Τι Λέει η Αγία Γραφή Σχετικά με τον Θεό και τον Ιησού;

ΑΝ ΔΙΑΒΑΖΑΝ οι άνθρωποι την Αγία Γραφή από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να έχουν από πριν κάποια ιδέα για μια Τριάδα, θα κατέληγαν από μόνοι τους σ’ αυτή την αντίληψη; Ασφαλώς όχι.

Αυτό που μεταδίδεται σαφέστατα σ’ έναν αμερόληπτο αναγνώστη είναι ότι μόνο ο Θεός είναι ο Παντοδύναμος, ο Δημιουργός, ξεχωριστός και διακεκριμένος από όλους τους άλλους, και ότι ο Ιησούς, ακόμα και στην προανθρώπινη ύπαρξή του, είναι επίσης ξεχωριστός και διακεκριμένος, ένα δημιουργημένο ον, κατώτερος του Θεού.

Ο Θεός Είναι Ένας, Όχι Τρεις

Η ΒΙΒΛΙΚΗ διδασκαλία ότι ο Θεός είναι ένας ονομάζεται μονοθεϊσμός. Και ο Λ. Λ. Πέιν, καθηγητής εκκλησιαστικής ιστορίας, δείχνει ότι ο μονοθεϊσμός στην πιο ανόθευτη μορφή του δεν αφήνει περιθώρια για μια Τριάδα: «Η Παλαιά Διαθήκη είναι αυστηρά μονοθεϊστική. Ο Θεός είναι ένα ξεχωριστό προσωπικό ον. Η ιδέα ότι εκεί μπορεί να βρεθεί κάποια τριάδα . . . στερείται θεμελίου εντελώς».

Μήπως υπήρξε κάποια απομάκρυνση από το μονοθεϊσμό αφότου ο Ιησούς ήρθε στη γη; Ο Πέιν απαντάει: «Σ’ αυτό το σημείο δεν υπάρχει κανένα κενό ανάμεσα στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή. Η μονοθεϊστική παράδοση συνεχίζεται. Ο Ιησούς ήταν ένας Ιουδαίος που οι Ιουδαίοι γονείς του τού είχαν διδάξει τα συγγράμματα της Παλαιάς Διαθήκης. Η διδασκαλία του ήταν πέρα για πέρα Ιουδαϊκή· ναι, ένα καινούριο ευαγγέλιο, όχι όμως μια καινούρια θεολογία. . . . Και αυτός δέχτηκε ως δικό του πιστεύω το σημαντικότερο εδάφιο του Ιουδαϊκού μονοθεϊσμού: ‘Άκου, Ισραήλ, ο Κύριος ο Θεός μας είναι ένας Θεός’».

Αυτά τα λόγια βρίσκονται στο εδάφιο Δευτερονόμιον 6:4. Η Καθολική μετάφραση New Jerusalem Bible (Νέα Βίβλος της Ιερουσαλήμ [ΝΒΙ]) αποδίδει αυτό το εδάφιο: «Άκου, Ισραήλ: Ο Γιαχβέ ο Θεός μας είναι ο ένας, ο μοναδικός Γιαχβέ».a Στη γραμματική σύνταξη αυτού του εδαφίου, η λέξη «ένας» δεν έχει κανένα προσδιορισμό στον πληθυντικό που να υπονοεί ότι αυτό σημαίνει κάτι άλλο εκτός από ένα άτομο.

Ούτε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έδειξε ότι έλαβε χώρα κάποια αλλαγή στη φύση του Θεού, ακόμα και αφότου ήρθε στη γη ο Ιησούς. Αυτός έγραψε: «Ο Θεός . . . είναι είς».—Γαλάτας 3:20· βλέπε επίσης 1 Κορινθίους 8:4–6.

