Είναι Πάντοτε Κατάλληλη η Υπακοή;

«ΑΚΟΥΣΕΣ τι σου είπα;» φωνάζει η μητέρα στο μικρό Γιαννάκη καθώς αυτός βγαίνει από την πόρτα. Όχι, δεν θέλει να ελέγξει αν ο Γιαννάκης ακούει καλά. Θέλει να βεβαιωθεί ότι θα την υπακούσει και θα επιστρέψει την ώρα που πρέπει.

Πράγματι, υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στο να ακούει και στο να υπακούει κανείς. Δεν είναι άξιο απορίας λοιπόν, που στις πρωτότυπες γλώσσες της Αγίας Γραφής, οι λέξεις που υποδηλώνουν υπακοή σχετίζονται με την ακοή. Ποιον όμως πρέπει ν’ ακούμε; Πρέπει να δείχνουμε υπακοή στον καθένα που την απαιτεί; Και είναι πάντοτε κατάλληλη η υπακοή;

Πότε Είναι Κατάλληλη η Υπακοή

Η υπακοή στον Δημιουργό μας, τον Ιεχωβά Θεό, είναι πάντοτε κατάλληλη. Ως Ποιητής και Πηγή της ζωής, έχει το πρωταρχικό δικαίωμα να τον υπακούν τα πλάσματά του. (Ψαλμός 95:6, 7) Ο Ιεχωβά, ως Υπέρτατος Κυρίαρχος, μεταβιβάζει επίσης την εξουσία του σε άλλους οι οποίοι ανταποκρίνονται στους κανόνες του, και αυτό καθιστά κατάλληλη την υπακοή μας σ’ αυτά τα άτομα. Πρώτος και κύριος ανάμεσα σ’ αυτούς είναι ο Ιησούς Χριστός. Από το 1914 είναι ο από τον Θεό διορισμένος Βασιλιάς της ουράνιας Βασιλείας «όπως πάντες οι λαοί, αι φυλαί και αι γλώσσαι . . . υπηρετούν αυτόν». (Δανιήλ 7:13, 14, ΛΧ) Επιπλέον, ως Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, ο Ιησούς έχει μεταβιβάσει την εξουσία του και σε άλλους μέσα σ’ αυτήν, πράγμα που καθιστά κατάλληλη την υπακοή μας σ’ αυτούς τους υποποιμένες.—Εβραίους 13:17.

Ο Ιεχωβά έχει καταγράψει επίσης ποιες είναι οι κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με το θέμα της υπακοής στον οικογενειακό κύκλο. Στα παιδιά δίνεται η συμβουλή ‘να υπακούν στους γονείς τους εν Κυρίω’, και στις γυναίκες λέγεται ‘να υποτάσσονται στους άντρες τους ως εις τον Κύριο’. (Εφεσίους 5:21–6:3) Στους Χριστιανούς γίνεται ακόμη η υπενθύμιση «να υποτάσσωνται εις τας αρχάς και εξουσίας, να πειθαρχώσι». (Τίτον 3:1) Θα πρέπει ωστόσο η υπακοή μας σε όλους αυτούς τους τομείς να είναι απόλυτη; Είναι πάντοτε κατάλληλη;

Πότε δεν Είναι Κατάλληλη η Υπακοή

Φυσικά, το να ακούει κανείς αυτούς στους οποίους δεν έχει ανατεθεί εξουσία από τον Ιεχωβά, μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή. Ο πρώτος άντρας, ο Αδάμ, ‘υπάκουσε το λόγο’ της Εύας και έφαγε και αυτός από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. (Γένεσις 3:17) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Δια της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί». (Ρωμαίους 5:19) Τι καταστροφικό αποτέλεσμα είχε το γεγονός ότι άκουσε λάθος πρόσωπο.

Ωστόσο, είναι πάντοτε κατάλληλο να ακούει κανείς αυτούς στους οποίους έχουν ανατεθεί θέσεις εξουσίας; Όχι, αν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την εξουσία τους με έναν τρόπο που δεν επιδοκιμάζεται από τον Θεό. Για παράδειγμα, σε αρμονία με την αρχή της υπακοής στους «κατά σάρκα κυρίους», θα πρέπει να υπακούμε στους εργοδότες μας. Αλλά τι θα γίνει αν κάποιος εργοδότης μάς διατάξει να κάνουμε κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τους νόμους του παντοδύναμου Θεού; Αυτά που είπε ο Παύλος στη συνέχεια μας δείχνουν τη σωστή πορεία: «Μη κατ’ οφθαλμοδουλείαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ’ ως δούλοι του Χριστού, εκπληρούντες το θέλημα του Θεού εκ ψυχής». (Εφεσίους 6:5, 6) Σε μια άλλη περίπτωση, ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι είπαν: «Πρέπει να υπακούμε στο Θεό παρά στους ανθρώπους».—Πράξεις 5:29, ΝΔΜ.

