ΑΡΧΗΓΟΣ

Άντρας σε θέση εξουσίας, παραδείγματος χάρη η κληρονομική κεφαλή μιας φυλής ή ενός πατρικού οίκου. Η εβραϊκή λέξη νασί’ αποδίδεται με διάφορους τρόπους από τους μεταφραστές της Αγίας Γραφής: «άρχοντας», «ηγέτης», «αρχηγός». (Βλέπε ΑΡΧΟΝΤΑΣ· ΕΥΓΕΝΗΣ, ΗΓΕΤΗΣ.) Οι κεφαλές των 12 πατρικών οίκων ή φυλών του Ισραήλ χαρακτηρίζονταν «αρχηγοί». (Αρ 1:16· Ιη 22:14) Ο όρος αυτός εφαρμόζεται επίσης στις κεφαλές των 12 φυλετικών ομάδων που προήλθαν από τον Ισμαήλ. (Γε 17:20· 25:16) Ο τίτλος «αρχηγός» χρησιμοποιήθηκε αναφορικά με τους βασιλιάδες Σολομώντα και Σεδεκία ως άρχοντες. (1Βα 11:34· Ιεζ 21:25) Οι Χετταίοι μπορεί να εκδήλωσαν το σεβασμό που έτρεφαν για τον Αβραάμ αποκαλώντας τον “αρχηγό από τον Θεό”, ή αλλιώς κραταιό αρχηγό.—Γε 23:6, υποσ.

Στις ημέρες του Μωυσή, οι αρχηγοί αναλάμβαναν την ηγεσία στη λατρεία και ενεργούσαν ως εκπρόσωποι του λαού ενώπιον του Μωυσή, των ιερέων και του Ιεχωβά. Ο Μωυσής επέλεξε αρχηγούς, έναν από κάθε φυλή (εκτός από τη φυλή του Λευί), για να κατασκοπεύσουν την Υποσχεμένη Γη. Η άσχημη αναφορά των δέκα άπιστων κατασκόπων επηρέασε πολύ το λαό. (Αρ 13:2-16, 25-33) Διακόσιοι πενήντα αρχηγοί από τους γιους του Ισραήλ συμμετείχαν στο στασιασμό του οποίου ηγήθηκε ο Κορέ, με σκοπό να αναλάβουν την ιεροσύνη του οίκου του Ααρών. (Αρ 16:2, 10, 17, 35) Οι αρχηγοί συμμετείχαν στη σύναψη διαθήκης μεταξύ Ισραήλ και Γαβαωνιτών. (Ιη 9:15, 18) Αφού ο Ιησούς του Ναυή οδήγησε τον Ισραήλ στη Χαναάν και νίκησε τα έθνη εκείνης της περιοχής, οι αρχηγοί έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμοίραση της γης. (Αρ 34:18· Ιη 14:1) Ο Ελεάζαρ, ο γιος του Ααρών, διορίστηκε αρχηγός στις κεφαλές των πατρικών οίκων της φυλής του Λευί, κάτι που τον κατέστησε “αρχηγό των αρχηγών”. (Αρ 3:32) Ο Βασιλιάς Σολομών συγκέντρωσε όλους τους αρχηγούς των φυλών στην Ιερουσαλήμ όταν μετέφερε την κιβωτό της διαθήκης στο νεόκτιστο ναό.—1Βα 8:1.

Οι Ισραηλίτες έπρεπε να αποδίδουν σε έναν αρχηγό τον οφειλόμενο σεβασμό και να μη χρησιμοποιούν υβριστικά λόγια για αυτόν. (Εξ 22:28) Όταν ο απόστολος Παύλος δικαζόταν ενώπιον του Σάνχεδριν, ο αρχιερέας Ανανίας πρόσταξε εκείνους που στέκονταν δίπλα του να τον χτυπήσουν στο στόμα. Τότε ο Παύλος τού είπε: «Ο Θεός πρόκειται να χτυπήσει εσένα, τοίχε ασβεστωμένε», μη γνωρίζοντας ότι απευθυνόταν στον αρχιερέα. Όταν αυτό ήρθε στην προσοχή του, είπε: «Αδελφοί, δεν ήξερα ότι ήταν αρχιερέας. Διότι είναι γραμμένο: “Δεν πρέπει να κακολογήσεις άρχοντα του λαού σου”».—Πρ 23:1-5.