Χιλιάδες φορές σ’ ολόκληρη την Αγία Γραφή, ο Θεός αναφέρεται ως ένα πρόσωπο. Όταν μιλάει, είναι σαν να μιλάει ένα αδιαίρετο άτομο. Η Αγία Γραφή δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής πάνω σ’ αυτό. Όπως δηλώνει ο Θεός: ‘Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον’. (Ησαΐας 42:8) ‘Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου . . . Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού’. (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.)—Έξοδος 20:2, 3.

Γιατί όλοι οι θεόπνευστοι συγγραφείς της Αγίας Γραφής να μιλούν για τον Θεό σαν να είναι ένα πρόσωπο, αν στην πραγματικότητα αυτός είναι τρία πρόσωπα; Ποιο σκοπό θα εξυπηρετούσε αυτό, εκτός από το να παροδηγήσει τους ανθρώπους; Ασφαλώς, αν ο Θεός αποτελούνταν από τρία πρόσωπα, τότε θα κατηύθυνε τους συγγραφείς του που έγραψαν την Αγία Γραφή να το διατυπώσουν αυτό εντελώς ξεκάθαρα, ώστε να μην μπορεί να υπάρχει καμιά αμφιβολία σχετικά μ’ αυτό. Τουλάχιστον οι συγγραφείς των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, οι οποίοι είχαν προσωπική επαφή με τον ίδιο τον Γιο του Θεού, θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό. Αλλά δεν το έκαναν.

Αντίθετα, αυτό που οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής διατύπωσαν εντελώς ξεκάθαρα είναι ότι ο Θεός είναι ένα Πρόσωπο—ένα μοναδικό, αμέριστο Ον, του οποίου κανείς δεν είναι ίσος: ‘Εγώ είμαι ο Ιεχωβά και δεν είναι άλλος· δεν υπάρχει εκτός εμού Θεός’. (Ησαΐας 45:5) ‘Εσύ του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην’.—Ψαλμός 83:18.

Όχι Ένας Πολυπρόσωπος Θεός

Ο ΙΗΣΟΥΣ αποκάλεσε τον Θεό «τον μόνον αληθινόν Θεόν». (Ιωάννης 17:3) Ποτέ δεν αναφέρθηκε στον Θεό σαν Αυτός να είναι μια θεότητα αποτελούμενη από πολλά πρόσωπα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πουθενά στην Αγία Γραφή, κανένας άλλος εκτός από τον Ιεχωβά δεν αποκαλείται Παντοδύναμος ή Παντοκράτορας. Διαφορετικά, η λέξη «παντοδύναμος» ή «παντοκράτορας» θα στερούνταν σημασίας. Ούτε ο Ιησούς ούτε το άγιο πνεύμα αποκαλούνται ποτέ έτσι, επειδή μόνο ο Ιεχωβά είναι υπέρτατος. Στο εδάφιο Γένεσις 17:1, ο ίδιος δηλώνει: «Εγώ είμαι ο Παντοδύναμος Θεός». (Αγία Γραφή—Ν. Λούβαρι–Α. Χαστούπη [ΛΧ]) Και το εδάφιο Έξοδος 18:11, ΛΧ, λέει: ‘Ο Ιεχωβά είναι μεγαλύτερος από όλους τους άλλους θεούς’.

Στις Εβραϊκές Γραφές, η λέξη ’ελόχαχ (θεός) έχει δυο τύπους στον πληθυντικό, δηλαδή τη λέξη ’ελοχίμ (θεοί) και τη λέξη ’ελοχέχ (θεοί τού). Αυτοί οι τύποι του πληθυντικού γενικά αναφέρονται στον Ιεχωβά και σ’ αυτή την περίπτωση μεταφράζονται στον ενικό ως «Θεός». Μήπως αυτοί οι τύποι στον πληθυντικό υποδηλώνουν μια Τριάδα; Όχι, δεν κάνουν κάτι τέτοιο. Στο A Dictionary of the Bible (Λεξικό της Βίβλου) ο Γουίλιαμ Σμιθ λέει: «Η παράξενη ιδέα ότι [η λέξη ’ελοχίμ] αναφερόταν στην τριάδα των προσώπων που περικλείονται στη Θεότητα, δεν βρίσκει τώρα σχεδόν κανένα υποστηρικτή ανάμεσα στους λόγιους. Ή είναι αυτό που οι ειδικοί της γραμματικής ονομάζουν πληθυντικό υπεροχής ή υπονοεί την πληρότητα της θεϊκής δύναμης, το σύνολο των δυνάμεων που εκδηλώνει ο Θεός».

