Πολίτες και Ξένοι, Είστε Ευπρόσδεκτοι στον Θεό!

«Έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης».—ΠΡΑΞΕΙΣ 17:26.

 1. Ποια άσχημη κατάσταση υπάρχει σε πολλά μέρη σήμερα ως προς την αποδοχή ανθρώπων από άλλους πολιτισμούς;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ στον τύπο δείχνουν ότι σε πολλές χώρες αυξάνει η ανησυχία όσον αφορά τους ξένους, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Εκατομμύρια άνθρωποι επιθυμούν απεγνωσμένα να φύγουν από περιοχές της Ασίας, της Αφρικής, της Ευρώπης και της Αμερικής. Ίσως να ψάχνουν να βρουν ανακούφιση από τη βασανιστική φτώχεια, από έναν εμφύλιο πόλεμο ή από κάποιο διωγμό. Είναι όμως ευπρόσδεκτοι αλλού; Το περιοδικό Τάιμ (Time) ανέφερε: «Καθώς το κράμα των εθνοτήτων της Ευρώπης αρχίζει να μεταβάλλεται, μερικές χώρες ανακαλύπτουν ότι δεν είναι τόσο ανεκτικές προς τους άλλους πολιτισμούς όσο νόμιζαν κάποτε ότι είναι». Σχετικά με τους 18.000.000 «ανεπιθύμητους» πρόσφυγες, το ίδιο περιοδικό είπε: «Η πρόκληση που παρουσιάζουν για τα σταθερά έθνη δεν πρόκειται να πάψει να υπάρχει».

 2, 3. (α) Ποια ενισχυτική διαβεβαίωση προσφέρει η Αγία Γραφή σε σχέση με το ζήτημα της αποδοχής; (β) Γιατί μπορούμε να ωφεληθούμε εξετάζοντας αυτά που παρουσιάζουν οι Γραφές όσον αφορά την πολιτεία του Θεού με διάφορους λαούς;

² Οτιδήποτε κι αν προκύψει σε σχέση μ’ αυτό, η Αγία Γραφή δείχνει πως άνθρωποι κάθε έθνους είναι ευπρόσδεκτοι στον Θεό—είτε κάποιο άτομο έχει την ιδιότητα του πολίτη ως αυτόχθων είτε είναι μετανάστης είτε είναι πρόσφυγας. (Πράξεις 10:34, 35) ‘Αλλά’, ίσως ρωτήσουν κάποιοι, ‘πώς μπορείτε να λέτε κάτι τέτοιο; Δεν διάλεξε ο Θεός μόνο τον αρχαίο Ισραήλ ως λαό του αποκλείοντας όλους τους άλλους;’

³ Ας δούμε, όμως, πώς πολιτεύτηκε ο Θεός με τους αρχαίους λαούς. Μπορούμε επίσης να εξετάσουμε ορισμένες προφητείες οι οποίες σχετίζονται με τα προνόμια που είναι διαθέσιμα για τους αληθινούς λάτρεις σήμερα. Η ανασκόπηση αυτής της προφητικής ύλης θα μπορέσει να φέρει στο φως μια πληρέστερη κατανόηση την οποία ίσως βρείτε πολύ ενθαρρυντική. Δίνει, επίσης, κάποια ένδειξη σχετικά με το πώς είναι πιθανό να πολιτευτεί ο Θεός με άτομα ‘από κάθε έθνος και φυλή και λαό και γλώσσα’ μετά τη μεγάλη θλίψη.—Αποκάλυψις 7:9, 14-17.

‘Όλα τα Έθνη θα Ευλογήσουν τον Εαυτό Τους’

 4. Πώς αναπτύχθηκε το πρόβλημα των εθνοτήτων, αλλά τι ενέργειες έκανε ο Θεός;

⁴ Μετά τον Κατακλυσμό, η άμεση οικογένεια του Νώε αποτελούσε ολόκληρη την ανθρωπότητα, και ήταν όλοι τους αληθινοί λάτρεις. Αλλά αυτή η ενότητα άλλαξε σύντομα. Πριν περάσει πολύς χρόνος, μερικοί άνθρωποι, περιφρονώντας το θέλημα του Θεού, άρχισαν να χτίζουν έναν πύργο. Αυτό οδήγησε στο να διασπαστεί το ανθρώπινο γένος σε γλωσσικές ομάδες οι οποίες διασκορπίστηκαν και έγιναν λαοί και έθνη. (Γένεσις 11:1-9) Ωστόσο, η αληθινή λατρεία συνεχίστηκε από τη γραμμή που οδήγησε στον Αβραάμ. Ο Θεός ευλόγησε τον πιστό Αβραάμ και υποσχέθηκε ότι το σπέρμα του θα γινόταν ένα μεγάλο έθνος. (Γένεσις 12:1-3) Εκείνο το έθνος ήταν ο αρχαίος Ισραήλ.

