ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΣ
Κιρσώδεις διευρύνσεις των φλεβών στον πρωκτό, οι οποίες συνοδεύονται πολλές φορές από αιμορραγία. Σε αυτή τη συχνά επώδυνη πάθηση, εμφανίζονται αγγειακές διογκώσεις κάτω από το βλεννογόνο του απευθυσμένου, είτε στο εσωτερικό του έξω σφιγκτήρα (εσωτερικές αιμορροΐδες) είτε στην εξωτερική πλευρά του (εξωτερικές αιμορροΐδες) είτε και στα δύο μέρη.
Οι αιμορροΐδες ήταν μεταξύ των παθήσεων από τις οποίες θα υπέφεραν οι Ισραηλίτες αν δεν υπάκουαν, όπως τους προειδοποίησε ο Ιεχωβά. (Δευ 28:15, 27) Ο ίδιος έπληξε τους Φιλισταίους της Αζώτου και των περιοχών της, καθώς επίσης της Γαθ και της Ακκαρών, με αιμορροΐδες ενόσω βρισκόταν στην κατοχή τους η ιερή Κιβωτός.—1Σα 5:6-12.
Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «αιμορροΐδες» (Le· ΜΝΚ· ΒΑΜ), «διογκώσεις» (AS· RS) και «επιδημία μεγάλων σπυριών» (AT), όπως στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 5:6, είναι ‛οφαλίμ και υποδηλώνει καμπύλα εξογκώματα ή προεξοχές, αιμορροΐδες ή διογκώσεις στον πρωκτό. Στα εδάφια 1 Σαμουήλ 6:11, 17, όπως αυτά εμφανίζονται στο Μασοριτικό κείμενο, τα εξογκώματα που πλήττουν τους Φιλισταίους αναφέρονται ως τεχορίμ, που σημαίνει «διογκώσεις». Και στις έξι περιπτώσεις όπου εμφανίζεται στη Γραφή η λέξη ‛οφαλίμ (αιμορροΐδες), οι Ιουδαίοι Μασορίτες πρόσθεσαν σε αυτήν τα φωνηεντικά σημεία της λέξης τεχορίμ (διογκώσεις) και σε περιθωριακή σημείωση υπέδειξαν ότι πρέπει να διαβάζεται αυτή η λέξη αντί για τη λέξη ‛οφαλίμ.
Οι πέντε άρχοντες του άξονα των Φιλισταίων επέστρεψαν την Κιβωτό στον Ισραήλ μαζί με μια προσφορά για ενοχή προς τον Ιεχωβά, η οποία προσφορά αποτελούνταν εν μέρει από πέντε χρυσές εικόνες των αιμορροΐδων, δηλαδή από αναπαραστάσεις αυτών των εξογκωμάτων. (1Σα 6:4, 5, 11, 17) Με παραπλήσιο τρόπο, ορισμένοι αρχαίοι λαοί (ιδιαίτερα οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι) ικέτευαν τις θεότητές τους για θεραπεία προσφέροντάς τους αναπαραστάσεις του πάσχοντος μέλους ή εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους για υποτιθέμενες θεραπείες προσφέροντας κάποιο ομοίωμα αυτού του μέλους.
Εφόσον οι δίποδες (τρωκτικά που πηδούν και μοιάζουν με ποντικούς) κατέστρεφαν τη γη των Φιλισταίων (1Σα 6:5), μερικοί μελετητές πιστεύουν ότι οι Φιλισταίοι πατάχθηκαν με βουβωνική πανώλη, μια άκρως θανατηφόρα λοιμώδη νόσο, της οποίας συμπτώματα είναι ο πυρετός, τα ρίγη, η εξάντληση και η επώδυνη διόγκωση των λεμφαδένων, ή αλλιώς η βουβωνική αδενίτιδα. Αυτή η πανώλη μεταδίδεται κυρίως από τα τσιμπήματα ψύλλων οι οποίοι προηγουμένως έχουν τσιμπήσει μολυσμένους αρουραίους ή άλλα τρωκτικά που είτε είναι ετοιμοθάνατα είτε έχουν ήδη ψοφήσει.
«Θανατηφόρα σύγχυση» επήλθε όταν η Κιβωτός βρισκόταν στην Ακκαρών, όπου «οι άνθρωποι που δεν πέθαναν είχαν παταχθεί με αιμορροΐδες». (1Σα 5:10-12) Αναπαραστάσεις τόσο αιμορροΐδων όσο και διπόδων αναφέρονται στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 6:4, όπου οι Φιλισταίοι ιερείς και μάντεις παρουσιάζονται να λένε: «Ο καθένας από εσάς και οι άρχοντες του άξονά σας έχουν πληγεί από την ίδια μάστιγα». Αλλά αυτό μπορεί απλώς να σημαίνει ότι ολόκληρο το έθνος—οι άρχοντες του άξονα και ο λαός εξίσου—είχε υποστεί μια κοινή συμφορά, «την ίδια μάστιγα», όχι κατ’ ανάγκην ότι τα τρωκτικά και οι αιμορροΐδες συνδέονταν μεταξύ τους στα πλαίσια της ίδιας επιδημίας ή πληγής. Η Αγία Γραφή φαίνεται να υποδηλώνει μόνο ότι οι δίποδες ερήμωναν τη βλάστηση σε όλη τη Φιλιστία, καταστρέφοντας έτσι εκείνη τη γη, και δεν δηλώνει συγκεκριμένα ότι ήταν φορείς λοίμωξης στους Φιλισταίους τους οποίους πάταξε ο Ιεχωβά.