-
Θάρρος Μέσω Πίστεως κι Ελπίδος στον ΙεχωβάΗ Σκοπιά—1962 | 1 Δεκεμβρίου
-
-
Όχι ότι δεν απαιτείται θάρρος για να είναι κανείς ένας ομιλών διάκονος του Ιεχωβά σε χώρες, όπου υπάρχει σχετική ελευθερία. Απαιτείται. Απαιτείται θάρρος για να φέρη κανείς το όχι δημοφιλές άγγελμα του Ιεχωβά από σπίτι σε σπίτι, να το παρουσιάζη στους διαβάτας των δρόμων. Απαιτείται θάρρος για να ομιλήση κανείς οποτεδήποτε παρουσιάζεται ευκαιρία για συμπτωματική μαρτυρία. Απαιτείται θάρρος για να είσθε πιστοί στον Ιεχωβά, όταν πικρά σας εναντιώνωνται μέλη της ιδίας σας οικογενείας. Δεν απαιτείται δε λιγώτερο θάρρος για να διακρατήσετε ακεραιότητα, αν είσθε ένας νεαρός, που φοιτά ακόμη στο σχολείο κι έχει να παλαίση κάθε μέρα μ’ ένα πλήθος από περιφρονούντας τον Θεό, χλευαστάς, σκώπτας, μυκτηριστάς νεαρούς, που περιπαίζουν, επίσης, κάθε δικαιωματική ανθρώπινη εξουσία, γονείς, δασκάλους και αστυνομικούς ακόμη.
Πώς μπορείτε ν’ αποκτήσετε αυτό το τόσο πολύ απαιτούμενο, σπουδαιότατο θάρρος; Όχι με την γεμάτη επιθυμία σκέψι. Το θάρρος αυτό προέρχεται από γνώσι και κατανόησι του λόγου του Θεού και την εγκάρδια εμπιστοσύνη σας σ’ αυτόν. Ο λόγος του Θεού δεν είναι ένα βιβλίο δειλών. Όταν τα ρητά και τα παραδείγματα του ερμηνεύωνται κι εφαρμόζωνται κατάλληλα, δίνουν την πίστι κι ελπίδα στον Ιεχωβά, που φέρνουν θάρρος. Μεταξύ των πολλών ωραίων παραδειγμάτων θάρρους, που περιέχονται εκεί, είναι το του Βασιλέως Δαβίδ και Εκείνου, τον οποίον προεσκίαζε, του Ιησού Χριστού. Τι θάρρος επέδειξε ο Δαβίδ, όταν ως απλούς νεανίας επετέθη εναντίον του ονειδιστού γίγαντος Γολιάθ! Τι θάρρος εξεδήλωσε ο Ιησούς, όταν μίλησε ήρεμα στον ένοπλο όχλο, που πήγε να τον συλλάβη την τελευταία εκείνη νύχτα της επιγείου διακονίας του!—1 Σαμ. 17:34-51· Ματθ. 26:47-56.
Μπορείτε να έχετε όμοιο θάρρος σήμερα με το να προσέλθετε στον λόγον του Θεού με την ορθή κατάστασι διανοίας, με συναίσθησι της πνευματικής σας ανάγκης. Αλλά για την ατομική σας Γραφική μελέτη για να είσθε αληθινά καρποφόρος, πρέπει να επωφεληθήτε από τα μέσα που έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά Θεός για να κατανοήσετε τον λόγον του και να τον εφαρμόζετε στην εποχή μας. Τα μέσα αυτά συνίστανται πρωτίστως από πέντε εβδομαδιαίες συναθροίσεις εκκλησίας. Μην αφήνετε εμπόδια, όπως, λόγου χάριν, ο ακατάστατος καιρός να παρεμποδίζη τη μετάβασί σας στις συναθροίσεις και τη λήψι της πνευματικής τροφής που παρέχεται εκεί και η οποία ενισχύει την πίστι κι εμπνέει ελπίδα. Η ίδια η συναναστροφή σας με άλλους θαρραλέους Χριστιανούς διακόνους θα κάμη το θάρρος σας ισχυρότερο, διότι αν οι ‘κακές συναναστροφές φθείρουν τα καλά ήθη’, θα πρέπει, βέβαια, κατά συνέπειαν, οι καλές συναναστροφές να ενισχύσουν τα καλά ήθη.—1 Κορ. 15:33.
