ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Το ημερολόγιο είναι ένα μεθοδικό σύστημα με το οποίο ο χρόνος χωρίζεται σε έτη, μήνες, εβδομάδες και ημέρες. Πολύ πριν από τη δημιουργία του ανθρώπου, ο Θεός προμήθευσε τη βάση για τέτοιου είδους μέτρηση του χρόνου. Τα εδάφια Γένεση 1:14, 15 μας λένε ότι ένας από τους σκοπούς των “φωτοδοτών στο εκπέτασμα των ουρανών” είναι το να χρησιμεύουν για «εποχές και για ημέρες και έτη». Συνεπώς, η ηλιακή ημέρα, το ηλιακό έτος και ο σεληνιακός μήνας είναι φυσικές υποδιαιρέσεις του χρόνου, οι οποίες καθορίζονται αντίστοιχα από την ημερήσια περιστροφή της γης γύρω από τον άξονά της, από την ετήσια τροχιά της γύρω από τον ήλιο και από τις μηνιαίες φάσεις της σελήνης σε σχέση με τη γη και τον ήλιο. Η υποδιαίρεση του χρόνου σε εβδομάδες και της ημέρας σε ώρες, από την άλλη πλευρά, είναι αυθαίρετη.

Από τον πρώτο άνθρωπο τον Αδάμ και μετά, ο χρόνος υπολογίζεται με βάση τα έτη. Έτσι λοιπόν, ο Αδάμ ήταν “εκατόν τριάντα χρονών” όταν έγινε πατέρας του Σηθ.—Γε 5:3.

Επίσης, άρχισαν να χρησιμοποιούνται μηνιαίες υποδιαιρέσεις. Ήδη την εποχή του Κατακλυσμού βλέπουμε να υφίσταται η διαίρεση του χρόνου σε μήνες των 30 ημερών, δεδομένου ότι μια περίοδος 5 μηνών εξισώνεται με 150 ημέρες. (Γε 7:11, 24· 8:3, 4) Η ίδια αφήγηση δείχνει επίσης ότι ο Νώε διαιρούσε το έτος σε 12 μήνες.—Βλέπε ΕΤΟΣ.

Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα αναφέρεται η χρήση εφταήμερων περιόδων, οι οποίες μάλιστα ίσως χρησιμοποιούνταν συστηματικά από τις αρχές της ανθρώπινης ιστορίας. (Γε 7:4, 10· 8:10, 12) Δεν υπάρχει, ωστόσο, απόδειξη ότι ο άνθρωπος τηρούσε κάποιο θεϊκά επιβεβλημένο εβδομαδιαίο Σάββατο προτού δώσει ο Θεός στον Ισραήλ ρητές οδηγίες για αυτό το ζήτημα μετά την Έξοδό τους από την Αίγυπτο.—Βλέπε ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Στο παρελθόν οι άνθρωποι ανέπτυξαν διάφορα ημερολογιακά συστήματα και μερικά από αυτά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σήμερα. Τα πρώτα ημερολόγια ήταν κυρίως σεληνιακά, δηλαδή οι μήνες του έτους μετριούνταν με βάση πλήρεις κύκλους της σελήνης, όπως για παράδειγμα από τη μία νέα σελήνη μέχρι την επόμενη. Κατά μέσο όρο, ένας τέτοιος σεληνιακός κύκλος διαρκεί περίπου 29 ημέρες, 12 ώρες και 44 λεπτά. Οι μήνες συνήθως θεωρούνταν ότι περιλάμβαναν είτε 29 είτε 30 ημέρες, αλλά στο Βιβλικό υπόμνημα ο όρος «μήνας» σημαίνει γενικά 30 ημέρες.—Παράβαλε Δευ 21:13· 34:8· επίσης Απ 11:2, 3.

Ένα έτος αποτελούμενο από 12 σεληνιακούς μήνες είναι περίπου 11 ημέρες μικρότερο από ένα ηλιακό έτος με 365 ¹⁄₄ ημέρες. Εφόσον το ηλιακό έτος είναι αυτό που καθορίζει την εναλλαγή των εποχών, ήταν απαραίτητο να προσαρμοστεί το ημερολόγιο σύμφωνα με το ηλιακό έτος, και αυτό οδήγησε στη διαμόρφωση των λεγόμενων σεληνοηλιακών ετών—δηλαδή ετών στα οποία οι μήνες ήταν σεληνιακοί αλλά τα έτη ήταν ηλιακά. Αυτό επιτεύχθηκε με την εισαγωγή ορισμένων ημερών σε κάθε έτος ή ενός επιπρόσθετου μήνα σε συγκεκριμένα έτη, για να αντισταθμιστεί η μικρότερη διάρκεια των 12 σεληνιακών μηνών.

