ΤΟΜΕΣ

Η δημιουργία τομών στη σάρκα ή εκδορών στους βραχίονες, στα χέρια και στο πρόσωπο σε περιόδους πένθους αποτελούσε προφανώς κοινή συνήθεια μεταξύ των ανθρώπων στην αρχαιότητα. (Ιερ 47:5· 48:37) Σκοπός τους ίσως ήταν να κατευνάσουν ή να εξευμενίσουν τις θεότητες που πίστευαν ότι προΐσταντο των νεκρών. Ο ιστορικός Ηρόδοτος (Δ΄, 71), περιγράφοντας πώς ακολουθούσαν αυτή τη συνήθεια οι Σκύθες κατά το θάνατο του βασιλιά τους, έγραψε: «Κόβουν ένα κομμάτι από το αφτί τους, κουρεύουν ολόγυρα τα μαλλιά τους, κάνουν τομές στους βραχίονές τους, καταπληγώνουν το μέτωπο και τη μύτη τους και τρυπούν το αριστερό τους χέρι με βέλη».

Ωστόσο, οι τομές στο σώμα δεν περιορίζονταν στις τελετές πένθους. Οι προφήτες του Βάαλ, ελπίζοντας να κάνουν το θεό τους να απαντήσει στις εκκλήσεις τους, κόβονταν «σύμφωνα με το έθιμό τους, με ξιφίδια και με κοντάρια, μέχρι που έκαναν να τρέχει αίμα πάνω τους». (1Βα 18:28) Και άλλοι αρχαίοι λαοί είχαν παρόμοιες τελετές. Για παράδειγμα, ο Ηρόδοτος (Β΄, 61) αναφέρει ότι, στη γιορτή της Ίσιδος, οι Κάρες που κατοικούσαν στην Αίγυπτο έκοβαν το μέτωπό τους με μαχαίρια.

Ο Νόμος του Θεού απαγόρευε συγκεκριμένα τη δημιουργία τομών στη σάρκα για τους νεκρούς (Λευ 19:28· 21:5· Δευ 14:1), και αυτό επειδή ο Ισραήλ ήταν άγιος λαός για τον Ιεχωβά, ειδική ιδιοκτησία του. (Δευ 14:2) Επομένως, όφειλε να παραμένει απαλλαγμένος από όλες τις ειδωλολατρικές συνήθειες. Επίσης, τέτοιες ακραίες εκδηλώσεις πένθους, συνοδευόμενες από αυτοτραυματισμούς, ήταν εντελώς ακατάλληλες για έναν λαό ο οποίος ήταν πλήρως ενήμερος για την πραγματική κατάσταση των νεκρών και για την ελπίδα της ανάστασης. (Δα 12:13· Εβρ 11:19) Εκτός αυτού, η απαγόρευση του αυτοακρωτηριασμού εντύπωνε στους Ισραηλίτες το δέοντα σεβασμό για το ανθρώπινο σώμα, το οποίο είναι έργο του Θεού.

Προφανώς, όμως, οι Ισραηλίτες αψηφούσαν κατά καιρούς το νόμο του Θεού σχετικά με τη δημιουργία τομών στη σάρκα.—Ιερ 41:5· παράβαλε Μιχ 5:1.