Το The American Journal of Semitic Languages and Literatures (Αμερικανικό Περιοδικό των Σημιτικών Γλωσσών και της Σημιτικής Λογοτεχνίας) λέει σχετικά με τη λέξη ’ελοχίμ: «Σχεδόν πάντα συντάσσεται μ’ ένα κατηγόρημα στον ενικό και παίρνει επιθετικό προσδιορισμό στον ενικό». Για παράδειγμα, ο τίτλος ’ελοχίμ εμφανίζεται μόνος του 35 φορές στην αφήγηση της δημιουργίας και κάθε φορά το ρήμα που περιγράφει το τι έκανε και τι είπε ο Θεός είναι στον ενικό. (Γένεσις 1:1–2:4) Γι’ αυτό, το παραπάνω σύγγραμμα συμπεραίνει: «[Η λέξη ’ελοχίμ] πρέπει μάλλον να εξηγηθεί ως επιτατικός πληθυντικός, που υπονοεί μεγαλειότητα και υπεροχή».

Η λέξη ’ελοχίμ δεν σημαίνει «πρόσωπα» αλλά «θεοί». Έτσι, εκείνοι που υποστηρίζουν ότι αυτή η λέξη υπονοεί μια Τριάδα, κάνουν τους εαυτούς τους πολυθεϊστές, λάτρεις όχι ενός μόνο Θεού αλλά περισσότερων. Γιατί; Επειδή αυτό θα σήμαινε ότι υπάρχουν τρεις θεοί στην Τριάδα. Αλλά σχεδόν όλοι οι υποστηρικτές της Τριάδας απορρίπτουν την άποψη ότι η Τριάδα αποτελείται από τρεις ξεχωριστούς θεούς.

Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί επίσης τις λέξεις ’ελοχίμ και ’ελοχέχ όταν αναφέρεται σε πολλούς ψεύτικους θεούς–είδωλα. (Έξοδος 12:12· 20:23) Αλλά σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να αναφέρεται μόνο σ’ έναν ψεύτικο θεό, όπως τότε που οι Φιλισταίοι αναφέρθηκαν στον «Δαγών τον θεόν [’ελοχέχ] αυτών». (Κριταί 16:23, 24) Ο Βάαλ αποκαλείται «θεός [’ελοχίμ]». (1 Βασιλέων 18:27) Επιπρόσθετα, αυτός ο όρος χρησιμοποιείται και για ανθρώπους. (Ψαλμός 82:1, 6) Στον Μωυσή λέχτηκε ότι επρόκειτο να υπηρετήσει ως ‘θεός [’ελοχίμ]’ απέναντι στον Ααρών και στον Φαραώ.—Έξοδος 4:16· 7:1.

Είναι λοιπόν ολοφάνερο ότι η χρήση των τίτλων ’ελοχίμ και ’ελοχέχ για ψεύτικους θεούς, ή ακόμα και για ανθρώπους, δεν υπονοεί ότι ο καθένας τους αποτελούνταν από μια πολυπροσωπία θεών· ούτε και η εφαρμογή των τίτλων ’ελοχίμ και ’ελοχέχ στον Ιεχωβά σημαίνει ότι αυτός είναι περισσότερα από ένα πρόσωπα, ειδικά όταν λάβουμε υπόψη τη μαρτυρία που δίνει η υπόλοιπη Αγία Γραφή σχετικά μ’ αυτό το θέμα.

