Η Ζωική Κτίση Μεγαλύνει τον Ιεχωβά

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ του Ιεχωβά είναι φανερό στο ζωικό βασίλειο. Ο Θεός παρέχει καλή φροντίδα στα ζώα, όπως ακριβώς κάνει προμήθειες για την ανθρωπότητα. (Ψαλμός 145:16) Πόσο λάθος θα ήταν να βρίσκουμε σφάλματα στον δικό τους και δικό μας Δημιουργό! Παρότι ο Ιώβ ήταν ευθύς, ανακήρυξε «την ψυχή του δίκαιη αντί για τον Θεό». Γι’ αυτό, ο Ιώβ έπρεπε να πάρει κάποια μαθήματα!—Ιώβ 32:2· 33:8-12· 34:5.

Μερικά παραδείγματα από τη ζωική κτίση έδειξαν στον Ιώβ ότι οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να αμφισβητούν τις οδούς του Θεού. Πόσο ξεκάθαρα φαίνεται αυτό όταν εξετάζουμε τα λόγια του Ιεχωβά προς τον υπηρέτη του τον Ιώβ!

Δεν Χρειάζονται Ανθρώπινη Βοήθεια

Ο Ιώβ δεν μπορούσε να απαντήσει στις ερωτήσεις του Θεού για τη ζωική κτίση. (Ιώβ 38:39-41) Σαφώς, ο Ιεχωβά προμηθεύει για το λιοντάρι και το κοράκι χωρίς ανθρώπινη βοήθεια. Παρότι τα κοράκια πετούν προς αναζήτηση τροφής, στην πραγματικότητα λαβαίνουν την τροφή τους από τον Θεό.—Λουκάς 12:24.

Ο Ιώβ έμεινε άφωνος όταν ο Θεός τον ρώτησε για τα άγρια ζώα. (Ιώβ 39:1-8) Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να προστατέψει τις αίγες των βουνών και τις ελαφίνες. Είναι δύσκολο ακόμη και να πλησιάσει κάποιος τις αίγες των βουνών! (Ψαλμός 104:18) Το θεόδοτο ένστικτο κάνει την ελαφίνα να απομονώνεται στο δάσος όταν πρόκειται να γεννήσει. Φροντίζει κατάλληλα τα μικρά της αλλά αυτά, όταν “γίνονται εύρωστα”, «φεύγουν και δεν επιστρέφουν». Από τότε και έπειτα ζουν μόνα τους.

Η ζέβρα τρέχει ελεύθερη, και η έρημη πεδιάδα είναι το σπίτι του άγριου γαϊδουριού. Ο Ιώβ δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το άγριο γαϊδούρι για να μεταφέρει φορτία. Αυτό αναζητάει «κάθε είδους χλωρό φυτό», εξερευνώντας τους λόφους για βοσκή. Το συγκεκριμένο ζώο δεν είναι διατεθειμένο να ανταλλάξει την ελευθερία του με τη δυνατότητα να βρίσκει πιο εύκολα τροφή στις πόλεις. «Δεν ακούει τους θορύβους κυνηγού», διότι το άγριο γαϊδούρι γίνεται άφαντο αν κάποιος άνθρωπος εισβάλει στην περιοχή του.

Ο Θεός ανέφερε κατόπιν τον άγριο ταύρο. (Ιώβ 39:9-12) Σχετικά με αυτόν, ο Άγγλος αρχαιολόγος Όστεν Λέιαρντ έγραψε: «Κρίνοντας από τη συχνή του αναπαράσταση στα ανάγλυφα, ο άγριος ταύρος φαίνεται ότι θεωρούνταν σχεδόν τόσο φοβερό και αξιόλογο θήραμα όσο και το λιοντάρι. Πολλές φορές ο βασιλιάς παρουσιάζεται να αγωνίζεται με τον άγριο ταύρο που τον καταδιώκουν πολεμιστές, έφιπποι και πεζοί». (Η Νινευή και τα Ερείπιά Της, [Nineveh and Its Remains] 1849, Τόμος 2, σελίδα 326) Ωστόσο, κανένας σοφός άνθρωπος δεν προσπαθεί να δαμάσει τον ατιθάσευτο άγριο ταύρο.—Ψαλμός 22:21.

