-
Τέλεσις Αναμνήσεως του Θανάτου του ΧριστούΗ Σκοπιά—1963 | 1 Απριλίου
-
-
Εγείρεται, λοιπόν, το ερώτημα για το πώς μπορεί ένας να πη, αν πρέπει κάποιος να μετάσχη του άρτου και του οίνου. Ο λόγος του Θεού λέγει: «Αυτό το πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών, ότι είμεθα τέκνα Θεού. Εάν δε τέκνα, και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού· εάν συμπάσχωμεν, δια να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού.»—Ρωμ. 8:16, 17.
Εκείνοι, που έχουν αυτή τη μαρτυρία στη ζωή τους, που έχουν την απόδειξι ότι το άγιο πνεύμα του Θεού τούς προετοιμάζει για την ουράνια αμοιβή, είναι βέβαιοι γι’ αυτό. Δεν έχουν αμφιβολίες. Η πραγματοποίησις του ουρανίου αυτού σκοπού σημαίνει γι’ αυτούς περισσότερα από όσα θα ήταν δυνατόν να σημαίνη οποιαδήποτε επίγεια βλέψις. Συγκεκριμένα οι της ουρανίας αυτής τάξεως εκλήθησαν πριν από το έτος 1931, οπότε ο Θεός προώριζε μόνο μια ουράνια ελπίδα στους αφιερωμένους Χριστιανούς. Όσοι έχουν αυτή την ελπίδα πρέπει να συμμετάσχουν. Αλλ’ εκείνοι, που η ελπίδα των είναι η της αιωνίου ζωής σ’ ένα γήινο παράδεισο, για τον οποίον, επίσης, γίνεται υπόσχεσις στον λόγον του Θεού, σαφώς δεν πρέπει να συμμετάσχουν· διότι αυτοί δεν είναι στη νέα διαθήκη ούτε στη διαθήκη για τη Βασιλεία.b
Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι άδικος, παράλογος, μεροληπτικός, δίνοντας διαφορετικούς προορισμούς αυθαίρετα σε διάφορα άτομα; Όχι, διόλου. Όπως ο οικοδεσπότης της παραβολής του Ιησού, που εμίσθωσε εργάτας για τον αμπελώνα του, είπε σ’ εκείνους, που παρεπονούντο για το ότι εκείνοι που εργάσθηκαν μια μόνο ώρα έλαβαν το ίδιο ημερομίσθιο, που έλαβαν κι εκείνοι που είχαν εργασθή όλη τη μέρα: «Ή δεν έχω την εξουσίαν να κάμω ό,τι θέλω εις τα εμά;»—Ματθ. 20:15.
Ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε ότι όλα όσα λαμβάνομε από το χέρι του Θεού είναι χάρις. Κανείς δεν είναι άξιος για οτιδήποτε. Αυτό ιδιαίτερα αληθεύει για τους αμαρτωλούς ανθρώπους, τους απογόνους του Αδάμ. Αν ο Ιεχωβά θέλη ν’ ανταμείψη μερικούς με αιώνια ζωή στους ουρανούς και άλλους με αιώνια ζωή στη γη, αυτό είναι δικαίωμά του. Ο Αδάμ δεν έτυχε αδίκου μεταχειρίσεως επειδή εδημιουργήθη άνθρωπος και όχι άγγελος· ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δεν έτυχε αδίκου μεταχειρίσεως επειδή έγινε απλώς φίλος του νυμφίου και όχι μέρος της τάξεως της νύμφης. Έτσι και σήμερα, κανείς από εκείνους, που αποκτούν αιώνια ζωή στη γη, δεν θα έχη κανένα λόγο να παραπονήται. Αν είμεθα συνετοί, θα εκτιμήσωμε ό,τι μας προσφέρεται.
Τότε, γιατί να είναι παρών κάποιος αν δεν πρόκειται να συμμετάσχη στον άρτο και στον οίνο; Ένεκα του ό,τι πρόκειται να λεχθή σ’ αυτή την περίστασι. Θα μας γίνη υπόμνησις για όσα έχει κάμει για μας ο Ιεχωβά Θεός, για όσα έχει κάμει για μας ο Ιησούς Χριστός και για το θαυμαστό παράδειγμα που αυτός έθεσε για μας. Η συγκέντρωσις σε μια τόσο σοβαρή κι ωστόσο χαρωπή, επίσης, περίστασι χρησιμεύει και στο να συνδέη στενώτερα τους Χριστιανούς.
Εφέτος οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλη τη γη θα συναθροισθούν για να τελέσουν την ανάμνησι του θανάτου του Χριστού, τη Δευτέρα 8 Απριλίου, μετά τις 6 μ.μ. Όλα τα άτομα καλής θελήσεως προς τον Θεό προσκαλούνται να συνενωθούν με αυτούς εκείνο το βράδυ και να ωφεληθούν απ’ όσα θ’ ακούσουν και θα ιδούν.
-
-
Το Διακεκριμένο Όνομα Του ΘεούΗ Σκοπιά—1963 | 15 Ιουλίου
-
-
Το Διακεκριμένο Όνομα Του Θεού
Δεν είναι ασύνηθες στους συγχρόνους Βιβλικούς μεταφραστάς να επισκοτίζουν το όνομα Ιεχωβά υποκαθιστώντας με τ’ όνομα «ΚΥΡΙΟΣ» αντί του ονόματος που αναγράφεται στο πρωτότυπο Εβραϊκό κείμενο. Ενδιαφέρει να σημειωθή το σχόλιο του Τ. Β. Μουρ, που διετέλεσε πάστωρ της Πρώτης Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας του Ρίτσμοντ, Βιργινίας (Η.Π.Α), ο οποίος έγραψε στη μετάφρασι και στα ερμηνευτικά σχόλια του για τον Αγγαίο, Ζαχαρία και Μαλαχία, στη σελίδα 55: «Διετηρήσαμε το όνομα Ιεχωβά, αντί να το αποδώσωμε ΚΥΡΙΟΣ, διότι οι ιεροί συγγραφείς κάνουν σαφή διάκρισι μεταξύ αυτού του ονόματος του Θεού και κάθε άλλου, διάκρισι, η οποία δεν θα έπρεπε ν’ αποκρυβή στη μετάφρασι. Είναι ο τίτλος της διαθήκης του, που ενσωματώνει στη διαμόρφωσί του το αμετάβλητον της υπάρξεώς του ως την εγγύησι της πιστότητός του προς τον λαό του. Βλέπε Έξοδος 6:3.»—1η Ιανουαρίου 1856.
-