Η Ζωή και η Διακονία του Ιησού

Ένας Απρόσμενος Μαθητής

ΤΙ τρομακτικό θέαμα είναι αυτό που αντικρίζει ο Ιησούς μόλις βγαίνει στη στεριά! Δυο πολύ άγριοι άντρες βγαίνουν από το νεκροταφείο που είναι εκεί κοντά και τρέχουν προς το μέρος του. Είναι δαιμονισμένοι. Επειδή ο ένας απ’ αυτούς είναι μάλλον πιο βίαιος από τον άλλον και βρίσκεται πιο πολύ καιρό κάτω από το δαιμονικό έλεγχο, γίνεται το επίκεντρο της προσοχής.

Εδώ και πολύ καιρό, ο αξιολύπητος αυτός άνθρωπος ζει γυμνός στα μνήματα. Συνεχώς, νύχτα-μέρα, βγάζει κραυγές και κατακόβει με πέτρες το κορμί του. Είναι τόσο φοβερός που κανένας δεν τολμάει να περάσει από εκείνο το δρόμο. Έχουν προσπαθήσει να τον δέσουν, αλλά αυτός σπάζει τις αλυσίδες και συντρίβει τα σιδερένια δεσμά που του βάζουν στα πόδια. Κανένας δεν μπορεί να τον δαμάσει.

Όταν πλησιάζει τον Ιησού και πέφτει στα πόδια του, οι δαίμονες που τον ελέγχουν τον κάνουν να φωνάξει δυνατά: ‘Τι δουλειά έχω εγώ με σένα, Ιησού, Γιε του Θεού του Ύψιστου; Σ’ εξορκίζω στον Θεό να μη με βασανίσεις’.

‘Βγες απ’ αυτόν τον άνθρωπο, ακάθαρτο πνεύμα’, λέει ο Ιησούς. Αλλά μετά, ο Ιησούς ρωτάει: ‘Ποιο είναι τ’ όνομά σου;’

‘Τ’ όνομά μου είναι Λεγεώνας, γιατί είμαστε πολλοί’, είναι η απάντηση. Οι δαίμονες ευχαριστιούνται όταν βλέπουν τα βάσανα εκείνων που μπορούν να κυριέψουν γιατί είναι φανερό ότι τους αρέσει πολύ να στρέφονται εναντίον αυτών με άνανδρο τρόπο. Αλλά τώρα που βρίσκονται μπροστά στον Ιησού, τον ικετεύουν να μην τους στείλει στην άβυσσο. Για μια φορά ακόμη, βλέπουμε τη μεγάλη δύναμη που είχε ο Ιησούς να υποτάσσει ακόμα και θηριώδεις δαίμονες. Αυτό αποκαλύπτει επίσης ότι οι δαίμονες ξέρουν ότι θα πάνε στην άβυσσο μαζί με τον αρχηγό τους, τον Σατανά τον Διάβολο, όταν λάβουν την τελική κρίση τους από τον Θεό.

Ένα κοπάδι από 2.000 περίπου χοίρους βόσκει εκεί κοντά στο βουνό. Έτσι, οι δαίμονες λένε: ‘Στείλε μας να μπούμε στους χοίρους’. Φαίνεται καθαρά ότι οι δαίμονες απολαμβάνουν κάποιο είδος αφύσικης, σαδιστικής χαράς όταν μπαίνουν στα σώματα σαρκικών πλασμάτων. Όταν ο Ιησούς τους επιτρέπει να μπουν στο κοπάδι, και οι 2.000 χοίροι ορμάνε στο γκρεμό, πέφτουν και πνίγονται στη θάλασσα.

Όταν αυτοί που φύλαγαν το κοπάδι βλέπουν τι έγινε, τρέχουν να πούνε τα νέα στην πόλη και στους αγρούς. Τότε, έρχονται οι άνθρωποι να δουν τι συνέβηκε. Όταν φτάνουν εκεί, βλέπουν τον άνθρωπο από τον οποίο βγήκαν οι δαίμονες να είναι ντυμένος, να φέρνεται λογικά και να κάθεται στα πόδια του Ιησού!

Όσοι είδαν τι είχε γίνει διηγούνται στους άλλους πώς έγινε καλά αυτός ο άνθρωπος. Τους λένε ακόμα για τον αλλόκοτο θάνατο των χοίρων. Όταν οι άνθρωποι τα ακούνε αυτά, τους κυριεύει μεγάλος φόβος, και παρακαλάνε θερμά τον Ιησού να φύγει από την περιοχή τους. Ο Ιησούς τους ακούει και μπαίνει στο πλοιάριο. Ο πρώην δαιμονισμένος ικετεύει τον Ιησού να τον αφήσει να πάει μαζί του. Αλλά ο Ιησούς του λέει: ‘Γύρνα σπίτι σου, στους δικούς σου, και διηγήσου σ’ αυτούς όλα όσα έκανε ο Ιεχωβά για σένα και την ευσπλαχνία που σου έδειξε’.

Ο Ιησούς δίνει συνήθως εντολή σ’ αυτούς που θεραπεύει να μην το πουν σε κανένα, γιατί δεν θέλει να βγάζουν οι άνθρωποι συμπεράσματα από τέτοιες εντυπωσιακές αφηγήσεις και μόνο. Αλλά αυτή η εξαίρεση είναι κατάλληλη επειδή ο πρώην δαιμονισμένος θα κηρύξει σε ανθρώπους τους οποίους δεν θα έχει ίσως την ευκαιρία να πλησιάσει τώρα ο Ιησούς. Επιπλέον, η ίδια η παρουσία του ανθρώπου αυτού θα είναι απόδειξη για τη δύναμη που έχει ο Ιησούς να κάνει το καλό, εξουδετερώνοντας κάθε δυσμενή αφήγηση που μπορεί να διαδοθεί για το πώς χάθηκε το κοπάδι των χοίρων.

Ο πρώην δαιμονισμένος, ακολουθώντας την εντολή του Ιησού, φεύγει. Αρχίζει να κηρύττει σ’ όλη τη Δεκάπολη για το τι έκανε ο Ιησούς γι’ αυτόν, και οι άνθρωποι μένουν κατάπληκτοι. Ματθαίος 8:28-34· Μάρκος 5:1-20· Λουκάς 8:26-39· Αποκάλυψις 20:1-3.

◆ Για ποιο πιθανό λόγο συγκεντρώνεται η προσοχή στον ένα δαιμονισμένο, ενώ είναι παρόντες δυο;

◆ Τι δείχνει ότι οι δαίμονες ξέρουν ότι θα πάνε μελλοντικά στην άβυσσο;

◆ Γιατί είναι φανερό ότι αρέσει στους δαίμονες να κυριεύουν ανθρώπους και ζώα;

◆ Γιατί ο Ιησούς κάνει μια εξαίρεση για τον πρώην δαιμονισμένο, δίνοντάς του εντολή να πει στους άλλους για το τι Εκείνος είχε κάνει γι’ αυτόν;