«Οίκος Προσευχής για Όλα τα Έθνη»
«Δεν είναι γραμμένο: ‘Ο οίκος μου θα αποκαλείται οίκος προσευχής για όλα τα έθνη’;»—ΜΑΡΚΟΣ 11:17.
1. Τι είδους σχέση απολάμβαναν αρχικά με τον Θεό ο Αδάμ και η Εύα;
ΟΤΑΝ δημιουργήθηκαν ο Αδάμ και η Εύα, απολάμβαναν στενή σχέση με τον ουράνιο Πατέρα τους. Ο Ιεχωβά Θεός επικοινωνούσε μαζί τους και τους περιέγραψε τον υπέροχο σκοπό που είχε για την ανθρώπινη φυλή. Ασφαλώς, πολλές φορές ξεχείλιζαν σε αίνους προς τον Ιεχωβά για τα μεγαλειώδη δημιουργικά του έργα. Αν ο Αδάμ και η Εύα χρειάζονταν καθοδηγία καθώς συλλογίζονταν το ρόλο που θα είχαν ως μελλοντικός πατέρας και μητέρα της ανθρώπινης οικογένειας, μπορούσαν να πλησιάσουν τον Θεό από οποιοδήποτε μέρος μέσα στο Παραδεισένιο σπίτι τους. Δεν χρειάζονταν τις υπηρεσίες ενός ιερέα σε κάποιο ναό.—Γένεσις 1:28.
2. Ποια αλλαγή έλαβε χώρα όταν ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν;
2 Η κατάσταση άλλαξε όταν ένας στασιαστικός άγγελος παραπλάνησε την Εύα κάνοντάς την να πιστέψει ότι θα βελτιωνόταν η κατάστασή της στη ζωή αν απέρριπτε την κυριαρχία του Ιεχωβά, λέγοντάς της ότι θα γινόταν ‘σαν τον Θεό’. Έτσι, η Εύα έφαγε από το δέντρο του οποίου τον καρπό ο Θεός τούς είχε απαγορεύσει να φάνε. Κατόπιν ο Σατανάς χρησιμοποίησε την Εύα για να βάλει σε πειρασμό το σύζυγό της. Το τραγικό είναι ότι ο Αδάμ άκουσε την αμαρτωλή γυναίκα του, δείχνοντας ότι θεωρούσε τη σχέση του μαζί της πιο πολύτιμη από τη σχέση του με τον Θεό. (Γένεσις 3:4-7, ΜΝΚ) Ουσιαστικά, ο Αδάμ και η Εύα διάλεξαν τον Σατανά για θεό τους.—Παράβαλε 2 Κορινθίους 4:4.
3. Ποια ήταν τα άσχημα αποτελέσματα του στασιασμού του Αδάμ και της Εύας;
3 Ενεργώντας έτσι, το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι δεν έχασε μόνο την πολύτιμη σχέση του με τον Θεό αλλά και την προοπτική της αιώνιας ζωής σε έναν επίγειο παράδεισο. (Γένεσις 2:16, 17) Τα αμαρτωλά τους σώματα τελικά κατέρρευσαν μέχρι που πέθαναν. Οι απόγονοί τους κληρονόμησαν την αμαρτωλή τους κατάσταση. «Έτσι», εξηγεί η Αγία Γραφή, «ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους».—Ρωμαίους 5:12.
4. Ποια ελπίδα πρόσφερε ο Θεός στην αμαρτωλή ανθρωπότητα;
4 Χρειαζόταν κάτι για να συμφιλιωθεί η αμαρτωλή ανθρωπότητα με τον άγιο Δημιουργό της. Καθώς καταδίκαζε τον Αδάμ και την Εύα, ο Θεός έδωσε ελπίδα στους μελλοντικούς τους απογόνους υποσχόμενος ένα ‘σπέρμα’ το οποίο θα έσωζε την ανθρωπότητα από τις συνέπειες του στασιασμού του Σατανά. (Γένεσις 3:15) Αργότερα, ο Θεός αποκάλυψε ότι το Σπέρμα της ευλογίας θα ερχόταν μέσω του Αβραάμ. (Γένεσις 22:18) Με αυτόν το στοργικό σκοπό υπόψη, ο Θεός επέλεξε τους απογόνους του Αβραάμ, τους Ισραηλίτες, για να γίνουν το εκλεκτό του έθνος.