 5. Γιατί μπορούμε όλοι μας να ενθαρρυνθούμε από την πολιτεία του Θεού με τον Αβραάμ;

⁵ Ο Ιεχωβά, όμως, δεν απέκλεισε τους άλλους λαούς εκτός από τον Ισραήλ, επειδή ο σκοπός του επεκτάθηκε για να καλύψει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αυτό το βλέπουμε καθαρά από εκείνα τα οποία υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ: «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή [θα ευλογήσουν οπωσδήποτε τον εαυτό τους, ΜΝΚ] πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου». (Γένεσις 22:18) Επί αιώνες, όμως, ο Θεός πολιτευόταν μ’ έναν ειδικό τρόπο με τον Ισραήλ, δίνοντάς του έναν εθνικό κώδικα Νόμου, διευθετώντας να υπάρχουν ιερείς που θα πρόσφεραν θυσίες στο ναό Του και προμηθεύοντας τη Γη της Επαγγελίας στην οποία αυτό το έθνος θα κατοικούσε.

 6. Πώς επρόκειτο να ωφεληθούν όλοι από τις διευθετήσεις που έκανε ο Θεός με τον Ισραήλ;

⁶ Ο Νόμος τον οποίο έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ ήταν καλός για ανθρώπους απ’ όλα τα έθνη επειδή έκανε φανερή την ανθρώπινη αμαρτία, δείχνοντας την ανάγκη που υπήρχε για μια τέλεια θυσία η οποία θα κάλυπτε την ανθρώπινη αμαρτία μια για πάντα. (Γαλάτας 3:19, ΜΝΚ· Εβραίους 7:26-28· 9:9· 10:1-12) Ωστόσο, ποια διαβεβαίωση υπήρχε ότι το Σπέρμα του Αβραάμ—μέσω του οποίου όλα τα έθνη θα ευλογούσαν τον εαυτό τους—θα ερχόταν και θα είχε τα απαραίτητα προσόντα; Ο Νόμος του Ισραήλ βοήθησε κι εδώ επίσης. Απαγόρευε την επιμειξία με Χαναναίους, ένα λαό περιβόητο για τις ανήθικες συνήθειες και τελετουργίες του, όπως ήταν το έθιμο που είχαν να καίνε παιδιά ζωντανά. (Λευιτικόν 18:6-24· 20:2, 3· Δευτερονόμιον 12:29-31· 18:9-12) Ο Θεός όρισε ότι έπρεπε να αφανιστούν και αυτοί και οι συνήθειές τους. Αυτό θα γινόταν για το διαρκές όφελος όλων, περιλαμβανομένου και του πάροικου, καθώς θα βοηθούσε να μη διαφθαρεί η γραμμή του Σπέρματος.—Λευιτικόν 18:24-28· Δευτερονόμιον 7:1-5· 9:5· 20:15-18.

 7. Ποια ένδειξη υπήρχε από πολύ παλιά ότι οι ξένοι ήταν ευπρόσδεκτοι στον Θεό;

⁷ Ακόμα και ενόσω ο Νόμος ήταν σε ισχύ και ο Θεός θεωρούσε τον Ισραήλ ως ειδικό λαό, Αυτός έδειχνε έλεος σε μη Ισραηλίτες. Η προθυμία του να το κάνει αυτό είχε καταδειχτεί όταν ο Ισραήλ ελευθερώθηκε από τη δουλεία στην Αίγυπτο και κατευθυνόταν προς τη δική του γη. «Μετ’ αυτών συνανέβη και μέγα πλήθος σύμμικτον». (Έξοδος 12:38) Ο καθηγητής Κ. Φ. Κάιλ προσδιορίζει αυτούς τους ανθρώπους ως «ένα μελίσσι από ξένους . . . ένα κράμα, ή πλήθος ανθρώπων από διαφορετικά έθνη». (Λευιτικόν 24:10· Αριθμοί 11:4) Πιθανόν πολλοί απ’ αυτούς να ήταν Αιγύπτιοι οι οποίοι αποδέχτηκαν τον αληθινό Θεό.

