Ενήργησε με Σύνεση, Γενναιότητα και Ανιδιοτέλεια

ΚΑΘΩΣ η Εσθήρ πλησίαζε αργά στο θρόνο, η καρδιά της κόντευε να σπάσει. Φανταστείτε την ησυχία που απλώθηκε στη μεγάλη βασιλική αίθουσα του περσικού ανακτόρου στα Σούσα! Η σιωπή ήταν τόσο βαθιά ώστε η Εσθήρ άκουγε τα ανάλαφρα βήματά της και τον ήχο που έκαναν τα βασιλικά της ενδύματα ενώ περπατούσε. Δεν είχε το περιθώριο να θαυμάσει το μεγαλείο που αντανακλούσε η βασιλική αυλή, οι κομψοί κίονες και η ξυλόγλυπτη οροφή από κέδρο του μακρινού Λιβάνου. Όλη της η προσοχή ήταν στραμμένη στον άνθρωπο που καθόταν στο θρόνο, αυτόν που κρατούσε τη ζωή της στα χέρια του.

Ο βασιλιάς, με το βλέμμα καρφωμένο πάνω της καθώς εκείνη πλησίαζε, άπλωσε το χρυσό του σκήπτρο προς το μέρος της. Αν και επρόκειτο για απλή χειρονομία, αποδείχτηκε ζωοσωτήρια για την Εσθήρ, εφόσον με αυτήν ο βασιλιάς τη συγχώρησε για το αδίκημα που μόλις είχε διαπράξει​—να εμφανιστεί ενώπιόν του χωρίς βασιλική πρόσκληση. Φτάνοντας στο θρόνο, η Εσθήρ άπλωσε το χέρι της και άγγιξε με ευγνωμοσύνη την κορυφή του σκήπτρου.​—Εσθήρ 5:1, 2.a

Το καθετί πάνω στον Βασιλιά Ασσουήρη μαρτυρούσε τον τεράστιο πλούτο και τη δύναμή του. Η βασιλική περιβολή των τότε μοναρχών της Περσίας λέγεται ότι κόστιζε σε σημερινές τιμές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Και, όμως, η Εσθήρ διέκρινε κάποια ζεστασιά στα μάτια του συζύγου της​—την αγαπούσε, έστω και με το δικό του τρόπο. Της είπε λοιπόν: «Τι θέλεις, Εσθήρ βασίλισσα, και ποια είναι η παράκλησή σου; Ως και το μισό της βασιλείας​—ας δοθεί σε εσένα!»​—Εσθήρ 5:3.

Η Εσθήρ είχε εκδηλώσει ήδη αξιοθαύμαστη πίστη και θάρρος. Παρουσιάστηκε ενώπιον του βασιλιά για να προστατέψει το λαό της από μια πλεκτάνη που αποσκοπούσε στον αφανισμό τους. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, τα είχε καταφέρει, αλλά την περίμεναν μεγαλύτερες προκλήσεις. Έπρεπε να πείσει τον υπερήφανο μονάρχη ότι ο πιο έμπιστος σύμβουλός του ήταν ένας κακοήθης άνθρωπος, ο οποίος τον είχε εξαπατήσει ώστε να καταδικάσει σε θάνατο το λαό της. Πώς θα πετύχαινε κάτι τέτοιο, και τι μαθαίνουμε εμείς από την πίστη της;

Επέλεξε με Σύνεση “τον Καιρό να Μιλήσει”