5. Γιατί θα πρέπει να ενδιαφερόμαστε για τις λεπτομέρειες της διαθήκης του Νόμου που έκανε ο Θεός με τον Ισραήλ;
5 Το 1513 Π.Κ.Χ., οι Ισραηλίτες εισήλθαν σε σχέση διαθήκης με τον Θεό και συμφώνησαν να υπακούν στους νόμους του. Εκείνη η διαθήκη του Νόμου θα πρέπει να ενδιαφέρει πολύ όλους όσους θέλουν να λατρεύουν τον Θεό σήμερα, διότι έστρεφε την προσοχή στο υποσχεμένο Σπέρμα. Ο Παύλος είπε ότι περιείχε «σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων». (Εβραίους 10:1) Όταν ο Παύλος έκανε αυτή τη δήλωση, εξέταζε την υπηρεσία των ιερέων του Ισραήλ στη σκηνή του μαρτυρίου, δηλαδή σε μια κινητή σκηνή λατρείας. Αυτή αποκαλούνταν ‘ο ναός του Ιεχωβά’ ή ‘ο οίκος του Ιεχωβά’. (1 Σαμουήλ 1:9, 24) Αν εξετάσουμε την ιερή υπηρεσία που προσφερόταν στον επίγειο οίκο του Ιεχωβά, μπορούμε να εκτιμήσουμε πληρέστερα τη γεμάτη έλεος διευθέτηση με την οποία μπορούν σήμερα αμαρτωλοί άνθρωποι να συμφιλιωθούν με τον Θεό.
Τα Άγια των Αγίων
6. Τι βρισκόταν στα Άγια των Αγίων, και πώς αντιπροσωπευόταν η παρουσία του Θεού εκεί;
6 «Ο Ύψιστος δεν κατοικεί σε οίκους φτιαγμένους από χέρια», δηλώνει η Αγία Γραφή. (Πράξεις 7:48) Εντούτοις, η παρουσία του Θεού στον επίγειο οίκο του αντιπροσωπευόταν από ένα σύννεφο μέσα στο εσώτατο διαμέρισμα, το οποίο αποκαλούνταν τα Άγια των Αγίων. (Λευιτικόν 16:2) Προφανώς, αυτό το σύννεφο ακτινοβολούσε λαμπρότητα, φωτίζοντας τα Άγια των Αγίων. Βρισκόταν πάνω από ένα ιερό κιβώτιο που αποκαλούνταν ‘η κιβωτός του μαρτυρίου’, και το οποίο περιείχε τις λίθινες πλάκες όπου ήταν χαραγμένες μερικές από τις εντολές που έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ. Πάνω στο κάλυμμα της Κιβωτού υπήρχαν δύο χρυσά χερουβείμ με απλωμένες τις φτερούγες, τα οποία απεικόνιζαν πνευματικά πλάσματα με υψηλή θέση στην ουράνια οργάνωση του Θεού. Το θαυματουργικό σύννεφο φωτός βρισκόταν πάνω από το κάλυμμα και ανάμεσα στα χερουβείμ. (Έξοδος 25:22) Αυτό εξεικόνιζε το γεγονός ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ενθρονισμένος σε ένα ουράνιο άρμα που το στηρίζουν ζωντανά χερουβείμ. (1 Χρονικών 28:18) Εξηγεί το λόγο για τον οποίο προσευχήθηκε ο Βασιλιάς Εζεκίας: ‘Ιεχωβά των δυνάμεων, Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ’.—Ησαΐας 37:16.
