Αναφέρονται οι Βιβλικές Προφητείες στο Σύγχρονο Κράτος του Ισραήλ;

ΣΗΜΕΡΑ ο κόσμος παρακολουθεί με αγωνία τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Κάθε τόσο κυκλοφορούν ειδήσεις για πυραυλικές επιθέσεις, συγκρούσεις ανάμεσα σε ένοπλες εθνοφυλακές και τρομοκρατικές βομβιστικές ενέργειες. Προσθέστε σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα το υπαρκτό ενδεχόμενο χρήσης πυρηνικών όπλων. Καθόλου παράξενο που υπάρχει διάχυτη ανησυχία!

Ο κόσμος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και το Μάιο του 1948. Εκείνη την εποχή, πριν από 62 χρόνια, έληγε η βρετανική εντολή για διοίκηση της τότε αποκαλούμενης Παλαιστίνης, και αναμενόταν ότι θα ξεσπούσε πόλεμος. Το προηγούμενο έτος, τα Ηνωμένα Έθνη είχαν εγκρίνει τη σύσταση ανεξάρτητου εβραϊκού κράτους σε ένα τμήμα των υπό διοίκηση εδαφών. Τα γειτονικά αραβικά κράτη είχαν ορκιστεί να εμποδίσουν πάση θυσία τη δημιουργία αυτού του κράτους. «Η γραμμή της διχοτόμησης θα είναι απλώς μια γραμμή από φωτιά και αίμα», προειδοποιούσε ο Αραβικός Σύνδεσμος.

Ήταν Παρασκευή 14 Μαΐου 1948, τέσσερις το απόγευμα. Απέμεναν λίγες μόνο ώρες μέχρι την εκπνοή της βρετανικής εντολής. Στο Μουσείο του Τελ Αβίβ είχε συγκεντρωθεί, ύστερα από μυστική πρόσκληση, ένα μικρό πλήθος 350 ατόμων για μια πολυαναμενόμενη ανακοίνωση​—την επίσημη διακήρυξη της ίδρυσης του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ. Τα μέτρα ασφαλείας ήταν αυξημένα για την περίπτωση που οι πολυάριθμοι εχθροί του νεοσύστατου κράτους θα προσπαθούσαν να διακόψουν βίαια τη συνεδρίαση.

Ο Δαβίδ Μπεν-Γκουριόν, ο επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου του Ισραήλ, διάβασε τη Διακήρυξη της Ίδρυσης του Κράτους του Ισραήλ, η οποία έλεγε εν μέρει: «Εμείς, τα μέλη του Λαϊκού Συμβουλίου, ως εκπρόσωποι της εβραϊκής κοινότητας του Έρετς Ισραέλ [Γη του Ισραήλ] . . . στηριζόμενοι στο φυσικό και ιστορικό μας δικαίωμα και σύμφωνα με το Ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, διακηρύττουμε διά του παρόντος την ίδρυση εβραϊκού κράτους στο Έρετς Ισραέλ, το οποίο θα είναι γνωστό ως Κράτος του Ισραήλ».

Ορισμένοι Προτεστάντες πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ εκπλήρωσε μια Βιβλική προφητεία. Για παράδειγμα, στο βιβλίο Η Αντίστροφη Μέτρηση της Ιερουσαλήμ (Jerusalem Countdown), ο κληρικός Τζον Χάγκι δηλώνει: «Αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός είχε καταγραφεί από τον προφήτη Ησαΐα, ο οποίος είπε: “Θα γεννηθεί έθνος σε μια μέρα”. (Βλέπε Ησαΐας 66:8) . . . Εκείνη ήταν η μεγαλύτερη στιγμή, από προφητική άποψη, στην ιστορία του εικοστού αιώνα. Ήταν τρανταχτή απόδειξη προς όλους ότι ο Θεός του Ισραήλ ζει και βασιλεύει».