Ο Ιησούς Είναι Ξεχωριστό Δημιούργημα

ΕΝΟΣΩ ο Ιησούς βρισκόταν στη γη ήταν άνθρωπος, τέλειος άνθρωπος, επειδή ο Θεός ήταν εκείνος που μετέφερε τη δύναμη της ζωής του Ιησού στη μήτρα της Μαρίας. (Ματθαίος 1:18–25) Αλλά δεν ήταν αυτή η αρχή του. Ο ίδιος διακήρυξε ότι ‘κατέβηκε από τον ουρανό’. (Ιωάννης 3:13) Έτσι, ήταν εντελώς φυσικό να πει αργότερα στους ακολούθους του: «Τι θα γίνει αν δείτε τον Υιό του ανθρώπου ν’ ανεβαίνει εκεί που ήταν πρωτύτερα;»—Ιωάννης 6:62, ΝΔΜ.

Ο Ιησούς, λοιπόν, πριν έρθει στη γη, υπήρχε ήδη στον ουρανό. Αλλά μήπως υπήρχε ως ένα από τα πρόσωπα μιας παντοδύναμης, αιώνιας τριαδικής Θεότητας; Όχι, επειδή η Αγία Γραφή δηλώνει ξεκάθαρα ότι στην προανθρώπινη ύπαρξή του, ο Ιησούς ήταν ένα δημιουργημένο πνευματικό ον, ακριβώς όπως και οι άγγελοι είναι πνευματικά όντα, δημιουργημένα από τον Θεό. Ούτε οι άγγελοι υπήρχαν ούτε ο Ιησούς πριν από τη δημιουργία τους.

Ο Ιησούς, στην προανθρώπινη ύπαρξή του, ήταν «πρωτότοκος πάσης κτίσεως». (Κολοσσαείς 1:15) Αυτός ήταν «η αρχή της κτίσεως του Θεού». (Αποκάλυψις 3:14) Η πρωτότυπη ελληνική λέξη αρχή δεν μπορεί να ερμηνευτεί ότι σημαίνει πως ο Ιησούς ήταν ‘εκείνος που άρχισε’ τη δημιουργία του Θεού. Στα Βιβλικά του συγγράμματα, ο Ιωάννης χρησιμοποιεί διάφορους τύπους της ελληνικής λέξης αρχή περισσότερες από 20 φορές και όλοι αυτοί οι τύποι έχουν την κοινή σημασία του ‘ξεκινήματος’. Ναι, ο Ιησούς δημιουργήθηκε από τον Θεό ως η αρχή, δηλαδή το ξεκίνημα, των αόρατων δημιουργημάτων του Θεού.

Παρατηρήστε πόσο στενά συνδέονται αυτές οι αναφορές στην προέλευση του Ιησού με τις εκφράσεις που διατυπώθηκαν από τη συμβολική «Σοφία» στο Γραφικό βιβλίο των Παροιμιών: «Ο Γιαχβέ με δημιούργησε, πρώτους καρπούς της δημιουργίας του, πριν κι από το παλιότερο από τα έργα του. Πριν στερεωθούν τα βουνά, πριν τους λόφους, εγώ γεννήθηκα· πριν φτιάξει τη γη, την ύπαιθρο και τα πρώτα στοιχεία του κόσμου». (Παροιμίαι 8:12, 22, 25, 26, ΝΒΙ) Μολονότι ο όρος «Σοφία» χρησιμοποιείται ως προσωποποίηση εκείνου τον οποίο δημιούργησε ο Θεός, οι περισσότεροι λόγιοι συμφωνούν ότι στην πραγματικότητα αποτελεί σχήμα λόγου που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον Ιησού ως πνευματικό πλάσμα πριν από την ανθρώπινη ύπαρξή του.

