Τι θα Δώσετε για να Ζήσετε για Πάντα;

«Τι θα δώσει ο άνθρωπος σε αντάλλαγμα για την ψυχή του;»​—ΜΑΤΘ. 16:26.

 1. Γιατί απέρριψε ο Ιησούς την επίπληξη του Πέτρου;

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ δεν μπορούσε να πιστέψει στα αφτιά του. Ο αγαπημένος του Ηγέτης, ο Ιησούς Χριστός, έλεγε «με παρρησία» ότι σε λίγο θα υπέφερε και θα πέθαινε! Ο Πέτρος​—αναμφίβολα με τις καλύτερες προθέσεις—​αποκρίθηκε επιπλήττοντας τον Ιησού με τα λόγια: «Να είσαι καλός με τον εαυτό σου, Κύριε· δεν πρόκειται να σε βρει τέτοιο τέλος». Ο Ιησούς γύρισε την πλάτη του στον Πέτρο και κοίταξε τους άλλους μαθητές. Πιθανότατα συμμερίζονταν και εκείνοι αυτή την εσφαλμένη άποψη. Κατόπιν είπε στον Πέτρο: «Πήγαινε πίσω μου, Σατανά! Μου είσαι σκάνδαλο, επειδή σκέφτεσαι, όχι τις σκέψεις του Θεού, αλλά των ανθρώπων».​—Μάρκ. 8:32, 33· Ματθ. 16:21-23.

 2. Πώς όρισε ο Ιησούς τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν οι αληθινοί μαθητές του;

² Τα επόμενα λόγια του Ιησού ίσως βοήθησαν τον Πέτρο να αντιληφθεί γιατί αντέδρασε τόσο έντονα ο Ιησούς στην επίπληξή του. Ο Ιησούς «φώναξε . . . το πλήθος μαζί με τους μαθητές του» και είπε: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το ξύλο του βασανισμού του και ας με ακολουθεί συνεχώς. Διότι όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του θα τη χάσει· αλλά όποιος χάσει την ψυχή του για χάρη δική μου και των καλών νέων θα τη σώσει». (Μάρκ. 8:34, 35) Ο Ιησούς χρησιμοποίησε εδώ τη λέξη «ψυχή» εννοώντας τη «ζωή». Είναι σαφές πως, εκτός του ότι επρόκειτο να θυσιάσει ο ίδιος τη ζωή του, ανέμενε και από όσους τον ακολουθούσαν να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τη δική τους ζωή στην υπηρεσία του Θεού. Αν το έκαναν αυτό, θα λάβαιναν πλούσια ανταμοιβή.​—Διαβάστε Ματθαίος 16:27.

 3. (α) Ποια ερωτήματα έθεσε ο Ιησούς στους ακροατές του; (β) Τι μπορεί να υπενθύμισε το δεύτερο ερώτημα του Ιησού στους ακροατές του;

³ Σε εκείνη την ίδια περίπτωση, ο Ιησούς έθεσε δύο ερωτήματα που υποκινούν σε σκέψεις: «Τι ωφελεί τον άνθρωπο το να κερδίσει όλο τον κόσμο και να ζημιωθεί την ψυχή του;» και «Τι θα έδινε, πράγματι, ο άνθρωπος σε αντάλλαγμα για την ψυχή του;» (Μάρκ. 8:36, 37) Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι προφανής από ανθρώπινη άποψη. Δεν ωφελεί σε τίποτα τον άνθρωπο το να κερδίσει όλο τον κόσμο αν χάσει τη ζωή του, ή αλλιώς την ψυχή του. Τα αποκτήματα είναι χρήσιμα μόνο αν κάποιος είναι ζωντανός για να τα απολαμβάνει. Το δεύτερο ερώτημα του Ιησού, «Τι θα έδινε, πράγματι, ο άνθρωπος σε αντάλλαγμα για την ψυχή του;» μπορεί να υπενθύμισε στους ακροατές του τον ισχυρισμό που πρόβαλε ο Σατανάς στις ημέρες του Ιώβ: «Όλα όσα έχει ο άνθρωπος θα τα δώσει για χάρη της ψυχής του». (Ιώβ 2:4) Για ορισμένους ανθρώπους που δεν λατρεύουν τον Ιεχωβά, τα λόγια του Σατανά ίσως αληθεύουν. Πολλοί θα έκαναν τα πάντα, θα παραμέριζαν κάθε αρχή, μόνο και μόνο για να μείνουν ζωντανοί. Οι Χριστιανοί, όμως, βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά.