Τα Άγια
7. Ποια αντικείμενα υπήρχαν στα Άγια;
7 Το δεύτερο διαμέρισμα της σκηνής του μαρτυρίου αποκαλούνταν τα Άγια. Μέσα σε αυτό το τμήμα, στα αριστερά της εισόδου βρισκόταν ένας ωραίος επτάφωτος λυχνοστάτης, και στα δεξιά ήταν ένα τραπέζι με τα ψωμιά της παρουσίασης. Ακριβώς απέναντι βρισκόταν ένα θυσιαστήριο από το οποίο υψωνόταν άρωμα καιόμενου θυμιάματος. Ήταν τοποθετημένο μπροστά από μια κουρτίνα που χώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων.
8. Ποια καθήκοντα εκτελούσαν τακτικά οι ιερείς στα Άγια;
8 Κάθε πρωί και κάθε βράδυ, ένας ιερέας έπρεπε να μπει στη σκηνή του μαρτυρίου και να κάψει θυμίαμα στο θυσιαστήριο του θυμιάματος. (Έξοδος 30:7, 8) Το πρωί, ενώ καιγόταν το θυμίαμα, έπρεπε να ξαναγεμίσουν με λάδι τα εφτά λυχνάρια που βρίσκονταν πάνω στο χρυσό λυχνοστάτη. Το βράδυ, τα λυχνάρια ήταν αναμμένα για να φωτίζουν τα Άγια. Κάθε Σάββατο, ένας ιερέας έπρεπε να τοποθετήσει 12 φρέσκα ψωμιά στο τραπέζι με τα ψωμιά της παρουσίασης.—Λευιτικόν 24:4-8.
Η Αυλή
9. Για ποιο σκοπό υπήρχε η λεκάνη με το νερό, και ποιο μάθημα μπορούμε να αντλήσουμε από αυτό;
9 Η σκηνή του μαρτυρίου είχε και αυλή, την οποία περιέβαλλε ένας φράχτης από ύφασμα. Σε αυτή την αυλή υπήρχε μια μεγάλη λεκάνη στην οποία οι ιερείς έπλεναν τα χέρια τους και τα πόδια τους προτού μπουν στα Άγια. Έπρεπε επίσης να πλένονται προτού προσφέρουν θυσίες στο θυσιαστήριο που βρισκόταν στην αυλή. (Έξοδος 30:18-21) Αυτή η απαίτηση καθαρότητας αποτελεί ισχυρή υπενθύμιση για τους υπηρέτες του Θεού σήμερα ότι πρέπει να προσπαθούν να είναι αγνοί από σωματική, ηθική, διανοητική και πνευματική άποψη, αν θέλουν να είναι αποδεκτή η λατρεία τους στον Θεό. (2 Κορινθίους 7:1) Σε μετέπειτα χρόνια, τα ξύλα για τη φωτιά στο θυσιαστήριο και το νερό για τη λεκάνη τα προμήθευαν μη Ισραηλίτες δούλοι του ναού.—Ιησούς του Ναυή 9:27.
