ένοχοι οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες του πρώτου αιώνα;
11 Οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες του πρώτου αιώνα Κ.Χ. ισχυρίζονταν ότι υπηρετούσαν τον Θεό αλλά παραμελούσαν το λόγο της αλήθειας του και στηρίζονταν στη δική τους κατανόηση. (Ματθαίος 15:8, 9) Επειδή ο Ιησούς Χριστός εξέθετε τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης τους, εκείνοι τον θανάτωσαν. Αργότερα, εκδήλωσαν μεγάλη οργή εναντίον των μαθητών του. (Πράξεις 7:54-60) Τόσο ‘διεστραμμένη ήταν η οδός’ αυτών των ανθρώπων, ώστε στην πραγματικότητα οργίστηκαν εναντίον του ίδιου του Ιεχωβά.—Παράβαλε Πράξεις 5:34, 38, 39.
12. Ποιο παράδειγμα δείχνει ότι ακόμα και μερικά άτομα που είναι συνταυτισμένα με τη Χριστιανική εκκλησία προσπαθούν να επιρρίψουν στον Ιεχωβά την ευθύνη για τις δυσκολίες τους;
12 Ακόμα και μερικά άτομα στη Χριστιανική εκκλησία έχουν αναπτύξει επικίνδυνο τρόπο σκέψης, προσπαθώντας να επιρρίψουν στον Θεό την ευθύνη για τις δυσκολίες τις οποίες έχουν αντιμετωπίσει. Για παράδειγμα, οι διορισμένοι πρεσβύτεροι σε κάποια εκκλησία θεώρησαν αναγκαίο να συμβουλέψουν μια νεαρή παντρεμένη γυναίκα με καλοσύνη αλλά και σταθερότητα από την Αγία Γραφή να μη συναναστρέφεται κάποιον κοσμικό άντρα. Στη διάρκεια μιας συζήτησης, εκείνη επέρριψε στον Θεό την ευθύνη για το ότι δεν τη βοηθούσε να αντισταθεί στον πειρασμό που επέφερε πάνω της η συνεχιζόμενη συναναστροφή με αυτόν τον άντρα. Μάλιστα είπε ότι ήταν έξω φρενών με τον Θεό! Οι λογικές Γραφικές συζητήσεις και οι επανειλημμένες προσπάθειες που έγιναν για να βοηθηθεί δεν είχαν αποτέλεσμα, και αργότερα η ανήθικη πορεία οδήγησε στην αποβολή της από τη Χριστιανική εκκλησία.
13. Γιατί πρέπει να αποφεύγουμε μια στάση που χαρακτηρίζεται από παράπονα;
13 Αν ένα άτομο έχει πνεύμα παραπόνων, αυτό μπορεί να το οδηγήσει στο να επιρρίπτει ευθύνες στον Ιεχωβά. ‘Ασεβείς άνθρωποι’ που είχαν εισχωρήσει στην εκκλησία του πρώτου αιώνα είχαν αυτού του είδους το κακό πνεύμα το οποίο συνοδευόταν από άλλες μορφές πνευματικά διεφθαρμένου τρόπου σκέψης. Όπως είπε ο μαθητής Ιούδας, εκείνοι οι άνθρωποι ‘μετέτρεπαν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού μας σε δικαιολογία για χαλαρή διαγωγή και αποδείχτηκαν ψευδείς στον μόνο Ιδιοκτήτη και Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό’. Ο Ιούδας δήλωσε επίσης: «Ούτοι είναι γογγυσταί, μεμψίμοιροι». (Ιούδα 3, 16· Ιούδα 4, ΜΝΚ) Οι όσιοι δούλοι του Ιεχωβά προσεύχονται σοφά ζητώντας να έχουν ένα γεμάτο εκτίμηση πνεύμα, όχι μια στάση που χαρακτηρίζεται από παράπονα, η οποία θα μπορούσε τελικά να τους κάνει να πικραθούν μέχρι του σημείου να χάσουν την πίστη στον Θεό και να θέσουν σε κίνδυνο τη σχέση που έχουν με αυτόν.
