“Μη Ζητάς Μεγάλα Πράγματα για τον Εαυτό Σου”

1, 2. (α) Ποιο πρόβλημα αντιμετώπισε ο Βαρούχ το τέταρτο έτος του Ιωακείμ; (β) Πώς βοήθησε ο Ιεχωβά τον Βαρούχ;

Ο ΒΑΡΟΥΧ, ο πιστός γραμματέας του Ιερεμία, είχε αποκάμει. Ήταν το τέταρτο έτος της διακυβέρνησης του πονηρού Βασιλιά Ιωακείμ, δηλαδή περίπου το 625 Π.Κ.Χ. Ο Ιερεμίας είπε στο γραμματέα να καταγράψει σε έναν ρόλο βιβλίου όλα τα λόγια που είχε πει ο Ιεχωβά μέσω του προφήτη σχετικά με την Ιερουσαλήμ και τον Ιούδα στη διάρκεια των 23 ετών που είχε υπηρετήσει ως τότε ο Ιερεμίας. (Ιερ. 25:1-3· 36:1, 2) Ο Βαρούχ δεν διάβασε τότε τα περιεχόμενα του ρόλου στους Ιουδαίους. Επρόκειτο να το κάνει αυτό το επόμενο έτος. (Ιερ. 36:9, 10) Αλλά μήπως υπήρχε κάτι που τον στενοχωρούσε;

² «Αλίμονο, τώρα, σε εμένα», παραπονέθηκε ο Βαρούχ, «γιατί ο Ιεχωβά πρόσθεσε λύπη στον πόνο μου! Απέκαμα από το στεναγμό μου». Πιθανώς και εσείς έχετε παραπονεθεί κάποιες φορές, είτε προφορικά είτε ενδόμυχα, επειδή νιώσατε αποκαμωμένοι. Όπως και αν παραπονέθηκε ο Βαρούχ, ο Ιεχωβά τον άκουσε. Αυτός που εξετάζει τις ανθρώπινες καρδιές ήξερε τι είχε αναστατώσει τον Βαρούχ, και μέσω του Ιερεμία τον διόρθωσε με καλοσύνη. (Διαβάστε Ιερεμίας 45:1-5) Ίσως, όμως, αναρωτιέστε γιατί ένιωθε ο Βαρούχ τόσο αποκαμωμένος. Οφειλόταν αυτό στο διορισμό που είχε λάβει ή ίσως στις συνθήκες υπό τις οποίες έπρεπε να τον εκπληρώσει; Στην ουσία, τα αισθήματά του ανάβλυζαν από την καρδιά του. Βλέπετε, ο Βαρούχ “ζητούσε μεγάλα πράγματα”. Ποια ήταν αυτά; Τι τον διαβεβαίωσε ο Ιεχωβά ότι θα συνέβαινε αν δεχόταν τις συμβουλές και την κατεύθυνσή Του; Και τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από την εμπειρία του Βαρούχ;

 3. Ποια ήταν η ρίζα του πνευματικού προβλήματος του Βαρούχ;

³ Ο Βαρούχ πρέπει να γνώριζε ποια ήταν εκείνα τα «μεγάλα πράγματα». Αντιλαμβανόταν ότι «τα μάτια του [Θεού] είναι στραμμένα πάνω στις οδούς του ανθρώπου, και βλέπει όλα τα βήματά του». (Ιώβ 34:21) Ο λόγος για τον οποίο ο Βαρούχ ένιωθε ότι δεν είχε «τόπο ανάπαυσης» καθώς κατέγραφε τις προφητικές εξαγγελίες του Ιερεμία δεν ήταν αυτός καθαυτός ο διορισμός. Ήταν η άποψή του για το ποια πράγματα ήταν «μεγάλα»​—αυτό που είχε στην καρδιά του. Όντας απορροφημένος στην αναζήτηση “μεγάλων πραγμάτων” για τον εαυτό του, ο Βαρούχ έπαψε να διακρίνει τα πιο σπουδαία πράγματα, εκείνα που σχετίζονται με την επιτέλεση του θεϊκού θελήματος. (Φιλιπ. 1:10) Ο ρηματικός τύπος του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου που αποδίδεται «ζητάς» υποδηλώνει ότι δεν επρόκειτο για μια στιγμιαία, φευγαλέα σκέψη. Ο Βαρούχ ήδη ζητούσε «μεγάλα πράγματα» όταν ο Ιεχωβά τον συμβούλεψε να σταματήσει. Αν και ο πιστός γραμματέας του Ιερεμία συμμετείχε στην επιτέλεση του θελήματος του Θεού, ταυτόχρονα λαχταρούσε «μεγάλα πράγματα» για τον εαυτό του.