10. Ποιες ήταν μερικές από τις προσφορές που γίνονταν στο θυσιαστήριο των θυσιών;
10 Κάθε πρωί και κάθε βράδυ, ένα νεαρό κριάρι που προοριζόταν για θυσία καιγόταν στο θυσιαστήριο μαζί με μια προσφορά σιτηρών και μια σπονδή. (Έξοδος 29:38-41) Άλλες θυσίες γίνονταν σε ειδικές ημέρες. Μερικές φορές έπρεπε να γίνει μια θυσία εξαιτίας κάποιου συγκεκριμένου προσωπικού αμαρτήματος. (Λευιτικόν 5:5, 6) Σε άλλες περιπτώσεις, ένας Ισραηλίτης μπορούσε να προσφέρει μια προαιρετική θυσία κοινωνίας κατά την οποία μερικά κομμάτια τα έτρωγαν οι ιερείς και εκείνος που έκανε την προσφορά. Αυτό υποδήλωνε ότι οι αμαρτωλοί άνθρωποι μπορούσαν να έχουν ειρήνη με τον Θεό, απολαμβάνοντας ένα γεύμα μαζί του, σαν να λέγαμε. Ακόμη και ένας πάροικος μπορούσε να γίνει λάτρης του Ιεχωβά και να έχει το προνόμιο να παρουσιάζει προαιρετικές προσφορές στον οίκο Του. Προκειμένου, όμως, να εκδηλώνεται κατάλληλη τιμή προς τον Ιεχωβά, οι ιερείς μπορούσαν να δέχονται μόνο αρίστης ποιότητας προσφορές. Το αλεύρι για τις προσφορές σιτηρών έπρεπε να είναι λεπτοαλεσμένο, και τα ζώα για τις θυσίες δεν έπρεπε να έχουν κανένα ελάττωμα.—Λευιτικόν 2:1, ΜΝΚ· 22:18-20· Μαλαχίας 1:6-8.
11. (α) Τι γινόταν με το αίμα των θυσιών των ζώων, και σε τι έστρεφε αυτό την προσοχή; (β) Ποια είναι η άποψη του Θεού τόσο για το ανθρώπινο αίμα όσο και για το αίμα των ζώων;
11 Το αίμα αυτών των θυσιών το έφερναν στο θυσιαστήριο. Αυτό χρησίμευε ως καθημερινή υπενθύμιση προς το έθνος για το γεγονός ότι ήταν αμαρτωλοί οι οποίοι χρειάζονταν κάποιο λυτρωτή, του οποίου το χυμένο αίμα θα μπορούσε να κάνει μόνιμη εξιλέωση για τις αμαρτίες τους και να τους σώσει από το θάνατο. (Ρωμαίους 7:24, 25· Γαλάτες 3:24· παράβαλε Εβραίους 10:3.) Αυτή η ιερή χρήση του αίματος υπενθύμιζε επίσης στους Ισραηλίτες ότι το αίμα συμβολίζει τη ζωή και ότι η ζωή ανήκει στον Θεό. Κάθε άλλη χρήση του αίματος από τους ανθρώπους απαγορευόταν ανέκαθεν από τον Θεό.—Γένεσις 9:4· Λευιτικόν 17:10-12· Πράξεις 15:28, 29.
Η Ημέρα του Εξιλασμού
12, 13. (α) Τι ήταν η Ημέρα του Εξιλασμού; (β) Προτού μπορέσει ο αρχιερέας να φέρει το αίμα στα Άγια των Αγίων, τι έπρεπε να κάνει;
12 Μια φορά το χρόνο στη διάρκεια της λεγόμενης Ημέρας του Εξιλασμού, ολόκληρο το έθνος Ισραήλ, περιλαμβανομένων και των πάροικων που λάτρευαν τον Ιεχωβά, έπρεπε να απέχει από κάθε εργασία και να νηστέψει. (Λευιτικόν 16:29, 30) Αυτή τη σπουδαία ημέρα, το έθνος καθαριζόταν από την αμαρτία με παραβολικό τρόπο προκειμένου να απολαμβάνει ειρηνικές σχέσεις με τον Θεό για άλλον ένα χρόνο. Ας φανταστούμε τη σκηνή και ας εξετάσουμε μερικά από τα χαρακτηριστικά της σημεία.