Τα Φτερωτά Πλάσματα Μεγαλύνουν τον Ιεχωβά

Ο Θεός ρωτάει στη συνέχεια τον Ιώβ για τα φτερωτά πλάσματα. (Ιώβ 39:13-18) Ο πελαργός πετάει ψηλά με τα δυνατά φτερά του. (Ιερεμίας 8:7) Παρότι η στρουθοκάμηλος φτερουγίζει, δεν μπορεί να πετάξει. Ανόμοια με τον πελαργό, η στρουθοκάμηλος δεν αποθέτει τα αβγά της σε κάποια φωλιά χτισμένη σε δέντρο. (Ψαλμός 104:17) Σκάβει μια τρύπα στην άμμο και γεννάει τα αβγά της εκεί. Αλλά αυτό το πουλί δεν εγκαταλείπει τα αβγά του. Καλυμμένα με άμμο, τα αβγά διατηρούνται σε κατάλληλη θερμοκρασία ενώ τόσο το αρσενικό όσο και το θηλυκό τα φροντίζουν.

Ίσως φαίνεται ότι η στρουθοκάμηλος “ξεχνάει τη σοφία” όταν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο από κάποιο αρπακτικό και δείχνει να το βάζει στα πόδια. Εντούτοις, η Εγκυκλοπαίδεια για τα Ζώα της Αγίας Γραφής (An Encyclopedia of Bible Animals) λέει: «Αυτή είναι μια τεχνική αντιπερισπασμού: [οι στρουθοκάμηλοι] προσπαθούν να γίνουν αντιληπτές και φτερουγίζουν ώστε να τραβήξουν την προσοχή οποιουδήποτε ζώου ή ατόμου τις απειλεί, για να το οδηγήσουν έτσι μακριά από τα αβγά».

Με ποια έννοια η στρουθοκάμηλος «γελάει με το άλογο και τον αναβάτη του»; Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (The World Book Encyclopedia) αναφέρει: «Η στρουθοκάμηλος δεν μπορεί να πετάξει, αλλά είναι γνωστή για την ταχύτητά της στο έδαφος. Τα μακριά της πόδια μπορούν να κάνουν βήματα μήκους 4,6 μέτρων με ταχύτητα που φτάνει ως και τα 64 χιλιόμετρα την ώρα».

Ο Θεός Δίνει Κραταιότητα στο Άλογο

Ο Θεός ρώτησε έπειτα τον Ιώβ για το άλογο. (Ιώβ 39:19-25) Στους αρχαίους καιρούς, οι πολεμιστές μάχονταν έφιπποι, ενώ άλογα έσερναν άρματα που μετέφεραν τον αρματηλάτη και ίσως δύο στρατιώτες. Ανυπόμονο για μάχη, το πολεμικό άλογο χλιμιντρίζει και χτυπάει το έδαφος με τις οπλές του. Δεν τρομάζει και δεν γυρίζει πίσω εξαιτίας του σπαθιού. Όταν ηχεί το κέρας, το πολεμικό άλογο αντιδράει σαν να λέει: «Αα!» Εφορμάει, “καταπίνοντας το έδαφος”. Εντούτοις, το πολεμικό άλογο υπακούει στον αναβάτη του.

Σε μια συγκριτική περιγραφή, ο αρχαιολόγος Λέιαρντ έγραψε: «Μολονότι η αραβική φοράδα είναι πειθήνια σαν αρνί και δεν χρειάζεται καμία άλλη καθοδήγηση εκτός από το καπίστρι, όταν ακούει την πολεμική κραυγή της φυλής και βλέπει τον αναβάτη της να κραδαίνει το δόρυ, τα μάτια της σπινθηροβολούν, τα κατακόκκινα ρουθούνια της ανοίγουν διάπλατα, ο λαιμός της κυρτώνεται επιβλητικά, ενώ η ουρά και η χαίτη της ανασηκώνονται και απλώνονται στον άνεμο».—Ανακαλύψεις Ανάμεσα στα Ερείπια της Νινευή και της Βαβυλώνας (Discoveries Among the Ruins of Nineveh and Babylon), 1853, σελίδα 330.

Σκεφτείτε το Γεράκι και τον Αετό

Ο Ιεχωβά έστρεψε την προσοχή του Ιώβ σε ορισμένα άλλα πουλιά. (Ιώβ 39:26-30) Τα γεράκια “πετάνε και απλώνουν τις φτερούγες τους προς τον άνεμο”. Αναφέροντας το μεταναστευτικό γεράκι ως το ταχύτερο πουλί, Το Βιβλίο των Ρεκόρ, του Γκίνες (The Guinness Book of Records) λέει ότι «φτάνει σε ταχύτητες ρεκόρ όταν εφορμά από μεγάλα ύψη διεκδικώντας μέσω επίδειξης την εδαφική του επικράτεια ή όταν πιάνει τη λεία του στον αέρα». Αυτό το πουλί έχει φτάσει την ταχύτητα των 349 χιλιομέτρων την ώρα κάνοντας βουτιά σε γωνία πτώσης 45 μοιρών!