Θα ήταν σωστό να εκθέσει η Εσθήρ όλο το πρόβλημα στο βασιλιά ενώπιον των αυλικών του; Κάτι τέτοιο πιθανώς θα τον ταπείνωνε και θα έδινε χρόνο στο σύμβουλό του, τον Αμάν, να αμφισβητήσει τις κατηγορίες της. Τι έκανε λοιπόν η Εσθήρ; Αιώνες νωρίτερα, ο σοφός Βασιλιάς Σολομών είχε γράψει υπό θεϊκή έμπνευση: «Για το καθετί υπάρχει προσδιορισμένος καιρός, . . . καιρός να σωπαίνει [κανείς] και καιρός να μιλάει». (Εκκλησιαστής 3:1, 7) Φανταζόμαστε το θετό πατέρα της Εσθήρ, τον πιστό Μαροδοχαίο, να τη διδάσκει τέτοιου είδους αρχές καθώς μεγάλωνε υπό τη φροντίδα του. Ασφαλώς, η Εσθήρ καταλάβαινε πόσο σημαντικό ήταν το να επιλέγει προσεκτικά “τον καιρό να μιλήσει”.

Η Εσθήρ είπε: «Αν φαίνεται καλό στο βασιλιά, ας έρθει ο βασιλιάς μαζί με τον Αμάν σήμερα στο συμπόσιο που έχω ετοιμάσει για αυτόν». (Εσθήρ 5:4) Ο βασιλιάς συμφώνησε και πρόσταξε να καλέσουν τον Αμάν. Διακρίνετε με πόση σύνεση μίλησε η Εσθήρ; Περιφρούρησε την αξιοπρέπεια του συζύγου της και δημιούργησε πιο πρόσφορο έδαφος για να του γνωστοποιήσει τις ανησυχίες της.

Αναμφίβολα, η Εσθήρ προετοίμασε με κάθε λεπτομέρεια το συμπόσιο, ώστε να ικανοποιήσει στο παραμικρό τις προτιμήσεις του συζύγου της. Το εκλεκτό κρασί που έρρεε δημιουργούσε ευθυμία. (Ψαλμός 104:15) Ο Ασσουήρης διασκέδαζε, και ρώτησε ξανά την Εσθήρ ποιο ήταν το αίτημά της. Μήπως τώρα ήταν καιρός να μιλήσει;

Η Εσθήρ πίστευε πως όχι. Γι’ αυτό, προσκάλεσε το βασιλιά και τον Αμάν σε δεύτερο συμπόσιο, την επομένη. (Εσθήρ 5:7, 8) Γιατί καθυστερούσε να μιλήσει; Θυμηθείτε ότι όλος ο λαός της αντιμετώπιζε την απειλή του θανάτου λόγω του βασιλικού διατάγματος. Εφόσον διακυβεύονταν πολλά, η Εσθήρ έπρεπε να είναι βέβαιη ότι η στιγμή ήταν κατάλληλη. Έτσι λοιπόν περίμενε, δημιουργώντας ακόμη μια ευκαιρία για να δείξει στο σύζυγό της πόσο τον εκτιμούσε.

Η υπομονή είναι σπάνια και ανεκτίμητη ιδιότητα. Μολονότι η Εσθήρ ήταν στενοχωρημένη και δεν έβλεπε την ώρα να μιλήσει χωρίς περιστροφές, περίμενε υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή. Μαθαίνουμε πολλά από το παράδειγμά της, επειδή πιθανώς όλοι μας έχουμε δει αδικίες που χρειάζονται διόρθωση. Αν θέλουμε να πείσουμε κάποιον που έχει εξουσία να ασχοληθεί με ένα πρόβλημα, πρέπει να μιμηθούμε την Εσθήρ και να είμαστε υπομονετικοί. Το εδάφιο Παροιμίες 25:15 αναφέρει: «Με υπομονή πείθεται ο διοικητής, και η γλώσσα που εκδηλώνει πραότητα μπορεί να σπάσει κόκαλα». Αν, όπως η Εσθήρ, περιμένουμε υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή και μιλήσουμε με πραότητα, τότε ακόμη και εναντίωση σκληρή σαν κόκαλο μπορεί να «σπάσει». Ευλόγησε ο Θεός της Εσθήρ, ο Ιεχωβά, την υπομονή και τη σύνεσή της;

