ΓΑΖΕΛΑ
[εβρ. κείμενο, τσεβί· τσεβιγιάχ (θηλυκή γαζέλα)· τσαβά’· τσεβα’άχ (θηλυκή γαζέλα)· ελλ. κείμενο, δορκάς].
Όνομα που χρησιμοποιείται για ορισμένες ποικιλίες μικρής αντιλόπης, οι οποίες χαρακτηρίζονται από ταχύτητα και χάρη. Η γαζέλα η δορκάς (Gazella dorcas), που υπάρχει στην Αίγυπτο, στην Αραβία, στην Παλαιστίνη και στη Συρία, πιθανώς ήταν γνωστή στους αρχαίους Εβραίους. Αυτό το ζώο έχει μήκος γύρω στο 1 μ. και ύψος περίπου 60 εκ. στους ώμους. Τόσο το αρσενικό όσο και το θηλυκό έχουν κέρατα σε σχήμα λύρας, τα οποία φέρουν δακτυλίους και μπορεί να φτάνουν σε μήκος τα 30 εκ. Το χρώμα αυτής της γαζέλας είναι ως επί το πλείστον ανοιχτό καστανό, με σκούρες και ανοιχτόχρωμες λωρίδες στο πρόσωπο, και λευκό στην κοιλιά και στο πίσω μέρος της. Το τρίχωμά της είναι κοντό και λείο. Μια άλλη ποικιλία γαζέλας που μπορεί να ήταν γνωστή στους Ισραηλίτες είναι η γαζέλα η αραβική (Gazella arabica), η οποία έχει λίγο μεγαλύτερο μέγεθος και πιο σκούρο καστανό χρώμα.—ΕΙΚΟΝΑ, Τόμ. 2, σ. 955.
Η Αγία Γραφή κάνει νύξη για την ταχύτητα της γαζέλας, που συγκαταλέγεται στα γρηγορότερα θηλαστικά. (Ασμ 2:17· 8:14) Η ταχύτητα του Ασαήλ, αδελφού του Ιωάβ, καθώς και ορισμένων Γαδιτών παρομοιάστηκε με της γαζέλας. (2Σα 2:18· 1Χρ 12:8) Προειπώθηκε ότι η πτώση της Βαβυλώνας θα έκανε τους αλλοεθνείς που την υποστήριζαν και προσκολλούνταν σε αυτήν να τραπούν σε φυγή σαν γαζέλες, ο καθένας για τη γη του. (Ησ 13:14) Αυτό το πλάσμα μνημονεύεται, επίσης, ως παράδειγμα του πώς πρέπει να ενεργεί κανείς γρήγορα για να μην παγιδευτεί.—Παρ 6:5.
Η γαζέλα παρουσιάζεται σε ορισμένες παραστατικές περιγραφές του Άσματος Ασμάτων (2:9· 4:5· 7:3), πιθανότατα λόγω της ομορφιάς και της χάρης της. Επίσης, μνημονεύεται και στον όρκο με τον οποίο όρκισε η Σουλαμίτισσα τις κόρες της Ιερουσαλήμ, ουσιαστικά δεσμεύοντάς τες επικαλούμενη καθετί που έχει ομορφιά και χάρη.—Ασμ 2:7· 3:5.
Σύμφωνα με τους όρους του Νόμου που δόθηκε μέσω του Μωυσή, η γαζέλα μπορούσε να χρησιμοποιείται για τροφή. (Δευ 12:15, 22· 14:4, 5· 15:22) Ήταν ένα από τα κρέατα που παρέχονταν τακτικά στο πλούσιο τραπέζι του Σολομώντα.—1Βα 4:22, 23.