-
Οι Συνέπειες της Απόρριψης του Ποιμένα-Κυβερνήτη του ΘεούΟ Παράδεισος Αποκαθίσταται για την Ανθρωπότητα—Μέσω της Θεοκρατίας!
-
-
ΘΕΪΚΑ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ
8. Πώς έχουν πουλήσει οι ποιμένες-κυβερνήτες τα «πρόβατα» σε θάνατο ή σφαγή, και ποιος είναι σε θέση να εγείρει έναν ανιδιοτελή ποιμένα;
8 Εφόσον οι κυβερνητικοί άρχοντες παραβάλλονται με ποιμένες, κατ’ αναλογία οι υπήκοοί τους, ο λαός, παραβάλλονται με ποίμνιο προβάτων. Οι όμοιοι με ποιμένες κυβερνήτες έχουν μεταχειριστεί τα πρόβατα σαν να ήταν ιδιοκτησία τους και έχουν φανεί πρόθυμοι να τα πουλήσουν στα χέρια ιδιοτελών ανθρώπων που θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν και να κακομεταχειριστούν τους προβατοειδείς αυτούς ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, τα έχουν παραδώσει σε θάνατο, σε σφαγή, για χάρη φιλόδοξων ανθρώπων που πληρώνουν κάποιο αντίτιμο ώστε να αποκτήσουν τον έλεγχο του λαού ή υπεροχή σε σχέση με αυτόν. Επιπλέον, οι κυβερνητικοί ποιμένες έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους σε μια πορεία της οποίας τελική κατάληξη θα είναι το να σφαγιαστούν στον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», στην παγκόσμια κατάσταση που ονομάζεται Αρ-Μαγεδών. (Αποκάλυψη 16:14-16· 19:11-21) Δεν υπάρχει, όμως, κανένας πραγματικός «ποιμένας» που να έχει αληθινά στην καρδιά του τα συμφέροντα όλων των ανθρώπων και που να είναι πρόθυμος να δαπανηθεί ο ίδιος μάλλον παρά να εκμεταλλεύεται τα πρόβατα; Ποιος είναι σε θέση να εγείρει έναν τέτοιον ποιμένα, ώστε να μπορεί κάθε πρόβατο να εμπιστευτεί τον εαυτό του στη φροντίδα του και στην κατεύθυνσή του για να γλιτώσει την τρομερή σφαγή; Ο Ιεχωβά είναι σε θέση να το κάνει αυτό.
9. Συμμετέχοντας σε ένα προφητικό δράμα, ποιο ποίμνιο λαβαίνει οδηγία ο Ζαχαρίας να ποιμάνει;
9 Σε εξεικόνιση αυτού του γεγονότος, ο προφήτης Ζαχαρίας κλήθηκε να διαδραματίσει έναν αλληγορικό ρόλο, να συμμετάσχει σε ένα προφητικό δράμα. Ο ίδιος ο προφήτης Ζαχαρίας μάς το περιγράφει αυτό, με τα εξής λόγια: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά ο Θεός μου: “Ποίμαινε το ποίμνιο το προορισμένο για τη σφαγή, το οποίο σφάζουν οι αγοραστές χωρίς να θεωρούνται ένοχοι. Και εκείνοι που το πουλούν λένε: «Ας είναι ευλογημένος ο Ιεχωβά, ενώ εγώ θα αποκτώ πλούτη». Και οι ποιμένες δεν του δείχνουν συμπόνια”».—Ζαχαρίας 11:4, 5.
10. Ποιοι αποτελούν το συμβολικό «ποίμνιο», τίνος ιδιοκτησία είναι, και γιατί διορίστηκε ο Ζαχαρίας ποιμένας του “ποιμνίου του προορισμένου για τη σφαγή”;
10 Πόσο αξιολύπητη είναι η κατάσταση του “ποιμνίου του προορισμένου για τη σφαγή”! Εκείνη την εποχή, το «ποίμνιο» ήταν το έθνος του Ισραήλ. Ο ψαλμωδός απευθύνθηκε σε Εκείνον ο οποίος είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης αυτού του ποιμνίου, λέγοντας: «Ποιμένα του Ισραήλ, δώσε ακρόαση, εσύ που οδηγείς τον Ιωσήφ σαν να είναι ποίμνιο». Σε αναγνώριση του γεγονότος ότι Εκείνος ήταν ο ιδιοκτήτης, ο ψαλμωδός είπε: «Διότι αυτός είναι ο Θεός μας και εμείς είμαστε ο λαός της βοσκής του και τα πρόβατα των χεριών του». (Ψαλμός 80:1· 95:7) Εφόσον Εκείνος ήταν ο ιδιοκτήτης, είχε το δικαίωμα να διορίσει σε αυτούς έναν πιστό ποιμένα. Αυτό και έκανε διορίζοντας τον προφήτη Ζαχαρία. Ο καινούριος αυτός επίγειος ποιμένας δεν έλαβε κάποια «λαϊκή εντολή» δημοκρατικά. Έλαβε έναν θεοκρατικό διορισμό από τον Κυβερνήτη Θεό, τον Ιεχωβά. Αυτός ο ουράνιος Ιδιοκτήτης είχε στο νου του να σώσει μερικά άτομα από αυτό το «ποίμνιο το προορισμένο για τη σφαγή». Είχε ήδη πει: «Ο Ιεχωβά ο Θεός τους θα τους σώσει εκείνη την ημέρα σαν το ποίμνιο του λαού του· διότι αυτοί θα είναι σαν πέτρες διαδήματος που αστράφτουν πάνω στη γη του». (Ζαχαρίας 9:16) Για να προωθηθεί αυτός ο σκοπός, ο Μεγάλος Θεοκράτης διόρισε τον Ζαχαρία να ποιμαίνει το ποίμνιο.