Οι Ξένοι Είναι Ευπρόσδεκτοι

 8. Πώς βρήκαν οι Γαβαωνίτες μια θέση μέσα στο λαό του Θεού;

⁸ Καθώς ο Ισραήλ εκτελούσε την εντολή που τους είχε δώσει ο Θεός να απαλλάξουν τη Γη της Επαγγελίας από τα εξαχρειωμένα έθνη, προστάτεψε μια ομάδα ξένων, τους Γαβαωνίτες, οι οποίοι ζούσαν βόρεια της Ιερουσαλήμ. Αυτοί έστειλαν μεταμφιεσμένους πρέσβεις στον Ιησού του Ναυή για να συνάψουν ειρήνη, πράγμα που πέτυχαν. Όταν το τέχνασμά τους αποκαλύφτηκε, ο Ιησούς του Ναυή αποφάσισε ότι οι Γαβαωνίτες θα υπηρετούσαν ως ‘ξυλοκόποι και υδροφόροι εις την συναγωγήν και εις το θυσιαστήριον του Ιεχωβά’. (Ιησούς του Ναυή 9:3-27) Σήμερα, επίσης, πολλοί μετανάστες δέχονται ταπεινές θέσεις υπηρεσίας προκειμένου να γίνουν μέρος ενός καινούριου λαού.

 9. Με ποιον τρόπο είναι ενθαρρυντικό το παράδειγμα της Ραάβ και της οικογένειάς της όσον αφορά τους ξένους στον Ισραήλ;

⁹ Ίσως ενθαρρυνθείτε μαθαίνοντας ότι δεν ήταν ευπρόσδεκτες στον Θεό εκείνη την εποχή μόνο ομάδες ξένων· μεμονωμένα άτομα ήταν επίσης ευπρόσδεκτα. Σήμερα σε μερικά έθνη είναι ευπρόσδεκτοι μόνο μετανάστες που έχουν κάποια υψηλή κοινωνική θέση, πλούτο για να επενδύσουν ή έχουν λάβει ανώτερη εκπαίδευση. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Ιεχωβά, όπως βλέπουμε από ένα γεγονός που συνέβη ακριβώς πριν από το περιστατικό με τους Γαβαωνίτες. Αυτό περιλάμβανε μια Χαναναία που κάθε άλλο παρά υψηλή κοινωνική θέση κατείχε. Η Αγία Γραφή την αποκαλεί «η πόρνη Ραάβ». Λόγω της πίστης της στον αληθινό Θεό, αυτή και το σπιτικό της ελευθερώθηκαν όταν έπεσε η Ιεριχώ. Μολονότι η Ραάβ ήταν ξένη, οι Ισραηλίτες τη δέχτηκαν. Ήταν ένα πρότυπο πίστης που αξίζει να μιμηθούμε. (Εβραίους 11:30, 31, 39, 40· Ιησούς του Ναυή 2:1-21· 6:1-25) Μάλιστα, αυτή έγινε πρόγονος του Μεσσία.—Ματθαίος 1:5, 16.

10. Από τι εξαρτιόταν το αν θα γίνονταν δεκτοί οι ξένοι στον Ισραήλ;

¹⁰ Μη Ισραηλίτες γίνονταν δεκτοί στη Γη της Επαγγελίας σε συνάρτηση με την προσπάθειά τους να ευαρεστήσουν τον αληθινό Θεό. Στους Ισραηλίτες είχε ειπωθεί να μην έχουν συναναστροφή, ιδιαίτερα θρησκευτική, μ’ εκείνους που δεν υπηρετούσαν τον Ιεχωβά. (Ιησούς του Ναυή 23:6, 7, 12, 13· 1 Βασιλέων 11:1-8· Παροιμίαι 6:23-28) Ωστόσο, πολλοί μη Ισραηλίτες έποικοι τηρούσαν τους βασικούς νόμους. Άλλοι μάλιστα έγιναν περιτμημένοι προσήλυτοι και ήταν πλήρως ευπρόσδεκτοι στον Ιεχωβά ως μέλη της εκκλησίας του.—Λευιτικόν 20:2· 24:22· Αριθμοί 15:14-16· Πράξεις 8:27.a