Κάποιοι αετοί έχουν πετάξει με ταχύτητα που ξεπερνά τα 130 χιλιόμετρα την ώρα. Ο Ιώβ σύγκρινε την ταχύτητα με την οποία περνάει η ζωή με την ταχύτητα του αετού που ψάχνει τη λεία του. (Ιώβ 9:25, 26) Ο Θεός μάς δίνει δύναμη να συνεχίσουμε, σαν να βρισκόμασταν στις φαινομενικά ακαταπόνητες φτερούγες του αετού που πετάει ψηλά. (Ησαΐας 40:31) Κατά την πτήση, ο αετός επωφελείται από τα θερμά ανοδικά ρεύματα αέρα. Το πουλί διαγράφει κύκλους εντός ενός θερμού ρεύματος, το οποίο μεταφέρει τον αετό ολοένα και ψηλότερα. Όταν ο αετός φτάσει σε ορισμένο ύψος, «γλιστράει» στο επόμενο ρεύμα και μπορεί να παραμείνει ψηλά επί ώρες με ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας.

Ο αετός «χτίζει ψηλά τη φωλιά του» σε απρόσιτα ύψη, απομακρύνοντας τους νεοσσούς του από τον κίνδυνο. Ο Ιεχωβά έχει δημιουργήσει τον αετό με τέτοιον τρόπο ώστε να το κάνει αυτό ενστικτωδώς. Επίσης με τη θεόδοτη όραση, «πέρα μακριά βλέπουν διαρκώς τα μάτια του [αετού]». Η ικανότητα που διαθέτει να αλλάζει γρήγορα το σημείο όπου εστιάζουν τα μάτια του επιτρέπει στον αετό να διατηρεί τη λεία του ή κάποιο κουφάρι εντός του οπτικού του πεδίου όταν εφορμά από μακριά. Ο αετός μπορεί να τρώει κουφάρια νεκρών ζώων, και γι’ αυτό «όπου υπάρχουν θανατωμένοι, εκεί είναι και αυτός». Ο αετός πιάνει μικρά ζώα και τα μεταφέρει στους νεοσσούς του.

Ο Ιεχωβά Διαπαιδαγωγεί τον Ιώβ

Προτού θέσει περαιτέρω ερωτήσεις για τα ζώα, ο Θεός διαπαιδαγώγησε τον Ιώβ. Πώς αντέδρασε ο Ιώβ; Ταπείνωσε τον εαυτό του και δέχτηκε πρόθυμα και άλλες συμβουλές.—Ιώβ 40:1-14.

Από αυτό το σημείο του θεόπνευστου υπομνήματος σχετικά με τις εμπειρίες του Ιώβ, αντλούμε ένα πολύ σημαντικό μάθημα: Κανένας άνθρωπος δεν δικαιολογείται να βρίσκει σφάλματα στον Παντοδύναμο. Πρέπει να μιλάμε και να ενεργούμε με τρόπους που ευαρεστούν τον ουράνιο Πατέρα μας. Επίσης, πρώτιστο μέλημά μας πρέπει να είναι ο αγιασμός του ιερού ονόματος του Ιεχωβά και η δικαίωση της κυριαρχίας του.

Ο Βεεμώθ Δοξάζει τον Θεό

Στρέφοντας ξανά την προσοχή του στη ζωική κτίση, ο Θεός ρώτησε τον Ιώβ για τον Βεεμώθ, ο οποίος ταυτίζεται συνήθως με τον ιπποπόταμο. (Ιώβ 40:15-24) Το μήκος ενός πλήρως αναπτυγμένου ιπποπόταμου μπορεί να κυμαίνεται μεταξύ 4 και 5 μέτρων ενώ το βάρος του μπορεί να φτάνει μέχρι και 3.600 κιλά. “Η δύναμη του Βεεμώθ είναι στους γοφούς του”—τους μυς των ισχίων του. Το παχύ δέρμα της κοιλιάς του αποτελεί πραγματικό πλεονέκτημα καθώς ο κοντοπόδαρος Βεεμώθ σέρνει το σώμα του πάνω σε πέτρες στις κοίτες των ποταμών. Ασφαλώς, ο άνθρωπος δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Βεεμώθ, ο οποίος διαθέτει ογκώδες σώμα, τεράστιο στόμα και δυνατά σαγόνια.