13 Ο αρχιερέας βρίσκεται στην αυλή της σκηνής του μαρτυρίου. Αφού πρώτα πλυθεί στη λεκάνη με το νερό, σφάζει έναν ταύρο για θυσία. Το αίμα του ταύρου χύνεται σε μια λεκάνη· θα χρησιμοποιηθεί με ειδικό τρόπο προκειμένου να γίνει εξιλέωση για τις αμαρτίες της ιερατικής φυλής του Λευί. (Λευιτικόν 16:4, 6, 11) Προτού, όμως, ο αρχιερέας προχωρήσει περαιτέρω με τη θυσία, υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνει. Παίρνει αρωματικό θυμίαμα (πιθανώς τοποθετώντας το σε μια σέσουλα) καθώς και αναμμένα κάρβουνα από το θυσιαστήριο σε ένα πυροδοχείο. Τώρα μπαίνει στα Άγια και προχωράει προς την κουρτίνα του διαμερίσματος Άγια των Αγίων. Περνάει αργά αργά από την κουρτίνα και στέκεται μπροστά στην κιβωτό της διαθήκης. Κατόπιν, μακριά από κάθε άλλο ανθρώπινο μάτι, ρίχνει θυμίαμα στα πυρωμένα κάρβουνα, και τα Άγια των Αγίων γεμίζουν με ένα ευωδιαστό σύννεφο.—Λευιτικόν 16:12, 13, ΜΝΚ.
14. Γιατί έπρεπε να μπει ο αρχιερέας στα Άγια των Αγίων με το αίμα δύο διαφορετικών ζώων;
14 Τώρα ο Θεός είναι διατεθειμένος να δείξει έλεος και να δεχτεί εξιλέωση με παραβολικό τρόπο. Γι’ αυτόν το λόγο, το κάλυμμα της Κιβωτού αποκαλούνταν «ιλαστήριον [Κείμενο]» ή «εξιλεωτικό κάλυμμα». (Εβραίους 9:5) Ο αρχιερέας βγαίνει από τα Άγια των Αγίων, παίρνει το αίμα του ταύρου και ξαναμπαίνει στα Άγια των Αγίων. Όπως υπαγορεύει ο Νόμος, βουτάει το δάχτυλό του στο αίμα και το ραντίζει εφτά φορές μπροστά στο κάλυμμα της Κιβωτού. (Λευιτικόν 16:14) Κατόπιν επιστρέφει στην αυλή και σφάζει ένα κατσίκι, το οποίο είναι προσφορά για αμαρτία «περί του λαού». Φέρνει μια ποσότητα από το αίμα του κατσικιού μέσα στα Άγια των Αγίων, και κάνει με αυτό ό,τι έκανε και με το αίμα του ταύρου. (Λευιτικόν 16:15) Και άλλες σημαντικές τελετουργίες λάβαιναν χώρα την Ημέρα του Εξιλασμού. Για παράδειγμα, ο αρχιερέας έπρεπε να βάλει τα χέρια του πάνω στο κεφάλι ενός δεύτερου κατσικιού και να εξομολογηθεί πάνω σε αυτό «τας ανομίας των υιών Ισραήλ». Αυτό το ζωντανό κατσίκι οδηγούνταν κατόπιν στην έρημο, για να απομακρύνει τις αμαρτίες του έθνους με συμβολική έννοια. Με αυτόν τον τρόπο, γινόταν εξιλέωση κάθε χρόνο «υπέρ των ιερέων και υπέρ παντός του λαού της συναγωγής».—Λευιτικόν 16:16, 21, 22, 33.
15. (α) Πώς ήταν παρόμοιος με τη σκηνή του μαρτυρίου ο ναός του Σολομώντα; (β) Τι λέει η επιστολή προς Εβραίους για την ιερή υπηρεσία που προσφερόταν τόσο στη σκηνή του μαρτυρίου όσο και στο ναό;
15 Τα πρώτα 486 χρόνια της ιστορίας του Ισραήλ ως λαού της διαθήκης του Θεού, η κινητή σκηνή του μαρτυρίου χρησίμευε σε αυτούς ως ο τόπος για να λατρεύουν τον Θεό τους, τον Ιεχωβά. Κατόπιν, ο Σολομών του Ισραήλ έλαβε το προνόμιο να οικοδομήσει ένα μόνιμο οικοδόμημα. Αν και αυτός ο ναός επρόκειτο να είναι κάτι μεγαλύτερο και πιο περίτεχνο, το σχέδιο που είχε δοθεί από τον Θεό ακολουθούσε το ίδιο υπόδειγμα με εκείνο της σκηνής του μαρτυρίου. Όπως και η σκηνή του μαρτυρίου, αυτός ο ναός παρίστανε μια μεγαλύτερη, αποτελεσματικότερη διευθέτηση για λατρεία την οποία θα «ανήγειρε ο Ιεχωβά, και όχι άνθρωπος».—Εβραίους 8:2, 5· 9:9, 11.
