Διδάγματα από τις Γραφές: Ναούμ 1:1–3:19

Η Σωτηρία θα είναι Δυνατή Όταν Πάρει Εκδίκηση ο Θεός

«ΕΤΙ μικρόν και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει». (Ψαλμός 37:10) Το ότι αυτά τα λόγια θα εκπληρωθούν καταδεικνύεται έντονα στα Γραφικά βιβλία που έγραψαν ο Ναούμ και ο Αββακούμ. Αυτοί οι θαρραλέοι άντρες ολοκλήρωσαν την καταγραφή των προφητειών τους, στο βασίλειο του Ιούδα, στη διάρκεια του τελευταίου μέρους του έβδομου αιώνα π.Χ.

Κατά πρώτο λόγο, εξετάστε την προφητεία του Θεού, την οποία ανήγγειλε ο Ναούμ. Τι διδάγματα περιέχει;

Η Εκδίκηση του Θεού είναι Βέβαιη

Ο Ιεχωβά απαιτεί αποκλειστική αφοσίωση. (Έξοδος 20:5, ΜΝΚ) Κάνοντας μια εξαγγελία ενάντια στην πρωτεύουσα της Ασσυρίας, τη Νινευή, ο Ναούμ δείχνει ότι η εκδίκηση του Θεού θα εκτελεστεί στους εχθρούς που δεν Του αποδίδουν τέτοια αφοσίωση. Μπροστά σ’ αυτόν τα βουνά σείονται, οι λόφοι λιώνουν και η γη τρέμει! Ποιος μπορεί να αντέξει την έξαψη της οργής του;—1:1-6.

Μπορούμε να στηριζόμαστε στον Ιεχωβά ως καταφύγιο. Ναι, ο Θεός προστατεύει εκείνους που αναζητούν καταφύγιο σ’ αυτόν. Αφού θα έχουν εξολοθρευτεί οι εχθροί του, η θλίψη δεν θα εμφανιστεί για δεύτερη φορά. Υπάρχουν καλά νέα ειρήνης για τον Ιούδα, αφού η αληθινή λατρεία θα εξασκείται απρόσκοπτα.—1:7–2:2.

Τα άδικα άτομα δεν θα επιτύχουν. Αυτό είναι φανερό απ’ ό,τι συνέβηκε στη Νινευή. Ο βάναυσος τρόπος με τον οποίο μεταχειριζόταν τους αιχμαλώτους την έκανε «πόλιν των αιμάτων». Σαν μια φωλιά λιονταριών, αυτή η βαριά οχυρωμένη πόλη φαινόταν να είναι ασφαλής πίσω από τα χοντρά της τείχη. Αλλά με απόφαση του Θεού, η Νινευή θα είχε τέλος όμοιο με αυτό που έδωσε η ίδια στην αρχαία πόλη Νω Αμμών, ή Θήβες, κοντά στον Ποταμό Νείλο. Λόγω των αμαρτιών της, η πρωτεύουσα της Ασσυρίας θα έμενε έρημη. Η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε όταν οι ενωμένες δυνάμεις του Βαβυλώνιου βασιλιά Ναβοπολάσαρ και του Κυαξάρη του Μήδου κατέλαβαν τη Νινευή το 632 π.Χ.—2:3–3:19.

Διδάγματα Από τις Γραφές: Αββακούμ 1:1–3:19

Ο ΑΒΒΑΚΟΥΜ έμαθε ότι ο Ιεχωβά θα αναλάμβανε δράση ενάντια στους σκληρούς δυνάστες, στον καιρό που Εκείνος θα έκρινε κατάλληλο. Αλλά ‘ο δίκαιος θα ζούσε δια της πίστεως αυτού’. (2:4) Ωστόσο, ποια περαιτέρω διδάγματα μπορούμε να πάρουμε απ’ αυτή την προφητεία;

Σωτηρία για Εκείνους που Έχουν Πίστη

Ο Ιεχωβά ακούει τις εκκλήσεις των δούλων του. Ο Αββακούμ ρωτάει: ‘Έως πότε, Ιεχωβά, θέλω κράζει, και δεν θέλεις εισακούει;’ Ναι, δεν υπάρχει δικαιοσύνη, και οι πονηροί περιβάλλουν τους δίκαιους. Αλλά ο Θεός όντως ακούει και, ως όργανο τιμωρίας, ‘εξεγείρει τους Χαλδαίους’. Πώς μπορεί, όμως, και χρησιμοποιεί μια πολεμοχαρή δύναμη; Ο προφήτης περιμένει την απάντηση του Θεού, αναμένοντας κάποιον έλεγχο.—1:1–2:1.

