ΜΥΤΗ, ΡΟΥΘΟΥΝΙΑ

Το τμήμα του προσώπου που παρέχει δίοδο στον αέρα κατά την αναπνοή και αποτελεί το όργανο της όσφρησης.

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ, «φύσηξε στα ρουθούνια του την πνοή [τύπος της λέξης νεσαμάχ] της ζωής, και ο άνθρωπος έγινε ζωντανή ψυχή». (Γε 2:7) Αυτή η «πνοή της ζωής», όχι μόνο γέμισε τους πνεύμονες με αέρα, αλλά επίσης μετέδωσε στο σώμα τη δύναμη της ζωής που συντηρείται με την αναπνοή. Η πνοή που παίρνει το σώμα από τα ρουθούνια είναι ουσιώδης για τη ζωή, εφόσον συντηρεί τη δύναμη της ζωής. Στον Κατακλυσμό, «καθετί στο οποίο η πνοή της δύναμης της ζωής ήταν ενεργός στα ρουθούνια του, δηλαδή ό,τι υπήρχε στην ξηρά, πέθανε».—Γε 7:22.

Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «μύτη» ή «ρουθούνι» (’αφ) χρησιμοποιείται συχνά αναφερόμενη σε όλο το πρόσωπο. Ο Αδάμ καταδικάστηκε να βγάζει τα προς το ζην από τη γη “με τον ιδρώτα του προσώπου του [κατά κυριολεξία, «μύτη» ή «ρουθούνια»]”. (Γε 3:19) Ο Λωτ προσκύνησε με το πρόσωπό του (τη μύτη του) μέχρις εδάφους τους αγγέλους που τον επισκέφτηκαν.—Γε 19:1.

Ευαισθησία στην Όσφρηση και στη Γεύση. Η οσφρητική χώρα βρίσκεται στο άνω τμήμα της ρινικής κοιλότητας, εκεί όπου τα οσφρητικά νεύρα καταλήγουν σε τριχοειδείς απολήξεις. Στην οσφρητική χώρα βρίσκονται επίσης λεπτές απολήξεις του τρίδυμου νεύρου. Οι άνθρωποι έχουν πολύ οξεία όσφρηση. Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Σαϊεντίφικ Αμέρικαν ([Scientific American] Φεβρουάριος 1964, σ. 42): «Η αίσθηση της όσφρησης είναι προφανώς χημική αίσθηση και η ευαισθησία της είναι παροιμιώδης. Για έναν χημικό, η ικανότητα που έχει η μύτη να ξεχωρίζει και να προσδιορίζει τις ουσίες είναι σχεδόν απίστευτη. Επεξεργάζεται περίπλοκες χημικές ενώσεις τις οποίες ένας χημικός θα χρειαζόταν μήνες για να αναλύσει στο εργαστήριο. Η μύτη τις αναγνωρίζει αμέσως, ακόμη και όταν υπάρχουν σε ποσότητες τόσο μικρές (μέχρι και ένα δεκάκις εκατομμυριοστό του γραμμαρίου) ώστε τα πιο ευαίσθητα σύγχρονα εργαστηριακά όργανα δεν μπορούν πολλές φορές ούτε καν να ανιχνεύσουν την ουσία, πόσο μάλλον να την αναλύσουν και να την προσδιορίσουν».

Η μύτη παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στη γεύση. Υπάρχουν τέσσερις κύριες γεύσεις: γλυκό, αλμυρό, ξινό και πικρό. Αυτές τις αναγνωρίζουν οι γευστικοί κάλυκες στο στόμα. Αλλά μεγάλο μέρος της νοστιμιάς του φαγητού το απολαμβάνει κανείς χάρη στην αίσθηση της όσφρησης. Για παράδειγμα, ένα άτομο με βουλωμένα ρουθούνια δυσκολεύεται να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ δύο τροφών, καθώς τα περισσότερα πράγματα του φαίνονται λίγο πολύ άνοστα.

Ομορφιά. Εφόσον η μύτη βρίσκεται σε τόσο εμφανή θέση, συμβάλλει πολύ στην ομορφιά του προσώπου όταν είναι καλοσχηματισμένη. Στο Άσμα Ασμάτων (7:4), η μύτη της Σουλαμίτισσας παρομοιάζεται με «τον πύργο του Λιβάνου», πράγμα που μπορεί να εννοεί ότι η συμμετρία της μύτης της πρόσθετε αξιοπρέπεια και ομορφιά στο πρόσωπό της. Ο Θεός απαιτούσε να είναι χωρίς ψεγάδι οι ιερείς του Ισραήλ, εφόσον ήταν οι εκπρόσωποί του ενώπιον του λαού, και μία από τις απαιτήσεις ήταν ότι κανένας ιερέας δεν έπρεπε να έχει σκισμένη ή ακρωτηριασμένη μύτη.—Λευ 21:18.

Παραβολικές και Μεταφορικές Χρήσεις. Η λέξη που αποδίδεται «μύτη» ή «ρουθούνι» (’αφ) χρησιμοποιείται πολλές φορές μεταφορικά για το θυμό (επειδή ένα εξοργισμένο άτομο ξεφυσάει δυνατά ή ρουθουνίζει). (Βλέπε ΘΥΜΟΣ.) Εφαρμόζεται επίσης στη δράση που αναλαμβάνει ο Ιεχωβά λόγω του θυμού του (Ψλ 18:8, 15) ή όταν ασκεί την ισχυρή ενεργό του δύναμη.—Εξ 14:21· 15:8.

Η αηδιαστική ειδωλολατρία στην οποία είχε πέσει ο Ισραήλ επέσυρε το φλογερό θυμό του Ιεχωβά εναντίον τους, τον οποίο εκείνος εξέφρασε μέσω του προφήτη Ησαΐα, λέγοντας: «Αυτοί είναι καπνός στα ρουθούνια μου, φωτιά που καίει όλη την ημέρα».—Ησ 65:5.

Τα εδάφια Παροιμίες 30:32, 33 δηλώνουν: «Αν ενήργησες ασύνετα υψώνοντας τον εαυτό σου και αν προσήλωσες τη σκέψη σου σε αυτό, βάλε το χέρι στο στόμα. Διότι το χτύπημα του γάλακτος βγάζει βούτυρο και το χτύπημα της μύτης βγάζει αίμα και η παρόξυνση του θυμού βγάζει φιλονικία». Τα λόγια αυτά τονίζουν με έμφαση ότι μπορεί να προκύψουν προβλήματα όταν κάποιος μιλάει εσφαλμένα ή συσσωρεύει μέσα του θυμό ή τον αφήνει να ξεσπάσει ανεξέλεγκτος. Εδώ, η λέξη «θυμός» είναι ο δυϊκός αριθμός της λέξης που αποδίδεται «μύτη», σχηματίζοντας ένα λογοπαίγνιο.