11. Με ποιον τρόπο δεν έδειχναν συμπόνια για τα πρόβατα οι «ποιμένες» που τα πουλούσαν, και πώς γίνονταν αυτοί συνεργοί στη σφαγή τους;
11 Ο Ζαχαρίας δεν ήταν σαν τους ποιμένες-κυβερνήτες που νόμιζαν ότι είχαν την εξουσία να πουλούν τα πρόβατα του Ιεχωβά για προσωπικό κέρδος. Ενώ συγκέντρωναν με αυτόν τον τρόπο πλούτη για τον εαυτό τους, πίστευαν ότι ο Θεός ήταν εκείνος που τους έκανε να πλουτίζουν. Έπειτα από την άκαρδη πώληση, αυτοί οι προδοτικοί ποιμένες-κυβερνήτες έλεγαν υποκριτικά: «Ας είναι ευλογημένος ο Ιεχωβά, ενώ εγώ θα αποκτώ πλούτη». Με αυτόν τον τρόπο, οι ποιμένες δεν “έδειχναν συμπόνια” στους προβατοειδείς ανθρώπους οι οποίοι είχαν εμπιστευτεί τον εαυτό τους σε αυτούς. Οι ποιμένες ήξεραν ότι οι αγοραστές θα σκότωναν τα «πρόβατα» που τους πουλούσαν για να προωθήσουν φιλόδοξα, εγωιστικά σχέδια. Και το χειρότερο ήταν ότι οι αγοραστές δεν θα “θεωρούνταν ένοχοι” για τη σφαγή. Τουλάχιστον δεν θα τους θεωρούσαν ένοχους οι ποιμένες που τα είχαν πουλήσει. Έτσι εκείνοι γίνονταν συνεργοί στη σφαγή. Για αυτούς τα πρόβατα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα “ποίμνιο προορισμένο για τη σφαγή”.
12. Τίνος πρόβατα αξιώνουν ότι είναι οι άνθρωποι του Χριστιανικού κόσμου, και είναι θεοκρατικά διορισμένοι οι επίγειοι θρησκευτικοί ποιμένες τους;
12 Όλα αυτά μας φέρνουν στο νου μια παρόμοια κατάσταση που επικρατεί στο Χριστιανικό κόσμο σήμερα, στον εικοστό αιώνα. Οι άνθρωποι, ισχυριζόμενοι ότι είναι Χριστιανοί, αξιώνουν ότι είναι πρόβατα του Θεού. Εφαρμόζουν στον εαυτό τους το εδάφιο Ψαλμός 95:7 (το οποίο παρατέθηκε προηγουμένως) και απαγγέλλουν ομόφωνα στις εκκλησίες το εδάφιο Ψαλμός 23:1, ΝΜ: «Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός». Ταυτόχρονα, όμως, αυτοί οι εκκλησιαζόμενοι αποβλέπουν σε επίγειους «ποιμένες». Με θρησκευτική κυρίως έννοια, οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου αξιώνουν ότι είναι οι ποιμένες αυτών των προβάτων, καθώς η καθεμιά από τις εκατοντάδες θρησκευτικές αιρέσεις έχει το δικό της ποίμνιο. Ωστόσο, αυτοί οι ποιμένες δεν έχουν θεοκρατικό διορισμό όπως είχε ο Ζαχαρίας, γιατί καθένας από αυτούς χειροτονείται από τους ιεράρχες της αίρεσης ή του θρησκεύματος στο οποίο ανήκει, ή από κάποιον επίσκοπο ή άλλον υψηλά ιστάμενο εκκλησιαστικό τιτλούχο ή από ένα εκκλησιαστικό σώμα. Μιμούνται αυτοί οι κληρικοί τους ποιμένες των ημερών του Ζαχαρία;
13. Πώς έχουν μιμηθεί τέτοιοι κληρικοί τους ποιμένες των ημερών του Ζαχαρία πουλώντας τα «πρόβατα» για σφαγή;