 4. Γιατί έχουν βαθύτερο νόημα για τους Χριστιανούς τα ερωτήματα του Ιησού;

⁴ Γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς δεν ήρθε στη γη για να μας δώσει υγεία, πλούτο και μακροζωία σε αυτόν τον κόσμο. Ήρθε για να διανοίξει την ευκαιρία για αιώνια ζωή στο νέο κόσμο, και η προοπτική αυτής της ζωής είναι που έχει μεγάλη αξία για εμάς. (Ιωάν. 3:16) Ένας Χριστιανός θα αντιλαμβανόταν το πρώτο ερώτημα του Ιησού ως εξής: «Τι ωφελεί τον άνθρωπο το να κερδίσει όλο τον κόσμο και να χάσει την ελπίδα του για αιώνια ζωή;» Η απάντηση είναι ότι δεν τον ωφελεί σε τίποτα. (1 Ιωάν. 2:15-17) Για να βοηθηθούμε να απαντήσουμε στο δεύτερο ερώτημα του Ιησού, μπορούμε κάλλιστα να αναρωτηθούμε: “Πόσα είμαι διατεθειμένος να θυσιάσω τώρα προκειμένου να καταστήσω βέβαιη την ελπίδα μου για ζωή στο νέο κόσμο;” Η απάντησή μας στο συγκεκριμένο ερώτημα, όπως φανερώνεται από την πορεία της ζωής μας, αποκαλύπτει πόσο ισχυρή είναι αυτή η ελπίδα στις καρδιές μας.​—Παράβαλε Ιωάννης 12:25.

 5. Πώς μπορούμε να λάβουμε το δώρο της αιώνιας ζωής;

⁵ Βέβαια, ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι η αιώνια ζωή είναι κάτι που κερδίζεται. Η ζωή​—ακόμη και η σχετικά σύντομη ζωή μας σε αυτό το σύστημα πραγμάτων—​αποτελεί δώρο. Δεν μπορούμε να την αγοράσουμε ούτε να κάνουμε κάτι ώστε να την αξίζουμε. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να λάβουμε το δώρο της αιώνιας ζωής είναι το να “θέτουμε την πίστη μας στον Χριστό Ιησού” και στον Ιεχωβά, τον “μισθαποδότη εκείνων που τον εκζητούν ένθερμα”. (Γαλ. 2:16· Εβρ. 11:6) Ωστόσο, η πίστη πρέπει να καταδεικνύεται με πράξεις, διότι «η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή». (Ιακ. 2:26) Επομένως, όταν κάνουμε περαιτέρω στοχασμούς γύρω από το ερώτημα του Ιησού, είναι καλό να σκεφτόμαστε σοβαρά πόσα είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε σε αυτό το σύστημα πραγμάτων και τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά ώστε να καταδείξουμε ότι η πίστη μας είναι αληθινά ζωντανή.

«Ο Χριστός Δεν Ευαρέστησε τον Εαυτό Του»

 6. Ποια ήταν η προτεραιότητα του Ιησού;

⁶ Αντί να εστιάσει την προσοχή του σε όσα είχε να προσφέρει ο κόσμος της εποχής του, ο Ιησούς προσηλώθηκε στα σημαντικά πράγματα και απέρριψε τον πειρασμό της ιδιοτελούς επιδίωξης υλικών πραγμάτων. Έζησε μια ζωή θυσιών και υπακοής στον Θεό. Αντί να ευαρεστεί τον εαυτό του, είπε: «Εγώ κάνω πάντοτε τα πράγματα που . . . είναι αρεστά [στον Θεό]». (Ιωάν. 8:29) Ως ποιο σημείο έφτασε ο Ιησούς για να ευαρεστήσει τον Θεό;