4, 5. Γιατί μπορεί τα «μεγάλα πράγματα» του Βαρούχ να σχετίζονταν με τη φήμη και το γόητρο, και γιατί ήταν εύστοχη η προειδοποίηση του Ιεχωβά;

⁴ Μία πιθανότητα είναι να απασχολούσε τον Βαρούχ η φήμη και το γόητρο. Παρότι ο Βαρούχ υπηρέτησε ως γραμματέας του Ιερεμία, ίσως δεν ήταν μόνο προσωπικός του γραμματέας. Στο εδάφιο Ιερεμίας 36:32, ο Βαρούχ αναφέρεται ως “ο γραμματέας”. Αρχαιολογικά στοιχεία υποδεικνύουν ότι ήταν υψηλά ιστάμενος βασιλικός αξιωματούχος. Μάλιστα, ο ίδιος τίτλος χρησιμοποιείται για τον “Ελισαμά το γραμματέα”, ο οποίος κατονομάζεται μεταξύ των αρχόντων του Ιούδα. Αυτό υποδηλώνει ότι και ο Βαρούχ είχε πρόσβαση στην «τραπεζαρία του γραμματέα» που βρισκόταν στην «κατοικία του βασιλιά» ως συνάδελφος του Ελισαμά. (Ιερ. 36:11, 12, 14) Επομένως, ο Βαρούχ πρέπει να ήταν ένας μορφωμένος αξιωματούχος στο βασιλικό οίκο. Ο αδελφός του ο Σεραΐας ήταν φροντιστής του στρατού του Βασιλιά Σεδεκία και συνόδευσε το βασιλιά σε μια σημαντική αποστολή στη Βαβυλώνα. (Διαβάστε Ιερεμίας 51:59) Ως φροντιστής του στρατού, ο Σεραΐας ήταν πιθανότατα υπεύθυνος για τον ανεφοδιασμό και τη διαμονή του βασιλιά όταν αυτός ταξίδευε, θέση πραγματικά πολύ υψηλή.

⁵ Αντιλαμβάνεστε ότι ένα άτομο συνηθισμένο σε υψηλή θέση θα μπορούσε να αποκάμει αν κατέγραφε αγγέλματα κατάκρισης για τον Ιούδα το ένα μετά το άλλο. Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι ο Βαρούχ υποστήριζε τον προφήτη του Θεού ίσως έθετε σε κίνδυνο τη θέση και τη σταδιοδρομία του. Σκεφτείτε επίσης ποιες θα ήταν οι συνέπειες όταν ο Ιεχωβά θα κατεδάφιζε εκείνο που είχε οικοδομήσει, όπως διαβάζουμε στο εδάφιο Ιερεμίας 45:4. Τα «μεγάλα πράγματα» που είχε κατά νου ο Βαρούχ​—είτε η απόκτηση επιπρόσθετης τιμής στη βασιλική αυλή είτε η υλική ευημερία—​θα αποδεικνύονταν μάταια. Αν ο Βαρούχ επιζητούσε εξασφάλιση στο καταδικασμένο Ιουδαϊκό σύστημα της εποχής, ο Θεός είχε βάσιμους λόγους να τον συγκρατήσει από αυτή την τάση.

6, 7. Αν τα «μεγάλα πράγματα» του Βαρούχ αφορούσαν κυρίως τα υλικά αποκτήματα, ποια παράλληλα θα μπορούσαμε να εξετάσουμε;

⁶ Από την άλλη πλευρά, τα «μεγάλα πράγματα» του Βαρούχ ίσως σχετίζονταν με την υλική ευημερία. Τα έθνη γύρω από τον Ιούδα στηρίζονταν πολύ στα αποκτήματα και στον πλούτο. Ο Μωάβ εμπιστευόταν “στα έργα του και στους θησαυρούς του”, όπως και ο Αμμών. Η δε Βαβυλώνα, όπως είπε ο Ιεχωβά μέσω του Ιερεμία, είχε «άφθονους θησαυρούς». (Ιερ. 48:1, 7· 49:1, 4· 51:1, 13) Αλλά ο Θεός καταδίκασε εκείνα τα έθνη.