Ισχύει αυτή η δήλωση; Προέλεγε άραγε το εδάφιο Ησαΐας 66:8 την ίδρυση του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ; Αποτέλεσε όντως η 14η Μαΐου 1948 τη «μεγαλύτερη στιγμή, από προφητική άποψη, στην ιστορία του εικοστού αιώνα»; Αν το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ εξακολουθεί να είναι το εκλεκτό έθνος του Θεού, και αν εκείνος το χρησιμοποιεί για να εκπληρώνει Βιβλικές προφητείες, ασφαλώς αυτό θα ενδιέφερε τους απανταχού μελετητές της Γραφής.

Η προφητεία του Ησαΐα λέει: «Ποιος άκουσε κάτι τέτοιο; Ποιος είδε τέτοια πράγματα; Θα γεννηθεί γη με πόνους τοκετού σε μία ημέρα; Ή θα γεννηθεί έθνος μονομιάς; Διότι μόλις η Σιών άρχισε να έχει πόνους τοκετού, γέννησε τους γιους της». (Ησαΐας 66:8) Το εδάφιο προλέγει ξεκάθαρα την αιφνίδια γέννηση ενός ολόκληρου έθνους, σαν μέσα σε μία ημέρα. Αλλά ποιος θα προκαλούσε αυτή τη γέννηση; Το επόμενο εδάφιο μας δίνει ένα στοιχείο: «“Όσο για εμένα, θα προκαλέσω εγώ τη διάνοιξη και δεν θα προκαλέσω τη γέννηση;” λέει ο Ιεχωβά. “Ή μήπως προκαλώ εγώ γέννηση αλλά προκαλώ και κλείσιμο;” είπε ο Θεός σου». Ο Ιεχωβά Θεός διασαφηνίζει ότι η θεαματική γέννηση του έθνους θα ήταν δική του ενέργεια.

Το πολίτευμα του σύγχρονου Ισραήλ είναι δημοκρατία κοσμικού χαρακτήρα η οποία δεν αξιώνει επίσημα ότι στηρίζεται στον Θεό της Αγίας Γραφής. Αναγνώρισαν μήπως οι Ισραηλινοί το 1948 τον Ιεχωβά Θεό ως υπεύθυνο για τη διακήρυξη της ίδρυσης του κράτους τους; Όχι. Το πρωτότυπο κείμενο αυτής της διακήρυξης δεν ανέφερε πουθενά ούτε το όνομα του Θεού ούτε καν τη λέξη «Θεός». Το βιβλίο Μεγάλες Στιγμές της Εβραϊκής Ιστορίας (Great Moments in Jewish History) λέει σχετικά με το τελικό κείμενο: «Ακόμη και στη 1:00 Μ.Μ., ενόσω συνεδρίαζε το Εθνικό Συμβούλιο, τα μέλη του δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν για το πώς έπρεπε να διατυπωθεί η διακήρυξη της ίδρυσης του κράτους. . . . Οι θρησκευόμενοι Εβραίοι ήθελαν να γίνει αναφορά στον “Θεό του Ισραήλ”. Οι μη θρησκευόμενοι διαφώνησαν. Ως συμβιβαστική λύση, ο Μπεν-Γκουριόν αποφάσισε να χρησιμοποιηθεί η λέξη “Βράχος” αντί της λέξης “Θεός”».

Μέχρι σήμερα, το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ στηρίζει την αξίωσή του για κρατική υπόσταση σε ένα ψήφισμα του ΟΗΕ, καθώς και σε αυτό που το ίδιο αποκαλεί φυσικό και ιστορικό δικαίωμα του εβραϊκού λαού. Είναι άραγε λογικό να αναμένει κανείς ότι ο Θεός της Αγίας Γραφής θα εκτελούσε το μεγαλύτερο προφητικό θαύμα του 20ού αιώνα για λογαριασμό ενός λαού που αρνείται να του αποδώσει την τιμή για αυτό;