7, 8. (α) Ποια θυσία έκανε ο Ιησούς, και πώς ανταμείφθηκε; (β) Τι θα πρέπει να αναρωτηθούμε εμείς;

⁷ Σε μια περίπτωση, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Ο Γιος του ανθρώπου ήρθε, όχι για να τον διακονήσουν, αλλά για να διακονήσει και να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Ματθ. 20:28) Νωρίτερα, όταν ο Ιησούς άρχισε να προειδοποιεί τους ακολούθους του ότι θα έπρεπε σύντομα να «δώσει την ψυχή του», ο Πέτρος τον πρότρεψε να είναι καλός με τον εαυτό του. Παρ’ όλα αυτά, ο Ιησούς δεν κλονίστηκε. Παρέδωσε πρόθυμα την ψυχή του, την τέλεια ανθρώπινη ζωή του, για την ανθρωπότητα. Ως αποτέλεσμα της ανιδιοτελούς πορείας του, ο Ιησούς είχε εξασφαλισμένο μέλλον. Αναστήθηκε και «εξυψώθηκε στα δεξιά του Θεού». (Πράξ. 2:32, 33) Με αυτόν τον τρόπο, αποτέλεσε θαυμάσιο παράδειγμα για εμάς.

⁸ Ο απόστολος Παύλος συμβούλεψε τους Χριστιανούς στη Ρώμη “να μην ευαρεστούν” τον εαυτό τους και τους υπενθύμισε ότι «ακόμη και ο Χριστός δεν ευαρέστησε τον εαυτό του». (Ρωμ. 15:1-3) Σε ποιο βαθμό, λοιπόν, θα εφαρμόζουμε εμείς αυτή την αποστολική συμβουλή και θα δίνουμε από τον εαυτό μας μιμούμενοι τον Χριστό;

Ο Ιεχωβά Επιθυμεί Ό,τι Καλύτερο Έχουμε

 9. Τι κάνει ουσιαστικά ένας Χριστιανός όταν αφιερώνεται στον Θεό;

⁹ Στον αρχαίο Ισραήλ, ο Μωσαϊκός Νόμος όριζε ότι οι Εβραίοι δούλοι έπρεπε να απελευθερώνονται είτε το έβδομο έτος της δουλείας τους είτε κατά τη διάρκεια του Ιωβηλαίου έτους. Είχαν, όμως, και μια άλλη επιλογή. Αν ένας δούλος είχε αγαπήσει τον ιδιοκτήτη του, μπορούσε να επιλέξει να παραμείνει δούλος σε εκείνο το σπιτικό για την υπόλοιπη ζωή του. (Διαβάστε Δευτερονόμιο 15:12, 16, 17.) Εμείς κάνουμε παρόμοια επιλογή όταν αφιερωνόμαστε στον Θεό. Συμφωνούμε οικειοθελώς να κάνουμε το θέλημα του Θεού και να μην ακολουθούμε τις δικές μας τάσεις. Ενεργώντας έτσι, καταδεικνύουμε τη βαθιά μας αγάπη για τον Ιεχωβά και την επιθυμία μας να τον υπηρετούμε για πάντα.

10. Με ποια έννοια αποτελούμε ιδιοκτησία του Θεού, και πώς πρέπει να επηρεάζει αυτό τις σκέψεις και τις πράξεις μας;

¹⁰ Αν αυτή τη στιγμή μελετάτε τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, συμμετέχετε στο κήρυγμα των καλών νέων και παρακολουθείτε τις Χριστιανικές συναθροίσεις, είστε αξιέπαινοι. Ελπίζουμε ότι σύντομα θα υποκινηθείτε να αφιερωθείτε στον Ιεχωβά και να κάνετε το ερώτημα που έκανε ο Αιθίοπας στον Φίλιππο: «Τι με εμποδίζει να βαφτιστώ;» (Πράξ. 8:35, 36) Τότε η σχέση σας με τον Θεό θα είναι όμοια με εκείνων των Χριστιανών στους οποίους ο Παύλος έγραψε: «Δεν ανήκετε στον εαυτό σας, γιατί αγοραστήκατε με κάποιο αντίτιμο». (1 Κορ. 6:19, 20) Είτε η ελπίδα μας είναι ουράνια είτε επίγεια, αν έχουμε αφιερωθεί στον Ιεχωβά, εκείνος είναι ο Ιδιοκτήτης μας. Πόσο σημαντικό είναι, λοιπόν, να καταπνίγουμε τις ιδιοτελείς επιθυμίες και να “μη γινόμαστε δούλοι ανθρώπων”! (1 Κορ. 7:23) Τι προνόμιο αποτελεί το να είμαστε όσιοι υπηρέτες τους οποίους ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί όπως ευαρεστείται!