Εβραϊκό Ημερολόγιο. Οι Ισραηλίτες χρησιμοποιούσαν ένα τέτοιο σεληνοηλιακό ημερολόγιο. Αυτό είναι προφανές από το γεγονός ότι ο Ιεχωβά Θεός καθιέρωσε ως έναρξη του θρησκευτικού τους έτους το μήνα Αβίβ, την άνοιξη, και θέσπισε την τήρηση κάποιων γιορτών σε καθορισμένες ημερομηνίες, οι οποίες γιορτές είχαν σχέση με τις εποχές της συγκομιδής. Για να συμπίπτουν αυτές οι ημερομηνίες με τις περιόδους της εκάστοτε συγκομιδής, έπρεπε να υπάρχει μια ημερολογιακή διευθέτηση που θα συγχρονιζόταν με τις εποχές αντισταθμίζοντας τη διαφορά μεταξύ των σεληνιακών και των ηλιακών ετών.—Εξ 12:1-14· 23:15, 16· Λευ 23:4-16.

Η Γραφή δεν υποδεικνύει ποια μέθοδος χρησιμοποιούνταν αρχικά για να προσδιορίζεται το πότε θα έπρεπε να εισάγονται επιπρόσθετες ημέρες ή ένας επιπρόσθετος, ή αλλιώς εμβόλιμος, μήνας. Είναι λογικό, ωστόσο, να συμπεράνουμε ότι οδηγό αποτελούσε είτε η εαρινή είτε η φθινοπωρινή ισημερία, καθότι έδειχνε πότε καθυστερούσαν οι εποχές τόσο ώστε να απαιτείται ρύθμιση του ημερολογίου. Μολονότι δεν αναφέρεται συγκεκριμένα στη Γραφή, ο 13ος μήνας τον οποίο πρόσθεταν οι Ισραηλίτες για να επιτευχθεί αυτή η ρύθμιση ονομαζόταν, κατά τη μεταιχμαλωσιακή περίοδο, Βεαδάρ, δηλαδή δεύτερος Αδάρ.

Την πρώτη αναφορά για κάποια παγιωμένη ή τυποποιημένη μορφή Ιουδαϊκού ημερολογίου τη βρίσκουμε τον τέταρτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας (περ. 359 Κ.Χ.), όταν ο Χιλέλ Β΄ καθόρισε ότι τα δίσεκτα έτη των 13 μηνών θα έπρεπε να είναι το 3ο, το 6ο, το 8ο, το 11ο, το 14ο, το 17ο και το 19ο από κάθε 19 χρόνια. Ένας τέτοιος κύκλος 19 ετών ονομάζεται γενικά Μετώνιος κύκλος, από τον αρχαίο Έλληνα μαθηματικό Μέτωνα (5ος αιώνας Π.Κ.Χ.), μολονότι υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι οι Βαβυλώνιοι είχαν τελειοποιήσει έναν τέτοιον κύκλο πριν από αυτόν. (Βλέπε Βαβυλωνιακή Χρονολόγηση, 626 π.Χ.–75 μ.Χ. [Babylonian Chronology, 626 B.C.–A.D. 75], των Ρ. Α. Πάρκερ και Γ. Χ. Ντάμπερσταϊν, 1971, σ. 1, 3, 6.) Αυτός ο κύκλος λαβαίνει υπόψη ότι κάθε 19 χρόνια η νέα σελήνη και η πανσέληνος πέφτουν και πάλι τις ίδιες ημέρες του ηλιακού έτους.

Οι Ιουδαϊκοί μήνες διαρκούσαν από τη μία νέα σελήνη μέχρι την επόμενη. (Ησ 66:23) Γι’ αυτό, η εβραϊκή λέξη χόδες που αποδίδεται «μήνας» (Γε 7:11) ή «νέα σελήνη» (1Σα 20:27) συγγενεύει με τη λέξη χαδάς, που σημαίνει «νέος». Μια άλλη λέξη που χρησιμοποιείται για το μήνα, η λέξη γέραχ, αποδίδεται «σεληνιακός μήνας». (1Βα 6:38) Σε μεταγενέστερες περιόδους, χρησιμοποιούνταν σήματα φωτιάς ή αποστέλλονταν αγγελιοφόροι προκειμένου να ειδοποιηθεί ο κόσμος για την έναρξη του νέου μήνα.