Η ίδια αρχή εφαρμόζεται και μέσα στην οικογένεια. Ένας σύζυγος μπορεί να μη συμφωνεί με τη γυναίκα του που θέλει να παρακολουθεί τακτικά Χριστιανικές συναθροίσεις, επειδή αυτός δεν εκτιμάει τις θείες απαιτήσεις. Υποθέστε ότι ασκεί πίεση πάνω της και φτάνει μάλιστα να χρησιμοποιεί και βία, όπως συνέβη μερικές φορές, για να την κάνει να σταματήσει να πηγαίνει στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Τι θα πρέπει να κάνει εκείνη; Αν υποχωρήσει, ίσως να θέσει σε κίνδυνο την πνευματικότητά της καθώς και αυτήν της οικογένειάς της και να χάσει την ελπίδα της αιώνιας ζωής. Δεν είναι καλύτερο να υπακούσει στον Ιεχωβά, συνειδητοποιώντας ότι σε κανέναν άνθρωπο, ούτε ακόμη και στον σύζυγό της, δεν έχει δοθεί η εξουσία να ακυρώνει την εντολή που λέει να ‘μη αφήνωμε το να συνερχώμεθα ομού’;—Εβραίους 10:25.

Ο σύζυγος της Μιγιόκο της έλεγε ότι «σπαταλά» το εισόδημά του για να παρακολουθεί συναθροίσεις τις οποίες αυτός δεν επιδοκίμαζε. Τελικά, σταμάτησε να της δίνει χρήματα για τα έξοδα του σπιτιού, και η Μιγιόκο αναγκάστηκε να περπατάει μία ώρα για να πάει στην Αίθουσα Βασιλείας.

Μήπως εγκατέλειψε την προσπάθεια; Όχι. Πλησίασε τον Ιεχωβά μέσω προσευχής και εξέθεσε την κατάστασή της. Κατανοώντας για ποιο λόγο εναντιωνόταν ο σύζυγός της, η Μιγιόκο αποφάσισε να πιάσει δουλειά, να μοιράζει εφημερίδες. Ο σύζυγός της συμφώνησε με την προϋπόθεση να του δίνει το μισό μισθό της.

Η Μιγιόκο προσευχήθηκε και πάλι στον Ιεχωβά ζητώντας, αν ήταν θέλημά του, να τη βάλουν να μοιράζει εφημερίδες κάπου εκεί κοντά. Συνήθως, χρειάζεται ένα έτος για να επιτύχει κανείς αυτό που θέλει. Αλλά, εντελώς απροσδόκητα, μέσα σε έξι εβδομάδες είπαν στη Μιγιόκο να μοιράζει εφημερίδες σε μια περιοχή πολύ κοντά στο σπίτι της. Ενθαρρύνθηκε από τη σκέψη ότι ο Ιεχωβά άκουσε τις προσευχές της, και δούλευε από τις 4.30 ως τις 6.00 κάθε πρωί. Βλέποντάς το αυτό, ο σύζυγός της άλλαξε στάση σιγά-σιγά και έγινε συνεργατικός. Ακριβώς όπως η Μιγιόκο, η οποία υπηρετεί τακτικά ως βοηθητική σκαπάνισσα, εξέτασε και ανάλυσε την περίπτωσή της, προσευχήθηκε και κατόπιν ενέργησε με θετικό τρόπο, έτσι κι εσείς θα δείτε ότι αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την ευλογία του Ιεχωβά.

Φυσικά, ίσως υπάρχουν ειδικοί λόγοι για τους οποίους ένας σύζυγος που δεν είναι στην αλήθεια μπορεί να ζητήσει από τη σύζυγό του να χάσει μια Χριστιανική συνάθροιση. Ίσως το κάνει αυτό χωρίς να έχει την πρόθεση να υπονομεύσει τη λατρεία και την υπηρεσία της προς τον Ιεχωβά Θεό. Η κατανόηση των αρχών που περιλαμβάνονται θα βοηθήσει τη Χριστιανή σύζυγο να αποφασίσει ορθά και ανάλογα με τη συγκεκριμένη περίσταση.