11. Ποια θυσία προτρέπονται να προσφέρουν οι Χριστιανοί, και τι σημαίνει ουσιαστικά αυτό, όπως δείχνει το παράδειγμα των θυσιών υπό το Μωσαϊκό Νόμο;

¹¹ Ο Παύλος έδωσε στους ομοπίστους του τη νουθεσία: «Να παρουσιάσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, άγια, ευπρόσδεκτη στον Θεό, ως ιερή υπηρεσία με τη δύναμη της λογικής σας». (Ρωμ. 12:1) Αυτά τα λόγια ίσως υπενθύμισαν στους Ιουδαίους Χριστιανούς τις θυσίες που αποτελούσαν χαρακτηριστικό της λατρείας τους προτού γίνουν ακόλουθοι του Ιησού. Αυτοί πρέπει να γνώριζαν ότι, υπό το Μωσαϊκό Νόμο, τα ζώα που προσφέρονταν στο θυσιαστήριο του Ιεχωβά έπρεπε να είναι τα καλύτερα που υπήρχαν. Οτιδήποτε κατώτερο ήταν απαράδεκτο. (Μαλ. 1:8, 13) Το ίδιο αληθεύει όταν παρουσιάζουμε τα σώματά μας ως “ζωντανή θυσία”. Δίνουμε στον Ιεχωβά ό,τι καλύτερο έχουμε, όχι απλώς ό,τι απομένει αφού ικανοποιήσουμε όλες τις προσωπικές μας επιθυμίες. Όταν αφιερωνόμαστε στον Θεό, του δίνουμε ανεπιφύλακτα την «ψυχή» μας, δηλαδή τη ζωή μας​—πράγμα που περιλαμβάνει τη δύναμη, τους πόρους και τις ικανότητές μας. (Κολ. 3:23) Τι σημαίνει αυτό από πρακτική άποψη;

Να Χρησιμοποιείτε το Χρόνο σας Σοφά

12, 13. Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να δίνουμε στον Ιεχωβά ό,τι καλύτερο έχουμε;

¹² Ένας τρόπος για να δίνουμε στον Ιεχωβά ό,τι καλύτερο έχουμε είναι το να χρησιμοποιούμε το χρόνο μας σοφά. (Διαβάστε Εφεσίους 5:15, 16.) Αυτό απαιτεί εγκράτεια. Οι κοσμικές επιρροές σε συνδυασμό με την κληρονομημένη ατέλεια μας ωθούν να χρησιμοποιούμε το χρόνο μας αποκλειστικά για τη δική μας ευχαρίστηση ή για το προσωπικό μας όφελος. Είναι αλήθεια ότι «για το καθετί υπάρχει προσδιορισμένος καιρός», μεταξύ άλλων για ευχάριστη χαλάρωση καθώς και για εργασία προκειμένου να μπορούμε να εκπληρώνουμε τις Χριστιανικές μας υποχρεώσεις. (Εκκλ. 3:1) Ωστόσο, ο αφιερωμένος Χριστιανός χρειάζεται να παραμένει ισορροπημένος και να χρησιμοποιεί το χρόνο του σοφά.