Ο Πρώτος και ο Δεύτερος Ναός
16. (α) Ποιο στοργικό αίτημα έκανε ο Σολομών αφιερώνοντας το ναό; (β) Πώς έδειξε ο Ιεχωβά ότι αποδέχτηκε την προσευχή του Σολομώντα;
16 Αφιερώνοντας εκείνον τον ένδοξο ναό, ο Σολομών συμπεριέλαβε το εξής θεόπνευστο αίτημα: «Τον ξένον . . . , όστις δεν είναι εκ του λαού σου Ισραήλ, αλλ’ έρχεται από γης μακράς δια το όνομά σου το μέγα . . . , εάν έλθωσι και προσευχηθώσι προς τον οίκον τούτον, τότε συ επάκουσον εκ του ουρανού, εκ του τόπου της κατοικήσεώς σου, και κάμε κατά πάντα περί όσων ο ξένος σε επικαλεσθή, δια να γνωρίσωσι πάντες οι λαοί της γης το όνομά σου και να σε φοβώνται, καθώς ο λαός σου ο Ισραήλ, και δια να γνωρίσωσιν ότι το όνομά σου εκλήθη επί τον οίκον τούτον, τον οποίον ωκοδόμησα». (2 Χρονικών 6:32, 33) Με καταφανή τρόπο, ο Θεός έδειξε ότι αποδέχτηκε την προσευχή αφιέρωσης που έκανε ο Σολομών. Μια πύρινη γλώσσα έπεσε από τον ουρανό και κατέφαγε τις θυσίες των ζώων πάνω στο θυσιαστήριο, και η δόξα του Ιεχωβά γέμισε το ναό.—2 Χρονικών 7:1-3.
17. Τι συνέβη τελικά στο ναό που οικοδόμησε ο Σολομών, και γιατί;
17 Δυστυχώς, οι Ισραηλίτες έχασαν τον υγιή τους φόβο για τον Ιεχωβά. Με τον καιρό, βεβήλωσαν το μεγάλο Του όνομα με πράξεις αιματοχυσίας, ειδωλολατρίας, μοιχείας, αιμομειξίας, καθώς και με την κακομεταχείριση των ορφανών, των χηρών και των ξένων. (Ιεζεκιήλ 22:2, 3, 7, 11, 12, 26, 29) Έτσι, το έτος 607 Π.Κ.Χ., ο Θεός εκτέλεσε κρίση φέρνοντας τα βαβυλωνιακά στρατεύματα για να καταστρέψουν το ναό. Οι επιζώντες Ισραηλίτες οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα.
18. Στο δεύτερο ναό, ποια προνόμια δόθηκαν σε μερικούς μη Ισραηλίτες άντρες οι οποίοι υποστήριζαν ολόκαρδα τη λατρεία του Ιεχωβά;
18 Έπειτα από 70 χρόνια, ένα μετανοημένο Ιουδαϊκό υπόλοιπο επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ και έλαβε το προνόμιο να ανοικοδομήσει το ναό του Ιεχωβά. Είναι ενδιαφέρον ότι δεν υπήρχαν αρκετοί ιερείς και Λευίτες για να υπηρετήσουν σε αυτόν το δεύτερο ναό. Ως αποτέλεσμα, οι Νεθινείμ, οι οποίοι κατάγονταν από μη Ισραηλίτες δούλους του ναού, έλαβαν μεγαλύτερα προνόμια ως λειτουργοί του οίκου του Θεού. Εντούτοις, δεν έγιναν ποτέ ίσοι με τους ιερείς και τους Λευίτες.—Έσδρας 7:24· 8:17, 20.