Στη Γραφή οι μήνες συνήθως προσδιορίζονται με την απλή αναφορά του αριθμού που αντιστοιχεί στη σειρά τους μέσα στο έτος, από τον 1ο μέχρι το 12ο μήνα.^. (Ιη 4:19· Αρ 9:11· 2Χρ 15:10· Ιερ 52:6· Αρ 33:38· Ιεζ 8:1· Λευ 16:29· 1Βα 12:32· Εσδ 10:9· 2Βα 25:1· Δευ 1:3· Ιερ 52:31) Μόνο τέσσερις μήνες κατονομάζονται πριν από την εξορία στη Βαβυλώνα, συγκεκριμένα ο Αβίβ, ο πρώτος μήνας (Εξ 13:4), ο Ζιβ, ο δεύτερος (1Βα 6:37), ο Εθανίμ, ο έβδομος (1Βα 8:2), και ο Βουλ, ο όγδοος (1Βα 6:38). Οι σημασίες αυτών των ονομάτων σχετίζονται καθαρά με τις εποχές—μια επιπρόσθετη απόδειξη για την ύπαρξη σεληνοηλιακού έτους.—Βλέπε τους διάφορους μήνες ονομαστικά.

Στη μεταιχμαλωσιακή περίοδο οι Ισραηλίτες δανείστηκαν τα ονόματα των μηνών που χρησιμοποιούνταν στη Βαβυλώνα, μνημονεύονται δε εφτά από αυτούς: Νισάν, ο 1ος μήνας, που αντικατέστησε τον Αβίβ (Εσθ 3:7), Σιβάν, ο 3ος μήνας (Εσθ 8:9), Ελούλ, ο 6ος (Νε 6:15), Χισλέβ, ο 9ος (Ζαχ 7:1), Τεβέθ, ο 10ος (Εσθ 2:16), Σεβάτ, ο 11ος (Ζαχ 1:7), και Αδάρ, ο 12ος (Εσδ 6:15).

Τα μεταιχμαλωσιακά ονόματα των υπόλοιπων πέντε μηνών εμφανίζονται στο Ιουδαϊκό Ταλμούδ και σε άλλα συγγράμματα. Αυτοί είναι οι εξής: Ιγιάρ, ο 2ος μήνας, Ταμμούζ, ο 4ος, Αβ, ο 5ος, Τισρί, ο 7ος, και Εσβάν, ο 8ος. Ο 13ος μήνας, ο οποίος παρεμβαλλόταν περιοδικά, ονομαζόταν Βεαδάρ, δηλαδή δεύτερος Αδάρ.

Τελικά η διάρκεια των περισσότερων μηνών παγιώθηκε σε έναν συγκεκριμένο αριθμό ημερών. Οι μήνες Νισάν (Αβίβ), Σιβάν, Αβ, Τισρί (Εθανίμ) και Σεβάτ είχαν κανονικά από 30 ημέρες, ενώ οι μήνες Ιγιάρ (Ζιβ), Ταμμούζ, Ελούλ και Τεβέθ είχαν κανονικά από 29 ημέρες. Οι μήνες Εσβάν (Βουλ), Χισλέβ και Αδάρ, ωστόσο, μπορούσαν να έχουν είτε 29 είτε 30 ημέρες. Οι διακυμάνσεις σε αυτούς τους τελευταίους μήνες εξυπηρετούσαν στο να γίνονται οι αναγκαίες προσαρμογές στο σεληνιακό ημερολόγιο, αλλά επίσης χρησιμοποιούνταν για να αποφεύγεται το ενδεχόμενο να πέφτουν ορισμένες γιορτές σε ημέρες που θεωρούνταν απαγορευτικές από μεταγενέστερους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες.