Θέλετε να είσθε ένας θαρραλέος Χριστιανός διάκονος, έτσι δεν είναι; Ένας θαρραλέος διάκονος είναι ένας χαρούμενος διάκονος. Θαρραλέος διάκονος είναι εκείνος, που φέρνει τιμή στο όνομα του Ιεχωβά και μετέχει στη διεκδίκησί του. Θαρραλέος διάκονος είναι εκείνος, που ενισχύει τους συνδιακόνους του. Θαρραλέος διάκονος, επίσης, είναι εκείνος, που παράγει άφθονα και τον καρπόν του πνεύματος και τον καρπόν της Βασιλείας, τριάντα, εξήντα κι εκατονταπλασίονα.
Τον Δεκέμβριο, οι θαρραλέοι διάκονοι θα εκδηλώσουν την πίστι και την ελπίδα των στον Ιεχωβά προσφέροντας στους ανθρώπους καλής θελήσεως το θαυμάσιο Γραφικό βοήθημα «Εξηρτισμένοι εις Παν Έργον Αγαθόν» μαζί μ’ ένα βιβλιάριο. Ευτυχείς είναι όλοι εκείνοι που μετέχουν στο ευλογητό αυτό έργον.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1963 | 15 Ιουνίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Τι εννοούσε ο Ηλίας όταν, σε απάντησι στο αίτημα του Ελισσαιέ να του επιτραπή ν’ αποχαιρετήση τους γονείς του, είπε στον Ελισσαιέ: «Ύπάγε, επίστρεψον· διότι τι έκαμα εις σε;»—1 Βασ. 19:20.—Α. Ι., Ηνωμένες Πολιτείες.
Εκείνο που εννοούσε ο Ηλίας εδώ ήταν ότι το ζήτημα δεν ήταν τόσο επείγον ώστε να μη μπορέση ο Ελισσαιέ να πάγη πρώτα στο σπίτι του και ν’ αποχαιρετήση τους γονείς του. Πήγαινε, γύρισε, διότι δεν έχω αντίρρησι. Δεν σου έκαμα τίποτα για να σου απαγορεύσω τούτο· έτσι θα μπορούσαν να παραφρασθούν τα λόγια του. Γι’ αυτό ο Ελισσαιέ προέβη στην ετοιμασία ενός συμποσίου για την οικογένειά του. Αυτό πρέπει να είχε διαρκέσει τουλάχιστον λίγες ώρες, διότι περιελάμβανε τη σφαγή ταύρων, την προετοιμασία των και κατόπιν το μαγείρευμα του κρέατός των.
Πραγματικά, λογικό είναι να συμπεράνωμε ότι ο Ηλίας παρέμεινε και παρεκάθησε σ’ αυτό το συμπόσιο, διότι δεν αναγράφεται ότι ο Ελισσαιέ εβιάζετο να προφθάση τον Ηλία, ως να συνέχισε ο Ηλίας τον δρόμο του κι έμεινε πίσω ο Ελισσαιέ. Αναγινώσκομε, λοιπόν, ότι μετά το συμπόσιο ο Ελισσαιέ «σηκωθείς, υπήγε κατόπιν του Ηλία, και υπηρέτει αυτόν.»—1 Βασ. 19:21.
Επρόκειτο για μια κατάστασι εντελώς διαφορετική από εκείνη που αναγράφεται στο Ματθαίος 8:21, 22, όπου ένας μαθητής εζήτησε να του επιτραπή πρώτα να θάψη τον πατέρα του, ο δε Ιησούς απήντησε: «Ακολουθεί μοι, και άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς.» Σ’ αυτή την περίπτωσι δεν πρέπει να νοήσωμε ότι ο πατέρας ήταν ήδη νεκρός· αλλιώς, ο γυιός θα είχε θάψει τον πατέρα του, διότι στις Ανατολικές χώρες οι άνθρωποι θάπτουν τους νεκρούς των λίγο ύστερ’ από τον θάνατό τους.
-