¹³ Όταν ο Παύλος επισκέφτηκε την Αθήνα, παρατήρησε ότι «όλοι . . . οι Αθηναίοι και οι ξένοι που ήταν παρεπίδημοι εκεί περνούσαν τον ελεύθερο χρόνο τους αποκλειστικά και μόνο λέγοντας κάτι ή ακούγοντας κάτι καινούριο». (Πράξ. 17:21) Σήμερα, πολλοί σπαταλούν με παρόμοιο τρόπο το χρόνο τους. Μεταξύ των σύγχρονων περισπασμών είναι η παρακολούθηση τηλεόρασης, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και η περιήγηση στο Ιντερνέτ. Οι περισπασμοί που διεκδικούν όλο και περισσότερο το χρόνο μας πληθαίνουν. Αν ενδώσουμε σε αυτούς, μπορεί να παραμελήσουμε τις πνευματικές μας ανάγκες. Ίσως φτάσουμε μάλιστα στο σημείο να πιστεύουμε ότι δεν έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε με «τα πιο σπουδαία πράγματα»​—τα ζητήματα που σχετίζονται με την υπηρεσία του Ιεχωβά.​—Φιλιπ. 1:9, 10.

14. Ποια ερωτήματα αξίζει να σκεφτούμε σοβαρά;

¹⁴ Γι’ αυτό, ως αφιερωμένος υπηρέτης του Ιεχωβά, αναρωτηθείτε: “Περιλαμβάνει το καθημερινό μου πρόγραμμα χρόνο για ανάγνωση της Γραφής, στοχασμό και προσευχή;” (Ψαλμ. 77:12· 119:97· 1 Θεσ. 5:17) “Αφιερώνω χρόνο για την προετοιμασία των Χριστιανικών συναθροίσεων; Ενθαρρύνω τους άλλους δίνοντας απαντήσεις στις συναθροίσεις;” (Ψαλμ. 122:1· Εβρ. 2:12) Ο Λόγος του Θεού δηλώνει ότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας δαπάνησαν «αρκετό καιρό μιλώντας τολμηρά με την εξουσία του Ιεχωβά». (Πράξ. 14:3) Θα μπορούσατε να προσαρμόσετε τις περιστάσεις σας ώστε να δαπανάτε και εσείς περισσότερο χρόνο στο έργο κηρύγματος, υπηρετώντας ίσως ως σκαπανέας;​—Διαβάστε Εβραίους 13:15.

15. Με ποιους τρόπους χρησιμοποιούν σοφά το χρόνο τους οι πρεσβύτεροι;

¹⁵ Όταν ο απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας επισκέφτηκαν τη Χριστιανική εκκλησία στην Αντιόχεια, «έμειναν αρκετό καιρό με τους μαθητές» για να τους ενθαρρύνουν. (Πράξ. 14:28) Σήμερα, οι στοργικοί πρεσβύτεροι χρησιμοποιούν παρόμοια μεγάλο μέρος του χρόνου τους για να ενισχύουν τους άλλους. Εκτός από τη διακονία τους στον αγρό, οι πρεσβύτεροι εργάζονται σκληρά για να ποιμαίνουν το ποίμνιο, να αναζητούν χαμένα πρόβατα, να βοηθούν τους αρρώστους και να φροντίζουν για πολλές άλλες ευθύνες μέσα στην εκκλησία. Αν είστε βαφτισμένος αδελφός, μήπως σας επιτρέπουν οι περιστάσεις σας να επιδιώξετε αυτά τα επιπρόσθετα προνόμια υπηρεσίας;

16. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να «εργαζόμαστε το καλό προς . . . εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη»;

¹⁶ Πολλοί έχουν βρει χαρά συμβάλλοντας στην παροχή βοήθειας σε όσους έχουν υποστεί απώλειες από ανθρωπογενείς ή φυσικές καταστροφές. Για παράδειγμα, μια αδελφή 65 περίπου χρονών η οποία υπηρετεί στο Μπέθελ ταξίδεψε αρκετές φορές σε μακρινά μέρη για να προσφέρει εθελοντικά βοήθεια σε θύματα καταστροφών. Γιατί χρησιμοποίησε την άδειά της με αυτόν τον τρόπο; Η ίδια αναφέρει: «Παρότι δεν διαθέτω κάποια ειδικότητα, ήταν προνόμιό μου να κάνω οτιδήποτε χρειαζόταν. Ενθαρρύνθηκα πάρα πολύ βλέποντας την ισχυρή πίστη που έδειχναν οι αδελφοί και οι αδελφές μου, οι οποίοι είχαν υποστεί μεγάλες υλικές απώλειες». Επιπρόσθετα, χιλιάδες άτομα σε όλο τον κόσμο βοηθούν στην οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας και Αιθουσών Συνελεύσεων. Συμμετέχοντας σε τέτοιες δραστηριότητες, εκδηλώνουμε ανιδιοτέλεια με το να «εργαζόμαστε το καλό προς . . . εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη».​—Γαλ. 6:10.