Ενώ το θρησκευτικό έτος άρχιζε την άνοιξη με το μήνα Αβίβ (ή Νισάν) σύμφωνα με τη διαταγή του Θεού κατά την Έξοδο (Εξ 12:2· 13:4), το Γραφικό υπόμνημα υποδηλώνει ότι προγενέστερα οι Ισραηλίτες υπολόγιζαν το έτος από φθινόπωρο σε φθινόπωρο. Ο Θεός αναγνώρισε αυτή τη διευθέτηση, και έτσι στην ουσία προέκυψε ένα διπλό ημερολόγιο το οποίο χρησιμοποιούσε ο λαός Του, ένα θρησκευτικό και ένα πολιτικό, ή αλλιώς γεωργικό. (Εξ 23:16· 34:22· Λευ 23:34· Δευ 16:13) Στη μεταιχμαλωσιακή περίοδο, η 1η Τισρί, στο δεύτερο ήμισυ του έτους, σηματοδοτούσε την αρχή του πολιτικού έτους, ενώ η Ιουδαϊκή Πρωτοχρονιά, ή αλλιώς Ρος Χασανά (κεφαλή του έτους), γιορτάζεται ακόμη αυτή την ημερομηνία.

Το 1908 βρέθηκε στη Γεζέρ το μόνο αντικείμενο που μοιάζει κάπως με αρχαίο γραπτό εβραϊκό ημερολόγιο και πιστεύεται ότι χρονολογείται από το δέκατο αιώνα Π.Κ.Χ. Είναι γεωργικό ημερολόγιο και περιγράφει γεωργικές εργασίες αρχίζοντας από το φθινόπωρο. Εν συντομία, περιγράφει δύο μήνες αποθήκευσης, δύο μήνες σποράς και δύο μήνες ανοιξιάτικης ανάπτυξης, ακολουθούμενους από έναν μήνα για το μάζεμα του λιναριού, έναν για το θερισμό του κριθαριού και έναν για γενικό θερισμό, κατόπιν δύο μήνες για το κλάδεμα των αμπελιών και, τελικά, έναν μήνα για τους θερινούς καρπούς.—Λευ 26:5.

Το διάγραμμα που συνοδεύει αυτό το λήμμα δείχνει τους μήνες σε συνάρτηση τόσο με το θρησκευτικό όσο και με το πολιτικό ημερολόγιο, καθώς και την κατά προσέγγιση αντιστοιχία τους με τους μήνες του τωρινού ημερολογίου.

Οι συχνές αναφορές που κάνουν οι αφηγήσεις των Ευαγγελίων και το βιβλίο των Πράξεων στις διάφορες εποχές των γιορτών δείχνουν ότι το Ιουδαϊκό ημερολόγιο εξακολουθούσε να τηρείται από τους Ιουδαίους τον καιρό του Ιησού και των αποστόλων. Αυτές οι εποχές των γιορτών μάς βοηθούν να καθορίσουμε πώς συσχετίζονται χρονικά τα Γραφικά γεγονότα εκείνης της περιόδου.—Ματ 26:2· Μαρ 14:1· Λου 22:1· Ιωα 2:13, 23· 5:1· 6:4· 7:2, 37· 10:22· 11:55· Πρ 2:1· 12:3, 4· 20:6, 16· 27:9.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι Χριστιανοί δεν καθοδηγούνται από κανένα θρησκευτικό ή ιερό ημερολόγιο με συγκεκριμένες άγιες ημέρες ή γιορτές, πράγμα που δηλώνεται ξεκάθαρα από τον απόστολο Παύλο στα εδάφια Γαλάτες 4:9-11 και Κολοσσαείς 2:16, 17. Το μόνο γεγονός το οποίο απαιτείται να γιορτάζουν ετήσια, το Δείπνο του Κυρίου, κατά την ημέρα του Ιουδαϊκού Πάσχα, καθορίζεται από το σεληνιακό ημερολόγιο.—Ματ 26:2, 26-29· 1Κο 11:23-26· βλέπε ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

Ιουλιανό και Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Το έτος 46 Π.Κ.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας εξέδωσε ένα διάταγμα το οποίο άλλαζε το ρωμαϊκό ημερολόγιο από σεληνιακό σε ηλιακό. Αυτό το Ιουλιανό ημερολόγιο, που βασιζόταν στους υπολογισμούς του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη, είχε 12 μήνες αυθαίρετης διάρκειας και κανονικό έτος 365 ημερών που άρχιζε την 1η Ιανουαρίου. Εισήγαγε επίσης τη χρήση των δίσεκτων ετών με την προσθήκη μιας επιπλέον ημέρας κάθε τέσσερα χρόνια, για να αναπληρώσει το επιπλέον κλάσμα ημέρας το οποίο υπάρχει στο μήκος του τροπικού έτους, που είναι κατά τι λιγότερο από 365 ¹⁄4 ημέρες.