13 Έχει επισημανθεί με παρρησία ότι ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου, με τους εκατοντάδες εκατομμύρια θρησκευόμενους που βρίσκονται υπό τον πνευματικό έλεγχό του, θα μπορούσε να είχε αποτρέψει τον παγκόσμιο πόλεμο το έτος 1914 Κ.Χ. Αλλά δεν το έκανε αυτό.a Χωρίς καμιά αντίσταση παρέδωσε τα ποίμνιά του για περισσότερα από τέσσερα χρόνια στον πιο κτηνώδη πόλεμο που είχε συμβεί μέχρι τότε σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία. Στην πραγματικότητα, πούλησαν τα ποίμνιά τους για να γλιτώσουν το διωγμό που θα επέφερε η εμμονή τους στην αμιγή Χριστιανοσύνη και για να κερδίσουν την εύνοια των στρατιωτικών και των κυβερνητικών ποιμένων. Αυτό έγινε και στην περίπτωση του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, που όπως και ο πρώτος άρχισε μέσα στην καρδιά του Χριστιανικού κόσμου. Η «σφαγή» σε αυτή τη δεύτερη παγκόσμια σύρραξη ήταν ακόμη πιο φρικιαστική από την πρώτη. Επιπλέον, ο κλήρος έχει ικανοποιήσει τις επιθυμίες των κερδοσκόπων εμπόρων και των πολιτικών. Έχει αναμειχθεί στην πολιτική και έχει πουλήσει τα ποίμνιά του σε ανθρώπους που επιδιώκουν υψηλές θέσεις και οι οποίοι δεν έχουν τύψεις συνείδησης για την εκμετάλλευση των ανθρώπων.
14. Σύμφωνα με τον ισχυρισμό των “ποιμένων”, ποιος τους έχει πλουτίσει με αυτόν τον τρόπο, και γιατί οι αγοραστές των προβάτων δεν έχουν τύψεις συνείδησης για το ότι εκμεταλλεύονται τα πρόβατα ή για το ότι προκαλούν τη σφαγή τους;
14 Ενώ αποκτούν πλούτο με αυτόν τον τρόπο, με την έννοια των υλικών αγαθών και της δημοτικότητας ανάμεσα στην άρχουσα τάξη αυτού του κόσμου, πιστεύουν ότι ο Θεός είναι εκείνος που τους ευλογεί. Έτσι λοιπόν, λένε με ευσεβοφάνεια: «Ευλογητός ο Κύριος, διότι επλούτησα». (Ζαχαρίας 11:5, ΝΜ ) Λόγω του ότι οι «αγοραστές» των αξιολύπητων προβάτων έχουν την ευλογία του κλήρου, δεν αισθάνονται καμιά ενοχή για το ότι εκμεταλλεύονται τα πρόβατα ή ακόμη και για το ότι προκαλούν τη βίαιη, μαζική σφαγή των προβάτων. Δεν «θεωρούνται ένοχοι» από τον κλήρο του Χριστιανικού κόσμου, αλλά παραμένουν απολύτως ευυπόληπτα μέλη της εκκλησίας. Είναι καταφανές, λοιπόν, ότι οι «ποιμένες», θρησκευτικοί και κυβερνητικοί, “δεν δείχνουν συμπόνια” στα «πρόβατα» του Χριστιανικού κόσμου.
15. Όσον αφορά την εκμετάλλευση από προδοτικούς ποιμένες, πώς γνωρίζουμε ότι αυτό αρέσει στο λαό;
15 Παρ’ όλα αυτά, η κατάσταση είναι ακριβώς όπως την παρουσίασε ο Θεός στο εδάφιο Ιερεμίας 5:31: «Οι προφήτες προφητεύουν με ψεύδη· οι δε ιερείς καταδυναστεύουν με τη δύναμη που έχουν. Και στο λαό μου αρέσει αυτό· και τι θα κάνετε όταν έρθει το τέλος του;» Και πώς γνωρίζουμε ότι “αυτό αρέσει” σε εκείνους που ομολογούν ότι είναι λαός του Θεού; Παρατηρώντας ότι ο καθ’ ομολογία λαός του Θεού δεν ακολουθεί την ηγεσία του πιστού ποιμένα που έχει εγείρει ο Θεός και τον οποίο προεικόνιζε ο προφήτης Ζαχαρίας. Αυτοί συνεχίζουν να επιτρέπουν σε εκείνους που τους εμπορεύονται ως «πρόβατα», αγοραστές και πωλητές, να τους οδηγούν στη «σφαγή». Είναι, λοιπόν, άξιοι συμπόνιας όταν υφίστανται τις συνέπειες της πορείας τους;
-
-
Οι Συνέπειες της Απόρριψης του Ποιμένα-Κυβερνήτη του ΘεούΟ Παράδεισος Αποκαθίσταται για την Ανθρωπότητα—Μέσω της Θεοκρατίας!