Μόνο οι δίκαιοι και πιστοί θα εξακολουθήσουν να ζουν. Ο Ιεχωβά διαβεβαιώνει τον Αββακούμ γι’ αυτό. Μολονότι μπορεί να φαίνεται ότι καθυστερεί, στον προσδιορισμένο καιρό του Θεού, η προφητική όραση «βεβαίως θέλει ελθεί [οπωσδήποτε θα επαληθευτεί, ΜΝΚ]». Ο αλαζονικός εχθρός, που λαφυραγωγεί έθνη, δεν θα πετύχει το σκοπό του. Πράγματι, οι Χαλδαίοι δεν θα μείνουν ατιμώρητοι.—2:2-5.

Ουαί στους Πονηρούς!

Να αποφεύγετε το άδικο κέρδος, τη βία και την ειδωλολατρία. Γιατί; Επειδή ουαί θα πλήξουν σίγουρα εκείνον που πολλαπλασιάζει αυτό που δεν είναι δικό του, που ‘πλεονεκτεί πλεονεξίαν κακήν [κάνει αθέμιτο κέρδος, ΜΝΚ]’, που χτίζει μια πόλη με αιματοχυσία, που με τη βία κάνει τους άλλους να πιουν το ποτήρι της επονείδιστης ήττας και που εμπιστεύεται τα άψυχα είδωλα. Ο Θεός θα εξαφανίσει το έργο τέτοιων ανθρώπων. Ολόκληρη η γη θα αναγκαστεί να γνωρίσει τη δόξα του Ιεχωβά, μπροστά στον οποίο όλοι πρέπει να στέκονται ευλαβικά σιωπηλοί.—2:6-20.

Περιμένετε υπομονετικά τη σωτηρία απ’ τον Ιεχωβά. Ενώ προσεύχεται, ο Αββακούμ θυμάται προηγούμενες εκδηλώσεις της δύναμης του Θεού. Ανάμεσα σ’ άλλα, ο Ιεχωβά προέλασε στη γη, καταπατώντας τα έθνη με οργή. ‘Εξήλθε’ επίσης για τη σωτηρία του λαού του. Ο Αββακούμ νιώθει συγκλονισμένος και αποφασισμένος να ‘αναπαυθεί εν τη ημέρα της θλίψεως [περιμένει ήσυχα την ημέρα της θλίψης, ΜΝΚ]’. Ανεξάρτητα από τους άσχημους καιρούς που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει, εκείνος θα ευφραίνεται με τον Ιεχωβά και θα χαίρεται με τον Θεό της σωτηρίας του.—3:1-19.

[Πλαίσιο στη σελίδα 24]

ΕΞΕΤΑΣΗ ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΕΔΑΦΙΩΝ

○  1:4—Η Βασάν, ο Κάρμηλος και ο Λίβανος ήταν ωραίες, εύφορες και παραγωγικές περιοχές. Ο μαρασμός τους θα σήμαινε τραγωδία για όσους εξαρτιόνταν απ’ αυτές. Αυτό τονίζει τη δριμύτητα με την οποία λαβαίνει χώρα η έκχυση της οργής του Ιεχωβά.

○  1:10—Η Νινευή θεωρούσε τον εαυτό της τόσο απροσπέλαστο όσο τα μπλεγμένα αγκάθια και είχε μεθύσει από φιλοδοξία. Αλλά θα κατατρωγόταν τόσο εύκολα όσο κατατρώγονται οι ξερές καλαμιές από τη φωτιά. Παρόμοια, οι εχθροί του σύγχρονου λαού του Θεού δεν θα αντέξουν τις πύρινες κρίσεις του Ιεχωβά.