Το Ιουλιανό ημερολογιακό έτος ήταν στην πραγματικότητα μεγαλύτερο από το αληθές ηλιακό έτος κατά λίγο περισσότερο από 11 λεπτά και 14 δευτερόλεπτα. Συνεπώς, μέχρι το 16ο αιώνα είχε συσσωρευτεί μια διαφορά δέκα ολόκληρων ημερών. Το 1582 Κ.Χ., ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ εισήγαγε μια μικρή διόρθωση στο Ιουλιανό ημερολόγιο, μέσω της οποίας διατηρήθηκε το δίσεκτο έτος κάθε τέσσερα χρόνια αλλά με τη διαφορά ότι, από τα έτη που αντιστοιχούσαν σε εκατονταετίες, θεωρούνταν δίσεκτα μόνο όσα είχαν αριθμό διαιρούμενο διά του 400. Το 1582, διατάχθηκε με παπική βούλα να παραλειφθούν δέκα ημέρες εκείνο το έτος, και έτσι η ημέρα μετά την 4η Οκτωβρίου έγινε 15η Οκτωβρίου. Το Γρηγοριανό ημερολόγιο χρησιμοποιείται τώρα ευρέως στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Είναι η βάση για τις ιστορικές ημερομηνίες που χρησιμοποιούνται στις σελίδες αυτού του συγγράμματος.

Ενώ οι Χριστιανοί σήμερα χρησιμοποιούν κανονικά το ημερολόγιο που ισχύει στη χώρα όπου ζουν, γνωρίζουν ότι ο Θεός της αιωνιότητας, ο Ιεχωβά, έχει το δικό του ημερολόγιο γεγονότων το οποίο δεν ρυθμίζεται από ανθρώπινα συστήματα υπολογισμών. Όπως έγραψε ο προφήτης του ο Δανιήλ: «Αυτός αλλάζει χρόνους και καιρούς, απομακρύνει βασιλιάδες και εγκαθιστά βασιλιάδες, δίνει σοφία στους σοφούς και γνώση σε εκείνους που γνωρίζουν διάκριση. Αυτός αποκαλύπτει τα βαθιά πράγματα και τα κρυμμένα πράγματα, γνωρίζει αυτά που βρίσκονται στο σκοτάδι· και το φως κατοικεί με αυτόν». (Δα 2:21, 22) Συνεπώς, με τη θέση που κατέχει ως Παγκόσμιος Κυρίαρχος, βρίσκεται πολύ πιο πάνω από την περιστρεφόμενη γη μας, με την ημέρα και τη νύχτα της, τους σεληνιακούς της κύκλους και το ηλιακό της έτος. Ωστόσο, στο Λόγο του, την Αγία Γραφή, ο Θεός συσχετίζει για τη δική μας ωφέλεια τις πράξεις και τους σκοπούς του με τέτοιες μετρήσεις του χρόνου, επιτρέποντας έτσι στα επίγεια πλάσματά του να γνωρίζουν πού βρίσκονται σε σχέση με το δικό του μεγαλειώδες ημερολόγιο γεγονότων.—Βλέπε ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ.

[Πίνακας στη σελίδα 1094]

Οι Ημερολογιακοί Μήνες της Αγίας Γραφής

Οι Ιουδαϊκοί μήνες διαρκούσαν από τη μία νέα σελήνη μέχρι την επόμενη. (Ησ 66:23) Η εβραϊκή λέξη χόδες, «μήνας» (Γε 7:11), προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει «νέος», ενώ μια άλλη λέξη για το μήνα, η λέξη γέραχ, σημαίνει «σεληνιακός κύκλος».