⁷ Συνεπώς, αν ο Βαρούχ επιζητούσε περιουσία και πλούτη, καταλαβαίνετε γιατί ο Ιεχωβά τον συμβούλεψε να μην το κάνει αυτό. Όταν ο Θεός θα “άπλωνε το χέρι του εναντίον” των Ιουδαίων, τα σπίτια και οι αγροί τους θα παραδίδονταν στους εχθρούς τους. (Ιερ. 6:12· 20:5) Φανταστείτε ότι ζείτε στην Ιερουσαλήμ την εποχή του Βαρούχ. Οι περισσότεροι συμπατριώτες σας​—μεταξύ αυτών οι άρχοντες, οι ιερείς και ο ίδιος ο βασιλιάς—​πιστεύουν ότι πρέπει να πολεμήσουν τους Βαβυλώνιους εισβολείς. Εσείς, όμως, μαθαίνετε το άγγελμα του Ιερεμία: «Υπηρετήστε το βασιλιά της Βαβυλώνας και θα εξακολουθήσετε να ζείτε». (Ιερ. 27:12, 17) Αν είχατε πολλά αποκτήματα στην πόλη, θα σας ήταν άραγε πιο εύκολο να υπακούσετε στη θεϊκή οδηγία; Πώς θα σας επηρέαζαν τα αισθήματά σας για αυτά τα αποκτήματα​—θα σας ωθούσαν να προσέξετε την προειδοποίηση του Ιερεμία ή θα σας έκαναν να ακολουθήσετε την πορεία της πλειονότητας; Το γεγονός είναι ότι όλα τα πολύτιμα πράγματα στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ, περιλαμβανομένων και όσων υπήρχαν στο ναό, λεηλατήθηκαν και πάρθηκαν στη Βαβυλώνα. Ως εκ τούτου, η επιδίωξη υλικών απολαβών θα αποδεικνυόταν άσκοπη. (Ιερ. 27:21, 22) Μπορούμε να πάρουμε κάποιο δίδαγμα από αυτό;

8, 9. Γιατί θα χαρακτηρίζατε σημαντικό το ότι ο Βαρούχ έλαβε την ψυχή του ως λάφυρο;

⁸ Αναλογιστείτε τώρα το εξής: Τι θα λάβαινε ο Βαρούχ ως ανταμοιβή για την υπακοή του στην εντολή του Θεού; Την ψυχή του! Αυτήν του εγγυήθηκε ο Θεός ότι θα λάβαινε «ως λάφυρο». (Διαβάστε Ιερεμίας 45:5) Σχετικά λίγοι άνθρωποι γλίτωσαν. Ποιοι; Εκείνοι που υπάκουσαν στη θεϊκή κατεύθυνση να προσχωρήσουν, δηλαδή να παραδοθούν, στους Χαλδαίους. (Ιερ. 21:9· 38:2) Μερικοί ίσως αναρωτιούνται: “Αυτή ήταν όλη και όλη η ανταμοιβή για την υπακοή τους;”

