Ιώβ
9 Ο Ιώβ αποκρίθηκε:
2 «Ξέρω πράγματι ότι έτσι είναι.
Αλλά πώς μπορεί να δικαιωθεί ο θνητός άνθρωπος απέναντι στον Θεό;+
3 Αν κάποιος θελήσει να έρθει σε αντιπαράθεση μαζί Του,*+
δεν θα μπορέσει να απαντήσει ούτε σε μία από χίλιες ερωτήσεις Του.
4 Είναι σοφός στην καρδιά και κραταιός σε δύναμη.+
Ποιος μπορεί να του αντισταθεί και να μην πάθει κακό;+
7 Προστάζει τον ήλιο να μη λάμψει
και σφραγίζει τα άστρα ώστε να μη φωτίζουν·+
8 εκτείνει μόνος του τους ουρανούς+
και πατάει στα ψηλά κύματα της θάλασσας.+
9 Δημιούργησε τους αστερισμούς Ας,* Κεσίλ* και Κιμάχ,*+
και τους αστερισμούς στον ουρανό του νότου·*
10 κάνει μεγάλα και ανεξερεύνητα πράγματα,+
θαυμαστά πράγματα αναρίθμητα.+
11 Περνάει δίπλα μου, και δεν τον βλέπω·
με προσπερνάει, αλλά δεν τον διακρίνω.
12 Όταν αρπάζει κάτι, ποιος μπορεί να του αντισταθεί;
Ποιος μπορεί να του πει: “Τι κάνεις εκεί;”+
14 Πόσο μάλλον όταν του απαντώ εγώ,
πρέπει να προσέχω τι λέω αν πρόκειται να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί του!
15 Ακόμη και αν είχα δίκιο, δεν θα του απαντούσα.+
Απλώς θα ικέτευα τον κριτή μου* για έλεος.
16 Αν τον επικαλεστώ, θα μου απαντήσει;
Δεν πιστεύω ότι θα ακούσει τη φωνή μου,
17 διότι με συντρίβει με θύελλα
και πληθαίνει τις πληγές μου χωρίς λόγο.+
18 Δεν με αφήνει να πάρω ανάσα·
με χορταίνει πίκρες.
19 Αν είναι ζήτημα δύναμης, αυτός είναι ο ισχυρός.+
Αν είναι ζήτημα δικαιοσύνης, λέει: “Ποιος θα μου ζητήσει να λογοδοτήσω;”*
20 Αν είχα δίκιο, θα με καταδίκαζε το ίδιο μου το στόμα·
ακόμη και αν κρατήσω την ακεραιότητά μου,* εκείνος θα με ανακηρύξει ένοχο.*
21 Ακόμη και αν κρατήσω την ακεραιότητά μου,* δεν είμαι βέβαιος για τον εαυτό μου·*
δεν θέλω* τη ζωή μου.
22 Δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Γι’ αυτό λέω:
“Καταστρέφει και τους αθώους* και τους ενόχους”.
23 Αν μια ξαφνική πλημμύρα προξενούσε απροσδόκητο θάνατο,
αυτός θα περιγελούσε την απελπισία των αθώων.
Αν δεν το κάνει αυτός, τότε ποιος το κάνει;
26 Γλιστρούν σαν καλαμένια πλοιάρια,
σαν αετοί που εφορμούν στη λεία τους.
27 Αν πω: “Θα ξεχάσω το παράπονό μου,
θα αλλάξω έκφραση ώστε να φαίνομαι χαρούμενος”,
28 και πάλι θα φοβάμαι εξαιτίας όλων των πόνων μου,+
και ξέρω ότι δεν θα με αθωώσεις.
Επομένως, γιατί να αγωνίζομαι μάταια;+