Η Υπομονή Ανοίγει το Δρόμο για Δικαιοσύνη

Η υπομονή της Εσθήρ άνοιξε το δρόμο για μια σειρά συγκλονιστικών γεγονότων. Ο Αμάν έφυγε κεφάτος από το πρώτο συμπόσιο, «χαρούμενος και με εύθυμη καρδιά» επειδή απολάμβανε πλήρως την εύνοια του βασιλικού ζεύγους. Όταν, όμως, πέρασε την πύλη του κάστρου, το μάτι του έπεσε στον Μαροδοχαίο, τον Ιουδαίο που αρνούνταν ακόμη να του αποτίει ειδικό φόρο τιμής. Ο Μαροδοχαίος δεν ενεργούσε έτσι λόγω έλλειψης σεβασμού, αλλά λόγω της συνείδησής του και της σχέσης του με τον Ιεχωβά Θεό. Εντούτοις, ο Αμάν «αμέσως γέμισε οργή».​—Εσθήρ 5:9.

Όταν ο Αμάν μίλησε στη σύζυγο και στους φίλους του για την εν λόγω προσβολή, εκείνοι τον παρότρυναν να φτιάξει ένα τεράστιο ξύλο, 22 και πλέον μέτρα ψηλό, και να ζητήσει από το βασιλιά την άδεια να κρεμάσουν σε αυτό τον Μαροδοχαίο. Η ιδέα άρεσε στον Αμάν, ο οποίος έβαλε αμέσως μπρος το σχέδιο.​—Εσθήρ 5:12-14.

Στο μεταξύ, η νύχτα του Βασιλιά Ασσουήρη κύλησε διαφορετικά από ό,τι συνήθως. «Ο ύπνος έφυγε από το βασιλιά», μας λέει η Γραφή, γι’ αυτό έβαλε να του διαβάσουν δυνατά τα επίσημα υπομνήματα του Κράτους. Ανάμεσά τους υπήρχε και μια αναφορά για κάποιο σχέδιο δολοφονίας του. Ο βασιλιάς θυμήθηκε την περίπτωση. Οι επίδοξοι δολοφόνοι του συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν. Αλλά τι είχε συμβεί με τον άνθρωπο που είχε ξεσκεπάσει το σχέδιο​—τον Μαροδοχαίο; Ο βασιλιάς, έχοντας μια ξαφνική αναλαμπή, ρώτησε πώς είχε ανταμειφθεί ο Μαροδοχαίος. Ποια ήταν η απάντηση; Τίποτα απολύτως δεν είχε γίνει προς τιμήν του.​—Εσθήρ 6:1-3.

Ανάστατος, ο βασιλιάς ρώτησε ποιοι αυλικοί ήταν διαθέσιμοι ώστε να τον βοηθήσουν να διορθώσει αυτή την ολιγωρία. Από όλους τους αξιωματούχους, μόνο ο Αμάν βρισκόταν στη βασιλική αυλή​—φαίνεται ότι είχε πάει νωρίς, ανυπομονώντας να εξασφαλίσει την άδεια για την εκτέλεση του Μαροδοχαίου. Αλλά πριν προλάβει να υποβάλει το αίτημά του, ο βασιλιάς τον ρώτησε ποιος ήταν ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσει τον άνθρωπο που είχε κερδίσει την εύνοιά του. Ο Αμάν νόμισε ότι ο βασιλιάς είχε υπόψη του εκείνον. Έτσι λοιπόν, επινόησε κάτι κραυγαλέο: Να ντύσουν αυτόν τον άνθρωπο με βασιλική περιβολή και να βάλουν έναν ανώτερο αξιωματούχο να τον περάσει μέσα από τα Σούσα, πάνω στο άλογο του βασιλιά, και συγχρόνως να πλέκει το εγκώμιό του εις επήκοον όλων. Φανταστείτε την έκφραση του Αμάν όταν έμαθε ότι το τιμώμενο πρόσωπο ήταν ο Μαροδοχαίος! Και σε ποιον ανέθεσε ο βασιλιάς να πλέξει το εγκώμιό του; Στον Αμάν!​—Εσθήρ 6:4-10.