⁹ Φανταστείτε, όμως, την κατάσταση στην οποία βρισκόταν η Ιερουσαλήμ κατά την πολιορκία της από τους Βαβυλωνίους. Η πόλη αργοπέθαινε μέσα στον ασφυκτικό κλοιό αυτής της πολιορκίας. Σε αντίθεση με την Ιερουσαλήμ, τα Σόδομα καταστράφηκαν σε μια στιγμή, σαν να λέγαμε. Κατά μία έννοια, μπορεί να ειπωθεί ότι η καταστροφή των Σοδόμων ήταν πιο υποφερτή. (Θρ. 4:6) Ο Βαρούχ κατέγραψε την προφητεία που έλεγε ότι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ θα πέθαιναν από σπαθί, από πείνα ή από επιδημία. Κατόπιν πρέπει να είδε και την εκπλήρωση της προφητείας. Τα αποθέματα τροφής στην Ιερουσαλήμ εξαντλήθηκαν. Τι συγκλονιστική εμπειρία θα ήταν να βρίσκεται κανείς σε μια πόλη όπου οι μητέρες, οι οποίες είναι εκ φύσεως “συμπονετικές”, μαγείρεψαν και έφαγαν τα ίδια τους τα παιδιά! (Θρ. 2:20· 4:10· Ιερ. 19:9) Εντούτοις, ο Βαρούχ επέζησε. Πραγματικά, μέσα σε τέτοιον αναβρασμό, η ίδια η ζωή ήταν λάφυρο, όπως αυτά που αποκόμιζαν οι νικητές μιας μάχης. Είναι σαφές ότι ο Βαρούχ δέχτηκε και εφάρμοσε τη θεϊκή συμβουλή να μη ζητάει «μεγάλα πράγματα». Ως εκ τούτου, κέρδισε την εύνοια του Ιεχωβά, όπως πιστοποιεί το γεγονός ότι επέζησε.​—Ιερ. 43:5-7.

10, 11. Πώς σχετίζεται η αφήγηση για τον Βαρούχ με την εποχή μας και με εμάς προσωπικά;

¹⁰ Παρότι ο Βαρούχ επιτελούσε δραστήρια το θέλημα του Θεού, για κάποιο διάστημα πάλευε με την επιθυμία να αποκτήσει «μεγάλα πράγματα». Ο Ιεχωβά τον προειδοποίησε για τον κίνδυνο, και ο Βαρούχ σώθηκε από την πνευματική συμφορά και από κυριολεκτικό θάνατο. Θα μπορούσαμε εμείς, όπως ο Βαρούχ, να μπούμε σε πειρασμό ή και να κυριευτούμε από επιθυμίες που βρίσκονται βαθιά μέσα στην καρδιά μας, ακόμη και ενόσω είμαστε δραστήριοι στην υπηρεσία του Ιεχωβά;

¹¹ Για τον Βαρούχ, η προοπτική να κάνει όνομα για τον εαυτό του ίσως ήταν πραγματικός πειρασμός. Τον φαντάζεστε να αναρωτιέται: “Θα καταφέρω να κρατήσω τη θέση του «γραμματέα»; Μήπως θα μπορούσα να αποκτήσω υψηλότερο αξίωμα;” Ας έρθουμε τώρα στη δική μας εποχή. Ρωτήστε τον εαυτό σας: “Μήπως έχω «φιλοδοξίες», ίσως επιμελώς κρυμμένες στην καρδιά μου, να επιτύχω σε κάποια κοσμική σταδιοδρομία τώρα ή στο κοντινό μέλλον;” Μερικοί νεαροί Χριστιανοί θα ήταν καλό να σκεφτούν το ερώτημα: “Θα μπορούσε η προοπτική να αποκτήσω γόητρο και οικονομική εξασφάλιση μέσω ακαδημαϊκών επιδόσεων να με δελεάσει να ζητήσω «μεγάλα πράγματα» για τον εαυτό μου;”

12. Πώς ζήτησε ένας αδελφός μεγάλα πράγματα για τον Ιεχωβά, και τι γνώμη έχετε εσείς για την επιλογή του;