«Εγώ Είμαι Μαζί σας Όλες τις Ημέρες»

17. Τι θα δίνατε εσείς προσωπικά σε αντάλλαγμα για την αιώνια ζωή;

¹⁷ Η ανθρώπινη κοινωνία που είναι αποξενωμένη από τον Θεό θα παρέλθει σύντομα. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς θα συμβεί αυτό. Γνωρίζουμε, όμως, ότι «ο καιρός που απομένει έχει ελαττωθεί» και ότι «το σκηνικό αυτού του κόσμου αλλάζει». (Διαβάστε 1 Κορινθίους 7:29-31.) Το γεγονός αυτό προσδίδει επιπρόσθετο νόημα στο ερώτημα του Ιησού: «Τι θα έδινε, πράγματι, ο άνθρωπος σε αντάλλαγμα για την ψυχή του;» Ασφαλώς, θα κάνουμε οποιεσδήποτε θυσίες μάς ζητήσει ο Ιεχωβά προκειμένου να αποκτήσουμε «την πραγματική ζωή». (1 Τιμ. 6:19) Είναι όντως επιτακτική ανάγκη να δίνουμε προσοχή στη νουθεσία του Ιησού σύμφωνα με την οποία πρέπει να τον “ακολουθούμε συνεχώς” και να “επιζητούμε πρώτα τη βασιλεία”.​—Ματθ. 6:31-33· 24:13.

18. Ποια πεποίθηση μπορούμε να έχουμε, και γιατί;

¹⁸ Ομολογουμένως, το να ακολουθούμε τον Ιησού δεν είναι πάντοτε εύκολο και, όπως προειδοποίησε εκείνος, αυτό έχει στοιχίσει σε μερικούς τη ζωή τους στο παρόν σύστημα πραγμάτων. Μολαταύτα, όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς αποφεύγουμε τον πειρασμό να “είμαστε καλοί με τον εαυτό μας”. Έχουμε πίστη στη διαβεβαίωση που έδωσε εκείνος στους χρισμένους ακολούθους του τον πρώτο αιώνα: «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». (Ματθ. 28:20) Ας χρησιμοποιούμε, λοιπόν, στον πληρέστερο δυνατό βαθμό το χρόνο και τις ικανότητές μας στην ιερή υπηρεσία. Καθώς το κάνουμε αυτό, καταδεικνύουμε την πεποίθησή μας ότι ο Ιεχωβά θα μας διατηρήσει ζωντανούς μέσα από τη μεγάλη θλίψη ή θα μας επαναφέρει στη ζωή στο νέο κόσμο. (Εβρ. 6:10) Έτσι θα έχουμε δείξει πόσο μεγάλη αξία έχει για εμάς το δώρο της ζωής.

Ποιες Είναι οι Απαντήσεις Σας;

• Πώς έδειξε ο Ιησούς εξαιρετική προθυμία να υπηρετήσει τον Θεό και τους ανθρώπους;

• Γιατί πρέπει να απαρνηθεί κάποιος τον εαυτό του, και πώς γίνεται αυτό;

• Στον αρχαίο Ισραήλ, τι είδους θυσίες ήταν οι μόνες αποδεκτές από τον Ιεχωβά, και πώς μας καθοδηγεί αυτό σήμερα;

• Με ποιους τρόπους μπορούμε να κάνουμε σοφή χρήση του χρόνου μας;

[Εικόνες στη σελίδα 26]

Ο Ιησούς έκανε πάντοτε τα πράγματα που ήταν αρεστά στον Θεό

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Όσοι Ισραηλίτες έδειχναν εκτίμηση έδιναν ό,τι καλύτερο είχαν για να υποστηρίζουν την αληθινή λατρεία

[Εικόνες στη σελίδα 29]

Ευαρεστούμε τον Θεό κάνοντας σοφή χρήση του χρόνου μας