Αφού εκτέλεσε με βαριά καρδιά αυτό το φοβερά δυσάρεστο καθήκον, ο Αμάν έτρεξε σπίτι του καταρρακωμένος. Η σύζυγος και οι φίλοι του είπαν ότι αυτή η τροπή των γεγονότων δεν προμήνυε τίποτα καλό. Η ήττα του στη διαμάχη με τον Μαροδοχαίο τον Ιουδαίο ήταν βέβαιη.​—Εσθήρ 6:12, 13.

Επειδή η Εσθήρ εκδήλωσε υπομονή, και περίμενε μια επιπλέον μέρα για να γνωστοποιήσει το αίτημά της στο βασιλιά, ο Αμάν είχε το χρόνο να σκάψει τον ίδιο του το λάκκο. Και αποκλείεται άραγε να ευθυνόταν ο Ιεχωβά Θεός για την αϋπνία του βασιλιά; (Παροιμίες 21:1) Να γιατί ο Λόγος του Θεού μάς προτρέπει να εκδηλώνουμε «στάση προσμονής». (Μιχαίας 7:7) Όταν περιμένουμε τον Θεό, ίσως διαπιστώσουμε ότι οι δικές του λύσεις στα προβλήματά μας υπερτερούν κατά πολύ από οτιδήποτε είχαμε σκεφτεί εμείς.

Μίλησε με Γενναιότητα

Η Εσθήρ δεν τόλμησε να δοκιμάσει περαιτέρω την υπομονή του βασιλιά. Στο δεύτερο συμπόσιό της έπρεπε να τα αποκαλύψει όλα. Πώς όμως; Όπως αποδείχτηκε, ο ίδιος ο βασιλιάς τής έδωσε την αφορμή, ρωτώντας την ξανά ποιο ήταν το αίτημά της. (Εσθήρ 7:2) “Ο καιρός να μιλήσει” η Εσθήρ είχε φτάσει.

Τη φανταζόμαστε να προσεύχεται σιωπηλά στον Θεό της προτού πει: «Αν έχω βρει εύνοια στα μάτια σου, βασιλιά, και αν φαίνεται καλό στο βασιλιά, ας μου δοθεί η ψυχή μου κατά το αίτημά μου και ο λαός μου κατά την παράκλησή μου». (Εσθήρ 7:3) Παρατηρήστε ότι διαβεβαίωσε το βασιλιά πως σεβόταν την κρίση του σχετικά με αυτό που φαινόταν καλό. Πόσο διέφερε από την Αστίν, την πρώην σύζυγό του, η οποία τον είχε ταπεινώσει σκόπιμα! (Εσθήρ 1:10-12) Εκτός αυτού, η Εσθήρ δεν επέκρινε το βασιλιά για την απερισκεψία που εκδήλωσε εμπιστευόμενος τον Αμάν. Απεναντίας, τον ικέτευσε να προστατέψει την ίδια της τη ζωή.

Ασφαλώς, το αίτημα συγκίνησε το βασιλιά, αλλά τον άφησε και άναυδο. Ποιος τολμούσε να απειλεί τη βασίλισσά του; Η Εσθήρ συνέχισε: «Πουληθήκαμε, εγώ και ο λαός μου, για να αφανιστούμε, να θανατωθούμε και να εξολοθρευτούμε. Και αν είχαμε πουληθεί για δούλοι και για υπηρέτριες, θα έμενα σιωπηλή. Αλλά δεν είναι σωστό να υπάρξει αυτή η στενοχώρια, εφόσον ζημιώνεται ο βασιλιάς». (Εσθήρ 7:4) Προσέξτε ότι η Εσθήρ εξέθεσε ανοιχτά το πρόβλημα. Ωστόσο, πρόσθεσε πως θα είχε μείνει σιωπηλή αν ο λαός της απειλούνταν απλώς με υποδούλωση. Δεν μπορούσε, όμως, να κάνει κάτι τέτοιο επειδή αυτή η γενοκτονία θα είχε μεγάλο κόστος για τον ίδιο το βασιλιά.