¹² Ένας αδελφός που υπηρετεί τώρα στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία ήταν 15 χρονών όταν του προσφέρθηκε υποτροφία σε κάποιο πανεπιστήμιο. Προς απογοήτευση των καθηγητών του, δεν δέχτηκε αυτή την προσφορά και προτίμησε να σταδιοδρομήσει ως σκαπανέας. Ωστόσο, ποτέ δεν έπαψε να αγαπάει τη μάθηση. Υπηρέτησε ως ιεραπόστολος σε ένα μακρινό νησί. Εκεί χρειάστηκε να μάθει μια γλώσσα την οποία μιλούν περίπου 10.000 άνθρωποι. Δεν υπήρχε λεξικό εκείνης της γλώσσας, οπότε ο αδελφός συνέταξε ένα δικό του γλωσσάριο. Τελικά έμαθε καλά τη γλώσσα και του ανατέθηκε να μεταφράσει κάποια από τα Χριστιανικά μας έντυπα. Αργότερα, το γλωσσάριο που συνέταξε χρησιμοποιήθηκε ως βάση για το πρώτο λεξικό εκείνης της γλώσσας. Κάποτε ο αδελφός είπε τα εξής σε μια μεγάλη συνέλευση περιφερείας: «Αν είχα δεχτεί την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, θα λάβαινα εγώ τη δόξα για τα όποια ακαδημαϊκά μου επιτεύγματα. Τώρα, όμως, δεν έχω κανέναν κοσμικό τίτλο σπουδών. Συνεπώς, δεν λαβαίνω εγώ την τιμή για ό,τι έχω κάνει. Όλη η τιμή πηγαίνει στον Ιεχωβά». (Παρ. 25:27) Τι γνώμη έχετε για την επιλογή που έκανε αυτός ο αδελφός στα 15 του; Στο διάβα των ετών, απόλαυσε πολλά προνόμια στο λαό του Θεού. Εσείς πώς θέλετε να χρησιμοποιήσετε τα ταλέντα σας; Αντί να ζητάτε τη δική σας δόξα, είστε αποφασισμένοι να τα χρησιμοποιήσετε προς αίνο του Ιεχωβά;

13. Γιατί πρέπει μερικοί γονείς να κάνουν σκέψεις γύρω από την πρόκληση που αντιμετώπισε ο Βαρούχ;

¹³ Υπάρχει και ένας συναφής κίνδυνος: να ζητάμε «μεγάλα πράγματα» για άτομα που αγαπούμε και ίσως επηρεάζουμε ή να τα ζητάμε μέσω αυτών των ατόμων. Πιθανότατα έχετε δει κοσμικούς γονείς να κατευθύνουν τα πράγματα έτσι ώστε το παιδί τους να πετύχει περισσότερα στη ζωή από ό,τι οι ίδιοι ή να γίνει κάποιος για τον οποίο θα καυχιούνται. Ίσως έχετε ακούσει σχόλια όπως: «Δεν θέλω να δουλέψει το παιδί μου τόσο σκληρά όσο εγώ» ή «Θέλω να πάει στο πανεπιστήμιο για να έχει καλύτερη ζωή». Μερικοί Χριστιανοί γονείς ίσως έχουν παρόμοια αισθήματα. Βέβαια, κάποιος μπορεί να λέει: “Εγώ δεν ζητάω μεγάλα πράγματα για τον εαυτό μου”. Μήπως, όμως, το κάνει αυτό δι’ αντιπροσώπου, δηλαδή μέσω του γιου ή της κόρης του; Όπως ο Βαρούχ μπορεί να μπήκε στον πειρασμό να ζητήσει εξοχότητα μέσω της θέσης ή της σταδιοδρομίας του, έτσι και ένας γονέας μπορεί να ζητάει ενδόμυχα κάτι τέτοιο μέσω των επιτευγμάτων των παιδιών του. Δεν θα το διέκρινε, όμως, αυτό εκείνος «που εξετάζει καρδιές», όπως το διέκρινε στην περίπτωση του Βαρούχ; (Παρ. 17:3) Δεν θα πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να εξετάζει τις μύχιες σκέψεις μας, όπως ο Δαβίδ; (Διαβάστε Ψαλμός 26:2· Ιερεμίας 17:9, 10) Ο Ιεχωβά μπορεί να χρησιμοποιήσει διάφορους τρόπους, όπως αυτή την ανάλυση της εμπειρίας του Βαρούχ, για να μας επισημάνει πόσο επικίνδυνο είναι το να ζητάμε «μεγάλα πράγματα».