11, 12. (α) Πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν οι Ισραηλίτες τους ξένους λάτρεις; (β) Γιατί ίσως χρειάζεται να βελτιωθούμε στον τρόπο με τον οποίο ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιεχωβά;

¹¹ Ο Θεός κατηύθυνε τους Ισραηλίτες να μιμούνται τη στάση του απέναντι στους ξένους λάτρεις: «Ο ξένος, ο παροικών με σας, θέλει είσθαι εις εσάς ως ο αυτόχθων, και θέλεις αγαπά αυτόν ως σεαυτόν· διότι ξένοι εστάθητε εν γη Αιγύπτου». (Λευιτικόν 19:33, 34· Δευτερονόμιον 1:16· 10:12-19) Αυτό παρέχει ένα μάθημα σ’ εμάς, αν και δεν είμαστε υπό το Νόμο. Είναι εύκολο να παρασυρθούμε σε προκαταλήψεις και εχθρότητα προς εκείνους που ανήκουν σε άλλη φυλή, έθνος ή πολιτισμό. Θα κάνουμε λοιπόν καλά να ρωτήσουμε: ‘Προσπαθώ να απαλλαγώ από τέτοιες προκαταλήψεις ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιεχωβά;’

¹² Οι Ισραηλίτες είχαν ορατή απόδειξη για το ότι άνθρωποι μπορούσαν να γίνουν ευπρόσδεκτοι στον Θεό. Ο Βασιλιάς Σολομών προσευχήθηκε: «Τον ξένον . . . , όστις δεν είναι εκ του λαού σου Ισραήλ, αλλ’ έρχεται από γης μακράς δια το όνομά σου, . . . όταν έλθη και προσευχηθή προς τον οίκον τούτον, συ επάκουσον εκ του ουρανού . . . δια να γνωρίσωσι πάντες οι λαοί της γης το όνομά σου, να σε φοβώνται».—1 Βασιλέων 8:41-43· 2 Χρονικών 6:32, 33.

13. Γιατί προνόησε ο Θεός να αλλάξει την πολιτεία του με τον Ισραήλ;

¹³ Ενόσω ο Ιεχωβά συνέχιζε να χρησιμοποιεί το έθνος Ισραήλ ως λαό του και έτσι προστάτευε τη γενεαλογική γραμμή του Μεσσία, ο Θεός προείπε σημαντικές αλλαγές. Νωρίτερα, όταν ο Ισραήλ συμφώνησε να είναι στη διαθήκη του Νόμου, ο Θεός έδωσε τη δυνατότητα να προέλθει απ’ αυτούς ένα «βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον». (Έξοδος 19:5, 6) Αλλά ο Ισραήλ έδειξε έλλειψη πίστης επί αιώνες. Έτσι ο Ιεχωβά προείπε ότι επρόκειτο να συνάψει μια νέα διαθήκη υπό την οποία εκείνοι που θα απάρτιζαν «τον οίκον Ισραήλ» θα λάβαιναν συγχώρηση για την ανομία και την αμαρτία τους. (Ιερεμίας 31:33, 34) Αυτή η νέα διαθήκη πρόσμενε τον Μεσσία, του οποίου η θυσία επρόκειτο πράγματι να καθαρίσει πολλούς από την αμαρτία.—Ησαΐας 53:5-7, 10-12.

Ισραηλίτες στον Ουρανό

14. Ποιον νέο «Ισραήλ» δέχτηκε ο Ιεχωβά, και πώς;

¹⁴ Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές μάς βοηθούν να καταλάβουμε πώς επιτεύχθηκαν όλα αυτά. Ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, ο θάνατος του οποίου εκπλήρωσε το Νόμο και έθεσε τη βάση για πλήρη συγχώρηση των αμαρτιών. Για να ωφεληθεί κάποιος απ’ αυτό δεν χρειαζόταν να είναι Ιουδαίος περιτμημένος στη σάρκα. Όχι. Ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι στη νέα διαθήκη «Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή η της καρδίας κατά πνεύμα, ουχί κατά γράμμα». (Ρωμαίους 2:28, 29· 7:6) Εκείνοι που έθεσαν πίστη στη θυσία του Ιησού έλαβαν συγχώρηση, και ο Θεός τούς επιδοκίμασε ως ‘Ιουδαίους κατά πνεύμα’, οι οποίοι και απαρτίζουν ένα πνευματικό έθνος που ονομάζεται «Ισραήλ του Θεού».—Γαλάτας 6:16.