Ως η «Σοφία» στην προανθρώπινη ύπαρξή του, ο Ιησούς προχωράει και λέει ότι ήταν «στο πλευρό [του Θεού], πρωτομάστορας». (Παροιμίαι 8:30, Jerusalem Bible [Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ (ΒΙ)]) Σε αρμονία με το ρόλο του Ιησού ως ‘πρωτομάστορα’, το εδάφιο Κολοσσαείς 1:16 λέει ότι «μέσω αυτού ο Θεός δημιούργησε τα πάντα στον ουρανό και στη γη».—Today’s English Version (Σημερινή Αγγλική Μετάφραση [ΣΑΜ]).

Έτσι, ο Παντοδύναμος Θεός μέσω αυτού του πρωτεργάτη, του νεότερου συνεργάτη του σαν να λέγαμε, δημιούργησε όλα τα άλλα πράγματα. Η Αγία Γραφή συνοψίζει αυτό το ζήτημα ως εξής: «Για μας όμως ένας Θεός υπάρχει, ο Πατήρ, από τον οποίο προέρχονται όλα . . . και ένας Κύριος Ιησούς Χριστός, δια του οποίου έγιναν τα πάντα». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.)—1 Κορινθίους 8:6, ΚΔΤΚ.

Αναμφίβολα ο Θεός μιλούσε σ’ αυτόν τον ‘πρωτομάστορα’ όταν είπε: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών». (Γένεσις 1:26) Μερικοί έχουν ισχυριστεί ότι το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο που χρησιμοποιείται σ’ αυτή την έκφραση καταδεικνύει μια Τριάδα. Αλλά, αν εσείς λέγατε, ‘Ας κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας’, κανείς φυσιολογικά δεν θα κατανοούσε ότι αυτό υπονοεί πως μέσα σας συνυπάρχουν πολλά πρόσωπα. Απλώς εννοείτε ότι δυο ή περισσότερα άτομα θα εργαστούν μαζί για να κάνουν κάτι. Έτσι και ο Θεός όταν χρησιμοποίησε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο απλώς απευθυνόταν σ’ ένα άλλο άτομο, το πρώτο πνευματικό δημιούργημά του, τον ‘πρωτομάστορα’, τον προανθρώπινο Ιησού.

Μπορούσε να Υποβληθεί σε Πειρασμό ο Θεός;

ΣΤΟ ΕΔΑΦΙΟ Ματθαίος 4:1, αναφέρεται ότι ο Ιησούς ‘πειράστηκε από τον Διάβολο’. Ο Σατανάς, αφού έδειξε στον Ιησού «πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών», του είπε: «Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με». (Ματθαίος 4:8, 9) Ο Σατανάς προσπαθούσε να κάνει τον Ιησού να φερθεί με ανόσιο τρόπο στον Θεό.

Αλλά τι είδους δοκιμή της οσιότητας θα ήταν αυτή αν ο Ιησούς ήταν ο Θεός; Θα μπορούσε ο Θεός να στασιάσει ενάντια στον εαυτό του; Όχι, αλλά οι άγγελοι και οι άνθρωποι μπορούσαν να στασιάσουν ενάντια στον Θεό, και ορισμένοι το έκαναν. Ο πειρασμός στον οποίο υποβλήθηκε ο Ιησούς θα είχε νόημα μόνο αν αυτός ήταν, όχι ο Θεός, αλλά ένα ξεχωριστό άτομο που έχει τη δική του ελευθερία θέλησης, κάποιος που αν ήθελε θα μπορούσε να είναι ανόσιος, όπως για παράδειγμα ένας άγγελος ή ένας άνθρωπος.

Από την άλλη μεριά, είναι αδιανόητο ότι ο Θεός θα μπορούσε να αμαρτήσει και να φερθεί με ανόσιο τρόπο στον εαυτό του. «Τα έργα αυτού είναι τέλεια . . . Θεός πιστός, . . . δίκαιος και ευθύς είναι αυτός». (Δευτερονόμιον 32:4) Έτσι, αν ο Ιησούς ήταν ο Θεός, δεν θα μπορούσε να υποβληθεί σε δοκιμή.—Ιακώβου 1:13.