Επεκτείνοντας λίγο το ζήτημα, τι θα γίνει αν ο σύζυγός της τής πει να μην παίρνει τα παιδιά τους στις Χριστιανικές συναθροίσεις; Φυσικά, αυτή γνωρίζει, ότι αν και ο σύζυγός της δεν δέχεται την ηγεσία του Χριστού, δεν παύει να είναι η κεφαλή της οικογένειας. (1 Κορινθίους 11:3) Και ακόμη, θέλει μέσα από την καρδιά της την πνευματική ευημερία των παιδιών της, και επίσης επιθυμεί να είναι υπάκουη στον Ιεχωβά. Οπωσδήποτε, το να ζει σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της σ’ όλους αυτούς τους τομείς αποτελεί δοκιμασία της πίστης της. Σίγουρα θα λάβει βοήθεια αν προσευχηθεί στον Ιεχωβά για σοφία και διάκριση. (Ιακώβου 1:5· Φιλιππησίους 4:6, 7) Κάτι που επίσης μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος είναι το να καθήσει και να συζητήσει λογικά και διακριτικά με το σύζυγό της και να του μιλήσει ευγενικά, εκδηλώνοντας ‘πράο και ησύχιο’ πνεύμα.—Κολοσσαείς 4:6· 1 Πέτρου 3:1-5.

Μια Χριστιανή στο Γιαμάτο της Ιαπωνίας, αντιμετώπισε μια τέτοια κατάσταση όταν ο σύζυγός της τής απαγόρευσε να παίρνει τα τρία τους παιδιά στις συναθροίσεις. Τι μπορούσε να κάνει; Με επιμέλεια δίδασκε τα παιδιά της στο σπίτι, και όταν μεγάλωσαν αρκετά ώστε να μπορούν να παίρνουν μόνα τους αποφάσεις, το καθένα έλαβε στάση υπέρ του Ιεχωβά και άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις. Ο σύζυγος εξαγριώθηκε και τους πέταξε όλους έξω από το σπίτι του.

Η σύζυγος βρήκε δουλειά και εγκαταστάθηκε προσωρινά στο διαμέρισμα μιας αδελφής. Αλλά δεν άφησε τα πράγματα έτσι. Πήγαινε στο σπίτι του συζύγου της, το συγύριζε και του ετοίμαζε να φάει. Τελικά, μετά από ένα μήνα περίπου, ο σύζυγος τους έφερε πίσω και σταμάτησε να τους εναντιώνεται. Τι ανταμοιβή για την πιστή της πορεία!

‘Να Δοκιμάζετε τις Εμπνευσμένες Εκφράσεις’

Τι θα πούμε για την εξουσία μέσα στη Χριστιανική εκκλησία; Εφόσον αυτοί που βρίσκονται σε υπεύθυνες θέσεις είναι διορισμένοι μέσω της λειτουργίας του αγίου πνεύματος και βασίζουν τη συμβουλή και τη νουθεσία που δίνουν στο Λόγο του Θεού, είμαστε σίγουροι ότι η υπακοή στην εξουσία που έχει διοριστεί με τον πρέποντα τρόπο μέσα στη Χριστιανική εκκλησία είναι κατάλληλη. (Πράξεις 20:28· Εβραίους 13:17) Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπακούμε αυτήν την εξουσία χωρίς να κάνουμε την απαιτούμενη εξέταση αυτών που λέγονται. Γιατί;

Ο απόστολος Ιωάννης έδωσε την εξής συμβουλή: «Μη πιστεύετε εις παν πνεύμα [εμπνευσμένη έκφραση (ΜΝΚ)], αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα [εμπνευσμένες εκφράσεις (ΜΝΚ)] αν ήναι εκ του Θεού». (1 Ιωάννου 4:1) Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε καχύποπτοι σε οτιδήποτε μας λένε οι άλλοι. Μάλλον, έχουμε κατά νου τα λόγια του Παύλου που βρίσκονται στο εδάφιο Γαλάτας 1:8: «Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα».

Είναι η πληροφορία που μας δίνεται διαφορετική από αυτά που έχουμε διδαχτεί μέσω του ‘πιστού και φρόνιμου δούλου’; Το άτομο που διαδίδει αυτό το μήνυμα μιλάει για να τιμήσει το όνομα του Ιεχωβά ή προσπαθεί να εξυψώσει τον εαυτό του; Βρίσκεται αυτή η πληροφορία σε αρμονία με το σύνολο των διδασκαλιών της Αγίας Γραφής; Αυτές είναι ερωτήσεις που θα μας βοηθήσουν ‘να δοκιμάζουμε’ οτιδήποτε δείχνει αμφισβητήσιμο. Μας δίνεται η νουθεσία να ‘βεβαιωνόμαστε για το καθετί και να κρατάμε το καλό’.—Ματθαίος 24:45· 1 Θεσσαλονικείς 5:21, ΜΝΚ.

Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση πάνω σ’ αυτό το σημείο είναι αυτή του Κριτή Γεδεών. Για να βεβαιωθεί ότι ο Ιεχωβά θα ήταν μαζί του, ο Γεδεών πρότεινε μια δοκιμή· «Ιδού, εγώ θέλω βάλει τον πόκον του μαλλίου εις το αλώνιον», είπε στον Ιεχωβά. «Εάν γείνη δρόσος μόνον επί τον πόκον, εφ’ όλην δε την γην ξηρασία, τότε θέλω γνωρίσει ότι θέλεις σώσει δια χειρός μου τον Ισραήλ». Όταν ο Ιεχωβά έκανε να γίνει ακριβώς ό,τι ζήτησε, ο Γεδεών θέλησε περισσότερη διαβεβαίωση: «Ας γείνη τώρα ξηρασία μόνον επί τον πόκον, εφ’ όλην δε την γην ας ήναι δρόσος».—Κριταί 6:37-39.

Μήπως ο Γεδεών ήταν υπερβολικά επιφυλακτικός ή καχύποπτος; Προφανώς όχι, γιατί ο Ιεχωβά δέχτηκε και τις δυο φορές το αίτημά του και έκανε ό,τι ακριβώς του ζήτησε. Ο Γεδεών ήθελε να σιγουρευτεί για την ορθότητα της πορείας του. Επειδή ο Γεδεών δεν είχε σαν κι εμάς το γραπτό Λόγο του Θεού, αυτός ήταν ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος για να ‘βεβαιωθεί’. Ωστόσο, από τη στιγμή που έλαβε τη διαβεβαίωση, υπάκουσε πλήρως στις διαταγές του Ιεχωβά, ακόμη και αν το να παρατάξει 300 άντρες ενάντια σε εχθρική δύναμη 135.000 αντρών έμοιαζε με αυτοκτονία από ανθρώπινη άποψη. (Κριταί 7:7· 8:10) Δείχνουμε και εμείς την ίδια στάση με το να ερευνούμε το Λόγο του Θεού για να βρούμε ποιο είναι πράγματι το θέλημα του Ιεχωβά και κατόπιν να προσκολλούμαστε σ’ αυτό;

Η Πιο Σοφή Εκλογή

Ο Ιεχωβά δεν αναμένει να δείχνουμε τυφλή ευπιστία. Δεν θέλει από μας το είδος της υπακοής που δείχνει το ζώο στον εκπαιδευτή του, ο οποίος χρησιμοποιεί χαλινάρι ή μαστίγιο. Γι’ αυτό είπε στον Δαβίδ: «Μη γίνεσθε ως ίππος, ως ημίονος, εις τα οποία δεν υπάρχει σύνεσις· των οποίων το στόμα πρέπει να κρατήται εν κημώ και χαλινώ». (Ψαλμός 32:9) Μάλλον, ο Ιεχωβά μάς έχει προικίσει με ικανότητα σκέψης και με διάκριση έτσι ώστε, βασιζόμενοι στην κατανόηση, να μπορούμε να εκλέξουμε να τον υπακούμε.

Στην ιαπωνική γλώσσα, η λέξη κίκου (ακούω) περιλαμβάνει, όχι μόνο την έννοια του ακούω και του υπακούω, αλλά επίσης και του κρίνω αν ένα πράγμα είναι καλό ή κακό. Όταν μας μιλάει κάποιος, είναι καλό να ακούμε μ’ αυτήν την έννοια ώστε όταν υπακούμε, να μην το κάνουμε αυτό από απλή ευπιστία, αλλά επειδή εμείς το εκλέξαμε. Όταν μιλάει ο Ιεχωβά, ο ουράνιος Πατέρας μας, είτε μέσω του Λόγου του, της Αγίας Γραφής είτε μέσω της επίγειας οργάνωσής του, τότε είναι πολύ πιο σημαντικό για μας να ακούμε και να υπακούμε, αποδεικνύοντας έτσι ότι είμαστε υπάκουοι λάτρεις, λάτρεις οι οποίοι δεν αγνοούν τη στοργική υπενθύμιση: «Άκουσες τι σου είπα;»

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Ποιον θα πρέπει να ακούω;

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Ο Γεδεών διαπίστωσε ποιο ήταν το θέλημα του Ιεχωβά και τον υπάκουσε