ΙΑΥΑΝ

(Ιαυάν).

Ο τέταρτος στη σειρά κατονομαζόμενος γιος του Ιάφεθ και πατέρας του Ελισά, του Θαρσείς, του Κιττίμ και του Δοδανίμ (ή Ροδανίμ). Αυτοί ήταν μετακατακλυσμιαίοι απόγονοι του Νώε και περιλαμβάνονται σε εκείνους που κατοίκησαν στα “νησιά των εθνών”, φράση που μπορεί να αναφέρεται και σε παράκτιες περιοχές, όχι μόνο σε νησιά. (Γε 10:2, 4, 5· 1Χρ 1:5, 7) Ιστορικά στοιχεία συγκλίνουν στο ότι οι απόγονοι του Ιαυάν και των τεσσάρων γιων του εγκαταστάθηκαν στα νησιά και στις παράκτιες περιοχές της Μεσογείου, από την Κύπρο (Κιττίμ) ως τη δυτική Μεσόγειο.—Βλέπε ΔΟΔΑΝΙΜ· ΕΛΙΣΑ· ΘΑΡΣΕΙΣ Αρ. 1· ΚΙΤΤΙΜ.

Ο Ιαυάν (εβρ., Γιαβάν) προσδιορίζεται ως ο προγεννήτορας των αρχαίων Ιώνων τους οποίους μερικοί αποκαλούν «μητρικό φύλο των Ελλήνων». (Σχολιολόγιο της Παλαιάς Διαθήκης [Commentary on the Old Testament], των Κ. Φ. Κάιλ και Φ. Ντέλιτς, 1973, Τόμ. 1, Το Πρώτο Βιβλίο του Μωυσή, σ. 163) Το όνομα Ιάονες το χρησιμοποίησε ο ποιητής Όμηρος (ο οποίος πιθανώς έζησε τον όγδοο αιώνα Π.Κ.Χ.) αναφερόμενος στους αρχαίους Έλληνες, και από την εποχή του Σαργών Β΄ (όγδοος αιώνας Π.Κ.Χ.), το όνομα Γιαβανού εμφανίζεται σε ασσυριακές επιγραφές.

Με την πάροδο του χρόνου η ονομασία «Ιωνία» κατέληξε να αναφέρεται σε μια πιο περιορισμένη έκταση η οποία περιλάμβανε την Αττική, τη δυτική ακτή της Μικράς Ασίας (τα παράλια των μεταγενέστερων επαρχιών της Λυδίας και της Καρίας) και τα γειτονικά νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Κατά μία εκδοχή η ονομασία αυτή διασώζεται σήμερα στο όνομα «Ιόνιο Πέλαγος» της θάλασσας που υπάρχει μεταξύ της Ελλάδας και της νότιας Ιταλίας, ένα όνομα που κατά γενική ομολογία έχει αρχαιότατη προέλευση, κάτι που ενισχύει την άποψη ότι αυτός ο τύπος του ονόματος Ιαυάν αναφερόταν κάποτε και στην ηπειρωτική Ελλάδα, όχι μόνο στη μεταγενέστερη, πιο περιορισμένη, «Ιωνία».

Η πρώτη μνεία των απογόνων του Ιαυάν μετά την αφήγηση της Γένεσης γίνεται προς τα τέλη του ένατου αιώνα Π.Κ.Χ. από τον προφήτη Ιωήλ. Ο προφήτης καταδικάζει τους Τύριους, τους Σιδωνίους και τους Φιλισταίους επειδή πουλούσαν ως δουλέμποροι τους γιους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ στους «γιους των Ελλήνων» (κατά κυριολεξία, «απογόνων του Ιαυάν» ή «Ιώνων»). (Ιωλ 3:4-6) Τον όγδοο αιώνα Π.Κ.Χ., ο Ησαΐας προείπε ότι μερικοί από τους Ιουδαίους που θα επιζούσαν από την εκδήλωση του θυμού του Θεού θα ταξίδευαν σε πολλές χώρες, περιλαμβανομένου και του «Ιαυάν», και θα διακήρυτταν εκεί τη δόξα του Ιεχωβά.—Ησ 66:19.

Στα τέλη του έβδομου αιώνα ή στις αρχές του έκτου αιώνα Π.Κ.Χ., αναφέρεται ότι «ο Ιαυάν, ο Θουβάλ και ο Μεσέχ [οι τελευταίες αυτές τοποθεσίες προφανώς βρίσκονταν στην ανατολική Μικρά Ασία ή προς το βόρειο τμήμα αυτής της περιοχής]» προμήθευαν δούλους και χάλκινα αντικείμενα στην εύπορη Τύρο, που αποτελούσε κέντρο εμπορικής δραστηριότητας. (Ιεζ 27:13) Το εδάφιο 19 της ίδιας προφητείας αναφέρει και πάλι τον Ιαυάν, αλλά το γεγονός ότι οι υπόλοιπες τοποθεσίες που αναφέρονται στα συμφραζόμενα βρίσκονται στη Συρία, στην Παλαιστίνη και στην Αραβία έχει οδηγήσει μερικούς στο συμπέρασμα ότι η παρουσία του ονόματος εκεί είναι αποτέλεσμα λανθασμένης αντιγραφής. Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα δεν λέει «και ο Ιαυάν από την Ουζάλ», αλλά χρησιμοποιεί τη λέξη οἶνον στη θέση του «Ιαυάν», λέγοντας: καί οἶνον . . . ἐξ ᾿Ασήλ [Ουζάλ]. Η Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφραση αναφέρει: «και κρασί από την Ουζάλ». Ωστόσο, άλλοι υποστηρίζουν ότι, στην προκειμένη περίπτωση, το όνομα «Ιαυάν» μπορεί να αναφέρεται σε κάποια ελληνική αποικία στην Αραβία ή ότι είναι πιθανώς το όνομα μιας αραβικής φυλής ή πόλης.

Στην προφητεία του Δανιήλ, το όνομα «Ιαυάν» αποδίδεται συνήθως «Ελλάδα» από τους μεταφραστές, δεδομένου ότι η ιστορική εκπλήρωση των γραφομένων του Δανιήλ καθιστά προφανή αυτή την έννοια. (Δα 8:21· 10:20· 11:2) Το ίδιο ισχύει και για την προφητεία του Ζαχαρία (520-518 Π.Κ.Χ.), η οποία προέλεγε ότι οι “γιοι της Σιών” θα πολεμούσαν με επιτυχία εναντίον του Ιαυάν (της Ελλάδας).—Ζαχ 9:13.