Επειδή ο Ιησούς δεν ήταν ο Θεός, θα μπορούσε να είχε φερθεί με ανόσιο τρόπο. Αλλά παρέμεινε πιστός, λέγοντας: ‘Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει’.—Ματθαίος 4:10.

Πόση θα Ήταν η Αξία του Λύτρου;

ΕΝΑΣ από τους κύριους λόγους, για τους οποίους ο Ιησούς ήρθε στη γη, επηρεάζει άμεσα το θέμα της Τριάδας. Η Αγία Γραφή δηλώνει: «Είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων».—1 Τιμόθεον 2:5, 6.

Ο Ιησούς, που δεν ήταν ούτε κάτι περισσότερο ούτε κάτι λιγότερο από έναν τέλειο άνθρωπο, έγινε το αντίλυτρο που αναπλήρωσε αυτό ακριβώς που έχασε ο Αδάμ—το δικαίωμα για τέλεια ανθρώπινη ζωή στη γη. Έτσι, ο Ιησούς μπορούσε κατάλληλα να ονομαστεί «ο έσχατος Αδάμ» από τον απόστολο Παύλο, ο οποίος στα ίδια συμφραζόμενα είπε: «Καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ». (1 Κορινθίους 15:22, 45) Η τέλεια ανθρώπινη ζωή του Ιησού ήταν το «αντίλυτρον [ισοδύναμο λύτρο, ΜΝΚ]» που απαιτούνταν από τη θεϊκή δικαιοσύνη—ούτε κάτι περισσότερο ούτε κάτι λιγότερο. Ακόμα και στην ανθρώπινη δικαιοσύνη μια βασική αρχή είναι ότι το τίμημα που πρέπει να καταβληθεί θα πρέπει να ισοδυναμεί με την παράβαση που διαπράχθηκε.

Αν, όμως, ο Ιησούς ήταν μέρος μιας Θεότητας, τότε το τίμημα του λύτρου θα ήταν απείρως πιο μεγάλο απ’ αυτό που απαιτούσε ο Νόμος του ίδιου του Θεού. (Έξοδος 21:23–25· Λευιτικόν 24:19–21) Εκείνος που αμάρτησε στην Εδέμ ήταν απλώς ένας τέλειος άνθρωπος, όχι ο Θεός. Έτσι το λύτρο, για να ικανοποιεί πραγματικά τη δικαιοσύνη του Θεού, έπρεπε να είναι ακριβώς το ισοδύναμο—ένας τέλειος άνθρωπος, «ο έσχατος Αδάμ». Επομένως, όταν ο Θεός έστειλε τον Ιησού στη γη ως λύτρο, έκανε τον Ιησού να είναι εκείνο που θα ικανοποιούσε τη δικαιοσύνη, όχι μια ενσάρκωση του Θεού, ούτε ένα θεάνθρωπο, αλλά έναν τέλειο άνθρωπο, ‘κατώτερο από τους αγγέλους’. (Εβραίους 2:9, ΝΔΜ· παράβαλε Ψαλμός 8:5, 6.) Πώς θα μπορούσε οποιοδήποτε μέρος μιας παντοδύναμης Θεότητας—Πατέρας, Γιος ή άγιο πνεύμα—να είναι ποτέ κατώτερο από τους αγγέλους;

Πώς Συμβαίνει να Είναι ο «Μονογενής» Γιος;

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ αποκαλεί τον Ιησού ‘μονογενή Γιο’ του Θεού. (Ιωάννης 1:14· 3:16, 18· 1 Ιωάννου 4:9) Οι Τριαδιστές λένε ότι αφού ο Θεός είναι αιώνιος, έτσι και ο Γιος του Θεού είναι αιώνιος. Αλλά πώς μπορεί ένα άτομο να είναι γιος και ταυτόχρονα να έχει την ίδια ηλικία με τον πατέρα του;