19. Ποια υπόσχεση έδωσε ο Θεός σχετικά με το δεύτερο ναό, και πώς εκπληρώθηκαν αυτά τα λόγια;
19 Στην αρχή φαινόταν ότι ο δεύτερος ναός δεν θα ήταν τίποτε σε σύγκριση με τον προηγούμενο. (Αγγαίος 2:3) Αλλά ο Ιεχωβά υποσχέθηκε: «Θέλω σείσει πάντα τα έθνη, και θέλει ελθεί ο εκλεκτός πάντων των εθνών, και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης . . . Η δόξα του εσχάτου τούτου οίκου θέλει είσθαι μεγαλητέρα της του πρώτου». (Αγγαίος 2:7, 9) Σε εκπλήρωση αυτών των λόγων, ο δεύτερος ναός πράγματι απέκτησε μεγαλύτερη δόξα. Διατηρήθηκε 164 χρόνια παραπάνω από τον πρώτο, και πολύ περισσότεροι λάτρεις από πολύ περισσότερες χώρες συνέρρεαν στις αυλές του. (Παράβαλε Πράξεις 2:5-11.) Μια ανακαίνιση αυτού του δεύτερου ναού ξεκίνησε στις ημέρες του Βασιλιά Ηρώδη, και οι αυλές του επεκτάθηκαν. Καθώς ήταν υπερυψωμένος πάνω σε ένα βραχώδες επίπεδο και περιτριγυριζόταν από όμορφες κιονοστοιχίες, συναγωνιζόταν σε μεγαλοπρέπεια τον αρχικό ναό που οικοδόμησε ο Σολομών. Περιλάμβανε μια μεγάλη, εξωτερική αυλή για τους ανθρώπους των εθνών που ήθελαν να λατρέψουν τον Ιεχωβά. Ένας πέτρινος φράχτης χώριζε αυτή την Αυλή των Εθνών από τις εσωτερικές αυλές που προορίζονταν μόνο για Ισραηλίτες.
20. (α) Ποια ξεχωριστή τιμή απόλαυσε ο ανοικοδομημένος ναός; (β) Τι έδειχνε ότι οι Ιουδαίοι είχαν εσφαλμένη άποψη για το ναό, και τι έκανε ο Ιησούς αντιδρώντας σε αυτό;
20 Αυτός ο δεύτερος ναός είχε τη μεγάλη τιμή να δει τον Γιο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, να διδάσκει μέσα στις αυλές του. Αλλά, όπως συνέβη και με τον πρώτο ναό, οι Ιουδαίοι γενικά δεν είχαν κατάλληλη άποψη για το προνόμιο που τους δόθηκε να είναι θεματοφύλακες του οίκου του Θεού. Μάλιστα, επέτρεπαν σε εμπόρους να έχουν δοσοληψίες μέσα στην αυλή των Εθνών. Επιπλέον, επιτρεπόταν στους ανθρώπους να χρησιμοποιούν το ναό για να κόβουν δρόμο όταν μετέφεραν διάφορα πράγματα μέσα στην Ιερουσαλήμ. Τέσσερις ημέρες πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς καθάρισε το ναό από τέτοιες πράξεις κοσμικής φύσης, ενώ παράλληλα εξακολουθούσε να λέει: «Δεν είναι γραμμένο: ‘Ο οίκος μου θα αποκαλείται οίκος προσευχής για όλα τα έθνη’; Αλλά εσείς τον έχετε κάνει σπηλιά ληστών».—Μάρκος 11:15-17.