14. Πώς θα μπορούσε να αντιδράσει κάποιος αν τον πρόσβαλε ένας συγχριστιανός, αλλά γιατί δεν θα ήταν αυτή η κατάλληλη πορεία;
14 Μπορεί να πιστεύετε ότι αυτό δεν θα συνέβαινε σε εσάς. Ωστόσο, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά είτε από δικά μας λάθη είτε από λάθη άλλων, αυτό μπορεί τελικά να μας κάνει να επιρρίψουμε την ευθύνη στον Θεό. Λόγου χάρη, ένα άτομο μπορεί να προσβληθεί από τα λόγια ή τις πράξεις ενός ομοπίστου. Το προσβεβλημένο άτομο—το οποίο ίσως έχει υπηρετήσει όσια τον Ιεχωβά επί πολλά χρόνια—μπορεί τότε να πει: ‘Αν αυτό το άτομο βρίσκεται στην εκκλησία, εγώ δεν θα παρακολουθώ τις συναθροίσεις’. Ένα άτομο μπορεί να αναστατωθεί τόσο πολύ, ώστε να λέει στην καρδιά του: ‘Αν συνεχίσουν να γίνονται τέτοια πράγματα, εγώ δεν θέλω να αποτελώ μέρος της εκκλησίας’. Αλλά θα πρέπει να έχει ένας Χριστιανός αυτή τη στάση; Αν προσβληθεί από κάποιον άλλον ατελή άνθρωπο, γιατί να τα βάλει με ολόκληρη την εκκλησία των ατόμων που είναι αποδεκτά από τον Θεό και τα οποία τον υπηρετούν όσια; Γιατί θα πρέπει ένα άτομο που έχει αφιερωθεί στον Ιεχωβά να σταματήσει να κάνει το θεϊκό θέλημα και έτσι να τα βάλει με τον Θεό; Είναι σοφό να αφήσει κάποιος ένα άτομο ή κάποιες περιστάσεις να καταστρέψουν την καλή σχέση που έχει με τον Ιεχωβά; Ασφαλώς θα αποτελούσε ανοησία και αμαρτία το να σταματήσει κάποιος να λατρεύει τον Ιεχωβά Θεό για οποιονδήποτε λόγο.—Ιακώβου 4:17.
15, 16. Για ποιο πράγμα ήταν ένοχος ο Διοτρεφής, αλλά πώς συμπεριφέρθηκε ο Γάιος;
15 Φανταστείτε ότι ήσασταν στην ίδια εκκλησία με τον αγαπητό Χριστιανό Γάιο. Αυτός ‘έπραττε πιστό έργο’ καθώς έδειχνε φιλοξενία σε επισκέπτες συλλάτρεις του—οι οποίοι ωστόσο του ήταν άγνωστοι! Αλλά, από ό,τι φαίνεται, μέσα στην ίδια εκκλησία υπήρχε ένας υπερήφανος άντρας, ο Διοτρεφής. Αυτός δεν δεχόταν τίποτα με σεβασμό από τον Ιωάννη, έναν από τους αποστόλους του Ιησού Χριστού. Μάλιστα, ο Διοτρεφής φλυαρούσε εναντίον του Ιωάννη με πονηρά λόγια. Ο απόστολος είπε: «Μη αρκούμενος εις τούτους, ούτε αυτός [ο Διοτρεφής] δέχεται τους αδελφούς, αλλά και τους θέλοντας να δεχθώσιν εμποδίζει και από της εκκλησίας εκβάλλει».—3 Ιωάννου 1, 5-10.
16 Αν ο Ιωάννης πήγαινε στην εκκλησία, σκόπευε να υπενθυμίσει τι έκανε ο Διοτρεφής. Στο μεταξύ, πώς αντέδρασαν ο Γάιος και οι άλλοι φιλόξενοι Χριστιανοί σε εκείνη την εκκλησία; Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη στην Αγία Γραφή ότι κάποιος από αυτούς είπε: ‘Για όσο διάστημα θα είναι ο Διοτρεφής στην εκκλησία, εγώ δεν θέλω να αποτελώ μέρος της. Δεν πρόκειται να με δείτε στις συναθροίσεις’. Αναμφίβολα ο Γάιος και άλλα άτομα σαν και αυτόν στάθηκαν στερεοί. Δεν επέτρεψαν σε τίποτα να τους κάνει να σταματήσουν να εκτελούν το θεϊκό θέλημα, και σίγουρα δεν οργίστηκαν εναντίον του Ιεχωβά. Και βέβαια όχι, ούτε υπέκυψαν στις ύπουλες μεθοδείες του Σατανά του Διαβόλου, ο οποίος θα χαιρόταν αν δεν παρέμεναν πιστοί στον Ιεχωβά και αν είχαν επιρρίψει την ευθύνη στον Θεό.—Εφεσίους 6:10-18.
Ποτέ να μην Οργίζεστε Εναντίον του Ιεχωβά!