Μολονότι οι αρχηγοί έπρεπε να γίνονται σεβαστοί, δεν εξαιρούνταν από την υπακοή στο νόμο του Θεού. Όταν αμάρταναν εναντίον του Νόμου, ήταν υποχρεωμένοι να τηρήσουν τις διατάξεις που περιείχε αυτός σχετικά με τις συγκεκριμένες αμαρτίες. Λόγω της θέσης ευθύνης που κατείχαν και του αντίκτυπου που θα είχε στους άλλους η διαγωγή, το παράδειγμα και η επιρροή τους, υπήρχε διαφοροποίηση στις ατομικές προσφορές για αμαρτία που πρόσφεραν όταν παραβίαζαν ακούσια μια εντολή του Θεού. Ο αρχιερέας ήταν υποχρεωμένος να προσφέρει έναν νεαρό ταύρο, ο αρχηγός έπρεπε να προσφέρει ένα αρσενικό κατσικάκι, ενώ οποιοσδήποτε από τον υπόλοιπο λαό, είτε ένα θηλυκό κατσικάκι είτε ένα θηλυκό αρνί.—Λευ 4:3, 22, 23, 27, 28, 32.

Το Όραμα του Ιεζεκιήλ. Ο Ιεζεκιήλ μιλάει προφητικά για έναν αρχηγό στα κεφάλαια 44 ως 48 του ομώνυμου βιβλίου. Στο όραμα, περιγράφει μια διοικητική λωρίδα γης που εκτείνεται από τα ανατολικά σύνορα, δηλαδή από τον Ιορδάνη Ποταμό και τη Νεκρά Θάλασσα, μέχρι τη Δυτική Θάλασσα, δηλαδή τη Μεσόγειο. Βόρεια και νότια της λωρίδας αυτής, και παράλληλα με αυτήν, υπήρχαν κομμάτια γης που είχαν παραχωρηθεί στις φυλές του Ισραήλ. Μέσα σε αυτή τη λωρίδα γης υπήρχε ένα τετράγωνο πλευράς 25.000 πήχεων (13 χλμ.), αποκαλούμενο συνεισφορά, το οποίο διαιρούνταν με τη σειρά του σε τρία τμήματα: το βόρειο τμήμα είχε παραχωρηθεί στους Λευίτες που δεν ήταν ιερείς, το μεσαίο περιλάμβανε το αγιαστήριο του Ιεχωβά και το νοτιότερο την πόλη. (Βλέπε ΑΓΙΑ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ· ΠΗΧΗΣ.) Ο επικεφαλής της διοίκησης της πόλης ήταν προφανώς «ο αρχηγός».

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο όραμα η πόλη βρισκόταν χωριστά από το ναό, ή αλλιώς το αγιαστήριο. Επιπρόσθετα, «ο αρχηγός» δεν ήταν ιερέας, όπως υποδηλώνεται από το ότι οι ιερείς πρόσφεραν “το ολοκαύτωμα και τις θυσίες συμμετοχής” εκείνου. (Ιεζ 46:2) Άρα λοιπόν, στην εκπλήρωση του οράματος του Ιεζεκιήλ, η πόλη του οράματος προφανώς δεν εξεικονίζει την ουράνια κυβέρνηση του Ιησού Χριστού και των συμβασιλέων και συνιερέων του. Αντίθετα, φαίνεται ότι εξεικονίζει μια επίγεια, ορατή διοικητική έδρα υπό την κατεύθυνση της ουράνιας Βασιλείας. Αντίστοιχα, «ο αρχηγός» συμβολίζει όσους είναι διορισμένοι ως ορατοί, “αρχοντικοί” εκπρόσωποι της ουράνιας κυβέρνησης.—Ψλ 45:16· Ησ 32:1, 2.