15. Γιατί δεν είναι η σαρκική εθνικότητα παράγοντας για να γίνει κάποιος μέλος του πνευματικού Ισραήλ;

¹⁵ Ναι, το να γίνει κάποιος δεκτός στον πνευματικό Ισραήλ δεν εξαρτιόταν από μια ορισμένη εθνική προέλευση. Μερικοί, όπως λόγου χάρη οι απόστολοι του Ιησού, ήταν φυσικοί Ιουδαίοι. Άλλοι, σαν τον Ρωμαίο αξιωματικό του στρατού Κορνήλιο, ήταν απερίτμητοι Εθνικοί. (Πράξεις 10:34, 35, 44-48) Ο Παύλος σωστά είπε για τον πνευματικό Ισραήλ: «Δεν είναι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος [ξένος, ΜΝΚ], Σκύθης, δούλος, ελεύθερος». (Κολοσσαείς 3:11) Εκείνοι που χρίστηκαν από το πνεύμα του Θεού έγιναν «γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός».—1 Πέτρου 2:9· παράβαλε Έξοδος 19:5, 6.

16, 17. (α) Ποιος είναι ο ρόλος των πνευματικών Ισραηλιτών στο σκοπό του Θεού; (β) Γιατί είναι κατάλληλο να ασχοληθούμε μ’ εκείνους που δεν ανήκουν στον Ισραήλ του Θεού;

¹⁶ Τι μέλλον θα έχουν οι πνευματικοί Ισραηλίτες στο σκοπό του Θεού; Ο Ιησούς απάντησε: «Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ σας ηυδόκησε να σας δώση την βασιλείαν». (Λουκάς 12:32) Οι χρισμένοι, των οποίων «το πολίτευμα [η υπηκοότητα, ΜΝΚ] . . . είναι εν ουρανοίς», θα είναι συγκληρονόμοι με το Αρνί στη Βασιλική του διακυβέρνηση. (Φιλιππησίους 3:20· Ιωάννης 14:2, 3· Αποκάλυψις 5:9, 10) Η Αγία Γραφή δείχνει ότι αυτοί είναι ‘εσφραγισμένοι εκ των υιών Ισραήλ’ και «ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον». Αριθμούν 144.000. Ωστόσο, αφού ο Ιωάννης δίνει την αφήγηση σχετικά μ’ αυτόν τον αριθμό των σφραγισμένων, παρουσιάζει μια άλλη ομάδα—έναν ‘όχλο πολύ, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών’.—Αποκάλυψις 7:4, 9· 14:1-4.

¹⁷ Μερικοί μπορεί να αναρωτηθούν: ‘Τι θα γίνει με τα εκατομμύρια άτομα τα οποία δεν ανήκουν στον πνευματικό Ισραήλ, όπως είναι εκείνα που έχουν τη δυνατότητα να περάσουν μέσα από τη μεγάλη θλίψη ως αυτός ο «πολύς όχλος»; Ποιος είναι ο ρόλος τους σήμερα σε σχέση με τους λίγους που έχουν απομείνει από τον πνευματικό Ισραήλ;’b

Οι Ξένοι στις Προφητείες

18. Τι οδήγησε στην επιστροφή του Ισραήλ από την εξορία στη Βαβυλώνα;

¹⁸ Γυρίζοντας πίσω στον καιρό που ο Ισραήλ ήταν υπό τη διαθήκη του Νόμου αλλά δεν αποδείχτηκε πιστός σ’ αυτήν, βρίσκουμε ότι ο Θεός αποφάσισε να αφήσει τους Βαβυλωνίους να ερημώσουν τον Ισραήλ. Το 607 Π.Κ.Χ., ο Ισραήλ οδηγήθηκε στην αιχμαλωσία για 70 έτη. Κατόπιν ο Θεός εξαγόρασε το έθνος. Υπό την ηγεσία του Κυβερνήτη Ζοροβάβελ, ένα υπόλοιπο του φυσικού Ισραήλ επέστρεψαν στη χώρα τους. Μάλιστα, οι άρχοντες των Μήδων και των Περσών, οι οποίοι είχαν ανατρέψει τη Βαβυλώνα, βοήθησαν τους εξορίστους που επέστρεφαν δίνοντάς τους προμήθειες. Το βιβλίο του Ησαΐα είχε προείπει αυτές τις εξελίξεις. (Ησαΐας 1:1-9· 3:1-26· 14:1-5· 44:21-28· 47:1-4) Επίσης, ο Έσδρας μάς δίνει ιστορικές λεπτομέρειες γι’ αυτή την επιστροφή.—Έσδρας 1:1-11· 2:1, 2.