Ο κοσμικός χαρακτήρας του σύγχρονου Ισραήλ βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με την κατάσταση που επικρατούσε το 537 Π.Κ.Χ. Τότε, το έθνος του Ισραήλ πράγματι «αναγεννήθηκε», σαν μέσα σε μία ημέρα, μετά την ερήμωση και την καταστροφή του από τους Βαβυλωνίους 70 χρόνια νωρίτερα. Εκείνη την εποχή, το εδάφιο Ησαΐας 66:8 εκπληρώθηκε περίτρανα, καθώς ο Πέρσης κατακτητής της Βαβυλώνας, Κύρος ο Μέγας, διέταξε τον επαναπατρισμό των Ιουδαίων στη γη τους.​—Έσδρας 1:2.

Ο Βασιλιάς Κύρος της Περσίας αναγνώρισε ότι πίσω από αυτή την κίνηση, το 537 Π.Κ.Χ., βρισκόταν το χέρι του Ιεχωβά, εκείνοι δε που επαναπατρίστηκαν στην Ιερουσαλήμ είχαν ρητό τους σκοπό να αποκαταστήσουν τη λατρεία του Ιεχωβά Θεού και να ανοικοδομήσουν το ναό του. Το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ δεν έχει δηλώσει ποτέ επισήμως την επιθυμία ή την πρόθεσή του να κάνει κάτι τέτοιο.

Από το έτος 33 Κ.Χ., το σαρκικό έθνος του Ισραήλ δεν δικαιούται να αυτοαποκαλείται εκλεκτό έθνος του Θεού εφόσον απέρριψε τον Γιο του Ιεχωβά, τον Μεσσία. Ο ίδιος ο Μεσσίας εκφράστηκε ως εξής: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, αυτή που σκοτώνει τους προφήτες και λιθοβολεί τους απεσταλμένους σε αυτήν . . . Δείτε! Ο οίκος σας εγκαταλείπεται σε εσάς». (Ματθαίος 23:37, 38) Η δήλωση του Ιησού επαληθεύτηκε το 70 Κ.Χ., όταν οι ρωμαϊκές λεγεώνες κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ μαζί με το ναό και το ιερατείο της. Αλλά τι θα γινόταν με το σκοπό του Θεού​—το να έχει εκείνος «ειδική ιδιοκτησία . . . ανάμεσα από όλους τους άλλους λαούς, . . . βασιλεία ιερέων και άγιο έθνος»;​—Έξοδος 19:5, 6.

Ο απόστολος Πέτρος, σαρκικός Ιουδαίος και ο ίδιος, έδωσε την απάντηση σε μια επιστολή προς τους Χριστιανούς​—Εθνικούς και Ιουδαίους—γράφοντας: «Εσείς είστε “εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος, λαός για ειδική ιδιοκτησία” . . . διότι κάποτε δεν ήσασταν λαός, αλλά τώρα είστε λαός του Θεού· ήσασταν εκείνοι στους οποίους δεν είχε δειχτεί έλεος, αλλά τώρα είστε εκείνοι στους οποίους έχει δειχτεί έλεος».​—1 Πέτρου 2:7-10.

Επομένως, οι Χριστιανοί που έχουν επιλεχθεί μέσω του αγίου πνεύματος ανήκουν σε ένα πνευματικό έθνος. Το αν κάποιος είναι μέλος αυτού του έθνους δεν καθορίζεται από την καταγωγή του ή τον τόπο γέννησής του. Ο απόστολος Παύλος περιέγραψε το ζήτημα ως εξής: «Ούτε η περιτομή είναι τίποτα ούτε η μη περιτομή, αλλά μια νέα δημιουργία είναι κάτι. Και όλοι όσοι περπατήσουν εύτακτα σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα διαγωγής, σε αυτούς ας είναι ειρήνη και έλεος, ναι, στον Ισραήλ του Θεού».​—Γαλάτες 6:15, 16.