Το παράδειγμα της Εσθήρ μάς διδάσκει πολλά για την τέχνη της πειθούς. Αν ποτέ χρειαστεί να αποκαλύψετε ένα σοβαρό πρόβλημα σε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο ή σε κάποιο άτομο με μεγάλη εξουσία, ο συνδυασμός υπομονής, σεβασμού και ειλικρίνειας μπορεί να βοηθήσει πολύ.​—Παροιμίες 16:21, 23.

Τότε ο Ασσουήρης ρώτησε επιτακτικά: «Ποιος είναι αυτός και πού είναι εκείνος που βρήκε την τόλμη να ενεργήσει έτσι;» Φανταστείτε την Εσθήρ να λέει με το δάχτυλο τεντωμένο: «Ο άνθρωπος, ο αντίδικος και εχθρός, είναι αυτός ο κακός Αμάν». Η κατηγορία έμεινε να αιωρείται. Ο Αμάν παρέλυσε από φόβο. Οραματιστείτε τον κυκλοθυμικό μονάρχη να γίνεται κατακόκκινος από οργή συνειδητοποιώντας ότι ο έμπιστος σύμβουλός του τον εξαπάτησε ώστε να υπογράψει ένα διάταγμα που θα προκαλούσε το θάνατο της αγαπημένης του συζύγου! Ο βασιλιάς βγήκε μανιασμένος στον κήπο για να ηρεμήσει.​—Εσθήρ 7:5-7.

Εφόσον είχε πια αποκαλυφτεί ότι ήταν ένας θρασύδειλος ραδιούργος, ο Αμάν σύρθηκε στα πόδια της βασίλισσας. Όταν ο βασιλιάς μπήκε πάλι μέσα και τον είδε να εκλιπαρεί την Εσθήρ στο ντιβάνι της, τον κατηγόρησε οργισμένος για απόπειρα βιασμού της βασίλισσας μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Αυτό σήμανε το οριστικό τέλος του Αμάν. Τον οδήγησαν έξω, με το πρόσωπο καλυμμένο. Τότε κάποιος αυλικός πληροφόρησε το βασιλιά για το τεράστιο ξύλο που προόριζε ο Αμάν για τον Μαροδοχαίο. Ο Ασσουήρης πρόσταξε αμέσως να κρεμάσουν τον Αμάν σε αυτό.​—Εσθήρ 7:8-10.

Στο σημερινό άδικο κόσμο, είναι εύκολο να θεωρήσουμε ότι δεν θα αποδοθεί ποτέ δικαιοσύνη. Νιώσατε κάποια φορά έτσι; Η Εσθήρ δεν απελπίστηκε ποτέ, δεν έγινε ποτέ κυνική, δεν έχασε ποτέ την πίστη της. Όταν ήρθε ο καιρός, μίλησε με γενναιότητα για το σωστό και άφησε τα υπόλοιπα στον Ιεχωβά. Ας κάνουμε και εμείς το ίδιο! Ο Ιεχωβά δεν έχει αλλάξει από την εποχή της Εσθήρ. Είναι και σήμερα απόλυτα ικανός να πιάνει τους πονηρούς και τους πανούργους στις ίδιες τους τις παγίδες, όπως έκανε με τον Αμάν.​—Ψαλμός 7:11-16.