17. Πώς θα πρέπει να ενεργήσουμε αν κάποιο άτομο ή κάποιες περιστάσεις μάς προσβάλουν ή μας δυσαρεστήσουν;
17 Ακόμα και αν κάποιο άτομο ή κάποιες περιστάσεις μέσα στην εκκλησία δυσαρέστησαν ή πρόσβαλαν κάποιο δούλο του Θεού, το άτομο που δέχτηκε την προσβολή πραγματικά ‘θα διέστρεφε την οδό του’ αν σταματούσε να συναναστρέφεται με το λαό του Ιεχωβά. Ένα τέτοιο άτομο δεν θα χρησιμοποιούσε κατάλληλα τις ‘δυνάμεις αντίληψής’ του. (Εβραίους 5:14, ΜΝΚ) Επομένως, να είστε αποφασισμένοι να αντιμετωπίσετε κάθε αντιξοότητα ως τηρητές ακεραιότητας. Να παραμένετε όσιοι στον Ιεχωβά Θεό, στον Ιησού Χριστό και στη Χριστιανική εκκλησία. (Εβραίους 10:24, 25) Η αλήθεια που οδηγεί στην αιώνια ζωή δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού.
18. Μολονότι δεν κατανοούμε πάντοτε τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται ο Θεός, για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι σχετικά με τον Ιεχωβά Θεό;
18 Να θυμάστε, επίσης, ότι ο Ιεχωβά ποτέ δεν δοκιμάζει κάποιον με κακά πράγματα. (Ιακώβου 1:13) Ο Θεός, ο οποίος είναι η ίδια η προσωποποίηση της αγάπης, κάνει το καλό, ιδιαίτερα σε εκείνους που τον αγαπούν. (1 Ιωάννου 4:8) Αν και δεν κατανοούμε πάντοτε τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται ο Θεός, μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν θα σταματήσει ποτέ να κάνει το καλύτερο για τους δούλους του. Όπως είπε ο Πέτρος: «Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, δια να σας υψώση εν καιρώ, και πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών». (1 Πέτρου 5:6, 7) Ναι, ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται πραγματικά για το λαό του.—Ψαλμός 94:14.
19, 20. Πώς θα πρέπει να ενεργούμε ακόμα και όταν, μερικές φορές, μας καταθλίβουν οι δοκιμασίες μας;
19 Συνεπώς, μην επιτρέψετε σε τίποτα ή σε κανέναν να σας κάνει να προσκόψετε. Όπως είπε πολύ καλά ο ψαλμωδός: «Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον [του Ιεχωβά Θεού]· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα». (Ψαλμός 119:165) Όλοι μας αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες, και αυτές μπορεί να μας καταθλίβουν ή να μας αποθαρρύνουν κάπως από καιρό σε καιρό. Αλλά μην αφήνετε ποτέ να αναπτυχτεί πικρία στην καρδιά σας, ιδιαίτερα εναντίον του Ιεχωβά. (Παροιμίαι 4:23) Με τη βοήθειά του και με βάση την Αγία Γραφή, χειριστείτε τα προβλήματα που μπορείτε να λύσετε και υπομείνετε εκείνα που επιμένουν.—Ματθαίος 18:15-17· Εφεσίους 4:26, 27.
20 Ποτέ μην επιτρέψετε στα συναισθήματά σας να σας κάνουν να αντιδράσετε ανόητα και έτσι να ‘διαστρέψετε την οδό σας’. Να μιλάτε και να ενεργείτε με τρόπο που θα κάνει την καρδιά του Ιεχωβά να ευφραίνεται. (Παροιμίαι 27:11) Να επικαλείστε τον Ιεχωβά μέσω ένθερμης προσευχής, γνωρίζοντας ότι αυτός ενδιαφέρεται πραγματικά για εσάς ως δούλο του και ότι θα σας δώσει την κατανόηση που απαιτείται για να παραμείνετε στην οδό της ζωής μαζί με το λαό του. (Παροιμίαι 3:5, 6) Και πάνω από όλα, μην οργίζεστε εναντίον του Θεού. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, να θυμάστε πάντοτε ότι δεν πρέπει να επιρρίπτεται ευθύνη στον Ιεχωβά.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Ποιο λάθος έκανε ο Λωτ, αλλά πώς τον θεωρούσε ο Θεός;
◻ Πώς αισθανόταν ο Δαβίδ για τα λάθη και την αλαζονεία;
◻ Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, γιατί δεν θα πρέπει να επιρρίπτουμε στον Θεό την ευθύνη;
◻ Τι θα μας βοηθήσει να μην οργιζόμαστε εναντίον του Ιεχωβά;
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Όταν αποχωρίστηκε από τον Αβραάμ, ο Λωτ έκανε άστοχη εκλογή σε σχέση με τον τόπο της διαμονής του