Το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ χορηγεί υπηκοότητα στον καθένα που είναι φυσικός Ιουδαίος ή έχει μεταστραφεί στον Ιουδαϊσμό. Σε αντίθεση με αυτό, η υπηκοότητα για τον «Ισραήλ του Θεού», όπως αποκαλείται στη Γραφή, δίνεται μόνο σε όσους είναι «υπάκουοι και ραντισμένοι με το αίμα του Ιησού Χριστού». (1 Πέτρου 1:1, 2) Αναφερόμενος σε αυτά τα μέλη του Ισραήλ του Θεού, με άλλα λόγια στους πνευματικούς Ιουδαίους, ο Παύλος έγραψε: «Ιουδαίος δεν είναι εκείνος που είναι εξωτερικά Ιουδαίος ούτε είναι περιτομή εκείνη που είναι εξωτερικά περιτομή, στη σάρκα. Αλλά Ιουδαίος είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος, και η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς μέσω πνεύματος, και όχι μέσω γραπτού κώδικα. Ο έπαινος αυτού του ατόμου έρχεται, όχι από ανθρώπους, αλλά από τον Θεό».​—Ρωμαίους 2:28, 29.

Αυτή η περικοπή μάς βοηθάει να καταλάβουμε ένα επίμαχο σχόλιο του Παύλου. Στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, εξήγησε ότι οι φυσικοί Ιουδαίοι που δεν είχαν γίνει πιστοί έμοιαζαν με τα κλαδιά ενός συμβολικού ελαιόδεντρου τα οποία κόπηκαν για να μπολιαστούν “άγρια κλαδιά”, δηλαδή Εθνικοί. (Ρωμαίους 11:17-21) Ολοκληρώνοντας αυτή την παραβολή, δηλώνει: «Νωθρότητα των αισθήσεων έχει επέλθει εν μέρει στον Ισραήλ μέχρι να μπει ο πλήρης αριθμός των εθνικών, και με αυτόν τον τρόπο όλος ο Ισραήλ θα σωθεί». (Ρωμαίους 11:25, 26) Μήπως ο Παύλος εννοούσε ότι κάποια στιγμή όλοι οι Ιουδαίοι θα μεταστρέφονταν στη Χριστιανοσύνη; Προφανώς δεν έχει λάβει χώρα τέτοια μεταστροφή.

Όταν ο Παύλος χρησιμοποίησε την έκφραση «όλος ο Ισραήλ», μιλούσε για όλο τον πνευματικό Ισραήλ​—τους Χριστιανούς που έχουν επιλεχθεί μέσω του αγίου πνεύματος. Εννοούσε ότι, αν και οι φυσικοί Ιουδαίοι δεν είχαν δεχτεί τον Μεσσία, αυτό δεν θα ανέτρεπε το σκοπό του Θεού​—το να έχει εκείνος ένα πνευματικό «ελαιόδεντρο» γεμάτο παραγωγικά κλαδιά. Αυτό εναρμονίζεται με μια παραβολή του Ιησού όπου ο ίδιος παρουσίασε τον εαυτό του ως κλήμα του οποίου τα μη παραγωγικά κλαδιά θα κόβονταν. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι το αληθινό κλήμα και ο Πατέρας μου είναι ο καλλιεργητής. Κάθε κλαδί σε εμένα που δεν κάνει καρπό το αφαιρεί, και το καθένα που κάνει καρπό το καθαρίζει για να κάνει περισσότερο καρπό».​—Ιωάννης 15:1, 2.

Η Γραφή δεν προείπε μεν την ίδρυση του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ, αλλά προείπε την ίδρυση του έθνους του πνευματικού Ισραήλ! Αν βρείτε ποιο είναι αυτό το πνευματικό έθνος σήμερα, και συνταχθείτε με αυτό, θα αποκομίσετε αιώνιες ευλογίες.​—Γένεση 22:15-18· Γαλάτες 3:8, 9.