19. Σε σχέση με την επιστροφή του Ισραήλ, ποια προφητική ένδειξη υπήρχε ότι θα περιλαμβάνονταν και ξένοι;

¹⁹ Όμως, προλέγοντας την εξαγορά και την επιστροφή του λαού του Θεού, ο Ησαΐας είπε αυτή την εντυπωσιακή προφητεία: «Έθνη θέλουσιν ελθεί εις το φως σου και οι βασιλείς εις την λάμψιν της ανατολής σου». (Ησαΐας 59:20· 60:3) Αυτό περιλαμβάνει περισσότερα πράγματα από το ότι ξένοι ως άτομα ήταν ευπρόσδεκτοι, σύμφωνα με την προσευχή του Σολομώντα. Ο Ησαΐας μιλούσε για μια ασυνήθιστη αλλαγή κατάστασης. «Έθνη» θα υπηρετούσαν με τους ‘υιούς’ Ισραήλ: «Οι υιοί των αλλογενών [Ξένοι, ΜΝΚ] θέλουσιν ανοικοδομήσει τα τείχη σου, και οι βασιλείς αυτών θέλουσι σε υπηρετήσει· διότι εν τη οργή μου σε επάταξα, πλην δια την εύνοιάν μου σε ηλέησα».—Ησαΐας 60:10.

20, 21. (α) Ποιο παράλληλο της επιστροφής του Ισραήλ από την αιχμαλωσία βρίσκουμε στους σύγχρονους καιρούς; (β) Πώς προστέθηκαν από τότε κι έπειτα ‘υιοί και θυγατέρες’ στον πνευματικό Ισραήλ;

²⁰ Από πολλές απόψεις, το ότι ο Ισραήλ πήγε στην εξορία και επέστρεψε έχει ένα παράλληλο στους σύγχρονους καιρούς στον πνευματικό Ισραήλ. Πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το υπόλοιπο των χρισμένων Χριστιανών δεν ήταν πλήρως ευθυγραμμισμένο με το θέλημα του Θεού· ήταν ακόμα προσκολλημένοι σε ορισμένες απόψεις και συνήθειες που είχαν φέρει μαζί τους από τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Κατόπιν, στη διάρκεια της υστερίας που επικρατούσε τον καιρό του πολέμου και, εν μέρει, με την υποκίνηση του κλήρου, ηγετικά μέλη του υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ φυλακίστηκαν άδικα. Μετά τον πόλεμο, το 1919 Κ.Χ., αυτοί οι χρισμένοι, που βρίσκονταν κατά γράμμα στη φυλακή, ελευθερώθηκαν και απαλλάχτηκαν από τις κατηγορίες. Αυτό αποδείκνυε ότι ο λαός του Θεού ελευθερωνόταν από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας. Ο λαός του προχώρησε για να οικοδομήσει και να κατοικίσει έναν πνευματικό παράδεισο.—Ησαΐας 35:1-7· 65:13, 14.

²¹ Αυτό υποδείκνυε η περιγραφή του Ησαΐα: «Πάντες ούτοι συναθροίζονται, έρχονται προς σε· οι υιοί σου θέλουσιν ελθεί μακρόθεν και αι θυγατέρες σου θέλουσι τραφή εις τα πλευρά σου. Τότε θέλεις ιδεί και χαρή, και η καρδία σου θέλει εκπλαγή και πλατυνθή· διότι η αφθονία της θαλάσσης θέλει στραφή προς σε· αι δυνάμεις [οι πόροι, ΜΝΚ] των εθνών θέλουσιν ελθεί προς σε». (Ησαΐας 60:4, 5) Στις δεκαετίες που ακολούθησαν συνέχισαν να συγκεντρώνονται ‘υιοί και θυγατέρες’, καθώς χρίονταν με πνεύμα για να καταλάβουν τις τελικές θέσεις στον πνευματικό Ισραήλ.