○  2:6—Εξαιτίας των ραγδαίων βροχών που έπεσαν τον καιρό της επίθεσης ενάντια στη Νινευή, ο Ποταμός Τίγρης πλημμύρισε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κατακλυστεί ένα μέρος της πόλης από τα νερά και να πέσει ένα τμήμα του τείχους. Έτσι, ήταν εύκολο για τους κατακτητές να κυριεύσουν την ασσυριακή πρωτεύουσα.

○  2:11-13—Σαν άγρια θηρία, οι Ασσύριοι τρομοκρατούσαν και λυμαίνονταν τα έθνη. Φαίνεται επίσης ότι το λιοντάρι ήταν εθνικό σύμβολο. Στα ερείπια της Νινευή βρέθηκαν πολλά αγάλματα λιονταριών.

○  3:3, 4—Σαν πόρνη, η Νινευή εξαπατούσε τα έθνη με καθησυχαστικές προσφορές φιλίας και υποσχέσεις βοήθειας. Αλλά όσοι έπεφταν σ’ αυτή την παγίδα δοκίμαζαν σύντομα πόνο κάτω από τον καταπιεστικό της ζυγό, όπως αποδείχτηκε στην περίπτωση του Ιουδαίου βασιλιά Άχαζ.—2 Χρονικών 28:16, 20, 21.

[Πλαίσιο στη σελίδα 25]

ΕΞΕΤΑΣΗ ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΕΔΑΦΙΩΝ

○  1:2-4—Η πίστη του Αββακούμ στον Ιεχωβά, ως Θεό που δεν ανέχεται το κακό, τον έκανε να ρωτάει γιατί επικρατούσε η πονηρία. Ήταν πρόθυμος να δεχτεί διόρθωση όσον αφορά τον τρόπο σκέψης του. (2:1) Παρόμοια, όταν αναρωτιόμαστε γιατί ορισμένα πράγματα γίνονται ανεκτά, η εμπιστοσύνη μας στη δικαιοσύνη του Ιεχωβά θα πρέπει να μας βοηθάει να κρατάμε την ισορροπία μας και να περιμένουμε εκείνον.—Ψαλμός 42:5, 11.

○  2:5—Οι Βαβυλώνιοι αποτελούσαν ένα σύνθετο άντρα που χρησιμοποιούσε την πολεμική του μηχανή για να κατακτάει έθνη. Σαν τον Σιεόλ και το θάνατο που είναι πάντα έτοιμοι να δεχτούν περισσότερα θύματα, έτσι κι αυτός ήθελε περισσότερες στρατιωτικές κατακτήσεις. (Παράβαλε Παροιμίαι 30:15, 16.) Οι νίκες τον είχαν μεθύσει, σαν να είχε επηρεαστεί από το πολύ πιοτό. Αλλά οι κατακτητικοί του πόλεμοι τέλειωσαν όταν έπεσε η Βαβυλώνα το 539 π.Χ.

○  3:13—Ο εκλεκτός και χρισμένος λαός του Θεού, το έθνος Ισραήλ, είχε δοκιμάσει συχνά τη δύναμη που είχε ο Θεός να σώζει. (Ψαλμός 28:8, 9) Με την πάροδο του χρόνου, το έθνος αυτό παρήγαγε τον Μεσσία, το ‘σπέρμα’ της ουράνιας «γυναικός» του Θεού. (Γένεσις 3:15) Ο Ιεχωβά θα σώσει επίσης τα εναπομένοντα μέλη αυτού του «σπέρματος», το υπόλοιπο των αναγεννημένων από το πνεύμα μαθητών του Ιησού, από την επίθεση του Σατανά και των εθνών.—Αποκάλυψις 12:17.

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Εικόνα ενός ασσυριακού παλατιού, ζωγραφισμένη από τον αρχαιολόγο Α. Χ. Λέιαρντ

[Ευχαριστίες]

Courtesy of the Trustees of the British Museum, London