-
-
a Βλέπε Μηνιαία Έκδοση των Σπουδαστών της Γραφής (The Bible Students Monthly ), Τόμος ΣΤ΄, Αρ. 7, η οποία υπό τον τίτλο «Ο Ραβίνος Γουάιζ Κατηγορεί τις Εκκλησίες για τον Πόλεμο» έλεγε τα ακόλουθα: «“Αιτία του τωρινού πολέμου ήταν η αποτυχία των εκκλησιών και των συναγωγών να διατηρήσουν την ηγεσία τους στο λαό”, είπε χθες ο Ραβίνος Στίβεν Σ. Γουάιζ στην Ελεύθερη Συναγωγή στο Κάρνεγκι Χολ. Ο Ραβίνος Γουάιζ χαρακτήρισε την τωρινή στάση των εκκλησιών “αδύναμη, υποχωρητική, διστακτική και δειλή”. Είπε ότι το Κράτος έχει νικήσει την εκκλησία και ότι η τελευταία έχει γίνει ακόλουθος αντί για ηγέτης της κοινής γνώμης.
»“Στη θέση του Θεού”, είπε, “έχουν ενθρονίσει το δαίμονα του πολέμου. Οι εκκλησίες δεν παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά. Αρκούνται στο να αποτελούν ένα απλό στοιχείο της κοινωνικής οργάνωσης και να υπερασπίζουν τις χώρες τους και τους κυβερνήτες τους—δίκαιους ή άδικους. Η εκκλησία έχει φιμωθεί και εξαναγκαστεί σε υποταγή. Είναι σαν ένα μουγκό, γέρικο σκυλί που δεν έχει δόντια και δεν μπορεί να δαγκώσει πια.
»”Πολλοί από εμάς περιμέναμε ότι οι σοσιαλιστικές δυνάμεις θα απέτρεπαν έναν πόλεμο σαν αυτόν, και απογοητευτήκαμε πικρά από τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές που απέτυχαν να το κάνουν αυτό. Ποτέ όμως δεν αποβλέπαμε στις εκκλησίες, στα Μουσουλμανικά τεμένη και στις συναγωγές ελπίζοντας ότι θα απέτρεπαν τον πόλεμο. Κανείς από εμάς δεν περίμενε κάτι τέτοιο, και γνωρίζουμε τι θα συνέβαινε σε οποιονδήποτε ηγέτη της Εκκλησίας της Αγγλίας ο οποίος θα τολμούσε να υψώσει τη φωνή του ενάντια στη συμμετοχή της χώρας του στην τωρινή σύρραξη.
»”Κάθε Πάσχα ο Φραγκίσκος Ιωσήφ διεξάγει την ανούσια εθιμοτυπική τελετή κατά την οποία πλένει τα πόδια δεκάδων προσκυνητών, και η εκκλησία είναι ικανοποιημένη μαζί του. Ο τσάρος είναι επικεφαλής της εκκλησίας του την Κυριακή και επικεφαλής του στρατεύματός του την υπόλοιπη εβδομάδα.
»”Και όταν τα έθνη προετοιμάζονταν για αυτόν τον πόλεμο, δεν συμβουλεύτηκαν σε καμιά περίπτωση τις εκκλησίες, επειδή γνώριζαν ότι, όπως βασίζονταν στις ιατρικές μονάδες τους και στις μονάδες τροφοδοσίας, το ίδιο μπορούσαν να βασίζονται και στις εκκλησίες για να τους προσφέρουν υποστήριξη.
»”Θα ήταν προτιμότερο να διδάσκουν οι ιεραπόστολοι τη Χριστιανοσύνη πρώτα στις χώρες τους”.
»Ο ραβίνος ολοκλήρωσε:
»“Πληγωνόμαστε κατάβαθα όταν διαβάζουμε για την καταστροφή των καθεδρικών ναών στη Ρενς και αλλού, όμως αυτοί οι καθεδρικοί ναοί είχαν καταστραφεί πολύ νωρίτερα, και τώρα έπεσαν μόνο οι εξωτερικοί τους τοίχοι.
»”Στο πέρασμα των αιώνων, οι θεοί του πολέμου, οι θεοί του χρήματος και οι θεοί της εξουσίας έχουν καταστρέψει σιγά σιγά αυτά τα κτίρια”».—Αμέρικαν (American) της Νέας Υόρκης, 12 Οκτωβρίου 1914, σελίδα 4.
-