22. Με ποια έννοια ‘ξένοι’ έχουν φτάσει στο σημείο να εργάζονται μαζί με τους πνευματικούς Ισραηλίτες;

²² Τι μπορούμε να πούμε σχετικά με τους ‘υιούς των αλλογενών [ξένους, ΜΝΚ] οι οποίοι θέλουσιν ανοικοδομήσει τα τείχη σου’; Κι αυτό έχει συμβεί στην εποχή μας. Καθώς η κλήση των 144.000 πλησίαζε στην ολοκλήρωσή της, ένα μεγάλο πλήθος απ’ όλα τα έθνη άρχιζε να συγκεντρώνεται για να αποδώσει λατρεία μαζί με τον πνευματικό Ισραήλ. Αυτά τα καινούρια άτομα έχουν τη βασισμένη στην Αγία Γραφή προσδοκία αιώνιας ζωής σε μια παραδεισένια γη. Αν και ο τελικός τόπος της πιστής τους υπηρεσίας θα είναι διαφορετικός, αυτοί ήταν ευτυχείς που μπορούσαν να βοηθούν το χρισμένο υπόλοιπο στο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας.—Ματθαίος 24:14.

23. Σε ποιο βαθμό έχουν βοηθήσει ‘ξένοι’ τους χρισμένους;

²³ Σήμερα, 4.000.000 και πλέον άτομα που είναι ‘ξένοι’, μαζί με το υπόλοιπο από εκείνους των οποίων «το πολίτευμα [η υπηκοότητα, ΜΝΚ] . . . είναι εν ουρανοίς», αποδεικνύουν την αφοσίωσή τους στον Ιεχωβά. Πολλοί απ’ αυτούς, άντρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, υπηρετούν στην ολοχρόνια διακονία ως σκαπανείς. Στις περισσότερες από τις 66.000 και πλέον εκκλησίες, αυτοί οι ‘ξένοι’ έχουν ευθύνες ως πρεσβύτεροι και διακονικοί υπηρέτες. Το υπόλοιπο χαίρεται γι’ αυτό, καθώς βλέπει την εκπλήρωση των λόγων του Ησαΐα: «Αλλογενείς θέλουσιν ίστασθαι και βόσκει τα ποίμνιά σας, και οι υιοί των αλλογενών [ξένοι, ΜΝΚ] θέλουσιν είσθαι οι γεωργοί σας και οι αμπελουργοί σας».—Ησαΐας 61:5.

24. Γιατί μπορούμε να ενθαρρυνθούμε από την πολιτεία του Θεού με τον Ισραήλ και με άλλους στο παρελθόν;

²⁴ Έτσι, σε όποιο έθνος της γης κι αν είστε πολίτης, μετανάστης ή πρόσφυγας, έχετε τη μεγαλειώδη ευκαιρία να γίνετε ένας πνευματικός ξένος τον οποίο ο Παντοδύναμος δέχεται ευπρόσδεκτα, από την καρδιά του. Το ότι σας δέχεται ευπρόσδεκτα περιλαμβάνει τη δυνατότητα να απολαύσετε προνόμια στην υπηρεσία του τόσο τώρα όσο και στο αιώνιο μέλλον.

[Υποσημειώσεις]

Το Προσέξατε Αυτό;

◻ Πώς έδωσε ο Θεός την ελπίδα ότι άνθρωποι απ’ όλα τα έθνη θα γίνονταν δεκτοί απ’ Αυτόν;

◻ Τι δείχνει ότι και λαοί εκτός από τον ειδικό λαό που είχε ο Θεός, τον Ισραήλ, μπορούσαν να Τον πλησιάσουν;

◻ Πώς έδειξε ο Θεός σε προφητείες ότι ξένοι θα έρχονταν να ενωθούν με τον Ισραήλ;

◻ Ποιο παράλληλο της επιστροφής του Ισραήλ από την εξορία στη Βαβυλώνα υπάρχει, και πώς έχουν περιληφθεί ‘ξένοι’ σ’ αυτό;

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ο Βασιλιάς Σολομών προσευχήθηκε για ξένους που θα έρχονταν να λατρέψουν τον Ιεχωβά