14, 15. Πώς μπορούν τα πλούτη να αποτελέσουν «μεγάλα πράγματα» στη δική μας περίπτωση;

¹⁴ Εξετάστε την πιθανότητα να ήταν τα «μεγάλα πράγματα» που ζητούσε ο Βαρούχ υλικά πλούτη. Όπως προαναφέρθηκε, αν ο Βαρούχ ήταν βαθιά προσκολλημένος στα υπάρχοντά του και στην περιουσία που είχε στον Ιούδα, πιθανότατα θα του ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να υπακούσει στη θεϊκή εντολή και να παραδοθεί στους Χαλδαίους. Ίσως έχετε διαπιστώσει ότι ο πλούσιος άνθρωπος στηρίζεται συνήθως στα «πολύτιμα πράγματά» του, αλλά η Γραφή διαβεβαιώνει ότι η προστασία που παρέχουν αυτά τα πράγματα είναι «στη φαντασία του». (Παρ. 18:11) Όλοι οι υπηρέτες του Ιεχωβά ωφελούνται αν υπενθυμίζουν στον εαυτό τους την ισορροπημένη άποψη για τα υλικά πράγματα που εκφράζεται στο Λόγο του. (Διαβάστε Παροιμίες 11:4) Ωστόσο, ορισμένοι ίσως σκέφτονται: “Γιατί να μην απολαύσω και κάτι από όσα προσφέρει ο κόσμος;”

¹⁵ Η προσκόλληση στα υλικά αποκτήματα μπορεί να κάνει έναν Χριστιανό να λαχταράει πράγματα που ανήκουν σε ένα σύστημα το οποίο παρέρχεται. Ο Ιερεμίας και ο Βαρούχ το απέφυγαν αυτό. Χρόνια αργότερα, ο Ιησούς έδωσε μια προειδοποίηση για όσους θα ζούσαν όταν επρόκειτο να «αποκαλυφτεί ο Γιος του ανθρώπου». Ο Ιησούς είπε: «Να θυμάστε τη γυναίκα του Λωτ». Μια ανάλογη προτροπή για τους Χριστιανούς θα ήταν: “Να θυμάστε τον Ιερεμία και τον Βαρούχ”. (Λουκ. 17:30-33) Αν αφήσουμε τον εαυτό μας να αναπτύξει αισθήματα προσκόλλησης στα υλικά πράγματα, ίσως δυσκολευτούμε να εφαρμόσουμε τα λόγια του Ιησού. Αλλά μην ξεχνάτε​—ο Βαρούχ πήρε στα σοβαρά την προειδοποίηση του Θεού και ως αποτέλεσμα επέζησε.

16. Αναφέρετε μια κατάσταση στην οποία οι υπηρέτες του Θεού κράτησαν τα υλικά πράγματα στη σωστή τους θέση.

¹⁶ Αναλογιστείτε την κατάσταση των αδελφών στη Ρουμανία υπό το κομμουνιστικό καθεστώς. Όταν οι κυβερνητικοί πράκτορες έκαναν εφόδους στα σπίτια των Μαρτύρων, μερικές φορές άρπαζαν προσωπικά τους αντικείμενα, ιδίως πράγματα που μπορούσαν να πουλήσουν. (Θρ. 5:2) Πολλοί αδελφοί και αδελφές υπό εκείνο το καθεστώς ήταν διατεθειμένοι να χάσουν τα υπάρχοντά τους. Μερικοί αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τα αποκτήματά τους και την περιουσία τους όταν τους εκτόπιζαν. Παρ’ όλα αυτά, κράτησαν την ακεραιότητά τους στον Ιεχωβά. Αν εσείς αντιμετωπίσετε μια τέτοια δοκιμασία, θα επιτρέψετε στην προσκόλληση στα υλικά πράγματα να σας εμποδίσει να μείνετε όσιοι στον Θεό;​—2 Τιμ. 3:11.

17. Πώς βοήθησαν ίσως τον Ιερεμία και τον Βαρούχ κάποιοι από τους συγχρόνους τους;