Ενήργησε με Ανιδιοτέλεια Υπέρ του Ιεχωβά και του Λαού Του

Τελικά, ο βασιλιάς έμαθε ποιος ήταν ο Μαροδοχαίος​—όχι μόνο εκείνος που απέτρεψε με πιστότητα τη δολοφονία του, αλλά και ο θετός πατέρας της Εσθήρ. Ο Ασσουήρης μεταβίβασε στον Μαροδοχαίο το πρωθυπουργικό αξίωμα του Αμάν. Το σπίτι του Αμάν​—μαζί και την τεράστια περιουσία του—​το έδωσε στην Εσθήρ, η οποία όρισε τον Μαροδοχαίο υπεύθυνο για αυτό.​—Εσθήρ 8:1, 2.

Τώρα που η Εσθήρ και ο Μαροδοχαίος ήταν ασφαλείς, μήπως η βασίλισσα θα επαναπαυόταν; Μόνο αν ήταν ιδιοτελής. Την ίδια ώρα, το διάταγμα του Αμάν για τη θανάτωση όλων των Ιουδαίων έφτανε σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας. Ο Αμάν είχε ρίξει κλήρο, ή αλλιώς Πουρ​—ασκώντας προφανώς κάποια μορφή πνευματισμού—​ώστε να προσδιορίσει την κατάλληλη στιγμή για τη μοχθηρή επίθεση. (Εσθήρ 9:24-26) Αν και εκείνη η μέρα θα έφτανε μετά από μήνες, πλησίαζε με γοργό ρυθμό. Άραγε υπήρχε ακόμη χρόνος να αποτραπεί η συμφορά;

Η Εσθήρ διακινδύνευσε ξανά τη ζωή της ανιδιοτελώς, εμφανιζόμενη πάλι ενώπιον του βασιλιά χωρίς επίσημη πρόσκληση. Αυτή τη φορά, έκλαψε για το λαό της, εκλιπαρώντας το σύζυγό της να ανακαλέσει το τρομερό διάταγμα. Εντούτοις, οι νόμοι που θεσπίζονταν στο όνομα του Πέρση μονάρχη ήταν αμετάκλητοι. (Δανιήλ 6:12, 15) Γι’ αυτό, ο βασιλιάς εξουσιοδότησε την Εσθήρ και τον Μαροδοχαίο να θέσουν σε ισχύ νέους νόμους. Στάλθηκε, λοιπόν, μια δεύτερη διακήρυξη που έδινε το δικαίωμα στους Ιουδαίους να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Ιππείς έσπευσαν σε κάθε μέρος της αυτοκρατορίας, φέρνοντάς τους αυτά τα καλά νέα. Η ελπίδα αναζωπυρώθηκε στην καρδιά πολλών. (Εσθήρ 8:3-16) Φανταζόμαστε τους Ιουδαίους σε όλη την αχανή αυτοκρατορία να εξοπλίζονται και να προετοιμάζονται για μάχη, πράγμα αδιανόητο χωρίς το νέο διάταγμα. Το ζήτημα όμως ήταν: Θα στεκόταν ο «Ιεχωβά των στρατευμάτων» στο πλευρό του λαού του;​—1 Σαμουήλ 17:45.

Όταν έφτασε τελικά η επιλεγμένη μέρα, ο λαός του Θεού ήταν πανέτοιμος. Ακόμη και πολλοί Πέρσες αξιωματούχοι έπαιρναν τώρα το μέρος τους, καθώς τα νέα για τον καινούριο πρωθυπουργό, τον Μαροδοχαίο τον Ιουδαίο, είχαν ταξιδέψει παντού. Ο Ιεχωβά χάρισε μεγάλη νίκη στο λαό του. Αναμφίβολα, φρόντισε να υποστούν οι εχθροί τους πανωλεθρία, ώστε να αποτραπούν τυχόν τρομερά αντίποινα.b​—Εσθήρ 9:1-6.