Ο Βεεμώθ βγαίνει από το ποτάμι για να απολαύσει το «χλωρό χορτάρι». Φαίνεται ότι χρειάζεται η πρασινάδα ενός ολόκληρου βουνού για να τον συντηρήσει! Περίπου 90 με 180 κιλά βλάστησης καταλήγουν στο στομάχι του κάθε μέρα. Μόλις ικανοποιηθεί η όρεξή του, ο Βεεμώθ ξαπλώνει κάτω από τους λωτούς ή από τη σκιά που σχηματίζουν οι λεύκες. Αν το ποτάμι στο οποίο ζει υπερχειλίσει, ο ιπποπόταμος μπορεί να κρατήσει το κεφάλι του πάνω από το νερό και να κολυμπήσει κόντρα στο χείμαρρο. Αντιμέτωπος με το τεράστιο στόμα και τους τρομερούς κυνόδοντες του Βεεμώθ, ο Ιώβ δεν θα είχε την τόλμη να διατρυπήσει τη μύτη του με άγκιστρο.

Ο Λευιάθαν Φέρνει Αίνο στον Θεό

Ο Ιώβ άκουσε κατόπιν για τον Λευιάθαν. (Ιώβ 41:1-34) Η εβραϊκή λέξη υποδηλώνει «ένα πτυχωτό ζώο»—προφανώς τον κροκόδειλο. Θα μπορούσε ο Ιώβ να κάνει τον Λευιάθαν παιχνίδι για τα παιδιά του; Ασφαλώς όχι! Όσοι ήρθαν αντιμέτωποι με αυτό το πλάσμα έχουν επανειλημμένα διαπιστώσει ότι είναι επικίνδυνο. Όντως, αν ένας άνθρωπος άπλωνε χέρι στον Λευιάθαν, η πάλη θα ήταν πιθανώς τόσο σφοδρή ώστε δεν θα ξανάκανε ποτέ κάτι τέτοιο!

Καθώς ο Λευιάθαν σηκώνει το κεφάλι του πάνω από το νερό κατά το χάραμα, τα μάτια του εκπέμπουν φως «σαν τις ακτίνες της αυγής». Οι φολίδες του Λευιάθαν είναι ερμητικά κλειστές, και στο δέρμα του βρίσκονται ενσωματωμένες οστέινες πλάκες τις οποίες είναι δύσκολο να διατρυπήσει κάποιος με σφαίρες, πόσο μάλλον με σπαθιά και δόρατα. Οι αιχμηρές φολίδες της κοιλιάς του μοιάζουν με «αλωνιστικό εργαλείο» στις λασπωμένες όχθες. Με τη μανία που ταράζει τα νερά τα κάνει να αφρίζουν. Και χάρη στο μέγεθός του, στην πανοπλία του και στον οπλισμό του—το απειλητικό στόμα και την ισχυρή ουρά—ο Λευιάθαν δεν νιώθει φόβο.

Ο Ιώβ Ανακαλεί

Ο Ιώβ αναγνώρισε ότι “μίλησε αλλά δεν κατανοούσε πράγματα υπερβολικά θαυμαστά για αυτόν”. (Ιώβ 42:1-3) Δέχτηκε τη διόρθωση του Θεού, ανακάλεσε και μετανόησε. Οι σύντροφοί του επιπλήχθηκαν, αλλά εκείνος ευλογήθηκε πλούσια.—Ιώβ 42:4-17.

Πόσο σοφό είναι να θυμόμαστε την εμπειρία του Ιώβ! Δεν είναι δυνατόν να απαντήσουμε σε όλες τις ερωτήσεις που του απηύθυνε ο Θεός. Ωστόσο, μπορούμε και πρέπει να δείχνουμε εκτίμηση για τα πολλά και ποικίλα θαύματα της δημιουργίας τα οποία μεγαλύνουν τον Ιεχωβά.

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Αίγα των βουνών

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Κοράκι

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Λέαινα

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Ζέβρα

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Η στρουθοκάμηλος απομακρύνεται από τα αβγά της αλλά δεν τα εγκαταλείπει

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Αβγά στρουθοκαμήλου

[Εικόνα στη σελίδα 14, 15]

Μεταναστευτικό γεράκι

[Ευχαριστίες]

Falcon: © Joe McDonald/Visuals Unlimited

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Αραβική φοράδα

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Χρυσαετός

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Ο Βεεμώθ ταυτίζεται συνήθως με τον ιπποπόταμο

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Ο Λευιάθαν πιστεύεται ότι είναι ο ισχυρός κροκόδειλος