¹⁷ Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιερεμίας και ο Βαρούχ έλαβαν υποστήριξη από ορισμένους συγχρόνους τους. Ο Σοφονίας προφήτευσε στη διάρκεια της βασιλείας του Ιωσία, τον καιρό που και ο Ιερεμίας υπηρετούσε ως προφήτης. Πώς φάνηκαν άραγε στον Ιερεμία τα λόγια που διαβάζουμε στο εδάφιο Σοφονίας 1:18; (Διαβάστε) Δεν νομίζετε ότι ο Ιερεμίας θα συζήτησε αυτά τα θεόπνευστα λόγια με τον Βαρούχ; Σύγχρονός τους ήταν και ο Ιεζεκιήλ, ο οποίος πάρθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα το 617 Π.Κ.Χ. Μερικές από τις δραστηριότητες και τις διακηρύξεις του αφορούσαν άμεσα τους Ιουδαίους που είχαν μείνει πίσω στην πατρίδα τους, οπότε ο Ιερεμίας πιθανότατα μάθαινε τι έλεγε και έκανε ο Ιεζεκιήλ, και το αντίστροφο. Μεταξύ αυτών των διακηρύξεων ήταν και τα λόγια του εδαφίου Ιεζεκιήλ 7:19. (Διαβάστε) Όπως ο Ιερεμίας και ο Βαρούχ μπορούσαν να ωφεληθούν από εκείνα τα θεόπνευστα λόγια, έτσι μπορούμε και εμείς. Όταν έρθει η ημέρα του Ιεχωβά, οι άνθρωποι θα επικαλούνται τους θεούς τους για να τους σώσουν. Αλλά ούτε οι θεοί τους ούτε τα πλούτη τους θα το καταφέρουν αυτό.​—Ιερ. 2:28.

18. Τίνος την «ψυχή» πρέπει να θέλουμε να λάβουμε ως λάφυρο, και πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

¹⁸ Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι αυτό που έχει υποσχεθεί ο Ιεχωβά να μας δώσει ως λάφυρο είναι η «ψυχή» μας. Ακόμη και αν μερικοί υπηρέτες του πεθάνουν στο διωγμό που μπορεί να επέλθει στη διάρκεια “της μεγάλης θλίψης”, όταν τα πολιτικά κέρατα του θηρίου στραφούν εναντίον της θρησκείας, εκείνοι οι πιστοί δεν θα πάθουν μόνιμη βλάβη. Είναι εγγυημένο ότι η «ψυχή» τους θα ξαναζήσει για να χαρεί «την πραγματική ζωή» στο νέο κόσμο. (Αποκ. 7:14, 15· 1 Τιμ. 6:19) Μπορούμε, όμως, να είμαστε βέβαιοι ότι οι περισσότεροι υπηρέτες του Θεού που θα αποδειχτούν πιστοί εκείνον τον καιρό θα επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψη. Να είστε βέβαιοι πως όταν ο Θεός φέρει συμφορά στα έθνη, κανένας από τους πιστούς δεν θα είναι ανάμεσα σε εκείνους που «θα θανατωθούν από τον Ιεχωβά».​—Ιερ. 25:32, 33.

19. Πώς ενίσχυσε η εξέταση του παραδείγματος του Ιερεμία και του Βαρούχ την απόφαση που έχετε πάρει να μη ζητάτε «μεγάλα πράγματα» για τον εαυτό σας;

¹⁹ Μερικοί ίσως προβληματίζονται με τη σκέψη ότι μπορεί να επιζήσουν έχοντας μόνο την «ψυχή» τους ως λάφυρο, αλλά αυτή η προοπτική δεν πρέπει να μας απογοητεύει καθόλου. Θυμηθείτε ότι, ενώ ο λαός της Ιερουσαλήμ πέθαινε από την πείνα, ο Ιεχωβά διατήρησε τον Ιερεμία στη ζωή. Πώς; Ο Βασιλιάς Σεδεκίας έθεσε τον Ιερεμία υπό κράτηση στην Αυλή της Φρουράς και του παρείχε «ένα στρογγυλό ψωμί καθημερινά από το δρόμο των αρτοποιών, ώσπου εξαντλήθηκε όλο το ψωμί από την πόλη». (Ιερ. 37:21) Ως αποτέλεσμα, ο Ιερεμίας επέζησε! Ο Ιεχωβά είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο επιλέξει για να συντηρήσει το λαό του. Και θα τον συντηρήσει οπωσδήποτε, διότι η προοπτική της αιώνιας ζωής είναι εγγυημένη για αυτούς. Ο Βαρούχ επέζησε από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ με το να μη “ζητάει μεγάλα πράγματα”. Αντίστοιχα, εμείς μπορούμε να αναμένουμε ότι θα επιζήσουμε από τον Αρμαγεδδώνα για να αινούμε τον Ιεχωβά, έχοντας λάβει την «ψυχή» μας ως λάφυρο το οποίο θα μπορούμε να χαιρόμαστε αιώνια.