Ο Θεός Εγκαταλείπει τον Επίγειο Οίκο Του για Πάντα
21. Τι έδειξε ο Ιησούς όσον αφορά το ναό της Ιερουσαλήμ;
21 Λόγω της θαρραλέας ενέργειας που έκανε ο Ιησούς υπερασπιζόμενος την αγνή λατρεία του Θεού, οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν αποφασισμένοι να τον σκοτώσουν. (Μάρκος 11:18) Γνωρίζοντας ότι επρόκειτο σύντομα να φονευθεί, ο Ιησούς είπε στους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες: «Ο οίκος σας εγκαταλείπεται σε εσάς». (Ματθαίος 23:37, 38) Έτσι έδειξε ότι σύντομα ο Θεός δεν θα δεχόταν πλέον τη μορφή λατρείας που ασκούσαν στον τυπικό ναό της Ιερουσαλήμ. Αυτός δεν θα ήταν πια «οίκος προσευχής για όλα τα έθνη». Όταν οι μαθητές του Ιησού έστρεψαν την προσοχή του στα μεγαλόπρεπα οικοδομήματα του ναού, εκείνος είπε: ‘Βλέπετε αυτά τα μεγάλα οικοδομήματα; . . . Δεν πρόκειται να αφεθεί εδώ πέτρα πάνω σε πέτρα που να μη ριχτεί κάτω’.—Μάρκος 13:1, 2.
22. (α) Πώς εκπληρώθηκαν τα λόγια του Ιησού σχετικά με το ναό; (β) Αντί να επικεντρώνουν τις ελπίδες τους σε μια επίγεια πόλη, τι εκζητούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί;
22 Η προφητεία του Ιησού εκπληρώθηκε 37 χρόνια αργότερα, το έτος 70 Κ.Χ., όταν τα ρωμαϊκά στρατεύματα κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και το ναό της. Αυτό απέδειξε με συγκλονιστικό τρόπο ότι ο Θεός είχε πράγματι εγκαταλείψει τον τυπικό του οίκο. Ο Ιησούς ποτέ δεν προείπε την ανοικοδόμηση κάποιου άλλου ναού στην Ιερουσαλήμ. Αναφορικά με εκείνη την επίγεια πόλη, ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς: «Δεν έχουμε εδώ μια πόλη που παραμένει, αλλά εκζητούμε ένθερμα αυτήν που θα έρθει». (Εβραίους 13:14) Οι πρώτοι Χριστιανοί απέβλεπαν στο να γίνουν μέρος της ‘ουράνιας Ιερουσαλήμ’—της όμοιας με πόλη Βασιλείας του Θεού. (Εβραίους 12:22) Έτσι, η αληθινή λατρεία του Ιεχωβά δεν επικεντρώνεται πλέον σε έναν κατά γράμμα ναό πάνω στη γη. Στο επόμενο άρθρο μας, θα εξετάσουμε την ανώτερη διευθέτηση που έχει θεσπίσει ο Θεός για όλους όσους επιθυμούν να τον λατρεύουν «με πνεύμα και αλήθεια».—Ιωάννης 4:21, 24.
Ερωτήσεις για Ανασκόπηση
◻ Ποια σχέση με τον Θεό έχασαν ο Αδάμ και η Εύα;
◻ Γιατί θα πρέπει να μας ενδιαφέρουν τα χαρακτηριστικά της σκηνής του μαρτυρίου;
◻ Τι μαθαίνουμε από τις δραστηριότητες που λάβαιναν χώρα στην αυλή της σκηνής του μαρτυρίου;
◻ Γιατί επέτρεψε ο Θεός να καταστραφεί ο ναός του;
[Εικόνες στη σελίδα 10, 11]
Ο Ναός που Ανοικοδομήθηκε από τον Ηρώδη
1. Άγια των Αγίων
2. Άγια
3. Θυσιαστήριο του Ολοκαυτώματος
4. Χυτή Θάλασσα
5. Αυλή των Ιερέων
6. Αυλή του Ισραήλ
7. Αυλή των Γυναικών