Οι Τριαδιστές ισχυρίζονται ότι στην περίπτωση του Ιησού, η λέξη «μονογενής» δεν έχει την ίδια σημασία με εκείνη που δίνουν τα λεξικά στη λέξη «γεννώ», που σημαίνει «τεκνοποιώ ως πατέρας». (Webster’s Ninth New Collegiate Dictionary [Ένατο Νέο Κολεγιακό Λεξικό του Γουέμπστερ]) Λένε ότι στην περίπτωση του Ιησού αυτό μεταδίδει την «έννοια μιας σχέσης που δεν εμπερικλείει την προέλευση», ένα είδος σχέσης μοναχογιού–πατέρα, χωρίς την πράξη της γέννησης. (Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words [Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, του Βάιν]) Σας φαίνεται λογικό αυτό; Μπορεί ένας άνθρωπος να φέρει, ως πατέρας, σε ύπαρξη ένα γιο χωρίς να τον γεννήσει;

Επιπλέον, γιατί χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή ακριβώς την ίδια ελληνική λέξη «μονογενής» (πράγμα που παραδέχεται ο Βάιν χωρίς να δίνει κάποια εξήγηση) για να περιγράψει τη σχέση μεταξύ του Ισαάκ και του Αβραάμ; Το εδάφιο Εβραίους 11:17 αναφέρεται στον Ισαάκ ως τον «μονογενή» του Αβραάμ. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στην περίπτωση του Ισαάκ, αυτός ήταν μονογενής με τη φυσιολογική έννοια, όχι ίσος σε ηλικία ή θέση με τον πατέρα του.

Η πρωτότυπη ελληνική λέξη που χρησιμοποιείται για τον Ιησού και τον Ισαάκ είναι μονογενής, από τη λέξη μόνο και τη λέξη–ρίζα γίνομαι, η οποία σημαίνει «γεννώ», «γίνομαι (έρχομαι σε ύπαρξη)», όπως δηλώνει το Exhaustive Concordance (Αναλυτικό Ταμείο) του Στρονγκ. Επομένως, η λέξη μονογενής ορίζεται ως: «Ο μόνος γεννηθείς, δηλ. ένα μοναχοπαίδι».—A Greek and English Lexicon of the New Testament (Ελληνοαγγλικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης), του Ε. Ρόμπινσον.

Το Theological Dictionary of the New Testament (Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης), που εκδόθηκε από τον Γκέρχαρντ Κίτελ, λέει: «[Μονογενής] σημαίνει ‘αυτός που έχει μοναδική καταγωγή’, δηλ. που δεν έχει αδελφούς ή αδελφές». Το ίδιο βιβλίο δηλώνει επίσης ότι στα εδάφια Ιωάννης 1:18· 3:16, 18· και 1 Ιωάννου 4:9, «η σχέση του Ιησού δεν συμπαραβάλλεται απλώς με τη σχέση που έχει ένα μοναχοπαίδι με τον πατέρα του. Είναι πραγματικά η σχέση του μονογενούς με τον Πατέρα».

Έτσι, η ζωή του Ιησού, του μονογενούς Γιου, είχε κάποια αρχή. Και ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί σωστά να ονομαστεί ο Γεννήτοράς του, ή ο Πατέρας του, με την ίδια έννοια με την οποία ένας γήινος πατέρας, όπως ο Αβραάμ, γεννάει ένα γιο. (Εβραίους 11:17) Επομένως, όταν η Αγία Γραφή αναφέρεται στον Θεό ως τον «Πατέρα» του Ιησού, εννοεί αυτό ακριβώς που λέει—ότι αυτοί είναι δυο ξεχωριστά άτομα. Ο Θεός είναι ο μεγαλύτερος. Ο Ιησούς είναι ο μικρότερος—από πλευράς ηλικίας, θέσης, δύναμης και γνώσης.