ΜΗΝΕΣ (Θρησκευτικό)

ΜΗΝΕΣ (Πολιτικό)

ΚΑΙΡΟΣ

ΣΟΔΕΙΕΣ

1ος

7ος

Ο Ιορδάνης φουσκώνει από τις βροχές και το χιόνι που λιώνει

Συγκομιδή λιναριού. Αρχίζει ο θερισμός του κριθαριού

2ος

8ος

Αρχίζει η εποχή της ξηρασίας. Γενικά καθαρός ουρανός

Θερισμός κριθαριού. Θερισμός σιταριού στα πεδινά

3ος

9ος

Καλοκαιρινή ζέστη. Καθαρή ατμόσφαιρα

Θερισμός σιταριού. Πρώιμα σύκα. Μερικά μήλα

4ος

10ος

Η θερμοκρασία ανεβαίνει. Έντονη δροσιά κατά τόπους

Πρώτα σταφύλια. Το χορτάρι και οι πηγές ξεραίνονται

5ος

11ος

Η θερμοκρασία στο κατακόρυφο

Αρχίζει ο τρύγος των σταφυλιών

6ος

12ος

Η θερμοκρασία παραμένει υψηλή

Συγκομιδή χουρμάδων και καλοκαιρινών σύκων

7ος

1ος

Τέλος του καλοκαιριού. Αρχίζουν οι πρώιμες βροχές

Τελειώνει η συγκομιδή. Αρχίζει το όργωμα

8ος

2ος

Ελαφρές βροχοπτώσεις

Σπορά σιταριού και κριθαριού. Συγκομιδή ελιάς

9ος

3ος

Αυξάνονται οι βροχές. Παγωνιά. Χιόνια στα βουνά

Μεγαλώνει το χορτάρι

10ος

4ος

Το δριμύτερο κρύο. Βροχές. Χιόνια στα βουνά

Πρασινίζουν οι κάμποι. Μεγαλώνουν τα σιτηρά και τα λουλούδια

11ος

5ος

Το κρύο γίνεται ηπιότερο. Συνεχίζουν οι βροχές

Ανθίζουν οι αμυγδαλιές. Βλασταίνουν οι συκιές

12ος

6ος

Συχνές βροντές και χαλάζι

Ανθίζουν οι χαρουπιές. Συγκομιδή εσπεριδοειδών

13ος

—

Εισαγόταν ένας εμβόλιμος μήνας εφτά φορές κάθε 19 χρόνια, γενικά ως δεύτερος Αδάρ (Βεαδάρ)

[Διάγραμμα στη σελίδα 1095]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

 1ος ΝΙΣΑΝ (ΑΒΙΒ) Μάρτιος-Απρίλιος

14 Πάσχα

15-21 Άζυμοι Άρτοι

16 Προσφορά των πρώτων καρπών

Κριθάρι

 2ος ΙΓΙΑΡ (ΖΙΒ) Απρίλιος-Μάιος

14 Καθυστερημένος εορτασμός του Πάσχα (Αρ 9:10-13)

Σιτάρι

 3ος ΣΙΒΑΝ Μάιος-Ιούνιος

6 Γιορτή των Εβδομάδων (Πεντηκοστή)

Πρώιμα Σύκα

 4ος ΤΑΜΜΟΥΖ Ιούνιος-Ιούλιος

Πρώτα Σταφύλια

 5ος ΑΒ Ιούλιος-Αύγουστος

Καλοκαιρινά Φρούτα

 6ος ΕΛΟΥΛ Αύγουστος-Σεπτέμβριος

Χουρμάδες, Σταφύλια, Σύκα

 7ος ΤΙΣΡΙ (ΕΘΑΝΙΜ) Σεπτέμβριος-Οκτώβριος

1 Σάλπισμα

10 Ημέρα της Εξιλέωσης

15-21 Γιορτή των Σκηνών ή της Συγκομιδής

22 Επίσημη σύναξη

Όργωμα

 8ος ΕΣΒΑΝ (ΒΟΥΛ) Οκτώβριος-Νοέμβριος

Ελιές

 9ος ΧΙΣΛΕΒ Νοέμβριος-Δεκέμβριος

25 Γιορτή της Αφιέρωσης

Τα Ποίμνια Παραχειμάζουν

10ος ΤΕΒΕΘ Δεκέμβριος-Ιανουάριος

Η Βλάστηση Αναπτύσσεται

11ος ΣΕΒΑΤ Ιανουάριος-Φεβρουάριος

Άνθη Αμυγδαλιάς

12ος ΑΔΑΡ Φεβρουάριος-Μάρτιος

14, 15 Πουρίμ

Εσπεριδοειδή

13ος ΒΕΑΔΑΡΜάρτιος