Οι Απόστολοι Επιζητούν Πάλι Εξοχότητα

Καθώς ο Ιησούς και οι μαθητές του ολοκληρώνουν το ταξίδι τους προς τα νότια, πηγαίνοντας από την Περαία στην Ιερουσαλήμ, διασχίζουν τον Ιορδάνη Ποταμό κοντά στην Ιεριχώ. Και άλλοι ταξιδεύουν μαζί τους για το Πάσχα του 33 Κ.Χ.

Ο Ιησούς προπορεύεται των μαθητών, αποφασισμένος να φτάσει στην πόλη έγκαιρα για το Πάσχα. Οι μαθητές όμως φοβούνται. Πρωτύτερα, όταν πέθανε ο Λάζαρος και ο Ιησούς ετοιμαζόταν να πάει από την Περαία στην Ιουδαία, ο Θωμάς είπε στους υπόλοιπους: «Ας πάμε και εμείς για να πεθάνουμε μαζί του». (Ιωάννης 11:16, 47-53) Η μετάβαση λοιπόν στην Ιερουσαλήμ είναι επικίνδυνη, και ο φόβος των μαθητών εύλογος.

Ο Ιησούς θέλει να προετοιμάσει τους αποστόλους για ό,τι πρόκειται να συμβεί. Γι’ αυτό, τους παίρνει παράμερα και τους λέει: «Ανεβαίνουμε στην Ιερουσαλήμ, και ο Γιος του ανθρώπου θα παραδοθεί στους πρωθιερείς και στους γραμματείς. Αυτοί θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα τον παραδώσουν σε εθνικούς για να τον περιπαίξουν και να τον μαστιγώσουν και να τον κρεμάσουν στο ξύλο· και την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί».​—Ματθαίος 20:18, 19.

Αυτή είναι η τρίτη φορά που ο Ιησούς μιλάει στους μαθητές του για τον θάνατο και την ανάστασή του. (Ματθαίος 16:21· 17:22, 23) Αυτή τη φορά, όμως, λέει ότι θα τον κρεμάσουν στο ξύλο. Εκείνοι τον ακούν, αλλά δεν καταλαβαίνουν τι εννοεί. Ίσως αναμένουν να αποκατασταθεί στη γη το βασίλειο του Ισραήλ και να απολαύσουν δόξα και τιμή μαζί με τον Χριστό σε μια επίγεια βασιλεία.

Ανάμεσα στους ταξιδιώτες είναι και η μητέρα των αποστόλων Ιακώβου και Ιωάννη​—προφανώς η Σαλώμη. Ο Ιησούς έχει δώσει σε αυτούς τους δύο αποστόλους ένα όνομα που σημαίνει «Γιοι Βροντής», αναμφίβολα λόγω του ορμητικού χαρακτήρα τους. (Μάρκος 3:17· Λουκάς 9:54) Εδώ και αρκετό καιρό, αυτοί οι δύο φιλοδοξούν να λάβουν εξέχουσα θέση στη Βασιλεία του Χριστού. Η μητέρα τους το ξέρει αυτό. Τώρα πλησιάζει εκ μέρους τους τον Ιησού, τον προσκυνάει και ζητάει μια χάρη. Ο Ιησούς απαντάει: «Τι θέλεις;» Εκείνη λέει: «Πες να καθίσουν αυτοί οι δύο γιοι μου ένας στα δεξιά σου και ένας στα αριστερά σου στη Βασιλεία σου».​—Ματθαίος 20:20, 21.

Στην πραγματικότητα, το αίτημα αυτό προέρχεται από τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Ο Ιησούς, που μόλις έχει περιγράψει την ντροπή και την ταπείνωση που θα υποστεί, τους λέει: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι που πρόκειται να πιω εγώ;» Εκείνοι απαντούν: «Μπορούμε». (Ματθαίος 20:22) Παρ’ όλα αυτά, πιθανότατα δεν καταλαβαίνουν πραγματικά τι σημαίνει αυτό για εκείνους.

Ωστόσο, ο Ιησούς τούς λέει: «Το ποτήρι μου βέβαια θα το πιείτε, αλλά οι θέσεις στα δεξιά και στα αριστερά μου δεν είναι στη δική μου δικαιοδοσία, αλλά είναι για όποιους τις έχει ετοιμάσει ο Πατέρας μου».​—Ματθαίος 20:23.

Όταν οι υπόλοιποι δέκα απόστολοι μαθαίνουν τι ζήτησε ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, αγανακτούν. Μήπως ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης είχαν πρωτοστατήσει στην προηγούμενη λογομαχία των αποστόλων για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος; (Λουκάς 9:46-48) Όπως και να έχει, αυτό που ζητούν τώρα φανερώνει ότι οι Δώδεκα δεν έχουν εφαρμόσει τη συμβουλή του Ιησού σχετικά με το ότι ο καθένας τους πρέπει να συμπεριφέρεται ως μικρότερος. Συνεχίζουν να επιθυμούν εξοχότητα.

Ο Ιησούς αποφασίζει να χειριστεί αυτή τη φιλονικία και να διαλύσει τη δυσάρεστη ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Καλεί τους Δώδεκα και τους συμβουλεύει με αγάπη: «Ξέρετε ότι εκείνοι που φαίνεται πως κυβερνούν τα έθνη τα καταδυναστεύουν και οι μεγάλοι ανάμεσά τους τα κατεξουσιάζουν. Δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό μεταξύ σας· αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος μεταξύ σας πρέπει να είναι υπηρέτης σας, και όποιος θέλει να είναι πρώτος μεταξύ σας πρέπει να είναι ο δούλος όλων».​—Μάρκος 10:42-44.

Ο Ιησούς επισημαίνει ότι πρέπει να μιμούνται το δικό του παράδειγμα. Εξηγεί: «Ο Γιος του ανθρώπου ήρθε, όχι για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του ως λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Ματθαίος 20:28) Επί τρία περίπου χρόνια, ο Ιησούς υπηρετεί τους άλλους. Και θα εξακολουθήσει να το κάνει αυτό μέχρι του σημείου να πεθάνει για την ανθρωπότητα! Οι μαθητές χρειάζεται να έχουν την ίδια χριστοειδή διάθεση​—να θέλουν να υπηρετούν και όχι να τους υπηρετούν, να θέλουν να είναι ο καθένας τους μικρότερος και όχι να κατέχουν κάποια εξέχουσα θέση.