Όταν κάποιος αναλογιστεί το γεγονός ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο μοναδικός πνευματικός γιος του Θεού που δημιουργήθηκε στον ουρανό, τότε φαίνεται ξεκάθαρα γιατί στην περίπτωσή του χρησιμοποιήθηκε ο όρος «μονογενής» Γιος. Αμέτρητα άλλα πνευματικά όντα, οι άγγελοι, επίσης ονομάζονται «υιοί του Θεού», με την ίδια έννοια με την οποία ο Αδάμ ήταν γιος του Θεού, επειδή η δύναμη της ζωής τους προήλθε από τον Ιεχωβά Θεό, την Πηγή της ζωής. (Ιώβ 38:7· Ψαλμός 36:9· Λουκάς 3:38) Αλλά όλοι αυτοί δημιουργήθηκαν μέσω του ‘μονογενούς’ Γιου, ο οποίος ήταν ο μόνος που γεννήθηκε απευθείας από τον Θεό.—Κολοσσαείς 1:15–17.

Θεωρούσαν τον Ιησού Θεό;

ΜΟΛΟΝΟΤΙ ο Ιησούς αποκαλείται συχνά ο Γιος του Θεού στην Αγία Γραφή, κανείς τον πρώτο αιώνα δεν σκέφτηκε ποτέ ότι αυτός ήταν Θεός ο Γιος. Ακόμα και οι δαίμονες, οι οποίοι ‘πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ένας’, γνώριζαν, από την εμπειρία που είχαν στο πνευματικό βασίλειο, ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο Θεός. Έτσι, σωστά απευθύνθηκαν στον Ιησού ως τον ξεχωριστό ‘Γιο του Θεού’. (Ιακώβου 2:19· Ματθαίος 8:29) Και όταν πέθανε ο Ιησούς, οι ειδωλολάτρες Ρωμαίοι στρατιώτες που ήταν εκεί γνώριζαν αρκετά ώστε να πουν ότι εκείνα που είχαν ακούσει από τους ακολούθους του θα έπρεπε να είναι σωστά, όχι ότι ο Ιησούς ήταν ο Θεός, αλλά ότι «αληθώς Θεού Υιός ήτο ούτος».—Ματθαίος 27:54.

Επομένως, η φράση ‘Γιος του Θεού’ αναφέρεται στον Ιησού ως ένα ξεχωριστό δημιουργημένο ον, όχι ως ένα μέρος μιας Τριάδας. Ως ο Γιος του Θεού δεν θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο Θεός, επειδή το εδάφιο Ιωάννης 1:18 λέει: «Ουδείς είδε ποτέ τον Θεόν».

Οι μαθητές έβλεπαν τον Ιησού ως τον ‘ένα μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπων’, όχι ως τον ίδιο τον Θεό. (1 Τιμόθεον 2:5) Εφόσον, σύμφωνα με τον ορισμό, μεσίτης είναι κάποιος που είναι ξεχωριστός από εκείνους που χρειάζονται μεσιτεία, θα ήταν αντιφατικό να είναι ο Ιησούς μια οντότητα με κάποιο από τα μέρη που προσπαθεί να συμφιλιώσει. Αυτό θα ισοδυναμούσε με το να προσποιείται ότι είναι κάτι που στην πραγματικότητα δεν είναι.

Η Αγία Γραφή είναι σαφής και συνεπής σχετικά με τη σχέση μεταξύ του Θεού και του Ιησού. Μόνο ο Ιεχωβά Θεός είναι Παντοδύναμος. Αυτός δημιούργησε απευθείας τον προανθρώπινο Ιησού. Άρα, ο Ιησούς είχε μια αρχή και ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι ίσος με τον Θεό σε δύναμη ή αιωνιότητα.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που Τονίζεται στη σελίδα 14]

Επειδή, ο Ιησούς δημιουργήθηκε από τον Θεό, βρίσκεται σε δευτερεύουσα θέση από πλευράς ηλικίας, δύναμης και γνώσης

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Ο Ιησούς είπε ότι είχε προανθρώπινη ύπαρξη, ότι δημιουργήθηκε από τον Θεό ως η αρχή των αόρατων δημιουργημάτων του Θεού