Επιπλέον, ο Μαροδοχαίος δεν θα προΐστατο ποτέ με ασφάλεια στο σπιτικό του Αμάν ενόσω ζούσαν ακόμη οι δέκα γιοι εκείνου του κακού ανθρώπου. Θανατώθηκαν, λοιπόν, και αυτοί. (Εσθήρ 9:7-10) Έτσι εκπληρώθηκε μια Βιβλική προφητεία, εφόσον ο Θεός είχε προείπει παλιότερα την ολοσχερή καταστροφή των Αμαληκιτών, οι οποίοι είχαν αποδειχτεί κακοήθεις εχθροί του λαού του. (Δευτερονόμιο 25:17-19) Οι γιοι του Αμάν πρέπει να συγκαταλέγονταν στα απολύτως τελευταία μέλη εκείνου του καταδικασμένου έθνους.

Η Εσθήρ αναγκάστηκε σε νεαρή ηλικία να επωμιστεί πολύ βαριά φορτία​—όπως βασιλικά διατάγματα που προέβλεπαν πόλεμο και αφανισμό. Δεν πρέπει να ήταν εύκολο. Αλλά το θέλημα του Ιεχωβά απαιτούσε να προστατευτεί ο λαός του από την καταστροφή. Μέσω του έθνους του Ισραήλ θα ερχόταν ο υποσχεμένος Μεσσίας, η μόνη πηγή ελπίδας για όλη την ανθρωπότητα! (Γένεση 22:18) Οι σύγχρονοι υπηρέτες του Θεού χαίρονται γνωρίζοντας πως, όταν ο Μεσσίας, ο Ιησούς, ήρθε στη γη, απαγόρευσε στους ακολούθους του να συμμετέχουν στο εξής σε κατά γράμμα πολέμους.​—Ματθαίος 26:52.

Παρ’ όλα αυτά, οι Χριστιανοί εμπλέκονται σε πνευματικό πόλεμο. Ο Σατανάς επιθυμεί όσο ποτέ άλλοτε να καταστρέψει την πίστη μας στον Ιεχωβά Θεό. (2 Κορινθίους 10:3, 4) Το παράδειγμα της Εσθήρ αποτελεί πραγματική ευλογία για εμάς! Όπως εκείνη, είθε και εμείς να εκδηλώνουμε πίστη χρησιμοποιώντας πειθώ με σύνεση και υπομονή, δείχνοντας θάρρος και φανερώνοντας ανιδιοτελή προθυμία να υπερασπιστούμε το λαό του Θεού.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 28]

Ερωτήματα Σχετικά με την Εσθήρ

Γιατί επέτρεψε ο Μαροδοχαίος να παντρευτεί η Εσθήρ έναν μη ομόπιστο ειδωλολάτρη;

Ορισμένοι μελετητές ισχυρίζονται ότι ο Μαροδοχαίος ήταν ένας καιροσκόπος που ήθελε να παντρέψει την Εσθήρ με το βασιλιά για λόγους γοήτρου, πράγμα εντελώς αβάσιμο. Ως πιστός Ιουδαίος, εκείνος δεν θα επιδοκίμαζε ποτέ έναν τέτοιο γάμο. (Δευτερονόμιο 7:3) Σύμφωνα με την αρχαία Ιουδαϊκή παράδοση, επιχείρησε να τον αποτρέψει. Είναι μάλλον απίθανο να είχαν λόγο στο ζήτημα είτε ο ίδιος είτε η Εσθήρ, εφόσον ήταν αλλοεθνείς σε μια χώρα όπου οι άνθρωποι έβλεπαν τον απόλυτο μονάρχη σαν θεό. Με την πάροδο του χρόνου, έγινε ξεκάθαρο ότι, μέσω του γάμου της Εσθήρ, ο Ιεχωβά προστάτεψε το λαό του.​—Εσθήρ 4:14.

Γιατί δεν αναφέρει καθόλου το βιβλίο της Εσθήρ το προσωπικό όνομα του Θεού, Ιεχωβά;

Προφανώς, θεόπνευστος συγγραφέας του βιβλίου ήταν ο Μαροδοχαίος. Ενδεχομένως το βιβλίο φυλασσόταν αρχικά μαζί με τα επίσημα περσικά αρχεία προτού μεταφερθεί στην Ιερουσαλήμ. Η χρήση του ονόματος του Ιεχωβά θα μπορούσε να υποκινήσει κάποιους λάτρεις των θεών της Περσίας να καταστρέψουν το βιβλίο. Ούτως ή άλλως, ο ρόλος του Ιεχωβά στην ιστορία είναι αδιαμφισβήτητος. Σημειωτέον ότι, στο πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο, το προσωπικό όνομα του Θεού είναι κρυμμένο σε ακροστιχίδες, στις οποίες η φρασεολογία φαίνεται ότι είναι σκόπιμη, έτσι ώστε τα πρώτα ή τα τελευταία γράμματα διαδοχικών λέξεων να σχηματίζουν το όνομα του Θεού.​—Εσθήρ 1:20, υποσημείωση στη ΜΝΚ.

Είναι ιστορικά ανακριβές το βιβλίο της Εσθήρ;

Διάφοροι κριτικοί κατηγορούν το βιβλίο ως ανακριβές. Ωστόσο, μερικοί μελετητές έχουν επισημάνει ότι ο συγγραφέας του διέθετε εκπληκτικά λεπτομερή γνώση της βασιλικής οικογένειας, της αρχιτεκτονικής και των εθίμων της Περσίας. Ομολογουμένως, κανένα σωζόμενο εξωβιβλικό έγγραφο δεν αναφέρει κάποια Βασίλισσα Εσθήρ, αλλά αυτή σίγουρα δεν είναι το μόνο βασιλικό πρόσωπο που παραλείπεται από τα δημόσια αρχεία. Επίσης, εξωβιβλικά κείμενα αποκαλύπτουν ότι κάποιος Μαρδουκά, περσικό αντίστοιχο του ονόματος Μαροδοχαίος, υπηρετούσε ως αυλικός στα Σούσα τον καιρό που περιγράφεται στο βιβλίο.

[Πλαίσιο στη σελίδα 29]

Εκπλήρωση Προφητείας

Η Εσθήρ και ο Μαροδοχαίος, αγωνιζόμενοι υπέρ του λαού του Θεού, εκπλήρωσαν ακόμη μια Βιβλική προφητεία. Δώδεκα και πλέον αιώνες νωρίτερα, ο Ιεχωβά είχε εμπνεύσει τον πατριάρχη Ιακώβ να προείπει σχετικά με έναν γιο του: «Ο Βενιαμίν θα κατασπαράζει σαν λύκος. Το πρωί θα τρώει το ζώο που έχει πιάσει και το βράδυ θα μοιράζει λάφυρα». (Γένεση 49:27) Όταν ήρθε το «πρωί» της βασιλικής ιστορίας του Ισραήλ, μεταξύ των απογόνων του Βενιαμίν ήταν ο Βασιλιάς Σαούλ και άλλοι δυνατοί πολεμιστές του λαού του Ιεχωβά. Αφού έφτασε το «βράδυ» αυτής της βασιλικής ιστορίας, μετά τη δύση της βασιλικής γραμμής του Ισραήλ, η Εσθήρ και ο Μαροδοχαίος, από τη φυλή του Βενιαμίν, πολέμησαν με επιτυχία εναντίον των εχθρών του Ιεχωβά. Κατά μία έννοια, μοίρασαν και αυτοί λάφυρα, εφόσον η τεράστια περιουσία του Αμάν περιήλθε στα χέρια τους.

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Η Εσθήρ αναγνώρισε ταπεινά το έλεος του βασιλιά

[Εικόνα στις σελίδες 26, 27]

Η Εσθήρ κατέδειξε με γενναιότητα την πονηρία του Αμάν

[Εικόνα στις σελίδες 28, 29]

Η Εσθήρ και ο Μαροδοχαίος έστειλαν διακηρύξεις στους Ιουδαίους της Περσικής Αυτοκρατορίας